|
TLG 0484 001 :: NICOSTRATUS :: Fragmenta Fragmenta Source: Kock, T. (ed.), Comicorum Atticorum fragmenta, vol. 2. Leipzig: Teubner, 1884: 219–230, 581. frr. 1–13, 15–22, 24–36, 38–40, 42 + titulus Citation: Fragment — (line) | ||
tit 1-2 | ΑΒΡΑ | |
1 | πίναξ ὁ πρῶτος τῶν μεγάλων ἡγήσεται, ἔχων ἐχῖνον, ὠμοτάριχον, κάππαριν, | |
| θρυμματίδα, τέμαχος, βολβὸν ἐν ὑποτρίμματι. | 219 | |
2 | ταῦτ’ ἀξιῶ· εἴτ’ ὀρνιθάριον, τὸ περιστέριον, τὸ γαστρίον. | |
tit 3 | ΑΝΤΕΡΩΣΑ | |
3 | μετανιπτρίδ’ αὐτῷ τῆς ὑγιείας ἔγχεον. | |
tit 4-7 | ΑΝΤΥΛΛΟΣ | |
4-5 | Βυζάντιόν τε τέμαχος ἐπιβακχευσάτω, Γαδειρικόν θ’ ὑπογάστριον παρεισίτω. | |
| 2 | . . . . . . . . . . . . ἀλλ’ ἐπριάμην παρ’ ἀνδρός, ὦ γῆ καὶ θεοί, ταριχοπώλου πάνυ καλοῦ τε κἀγαθοῦ | |
|---|---|---|
| 5 | τιλτὸν μέγιστον, ἄξιον δραχμῆς, δυοῖν ὀβολοῖν, ὃν οὐκ ἂν καταφάγοιμεν ἡμερῶν τριῶν ἤδη κατεσθίοντες οὐ δεδωκά γε· | |
| ὑπερμέγεθες γάρ ἐστι. | 220 | |
6 | τί οὖν ἀγοράζω; φράζε γάρ. Β. μὴ πολυτελῶς, ἀλλὰ καθαρείως, δασύποδα, ἐὰν περιτύχῃς, ἀγόρασον καὶ νηττία, ὁπόσα σὺ βούλει, καὶ κίχλας καὶ κοψίχους, | |
| 5 | ὀρνιθάριά τε τῶν ἀγρίων τούτων συχνά· χάριεν γάρ. | |
7 | οὔποτ’ αὖθις σηπίαν ἀπὸ τηγάνου τολμήσαιμι φαγεῖν μόνος. | |
tit 8 | ΑΠΕΛΑΥΝΟΜΕΝΟΣ | |
8 | εὖ γ’ ἄνδρες, εὖ σφόδρ’· ἀλλὰ μὴν τῇ ματτύῃ οὕτω διαθήσω τὰ μετὰ ταῦθ’, ὥστ’ οἴομαι | |
| οὐδ’ αὐτὸν ἡμῖν τοῦτον ἀντερεῖν ἔτι. | 221 | |
tit 9 | ΒΑΣΙΛΕΙΣ | |
9 | λοιπή τις ὀξίς ἐστι καὶ ψυκτήριον τῆς εὐπαρύφου λεπτότερον. | |
tit 10 | ΔΙΑΒΟΛΟΣ | |
10 | ἡ ναῦς δὲ πότερον εἰκόσορός ἐστ’ ἢ κύκνος, ἢ κάνθαρος; τουτὶ γὰρ ἂν πύθωμ’ ἔτι, αὐτὸς περανῶ τὰ πάντ’. Β. ἀμέλει κυκνοκάνθαρος. | |
| [ἐξ ἀμφοτέρων τούτων κεκεραμευμένος] | 222 | |
tit 11-12 | ΕΚΑΤΗ | |
11-12 | τῶν κατεσταμνισμένων ἡμῖν λαγύνων πηλίκοι τινές; Β. τρίχους. | |
| 2 | . . . . . . . . . . . . τὸν μεστὸν ἡμῖν φέρε λάγυνον. | |
tit 13 | ΗΣΙΟΔΟΣ | |
13 | βεμβράδ’, ἀφύην, ἑψητόν | |
tit 14 | ΙΕΡΟΦΑΝΤΗΣ | |
tit 15-16 | ΚΛΙΝΗ | |
15 | ναστὸς τὸ μέγεθος τηλικοῦτος, δέσποτα, λευκός· τὸ πάχος γὰρ ὑπερέκυπτε τοῦ κανοῦ. ὀσμὴ δέ, τοὐπίβλημ’ ἐπεὶ περιῃρέθη, ἄνω ’βάδιζε καὶ μέλιτι μεμιγμένη | |
| 5 | ἀτμίς τις εἰς τὰς ῥῖνας· ἔτι γὰρ θερμὸς ἦν. | 223 |
16 | καὶ δυσχερὴς λάγυνος οὗτος πλησίον ὄξους. | |
tit 17 | ΜΑΓΕΙΡΟΣ | |
17 | ὃς μέλανα ποιεῖν ζωμὸν οὐκ ἠπίστατο, θρῖον δὲ καὶ κάνδαυλον ἢ τούτων τι τῶν εἰς ματτύην οὐδέτερον εἶδε πώποτε. | |
tit 18 | ΟΙΝΟΠΙΩΝ | |
18 | ἀμφίας | |
tit,ante 19 | ΟΡΝΙΘΕΥΤΗΣ | |
tit 19-21 | ΠΑΝΔΡΟΣΟΣ | |
19 | κἀγώ, φιλτάτη, | |
| μετανιπτρίδ’ αὐτῷ τῆς ὑγιείας ἔγχεον. Β. λαβὲ τῆς ὑγιείας δὴ σύ. Γ. φέρε, τύχἀγαθῇ. τύχη τὰ θνητῶν πράγμαθ’, ἡ πρόνοια δὲ | 224 | |
| 5 | τυφλόν τι κἀσύντακτόν ἐστιν, ὦ πάτερ. | |
20 | ἀλλ’ ἐγχέασα θᾶττον ἀγαθοῦ δαίμονος ἀπενεγκάτω μοι τὴν τράπεζαν ἐκποδών· ἱκανῶς κεχόρτασμαι γάρ. Β. ἀγαθοῦ δαίμονος. Α. δέχομαι. λαβοῦς’ ἀπένεγκε ταύτην ἐκποδών. | |
21 | ἔπειτα τῆς αὐτῆς ὁδοῦ πρὸς Ἀερόπην ἐλθοῦσα πέμψαι στρώματα αὐτὴν κέλευε, φησί, καὶ παρ’ Ὤκιμον χαλκώματα. | |
tit 22 | ΠΑΤΡΙΩΤΑΙ | 225 |
22 | ὁ κάπηλος γὰρ οὑκ τῶν γειτόνων, ἄν τ’ οἶνον ἄν τε φανὸν ἀποδῶταί τινι ἄν τ’ ὄξος, ἀπέπεμψ’ ὁ κατάρατος δοὺς ὕδωρ. | |
tit 23 | ΠΛΟΥΤΟΣ | |
tit 24 | ΣΥΡΟΣ | |
24 | Κηφισόδωρον οὐ κακῶς μὰ τὸν Δία τὸν πλάνον φασὶ στενωπὸν εἰς στενὸν στῆσαί τινας ἀγκαλίδας ἔχοντας, ὥστε μὴ παρελθεῖν μηδένα. | |
tit 25 | ΤΟΚΙΣΤΗΣ | |
25 | καταλαμβάνομεν τὸν πορνοβοσκὸν καὶ δύο ἑτέρους κατὰ χειρὸς ἀρτίως εἰληφότας | |
| καὶ στέφανον. Β. εἶεν. καλὸς ὁ καιρός, Χαιρεφῶν. | 226 | |
tit 26 | ΨΕΥΔΟΣΤΙΓΜΑΤΙΑΣ | |
26 | καὶ σὺ μὲν τὴν δευτέραν τράπεζαν εὐτρεπῆ ποίει. κόσμησον αὐτὴν παντοδαποῖς τραγήμασιν, μύρον, στεφάνους, λιβανωτόν, αὐλητρίδα λαβέ. | |
tit 27-40 | ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ | |
27 | εἰ τὸ συνεχῶς καὶ πολλὰ καὶ ταχέως λαλεῖν ἦν τοῦ φρονεῖν παράσημον, αἱ χελιδόνες ἐλέγοντ’ ἂν ἡμῶν σωφρονέστεραι πολύ. | |
28 | ‘οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ’ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ.‘ νὴ τὴν Ἀθηνᾶν συντόμως γε, φίλτατε Εὐριπίδη, τὸν βίον ἔθηκας εἰς στίχον. | |
29 | ἆρ’ οἶσθ’ ὅτι τῆς πενίας ὅπλον ἡ παρρησία; ταύτην ἐάν τις ἀπολέσῃ, | |
| τὴν ἀσπίδ’ ἀποβέβληκεν οὗτος τοῦ βίου. | 227 | |
30-31 | πάλιν χρόνῳ τἀρχαῖα καινὰ γίνεται. | |
| 1 | . . . . . . . . . . . . οὐκ ἔστι δυσαρεστότερον οὐδὲ ἓν χρόνου· οὐδέποτ’ ἀρέσκει ταὐτὰ τούτῳ τῷ θεῷ. | |
32 | μειράκιον δὲ κατὰ τύχην ὑποσκαφιόκαρτόν τι κεχλαμυδωμένον κατάγεις ἀναγκόσιτον. | |
33 | ἁλύσεις, καθετῆρας, δακτυλίους, βουβάλι’, ὄφεις, περισκελίδας, ἐλλέβορον. | |
34 | ῥήτορες | |
| ἐξωρμενικότες, δυσχερεῖς, παλιναίρετοι | 228 | |
35 | νὴ τὴν Ἀφροδίτην, ὦ ξένη, βλοσυράν γε τὴν ψυχὴν ἔχεις. | |
36 | εἰπέ μοι, τίνι ἐδιακόνεις; | |
38 | ζιγγοῦν | |
39 | στήριγμα | |
40 | Ταραντῖνον | |
tit 41-42 | ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΜΑ | 229 |
42 | στρῆνον | 230 |