PHILIPPIDES :: Fragmenta

TLG 0490 001 :: PHILIPPIDES :: Fragmenta PHILIPPIDES Comic. (4 B.C.) Fragmenta Source: Kock, T. (ed.), Comicorum Atticorum fragmenta, vol. 3. Leipzig: Teubner, 1888: 301–312. frr. 1–29, 31–40 + titulus Citation: Fragment — (line)

tit 1-3	ΑΔΩΝΙΑΖΟΥΣΑΙ
1	ἀναμασχαλιστῆρας
2	γυναί	301
3	κατεύχεσθαι
tit 4	ΑΜΦΙΑΡΕΩΣ
4	ὄστρει’, ἀκαλήφας καὶ λεπάδας παρέθηκέ μοι.
tit 5-8	ΑΝΑΝΕΟΥΣΑ
5	ἔπειτ’ ἐπὶ τούτοις πᾶσιν ἧκ’ ὄρχεις φέρων πολλούς. τὰ μὲν οὖν γύναια τἄλλ’ ἠκκίζετο, ἡ δ’ ἀνδροφόνος Γνάθαινα γελάσασα ‘καλοί γε‘, φησίν, ‘οἱ νεφροί, νὴ τὴν φίλην
5	Δήμητρα.‘ καὶ δύ’ ἁρπάσασα κατέπιεν,
5	ὥσθ’ ὑπτίους ὑπὸ τοῦ γέλωτος καταπεσεῖν.	302
6	ἔλεγον ἐγώ σοι μὴ γαμεῖν, ζῆν δ’ ἡδέως. τὸ Πλάτωνος ἀγαθὸν δ’ ἐστὶ τοῦτο, Φειδύλε, μὴ λαμβάνειν γυναῖκα, μηδὲ τῇ τύχῃ διὰ πλειόνων αὑτὸν προβάλλειν πραγμάτων.
7	ὅταν δ’ ἁμαρτάνῃς τι, χαῖρ’ ἡττώμενος· μάλιστα γὰρ οὕτω σῴζεται τὸ συμφέρον.
8	ψωμοκολακεύων καὶ παρεισιὼν ἀεί
tit 9	ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ
9	ἀλλ’ ἔλεος ἐμπέπτωκέ τίς μοι τῶν ὅλων, ὅταν ἀπορουμένους μὲν ἀνθρώπους ἴδω ἐλευθέρους, μαστιγίας δ’ ἀπ’ ἀργυροῦ πίνακος ἄγοντος μνᾶν τάριχος ἐνίοτε
5	δυοῖν ὀβολῶν ἔσθοντας ἢ τριωβόλου, καὶ κάππαριν χαλκῶν τριῶν ἐν τρυβλίῳ ἄγοντι πεντήκοντα δραχμὰς ἀργυρῷ·
5	πρότερον δὲ φιάλην ἦν ἀνακειμένην ἰδεῖν ἐργῶδες. Β. ἀμέλει τοῦτο μὲν καὶ νῦν ἔτι·	303
10	ἂν γὰρ ἀναθῇ τις, εὐθὺς ἕτερος ἥρπασεν.
tit 10	ΑΥΛΟΙ
10	τοὺς δὲ πυριέφθας καὶ τὰ λάχανα ταῦτ’ ἔχων
tit 11	ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΕΝΗ
11	ἐπανακάμψαι
tit,ante 12	[ΚΟΘΟΡΝΟΙ]
tit 12-13	ΛΑΚΙΑΔΑΙ	304
12	κράτιστόν ἐστι τοῦτον ἐκτεμεῖν, γύναι, τὸν δίφρον· ἄχρηστα παντελῶς τὰ σπαρτία· ἕτερον δὲ καινὸν ἐμβαλεῖν αὐτῷ τόνον.
13	ὀρθῶς γε τὴν ῥύμην ὡδοιπορήκαμεν.
tit 14	ΜΑΣΤΡΟΠΟΣ
14	ἀπόστασις
tit 15	ΟΛΥΝΘΙΑ
15	οὐ χαλεπόν ἐστι τῷ κακῶς διακειμένῳ εἰπεῖν τιν’ ἐσθίοντα ‘μὴ κακῶς ἔχε‘, πύκτῃ τ’ ἐπιτιμᾶν οὐδὲν ἔργον μαχομένῳ, αὐτὸν μάχεσθαι δ’ οὐκέτ’ ἐστὶ ῥᾴδιον.
5	ἕτερόν τι τὸ λέγειν ἐστὶ τοῦ πεπονθέναι.	305
tit 16-17	ΣΥΝΕΚΠΛΕΟΥΣΑΙ
16	ὁ φανὸς ἡμῖν οὐκ ἔφαινεν οὐδὲ ἕν. Β. ἔπειτα φυσᾶν δυστυχὴς οὐκ ἠδύνω;
17	ὅταν ἐξίῃς, παραγώγιον ὧν ἂν ἐκφέρῃ ς’ εἰσπράξομαι.
tit 18	ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΙ
18	ὅταν ἀτυχεῖν σοι συμπέσῃ τι, δέσποτα, Εὐριπίδου μνήσθητι, καὶ ῥᾴων ἔσει. ‘οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ’ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ.‘
18	εἶναι δ’ ὑπόλαβε καὶ σὲ τῶν πολλῶν ἕνα.	306
tit 19	ΦΙΛΑΘΗΝΑΙΟΣ
19	τοῖς συκαμίνοις δ’ ἀντὶ τοῦ φύκους ὅλον τὸ πρόσωπον
tit 20	ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΣ
20	πλακοῦντες, ἐπιδορπίσματ’, ᾠά, σήσαμα· ὅλην λέγοντ’ ἄν μ’ ἐπιλείποι τὴν ἡμέραν.
tit 21	ΦΙΛΑΡΧΟΣ
21	μακρὸν ποιῶ
tit 22-24	ΦΙΛΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
22	πόστην ὑφοδώσεις, παιδάριον, ῥύμην; Β. τρίτην.
22	ὁ γὰρ στενωπὸς οὗτος ἐν Ἀθήνησιν ἦν.	307
23	οὗτος οἴεται περισπάσειν κερμάτιον αὐτοῦ.
24	περικατάληπτος γίνομαι.
tit 25-40	ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ
25	ὁ τὸν ἐνιαυτὸν συντεμὼν εἰς μῆν’ ἕνα, ὁ τὴν ἀκρόπολιν πανδοκεῖον ὑπολαβὼν καὶ τὰς ἑταίρας εἰσαγαγὼν τῇ παρθένῳ, δι’ ὃν ἀπέκαυσεν ἡ πάχνη τὰς ἀμπέλους,
5	δι’ ὃν ἀσεβοῦνθ’ ὁ πέπλος διερράγη μέσος, τὰς τῶν θεῶν τιμὰς ποιοῦντ’ ἀνθρωπίνας.
5	ταῦτα καταλύει δῆμον, οὐ κωμῳδία.	308
26	οὐκ ἔστιν ‘ἐμεθύσθην, πάτερ‘ λέγοντα ‘ἥμαρτον‘, ὥστε πρὸς ἐμὲ συγγνώμης τυχεῖν. ὁ γὰρ εἰς τὸν ἀσθενῆ βίᾳ τι, Πάμφιλε, ποιῶν ὑβρίζειν, οὐχ ἁμαρτάνειν δοκεῖ.
27	τὰ ποτήρι’ ἂν ἴδῃς τὰ παρεσκευασμένα, ἅπαντα χρυσᾶ, Τρόφιμε, νὴ τὸν οὐρανόν, ὑπερήφανα. ἐγὼ μὲν γὰρ ἐξέστην ἰδών.
27	κρατῆρες ἀργυροῖ, κάδοι μείζους ἐμοῦ.	309
28	αἰσχρὰν γυναῖκ’ ἔγημας, ἀλλὰ πλουσίαν· κάθευδ’ ἀηδῶς ἡδέως μασώμενος.
29	ὁ τραχύτατος δὲ συκοφάντης μνᾶς δύο λαβὼν ἄπεισιν ἀρνίου μαλακώτερος.
31	ἀποστρεφομένης τὴν κορυφὴν φιλεῖς μόλις.
32	ὁ κοινὸς ἰατρός σε θεραπεύσει χρόνος.
33	ἁλύσιον εἶχε τετταράκοντ’ ἄγον δραχμάς.	310
34	τυροὺς καὶ ταρίχους
35	ἐξαλλάξαι
36	κοράσιον
37	κοσκινομάντεις
38	λυχνοῦχον
39	μυρίνης	311
40	συνεπαινεῖν	312

tit 1-3

1

2

3

tit 4

4

tit 5-8

5

6

7

8

tit 9

9

tit 10

10

tit 11

11

tit,ante 12

tit 12-13

12

13

tit 14

14

tit 15

15

tit 16-17

16

17

tit 18

18

tit 19

19

tit 20

20

tit 21

21

tit 22-24

22

23

24

tit 25-40

25

26

27

28

29

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40