PHILEMON :: Fragmenta :: TLG 0487 002

TLG 0487 002 :: PHILEMON :: Fragmenta PHILEMON Comic. (Syracusanus: 4–3 B.C.) Fragmenta Source: Meineke, A. (ed.), Fragmenta comicorum Graecorum, vol. 4. Berlin: Reimer, 1839 (repr. Berlin: De Gruyter, 1970): 3–64, 67. Citation: Play — fragment — (line)

Agr t	ΑΓΡΟΙΚΟ Σ .
Agy t	ΑΓΥΡΤΗ Σ .
Agy 1	Ὦ πῶς πονηρόν ἐστιν ἀνθρώπου φύσις τὸ σύνολον· οὐ γὰρ ἄν ποτ’ ἐδεήθη νόμου. οἴει τι τῶν ἄλλων διαφέρειν θηρίων ἄνθρωπον; οὐδὲ μικρὸν ἀλλὰ σχήματι·
5	πλάγι’ ἐστὶ τἄλλα, τοῦτο δ’ ὀρθὸν θηρίον.	3
Ade t	ΑΔΕΛΦΟ Ι .
Ade 1	Σὺ δ’ εἰς ἅπαντας εὗρες ἀνθρώπους, Σόλων· σὲ γὰρ λέγουσι τοῦτ’ ἰδεῖν πρῶτον βροτῶν, δημοτικὸν ὦ Ζεῦ πρᾶγμα καὶ σωτήριον, (καί μοι λέγειν τοῦτ’ ἐστὶν ἁρμοστόν, Σόλων·)
5	μεστὴν ὁρῶντα τὴν πόλιν νεωτέρων, τούτους τ’ ἔχοντας τὴν ἀναγκαίαν φύσιν, ἁμαρτάνοντάς τ’ εἰς ὃ μὴ προσῆκον ἦν, στῆσαι πριάμενόν τοι γυναῖκας κατὰ τόπους κοινὰς ἅπασι καὶ κατεσκευασμένας.
10	ἑστᾶσι γυμναί· μὴ ’ξαπατηθῇς· πάνθ’ ὅρα. οὐκ εὖ σεαυτοῦ τυγχάνεις ἔχων· ἔχεις [ἐστυκότως] πως· ἡ θύρα ’στ’ ἀνεῳγμένη. εἷς ὀβολός· εἰσπήδησον· οὐκ ἔστ’ οὐδὲ εἷς ἀκκισμός, οὐδὲ λῆρος, οὐδ’ ὑφήρπασεν,
15	ἀλλ’ εὐθύς, ὡς βούλει σὺ χὢν βούλει τρόπον.
15	ἐξῆλθες· οἰμώζειν λέγ’, ἀλλοτρία ’στί σοι.	4
Ade 2	Οὐκ ἂν λαλῇ τις μικρόν, ἐστὶ κόσμιος, οὐδ’ ἂν πορεύηταί τις εἰς τὴν γῆν βλέπων· ὁ δ’ ἡλίκον μὲν ἡ φύσις φέρει λαλῶν, μηδὲν ποιῶν δ’ ἄσχημον, οὗτος κόσμιος.
Ait t	ΑΙΤΩΛΟ Σ .
Anak t	ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ Ν .
Anak 1	Οἴμοι· τὸ λυπεῖσθαι γὰρ ἐπὶ τὸ ῥῆμ’ ἄγει τοῦτ’ εὐθύς, ὡς ἔοικε, τὸν λυπούμενον. λυπουμένῳ δ’ ὅταν τις ἀκολουθῶν λέγῃ χαῖρ’, ἐξ ἀνάγκης οὗτος οἰμώζειν λέγει.
Anan t	ΑΝΑΝΕΟΥΜΕΝ Η .	5
And t	ΑΝΔΡΟΦΟΝΟ Σ .
And 1	Πιεῖν τις ἡμῖν ἐγχεάτω, καὶ ματτύην ποιεῖτε θᾶττον.
Apok t	ΑΠΟΚΑΡΤΕΡΩ Ν .
Apok 1	Νῦν δ’ οἶδ’ ἀκριβῶς τὴν τύχην ὡς οὐ μία, οὐδ’ ἔστι πρώην, ἀλλὰ μετὰ τῶν σωμάτων ἡμῶν, ὅταν γιγνώμεθ’, εὐθὺς χἠ τύχη προσγίγνεθ’ ἡμῖν, συγγενὴς τῷ σώματι·
5	κοὐκ ἔστιν ἕτερον παρ’ ἑτέρου λαβεῖν τύχην.
Apol t	ΑΠΟΛΙ Σ .
Apol 1	Οὐχὶ μόνον οὗτος εὗρε πῶς λαλήσομεν αὑτοῖς, ἀπέχοντες πολὺν ἀπ’ ἀλλήλων χρόνον, οὐδ’ ὃν τρόπον μηδέποτε μηδὲ εἷς πάλιν ἐπιλήσεθ’ ἡμῶν μηδέν, ἐμβλέψας δέ που
5	τἀκ τοῦ χρόνου τοῦ παντὸς εἴσετ’, ἀλλὰ καὶ
5	ψυχῆς ἰατρὸν κατέλιπεν τὰ γράμματα.	6
Har t	ΑΡΠΑΖΟΜΕΝΟ Σ .
Har 1	Γυμνῷ φυλακὴν ἐπίταττε, παῖ, καὶ διὰ τριῶν ποτηρίων με ματτύης εὐφραινέτω.
Har 2-3	Ὁρῶ μαγείρου καὶ κύβηλιν καὶ σκάφην.
Aul t	ΑΥΛΗΤΗ Σ .
Bab t	ΒΑΒΥΛΩΝΙΟ Σ .
Bab 1	Βασίλισς’ ἔσει Βαβυλῶνος, ἂν οὕτω τύχῃ.
Bab 1	τὴν Πυθιονίκην οἶσθα καὶ τὸν Ἅρπαλον.	7
Gam t	ΓΑΜΟ Σ .
Gam 1	Ὁλκεῖον εἶδον ἐπὶ τραπέζῃ κείμενον πυρῶν τι μεστόν.
Gam 2	Ἐν Καρὶ τὸν κίνδυνον οἶσθα, δέσποτα.
Egch t	ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ Ν .
Egch 1	Κακὴ μὲν ὄψις, ἒν δὲ δειλαῖαι φρένες.
Emp t	ΕΜΠΟΡΟ Σ .	8
Exoi t	ΕΞΟΙΚΙΖΟΜΕΝΟ Σ .
Exoi 1	Κἂν δοῦλος ᾖ τις, οὐδὲν ἧττον, δέσποτα, ἄνθρωπος οὗτός ἐστιν, ἂν ἄνθρωπος ᾖ.
Epid t	ΕΠΙΔΙΚΑΖΟΜΕΝΟ Σ .
Epid 1	Ἥδιον οὐδὲν οὐδὲ μουσικώτερον ἔστ’ ἢ δύνασθαι λοιδορούμενον φέρειν· ὁ λοιδορῶν γάρ, ἂν ὁ λοιδορούμενος μὴ προσποιῆται, λοιδορεῖται λοιδορῶν.
Epid 2	Πρόχειρον ἐπὶ τὴν γλῶτταν εὐλόγῳ τρέχειν.
Eur t	ΕΥΡΙΠΟ Σ .	9
Ephed t	ΕΦΕΔΡΙΤΑ Ι .
Ephed 1	Σκιμπόδιον ἓν καὶ κώδιον καὶ ψιαθίον ἴσως παλαιστῆς.
Ephed 2	Χαλεπὸν τὸ ποιεῖν, τὸ δὲ κελεῦσαι ῥᾴδιον.
Epheb t	ΕΦΗΒΟ Σ .
Epheb 1	Οὐ τοῖς πλέουσι τὴν θάλατταν γίγνεται μόνοισι χειμών, ὡς ἔοικεν, ἀλλὰ καὶ τοῖς περιπατοῦσί που, Λάχης, ἐν τῇ στοᾷ, καὶ τοῖς μένουσιν ἔνδον ἐν ταῖς οἰκίαις.
5	χοἰ μὲν πλέοντες ἐνίοθ’ ἡμέραν μίαν ἢ νύκτα χειμασθέντες εἶτ’ ἐκ τοῦ κακοῦ σωτηρίας ἐπέτυχον· ἢ τὸ πνεῦμα γὰρ αὐτοὺς τὸ σῶζον ἧκεν ἢ ’φάνη λιμήν. ἐμοὶ δὲ τοῦτ’ οὐκ ἔστιν· οὐκ εἰς ἡμέραν
10	χειμάζομαι μίαν γάρ, εἰς τὸ ζῆν δ’ ὅλον,
10	ἀεὶ τὸ λυπεῖσθαι δὲ μεῖζον γίγνεται.	10
Her t	ΗΡΩΕ Σ .
Theb t	ΘΗΒΑΙΟ Ι .
Theb 1	Ἐμοῦ γάρ ἐστι κύριος μὲν εἷς ἀνήρ, τούτων δὲ καὶ σοῦ μυρίων τ’ ἄλλων νόμος, ἑτέρων τύραννος, τῶν τυραννούντων φόβος· δοῦλοι βασιλέων εἰσίν, ὁ βασιλεὺς θεῶν,
5	ὁ θεὸς ἀνάγκης. πάντα δ’, ἂν σκοπῇς, ὅλως ἑτέρων πέφυκεν ἥττον’, ὧν δὲ μείζονα.
5	τούτοις ἀνάγκη ταῦτα δουλεύειν ἀεί.	11
Thes t	ΘΗΣΑΥΡΟ Σ .
Thes 1	Οὐκ ἔστ’ ἀληθὲς παραλογίσασθ’, οὐδ’ ἔχειν ὀψάρια χρηστά.
Thy t	ΘΥΡΩΡΟ Σ .
Thy 1	Ἐγὼ γὰρ ἐς τὴν χλαμύδα κατεθέμην ποτέ καὶ τὸν πέτασον.
Iat t	ΙΑΤΡΟ Σ .
Iat 1	Καὶ γύλιόν τιν’ ἀργυρωμάτων.	12
Kat t	ΚΑΤΑΨΕΥΔΟΜΕΝΟ Σ .
Kat 1	Πάντ’ ἔστιν ἐξευρεῖν, ἐὰν μὴ τὸν πόνον φεύγῃ τις, ὃς πρόσεστι τοῖς ζητουμένοις.
Koi t	ΚΟΙΝΩΝΟ Ι .
Kol t	ΚΟΛΑ Ξ .
Kor t	ΚΟΡΙΝΘΙ Α .
Kor 1	Εἰ τὰ παρὰ τοῖς ἄλλοισιν εἰδείης κακά, ἄσμενος ἔχοις ἄν, Νικοφῶν, ἃ νῦν ἔχεις.
Met t	ΜΕΤΙΩΝ Η ΖΩΜΙΟ Ν .
Met 1	Ἰχθὺς τί σοι ἐφαίνεθ’ οὑφθός; Β. μιαρὸς ἦν. ἀκήκοας; ἅλμη τε λευκὴ καὶ παχεῖ’ ὑπερβολῇ, κοὐχὶ λοπάδος προσῶζεν οὐδ’ ἡδυσμάτων·
5	ἐβόων ἅπαντες, ὡς ἀγαθὴν ἅλμην ποιεῖς.	13
Met 2	Ἀγύρριος δὲ παρατεθέντος καράβου, ὡς εἶδεν αὐτόν „χαῖρε πάππα φίλτατε“ εἴπας, τί ἐποίει; τὸν πατέρα κατήσθιεν.
Moi t	ΜΟΙΧΟ Σ .
Moi 1	Ἔδει παρεῖναι, Παρμένων, αὐλητρίδ’ ἢ νάβλαν τίν’. Β. ὁ δὲ νάβλας τί ἐστι; * * Α. * * * οὐκ οἶδας, ἐμβρόντητε σύ; Β. μὰ Δία. Α. τί φής; οὐκ οἶσθα νάβλαν; οὐδὲν οὖν
5	οἶσθας ἀγαθὸν σύγ’. οὐδὲ σαμβυκίστριαν;	14
Myr t	ΜΥΡΜΙΔΟΝΕ Σ .
Mys t	ΜΥΣΤΙ Σ .
Mys 1	Πολὺ μεῖζόν ἐστι τοῦ κακῶς ἔχειν κακὸν τὸ καθ’ ἕνα πᾶσι τοῖς ἐπισκοπουμένοις δεῖν τὸν κακῶς ἔχοντα πῶς ἔχει λέγειν.
Nea t	ΝΕΑΙΡ Α .
Nea 1	Ὥσπερ Σέλευκος δεῦρ’ ἔπεμψε τὴν τίγριν, ἣν εἴδομεν ἡμεῖς, τῷ Σελεύκῳ πάλιν ἔδει ἡμᾶς τι παρ’ ἡμῶν ἀντιπέμψαι θηρίον.
Nea 1	Β. τρυγέρανον· οὐ γὰρ γίγνεται τοῦτ’ αὐτόθι.	15
Nem t	ΝΕΜΟΜΕΝΟ Ι .
Nem 1	Ἀπὸ στόματος ἅπαντ’, ἐὰν βούλησθ’, ἐρῶ.
Noth t	ΝΟΘΟ Σ .
Nyx t	ΝΥ Ξ .
Nyx 1	Τὸ κανοῦν δ’ ὁ παῖς περίεισι τηνάλλως ἔχων.
Pag t	ΠΑΓΚΡΑΤΙΑΣΤΗ Σ .
Pag 1	Καὐτόν τι πράττειν, οὐ μόνον τὰς ἐλπίδας
Pag 1	ἐπὶ τῇ τύχῃ χρή, παιδίον, πάντως ἔχειν ὧν βούλεταί τις. ἀλλὰ καὶ τῷ τῇ τύχῃ συλλαμβάνεσθαι ῥᾷον ἡ τύχη ποιεῖ,	16
5	ἐὰν μεθ’ ἑτέρου τοῦτο, μὴ μόνη, ποιῇ.
Pag 2	Δοῦλος πρὸ δούλου, δεσπότης πρὸ δεσπότου.
Paida t	ΠΑΙΔΑΡΙΟ Ν .
Paide t	ΠΑΙΔΕ Σ .
Paide 1	Κακόν ἐστι δούλῳ δεσπότης πράττων κακῶς· μετέχειν ἀνάγκη τῶν κακῶν γὰρ γίγνεται.
Pal t	ΠΑΛΑΜΗΔΗ Σ .
Pal 1	Τοῦ γὰρ δικαίου κἀν βροτοῖσι καὶ θεοῖς
Pal 1	ἀθάνατος ἀεὶ δόξα διατελεῖ μόνου.	17
Pan t	ΠΑΝΗΓΥΡΙ Σ .
Pan 1	Τὴν πλατεῖάν σοι μόνον ταύτην πεποίηκεν ὁ βασιλεύς;
Pan 2	Αἰγύπτιος θοἱμάτιον ἠρδάλωσέ μου.
Par t	ΠΑΡΕΙΣΙΩ Ν .
Par 1	Τοὺς ἐν τῇ πόλει μάρτυρας ἔχω γάρ, ὅτι μόνος φύσκην ποιῶ, κάνδαυλον, ᾠά, θρῖον, ἐν στενῷ. τί γὰρ τούτων διάπτωμ’ ἐγένετ’ ἢ ’μάρτημα τί;
Par 2	Περὶ τοὐπτάνιον οὐ γίγνεθ’ ἡ σκευωρία·
Par 2	τραπεζοποιός ἐστ’ ἐπὶ τοῦ διακονεῖν.	18
Pit t	ΠΙΤΤΟΚΟΠΟΥΜΕΝΟ Σ .
Pit 1	Ἰδοὺ πάρεστιν, ὡς ὁρᾷς· τριτημόρου ἕκαστος ὑμῶν ἦλθεν· εἰς τοὺς τέτταρας εἴληφεν ὑμῖν οὑτοσὶ τριώβολον.
Pit 2	Ὀβολοῦ τὸ πρῶτον ἡμῖν ἐνέχεεν καὶ τεττάρων χαλκῶν μετὰ ταῦτα. Β. καὶ μάλα
Pit 2	τρί’ ἡμιωβόλι’ ἐστί· χαλκοῦ θερμὸν ἦν.	19
Pte t	ΠΤΕΡΥΓΙΟ Ν .
Pte 1	Τὸ τῆς Ἀμαλθείας δοκεῖς εἶναι κέρας οἷον γράφουσιν οἱ γραφεῖς κέρας βοός; ἀργύριόν ἐστι· τοῦτ’ ἐὰν ἔχῃς, λέγε πρὸς τοῦτ’ εἰ βούλει, πάντα σοι γενήσεται,
5	φίλοι, βοηθοί, μάρτυρες, συνοικίαι.
Pte 2	Νυνὶ δ’ ὅταν λάβῃ τις εἰς τὴν οἰκίαν τὰς Ἱππονίκας τάσδε καὶ Ναυσιστράτας
Pte 2	καὶ Ναυσινίκας, τὰς Ἀθηναίας λέγω.	20
Pto t	ΠΤΩΧΗ Η ΡΟΔΙ Α .
Pto 1	Ἄρτεμι, φίλη δέσποινα, τοῦτόν σοι φέρω, ὦ πότνι’, ἀμφιφῶντα καὶ σπονδὴν ἅμα.
Pto 2	Ἐξὸν ἀποσάττεσθαι δ’ ὅλην τὴν ἡμέραν, ποιοῦντα καὶ διδόντα ματτύας ἐκεῖ.
Pto 3	Εἰ πάντες ἀποθανούμεθ’ οἷς μὴ γίγνεται ἃ βουλόμεσθα, πάντες ἀποθανούμεθα.
Pto 4	Σπάθην παραφαίνων δηλαδὴ χρυσένδετον.	21
Pyrr t	ΠΥΡΡΟ Σ .
Pyrr 1	Οἱ φιλόσοφοι ζητοῦσιν, ὡς ἀκήκοα, περὶ τοῦτό τ’ αὐτοῖς πολὺς ἀναλοῦται χρόνος, τί ἐστιν ἀγαθόν, κοὐδὲ εἷς εὕρηκέ πω τί ἐστιν. ἀρετὴν καὶ φρόνησίν φασι, καὶ
5	λέγουσι πάντα μᾶλλον ἢ τί τἀγαθόν. ἐν ἀγρῷ διατρίβων τήν τε γῆν σκάπτων ἐγὼ νῦν εὗρον· εἰρήνη ’στίν· ὦ Ζεῦ φίλτατε, τῆς ἐπαφροδίτου καὶ φιλανθρώπου θεοῦ. γάμους, ἑορτάς, συγγενεῖς, παῖδας, φίλους,
10	πλοῦτον, ὑγίειαν, σῖτον, οἶνον, ἡδονήν, αὕτη δίδωσι· ταῦτα πάντ’ ἂν ἐκλίπῃ, τέθνηκε κοινῇ πᾶς ὁ τῶν ζώντων βίος.
Pyrph t	ΠΥΡΦΟΡΟ Σ .
Pyrph 1	Οὐκ ἔστιν οὔτε ζωγράφος, μὰ τοὺς θεούς, οὔτ’ ἀνδριαντοποιός, ὅστις ἂν πλάσαι κάλλος τοιοῦτον, οἷον ἡ ἀλήθει’ ἔχει. οὔτ’ ἀνδριάντος γὰρ καλῶς πεπλασμένου,
5	ἂν μὴ τὸν αἰσθησόμενον ἡ τέχνη λάβῃ.	22
Sar t	ΣΑΡΔΙΟ Σ .
Sar 1	Εἰ τὰ δάκρυ’ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον, ἀεί θ’ ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθ’ ἂν δάκρυα δόντες χρυσίον· νῦν δ’ οὐ προσέχει τὰ πράγματ’ οὐδ’ ἀποβλέπει
5	εἰς ταῦτα, δέσποτ’, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν, ἐάν τε κλᾴῃς ἄν τε μή, πορεύεται. τί οὖν ποιεῖς πλέον; οὐδέν· ἡ λύπη δ’ ἔχει
5	ὥσπερ τὸ δένδρον τοῦτο καρπὸν τὸ δάκρυον.	23
Sar 2	Χαλκοῦς ὀφείλεις πέντε μοι. μέμνης’; Β. ἐγὼ σοὶ πέντε χαλκοῦς, σὺ δέ γέ μοι τριτήμορον. τοὺς ἓξ ἀποδοὺς τοὺς πέντε χαλκοῦς ἀπόλαβε.
Sik t	ΣΙΚΕΛΙΚΟ Σ .
Sik 1	Ἄλλῳ πονοῦντι ῥᾴδιον παραινέσαι ἐστίν, ποιῆσαι δ’ αὐτὸν οὐχὶ ῥᾴδιον. τεκμήριον δέ· τοὺς ἰατροὺς οἶδ’ ἐγὼ ὑπὲρ ἐγκρατείας τοῖς νοσοῦσιν εὖ σφόδρα
5	πάντας λαλοῦντας, εἶτ’ ἐπὰν πταίσωσί τι, αὐτοὺς ποιοῦντας πάνθ’ ὅς’ οὐκ εἴων τότε.
5	ἕτερον τό τ’ ἀλγεῖν καὶ θεωρεῖν ἐστ’ ἴσως.	24
Sik 2	Ἐγὼ πρότερον μὲν ᾠόμην τὴν Σικελίαν ἓν τοῦτ’ ἀπότακτον αὐτὸ τοὺς τυροὺς ποιεῖν καλούς· ἔτι ταῦτα προσετίθην ἀκηκοώς, ἱμάτια ποικίλ’ εἰ λέγοι τις Σικελικά.
5	σκεύη μὲν οὖν καὶ κτήματ’ ᾠόμην φέρειν.
Sik 3	Τὸ δὴ λεγόμενον τοῦτο Μυσῶν ἔσχατον
Sik 3	ἐνόμιζεν ὁρᾶν τὸν υἱὸν ἐκπλέονθ’ ὁρῶν.	25
Str t	ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ Σ .
Str 1	Ὡς ἵμερός μοὐπῆλθε γῇ τε κοὐρανῷ λέξαι μολόντι τοὔψον ὡς ἐσκεύασα. νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, ἡδύ γ’ ἔστ’ εὐημερεῖν ἐν ἅπασιν· ἰχθὺς ἁπαλὸς οἷος γέγονέ μοι
5	οἷον παρατέθεικ’, οὐ πεφαρμακευμένον τυροῖσιν, οὐδ’ ἄνωθεν ἐξηνθισμένον, ἀλλ’ οἷος ἦν ζῶν, κὠπτὸς ὢν τοιοῦτος ἦν· οὕτως ἁπαλὸν ἔδωκα καὶ πρᾷον τὸ πῦρ ὀπτῶν τὸν ἰχθύν, οὐδὲ πιστευθήσομαι.
10	ὅμοιον ἐγένετ’, ὄρνις ὁπόταν ἁρπάσῃ τοῦ καταπιεῖν μεῖζόν τι· περιτρέχει κύκλῳ τηροῦσα τοῦτο, καταπιεῖν δ’ ἐσπούδακεν, ἕτεραι διώκουσιν δὲ ταύτην. ταὐτὸν ἦν.
10	τὴν ἡδονὴν ὁ πρῶτος αὐτῶν καταμαθὼν	26
15	τῆς λοπάδος, ἀνεπήδησε κἄφευγεν κύκλῳ τὴν λοπάδ’ ἔχων, ἄλλοι δ’ ἐδίωκον κατὰ πόδας. ἐξῆν ὀλολύζειν· οἱ μὲν ἥρπασάν τι γάρ, οἱ δ’ οὐδέν, οἱ δὲ πάντα. καί τοι παρέλαβον ἰχθῦς ποταμίους ἐσθίοντας βόρβορον·
20	εἰ δ’ ἔλαβον ἀρτίως σκάρον, ἢ ’κ τῆς Ἀττικῆς γλαυκίσκον, ὦ Ζεῦ σῶτερ, ἢ ’ξ Ἄργους κάπρον, ἢ ’κ τῆς Σικυῶνος τῆς φίλης ὃν τοῖς θεοῖς φέρει Ποσειδῶν γόγγρον εἰς τὸν οὐρανόν, ἅπαντες οἱ φαγόντες ἐγένοντ’ ἂν θεοί.
25	ἀθανασίαν εὕρηκα· τοὺς ἤδη νεκρούς,
25	ὅταν ὀσφρανθῶσι, ποιῶ ζῆν πάλιν.	27
Syna t	ΣΥΝΑΠΟΘΝΗΣΚΟΝΤΕ Σ .	27
Syna 1	Ἠγόρασα νῆστιν κεστρέ’ ὀπτὸν οὐ μέγαν.	28
Syne t	ΣΥΝΕΦΗΒΟ Σ .
Syne 1	Ἱμάτια διαφαίνοντα καὶ πέδην τινὰ χρυσῆν.
Hyp t	ΥΠΟΒΟΛΙΜΑΙΟ Σ .
Hyp 1-2	Ἀεὶ γεωργὸς εἰς νέωτα πλούσιος.
Pha t	ΦΑΣΜ Α .
Pha 1	Ἔπιεν ἡ Ῥόδη κυμβίον ἀκράτου κατασέσειχ’ ὑμῖν ἄνω.
Phi t	ΦΙΛΟΣΟΦΟ Ι .
Phi 1	Φιλοσοφίαν καινὴν γὰρ οὗτος φιλοσοφεῖ· πεινῆν διδάσκει καὶ μαθητὰς λαμβάνει.
Phi 1	εἷς ἄρτος, ὄψον ἰσχάς, ἐπιπιεῖν ὕδωρ.	29
Che t	ΧΗΡ Α .
FIF t	FABULARUM INCERTARUM FRAGMENTA.
FIF 1	Ὦ Κλέων, παῦσαι φλυαρῶν· ἂν ὀκνῇς τὸ μανθάνειν, ἀνεπικούρητον σεαυτοῦ τὸν βίον λήσει ποιῶν. οὔτε γὰρ ναυαγός, ἂν μὴ γῆς λάβηται φερόμενος, οὔποτ’ ἂν σώσειεν αὑτόν, οὔτ’ ἀνὴρ πένης γεγώς
5	μὴ οὐ τέχνην μαθὼν δύναιτ’ ἂν ἀσφαλῶς ζῆν τὸν βίον.
5	„ἀλλὰ χρήματ’ ἐστὶν ἡμῖν.“ ἅ γε τάχιστ’ ἀπόλλυται. „κτήματ’, οἰκίαι.“ τύχης δὲ μεταβολὰς οὐκ ἀγνοεῖς, ὅτι τὸν εὔπορον τίθησι πτωχὸν εἰς τὴν αὔριον. κἂν μὲν ὁρμισθῇ τις ἡμῶν εἰς λιμένα τὸν τῆς τέχνης,	30
10	ἐβάλετ’ ἄγκυραν καθάψας ἀσφαλείας εἵνεκα· ἂν δ’ ἀπαίδευτος μετάσχῃ πνεύματος φορούμενος, τῆς ἀπορίας εἰς τὸ γῆρας οὐκ ἔχει σωτηρίαν. ἀλλ’ ἑταῖροι καὶ φίλοι σοι καὶ συνήθεις, νὴ Δία, ἔρανον εἰσοίσουσιν. εὔχου μὴ λαβεῖν πεῖραν φίλων,
15	εἰ δὲ μή, γνώσει σεαυτὸν ἄλλο μηδὲν πλὴν σκιάν.
FIF 2	Ὃν οὐδὲ εἷς λέληθεν οὐδὲ ἓν ποιῶν, οὐδ’ αὖ ποιήσων, οὐδὲ πεποιηκὼς πάλαι, οὔτε θεὸς οὔτ’ ἄνθρωπος, οὗτός εἰμ’ ἐγώ, Ἀήρ, ὃν ἄν τις ὀνομάσειε καὶ Δία.
5	ἐγὼ δ’, ὃ θεοῦ ’στιν ἔργον, εἰμὶ πανταχοῦ, ἐνταῦθ’ ἐν Ἀθήναις, ἐν Πάτραις, ἐν Σικελίᾳ, ἐν ταῖς πόλεσι πάσαισιν, ἐν ταῖς οἰκίαις πάσαις, ἐν ὑμῖν πᾶσιν οὐκ ἔστιν τόπος, οὗ μή ’στιν Ἀήρ· ὁ δὲ παρὼν ἁπανταχοῦ
10	πάντ’ ἐξ ἀνάγκης οἶδε πανταχοῦ παρών.	31
FIF 3	Τί ποτε Προμηθεύς, ὃν λέγους’ ἡμᾶς πλάσαι καὶ τἄλλα πάντα ζῷα, τοῖς μὲν θηρίοις ἔδωχ’ ἑκάστῳ κατὰ γένος μίαν φύσιν; ἅπαντες οἱ λέοντές εἰσιν ἄλκιμοι,
5	δειλοὶ πάλιν ἑξῆς πάντες εἰσὶν οἱ λαγοί. οὐκ ἔστ’ ἀλώπηξ ἡ μὲν εἴρων τῇ φύσει ἡ δ’ αὐθέκαστος, ἀλλ’ ἐὰν τρισμυρίας ἀλώπεκάς τις συναγάγῃ, μίαν φύσιν ἁπαξαπασῶν ὄψεται τρόπον θ’ ἕνα.
10	ἡμῶν δ’ ὅσα καὶ τὰ σώματ’ ἐστὶ τὸν ἀριθμὸν
10	καθ’ ἑνός, τοσούτους ἔστι καὶ τρόπους ἰδεῖν.	32
FIF 4	Πολύ γ’ ἐστὶ πάντων ζῷον ἀθλιώτατον ἄνθρωπος, εἴ τις ἐξετάζοι κατὰ τρόπον· τὸν γὰρ βίον περίεργον εἰς τὰ πάντ’ ἔχων ἀπορεῖ τὰ πλεῖστα διὰ τέλους πονεῖ τ’ ἀεί.
5	καὶ τοῖς μὲν ἄλλοις πᾶσιν ἡ γῆ θηρίοις ἑκοῦσα παρέχει τὴν καθ’ ἡμέραν τροφήν, αὐτὴ πορίζους’, οὐ λαβοῦσα . . . . . . . . . . . . . . . . πάνυ μόλις ὥσπερ τὸ κατὰ χρέος κεφάλαιον ἐκτίνει
10	τὸ σπέρμα, τοὺς τόκους δ’ ἀνευρίσκους’ ἀεὶ πρόφασίν τιν’ αὐχμὸν ἢ πάχνην ἀποστερεῖ. καὶ δὴ τυχὸν μὲν διὰ τὸ παρέχειν πράγματα μόνους ἑαυτῇ καὶ ποιεῖν τἄνω κάτω
10	ταύτην παρ’ ἡμῶν λαμβάνει τιμωρίαν.	33
FIF 5	Μείζω τὰ κακὰ ποιοῦσι πολλοί, δέσποτα, αὐτοὶ δι’ αὑτοὺς ἢ πέφυκε τῇ φύσει. οἷον τέθνηκεν υἱὸς ἢ μήτηρ τινί, ἢ νὴ Δί’ ἄλλων τῶν ἀναγκαίων γέ τις·
5	ἂν μὲν λάβῃ τοῦτ’ „ἀπέθαν’, ἄνθρωπος γὰρ ἦν,“ τοσοῦτο γέγονε τὸ κακὸν ἡλίκον περ ἦν. ἐὰν δ’ „ἀβίωτος ὁ βίος, οὐκ ἔτ’ ὄψομαι, ἀπόλωλ’,“ ἐν ἑαυτῷ τοῦτ’ ἐὰν σκοπῇ, κακὰ πρὸς τοῖς κακοῖσιν οὗτος ἕτερα συλλέγει.
10	ὁ δὲ τῷ λογισμῷ πάντα παρ’ ἑαυτῷ σκοπῶν τὸ κακὸν ἀφαιρεῖ τἀγαθὸν δὲ λαμβάνει.
FIF 6	Ἤκουσα τούτων αὐτός, οὐδὲ φύεται
FIF 6	αὐτόματον ἀνθρώποισιν, ὦ βέλτιστε, νοῦς ὥσπερ ἐν ἀγρῷ θύμος· ἐκ δὲ τοῦ λέγειν τε καὶ ἑτέρων ἀκούειν καὶ θεωρῆσαι * *	34
5	κατὰ μικρὸν ἀεί, φασί, φύονται φρένες.
FIF 7	Ἀεὶ τὸ πλουτεῖν συμφορὰς πολλὰς ἔχει, φθόνον τ’ ἐπήρειάν τε καὶ μῖσος πολύ, πράγματά τε πολλὰ κἀνοχλήσεις μυρίας, πράξεις τε πολλὰς συλλογάς τε τοῦ βίου.
5	ἔπειτα μετὰ ταῦτ’ εὐθὺς εὑρέθη θανών, ἄλλοις καταλείψας εἰς τρυφὴν τὴν οὐσίαν. ὅθεν πένεσθαι μᾶλλον ἡδέως ἔχω, ἔχειν τε μέτρια κἀμέριμνον ζῆν βίον, καὶ μήτ’ ἔχειν πλοῦτόν με μήτε πράγματα·
10	πᾶς γὰρ πένης ὢν μεγάλα κερδαίνει κακά.	35
FIF 8	Ὦ τρισμακάρια πάντα καὶ τρισόλβια τὰ θηρί’, οἷς οὐκ ἔστι περὶ τούτων λόγος· οὔτ’ εἰς ἔλεγχον οὐδὲν αὐτῶν ἔρχεται, οὔτ’ ἄλλο τοιοῦτ’ οὐδέν ἐστ’ αὐτοῖς κακὸν
5	ἐπακτόν, ἣν δ’ ἂν εἰσενέγκηται φύσιν ἕκαστον, εὐθὺς καὶ νόμον ταύτην ἔχει. ἡμεῖς δ’ ἀβίωτον ζῶμεν ἄνθρωποι βίον· δουλεύομεν δόξαισιν, εὑρόντες νόμους, προγόνοισιν, ἐγγόνοισιν. οὐκ ἔστ’ ἀποτυχεῖν
10	κακοῦ, πρόφασιν δ’ ἀεί τιν’ ἐξευρίσκομεν.
FIF 9	Νὴ τὸν Δία τὸν μέγιστον ᾤμην, Σωσία, ἐγὼ πρότερον μὲν τοὺς πένητας ζῆν μόνον ὀδυνωμένους, τῶν πλουσίων δὲ τὸν βίον ἱλαρόν τιν’ εἶναι καὶ φέρειν εὐθυμίαν·
5	νυνὶ δὲ διαφέροντα τοῖς καθ’ ἡμέραν δαπανήμασιν δὴ τὸν βίον ὁρῶ μόνον,
5	λύπας δ’ ἔχοντας μείζονας τοὺς μείζονας.	36
FIF 10	Ἀνὴρ δίκαιός ἐστιν οὐχ ὁ μὴ ἀδικῶν, ἀλλ’ ὅστις ἀδικεῖν δυνάμενος μὴ βούλεται· οὐδ’ ὃς τὰ μικρὰ λαμβάνειν ἀπέσχετο, ἀλλ’ ὃς τὰ μεγάλα καρτερεῖ μὴ λαμβάνων,
5	ἔχειν δυνάμενος καὶ κρατεῖν ἀζημίως· οὐδ’ ὅς γε ταῦτα πάντα διατηρεῖ μόνον, ἀλλ’ ὅστις ἄδολον γνησίαν τ’ ἔχων φύσιν εἶναι δίκαιος κοὐ δοκεῖν εἶναι θέλει.
FIF 11	Τὸν μὴ λέγοντα τῶν δεόντων μηδὲ ἓν μακρὸν νόμιζε, κἂν δύ’ εἴπῃ συλλαβάς, τὸν δ’ εὖ λέγοντα μὴ νόμιζ’ εἶναι μακρόν, μηδ’ ἂν σφόδρ’ εἴπῃ πολλὰ καὶ πολὺν χρόνον.
5	τεκμήριον δὲ τοῦδε τὸν Ὅμηρον λάβε· οὗτος γὰρ ἡμῖν μυριάδας ἐπῶν γράφει,
5	ἀλλ’ οὐδὲ εἷς Ὅμηρον εἴρηκεν μακρόν.	37
FIF 12	Ἐγὼ τὸν ἀγρὸν ἰατρὸν ἐλελήθειν ἔχων· τρέφει γὰρ οὗτος ὥσπερ ἀρρωστοῦντά με, σιτάρια μικρὰ προσφέρων οἴνου θ’ ὅσον ὀσμήν, λαχάνων τ’ ἀεί τι καὶ νὴ τὸν Δία
5	τὰ πετραῖα ταῦτ’ ὀψάρια, κάππαριν, θύμον, ἀσπάραγον, αὐτὰ ταῦτα· καὶ δέδοικα μὴ λίαν ἀπισχναίνων με ποιήσῃ νεκρόν.
FIF 13	Ὅταν δὲ παρατηροῦντ’ ἴδω τίς ἔπταρεν ἢ τίς ἐλάλησεν, ἢ τίς ἐστιν ὁ προϊὼν σκοποῦντα, πωλῶ τοῦτον εὐθὺς ἐν ἀγορᾷ. αὑτῷ βαδίζει καὶ λαλεῖ καὶ πτάρνυται
5	ἕκαστος ἡμῶν, οὐχὶ τοῖς ἐν τῇ πόλει.
5	τὰ πράγμαθ’ ὡς πέφυκεν οὕτως γίγνεται.	38
FIF 14ab	Μὴ λύπει σεαυτόν, τοῦτο γιγνώσκων ὅτι, ὅταν πότ’ ἀνθρώποισιν ἡ τύχη γελᾷ, πάντων ἀφορμὴ τῶν καλῶν εὑρίσκεται·
5	ὅταν δὲ δυστυχῇ τις, οὐδ’ εὐφραίνεται. Ἅπαντα νικᾷ καὶ μεταστρέφει τύχη.
FIF 15ab	Πρόσεστι δὲ τῷ πένητι ἀπιστία, κἂν σοφὸς ὑπάρχῃ κἂν λέγῃ τι συμφέρον· [δοκεῖ τι φράζειν τοῖς ἀκούουσιν κακῶς. τῶν γὰρ πενήτων πίστιν οὐκ ἔχει λόγος.]
5	ἀνὴρ δὲ πλουτῶν, κἂν ἄγαν ψευδηγορῇ, δοκεῖ τι φράζειν τοῖς ἀκούουσιν ἀσφαλές.
FIF 16	Ἐγὼ λίθον μὲν τὴν Νιόβην, μὰ τοὺς θεούς,
FIF 16	οὐδέποτ’ ἐπείσθην, οὐδὲ νῦν πεισθήσομαι, ὡς τοῦτ’ ἐγένετ’ ἄνθρωπος· ὑπὸ δὲ τῶν κακῶν τῶν συμπεσόντων τοῦ τε συμβάντος πάθους	39
5	οὐδὲν λαλῆσαι δυναμένη πρὸς οὐδένα, προσηγορεύθη διὰ τὸ μὴ φωνεῖν λίθος.
FIF 17	Ὅταν ξενισθῇς ἐν πόλει πρὸς τὸν φίλον, ἐν ταῖς περισσαῖς καὶ πυκναῖς ὁμιλίαις, ἐὰν μεγίστην ὁ φίλος ἣν λέγῃ πόλιν, σὺ τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα μὴ σύγκριν’, ἐπεὶ
5	ἐχθροὺς ποιοῦσι τοὺς φίλους αἱ συγκρίσεις.
FIF 18ab	Καλῶς ποιήσας οὐ καλῶς ὠνείδισας, ἔργον καθεῖλες πλούσιον πτωχῷ λόγῳ. Καυχώμενος τὸ δῶρον ὃ δέδωκας φίλῳ
FIF 18ab	ἔργῳ στρατηγὸς γέγονας, ἐν λόγῳ φονεύς.	40
FIF 19	Ὡς εὐφυὲς ζῷον κοχλίας νὴ τὸν θεόν. ὅταν πονηρῷ περιπέσῃ τῷ γείτονι, τὸν οἶκον ἄρας εἰς ἕτερον πορεύεται, νέμεται δ’ ἀμέριμνος τοὺς κακοὺς φεύγων ἀεί.
FIF 20	Ὃ δεῖ παθεῖν σε μηδαμοῦ σκέψῃ φυγεῖν· οὐ γὰρ δυνήσῃ φεύγειν ὅ σε δεῖ παθεῖν· τὸ πεπρωμένον γὰρ οὐ μόνον βροτοῖς ἄφευκτόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν.
FIF 21	Εἴ ποτέ τις ἡμῶν εἰς τὸν ἀγρὸν ἐξιὼν μνήματα παρελθὼν καὶ τάφους ἀνθρωπίνους, τούτων ἕκαστος ἔλεγεν „εἰς ὥρας ἐγὼ πλεύσω, φυτεύσω, τοῖχον ἄρας κτήσομαι.“
FIF 22	Ἂν γνῷς τί ἐστ’ ἄνθρωπος, εὐδαίμων ἔσει. τέθνηκέ τις, μὴ δεινὸν ἔστω τοῦτό σοι.
FIF 22	κεκύηκέ τις, οὐ κεκύηκέ τις· ἠτύχηκέ τις· βήττει τις· οἰμώζει τις· ἡ φύσις φέρει	41
5	ἅπαντα ταῦτα. φεῦγε τὰς λύπας μόνον.
FIF 23	Ἄνθρωπος εἶ δήπουθεν, ὧν ἐστ’ οὐδὲ εἷς ᾧ μὴ κακόν τι γέγονεν ἢ γενήσεται, ὁ ποιῶν δ’ ἐλάχιστον τὸ γεγενημένον κακόν, ἀμφότερον οὗτος εὐτυχεῖ τε καὶ φρονεῖ.
FIF 24	Τί ποτ’ ἐστὶν ἆρα διότι βούλεταί μ’ ἰδεῖν; ἢ καθάπερ οἱ νοσοῦντες ἀλγοῦντες σφόδρα, τὸν ἰατρὸν ἂν ἴδωσιν, οὐκ ἀλγοῦς’ ἔτι, οὕτως, ἐπάν τις τυγχάνῃ λυπούμενος,
5	ἧττον ὀδυνᾶται, φίλον ἐὰν παρόντ’ ἴδῃ;
FIF 25ab	Ἆρ’ ἐστὶ τοῖς νοσοῦσι χρήσιμος λόγος. Ὡς σπληνίον πρὸς ἕλκος οἰκείως τεθὲν τὴν φλεγμονὴν ἔπαυσεν, οὕτω καὶ λόγος εὔκαιρος εἰς τὰ σπλάγχνα κολληθεὶς φίλων
5	εὐψυχίαν παρέσχε τῷ λυπουμένῳ.	42
FIF 26	Θεὸν νόμιζε καὶ σέβου, ζήτει δὲ μή· πλεῖον γὰρ οὐδὲν ἄλλο τοῦ ζητεῖν ἔχεις. εἴτ’ ἔστιν εἴτ’ οὐκ ἔστι μὴ βούλου μαθεῖν, ὡς ὄντα τοῦτον καὶ παρόντ’ ἀεὶ σέβου.
FIF 27a	Σοὶ γὰρ τίς ἐστιν, εἰπέ μοι, παρρησία; σὺ λαλεῖς ἐν ἀνθρώποισιν ὡς ἄνθρωπος ὤν, τὸ δ’ ὅλον περιπατεῖς, ἢ τὸν αὐτὸν ἀέρα ἑτέροισιν ἕλκεις, εἰπέ μοι, τοιοῦτος ὤν;
FIF 27b	Πολλῶν φύσει τοῖς πᾶσιν αἰτία κακῶν λύπη· διὰ λύπην καὶ μανία γὰρ γίγνεται
FIF 27b	πολλοῖσι καὶ νοσήματ’ οὐκ ἰάσιμα· αὑτούς τ’ ἀνῃρήκασι διὰ λύπην τινές,	43
5	ἐπὰν τὸ λυποῦν πλεῖον ἢ τὸ σῶζον ᾖ.
FIF 28	Δικαιότατον κτῆμ’ ἐστὶν ἀνθρώποις ἀγρός· ὧν ἡ φύσις δεῖται γὰρ ἐπιμελῶς φέρει, πυρούς, ἔλαιον, οἶνον, ἰσχάδας, μέλι· τὰ δ’ ἀργυρώματ’ ἐστὶν ἥ τε πορφύρα
5	εἰς τοὺς τραγῳδοὺς εὔθετ’, οὐκ εἰς τὸν βίον.
FIF 29ab	Πολλάκις ἔχων τις οὐδὲ τἀναγκαῖα νῦν αὔριον ἐπλούτης’, ὥστε χἁτέρους τρέφειν. Θησαυρὸν εὑρὼν σήμερόν τις αὔριον ἅπαντα τἀκ τῆς οἰκίας ἀπώλεσεν.
FIF 30	Σύρα, Σύρα. Β. τί ἐστι; Α. πῶς ἡμῖν ἔχεις; Β. μηδέποτ’ ἐρώτα τοῦτ’, ἐπὰν γέροντ’ ἴδῃς
FIF 30	ἢ γραῦν τιν’· ἴσθι δ’ εὐθὺς ὅτι κακῶς ἔχει.	44
FIF 31	Ἐξιὼν γυναικὸς ἐξόπισθ’ ἐλευθέρας βλέπω μόνην θεράπαιναν κατόπιν ἀκολουθεῖν καλὴν ἐκ τοῦ Πλαταϊκοῦ, παρακολουθοῦντα τε
5	ταύτῃ κατιλλώπτειν τινά.
FIF 32	Μῦς λευκός, ὅταν αὐτήν τις (ἀλλ’ αἰσχύνομαι λέγειν), κέκραγε τηλικοῦτον εὐθὺς ἡ
FIF 32	κατάρατος, ὥστ’ οὐκ ἔστι πολλάκις λαθεῖν.	45
FIF 33	Τὸν βολβόν, εἰ βούλει, σκόπει ὅσα δαπανήσας εὐδοκιμεῖ, τυρόν, μέλι, σήσαμον, ἔλαιον, κρόμμυον, ὄξος, σίλφιον· αὐτὸς δ’ ἐφ’ αὑτοῦ ’στιν πονηρὸς καὶ πικρός.
FIF 34a	Βουνὸν ἐπὶ ταύτῃ καταλαβὼν ἄνω τινά. Β. τίς ἐσθ’ ὁ βουνός; ἵνα σαφῶς σου μανθάνω.
FIF 34b	Χαλεπόν γ’ ἀκροατὴς ἀσύνετος καθήμενος· ὑπὸ γὰρ ἀνοίας οὐχ ἑαυτὸν μέμφεται.
FIF 35	Ἀλλ’ ἐν Σάμῳ μὲν τοῦ λιθίνου ζῴου ποτὲ ἄνθρωπος ἠράσθη τις, εἶτ’ εἰς τὸν νεὼν
FIF 35	κατέκλεισεν αὑτόν.	46
FIF 36	Ἐὰν γέρων γένηται πλούσιος γεγώς, καλὸν τὸ γῆράς ἐστιν ἐπὶ τούτῳ μόνον. ἔχει γὰρ χειραγωγὸν τὸν πλοῦτον ὁ γέρων.
FIF 37	Ὦ γέρον, ἐπὰν ἴδῃς γέροντα καὶ μόνον, μηδὲν ἐπερώτα· πάντα γὰρ κακῶς ἔχει. καλὸν τὸ θνήσκειν ἐστὶν ἐπὶ τούτῳ λέγειν.
FIF 38	Ἐπὰν ἐγγὺς θάνατος ἔλθῃ, οὐδεὶς ἑαυτῷ ὃ θέλει βουλεύεται· θνήσκει δ’ ὁ θνήσκων κατ’ ἰδίαν εἱμαρμένην.
FIF 39	Κἂν δοῦλος ᾖ τις, σάρκα τὴν αὐτὴν ἔχει· φύσει γὰρ οὐδεὶς δοῦλος ἐγενήθη ποτέ,
FIF 39	ἡ δ’ αὖ τύχη τὸ σῶμα κατεδουλώσατο.	47
FIF 40a	Εἰ ταῖς ἀληθείαισιν οἱ τεθνηκότες αἴσθησιν εἶχον, ἄνδρες, ὥς φασίν τινες, ἀπηγξάμην ἂν ὥστ’ ἰδεῖν Εὐριπίδην.
FIF 40b	Σφίγγ’ ἄρρεν’, οὐ μάγειρον εἰς τὴν οἰκίαν εἴληφ’· ἁπλῶς γὰρ οὐδὲ ἕν, μὰ τοὺς θεούς, ὧνπερ λέγει συνίημι· καινὰ ῥήματα πεπορισμένος γάρ ἐστι.
FIF 40c	Ἐκ τῶν λόγων μὴ κρῖνε, Κλειτοφῶν, σοφὸν ἢ χρηστὸν ἄνδρα· τὸν βίον ἐξέταζ’ ἀεί· πολλοὶ γὰρ εὖ λέγουσιν ἀδικίας χάριν,
FIF 40c	τὰ δ’ ἔργ’ ἔχουσι φαῦλα κοὐ φρονοῦσιν εὖ.	48
FIF 41	Ἂν οἷς ἔχομεν τούτοισι μηδὲ χρώμεθα, ἃ δ’ οὐκ ἔχομεν ζητῶμεν, ὧν μὲν διὰ τύχην ὧν δὲ δι’ ἑαυτοὺς ἐσόμεθ’ ἐστερημένοι· εἰ δ’ εὐτυχῶν τις καὶ βίον κεκτημένος
5	μηδὲν δ’ ὅμως τι τῶν καλῶν πειράσεται, ἐγὼ μὲν αὐτὸν οὔποτ’ ὄλβιον καλῶ, φύλακα δὲ μᾶλλον χρημάτων εὐδαίμονα.
FIF 42	Τί ζῆν ὄφελος ᾧ μή ’στι τὸ ζῆν εἰδέναι; Β. ἀλλ’ οἶνος ἦν· οὐδεὶς δὲ μεθύων, ἂν σκοπῇς, ὃς οὐχὶ δοῦλός ἐστι τοῦ πεπωκέναι· ὅσα μ’ οὗτος ἠνάγκαζεν, ἐποίουν ταῦτ’ ἐγώ.
5	ὁ πονηρὸς οἶνος οὗτός ἐστι, Νικοφῶν.	49
FIF 43	Ὁ φθόνος ἐν ἑαυτῷ τοῦθ’ ἓν ἐπιεικῶς ποιεῖ· τὸν αἱρετιστὴν ὄντα τῶν αὐτοῦ τρόπων λυμαίνεται μάλιστα διὰ παντὸς συνών.
FIF 44	Ἀγαθῆς γυναικός ἐστιν, ὦ Νικοστράτη, μὴ κρείττον’ εἶναι τἀνδρὸς ἀλλ’ ὑπήκοον· γυνὴ δὲ νικῶς’ ἄνδρα κακόν ἐστιν μέγα.
FIF 45	Οὐκ ἂν δύναιο μὴ γενέσθαι, δέσποτα, ἄνθρωπος ὢν ἄνθρωπος· ἄλλως οὖν βοᾷς. τὸν ζῶντ’ ἀνάγκη πόλλ’ ἔχειν ἐστὶν κακά.
FIF 46a	Οὔτε γὰρ ἰατρὸς οὐδὲ εἷς, ἂν εὖ σκοπῇς, τοὺς αὐτὸς αὑτοῦ βούλεθ’ ὑγιαίνειν φίλους,
FIF 46a	οὔτε στρατιώτης πόλιν ὁρᾶν ἄνευ κακοῦ.	50
FIF 46b	Οὕτως ἄνανδρος γέγονας; οὐκ εὐψυχία τοῦτ’ ἐστὶν ὃ ποιεῖς νῦν γάρ, ἀλλ’ ἀνανδρία τὸ μὴ δύνασθαι καρτερεῖν λυπούμενον.
FIF 47	Ἐγὼ δὲ λυποῦμαι μὲν εἰς ὑπερβολὴν ἐπὶ τοῖς παροῦσιν, ἐν δὲ τῇ λύπῃ φρονῶ. τοῦτο τό με τηροῦν ἐστι κἄνθρωπον ποιοῦν.
FIF 48	Οὐκ ἔστιν ἡμῖν οὐδεμία τύχη θεός, οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ ταὐτόματον, ὃ γίγνεται ὡς ἔτυχ’ ἑκάστῳ, προσαγορεύεται τύχη.
FIF 49	Ὁρῶσι πάντες πρῶτον, εἶτ’ ἐθαύμασαν, ἔπειτ’ ἐπεθεώρησαν, εἶτ’ εἰς ἐλπίδα ἐνέπεσον· οὕτω γίγνετ’ ἐκ τούτων ἔρως.
FIF 50	Παρὰ τοῦ βασιλέως γράμμαθ’ ἥκει σοι Μάγα.
FIF 50	Β. Μάγας, κακόδαιμον, γράμματ’ οὐκ ἐπίσταται.	51
FIF 51a	Οὐ τοὺς ἀώρους εἶπά σοι, μαστιγία, πόδας πρίασθαι; σὺ δὲ φέρεις ὀπισθίους.
FIF 51b	Ἐκ τοῦ παθεῖν γίγνωσκε καὶ τὸ συμπαθεῖν· καὶ σοὶ γὰρ ἄλλος συμπαθήσεται παθών.
FIF 51c	Τῇ γῇ δανείζειν κρεῖττόν ἐστιν ἢ βροτοῖς,
FIF 51c	ἥτις τόκους δίδωσιν οὐ λυπουμένη.	52
FIF 51d	Ὅστις γὰρ αὐτὸς αὑτὸν οὐκ αἰσχύνεται συνειδόθ’ αὑτῷ φαῦλα διαπεπραγμένῳ, πῶς τόν γε μηδὲν εἰδότ’ αἰσχυνθήσεται;
FIF 52a	Μαθημάτων φρόντιζε μᾶλλον χρημάτων· τὰ γὰρ μαθήματ’ εὐπορεῖ τὰ χρήματα.
FIF 52b	Ὀργῆς χάριν τὰ κρυπτὰ μὴ φάνῃς φίλου· ἔλπιζε δ’ αὐτὸν πάλιν ἂν εἶναί σου φίλον.
FIF 52c	Λύουσιν ἡμῶν συμφοραὶ τὰς συμφοράς, παρηγοροῦσαι τὰ κακὰ δι’ ἑτέρων κακῶν.
FIF 53	Καὶ τοῦ θέρους μὲν εἶχεν ἱμάτιον δασύ,
FIF 53	ἵν’ ἐγκρατὴς ᾖ, τοῦ δὲ χειμῶνος ῥάκος.	53
FIF 54	Μὴ νουθέτει γέρονθ’ ἁμαρτάνοντά τι· δένδρον παλαιὸν μεταφυτεύειν δύσκολον.
FIF 55	Ὦ Πάμφιλ’, ὁ χρόνος οὐ μόνον τὰ σώματα αὔξει βαδίζων, ἀλλὰ καὶ τὰ πράγματα.
FIF 56	Ὅσαι τέχναι γεγόνασι, ταύτας, ὦ Λάχης, πάσας ἐδίδαξεν ὁ χρόνος, οὐχ ὁ διδάσκαλος.
FIF 57	Ὅσα διὰ τοὺς πράττοντας αὐτοὺς γίγνεται, οὐδενὶ πρόσεστιν οὐδὲ κοινωνεῖ τύχη.
FIF 58	Ἐπὰν ὁ νοῦς ᾖ μὴ καθιστηκώς τινι, οὐκ ἔστ’ ἀκούειν οὐδὲν αὐτὸν οὐδ’ ὁρᾶν.
FIF 59ab	Μαινόμεθα πάντες, ὁπόταν ὀργιζώμεθα.
FIF 59ab	Τὸ γὰρ κατασχεῖν ἐστι τὴν ὀργὴν πόνος.	54
FIF 60	Τὸ γνῶθι σαυτὸν οὐ μάτην εὖ ἴσθ’ ὅτι τὸ ῥῆμα τοῦτο δόξαν ἐν Δελφοῖς ἔχει.
FIF 61	Ὡς ἡδέως μοι γέγονε τὰ πρότερον κακά· εἰ μὴ τότ’ ἐπόνουν, νῦν ἂν οὐκ εὐφραινόμην.
FIF 62	Πολλά με διδάσκεις ἀφθόνως διὰ φθόνον, ὅπως ἀκούων πολλὰ μηδὲ ἓν μάθω.
FIF 63a	Στρατιῶτα, κοὐκ ἄνθρωπε, καὶ σιτούμενε ὥσπερ ἱερεῖον, ἵν’ ὅταν ᾖ καιρὸς τυθῇς.
FIF 63b	Ὡς κρεῖττόν ἐστι δεσπότου χρηστοῦ τυχεῖν, ἢ ζῆν ταπεινῶς καὶ κακῶς ἐλεύθερον.
FIF 64	Ἔτεκές με, μῆτερ, καὶ γένοιτό σοι τέκνων
FIF 64	ὄνησις, ὥσπερ καὶ δίκαιόν ἐστί σοι.	55
FIF 65	Τοιοῦτος ὁ βίος ἐστὶν ἀνθρώπου, γύναι, εὐφραινόμεσθ’ ἔλαττον ἢ λυπούμεθα.
FIF 66	Πόλλ’ ἔστιν ἐν πολλαῖσιν οἰκίαις κακά, ἃ καλῶς ὅταν ἐνέγκῃς ἀγαθὰ γενήσεται.
FIF 67	Ἐνταῦθ’ ἀνὴρ γάρ ἐστιν ἀνδρὸς διάφορος, ἐν τῷ τό τε κακὸν εὖ φέρειν καὶ τἀγαθόν.
FIF 68	Αἰτῶ δ’ ὑγίειαν πρῶτον, εἶτ’ εὐπραξίαν, τρίτον δὲ χαίρειν, εἶτ’ ὀφείλειν μηδενί.
FIF 69	Ὅστις πένης ὢν ζῆν παρ’ ὃ ζῆν βούλεται· ἡ γὰρ σπάνις πρόχειρος εἰς τὸ δρᾶν κακά.
FIF 70	Οὕτως, ὅταν ἐμπέσῃ τις εἰς τὸν νοῦν φόβος,
FIF 70	κἀκ τοῦ καθεύδειν οὗτος οὐκ ἐξέρχεται.	56
FIF 71	Ἀγαθὴ γὰρ ἡ λύπη καθ’ αὑτῆς ἀναπλάσαι ἀτεχνῶς διπλάσια τῆς ἀληθείας κακά.
FIF 72	Μὴ λέγ’ ὅτι δώσεις· οὐ δίδωσι γὰρ λέγων, καὶ τὴν ἀπ’ ἄλλων ἐμποδίζεται δόσιν.
FIF 73	Πονηρὸς ἂν ᾖ δοῦλος εὑρήσει δίκην· σὺ μὴ γενηθῇς τῆς δίκης προηγέτης.
FIF 74	Μηδέποτε μέμφου τὴν τύχην, εἰδὼς ὅτι καιρῷ πονηρῷ καὶ τὰ θεῖα δυστυχεῖ.
FIF 75	Ἅπαν διδόμενον δῶρον, εἰ καὶ μικρὸν ᾖ, μέγιστόν ἐστι μετ’ εὐνοίας διδόμενον.
FIF 76	Ἐὰν γυνὴ γυναικὶ κατ’ ἰδίαν ὁμιλεῖ,
FIF 76	μεγάλων κακῶν θησαυρὸς ἐξορύσσεται.	57
FIF 77	Σαπρὰν γυναῖκα δ’ ὁ τρόπος εὔμορφον ποιεῖ. πολύ γε διαφέρει σεμνότης εὐμορφίας.
FIF 78	Γνώμην πονηρὰν τῇ γυναικὶ μὴ δίδου· ἐλαφρὸν τὸ γένος γάρ ἐστι καὶ λίαν κακόν.
FIF 79	Ὅταν τινὰ τάφον στεφανοῖς κόσμῳ ποικίλῳ, τὸ ζῆν τὸ σαυτοῦ στεφάνοις παρηγόρει.
FIF 80	Ζῶν γὰρ ἀσκοῦ σαυτῷ στεφάνων καὶ μύρα· χρήσῃ γὰρ αὐτοῖς αἰσθόμενος μεθ’ ἡδονῆς.
FIF 81	Ἂν γὰρ μέχρι νεφῶν τὴν ὀφρὺν ἀνασπάσῃς,
FIF 81	ὁ θάνατος αὐτὴν πᾶσαν ἑλκύσει κάτω.	58
FIF 82	Μὴ λέγε ἐκφυγὼν θάνατον ὅτι καὶ φεύξομαι πάλιν· ὡς γὰρ πέφευγας προσδόκα καὶ μὴ φυγεῖν.
FIF 83	Ἐὰν ὁρῶν πένητα γυμνὸν ἐνδύσῃς, μᾶλλον ἀπέδυσας αὐτόν, ἂν ὀνειδίσῃς.
FIF 84ab	Μὴ λέγε τίς ἦσθα πρότερον, ἀλλὰ νῦν τίς εἶ. Πρὸς τὴν παροῦσαν πάντοθ’ ἁρμόζου τύχην.
FIF 85	Ἀνὴρ γυναικὸς λαμβάνων συμβουλίαν πεσεῖν δεδοικώς, βούλεται πάλιν πεσεῖν.
FIF 86	Τί ἐστιν ὁ θεὸς οὐ θέλει σε μανθάνειν·
FIF 86	ἀσεβεῖς τὸν οὐ θέλοντα μανθάνειν θέλων.	59
FIF 87	Ὁ γῆρας αἰτῶν παρὰ θεῶν ἁμαρτάνει· τὸ γὰρ πολὺ γῆρας ἐσχάτων πολλῶν γέμει.
FIF 88	Γέρων γενόμενος μὴ φρόνει νεώτερα, μηδ’ εἰς ὄνειδος ἕλκε τὴν σεμνὴν πολιάν.
FIF 89	Οὐχ ἡ πόλις σου τὸ γένος εὐγενὲς ποιεῖ, σὺ δ’ εὐγενίζεις τὴν πόλιν πράσσων καλῶς.
FIF 90	Οἱ γὰρ θεὸν σέβοντες ἐλπίδας καλὰς ἔχουσιν εἰς σωτηρίαν.
FIF 91	Δύ’ εἰ λάβοι τάλαντα, χρυσοῦς ἓξ ἔχων ἀποίσεται.
FIF 92	Νόμῳ τεθαύμακ’, οὐκ ἐπεὶ
FIF 92	πέπλευκεν, ἀλλ’ εἰ δὶς πέπλευκεν.	60
FIF 93	Ὄνος βαδίζεις εἰς ἄχυρα τραγημάτων.
FIF 94	Κροίσῳ λαλῶ σοι καὶ Μίδᾳ καὶ Ταντάλῳ.
FIF 95	Σαυτὴν ἐπαινεῖς ὥσπερ Ἀστυδάμας, γύναι.
FIF 96	Χρόνος δίκαιον ἄνδρα μηνύει ποτέ.
FIF 97	Χρόνος τὰ κρυπτὰ πάντα εἰς φάος ἄγει.	61
FIF 98	Ἄλλος κατ’ ἄλλην δαιμονίζεται τύχην.
FIF 99-100	Ἅπας πονηρὸς οἶνος ὁ πολύς ἐστ’ ἀεί. Ἐμέθυον· ἱκανὴ πρόφασις εἰς θἁμαρτάνειν.
FIF 101	Ἄνθρωπος ὢν τοῦτ’ ἴσθι καὶ μέμνης’ ἀεί.
FIF 102	Ἐκ τοῦ φιλοπονεῖν γίγνεθ’ ὧν θέλεις κρατεῖν.
FIF 103	Ἀθάνατόν ἐστι κακὸν ἀναγκαῖον γυνή.
FIF 104	Τὸν δὲ μόνον ὄντα καὶ κακὴ τύχη τρέφει.
FIF 105	Γαμεῖν ὃς ἐθέλει εἰς μετάνοιαν ἔρχεται.
FIF 106	Βίον καλὸν ζῇς, ἂν γυναῖκα μὴ ἔχῃς.	62
FIF 107	Βούλου γονεῖς πρὸ παντὸς ἐν τιμαῖς ἔχειν.
FIF 108	Ἡδύ γε πατὴρ τέκνοισιν εἰ στοργὴν ἔχοι.
FIF 109	Θανεῖν ἄριστόν ἐστιν ἢ ζῆν ἀθλίως.
FIF 110	Νόσον πολὺ κρεῖττόν ἐστιν ἢ λύπην φέρειν.
FIF 111ab	Κρίσει δικαίᾳ καὶ δίδου καὶ λάμβανε. Εἰς χεῖρα δοῦλον δεσπότῃ μὴ συμβάλῃς.
FIF 112	Ψυχῆς πόνος γὰρ ὑπὸ λόγου κουφίζεται.	63
FIF 113	Πλοῦτον μεταλήψεθ’ ἕτερον οὐχὶ τὸν τρόπον.
FIF 114	Ἡ μὲν χελιδὼν τὸ θέρος, ὦ γύναι, λαλεῖ.
FIF 115	Μεθύει, διαγραμμίζει, κυβεύει.
FIF 116	Μεμίσθωταί με δείλης πρωΐας.
FIF 117	Πάνθ’ ὁ χρόνος ὁ μέγας μαραίνει.
FIF 118	Ἀλλ’ ἀπόλλυμαι
FIF 118	κατὰ μυὸς ὄλεθρον.	64
Ps t	PHILEMONIS SPURIA.
Ps 1	Οἴει σὺ τοὺς θανόντας, ὦ Νικήρατε, τρυφῆς ἁπάσης μεταλαβόντας ἐν βίῳ καὶ γῆν καλύψειν, ὡς ἀπὸ τοῦ πάντ’ εἰς χρόνον πεφευγέναι τὸ θεῖον ὡς λεληθότας;
5	ἔστιν Δίκης ὀφθαλμὸς ὃς τὰ πάνθ’ ὁρᾷ· καὶ γὰρ καθ’ Ἅιδην δύο τρίβους νομίζομεν, μίαν δικαίων χἁτέραν ἀσεβῶν ὁδόν· εἰ γὰρ δίκαιος κἀσεβὴς ἕξουσιν ἕν, ἅρπαζ’ ἀπελθών, κλέπτ’, ἀποστέρει, κύκα.
10	μηδὲν πλανηθῇς· ἔστι κἀν Ἅιδου κρίσις ἥνπερ ποιήσει θεὸς ὁ πάντων δεσπότης, οὗ τοὔνομα φοβερόν, οὐδ’ ἂν ὀνομάσαιμ’ ἐγώ, ὃς τοῖς ἁμαρτάνουσι πρὸς μῆκος βίου δίδωσι.
Ps 2	Θεὸν δὲ ποῖον εἰπέ μοι νοητέον;
Ps 2	Β. τὸν πάνθ’ ὁρῶντα καὐτὸν οὐχ ὁρώμενον.	67

Agr

t

Agy

t

Agy

1

Ade

t

Ade

1

Ade

2

Ait

t

Anak

t

Anak

1

Anan

t

And

t

And

1

Apok

t

Apok

1

Apol

t

Apol

1

Har

t

Har

1

Har

2-3

Aul

t

Bab

t

Bab

1

Gam

t

Gam

1

Gam

2

Egch

t

Egch

1

Emp

t

Exoi

t

Exoi

1

Epid

t

Epid

1

Epid

2

Eur

t

Ephed

t

Ephed

1

Ephed

2

Epheb

t

Epheb

1

Her

t