PHILEMON :: Fragmenta :: TLG 0487 001

TLG 0487 001 :: PHILEMON :: Fragmenta PHILEMON Comic. (Syracusanus: 4–3 B.C.) Fragmenta Source: Kock, T. (ed.), Comicorum Atticorum fragmenta, vol. 2. Leipzig: Teubner, 1884: 478–539. frr. 2–18, 20–39, 41–44, 46–77, 79–86, 88–211, 213, 219–220, 222–240, 243–247 + tituli fr. 89: P. Cairo inv. 56226 fr. 233: Tabula lignea Cairensis Citation: Fragment — (line)

tit 1	ΑΓΡΟΙΚΟΣ
t2-3	ΑΓΥΡΤΗΣ
2-3	ὦ πῶς πονηρόν ἐστιν ἀνθρώπου φύσις τὸ σύνολον· οὐ γὰρ ἄν ποτ’ ἐδεήθη νόμου.
2	. . . . . . . . . . . . . οἴει τι τῶν ἄλλων διαφέρειν θηρίων ἄνθρωπον; οὐδὲ μικρὸν ἀλλ’ ἢ σχήματι·
5	πλάγι’ ἐστὶ τἄλλα, τοῦτο δ’ ὀρθὸν θηρίον.	478
t4-5	ΑΔΕΛΦΟΙ
4	σὺ δ’ εἰς ἅπαντας εὗρες ἀνθρώπους, Σόλων· σὲ γὰρ λέγουσι τοῦτ’ ἰδεῖν πρῶτον νόμον, δημοτικόν, ὦ Ζεῦ, πρᾶγμα καὶ σωτήριον, (καί μοι λέγειν τοῦτ’ ἐστὶν ἁρμοστόν, Σόλων)
5	μεστὴν ὁρῶντα τὴν πόλιν νεωτέρων, τούτους τ’ ἔχοντας τὴν ἀναγκαίαν φύσιν ἁμαρτάνοντάς τ’ εἰς ὃ μὴ προσῆκον ἦν, στῆσαι πριάμενόν τοι γυναῖκας κατὰ τόπους κοινὰς ἅπασι καὶ κατεσκευασμένας.
10	ἑστᾶσι γυμναί· μὴ ’ξαπατηθῇς· πάνθ’ ὅρα. οὐκ εὖ σεαυτοῦ τυγχάνεις ἔχων· ἔχεις . . . . πως· ἡ θύρα ’στ’ ἀνεῳγμένη. εἷς ὀβολός· εἰσπήδησον· οὐκ ἔστ’ οὐδὲ εἷς ἀκκισμὸς οὐδὲ λῆρος, οὐδ’ ὑφήρπασεν·
15	ἀλλ’ εὐθύς, ὡς βούλει σὺ χὢν βούλει τρόπον. ἐξῆλθες· οἰμώζειν λέγ’, ἀλλοτρία ’στί σοι.
5	οὐκ ἂν λαλῇ τις μικρόν, ἐστὶ κόσμιος,
5	οὐδ’ ἂν πορεύηταί τις εἰς τὴν γῆν βλέπων· ὁ δ’ ἡλίκον μὲν ἡ φύσις φέρει λαλῶν, μηδὲν ποιῶν δ’ ἄσχημον, οὗτος κόσμιος.	479
t6	ΑΙΤΩΛΟΣ
6	ἐλαφρός
t7	ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩΝ
7	οἴμοι· τὸ λυπεῖσθαι γὰρ ἐπὶ τὸ ῥῆμ’ ἄγει τοῦτ’ εὐθύς, ὡς ἔοικε, τὸν λυπούμενον. λυπουμένῳ δ’ ὅταν τις ἀκολουθῶν λέγῃ χαῖρ’, ἐξ ἀνάγκης οὗτος οἰμώζειν λέγει.
t8	ΑΝΑΝΕΟΥΜΕΝΗ
8	ψωμοκόλαξ δ’ ἔσθ’ οὑτοσί.
t9	ΑΝΔΡΟΦΟΝΟΣ
9	πιεῖν τις ἡμῖν ἐγχεάτω, καὶ ματτύην
9	ποιεῖτε θᾶττον.	480
t10	ΑΠΟΚΑΡΤΕΡΩΝ
10	νῦν δ’ οἶδ’ ἀκριβῶς τὴν τύχην ὡς οὐ μία, οὐδ’ ἔστι πρῴην, ἀλλὰ μετὰ τῶν σωμάτων ἡμῶν, ὅταν γινώμεθ’, εὐθὺς χἠ τύχη προσγίνεθ’ ἡμῖν συγγενὴς τῷ σώματι·
5	κοὐκ ἔστιν ἕτερον παρ’ ἑτέρου λαβεῖν τύχην.
t11	ΑΠΟΛΙΣ
11	οὐχὶ μόνον οὗτος εὗρε πῶς λαλήσομεν αὑτοῖς, ἀπέχοντες πολὺν ἀπ’ ἀλλήλων χρόνον, οὐδ’ ὃν τρόπον μηδέποτε μηδὲ εἷς πάλιν ἐπιλήσεθ’ ἡμῶν μηδέν, ἐμβλέψας δέ που
5	τἀκ τοῦ χρόνου τοῦ παντὸς εἴσετ’, ἀλλὰ καὶ ψυχῆς ἰατρὸν κατέλιπεν τὰ γράμματα.
t12-14	ΑΡΠΑΖΟΜΕΝΟΣ	481
12	γυμνῷ φυλακὴν ἐπίταττε, καὶ διὰ τριῶν ποτηρίων με ματτύης εὐφραινέτω.
13	ὁρῶ μαγείρου καὶ κύβηλιν καὶ σκάφην.
14	ὁ νακοτίλτης
t15	ΑΥΛΗΤΗΣ
15	γεγενείακεν
t16	ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΣ
16	βασίλισς’ ἔσει Βαβυλῶνος, ἂν οὕτω τύχῃ.
16	τὴν Πυθιονίκην οἶσθα καὶ τὸν Ἅρπαλον.	482
t17-20	ΓΑΜΟΣ
17	ὁλκεῖον εἶδον ἐπὶ τραπέζῃ κείμενον πυρῶν τι μεστόν.
18	ἐν Καρὶ τὸν κίνδυνον· οἶδα, δέσποτα.
20	θρασέα γυνή
t21	ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ
21	κακὴ μὲν ὄψις, ἐν δὲ δείλαιαι φρένες.	483
t,ante 22	ΕΜΠΟΡΟΣ
t22	ΕΞΟΙΚΙΖΟΜΕΝΟΣ
22	κἂν δοῦλος ᾖ τις, οὐδὲν ἧττον, δέσποτα, ἄνθρωπος οὗτός ἐστιν, ἂν ἄνθρωπος ᾖ.
t23-24	ΕΠΙΔΙΚΑΖΟΜΕΝΟΣ
23	ἥδιον οὐδὲν οὐδὲ μουσικώτερον ἔστ’ ἢ δύνασθαι λοιδορούμενον φέρειν· ὁ λοιδορῶν γάρ, ἂν ὁ λοιδορούμενος μὴ προσποιῆται, λοιδορεῖται λοιδορῶν.
24	πρόχειρον ἐπὶ τὴν γλῶτταν εὐλόγῳ τρέχειν
t25	ΕΥΡΙΠΟΣ	484
25	στρῶμα μηλωτήν τ’ ἔχει.
t26-27	ΕΦΕΔΡΙΤΑΙ
26	σκιμπόδιον ἓν καὶ κώδιον καὶ ψιάθιον ἴσως παλαστῆς
27	χαλεπὸν τὸ ποιεῖν, τὸ δὲ κελεῦσαι ῥᾴδιον.
t28-29	ΕΦΗΒΟΣ
28	οὐ τοῖς πλέουσι τὴν θάλατταν γίνεται μόνοισι χειμών, ὡς ἔοικεν, ἀλλὰ καὶ τοῖς περιπατοῦσί που, Λάχης, ἐν τῇ στοᾷ, καὶ τοῖς μένουσιν ἔνδον ἐν ταῖς οἰκίαις.
5	χοἰ μὲν πλέοντες ἐνίοθ’ ἡμέραν μίαν ἢ νύκτα χειμασθέντες εἶτ’ ἐκ τοῦ κακοῦ σωτηρίας ἐπέτυχον· ἢ τὸ πνεῦμα γὰρ αὐτοὺς τὸ σῷζον ἧκεν ἢ ’φάνη λιμήν. ἐμοὶ δὲ τοῦτ’ οὐκ ἔστιν· οὐκ εἰς ἡμέραν
10	χειμάζομαι μίαν γάρ, εἰς τὸ ζῆν δ’ ὅλον,
10	ἀεὶ τὸ λυπεῖσθαι δὲ μεῖζον γίνεται.	485
29	Κρομμύων πόλις
t30	ΗΡΩΕΣ
30	ὑπέρου περιτροπή
t31	ΘΗΒΑΙΟΙ
31	ἐμοῦ γάρ ἐστι κύριος μὲν εἷς ἀνήρ, τούτων δὲ καὶ σοῦ μυρίων τ’ ἄλλων νόμος, ἑτέρων τύραννος, τῶν τυραννούντων φόβος· δοῦλοι βασιλέων εἰσίν, ὁ βασιλεὺς θεῶν,
5	ὁ θεὸς ἀνάγκης. πάντα δ’, ἂν σκοπῇς, ὅλως ἑτέρων πέφυκεν ἥττον’, ὧν δὲ μείζονα. τούτοις ἀνάγκη ταῦτα δουλεύειν ἀεί.
t32-33	ΘΗΣΑΥΡΟΣ	486
32	οὐκ ἔστ’ ἀληθὲς παραλογίσασθ’, οὐδ’ ἔχειν ὀψάρια χρηστά.
33	Κανθάρου σοφώτερος
t34	ΘΥΡΩΡΟΣ
34	ἐγὼ γὰρ ὡς τὴν χλαμύδα κατεθέμην ποτὲ καὶ τὸν πέτασον—
t35-36	ΙΑΤΡΟΣ
35	καὶ γύλιόν τιν’ ἀργυρωμάτων
36	Κυδώνιον μῆλον	487
t37	ΚΑΤΑΨΕΥΔΟΜΕΝΟΣ
37	πάντ’ ἔστιν ἐξευρεῖν, ἐὰν μὴ τὸν πόνον φεύγῃ τις, ὃς πρόσεστι τοῖς ζητουμένοις.
t38	ΚΟΙΝΩΝΟΙ
38	δεδράμηκα
t,ante 39	ΚΟΛΑΞ
t39-40	ΚΟΡΙΝΘΙΑ
39	εἰ τὰ παρὰ τοῖς ἄλλοισιν εἰδείης κακά, ἄσμενος ἔχοις ἄν, Νικοφῶν, ἃ νῦν ἔχεις.
t41-42	ΜΕΤΙΩΝ Η ΖΩΜΙΟΝ
41	ἰχθὺς τί σοι ἐφαίνεθ’ οὑφθός; Β. μιαρὸς ἦν. ἀκήκοας; ἅλμη τε λευκὴ καὶ παχεῖ’ ὑπερβολῇ, κοὐχὶ λοπάδος προσῶζεν οὐδ’ ἡδυσμάτων·
5	Α. ἐβόων δ’ ἅπαντες ‘ὡς ἀγαθὴν ἅλμην ποιεῖς.‘	488
42	Ἀγύρριος δὲ παρατεθέντος καράβου, ὡς εἶδεν αὐτόν ‘χαῖρε πάππα φίλτατε‘ εἴπας— Β. τί ἐποίει; Α. τὸν πατέρα κατήσθιεν.
t43	ΜΕΤΟΙΚΟΣ
43	τἀκ τῶν ἁμαξῶν
t44	ΜΟΙΧΟΣ
44	ἔδει παρεῖναι, Παρμένων, αὐλητρίδ’ ἢ νάβλαν τιν’. ΠΑΡΜ. ὁ δὲ νάβλας τί ἐστιν . . . Α. . . . οὐκ οἶδας, ἐμβρόντητε σύ; ΠΑΡΜ. μὰ Δία. Α. τί φής; οὐκ οἶσθα νάβλαν; οὐδὲν οὖν
5	οἶσθ’ ἀγαθόν. οὐδὲ σαμβυκίστριαν;	489
t45	ΜΥΡΜΙΔΟΝΕΣ
t46	ΜΥΣΤΙΣ
46	πολὺ μεῖζόν ἐστι τοῦ κακῶς ἔχειν κακὸν τὸ καθ’ ἕνα πᾶσι τοῖς ἐπισκοπουμένοις δεῖν τὸν κακῶς ἔχοντα πῶς ἔχει λέγειν.
t47	ΝΕΑΙΡΑ
47	ὥσπερ Σέλευκος δεῦρ’ ἔπεμψε τὴν τίγριν, ἣν εἴδομεν ἡμεῖς, τῷ Σελεύκῳ πάλιν ἔδει ἡμᾶς τι παρ’ ἡμῶν ἀντιπέμψαι θηρίον. Β. τρυγέρανον· οὐ γὰρ γίνεται τοῦτ’ αὐτόθι.
t48	ΝΕΜΟΜΕΝΟΙ
48	ἀπὸ στόματος ἅπαντ’, ἐὰν βούλησθ’, ἐρῶ.	490
t49-50	ΝΟΘΟΣ
50	πανοικίᾳ
t51-52	ΝΥΞ
51	τὸ κανοῦν δ’ ὁ παῖς περίεισι τηνάλλως ἔχων.
52	νησίγδα
t53-54	ΠΑΓΚΡΑΤΙΑΣΤΗΣ
53	καὐτόν τι πράττειν· οὐ μόνον τὰς ἐλπίδας ἐπὶ τῇ τύχῃ χρή, παιδίον, πάντως ἔχειν ὧν βούλεταί τις, ἀλλὰ καὐτὸν τῇ τύχῃ συλλαμβάνεσθαι· ῥᾷον ἡ τύχη πονεῖ,
5	ἐὰν μεθ’ ἑτέρου τοῦτο, μὴ μόνη, ποιῇ.	491
54	δοῦλος πρὸ δούλου, δεσπότης πρὸ δεσπότου.
t55	ΠΑΙΔΑΡΙΟΝ
55	Ἕλλην γυνή
t56	ΠΑΙΔΕΣ
56	κακόν ἐστι δούλῳ δεσπότης πράττων κακῶς· μετέχειν ἀνάγκη τῶν κακῶν γὰρ γίνεται.
t57	ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ
57	τοῦ γὰρ δικαίου κἀν βροτοῖσι κἀν θεοῖς ἀθάνατος ἀεὶ δόξα διατελεῖ μόνου.
t58-59	ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ
58	τὴν πλατεῖαν σοὶ μόνῳ
58	ταύτην πεποίηκεν ὁ βασιλεύς;	492
59	Αἰγύπτιος θοἰμάτιον ἠρδάλωκέ μου.
t60-61	ΠΑΡΕΙΣΙΩΝ
60	τοὺς ἐν τῇ πόλει μάρτυρας ἔχω γάρ, ὅτι μόνος φύσκην ποιῶ, κάνδαυλον, ᾠά, θρῖον ἐν στενῷ. τί γὰρ τούτων διάπτωμ’ ἐγένετ’ ἢ ’μάρτημα τί;
61	περὶ τοὐπτάνιον οὐ γίνεθ’ ἡ σκευωρία·
61	τραπεζοποιός ἐστ’ ἐπὶ τοῦ διακονεῖν.	493
t62	ΠΑΡΟΙΝΟΣ
62	μῦς λευκός
t63-64	ΠΙΤΤΟΚΟΠΟΥΜΕΝΟΣ
63	ἰδοὺ πάρεστιν, ὡς ὁρᾷς· τριτημόρου ἕκαστος ὑμῶν ἦλθεν· εἰς τοὺς τέτταρας εἴληφεν ὑμῖν οὑτοσὶ τριώβολον.
64	ὀβολοῦ τὸ πρῶτον ἡμῖν ἐνέχεεν καὶ τεττάρων χαλκῶν μετὰ ταῦτα. Β. καὶ μάλα·
64	τρί’ ἡμιωβόλι’ ἐστί· χαλκοῦ θερμὸν ἦν.	494
t65-66	ΠΤΕΡΥΓΙΟΝ
65	τὸ τῆς Ἀμαλθείας δοκεῖς εἶναι κέρας οἷον γράφουσιν οἱ γραφεῖς κέρας βοός; ἀργύριόν ἐστι· τοῦτ’ ἐὰν ἔχῃς, λέγε πρὸς τοῦτ’ εἰ βούλει, πάντα σοι γενήσεται,
5	φίλοι, βοηθοί, μάρτυρες, συνοικίαι.
66	νυνὶ δ’ ὅταν λάβῃ τις εἰς τὴν οἰκίαν τὰς Ἱππονίκας τάσδε καὶ Ναυσιστράτας καὶ Ναυσινίκας, τὰς Ἀθηναίας λέγω—
t67-70	ΠΤΩΧΗ Η ΡΟΔΙΑ
67	Ἄρτεμι, φίλη δέσποινα, τοῦτόν σοι φέρω,
67	ὦ πότνι’, ἀμφιφῶντα καὶ σπονδήσιμα.	495
68	ἐξὸν ἀποσάττεσθαι δ’ ὅλην τὴν ἡμέραν, ποιοῦντα καὶ διδόντα ματτύας ἐκεῖ—
69	εἰ πάντες ἀποθανούμεθ’ οἷς μὴ γίνεται ἃ βουλόμεσθα, πάντες ἀποθανούμεθα.
70	σπάθην παραφαίνων δηλαδὴ χρυσένδετον
t71	ΠΥΡΡΟΣ
71	οἱ φιλόσοφοι ζητοῦσιν, ὡς ἀκήκοα, περὶ τοῦτό τ’ αὐτοῖς πολὺς ἀναλοῦται χρόνος, τί ἐστιν ἀγαθόν, κοὐδὲ εἷς εὕρηκέ πω τί ἐστιν. ἀρετὴν καὶ φρόνησίν φασι, καὶ
5	λέγουσι πάντα μᾶλλον ἢ τί τἀγαθόν. ἐν ἀγρῷ διατρίβων τήν τε γῆν σκάπτων ἐγὼ νῦν εὗρον· εἰρήνη ’στίν· ὦ Ζεῦ φίλτατε, τῆς ἐπαφροδίτου καὶ φιλανθρώπου θεοῦ.
5	γάμους, ἑορτάς, συγγενεῖς, παῖδας, φίλους,	496
10	πλοῦτον, ὑγίειαν, σῖτον, οἶνον, ἡδονὴν αὕτη δίδωσι· ταῦτα πάντ’ ἂν ἐκλίπῃ, τέθνηκε κοινῇ πᾶς ὁ τῶν ζώντων βίος.
t72	ΠΥΡΦΟΡΟΣ
72	οὐκ ἔστιν οὔτε ζωγράφος, μὰ τοὺς θεούς, οὔτ’ ἀνδριαντοποιός, ὅστις ἂν πλάσαι κάλλος τοιοῦτον, οἷον ἁλήθει’ ἔχει. οὔτ’ ἀνδριάντος γὰρ καλῶς πεπλασμένου,
5	ἂν μὴ τὸν αἰσθησόμενον ἡ τέχνη λάβῃ.
t73-74	ΣΑΡΔΙΟΣ
73	εἰ τὰ δάκρυ’ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον, ἀεί θ’ ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθ’ ἂν δάκρυα δόντες χρυσίον· νῦν δ’ οὐ προσέχει τὰ πράγματ’ οὐδ’ ἀποβλέπει
5	εἰς ταῦτα, δέσποτ’, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν, ἐάν τε κλάῃς ἄν τε μή, πορεύεται. τί οὖν ποιεῖς πλέον; Α. οὐδέν· ἡ λύπη δ’ ἔχει ὥσπερ τὰ δένδρα τοῦτο καρπὸν τὸ δάκρυον.	497
74	χαλκοῦς ὀφείλεις πέντε μοι. μέμνης’; Β. ἐγὼ σοὶ πέντε χαλκοῦς, σὺ δέ γ’ ἐμοὶ τριτήμορον. τοὺς ἓξ ἀποδοὺς τοὺς πέντε χαλκοῦς ἀπόλαβε.
t75-78	ΣΙΚΕΛΙΚΟΣ
75	ἄλλῳ πονοῦντι ῥᾴδιον παραινέσαι ἔστιν, ποιῆσαι δ’ αὐτὸν οὐχὶ ῥᾴδιον. τεκμήριον δὲ τοὺς ἰατροὺς οἶδ’ ἐγὼ ὑπὲρ ἐγκρατείας τοῖς νοσοῦσιν εὖ σφόδρα
5	πάντας λαλοῦντας, εἶτ’ ἐὰν πταίσωσί τι, αὐτοὺς ποιοῦντας πάνθ’ ὅς’ οὐκ εἴων τότε.
5	ἕτερον τό τ’ ἀλγεῖν καὶ θεωρεῖν ἐστ’ ἴσως.	498
76	ἐγὼ πρότερον μὲν ᾠόμην τῇ Σικελίᾳ ἓν τοῦτ’ ἀπότακτον αὐτὸ τοὺς τυροὺς ποιεῖν καλούς· ἔτι ταῦτα προσετίθην ἀκηκοώς, ἱμάτια ποικίλ’ εἰ λέγοι τις Σικελικά.
5	Β. σκεύη μὲν οὖν καὶ κτήματ’ ᾠόμην φέρειν.
77	τὸ δὴ λεγόμενον τοῦτο Μυσῶν ἔσχατον
77	ἐνόμιζ’ ὁρᾶν τὸν υἱὸν ἐκπλέονθ’ ὁρῶν.	499
t79	ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
79	ὡς ἵμερός μ’ ὑπῆλθε γῇ τε κοὐρανῷ λέξαι μολόντι τοὔψον ὡς ἐσκεύασα. νὴ τὴν Ἀθηνᾶν ἡδύ γ’ ἔστ’ εὐημερεῖν ἐν ἅπασιν· ἰχθὺς ἁπαλὸς οἷος γέγονέ μοι,
5	οἷον παρατέθεικ’, οὐ πεφαρμακευμένον τυροῖσιν, οὐδ’ ἄνωθεν ἐξανθισμένον, ἀλλ’ οἷος ἦν ζῶν, κὠπτὸς ὢν τοιοῦτος ἦν· οὕτως ἁπαλὸν ἔδωκα καὶ πρᾷον τὸ πῦρ ὀπτῶν τὸν ἰχθύν, οὐδὲ πιστευθήσομαι.
10	ὅμοιον ἐγένετ’, ὄρνις ὁπόταν ἁρπάσῃ τοῦ καταπιεῖν μεῖζόν τι· περιτρέχει κύκλῳ τηροῦσα τοῦτο, καταπιεῖν δ’ ἐσπούδακεν, ἕτεραι διώκουσιν δὲ ταύτην. ταὐτὸν ἦν. τὴν ἡδονὴν ὁ πρῶτος αὐτῶν καταμαθὼν
15	τῆς λοπάδος, ἀνεπήδησε κἄφευγεν κύκλῳ τὴν λοπάδ’ ἔχων, ἄλλοι δ’ ἐδίωκον κατὰ πόδας. ἐξῆν ὀλολύζειν· οἱ μὲν ἥρπασάν τι γάρ, οἱ δ’ οὐδέν, οἱ δὲ πάντα. καίτοι παρέλαβον ἰχθῦς ποταμίους ἐσθίοντας βόρβορον·
20	εἰ δ’ ἔλαβον ἄρτι σκάρον, ἢ ’κ τῆς Ἀττικῆς γλαυκίσκον, ὦ Ζεῦ σῶτερ, ἢ ’ξ Ἄργους κάπρον, ἢ ’κ τῆς Σικυῶνος τῆς φίλης ὃν τοῖς θεοῖς φέρει Ποσειδῶν γόγγρον εἰς τὸν οὐρανόν, ἅπαντες οἱ φαγόντες ἐγένοντ’ ἂν θεοί.
25	ἀθανασίαν εὕρηκα· τοὺς ἤδη νεκρούς,
25	ὅταν ὀσφρανθῶσι, ποιῶ ζῆν πάλιν.	500
t80	ΣΥΝΑΠΟΘΝΗΙΣΚΟΝΤΕΣ
80	ἠγόρασα νῆστιν κεστρέ’ ὀπτὸν οὐ μέγαν.
t81	ΣΥΝΕΦΗΒΟΣ
81	ἱμάτια διαφαίνοντα καὶ πέδην τινὰ
81	χρυσῆν	501
t82-83	ΥΠΟΒΟΛΙΜΑΙΟΣ
82	ἀεὶ γεωργὸς εἰς νέωτα πλούσιος.
83	στοιχεῖον
t84	ΦΑΣΜΑ
84	ἔπιεν ἡ Ῥόδη κυμβίον ἀκράτου· κατασέσειχ’ ὑμᾶς ἄνω.
t85	ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ
85	φιλοσοφίαν καινὴν γὰρ οὗτος φιλοσοφεῖ· πεινῆν διδάσκει καὶ μαθητὰς λαμβάνει. εἷς ἄρτος, ὄψον ἰσχάς, ἐπιπιεῖν ὕδωρ.	502
t86	ΦΥΛΑΚΗ
86	βοῦς ἕβδομος
t,ante 87	ΧΑΡΙΤΕΣ
t87	ΧΗΡΑ
t88-224	ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ
88	πολύ γ’ ἐστὶ πάντων ζῷον ἀθλιώτατον ἄνθρωπος, εἴ τις ἐξετάζοι κατὰ τρόπον· τὸν γὰρ βίον περίεργον εἰς τὰ πάντ’ ἔχων ἀπορεῖ τὰ πλεῖστα διὰ τέλους πονεῖ τ’ ἀεί.
5	καὶ τοῖς μὲν ἄλλοις πᾶσιν ἡ γῆ θηρίοις ἑκοῦσα παρέχει τὴν καθ’ ἡμέραν τροφήν, αὐτὴ πορίζους’, οὐ λαβοῦσα . . .
5	. . . . . . . . . πάνυ μόλις ὥσπερ τὸ κατὰ χρέος κεφάλαιον ἐκτίνει	503
10	τὸ σπέρμα, τοὺς τόκους δ’ ἀνευρίσκους’ ἀεὶ πρόφασίν τιν’ αὐχμὸν ἢ πάχνην ἀποστερεῖ. καὶ δὴ τυχὸν μὲν διὰ τὸ παρέχειν πράγματα μόνους ἑαυτῇ καὶ ποιεῖν τἄνω κάτω ταύτην παρ’ ἡμῶν λαμβάνει τιμωρίαν.
89	τί ποτε Προμηθεύς, ὃν λέγους’ ἡμᾶς πλάσαι καὶ τἄλλα πάντα ζῷα, τοῖς μὲν θηρίοις ἔδωχ’ ἑκάστῳ κατὰ γένος μίαν φύσιν; ἅπαντες οἱ λέοντές εἰσιν ἄλκιμοι,
5	δειλοὶ πάλιν ἑξῆς πάντες εἰσὶν οἱ λαγῴ. οὐκ ἔστ’ ἀλώπηξ ἡ μὲν εἴρων τῇ φύσει ἡ δ’ αὐθέκαστος, ἀλλ’ ἐὰν τρισμυρίας ἀλώπεκάς τις συναγάγῃ, μίαν φύσιν ἁπαξαπασῶν ὄψεται τρόπον θ’ ἕνα.
10	ἡμῶν δ’ ὅσα καὶ τὰ σώματ’ ἐστὶ τὸν ἀριθμὸν καθ’ ἑνός, τοσούτους ἔστι καὶ τρόπους ἰδεῖν.
90	μείζω τὰ κακὰ ποιοῦσι πολλοί, δέσποτα,
90	αὐτοὶ δι’ αὑτοὺς ἢ πέφυκε τῇ φύσει. οἷον τέθνηκεν υἱὸς ἢ μήτηρ τινί, ἢ νὴ Δί’ ἄλλων τῶν ἀναγκαίων γέ τις·	504
5	ἂν μὲν λάβῃ τοῦτ’ ‘ἀπέθαν’, ἄνθρωπος γὰρ ἦν,‘ τοσοῦτο γέγονε τὸ κακὸν ἡλίκον περ ἦν. ἐὰν δ’ ‘ἀβίωτος ὁ βίος, οὐκ ἔτ’ ὄψομαι, ἀπόλωλ’,‘ ἐν ἑαυτῷ τοῦτ’ ἐὰν σκοπῇ, κακὰ πρὸς τοῖς κακοῖς οὗτος ἕτερα συλλέγει.
10	ὁ δὲ τῷ λογισμῷ πάντα παρ’ ἑαυτῷ σκοπῶν τὸ κακὸν ἀφαιρεῖ, τἀγαθὸν δὲ λαμβάνει.
91	ὃν οὐδὲ εἷς λέληθεν οὐδὲ ἓν ποιῶν, οὐδ’ αὖ ποιήσων, οὐδὲ πεποιηκὼς πάλαι, οὔτε θεὸς οὔτ’ ἄνθρωπος, οὗτός εἰμ’ ἐγώ, Ἀήρ, ὃν ἄν τις ὀνομάσειε καὶ Δία.
5	ἐγὼ δ’, ὃ θεοῦ ’στιν ἔργον, εἰμὶ πανταχοῦ, ἐνταῦθ’ ἐν Ἀθήναις, ἐν Πάτραις, ἐν Σικελίᾳ, ἐν ταῖς πόλεσι πάσαισιν, ἐν ταῖς οἰκίαις πάσαις, ἐν ὑμῖν πᾶσιν· οὐκ ἔστιν τόπος, οὗ μή ’στιν Ἀήρ· ὁ δὲ παρὼν ἁπανταχοῦ
10	πάντ’ ἐξ ἀνάγκης οἶδε πανταχοῦ παρών.	505
92	ἀεὶ τὸ πλουτεῖν συμφορὰς πολλὰς ἔχει, φθόνον τ’ ἐπήρειάν τε καὶ μῖσος πολύ, πράγματά τε πολλὰ κἀνοχλήσεις μυρίας, πράξεις τε πολλὰς συλλογάς τε τοῦ βίου.
5	ἔπειτα μετὰ ταῦτ’ εὐθὺς εὑρέθη θανών, ἄλλοις καταλείψας εἰς τρυφὴν τὴν οὐσίαν. ὅθεν πένεσθαι μᾶλλον ἡδέως ἔχω, ἔχειν τε μέτρια κἀμέριμνον ζῆν βίον, καὶ μήτ’ ἔχειν πλοῦτόν με μήτε πράγματα·
10	πᾶς γὰρ πένης ὢν μεγάλα κερδαίνει κακά.	506
93	ὦ τρισμακάρια πάντα καὶ τρισόλβια τὰ θηρί’, οἷς οὐκ ἔστι περὶ τούτων λόγος· οὔτ’ εἰς ἔλεγχον οὐδὲν αὐτῶν ἔρχεται, οὔτ’ ἄλλο τοιοῦτ’ οὐδέν ἐστ’ αὐτοῖς κακὸν
5	ἐπακτόν, ἣν δ’ ἂν εἰσενέγκηται φύσιν ἕκαστον, εὐθὺς καὶ νόμον ταύτην ἔχει. ἡμεῖς δ’ ἀβίωτον ζῶμεν ἅνθρωποι βίον· δουλεύομεν δόξαισιν, εὑρόντες νόμους, προγόνοισιν, ἐγγόνοισιν. οὐκ ἔστ’ ἀποτυχεῖν
10	κακοῦ, πρόφασιν δ’ ἀεί τιν’ ἐξευρίσκομεν.
94	ἀνὴρ δίκαιός ἐστιν οὐχ ὁ μὴ ἀδικῶν, ἀλλ’ ὅστις ἀδικεῖν δυνάμενος μὴ βούλεται· οὐδ’ ὃς τὰ μικρὰ λαμβάνειν ἀπέσχετο, ἀλλ’ ὃς τὰ μεγάλα καρτερεῖ μὴ λαμβάνων,
5	ἔχειν δυνάμενος καὶ κρατεῖν ἀζημίως· οὐδ’ ὅς γε ταῦτα πάντα διατηρεῖ μόνον, ἀλλ’ ὅστις ἄδολον γνησίαν τ’ ἔχων φύσιν
5	εἶναι δίκαιος κοὐ δοκεῖν εἶναι θέλει.	507
95	κἂν δοῦλος ᾖ τις, σάρκα τὴν αὐτὴν ἔχει· φύσει γὰρ οὐδεὶς δοῦλος ἐγενήθη ποτέ [ἀπὸ τοῦ πάλαι πλάσαντος ἀνθρώπων γένος. ἴσην δὲ πάντων διάθεσιν τοῦ σώματος
5	ἐποίησεν οὗτος ὡς ἐλευθέρου γένους. ἐλευθέρους ἐποίησε πάντας τῇ φύσει, δοῦλον δὲ μετεποίησεν ἡ πλεονεξία]. ἡ δ’ αὖ τύχη τὸ σῶμα κατεδουλώσατο.
96	νὴ τὸν Δία τὸν μέγιστον ᾤμην, Σωσία, ἐγὼ πρότερον μὲν τοὺς πένητας ζῆν μόνους ὀδυνωμένους, τῶν πλουσίων δὲ τὸν βίον ἱλαρόν τιν’ εἶναι καὶ φέρειν εὐθυμίαν·
5	νυνὶ δὲ διαφέροντα τοῖς καθ’ ἡμέραν δαπανήμασιν δὴ τὸν βίον ὁρῶ μόνον, λύπας δ’ ἔχοντας μείζονας τοὺς μείζονας.
97	τὸν μὴ λέγοντα τῶν δεόντων μηδὲ ἓν μακρὸν νόμιζε, κἂν δύ’ εἴπῃ συλλαβάς, τὸν δ’ εὖ λέγοντα μὴ νόμιζ’ εἶναι μακρόν, μηδ’ ἂν σφόδρ’ εἴπῃ πολλὰ καὶ πολὺν χρόνον.
5	τεκμήριον δὲ τοῦδε τὸν Ὅμηρον λαβέ· οὗτος γὰρ ἡμῖν μυριάδας ἐπῶν γράφει,
5	ἀλλ’ οὐδὲ εἷς Ὅμηρον εἴρηκεν μακρόν.	508
98	ἐγὼ τὸν ἀγρὸν ἰατρὸν ἐλελήθειν ἔχων· τρέφει γὰρ οὗτος ὥσπερ ἀρρωστοῦντά με, σιτάρια μικρὰ προσφέρων οἴνου θ’ ὅσον ὀσμήν, λαχάνου τ’ ἀεί τι καὶ νὴ τὸν Δία
5	τὰ πετραῖα ταῦτ’ ὀψάρια, κάππαριν, θύμον, ἀσπάραγον, αὐτὰ ταῦτα· καὶ δέδοικα μὴ λίαν ἀπισχναίνων με ποιήσῃ νεκρόν.
99	ἂν οἷς ἔχομεν τούτοισι μηδὲ χρώμεθα, ἃ δ’ οὐκ ἔχομεν ζητῶμεν, ὧν μὲν διὰ τύχην, ὧν δὲ δι’ ἑαυτοὺς ἐσόμεθ’ ἐστερημένοι· [εἰ δ’ εὐτυχῶν τις καὶ βίον κεκτημένος
5	μηδὲν δόμοισι τῶν καλῶν πειράσεται, ἐγὼ μὲν αὐτὸν οὔποτ’ ὄλβιον καλῶ,
5	φύλακα δὲ μᾶλλον χρημάτων εὐδαίμονα.]	509
100	ὅταν δὲ παρατηροῦντ’ ἴδω τίς ἔπταρεν, ἢ τίς ἐλάλησεν, ἢ τίς ἐστιν ὁ προϊὼν σκοποῦντα, πωλῶ τοῦτον εὐθὺς ἐν ἀγορᾷ. αὑτῷ βαδίζει καὶ λαλεῖ καὶ πτάρνυται
5	ἕκαστος ἡμῶν, οὐχὶ τοῖς ἐν τῇ πόλει. τὰ πράγμαθ’ ὡς πέφυκεν οὕτω γίνεται.
101	ἐγὼ λίθον μὲν τὴν Νιόβην, μὰ τοὺς θεούς, οὐδέποτ’ ἐπείσθην, οὐδὲ νῦν πεισθήσομαι ὡς τοῦτ’ ἐγένετ’ ἄνθρωπος· ὑπὸ δὲ τῶν κακῶν [τῶν συμπεσόντων τοῦ τε συμβάντος πάθους]
5	οὐδὲν λαλῆσαι δυναμένη πρὸς οὐδένα, προσηγορεύθη διὰ τὸ μὴ φωνεῖν λίθος.
102	πρόσεστι δὲ τῷ πένητι ἀπιστία· κἂν σοφὸς ὑπάρχῃ κἂν λέγῃ τι συμφέρον, δοκεῖ τι φράζειν τοῖς ἀκούουσιν κακῶς. τῶν γὰρ πενήτων πίστιν οὐκ ἔχει λόγος.
5	ἀνὴρ δὲ πλουτῶν, κἂν ἄγαν ψευδηγορῇ,
5	δοκεῖ τι φράζειν τοῖς ἀκούουσιν ἀσφαλές.	510
103	ἤκουσα τούτων αὐτός, οὐδὲ φύεται αὐτόματον ἀνθρώποισιν, ὦ βέλτιστε, νοῦς ὥσπερ ἐν ἀγρῷ θύμος· ἐκ δὲ τοῦ λέγειν τε καὶ ἑτέρων ἀκούειν καὶ θεωρῆσαι . .
5	κατὰ μικρὸν ἀεί, φασί, φύονται φρένες.
104	τί ζῆν ὄφελος ᾧ μή ’στι τὸ ζῆν εἰδέναι; Β. ἀλλ’ οἶνος ἦν· οὐδεὶς δὲ μεθύων, ἂν σκοπῇς, ὃς οὐχὶ δοῦλός ἐστι τοῦ πεπωκέναι· ὅσα μ’ οὗτος ἠνάγκαζεν, ἐποίουν ταῦτ’ ἐγώ.
5	ὁ πονηρὸς οἶνος οὗτός ἐστι, Νικοφῶν.	511
105	δικαιότατον κτῆμ’ ἐστὶν ἀνθρώποις ἀγρός· ὧν ἡ φύσις δεῖται γὰρ ἐπιμελῶς φέρει, πυρούς, ἔλαιον, οἶνον, ἰσχάδας, μέλι· τὰ δ’ ἀργυρώματ’ ἐστὶν ἥ τε πορφύρα
5	εἰς τοὺς τραγῳδοὺς εὔθετ’, οὐκ εἰς τὸν βίον.
106	πολλῶν φύσει τοῖς πᾶσιν αἰτία κακῶν λύπη· διὰ λύπην καὶ μανία γὰρ γίνεται πολλοῖσι καὶ νοσήματ’ οὐκ ἰάσιμα· αὑτούς τ’ ἀνῃρήκασι διὰ λύπην τινές,
5	ἐπὰν τὸ λυποῦν πλεῖον ἢ τὸ σῷζον ᾖ.
107	ἂν γνῷς τί ἐστ’ ἄνθρωπος, εὐδαίμων ἔσει. τέθνηκέ τις, μὴ δεινὸν ἔστω τοῦτό σοι. κεκύηκέ τις, οὐ κεκύηκέ τις· ἠτύχηκέ τις· βήττει τις· οἰμώζει τις· ἡ φύσις φέρει
5	ἅπαντα ταῦτα. φεῦγε τὰς λύπας.	512
108	τί ποτ’ ἐστὶν ἆρα διότι βούλεταί μ’ ἰδεῖν; ἢ καθάπερ οἱ νοσοῦντες ἀλγοῦντες σφόδρα, τὸν ἰατρὸν ἂν ἴδωσιν, οὐκ ἀλγοῦς’ ἔτι, οὕτως, ἐπάν τις τυγχάνῃ λυπούμενος,
5	ἧττον ὀδυνᾶται, φίλον ἐὰν παρόντ’ ἴδῃ;
109	ὅταν ξενισθῇς ἐν πόλει πρὸς τὸν φίλον, ἐν ταῖς περισσαῖς καὶ πυκναῖς ὁμιλίαις, ἐὰν μεγίστην ὁ φίλος λέγῃ πόλιν, σὺ τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα μὴ συγκρίνῃς·
5	ἐχθροὺς ποιοῦσι τοὺς φίλους αἱ συγκρίσεις.
110-111	μὴ λύπει σεαυτόν, τοῦτο γινώσκων ὅτι, ὅταν ποτ’ ἀνθρώποισιν ἡ τύχη γελᾷ, πάντων ἀφορμὴ τῶν καλῶν εὑρίσκεται·
5	ὅταν δὲ δυστυχῇ τις, οὐδ’ εὐφραίνεται.
5	. . . . . . . . . . . . ἅπαντα νικᾷ καὶ μεταστρέφει τύχη.
112-113	ἆρ’ ἐστὶ τοῖς νοσοῦσι χρήσιμος λόγος.
1	. . . . . . . . . . . ὡς σπληνίον πρὸς ἕλκος οἰκείως τεθὲν τὴν φλεγμονὴν ἔπαυσεν, οὕτω καὶ λόγος εὔκαιρος εἰς τὰ σπλάγχνα κολληθεὶς φίλων	513
5	εὐψυχίαν παρέσχε τῷ λυπουμένῳ.
114	ὡς εὐφυὲς ζῷον κοχλίας, νὴ τὸν θεόν. ὅταν πονηρῷ περιπέσῃ τῷ γείτονι, τὸν οἶκον ἄρας εἰς ἕτερον πορεύεται, νέμεται δ’ ἀμέριμνος τοὺς κακοὺς φεύγων ἀεί.
115	ὃ δεῖ παθεῖν σε μηδαμοῦ σκέψῃ φυγεῖν· οὐ γὰρ δυνήσῃ φεύγειν ὅ σε δεῖ παθεῖν· τὸ πεπρωμένον γὰρ οὐ μόνον βροτοῖς ἄφευκτόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν.
116	εἴ ποτέ τις ἡμῶν εἰς τὸν ἀγρὸν ἐξιὼν μνήματα παρελθὼν καὶ τάφους ἀνθρωπίνους· τούτων ἕκαστος ἔλεγεν ‘εἰς ὥρας ἐγὼ
116	πλεύσω, φυτεύσω, τοῖχον ἄρας κτήσομαι—‘	514
117	ἄνθρωπος εἶ δήπουθεν, ὧν ἐστ’ οὐδὲ εἷς ᾧ μὴ κακόν τι γέγονεν ἢ γενήσεται, ὁ ποιῶν δ’ ἐλάχιστον τὸ γεγενημένον . . ἀμφότερον οὗτος εὐτυχεῖ τε καὶ φρονεῖ.
118ab	θεὸν νόμιζε καὶ σέβου, ζήτει δὲ μή· πλεῖον γὰρ οὐδὲν ἄλλο τοῦ ζητεῖν ἔχεις. εἴτ’ ἔστιν εἴτ’ οὐκ ἔστι μὴ βούλου μαθεῖν, ὡς ὄντα τοῦτον καὶ παρόντ’ ἀεὶ σέβου.
119	σοὶ γάρ τίς ἐστιν, εἰπέ μοι, παρρησία; σὺ λαλεῖς ἐν ἀνθρώποισιν ὡς ἄνθρωπος ὤν; τὸ δ’ ὅλον περιπατεῖς, ἢ τὸν αὐτὸν ἀέρα
119	ἑτέροισιν ἕλκεις, εἰπέ μοι, τοιοῦτος ὤν;	515
120	ἂν μὲν πλέωμεν ἡμερῶν πλοῦν τεττάρων, σκεπτόμεθα τἀναγκαῖ’ ἑκάστης ἡμέρας· ἂν δέῃ δὲ φείσασθαί τι τοῦ γήρως χάριν, οὐ φειδόμεσθ’ ἐφόδια περιποιούμενοι;
121	πολλάκις ἔχων τις οὐδὲ τἀναγκαῖα νῦν αὔριον ἐπλούτης’, ὥστε χἀτέρους τρέφειν. Β. θησαυρὸν εὑρὼν τήμερόν τις αὔριον ἅπαντα τἀκ τῆς οἰκίας ἀπώλεσεν.
122	τὸν βολβόν, εἰ βούλει, σκόπει ὅσα δαπανήσας εὐδοκιμεῖ, τυρόν, μέλι, σήσαμον, ἔλαιον, κρόμμυον, ὄξος, σίλφιον·
122	αὐτὸς δ’ ἐφ’ αὑτοῦ ’στιν πονηρὸς καὶ πικρός.	516
123	Σφίγγ’ ἄρρεν’, οὐ μάγειρον εἰς τὴν οἰκίαν εἴληφ’· ἁπλῶς γὰρ οὐδὲ ἕν, μὰ τοὺς θεούς, ὧν ἂν λέγῃ συνίημι· καινὰ ῥήματα πεπορισμένος γάρ ἐστι.
124	γυναικὸς ἐξόπισθ’ ἐλευθέρας βλέπω μόνην θεράπαιναν κατόπιν ἀκολουθεῖν καλὴν ἐκ τοῦ Πλαταιικοῦ τε παρακολουθοῦντά τινα
124	ταύτῃ κατιλλώπτειν.	517
125	Σύρα, Σύρα. Β. τί ἐστι; Α. πῶς ἡμῖν ἔχεις; Β. μηδέποτ’ ἐρώτα τοῦτ’, ἐπὰν γέροντ’ ἴδῃς ἢ γραῦν τιν’· ἴσθι δ’ εὐθὺς ὅτι κακῶς ἔχει.
126	μῦς λευκός, ὅταν αὐτήν τις (ἀλλ’ αἰσχύνομαι λέγειν), κέκραγε τηλικοῦτον εὐθὺς ἡ κατάρατος, ὥστ’ οὐκ ἔστι πολλάκις λαθεῖν.
127	ἐὰν γέρων γένηται πλούσιος γεγώς, καλὸν τὸ γῆράς ἐστιν ἐπὶ τούτῳ μόνον, ἔχει γὰρ χειραγωγὸν τὸν πλοῦτον ὁ γέρων.
128	ὦ γέρον, ἐπὰν ἴδῃς γέροντα καὶ μόνον, μηδὲν ἐπερώτα· πάντα γὰρ κακῶς ἔχει.
128	καλὸν τὸ θνῄσκειν ἔστιν ἐπὶ τούτῳ λέγειν.	518
129	ἐπὰν ἐγγὺς θάνατος ἔλθῃ, οὐδεὶς ἑαυτῷ ὃ θέλει βουλεύεται· θνῄσκει δ’ ὁ θνῄσκων κατ’ ἰδίαν εἱμαρμένην.
130	εἰ ταῖς ἀληθείαισιν οἱ τεθνηκότες αἴσθησιν εἶχον, ἄνδρες, ὥς φασίν τινες, ἀπηγξάμην ἂν ὥστ’ ἰδεῖν Εὐριπίδην.
131	ὁ φθόνος ἐν αὑτῷ τοῦθ’ ἓν ἐπιεικῶς ποιεῖ· τὸν αἱρετιστὴν ὄντα τῶν αὐτοῦ τρόπων λυμαίνεται μάλιστα διὰ παντὸς συνών.
132	ἀγαθῆς γυναικός ἐστιν, ὦ Νικοστράτη, μὴ κρείττον’ εἶναι τἀνδρός, ἀλλ’ ὑπήκοον·
132	γυνὴ δὲ νικῶς’ ἄνδρα κακόν ἐστιν μέγα.	519
133	οὐκ ἂν δύναιο μὴ γενέσθαι, δέσποτα, ἄνθρωπος ὢν ἄνθρωπος· ἄλλως οὖν βοᾷς. τὸν ζῶντ’ ἀνάγκη πόλλ’ ἔχειν ἐστὶν κακά.
134	οὔτε γὰρ ἰατρὸς οὐδὲ εἷς, ἂν εὖ σκοπῇς, τοὺς αὐτὸς αὑτοῦ βούλεθ’ ὑγιαίνειν φίλους, οὔτε στρατιώτης πόλιν ὁρᾶν ἄνευ κακοῦ.
135	ἐγὼ δὲ λυποῦμαι μὲν εἰς ὑπερβολὴν ἐπὶ τοῖς παροῦσιν, ἐν δὲ τῇ λύπῃ φρονῶ. τοῦτό με τὸ τηροῦν ἐστι κἄνθρωπον ποιοῦν.
136	οὕτως ἄνανδρος γέγονας; οὐκ εὐψυχία τοῦτ’ ἔσθ’ ὃ ποιεῖς νῦν γάρ, ἀλλ’ ἀνανδρία, τὸ μὴ δύνασθαι καρτερεῖν λυπούμενον.
137	οὐκ ἔστιν ἡμῖν οὐδεμία τύχη θεός, οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ ταὐτόματον, ὃ γίνεται ὡς ἔτυχ’ ἑκάστῳ, προσαγορεύεται τύχη.
138	ὁρῶσι πάντες πρῶτον, εἶτ’ ἐθαύμασαν, ἔπειτ’ ἐπεθεώρησαν, εἶτ’ εἰς ἐλπίδα ἐνέπεσον· οὕτω γίνετ’ ἐκ τούτων ἔρως.	520
139	ἀλλ’ ἐν Σάμῳ μὲν τοῦ λιθίνου ζῴου ποτὲ ἄνθρωπος ἠράσθη τις, εἶτ’ εἰς τὸν νεὼν κατέκλεισεν αὑτόν.
140-141	καλῶς ποιήσας καλῶς ὠνείδισας ἔργον καθεῖλες πλουσίου πτωχὸς λόγῳ. καυχώμενος τὸ δῶρον ὃ δέδωκας φίλῳ ἔργῳ στρατηγὸς γέγονας ἐν λόγῳ φονεύς.
142	βουνὸν ἐπὶ ταύτῃ καταλαβὼν ἄνω τινά—
142	Β. τίς ἔσθ’ ὁ βουνός; ἵνα σαφῶς σου μανθάνω.	521
143	χαλεπόν γ’ ἀκροατὴς ἀσύνετος καθήμενος· ὑπὸ γὰρ ἀνοίας οὐχ ἑαυτὸν μέμφεται.
144	παρὰ τοῦ βασιλέως γράμμαθ’ ἥκει σοι, Μάγα. Β. Μάγα κακόδαιμον, γράμματ’ οὐκ ἐπίστασαι.
145	οὐ τοὺς ἀώρους εἶπά σοι, μαστιγία,
145	πόδας πρίασθαι; σὺ δὲ φέρεις ὀπισθίους.	522
146	καὶ τοῦ θέρους μὲν εἶχεν ἱμάτιον δασύ, ἵν’ ἐγκρατὴς ᾖ, τοῦ δὲ χειμῶνος ῥάκος.
147	μὴ νουθέτει γέρονθ’ ἁμαρτάνοντά τι· δένδρον παλαιὸν μεταφυτεύειν δύσκολον.
148	ὦ Πάμφιλ’, ὁ χρόνος οὐ μόνον τὰ σώματα αὔξει βαδίζων, ἀλλὰ καὶ τὰ πράγματα.
149	ὅσαι τέχναι γεγόνασι, ταύτας, ὦ Λάχης, πάσας ἐδίδαξεν ὁ χρόνος, οὐχ ὁ διδάσκαλος.
150	ὅσα διὰ τοὺς πράττοντας αὐτοὺς γίνεται, οὐδενὶ πρόσεστιν οὐδὲ κοινωνεῖ τύχη.
151	ἐπὰν ὁ νοῦς ᾖ μὴ καθεστηκώς τινι,
151	οὐκ ἔστ’ ἀκούειν οὐδὲν αὐτὸν οὐδ’ ὁρᾶν.	523
152	τὸ γνῶθι σαυτόν· οὐ μάτην εὖ ἴσθ’ ὅτι τὸ ῥῆμα τοῦτο δόξαν ἐν Δελφοῖς ἔχει.
153	ὡς ἡδέως μοι γέγονε τὰ πρότερον κακά· εἰ μὴ τότ’ ἐπόνουν, νῦν ἂν οὐκ εὐφραινόμην.
154	πολλά με διδάσκεις ἀφθόνως διὰ φθόνον, ὅπως ἀκούων πολλὰ μηδὲ ἓν μάθω.
155	στρατιῶτα, κοὐκ ἄνθρωπε, καὶ σιτούμενε ὥσπερ ἱερεῖον, ἵν’ ὅταν ᾖ καιρὸς τυθῇς.
156	ἔτεκές με, μῆτερ, καὶ γένοιτό σοι τέκνων ὄνησις, ὥσπερ καὶ δίκαιόν ἐστί σοι.
157	ὅστις πένης ὢν ζῆν παρ’ ὃ ζῆν βούλεται·
157	ἡ γὰρ σπάνις πρόχειρος εἰς τὸ δρᾶν κακά.	524
158	τοιοῦτος ὁ βίος ἐστὶν ἀνθρώπου, γύναι· εὐφραινόμεσθ’ ἐλάττον’ ἢ λυπούμεθα.
159	οὕτως, ὅταν ἐμπέσῃ τις εἰς τὸν νοῦν φόβος, κἀκ τοῦ καθεύδειν οὗτος οὐκ ἐξέρχεται.
160	ἀγαθὴ γὰρ ἡ λύπη καθ’ αὑτῆς ἀναπλάσαι ἀτεχνῶς διπλάσια τῆς ἀληθείας κακά.
161	πόλλ’ ἔστιν ἐν πολλαῖσιν οἰκίαις κακά, ἃ καλῶς ὅταν ἐνέγκῃς ἀγαθὰ γενήσεται.
162	ἐνταῦθ’ ἀνὴρ γάρ ἐστιν ἀνδρὸς διάφορος, ἐν τῷ τό τε κακὸν εὖ φέρειν καὶ τἀγαθόν.
163	αἰτῶ δ’ ὑγίειαν πρῶτον, εἶτ’ εὐπραξίαν,
163	τρίτον δὲ χαίρειν, εἶτ’ ὀφείλειν μηδενί.	525
164	μὴ λέγ’ ὅτι δώσεις· οὐ δίδωσι γὰρ ὁ λέγων, καὶ τὴν ἀπ’ ἄλλων ἐμποδίζεται δόσιν.
165	μηδέποτε μέμφου τὴν τύχην, εἰδὼς ὅτι καιρῷ πονηρῷ καὶ τὰ θεῖα δυστυχεῖ.
166	τί ἐστιν ὁ θεὸς οὐ θέλει σε μανθάνειν· ἀσεβεῖς τὸν οὐ θέλοντα μανθάνειν θέλων.
167	πονηρὸς ἂν ᾖ δοῦλος, εὑρήσει δίκην· σὺ μὴ γενηθῇς τῆς δίκης προηγέτης.
168	ἅπαν διδόμενον δῶρον, εἰ καὶ μικρὸν ᾖ, μέγιστόν ἐστι μετ’ εὐνοίας διδόμενον.
169	ἐὰν γυνὴ γυναικὶ κατ’ ἰδίαν ὁμιλεῖ,
169	μεγάλων κακῶν θησαυρὸς ἐξορύσσεται.	526
170	σαπρὰν γυναῖκα δ’ ὁ τρόπος εὔμορφον ποιεῖ· πολὺ γὰρ διαφέρει σεμνότης εὐμορφίας.
171	γνώμην πονηρὰν τῇ γυναικὶ μὴ δίδου· ἐλαφρὸν τὸ γένος γάρ ἐστι καὶ λίαν κακόν.
172	ὅταν τινὰ τάφον στεφανοῖς κόσμῳ ποικίλῳ, τὸ ζῆν τὸ σαυτοῦ στεφάνοις παρηγόρει.
173	ζῶν γὰρ ἀσκοῦ σαυτῷ στεφάνων καὶ μύρα· χρήσῃ γὰρ αὐτοῖς αἰσθόμενος μεθ’ ἡδονῆς.
174	κἂν μέχρι νεφέων τὴν ὀφρὺν ἀνασπάσῃς,
174	ὁ θάνατος αὐτὴν πᾶσαν ἑλκύσει κάτω.	527
175	μὴ λέγε ἐκφυγὼν θάνατον ὅτι [καὶ] φεύξομαι πάλιν· ὡς γὰρ πέφευγας, προσδόκα καὶ μὴ φυγεῖν.
176	ἐὰν ὁρῶν πένητα γυμνὸν ἐνδύσῃς, μᾶλλον ἀπέδυσας αὐτόν, ἂν ὀνειδίσῃς.
177	ἀνὴρ γυναικὸς λαμβάνων συμβουλίαν πεσεῖν δεδοικώς, βούλεται πάλιν πεσεῖν.
178	ὁ γῆρας αἰτῶν παρὰ θεῶν ἁμαρτάνει· τὸ γὰρ πολὺ γῆρας ἐσχάτων πόνων γέμει.
179	γέρων γενόμενος μὴ φρόνει νεώτερα, μηδ’ εἰς ὄνειδος ἕλκε τὴν σεμνὴν πολιάν.
180	οὐχ ἡ πόλις σου τὸ γένος εὐγενὲς ποιεῖ,
180	σὺ δ’ εὐγενίζεις τὴν πόλιν πράττων καλῶς.	528
181	οἱ γὰρ θεὸν σέβοντες ἐλπίδας καλὰς ἔχουσιν εἰς σωτηρίαν.
182	δύ’ εἰ λάβοι τάλαντα, χρυσοῦς ἓξ ἔχων ἀποίσεται.
183	νόμῳ τεθαύμακ’, οὐκ ἐπεὶ πέπλευκεν, ἀλλ’ εἰ δὶς πέπλευκεν.
184-185	μαινόμεθα πάντες, ὁπόταν ὀργιζώμεθα. τὸ γὰρ κατασχεῖν ἐστι τὴν ὀργὴν πόνος.
186-187	μὴ λέγε τίς ἦσθα πρότερον, ἀλλὰ νῦν τίς εἶ.
186-187	πρὸς τὴν παροῦσαν πάντοθ’ ἁρμόζου τύχην.	529
188	ὄνος βαδίζεις εἰς ἄχυρα τραγημάτων.
189	Κροίσῳ λαλῶ σοι καὶ Μίδᾳ καὶ Ταντάλῳ.
190	σαυτὴν ἐπαινεῖς ὥσπερ Ἀστυδάμας ποτέ.
191	ἄλλος κατ’ ἄλλην δαιμονίζεται τύχην.
192	χρόνος τὰ κρυπτὰ πάντα εἰς φάος ἄγει.	530
193-194	ἅπας πονηρὸς οἶνος ὁ πολύς ἐστ’ ἀεί. ἐμέθυον· ἱκανὴ πρόφασις εἰς θἀμαρτάνειν.
195	ἄνθρωπος ὢν τοῦτ’ ἴσθι καὶ μέμνης’ ἀεί.
196	ἀθάνατόν ἐστι κακὸν ἀναγκαῖον γυνή.
197	τὸν δὲ μόνον ὄντα καὶ κακὴ τύχη τρέφει.
198	γαμεῖν ὃς ἐθέλει εἰς μετάνοιαν ἔρχεται.
199	βούλου γονεῖς πρώτιστον ἐν τιμαῖς ἔχειν.
200	ἡδύ γε πατὴρ τέκνοισιν εἰ στοργὴν ἔχοι.
201	πλοῦτον μεταλήψεθ’ ἕτερον, οὐχὶ τὸν τρόπον.	531
202	νόσον πολὺ κρεῖττόν ἐστιν ἢ λύπην φέρειν.
203	θανεῖν κράτιστόν ἐστιν ἢ ζῆν ἀθλίως.
204	χρόνῳ τὰ πάντα γίνεται καὶ κρίνεται.
205-206	κρίσει δικαίᾳ καὶ δίδου καὶ λάμβανε. εἰς χεῖρα δοῦλον δεσπότῃ μὴ συμβάλῃς.
207	ψυχῆς πόνος γὰρ ὑπὸ λόγου κουφίζεται.
208	ἡ μὲν χελιδὼν τὸ θέρος, ὦ γύναι, λαλεῖ.
209	μεθύει, διαγραμμίζει, κυβεύει –⏑–.	532
210	μεμίσθωνταί με δείλης πρωίας.
211	ἀλλ’ ἀπόλλυμαι κατὰ μυὸς ὄλεθρον.
213	ὦ Κλέων, παῦσαι φλυαρῶν· ἂν ὀκνῇς τὸ μανθάνειν, ἀνεπικούρητον σεαυτοῦ τὸν βίον λήσεις ποιῶν. οὔτε γὰρ ναυαγός, ἂν μὴ γῆς λάβηται φερόμενος, οὔποτ’ ἂν σώσειεν αὑτόν, οὔτ’ ἀνὴρ πένης γεγὼς
5	μὴ οὐ τέχνην μαθὼν δύναιτ’ ἂν ἀσφαλῶς ζῆν τὸν βίον.
9	κἂν μὲν ὁρμισθῇ τις ἡμῶν εἰς λιμένα τὸν τῆς τέχνης,
10	ἐβάλετ’ ἄγκυραν καθάψας ἀσφαλείας εἵνεκα· ἂν δ’ ἀπαιδεύτου μετάσχῃ πνεύματος φορούμενος, τῆς ἀπορίας εἰς τὸ γῆρας οὐκ ἔχει σωτηρίαν.	533
6	‘ἀλλὰ χρήματ’ ἔστιν ἡμῖν.‘ ἅ γε τάχιστ’ ἀπόλλυται. ‘κτήματ’, οἰκίαι.‘ τύχης δὲ μεταβολὰς οὐκ ἀγνοεῖς, ὅτι τὸν εὔπορον τίθησι πτωχὸν εἰς τὴν αὔριον.
13	‘ἀλλ’ ἑταῖροι καὶ φίλοι σοι καὶ συνήθεις, νὴ Δία, ἔρανον εἰσοίσουσιν.‘ εὔχου μὴ λαβεῖν πεῖραν φίλων·
15	εἰ δὲ μή, γνώσει σεαυτὸν ἄλλο μηδὲν πλὴν σκιάν.
219	τὸν αὐλητὴν αὐλεῖν	534
220	ἀσχολεῖ
222	οἱ εὔνους
223	κυρίαν
224	σαυτό
t225-247	ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΜΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΑ
t225	ΚΟΛΑΞ
225	ἀλλ’ οὐδὲ γεννήτην δύναμ’ εὑρεῖν οὐδένα
225	ὄντων τοσούτων, ἀλλ’ ἀπείλημμαι μόνος.	535
t226-247	ΧΑΡΙΤΕΣ
226	ἑρμίς
227	ὡς κρεῖττόν ἐστι δεσπότου χρηστοῦ τυχεῖν ἢ ζῆν ταπεινῶς καὶ κακῶς ἐλεύθερον.
228	ἐκ τῶν λόγων μὴ κρῖνε, Κλειτοφῶν, σοφὸν ἢ χρηστὸν ἄνδρα· τὸν βίον ἐξέταζ’ ἀεί. πολλοὶ γὰρ εὖ λέγουσιν ἀδικίας χάριν, τὰ δ’ ἔργ’ ἔχουσι φαῦλα κοὐ φρονοῦσιν εὖ.
229	ὅστις γὰρ αὐτὸς αὑτὸν οὐκ αἰσχύνεται συνειδόθ’ αὑτῷ φαῦλα διαπεπραγμένῳ, πῶς τόν γε μηδὲν εἰδότ’ αἰσχυνθήσεται;
230	ἐκ τοῦ παθεῖν γίνωσκε καὶ τὸ συμπαθεῖν·
230	καὶ σοὶ γὰρ ἄλλος συμπαθήσεται παθών.	536
231	τῇ γῇ δανείζειν κρεῖττόν ἐστιν ἢ βροτοῖς, ἥτις τόκους δίδωσιν οὐ λυπουμένη.
232	μαθημάτων φρόντιζε μᾶλλον χρημάτων· τὰ γὰρ μαθήματ’ εὐπορεῖ τὰ χρήματα.
233	ὀργῆς χάριν τὰ κρυπτὰ μὴ φάνῃς φίλου· ἔλπιζε δ’ αὐτὸν πάλιν ἂν εἶναί σου φίλον.
234	λύουσιν ἡμῶν συμφοραὶ τὰς συμφοράς, παρηγοροῦσαι τὰ κακὰ δι’ ἑτέρων κακῶν.
235	χρόνος δίκαιον ἄνδρα μηνύει ποτέ.
235a	χρόνος μαλάσσει πάντα κἀξεργάζεται.
236	γυναῖκα θάπτειν κρεῖσσόν ἐστιν ἢ γαμεῖν.	537
237	βεβαιοτέραν ἔχε τὴν φιλίαν πρὸς τοὺς γονεῖς.
238	ἐκ τοῦ φιλοπονεῖν γίνεθ’ ὧν θέλεις κρατεῖν.
239	βίον καλὸν ζῇς ἂν γυναῖκα μὴ ἔχῃς.
240	πάνθ’ ὁ χρόνος ὁ μέγας μαραίνει.
243	θύρσον	538
244	κισσύβιον
245	ὄρτυκος
246	οἴει σὺ τοὺς θανόντας, ὦ Νικήρατε, τρυφῆς ἁπάσης μεταλαβόντας ἐν βίῳ καὶ γῆν καλύψειν, ὡς ἀπὸ τοῦ πάντ’ εἰς χρόνον πεφευγέναι τὸ θεῖον ὡς λεληθότας;
5	ἔστιν Δίκης ὀφθαλμὸς ὃς τὰ πάνθ’ ὁρᾷ· καὶ γὰρ καθ’ Ἅιδην δύο τρίβους νομίζομεν, μίαν δικαίων χἀτέραν ἀσεβῶν ὁδόν· εἰ γὰρ δίκαιος κἀσεβὴς ἕξουσιν ἕν, ἅρπαζ’ ἀπελθών, κλέπτ’, ἀποστέρει, κύκα.
10	μηδὲν πλανηθῇς· ἔστι κἀν Ἅιδου κρίσις ἥνπερ ποιήσει θεὸς ὁ πάντων δεσπότης, οὗ τοὔνομα φοβερόν, οὐδ’ ἂν ὀνομάσαιμ’ ἐγώ, ὃς τοῖς ἁμαρτάνουσι πρὸς μῆκος βίου δίδωσι.
247	θεὸν δὲ ποῖον εἰπέ μοι νοητέον;
247	Β. τὸν πάνθ’ ὁρῶντα καὐτὸν οὐχ ὁρώμενον.	539

tit 1

t2-3

2-3

t4-5

4

5

t6

6

t7

7

t8

8

t9

9

t10

10

t11

11

t12-14

12

13

14

t15

15

t16

16

t17-20

17

18

20

t21

21

t,ante 22

t22

22

t23-24

23

24

t25

25

t26-27

26

27

t28-29

28

29

t30

30

t31

31

t32-33

32

33

t34

34

t35-36

35

36

t37

37

t38

38

t,ante 39

t39-40

39

t41-42

41

42

t43

43

t44

44

t45

t46

46

t47

47

t48

48

t49-50