PHERECRATES :: Fragmenta

TLG 0486 001 :: PHERECRATES :: Fragmenta PHERECRATES Comic. (5 B.C.) Fragmenta Source: Kock, T. (ed.), Comicorum Atticorum fragmenta, vol. 1. Leipzig: Teubner, 1880: 145–175, 177–188, 190–209. frr. 1–13, 15–17, 19–56, 58–65, 67–73, 75–91, 93–98, 100–109, 113–132, 134–138, 141–191, 195–249 + tituli Citation: Fragment — (line)

tit 1-4	ΑΓΑΘΟΙ
1	ἐγὼ κατεσθίω μόλις τῆς ἡμέρας πένθ’ ἡμιμέδιμν’, ἐὰν βιάζωμαι. Β. μόλις; ὡς ὀλιγόσιτος ἦσθ’ ἄρ’, ὃς κατεσθίεις τῆς ἡμέρας μακρᾶς τριήρους σιτία.
2	λουσάμενοι δὲ πρὸ λαμπρᾶς ἡμέρας ἐν τοῖς στεφανώμασιν, οἱ δ’ ἐν τῷ μύρῳ
2	λαλεῖτε περὶ σισυμβρίων κοσμοσανδάλων τε.	145
3	δίφροι διωχεῖς
4	ἰσχαδοπῶλαι καὶ ἰσχαδωνῶν
tit 5-18	ΑΓΡΙΟΙ
5	ἦ μὴν σὺ σαυτὸν μακαριεῖς, ὦ ’τάν, ὅταν οὗτοί σε κατορύττωσιν. Β. οὐ δῆτ’· ἀλλ’ ἐγὼ τούτους πρότερον· οὗτοι δὲ μακαριοῦς’ ἐμέ. καίτοι πόθεν ληνοὺς τοσαύτας λήψομαι;
6	φέρ’ ἴδω, κιθαρῳδὸς τίς κάκιστος ἐγένετο; Β. ὁ Πεισίου Μέλης. Α. μετὰ δὲ Μέλητα τίς;
6	Β. ἔχ’ ἀτρέμ’, ἐγᾦδα, Χαῖρις.	146
7	μὴ θαυμάσῃς· τῶν γὰρ προτενθῶν ἐσμεν· ἀλλ’ οὐκ οἶσθα σύ.
8	πρὶν ἀνακυκῆσαι τὰς ἀπίους ἁρπάζετε.
9	οὐδ’ ἀποπροσωπίζεσθε κυάμοις; Β. πώμαλα.
10	οὐ γὰρ ἦν τότ’ οὔτε Μάνης οὔτε Σηκὶς οὐδενὶ δοῦλος, ἀλλ’ αὐτὰς ἔδει μοχθεῖν ἅπαντ’ ἐν οἰκίᾳ· εἶτα πρὸς τούτοισιν ἤλουν ὄρθριαι τὰ σιτία,
10	ὥστε τὴν κώμην ὑπηχεῖν θιγγανουσῶν τὰς μύλας.	147
11	οἶμαι δ’ αὐτὸν κινδυνεύειν εἰς τὴν Αἴγυπτον * * * οἴκους λέξεις, ἵνα μὴ ξυνέχῃ τοῖσι Λυκούργου πατριώταις.
12	ὅδε δὴ δελφίς ἐστι μολιβδοῦς δελφινοφόρος τε κεροῦχος,
12	ὃς διακόψει τοὔδαφος αὐτῶν ἐμπίπτων καὶ καταδύων.	148
13	ἐνθρύσκοισι καὶ βρακάνοις καὶ στραβήλοις ζῆν· ὁπόταν δ’ ἤδη πεινῶσι σφόδρα, ὡσπερεὶ τοὺς πουλύποδας
5	* * * νύκτωρ περιτρώ‐
5	γειν αὑτῶν τοὺς δακτύλους.	149
15	Ἀντρώνιος ὄνος
16	βύρσης γλευκαγωγοῦ
17	γέρροις ἀποσταυροῦνται
tit 19-31	ΑΥΤΟΜΟΛΟΙ	150
19	οὗτοι γὰρ ἡμῖν οἱ κακῶς ἀπολούμενοι ἐπαμφοτερίζους’ ἐμποδὼν καθήμενοι.
20	ὁπόταν σχολάζῃς, νῖψον, ἵνα τὰ λήια συγκαρκινωθῇ.
21	ὑμεῖς γὰρ ἀεὶ στραγγαλίδας ἐσφίγγετε.
22	ἡ γυνὴ δ’ ἡμῶν ἑκάστῳ λέκιθον ἕψους’ ἢ φακῆν ἀναμένει καὶ σμικρὸν ὀπτῶς’ ὀρφανὸν ταρίχιον.
23	ὅτε τοῖσι θεοῖς θύετε, πρώτιστ’ ἀποκρίνετε τοῖς ἱερεῦσιν
23	τὸ νομιζόμενον πρώτοις ὑμῶν, εἶτ’ (αἰσχύνη τὸ κατειπεῖν) οὐ τὼ μηρὼ περιλάψαντες μέχρι βουβώνων * * * καὶ τὴν ὀσφὺν κομιδῇ ψιλήν, λοιπὸν τὸν σπόνδυλον αὐτὸν	151
5	ὥσπερ ῥινήσαντες νέμεθ’ ὥσπερ καὶ τοῖς κυσὶν ἡμῖν; εἶτ’ ἀλλήλους αἰσχυνόμενοι θυλήμασι κρύπτετε πολλοῖς.
24	νὴ τὴν Δήμητρ’, ἀνιαρὸν ἄρ’ ἦν τὸ κακῶς ᾄδοντος ἀκούειν· βουλοίμην γὰρ κἂν ἀκαλήφαις τὸν ἴσον χρόνον ἐστεφανῶσθαι.
25	ὥσπερ τῶν αἰγιδίων ὄζειν ἐκ τοῦ στόματος μελικήρας.
26	ἀτραπίζοντες τὰς ἁρμονίας διὰ πασῶν.	152
27	τοὐψάριον τουτὶ παρέθηκέ τις ἡμῖν.
28	οὐ γαλαθηνὸν ἄρ’ ὗν θύειν μέλλεις.
29	πίνειν ἀεὶ καὶ μεθύειν πρὶν ἀγορὰν πεπληθέναι.
30	ἐν χρῷ κουριῶντας
31	πασσυδί
tit 32-38	ΓΡΑΕΣ
32	σὺ δ’ οὐδὲ θᾶττον, Σμικυθίων, ἐπισιτιεῖ. Β. τίς δ’ οὗτος ὑμῖν ἔστι; Α. τοῦτον πανταχοῦ
32	ἄγω λαρυγγικόν τιν’ ἐπὶ μισθῷ ξένον.	153
33	ἀπόπεμψον ἀγγέλλοντα τὸν περιστερόν.
34	Ἀθηναίαις αὐταῖς τε καὶ ταῖς ξυμμάχοις.
35	πάλιν αὖθις ἀναθύουσιν αἱ γεραίτεραι.	154
36	εὐθὺς γὰρ ὡς ἐβαδίζομεν ἐν Ἄγρας—
37	ἀορτῆρα
38	ἀρτήρ
tit 39-50	ΔΟΥΛΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
39	Α. κίθαρος γεγενῆσθαι κἀγοράζειν κίθαρος ὤν. Β. ἀγαθόν γ’ ὁ κίθαρος καὶ πρὸς Ἀπόλλωνος πάνυ. Α. ἐκεῖνο θράττει μ’, ὅτι λέγουσιν, ὦ ’γαθή,
39	ἔνεστιν ἐν κιθάρῳ τι κακόν.	155
40	ἄνυσόν ποτ’ ἐξελθών, σκότος γὰρ γίγνεται, καὶ τὸν λυχνοῦχον ἔκφερ’ ἐνθεὶς τὸν λύχνον.
41	νυνὶ δ’ ἀπονίζειν τὴν κύλικα δός τ’ ἐμπιεῖν·
41	ἔγχει δ’ ἐπιθεὶς τὸν ἡθμόν.	156
42	οὐκ ἀπολιβάξεις καὶ τριγώνους καὶ λύρας;
43	ἀντ’ ἀστραγάλων κονδύλοισι παίζετε.
44	γαλαθήν’ ἔκλεπτον οὐ τέλεα.
45	ὅπως παρασκευάζεται τὸ δεῖπνον εἴπαθ’ ἡμῖν. Β. καὶ δῆθ’ ὑπάρχει τέμαχος ἐγ‐ χέλειον ἡμῖν, τευθίς, ἄρ‐ νειον κρέας, φύσκης τόμος,
5	ποὺς ἑφθός, ἧπαρ, πλευρόν, ὀρ‐ νίθεια πλήθει πολλά, τυ‐
5	ρὸς ἐν μέλιτι, μερὶς κρεῶν.	157
46	ταχὺ τῶν ἐρίων καὶ τῶν ἀνθῶν τῶν παντοδαπῶν κατάγωμεν.
47	κἀναψηφίσασθ’ ἀποδοῦναι πάλιν τὰ χρυσία.
48	ἐγκεντρίδας	158
49	θησέω
50	ῥαβδίζειν
tit 51-57	ΕΠΙΛΗΣΜΩΝ Η ΘΑΛΑΤΤΑ
51	κἂν μὲν σιωπῶ, τείρεται καὶ πνίγεται, καί φησι, τί σιωπᾷς; ἐὰν δέ γ’ ἀποκριθῶ, οἴμοι τάλας, φησίν, χαράδρα κατελήλυθεν.
52	συσκευασάμενος δεῖπνον εἰς τὸ σπυρίδιον, ἐβάδιζεν ὡς πρὸς Ὠφέλην.
53	τὸν ἱδρῶτα καὶ τὴν ἄρδαν ἀπ’ ἐμοῦ σπόγγισον.	159
54	ὅστις παρέθηκε κρανί’ ἢ τραχήλια.
55	ὦλεν ὀβελίαν σποδεῖν, ἄρτου δὲ μὴ προτιμᾶν.
56	τοῖς σοῖσι συνὼν κορακινιδίοις καὶ μαινιδίοις.
tit 58-66	ΙΠΝΟΣ Η ΠΑΝΝΥΧΙΣ	160
58	οὐχ ὁρᾷς τὴν οἰκίαν τὴν Πουλυτίωνος κειμένην ὑπώβολον;
59	τί οὐκ ἐπανεχώρησα δεῦρο κἀπέδραν;
60	ἀνέπλησα τὠφθαλμὼ πάλης φυσῶν τὸ πῦρ.
61	ὅδ’ ἔστ’ ἐφ’ οὗ ποτ’ ἦν ὁ πυρὸς ἄξιος.
62	ἤδη μὲν ᾤαν λούμενος προζώννυται.
63	σκηνὴ περίερκτος περιβόλοις κάνναισι.	161
64	κᾆτα μυροπωλεῖν τί παθόντ’ ἄνδρ’ ἐχρῆν καθήμενον ὑψηλῶς ὑπὸ σκιαδείῳ, κατεσκευασμένον συνέδριον τοῖς μειρακίοις ἐλλαλεῖν δι’ ἡμέρας;
3	* * * αὐτίκ’ οὐδεὶς οὐδὲ μαγείραιναν εἶδε πώποτε,
5	ἀλλ’ οὐ μὴν οὐδ’ ἰχθυοπώλαιναν.
65	ὑποζυγίοις ἀλοάσαντ’ εὐθὺς ἐκποιῆσαι.
tit 67-79	ΚΟΡΙΑΝΝΩ	162
67	Α. φέρε δὴ κατακλινῶ· σὺ δὲ τράπεζαν ἔκφερε, καὶ κύλικα κἀντραγεῖν, ἵν’ ἥδιον πίω. Β. ἰδοὺ κύλιξ σοι καὶ τράπεζα καὶ φακοί. Α. μή μοι φακούς, μὰ τὸν Δί’, οὐ γὰρ ἥδομαι·
5	ἢν γὰρ τράγῃ τις, τοῦ στόματος ὄζει κακόν.
68	Α. ἀλλ’ ἰσχάδας μοι πρόελε τῶν πεφωγμένων ...
1	* * * οὐκ ἰσχάδας οἴσεις; τῶν μελαινῶν. μανθάνεις; ἐν τοῖς Μαριανδυνοῖς ἐκείνοις βαρβάροις
1	χύτρας καλοῦσι τὰς μελαίνας ἰσχάδας.	163
69	Γ. ἐκ τοῦ βαλανείου γὰρ δίεφθος ἔρχομαι, ξηρὰν ἔχουσα τὴν φάρυγα. Β. δώσω πιεῖν. Γ. γλίσχρον γέ μοὐστὶ τὸ σίαλον νὴ τὼ θεώ. Β. τί λάβω κυρίσοι τὴν κοτυλίσκην; Γ. μηδαμῶς
5	μικράν γε. κινεῖται γὰρ εὐθύς μοι χολή, ἐξ οὗπερ ἔπιον ἐκ τοιαύτης φάρμακον. εἰς τὴν ἐμήν νυν ἔγχεον τὴν μείζονα.
70	Γ. ἄποτος, ὦ Γλύκη. Α. ὑδαρῆ ’νέχεέν σοι; Γ. παντάπασι μὲν οὖν ὕδωρ. Α. τί εἰργάσω; πῶς ὦ κατάρατε δ’ ἐνέχεας; Β. δύ’ ὕδατος, ὦ μάμμη. Α. τί δ’; οἴνου; Β. τέτταρας.
5	Γ. ἔρρ’ ἐς κόρακας. βατράχοισιν οἰνοχοεῖν σε δεῖ.	164
71	ἀπαρτὶ μὲν οὖν ἐμοὶ μὲν εἰκός ἐστ’ ἐρᾶν, σοὶ δ’ οὐκέθ’ ὥρα.
72	ὑοσκυαμᾷς ἀνὴρ γέρων ὤν.
73	ὦ Ζεῦ πολυτίμητ’, ἆρ’ ἀκούεις ἅ με λέγει
73	ὁ πανοῦργος υἱός;	165
75	ἀτράφαξυν ἕψους’, εἶτ’ ὀκλὰξ καθημένη—
76	κατάχεον αὐτῆς κἀνύδρευσαι τὸν κάδον.
77	πάντως γάρ εἰσι τῶν φίλων ἑνός γέ του.
78	πᾶς δ’ ἀνὴρ ἔσαττε τεῦχος ἢ κόικ’ ἢ κωρύκους.
79	ἄνδρες, πρόσχετε τὸν νοῦν ἐξευρήματι καινῷ,
79	συμπτύκτοις ἀναπαίστοις.	166
tit 80-99	ΚΡΑΠΑΤΑΛΟΙ
80	ὦ δαιμόνιε, πύρεττε μηδὲν φροντίσας, καὶ τῶν φιβάλεων τρῶγε σύκων τοῦ θέρους, κἀμπιπλάμενος κάθευδε τῆς μεσημβρίας,
80	κᾆτα σφακέλιζε καὶ πέπρησο καὶ βόα.	167
81	λήψει δ’ ἐν Ἅιδου κραπάταλον τριωβόλου καὶ ψωθία.
82	μάχαιραν ἆρ’ ἐνέθηκας; Β. οὔ. Α. τί μ’ εἴργασαι; ἀμάχαιρος ἐπὶ βόεια νοστήσω κρέα, ἀνὴρ γέρων, ἀνόδοντος;
83	ταῦτ’ ἔχων ἐν ταῖς ὁδοῖς ἁρπαζέτω τὰς ἐγκρίδας.	168
84	τακεροὺς ποιῆσαι τοὺς ἐρεβίνθους αὐτόθεν.
85	τίς τῶν λυχνείων ἡ ’ργασία; Β. Τυρρηνική.
86	οὐδεὶς γὰρ ἐδέχετ’ οὐδ’ ἀνέῳγέ μοι θύραν.
87	ὦ δέσποτ’ Ἀγυιεῦ, ταῦτά νυν μέμνησό μοι.
88	πρὸς τῇ κεφαλῇ μου λάσανα καταθεὶς πέρδεται.	169
89	καὶ νωτοπλῆγα μὴ ταχέως διακονεῖν.
90	ζητῶ περιέρρων αὐτὸν ἐξ ἑωθινοῦ.
91	ὡς ἄτοπόν ἐστι μητέρ’ εἶναι καὶ γυνήν.
93	τί δαί; τί σαυτὸν ἀποτίνειν τῷδ’ ἀξιοῖς; φράσον μοι.
93	Β. ἀπαρτὶ δήπου προσλαβεῖν παρὰ τοῦδ’ ἔγωγε μᾶλλον.	170
94	ὅστις γ’ αὐτοῖς παρέδωκα τέχνην μεγάλην ἐξοικοδομήσας.
95	τῶν θεατῶν δ’ οἷστισι δίψ’ ᾖ, λεπαστὴν λαψαμένοις μεστὴν ἐκχαρυβδίσαι.
96	τοῖς δὲ κριταῖς
96	τοῖς νυνὶ κρίνουσι λέγω, μὴ ’πιορκεῖν μηδ’ ἀδίκως κρίνειν, ἢ νὴ τὸν φίλιον	171
5	μῦθον εἰς ὑμᾶς ἕτερον Φερεκράτης λέξει πολὺ τού‐ του κακηγορίστερον.
97	σῦκα (δὲ) τῶν διφόρων
98	δυσημερεῖν
tit 100-107	ΛΗΡΟΙ
100	μίτραν ἁλουργῆ, στρόφιον, ὄχθοιβον, κτένα.	172
101	ἔστην δὲ κἀκέλευον· ἐγχέασθε νῷν βρένθειον, ἵνα τοῖς εἰσιοῦσιν ἐγχέω.
102	ὡς οὐχὶ τουτὶ ῥύγχος ἀτεχνῶς ἔσθ’ ὑός.
103	τὸ δ’ ὄνομά μοι κάτειπε τί σε χρῆσται καλεῖν.
104	ἀπὸ τηγάνου τ’ ἔφασκεν ἀφύας φαγεῖν.
105	λαβοῦσα μὲν τῆς χοίνικος τὸν πύνδακ’ εἰσέκρουσεν.	173
106	ἔπειθ’ ἕτερα τούτων ποιοῦντα πολλὰ κυντερώτερα.
107	κυάθιον ἀργυροῦν
tit 108-111	ΜΕΤΑΛΛΗΣ
108	πλούτῳ δ’ ἐκεῖν’ ἦν πάντα συμπεφυρμένα,
108	ἐν πᾶσιν ἀγαθοῖς πάντα τρόπον εἰργασμένα· ποταμοὶ μὲν ἀθάρης καὶ μέλανος ζωμοῦ πλέῳ διὰ τῶν στενωπῶν πομφολυγοῦντες ἔρρεον	174
5	αὐταῖσι μυστίλαισι, καὶ ναστῶν τρύφη, ὥστ’ εὐμαρῆ γε καὐτομάτην τὴν ἔνθεσιν χωρεῖν λιπαρὰν κατὰ τοῦ λάρυγγος τοῖς νεκροῖς. φύσκαι δὲ καὶ ζέοντες ἀλλάντων τόμοι παρὰ τοῖς ποταμοῖς σίζοντ’ ἐκέχυτ’ ἀντ’ ὀστράκων.
10	καὶ μὴν παρῆν τεμάχη μὲν ἐξωπτημένα καταχυσματίοισι παντοδαποῖσιν εὐπρεπῆ, τεύτλοισί τ’ ἐγχέλεια συγκεκαλυμμένα. σχελίδες δ’ ὁλόκνημοι πλησίον τακερώταται ἐπὶ πινακίσκοις, καὶ δίεφθ’ ἀκροκώλια
15	ἥδιστον ἀπατμίζοντα, καὶ χόλικες βοός, καὶ πλευρὰ δελφάκει’ ἐπεξανθισμένα χναυρότατα παρέκειτ’ ἐπ’ ἀμύλοις καθήμενα. παρῆν δὲ χόνδρος γάλατι κατανενιμμένος ἐν καταχύτλοις λεκάναισι καὶ πυοῦ τόμοι.
20	Β. οἴμ’ ὡς ἀπολεῖς μ’ ἐνταῦθα διατρίβους’ ἔτι, παρὸν κολυμβᾶν ὡς ἔχετ’ εἰς τὸν Τάρταρον. Α. τί δῆτα λέξεις, τἀπίλοιπ’ ἤνπερ πύθῃ; ὀπταὶ κίχλαι γὰρ εἰς ἀνάβραστ’ ἠρτυμέναι περὶ τὸ στόμ’ ἐπέτοντ’ ἀντιβολοῦσαι καταπιεῖν,
25	ὑπὸ μυρρίναισι κἀνεμώναις κεχυμέναι. τὰ δὲ μῆλ’ ἐκρέματο τὰ καλὰ τῶν καλῶν ἰδεῖν ὑπὲρ κεφαλῆς, ἐξ οὐδενὸς πεφυκότα. κόραι δ’ ἐν ἀμπεχόναις τριχάπτοις ἀρτίως ἡβυλλιῶσαι τὰ ῥόδα καὶ κεκαρμέναι
30	πλήρεις κύλικας οἴνου μέλανος ἀνθοσμίου ἤντλουν διὰ χώνης τοῖσι βουλομένοις πιεῖν. καὶ τῶνδ’ ἑκάστοτ’ εἰ φάγοι τις ἢ πίοι,
30	διπλάσι’ ἐγίγνετ’ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς πάλιν.	175
109	ὑπ’ ἀναδενδράδων ἁπαλὰς ἀσπαλάθους πατοῦντες ἐν λειμῶνι λωτοφόρῳ, κύπειρόν τε δροσώδη,	175
109	κἀνθρύσκου μαλακῶν τ’ ἴων λείμακα καὶ τριφύλλου.	177
tit 112	ΜΕΤΟΙΚΟΙ
tit 113-125	ΜΥΡΜΗΚΑΝΘΡΩΠΟΙ
113	Α. τί ληρεῖς; ἀλλὰ φωνὴν οὐκ ἔχειν ἰχθύν γέ φασι τὸ παράπαν. Β. νὴ τὼ θεώ,
113	κοὐκ ἔστιν ἰχθὺς ἄλλος οὐδεὶς ἢ βόαξ.	178
114	ἀλλ’ ὡς τάχιστα τὸν γέρονθ’ ἱστὸν ποίει [ἀφ’ οὗ τὸ λίνον ἦν].
115-116	γελῶντα καὶ χαίροντα καὶ τεθολωμένον. ὑπὸ τῆς ἀνίας ἀνεθολοῦθ’ ἡ καρδία.
117	οἴμοι κακοδαίμων, αἰγὶς αἰγὶς ἔρχεται.
118	ὕστερον ἀρᾶται κἀπιθεάζει τῷ πατρί.	179
119	ξένη γυνὴ γραῦς ἀρτίως ἀφιγμένη.
120	μηδέποτ’ ἰχθύν, ὦ Δευκαλίων, μηδ’ ἢν αἰτῶ παραθῇς μοι.
121	ἆρα προθύμως * * * * καὶ τῆς ὀροφῆς τὸν χοῦν ἡμῶν κατὰ τῆς κεφαλῆς καταμήσονται λαγαριζόμενοι.
122	ἀλλὰ καὶ κίσταις ἐν ἐμαῖσιν ἀπόκειθ’ ἃ μέλλομεν
122	ἀριστήσειν.	180
123	σὺ δ’ ἀποτηγανίζεις.
124	ἢ τρὶς ἓξ ἢ τρεῖς κύβοι
125	Μανίαν θρεπτήν
tit 126-133	ΠΕΡΣΑΙ
126	τὸ παιδίον
126	τὸ πολλαγόρασον κἀπὸ πολλῶν τηλιῶν.	181
127	ἐπὶ τηγάνοις καθίσανθ’ ὑφάπτειν τοῦ φλέω.
128	στεφάνους τε πᾶσι κὠμφαλωτὰς χρυσίδας.
129	οὗτος σύ, ποῖ τὴν ἀργυρίδα τηνδὶ φέρεις;
130	τίς δ’ ἔσθ’ ἡμῖν τῶν σῶν ἀροτῶν ἢ ζυγοποιῶν ἔτι χρεία, ἢ δρεπανουργῶν ἢ χαλκοτύπων ἢ σπέρματος ἢ χαρακισμοῦ; αὐτόματοι γὰρ διὰ τῶν τριόδων ποταμοὶ λιπαροῖς ἐπιπάστοις ζωμοῦ μέλανος καὶ Ἀχιλλείοις μάζαις κοχυδοῦντες ἐπιβλὺξ
5	ἀπὸ τῶν πηγῶν τῶν τοῦ Πλούτου ῥεύσονται, σφῶν ἀρύτεσθαι. ὁ Ζεὺς δ’ ὕων οἴνῳ καπνίᾳ κατὰ τοῦ κεράμου βαλανεύσει, ἀπὸ τῶν δὲ τεγῶν ὀχετοὶ βοτρύων μετὰ ναστίσκων πολυτύρων ὀχετεύσονται θερμῷ σὺν ἔτνει καὶ λειριοπολφανεμώναις. τὰ δὲ δὴ δένδρη τἀν τοῖς ὄρεσιν χορδαῖς ὀπταῖς ἐριφείοις
10	φυλλοροήσει, καὶ τευθιδίοις ἁπαλοῖσι κίχλαις τ’ ἀναβράστοις.	182
131	ὦ μαλάχας μὲν ἐξερῶν, ἀναπνέων δ’ ὑάκινθον, καὶ μελιλώτινον λαλῶν καὶ ῥόδα προσσεσηρώς· ὦ φιλῶν μὲν ἀμάρακον, προσκινῶν δὲ σέλινα, γελῶν δ’ ἱπποσέλινα καὶ κοσμοσάνδαλα βαίνων,	182
5	ἔγχει κἀπιβόα τρίτον παιῶν’, ὡς νόμος ἐστίν.	183
132	ἢν δ’ ἡμῶν σῦκόν τις ἴδῃ διὰ χρόνου νέον ποτέ, τὠφθαλμὼ τούτῳ περιμάττομεν τὼ τῶν παιδίων.
tit 134-140	ΠΕΤΑΛΗ
134	οὗτος πόθεν ἦλθες; Β. εἰς Κολωνὸν ἱέμην,
134	οὐ τὸν ἀγοραῖον, ἀλλὰ τὸν τῶν ἱππέων.	184
135	ἀλλ’ ὦ περιστέριον ὁμοῖον Κλεισθένει, πέτου, κόμισον δέ μ’ εἰς Κύθηρα καὶ Κύπρον.
136	παίειν με τύπτειν λακπατεῖν ὠθεῖν δάκνειν.
137	πρόσαιρε τὸ κανοῦν, εἰ δὲ βούλει, πρόσφερε.
138	κἀκ πιθῶνος ἤρυσαν
138	ἄκρατον.	185
tit 141-144	ΤΥΡΑΝΝΙΣ
141	κἄπειθ’ ἵνα μὴ πρὸς τοῖσι βωμοῖς πανταχοῦ ἀεὶ λοχῶντες βωμολόχοι καλώμεθα, ἐποίησεν ὁ Ζεὺς καπνοδόκην μεγάλην πάνυ.
142	ἆρ’ ἀράχνι’ ὥσπερ ταῖς σιπύαισι ταῖς κεναῖς;	186
143	εἶτ’ ἐκεραμεύσαντο τοῖς μὲν ἀνδράσιν ποτήρια πλατέα, τοίχους οὐκ ἔχοντ’ ἀλλ’ αὐτὸ τοὔδαφος μόνον, κοὐχὶ χωροῦντ’ οὐδὲ κόγχην, ἐμφερῆ γευστηρίοις· σφίσι δέ γ’ αὐταῖσιν βαθείας κύλικας ὥσπερ ὁλκάδας
5	οἰναγωγούς, περιφερεῖς, λεπτάς, μέσας γαστροιίδας, οὐκ ἀβούλως, ἀλλὰ πόρρωθεν κατεσκευασμέναι αὔθ’, ὅπως ἀνεκλογίστως πλεῖστος οἶνος ἐκποθῇ. εἶθ’ ὅταν τὸν οἶνον αὐτὰς αἰτιώμεθ’ ἐκπιεῖν, λοιδοροῦνται κὠμνύουσι μὴ ’κπιεῖν ἀλλ’ ἢ μίαν.
10	ἡ δὲ κρείττων ἡ μί’ ἐστὶ χιλίων ποτηρίων.
144	γυμνῷ φυλακὴν ἐπιτάττειν
tit 145-153	ΧΕΙΡΩΝ	187
145	ΜΟΥΣ. λέξω μὲν οὐκ ἄκουσα, σοί τε γὰρ κλύειν ἐμοί τε λέξαι μῦθον ἡδονὴν ἔχει. ἐμοὶ γὰρ ἦρξε τῶν κακῶν Μελανιππίδης, ἐν τοῖσι πρῶτος ὃς λαβὼν ἀνῆκέ με
5	χαλαρωτέραν τ’ ἐποίησε χορδαῖς δώδεκα. ἀλλ’ οὖν ὅμως οὗτος μὲν ἦν ἀποχρῶν ἀνὴρ ἔμοιγε ... πρὸς τὰ νῦν κακά. Κινησίας δέ μ’ ὁ κατάρατος Ἀττικός, ἐξαρμονίους καμπὰς ποιῶν ἐν ταῖς στροφαῖς,
10	ἀπολώλεχ’ οὕτως, ὥστε τῆς ποιήσεως τῶν διθυράμβων, καθάπερ ἐν ταῖς ἀσπίσιν, ἀριστέρ’ αὐτοῦ φαίνεται τὰ δεξιά. ἀλλ’ οὖν ἀνεκτὸς οὗτος ἦν ὅμως ἐμοί. Φρῦνις δ’ ἴδιον στρόβιλον ἐμβαλών τινα,
15	κάμπτων με καὶ στρέφων ὅλην διέφθορεν, ἐν ἑπτὰ χορδαῖς δώδεχ’ ἁρμονίας ἔχων. ἀλλ’ οὖν ἔμοιγε χοὖτος ἦν ἀποχρῶν ἀνήρ· εἰ γάρ τι κἀξήμαρτεν, αὖθις ἀνέλαβεν. ὁ δὲ Τιμόθεός μ’, ὦ φιλτάτη, κατορώρυχεν
20	καὶ διακέκναικ’ αἴσχιστα. ΔΙΚΑΙΟΣ. ποῖος οὑτοσὶ ὁ Τιμόθεος; Μ. Μιλήσιός τις Πυρρίας. κακά μοι παρέχων ἅπαντας οὗτος οὓς λέγω παρελήλυθ’ ἀγαπῶν ἐκτραπέλους μυρμηκιάς. κἂν ἐντύχῃ πού μοι βαδιζούσῃ μόνῃ,
25	ἀπέδυσε κἀνέλυσε χορδαῖς δώδεκα.	188
146	εἰκῆ μ’ ἐπῆρας ὄντα τηλικουτονὶ πολλοῖς ἐμαυτὸν ἐγκυλῖσαι πράγμασιν. ἐγὼ γὰρ, ὦνδρες, ἡνίκ’ ἦν νεώτερος,	188
146	ἐδόκουν μὲν ἐφρόνουν δ’ οὐδέν, ἀλλὰ πάντα μοι	190
5	κατὰ χειρὸς ἦν τὰ πράγματ’ ἐνθυμουμένῳ· νῦν δ’ ἄρτι μοι τὸ γῆρας ἐντίθησι νοῦν, καὶ κατὰ μίτον τὰ πράγματ’ ἐκλογίζομαι.
147	νὴ τὸν Δί’ ὥσπερ αἱ παροψίδες τὴν αἰτίαν ἔχους’ ἀπὸ τῶν ἡδυσμάτων, οὓς ὁ καλέτας ἀξιοῖ τοῦ μηδενός.
148	ἀμυγδάλας καὶ μῆλα καὶ μιμαίκυλα καὶ μύρτα καὶ σέλινα κἀξ οἴνου βότρυς
148	καὶ μυελόν.	191
149	δώσει δέ σοι γυναῖκας ἑπτὰ Λεσβίδας. Β. καλόν γε δῶρον ἕπτ’ ἔχειν λαικαστρίας.
150	ἔξεισιν ἄκων δεῦρο πέρδικος τρόπον.
151	τοῖς δέκα ταλάντοις προστιθείς, ἔφη,
151	ἄλλ’ ἄττα πεντήκοντα.	192
152	μηδὲ σύγ’ ἄνδρα φίλον καλέσας ἐπὶ δαῖτα θάλειαν ἄχθου ὁρῶν παρεόντα· κακὸς γὰρ ἀνὴρ τόδε ῥέζει· ἀλλὰ μάλ’ εὔκηλος τέρπου φρένα τέρπε τ’ ἐκεῖνον.
153	ἡμῶν δ’ ἤν τινά τις καλέσῃ θύων ἐπὶ δεῖπνον, ἀχθόμεθ’ ἢν ἔλθῃ καὶ ὑποβλέπομεν παρεόντα, χὤττι τάχιστα θύραζ’ ἐξελθεῖν βουλόμεθ’ αὐτόν. εἶτα γνούς πως τοῦθ’ ὑποδεῖται, κᾆτά τις εἶπεν
5	τῶν ξυμπινόντων, ἤδη σύ; τί οὐχ ὑποπίνεις; οὐχ ὑπολύσεις αὐτόν; ὁ δ’ ἄχθεται αὐτὸς ὁ θύων τῷ κατακωλύοντι καὶ εὐθὺς ἔλεξ’ ἐλεγεῖα· ‘μηδένα μήτ’ ἀέκοντα μένειν κατέρυκε παρ’ ἡμῖν μήθ’ εὕδοντ’ ἐπέγειρε, Σιμωνίδη.‘ οὐ γὰρ ἐπ’ οἴνοις
10	τοιαυτὶ λέγομεν δειπνίζοντες φίλον ἄνδρα;	193
tit 154	ΨΕΥΔΗΡΑΚΛΗΣ
154	εἴποι τις ἂν τῶν πάνυ δοκησιδεξίων
1	* * * ἐγὼ δ’ ἂν ἀντείποιμι· μὴ πολυπραγμόνει, ἀλλ’ εἰ δοκεῖ σοι, πρόσεχε τὸν νοῦν κἀκροῶ.
tit 155-247	ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ
155	οὐκ ὢν ἀνὴρ γὰρ Ἀλκιβιάδης, ὡς δοκεῖ, ἀνὴρ ἁπασῶν τῶν γυναικῶν ἐστι νῦν.
156	ὑπὸ τῆς ἀπληστίας διακόνιον ἐπήσθιεν [ἀμφιφῶντ’ ἔχων].
157	τί δ’ ἔπαθες; Β. ἄγρυκτα κἄλεκτ’, ἀλλὰ βούλομαι μόνῃ
157	αὐτῇ φράσαι σοι.	194
158	σκέψαι δέ μου τὸ μέτωπον, εἰ θέρμην ἔχουσα τυγχάνω.
159	τρώγων ἐρεβίνθους ἀπεπνίγη πεφρυγμένους.
160	ἤνπερ φρονῇς εὖ, φεῦγε τὴν Βοιωτίαν.
161	τὴν γαστέρ’ ᾔων κἀχύρων σεσαγμένος.
162	ὕβριστον ἔργον καὶ κόβαλον εἰργάσω.
163	ἀτόπως καθίζων κοὐδὲ γιγνώσκειν δοκῶν.	195
164	ἢ τῆς ἀχέρδου τῆς ἀκραχολωτάτης
165	ποῖ κῆχος; Β. ἐγγύς, ἡμερῶν γε τεττάρων.
166	ἀεί ποθ’ ἡμῖν ἐγκιλικίζους’ οἱ θεοί.
167	ἀρκεῖ μία σκόνυζα καὶ θύμω δύο.	196
168	μηδὲν κοτυλίζειν, ἀλλὰ καταπάττειν χύδην.
169	τουτὶ τί ἐστιν; ὡς ἀνεκὰς τὸ κρίβανον.
170	Ἀδώνι’ ἄγομεν καὶ τὸν Ἄδωνιν κλάομεν.
171	ὑπέλυσε δήμαρχός τις ἐλθὼν εἰς χορόν.
172	δεῖπνον παρασκεύαζε, σὺ δὲ καθίζανε.
173	ἀνεμολύνθη τὴν ὑπήνην τῷ γάρῳ.	197
174	ὁ λαγώς με βασκαίνει τεθνηκώς.
175	ῥαφανίς τ’ ἄπλυτος ὑπάρχει, καὶ θερμὰ λουτρὰ καὶ ταρίχη πνικτὰ καὶ κάρυα.
176	οἷον αὖ τὸ πνῖγος, ὡς ἁσελγές.
177	ληκούμεσθ’ ὅλην τὴν νύκτα.
178	καττύομαι τοὺς καρκίνους.	198
179	κύνα δέρειν δεδαρμένην.
180	κάδους ἀνασπῶν
181	ἀβυρτάκην τρίψαντα καὶ Λυδίαν καρύκην.
182	Α. πότε σὺ δῆτ’ ἤκουσας αὐτοῦ; Β. πρωπέρυσιν. Α. ἔτος τρίτον;
183	νῦν δ’ ἐπιχεῖσθαι τὰς κριθὰς δεῖ, πτίσσειν, φρύγειν, ἀνα‐
1	βράττειν,
1	αἵνειν, ἀλέσαι, μᾶξαι, πέψαι, τὸ τελευταῖον παραθεῖναι.	199
184	ὁ δὲ παῖδα καλεῖ καὶ τευτάζει τούτῳ δεῖπνον παραθεῖναι.
185	ὁ χορὸς δ’ αὐτοῖς εἶχεν δάπιδας ῥυπαρὰς καὶ στρωματόδεσμα.
186	καὶ τὰς βαλάνους καὶ τὰς ἀκύλους καὶ τὰς ἀχράδας περιόντας.
187	ἡγούμεθα τῆς πόλεως εἶναι ταύτας σωτῆρας.
188	κυάμους, ἀφάκην, ζειάς, αἴρας, ἀκεάννους.	200
189	ὦ ξανθοτάτοις βοτρύχοισι κομῶν.
190	βριθομένης πάντων ἀγαθῶν ἐπίμεστα τραπέζης.
191	ἵν’ ἀφυπνισθῆτ’ οὖν ἀκροᾶσθ’· ἤδη γὰρ καὶ λέξομεν.	201
195	ἄσμηκτος ἀπαράλεκτος
196	ἄγχασκε
197	ἀδηφάγοι
198	Ἀδώνιος
199	ἀκοήν
200	ἁλιῶς
201	ἀλλοκότως
202	ἀμυστί	202
203	ἀνεψιαδοῦς
204	ἀποτυλοῦν
205	ἀρχαῖος
206	ὡς ἀφηλικεστάτην
207	δακτυλιουργόν
208	ἐγρηγόρσιον
209	ἕρκη
210	ἕτερος
211	ἐττημένα	203
212	εὔδουλος
213	εὐημερίαν
214	θυμέλη
215	καθεστέον
216	καθηγεῖσθαι
217	κάπνοι
218	καραιβαρᾶν
219	κλεπτίδης	204
220	μητρίδα
221	μίμαρκυς
222	ναικισήρεις
223	οὐλοκέφαλος
224	πλατειάσαι
225	πλοκάδας
226	πρωτόβαθρον	205
227	ῥᾴδια
228	ῥυπαίνω
229	σαπράν
230	σιναμωρεύματα
231	Σκίρα, Σκίρον
232	σκιτών
233	σόφισμα	206
234	στομοδόκον
235	στρατηγίς
236	στρόφιγγες
237	συηνία καὶ ὑηνία
238	σφῆκες καὶ σφηκίαι
239	ταχεωστί
240	τραπέμπαλιν
241	τραύξανα	207
242	ὑφόλμιον
243	ὕφος
244	φῖτυ
245	φοβερός
246	χολλάδας
247	χυτρίζειν
tit 248-250	ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΜΑ
248	ὦ γῆρας, ὡς ἐπαχθὲς ἀνθρώποισιν εἶ καὶ πανταχῇ λυπηρόν, οὐ καθ’ ἓν μόνον. ἐν ᾧ γὰρ οὐδὲν δυνάμεθ’ οὐδ’ ἰσχύομεν,
248	σὺ τηνικαῦθ’ ἡμᾶς προδιδάσκεις εὖ φρονεῖν.	208
249	ἐκποτέον καὶ τὴν τρύγα	209

tit 1-4

1

2

3

4

tit 5-18

5

6

7

8

9

10

11

12

13

15

16

17

tit 19-31

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

tit 32-38

32

33

34

35

36

37

38

tit 39-50

39

40

41

42

43

44

45

46

47

48

49

50

tit 51-57

51

52

53

54

55

56

tit 58-66

58

59

60

61

62

63

64

65

tit 67-79

67

68

69

70

71

72

73

75

76

77