TLG 0447 001 :: DIPHILUS :: Fragmenta DIPHILUS Comic. Fragmenta Source: Kock, T. (ed.), Comicorum Atticorum fragmenta, vol. 2. Leipzig: Teubner, 1884: 541–580. frr. 1–8, 12–14, 16–24, 26–27, 29–36, 38, 40–46, 48–49, 51–69, 71–84, 86–123, 126–136 + tituli Citation: Fragment — (line) | ||
tit 1-2 | ΑΓΝΟΙΑ | |
1 | τί τοῦτο; ποδαπὸς οὗτος; Β. χελιδόνειος ὁ δασύπους, γλυκεῖα δ’ ἡ μίμαρκυς. | |
2 | ἅψαντες λύχνον λυχνεῖον ἐζητοῦμεν. | |
tit 3-4 | ΑΔΕΛΦΟΙ | |
3 | ὦ τοιχωρύχον ἐκεῖνο καὶ τῶν δυναμένων λαγύνιον ἔχον βαδίζειν εἰς τὰ γεύμαθ’ ὑπὸ μάλης, καὶ τοῦτο πωλεῖν, μέχρι ἂν ὥσπερ ἐν ἐράνῳ | |
5 | εἷς λοιπὸς ᾖ κάπηλος ἠδικημένος | |
---|---|---|
ὑπ’ οἰνοπώλου. | 541 | |
4 | ὦ μακάρι’, ἀτυχεῖν θνητὸς ὢν ἐπίστασο, ἵν’ αὐτὰ τἀναγκαῖα δυστυχῇς μόνον, πλείω δὲ διὰ τὴν ἀμαθίαν μὴ προσλάβῃς. | |
tit 5-9 | ΑΙΡΗΣΙΤΕΙΧΗΣ ΕΥΝΟΥΧΟΣ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ | |
5 | ἔσθ’ ὑποχέασθαι πλείονας, πιεῖν γέ τι ἁδρότερον ἢ τῶν Ῥοδιακῶν ἢ τῶν ῥυτῶν. | |
6 | ἀλλ’ ὁ πανὸς ὕδατός ἐστι μεστός. | 542 |
7 | ἐκφυγγάνω | |
8 | κάθου | |
tit,ante 10 | ΑΛΕΙΠΤΡΙΑ | |
tit 10 | ΑΜΑΣΤΡΙΣ | |
tit 11 | ΑΝΑΓΥΡΟΣ | 543 |
tit 12-13 | ΑΝΑΣΩΙΖΟΜΕΝΟΙ | |
12 | λάγυνον ἔχω κενόν, ὦ γραῦ, θύλακον δὲ μεστόν. | |
13 | βρώσιμον | |
tit 14 | ΑΠΛΗΣΤΟΣ | |
14 | ἥκει φερόμεν’ αὐτόματα πάντα τἀγαθά, ῥάφανος λιπαρά, σπλαγχνίδια πολλά, σαρκία ἁπαλώτατ’, οὐδὲν μὰ Δία τοῖς ἐμοῖς βλίτοις ὅμοια πράγματ’, οὐδὲ ταῖς | |
5 | θλασταῖς ἐλάαις. | |
tit 15-16 | ΑΠΟΒΑΤΗΣ | |
16 | κραυγασμός | 544 |
tit 17-19 | ΑΠΟΛΙΠΟΥΣΑ | |
17 | πόσοι τὸ πλῆθός εἰσιν οἱ κεκλημένοι εἰς τοὺς γάμους, βέλτιστε, καὶ πότερ’ Ἀττικοὶ ἅπαντες, ἢ κἀκ τοὐμπορίου τινές; Β. τί δαὶ τοῦτ’ ἔστι πρὸς σὲ τὸν μάγειρον; Α. τῆς τέχνης | |
5 | ἡγεμονία τίς ἐστιν αὐτῆς, ὦ πάτερ, τὸ τῶν ἐδομένων τὰ στόματα προειδέναι. οἷον Ῥοδίους κέκληκας· εἰσιοῦσι δὸς εὐθὺς ἀπὸ θερμοῦ τὴν μεγάλην αὐτοῖς σπάσαι, ἀποζέσας σίλουρον ἢ λεβίαν, ἐφ’ ᾧ | |
10 | χαριεῖ πολὺ μᾶλλον ἢ μυρίνην προσεγχέας. Β. ἀστεῖον ὁ σιλουρισμός. Α. ἂν Βυζαντίους, ἀψινθίῳ σπόδησον ἅττ’ ἂν παρατιθῇς, κάθαλα ποιήσας πάντα κἀσκοροδισμένα. διὰ γὰρ τὸ πλῆθος τῶν παρ’ αὐτοῖς ἰχθύων | |
15 | πάντες βλιχανώδεις εἰσὶ καὶ μεστοὶ λάπης. | 545 |
18 | ἔστιν ἔνδον ὄξος ὀξύ σοι; Β. ὑπολαμβάνω, παιδάριον, ὀπὸν εἰλήφαμεν. ἄριστα τούτοις πάντα πιέσω καὶ πυκνά. ἡ φυλλὰς ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται· | |
5 | τῶν πρεσβυτέρων γὰρ ταῦτα τῶν ἡδυσμάτων ἀναστομοῖ τάχιστα τᾀσθητήρια, τό τε νωκαρῶδες καὶ κατημβλυωμένον ἐσκέδασε κἀποίησεν ἡδέως φαγεῖν. | |
19 | εἶτ’ οὐ μαλάκ’, ὦ δύστην’, ἔχεις, σκευάριον, ἐκπωμάτιον, ἀργυρίδιον; οὐκ ἐκδραμεῖ λαβὼν ταδὶ δώσεις τ’ ἐμοὶ παρακαταθήκην; | |
tit 20-21 | ΒΑΛΑΝΕΙΟΝ | |
20 | ἔγχεον μεστήν· τὸ θνητὸν περικάλυπτε τῷ θεῷ· | |
πῖθι. ταῦτα γὰρ παρ’ ἡμῶν Διὸς ἑταιρείου, πάτερ. | 546 | |
21 | μναδάρια | |
tit 22 | ΒΟΙΩΤΙΣ | |
22 | οἷος ἐσθίειν πρὸ ἡμέρας ἀρξάμενος ἢ πάλιν πρὸς ἡμέραν. | |
tit 23-24 | ΓΑΜΟΣ | |
23 | Στίλπωνός ἐστι βύσμαθ’ ὁ Χαρίνου λόγος. | |
24 | ὁ γὰρ κόλαξ καὶ στρατηγὸν καὶ δυνάστην καὶ φίλους καὶ τὰς πόλεις ἀνατρέπει λόγῳ κακούργῳ μικρὸν ἡδύνας χρόνον. νῦν δὲ καὶ καχεξία τις ὑποδέδυκε τοὺς ὄχλους· | |
5 | αἱ κρίσεις θ’ ἡμῶν νοσοῦσι, καὶ τὸ πρὸς χάριν πολύ. | 547 |
tit 25 | ΔΑΝΑΙΔΕΣ | |
tit 26 | ΔΙΑΜΑΡΤΑΝΟΥΣΑ | |
26 | ἄρτους σποδίτας κρησερίτας περιφέρειν | |
tit 27 | ΕΓΚΑΛΟΥΝΤΕΣ | |
27 | ὁλοσχερῶς | |
tit 28-29 | ΕΚΑΤΗ | |
29 | λάγυνος | |
tit 30 | ΕΛΑ[Ι]ΩΝ Η ΦΡΟΥΡΟΥΝΤΕΣ | 548 |
30 | ὦ τόνδ’ ἐποπτεύουσα καὶ κεκτημένη Βραυρῶνος ἱεροῦ θεοφιλέστατον τόπον, Λητοῦς Διός τε τοξόδαμνε παρθένε, ὡς οἱ τραγῳδοί φασιν, οἷς ἐξουσία | |
5 | ἔστιν λέγειν ἅπαντα καὶ ποιεῖν μόνοις. | |
tit 31 | ΕΛΛΕΒΟΡΙΖΟΜΕΝΟΙ | |
31 | ἰτητέον | |
tit 32-37 | ΕΜΠΟΡΟΣ | |
32 | νόμιμον τοῦτ’ ἐστί, βέλτιστ’, ἐνθάδε Κορινθίοισιν, ἄν τιν’ ὀψωνοῦντ’ ἀεὶ λαμπρῶς ὁρῶμεν, τοῦτον ἀνακρίνειν πόθεν ζῇ καὶ τί ποιῶν· κἂν μὲν οὐσίαν ἔχῃ, | |
5 | ἧς αἱ πρόσοδοι λύουσι τἀναλώματα, ἐᾶν ἀπολαύειν τοῦτον ἤδη τὸν βίον. ἐὰν δ’ ὑπὲρ τὴν οὐσίαν δαπανῶν τύχῃ, | |
ἀπεῖπον αὐτῷ τοῦτο μὴ ποιεῖν ἔτι, ὃς ἂν δὲ μὴ πίθητ’ ἐπέβαλον ζημίαν. | 549 | |
10 | ἐὰν δὲ μηδ’ ὁτιοῦν ἔχων ζῇ πολυτελῶς, τῷ δημίῳ παρέδωκαν αὐτόν. Β. Ἡράκλεις. Α. οὐκ ἐνδέχεται γὰρ ζῆν ἄνευ κακοῦ τινος τοῦτον· συνιεῖς; ἀλλ’ ἀναγκαίως ἔχει ἢ λωποδυτεῖν τὰς νύκτας ἢ τοιχωρυχεῖν, | |
15 | ἢ τῶν ποιούντων ταῦτα κοινωνεῖν τισιν, ἢ συκοφαντεῖν κατ’ ἀγοράν, ἢ μαρτυρεῖν ψευδῆ. τὸ τοιοῦτον ἐκκαθαίρομεν γένος. Β. ὀρθῶς γε νὴ Δί’. ἀλλὰ δὴ τί τοῦτ’ ἐμοί; Α. ὁρῶμεν ὀψωνοῦνθ’ ἑκάστης ἡμέρας | |
20 | οὐχὶ μετρίως βέλτιστέ ς’, ἀλλ’ ὑπερηφάνως. οὐκ ἔστιν ἰχθυηρὸν ὑπὸ σοῦ μεταλαβεῖν. συνῆκας ἡμῶν εἰς τὰ λάχανα τὴν πόλιν. περὶ τῶν σελίνων μαχόμεθ’ ὥσπερ Ἰσθμίοις. λαγώς τις εἰσελήλυθ’, εὐθὺς ἥρπακας. | |
25 | πέρδικα δ’ ἢ κίχλην γε νὴ Δί’ οὐκ ἔτι ἔστιν δι’ ὑμᾶς οὐδὲ πετομένην ἰδεῖν. | |
τὸν ξενικὸν οἶνον ἐπιτετίμηκας πολύ. | 550 | |
33 | οὐ πώποτ’ ἰχθῦς οἶδα τιμιωτέρους ἰδών. Πόσειδον, εἰ δεκάτην ἐλάμβανες αὐτῶν ἀπὸ τῆς τιμῆς ἑκάστης ἡμέρας, πολὺ τῶν θεῶν ἂν ἦσθα πλουσιώτατος. | |
5 | ὅμως δὲ τούτων εἴ με προσγελάσειέ τις, ἐδίδουν στενάξας ὁπόσον αἰτήσειέ με. γόγγρον μέν, ὥσπερ ὁ Πρίαμος τὸν Ἕκτορα, ὅσον εἵλκυσεν, τοσοῦτο καταθεὶς ἐπριάμην. | |
34 | πουλύπους ἔχων ἁπάσας ὁλομελεῖς τὰς πλεκτάνας. Β. οὐ περιβεβρωκὼς αὑτόν ἐστι, φίλτατε. | |
35 | τὴν νύκτ’ ἐκείνην διεκαραδόκησεν. | |
36 | ὁ περιφόρητος Ἀρτέμων | 551 |
tit 38-39 | ΕΝΑΓΙΣΜΑΤΑ | |
38 | εἴ μοι συνήθης, Φαίδιμ’, ὢν ἐτύγχανεν ὁ Χαβρίου Κτήσιππος, εἰσηγησάμην νόμον ἄν τιν’ οὐκ ἄχρηστον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ὥστ’ ἐπιτελεσθῆναί ποτ’ αὐτῷ τοῦ πατρὸς | |
5 | τὸ μνῆμα, κατ’ ἐνιαυτὸν ἕνα λίθον ἁμαξιαῖον· καὶ σφόδρ’ εὐτελὲς λέγω. | |
tit 40 | ΕΠΙΔΙΚΑΖΟΜΕΝΟΣ | 552 |
40 | ὁ δὲ κανδύταλις οὗτος τί δύναται, καὶ τί ἐστιν; Β. ὥσπερ εἰ εἴποις ἀορτάς. | |
tit 41 | ΕΠΙΚΛΗΡΟΣ | |
41 | χύτρον μέγαν παρὰ τοῦ μαγείρου | |
tit 42 | ΕΠΙΤΡΟΠΕΥΣ | |
42 | ἐξιδιάσασθαι | |
tit,ante 43 | ΕΥΝΟΥΧΟΣ | |
tit 43-45 | ΖΩΓΡΑΦΟΣ | |
43 | οὐ μὴ παραλάβω ς’ οὐδαμοῦ, Δράκων, ἐγὼ ἐπ’ ἔργον οὗ μὴ διατελεῖς τὴν ἡμέραν τραπεζοποιῶν ἐν ἀγαθοῖς πολλοῖς χύδην. | |
οὐ γὰρ βαδίζω πρότερον ἂν μὴ δοκιμάσω | 553 | |
5 | τίς ἐσθ’ ὁ θύων, ἢ πόθεν συνίσταται τὸ δεῖπνον, ἢ κέκληκεν ἀνθρώπους τίνας. ἔστιν δ’ ἁπάντων τῶν γενῶν μοι διαγραφή, εἰς ποῖα μισθοῦν ἢ φυλάττεσθαί με δεῖ. οἷον τὸ κατὰ τοὐμπόριον, εἰ βούλει, γένος. | |
10 | ναύκληρος ἀποθύει τις εὐχήν, ἀποβαλὼν τὸν ἱστὸν ἢ πηδάλια συντρίψας νεώς, ἢ φορτί’ ἐξέρριψ’ ὑπέραντλος γενόμενος· ἀφῆκα τὸν τοιοῦτον· οὐδὲν ἡδέως ποιεῖ γὰρ οὗτος, ἀλλ’ ὅσον νόμου χάριν. | |
15 | ὁμοῦ δὲ ταῖς σπονδαῖσι διαλογίζεται τοῖς συμπλέουσιν ὁπόσον ἐπιβάλλει μέρος τιθείς, τά θ’ αὑτοῦ σπλάγχν’ ἕκαστος ἐσθίει. ἀλλ’ ἕτερος εἰσπέπλευκεν ἐκ Βυζαντίου τριταῖος, ἀπαθής, εὐπορηκώς, περιχαρὴς | |
20 | εἰς δέκ’ ἐπὶ τῇ μνᾷ γεγονέναι καὶ δώδεκα, λαλῶν τὰ ναῦλα καὶ δάνει’ ἐρυγγάνων, ἀφροδίσι’ ὑπὸ κόλλοψι μαστροποῖς ποιῶν· ὑπὸ τοῦτον ὑπέκυψ’ εὐθὺς ἐκβεβηκότα, τὴν δεξιὰν ἐνέβαλον, ἐμνήσθην Διὸς | |
25 | σωτῆρος, ἐμπέπηγα τῷ διακονεῖν. τοιοῦτος ὁ τρόπος. μειράκιον ἐρῶν πάλιν τὰ πατρῷα βρύκει καὶ σπαθᾷ, πορεύομαι. ἀπὸ συμβολῶν συνάγοντα νὴ Δί’ ἕτερά που ἐνέβαλεν εἰς τὸν κέραμον ἐνευρημένα, | |
30 | τὰ κράσπεδ’ ἀποθλιβέντα καὶ κεκραγότα ‘ὀψάριον ἀγοραῖον ποιεῖν τίς βούλεται;‘ ἐῶ βοᾶν· πληγὰς γὰρ ἔνι προσλαμβάνειν ἐλθόντα καὶ τὴν νύχθ’ ὅλην διακονεῖν. τὸ μισθάριον γὰρ ἂν ἀπαιτῇς, ‘ἁμίδα μοι | |
35 | ἔνεγκε πρῶτον‘ φησίν. ‘ὄξος ἡ φακῆ οὐκ εἶχε.‘ πάλιν ᾔτησας, ‘οἰμώξει μακρὰ πρῶτος μαγείρων‘, φησίν. ἕτερα μυρία τοιαῦτα καταλέξαιμ’ ἄν. οὗ δὲ νῦν ς’ ἄγω, πορνεῖόν ἐστι, πολυτελῶς Ἀδώνια | |
40 | ἄγους’ ἑταίρα μεθ’ ἑτέρων πορνῶν χύδην. | |
σαυτὸν ἀποσάξεις τόν τε κόλπον ἀποτρέχων. | 554 | |
44 | ἄριστον ἐπεχόρευσεν ἐκλελεγμένον, εἴ τι νέον ἢ ποθεινόν· ὀστρέων γένη παντοδαπά, λοπάδων παρατεταγμένη φάλαγξ, ὀπτῶν ἐπῇττε σωρὸς ἀπὸ τοῦ τηγάνου, | 555 |
5 | τριμμάτια τούτοις ἐν θυΐαις ἀργυραῖς. | |
45 | ἀπροσδόκητον οὐδὲν ἀνθρώποις πάθος· ἐφημέρους γὰρ τὰς τύχας κεκτήμεθα. | |
tit 46 | ΗΡΑΚΛΗΣ | |
46 | ἐμὲ μὲν οὐχ ὁρᾷς πεπωκότα ἤδη τ’ ἀκροθώρακ’ ὄντα καὶ θυμούμενον, τονδὶ δὲ ναστόν, Ἀστίωνος μείζονα, | |
ἤδη σχεδὸν δωδέκατον ἠριστηκότα; | 556 | |
tit 47 | ΗΡΩΣ | |
tit 48 | ΘΗΣΑΥΡΟΣ | |
48 | ὑπολαμβάνω τὸ ψεῦδος ἐπὶ σωτηρίᾳ λεγόμενον οὐδὲν περιποιεῖσθαι δυσχερές. | |
tit 49-50 | ΘΗΣΕΥΣ | |
49 | σὲ μὲν καλοῦσι ψωμοκόλαφον δραπέτην. | 557 |
tit 51-52 | ΚΙΘΑΡΩΙΔΟΣ | |
51 | ἐξανίσταμαι τὸν ἀμφιτάπητα συστορέσας. | |
52 | λήκυθον ξύστιν τ’ ἔχεις; Β. ἐγὼ δὲ καὶ ξύστραν. | |
tit,ante 53 | ΚΛΗΡΟΥΜΕΝΟΙ | |
tit 53 | ΛΕΥΚΑΔΙΑ | |
53 | ἐν Κέῳ τίς ἡμέρα; | |
tit 54 | ΛΗΜΝΙΑΙ | |
54 | οὗτοι δεδειπνήκασιν· ὁ δὲ τάλας ἐγὼ | |
κεστρεὺς ἂν εἴην ἕνεκα νηστείας ἄκρας. | 558 | |
tit 55 | ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ | |
55 | καὶ προσέτι τοίνυν ἐσχάραν, κλίνην, κάδον, στρώματα, σίγυνον, ἀσκοπήραν, θύλακον, ὥστ’ οὐ στρατιώτην ἄν τις ἀλλὰ καὶ κύκλον ἐκ τῆς ἀγορᾶς ὀρθὸν βαδίζειν ὑπολάβοι. | |
5 | τοσοῦτός ἐσθ’ ὁ ῥῶπος ὃν σὺ περιφέρεις. | |
tit 56 | ΜΝΗΜΑΤΙΟΝ | |
56 | ψῦξον τὸν οἶνον, Δωρί. | |
tit,ante 57 | ΟΝΑΓΟΣ | |
tit 57 | ΠΑΓΚΡΑΤΙΑΣΤΗΣ | |
57 | εἶτ’ ἐν χάρακι μὲν ταῦτα καὶ παρεμβολῇ. | |
tit 58 | ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΑΙ | |
58 | ἔγχεον σὺ δὴ πιεῖν. Β. εὐζωρότερόν γε νὴ Δί’, ὦ παῖ, δός· τὸ γὰρ | |
ὑδαρὲς ἅπαν τοῦτ’ ἔστι τῇ ψυχῇ κακόν. | 559 | |
tit 59 | ΠΑΛΛΑΚΙΣ | |
59 | βουβάλια καρπῶν παρθένου φορήματα | |
tit 60-63 | ΠΑΡΑΣΙΤΟΣ | |
60 | εὖ γ’ ὁ κατάχρυσος εἶπε πόλλ’ Εὐριπίδης· ‘νικᾷ δὲ χρεία μ’ ἡ ταλαίπωρός τέ μου γαστήρ.‘ ταλαιπωρότερον οὐδέν ἐστι γὰρ τῆς γαστρός, εἰς ἣν πρῶτον ἐμβάλοις . . | |
5 | ἀλλ’ οὐχ ἕτερον ἀγγεῖον. ἐν πήρᾳ φέροις ἄρτους ἄν, ἀλλ’ οὐ ζωμόν, ἢ διαφθερεῖς. εἰς σπυρίδα μάζας ἐμβαλεῖς, ἀλλ’ οὐ φακῆν, οἰνάριον εἰς λάγυνον, ἀλλ’ οὐ κάραβον. εἰς τὴν θεοῖς ἐχθρὰν δὲ ταύτην εἰσφόρει | |
10 | τὰ πάνθ’ ἑαυτοῖς μηδὲν ὁμολογούμενα. κοὐ προστίθημι τἄλλα, διότι πανταχοῦ | |
διὰ τὴν τάλαιναν πάντα ταύτην γίνεται. | 560 | |
61 | ὅταν με καλέσῃ πλούσιος δεῖπνον ποιῶν, οὐ κατανοῶ τὰ τρίγλυφ’ οὐδὲ τὰς στέγας, οὐδὲ δοκιμάζω τοὺς Κορινθίους κάδους, ἀτενὲς δὲ τηρῶ τοῦ μαγείρου τὸν καπνόν. | |
5 | κἂν μὲν σφοδρὸς φερόμενος εἰς ὀρθὸν τρέχῃ, γέγηθα καὶ χαίρω τε καὶ πτερύττομαι· ἂν δὲ πλάγιος καὶ λεπτός, εὐθέως νοῶ ὅτι τοῦτό μοι τὸ δεῖπνον ἀλλ’ οὐδ’ αἷμ’ ἔχει. | |
62 | ἀγνοεῖς ἐν ταῖς ἀραῖς ὅ τι ἐστίν, εἴ τις μὴ φράσει’ ὀρθῶς ὁδόν, ἢ πῦρ ἐναύσει’, ἢ διαφθείρει’ ὕδωρ, | |
ἢ δειπνιεῖν μέλλοντα κωλύσαι τινά; | 561 | |
63 | οὐ δεῖ παρασιτεῖν ὄντα δυσάρεστον σφόδρα. | |
tit 64 | ΠΕΛΙΑΔΕΣ | |
64 | τὸ δειπνάριον ἀνθηρὸν ἦν, γλαφυρὸν σφόδρα, φακῆς κατ’ ἄνδρα τρύβλιον μεστὸν μέγα. Β. πρώτιστον οὐκ ἀνθηρόν. Α. ἐπὶ ταύτῃ γέρων εἰς τὸ μέσον ἐπεχόρευσε σαπέρδης μέγας | |
5 | ὑπό τι δυσώδης οὗτος ηρος ἀνθίαν, ὃν πολλὰ .. ταῖς κίχλαις ἤδη λέγει. | |
tit 65 | ΠΛΙΝΘΟΦΟΡΟΣ | |
65 | καὶ νὴ Δί’ ὄντως εὐθὺς ἐξέπεμπέ με ὄρθριον· ἐκόκκυζ’ ἀρτίως ἁλεκτρυών. | |
tit 66-67 | ΠΟΛΥΠΡΑΓΜΩΝ | |
66 | ᾤμην ἐγὼ τοὺς ἰχθυοπώλας τὸ πρότερον | |
εἶναι πονηροὺς τοὺς Ἀθήνησιν μόνους. τόδε δ’, ὡς ἔοικε, τὸ γένος ὥσπερ θηρίον ἐπίβουλόν ἐστι τῇ φύσει καὶ πανταχοῦ. | 562 | |
5 | ἐνταῦθα γοῦν ἔστιν τις ὑπερηκοντικώς, κόμην τρέφων μὲν πρῶτον ἱερὰν τοῦ θεοῦ, ὥς φησιν· οὐ διὰ τοῦτό γ’, ἀλλ’ ἐστιγμένος πρὸ τοῦ μετώπου παραπέτασμ’ αὐτὴν ἔχει. οὗτος ἀποκοίνετ’, ἂν ἐρωτήσῃς ‘πόσου | |
10 | ὁ λάβραξ;‘ ‘δέκ’ ὀβολῶν‘ οὐχὶ προσθεὶς ὁποδαπῶν. ἔπειτ’ ἐὰν τἀργύριον αὐτῷ καταβάλῃς, ἐπράξατ’ Αἰγιναῖον· ἂν δ’ αὐτὸν δέῃ κέρματ’ ἀποδοῦναι, προσαπέδωκεν Ἀττικά. κατ’ ἀμφότερα δὲ τὴν καταλλαγὴν ἔχει. | |
67 | τί ποτ’ ἐστίν; ὡς ῥαγδαῖος ἐξελήλυθεν. | |
tit 68 | ΠΥΡΡΑ | 563 |
68 | δῶρον δ’ ἐμαυτῇ παρὰ θεῶν εὑρημένη | |
tit 69-70 | ΣΑΠΦΩ | |
69 | Ἀρχίλοχε, δέξαι τήνδε τὴν μετανιπτρίδα μεστὴν Διὸς σωτῆρος, ἀγαθοῦ δαίμονος. | |
tit 71 | ΣΙΚΕΛΙΚΟΣ | |
71 | οἷον ἀγοράζειν πάντα, μηδὲ ἓν δ’ ἔχειν, εἰ μὴ κικίννους ἀξίους λίτραιν δυοῖν. | |
t,post 71 | ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ | |
tit,ante 72 | ΣΥΝΑΠΟΘΝΗΙΣΚΟΝΤΕΣ | 564 |
tit 72 | ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ | |
72 | ἀγαθὸς βαφεὺς ἔνεστιν ἐν τῷ παιδίῳ· ταυτὶ γὰρ ἡμῖν δευσοποιὰ παντελῶς τὰ σπάργαν’ ἀποδέδειχεν. | |
tit 73-77 | ΣΥΝΩΡΙΣ | |
73 | ἄριστ’ ἀπαλλάττεις ἐπὶ τούτου τοῦ κύβου. Β. ἀστεῖος εἶ. δραχμὴν ὑπόθες. Α. κεῖται πάλαι. πῶς ἂν βάλοιμ’ Εὐριπίδην; Β. οὐκ ἄν ποτε Εὐριπίδης γυναῖκα σώσει’. οὐχ ὁρᾷς | |
5 | ἐν ταῖς τραγῳδίαισιν αὐτὰς ὡς στυγεῖ; τοὺς δὲ παρασίτους ἠγάπα. λέγει γέ τοι ‘ἀνὴρ γὰρ ὅστις εὖ βίον κεκτημένος μὴ τοὐλάχιστον τρεῖς ἀσυμβόλους τρέφει, ὄλοιτο, νόστου μή ποτ’ εἰς πάτραν τυχών.‘ | |
10 | Α. πόθεν ἐστὶ ταῦτα, πρὸς θεῶν; Α. τί δέ σοι μέλει; | |
οὐ γὰρ τὸ δρᾶμα, τὸν δὲ νοῦν σκοπούμεθα. | 565 | |
74-75 | ὀργίζεται; παράσιτος ὢν ὀργίζεται; Β. οὐκ ἀλλ’ ἀλείψας τὴν τράπεζαν τῇ χολῇ ὥσπερ τὰ παιδί’ αὑτὸν ἀπογαλακτιεῖ | |
3 | . . . . . . . . . . . . τότε φάγοις, παράσιθ’. Β. ὅρα | |
5 | ὡς διασέσυρκε τὴν τέχνην· οὐκ οἶσθ’ ὅτι μετὰ τὸν κιθαρῳδὸν ὁ παράσιτος κρίνεται; | |
76 | ἕλκ’ ἐς μέσον τὸν φιμὸν ὡς ἂν ἐμβάλῃ. | 566 |
77 | ἐχηνίασας. ποιοῦσι τοῦτο πάντες οἱ παρὰ Τιμοθέῳ. | |
tit,ante 78 | ΣΦΑΤΤΟΜΕΝΟΣ | |
tit 78 | ΣΧΕΔΙΑ | |
78 | θᾶττον πλέκειν κέλευε πόρκων πυκνοτέρους. | |
tit 79 | ΤΕΛΕΣΙΑΣ | |
79 | τράγημα, μυρτίδες, πλακοῦς, ἀμύγδαλα. | |
Β. ἐγὼ δὲ ταῦθ’ ἥδιστά γ’ ἐπιδορπίζομαι. | 567 | |
tit,ante 80 | ΤΗΘΗ | |
tit 80 | ΤΙΘΡΑΥΣΤΗΣ | |
80 | πρίστις, τραγέλαφος, βατιάκη, λαβρώνιος. Β. ἀνδραπόδι’ ἤδη ταῦθ’, ὁρᾷς; Α. ἥκιστά γε, ἐκπωμάτων δ’ ὀνόματα. Β. πρὸς τῆς Ἑστίας; Α. ὁ λαβρώνιος χρυσῶν δέ, παῖδες, εἴκοσιν. | |
tit 81-82 | ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΣ | |
81 | ἀνέψυξα | |
82 | ὀξίνην οἶνον | |
tit 83 | ΦΡΕΑΡ | 568 |
83 | πολιὸς τεχνίτης ἐστὶν ὁ χρόνος, ὦ ξένε· χαίρει μεταπλάττων πάντας ἐπὶ τὰ χείρονα. | |
tit 84 | ΧΡΥΣΟΧΟΟΣ | |
84 | διακύψας ὁρῶ διὰ τῆς ὀπαίας κεραμίδος καλὴν σφόδρα. | |
tit,ante 85 | ....ΠΕΥΤΑΙ | |
tit 85-132 | ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ | |
86 | ὦ πᾶσι τοῖς φρονοῦσι προσφιλέστατε Διόνυσε καὶ σοφώταθ’, ὡς ἡδύς τις εἶ· ὃς τὸν ταπεινὸν μέγα φρονεῖν ποιεῖς μόνος, τὸν τὰς ὀφρῦς αἴροντα συμπείθεις γελᾶν, | |
5 | τόν τ’ ἀσθενῆ τολμᾶν τι, τὸν δειλὸν θρασύν. | 569 |
87 | οὐκ ἔστιν οὐδὲν τεχνίον ἐξωλέστερον τοῦ πορνοβοσκοῦ . . . . . . . κατὰ τὴν ὁδὸν πωλεῖν περιπατῶν βούλομαι ῥόδα, ῥαφανῖδας, θερμοκυάμους, στέμφυλα, | |
5 | ἁπλῶς ἅπαντα μᾶλλον ἢ ταύτας τρέφειν. | |
88 | οὐκ ἔστι βίος ὃς οὐχὶ κέκτηται κακά, λύπας, μερίμνας, ἁρπαγάς, στρέβλας, νόσους· τούτων ὁ θάνατος καθάπερ ἰατρὸς φανεὶς ἀπέλυσε τοὺς ἔχοντας ἀναπαύσας ὕπνῳ. | |
89 | ἓν ὀνάριον ἐξ ἀγροῦ μοι καταβαίνει καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἀγαπητῶς ὥσπερ κανοῦν μοι πάντ’ ἐνεσκευασμένον, σπονδήν, ὀλάς, ἔλαιον, ἰσχάδας, μέλι. | |
90 | παρατίθημ’ ὁλοσχερῆ | |
ἄρν’ ἐς μέσον σύμπτυκτον, ὠνθυλευμένον, χοιρίδια περιφόρινα κρομβώσας ὅλα· δούρειον ἐπάγω χῆνα τῷ φυσήματι. | 570 | |
91 | ἣν οὐδ’ ὁ πατὴρ ἐφίλησεν οὐδεπώποτε, παρ’ ἧς τὸν ἄρτον ἡ κύων οὐ λαμβάνει, μέλαινα δ’ οὕτως ὥστε καὶ ποιεῖν σκότος. | |
92 | ὅστις γὰρ αὐτὸς αὑτὸν οὐκ αἰσχύνεται συνειδόθ’ αὑτῷ φαῦλα διαπεπραγμένῳ, πῶς τόν γε μηδὲν εἰδότ’ αἰσχυνθήσεται; | |
93 | εἰ τοῦ πατρὸς δόξαιμι κρεῖττόν σοι λέγειν, ἐμαυτὸν ἀδικῶ κοὐκέτ’ εἰμὶ θεοσεβής, | |
ὅτι τὸν κατασπείραντα λυπῶ κοὐ φιλῶ. | 571 | |
94 | εἰ μὴ τὸ λαβεῖν ἦν, οὐδὲ εἷς πονηρὸς ἦν. φιλαργυρία τοῦτ’ ἔστιν, ὅταν ἀφεὶς σκοπεῖν τὰ δίκαια τοῦ κέρδους διὰ παντὸς δοῦλος ᾖς. | |
95 | τέρπομαι γυμνοὺς ὁρῶν τοὺς ὀξυπείνους καὶ πρὸ τῶν καιρῶν ἀεὶ πάντ’ εἰδέναι σπεύδοντας. | |
96 | δειπνεῖ τε καταδὺς πῶς δοκεῖς; λακωνικῶς, ὄξους δὲ κοτύλην— Β. πάξ. Α. τί πάξ; ὀξὶς μέτρον χωρεῖ τοσοῦτο τῶν Κλεωναίων. | |
97 | αὐλὰς θεραπεύειν δ’ ἐστίν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, | |
ἢ φυγάδος ἢ πεινῶντος ἢ μαστιγίου. | 572 | |
98 | ἐν ἡμέραισιν αὐτὸν ἑπτά σοι, γέρον, θέλω παρασχεῖν ἢ κολοκύντην ἢ κρίνον. | |
99 | ἆρ’ ἐστὶν ἀνοητότατον αἰσχροκερδία· πρὸς τῷ λαβεῖν γὰρ ὢν ὁ νοῦς τἄλλ’ οὐχ ὁρᾷ. | |
100 | ἔργον συναγαγεῖν σωρὸν ἐν πολλῷ χρόνῳ, ἐν ἡμέρᾳ δὲ διαφορῆσαι ῥᾴδιον. | |
101 | ὅρκος δ’ ἑταίρας ταὐτὸ καὶ δημηγόρου· ἑκάτερος αὐτῶν ὀμνύει πρὸς ὃν λαλεῖ. | |
102 | ἀνδρὸς φίλου καὶ συγγενοῦς γὰρ οἰκίαν αὑτοῦ νομίζειν δεῖ τὸν ὀρθῶς εὐγενῆ. | |
103 | ἰσχυρότερον κρίνω τὸ χρυσίον πολύ· | |
τὰ πάντα τούτῳ τέμνεται καὶ πράττεται. | 573 | |
104 | πένητος ἀνδρὸς οὐδὲν εὐτυχέστερον· τὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον μεταβολὴν οὐ προσδοκᾷ. | |
105 | πενία δὲ συγκραθεῖσα δυσσεβεῖ τρόπῳ ἄρδην ἀνεῖλε καὶ κατέστρεψεν βίον. | |
105a | πενία δὲ τοῖς ἔχουσιν οὐ σμικρὰ νόσος. πενίας γὰρ οὐδείς ἐστι μείζων πολέμιος. | |
106 | ἄνθρωπός εἰμι, τοῦτο δ’ αὐτὸ τῷ βίῳ πρόφασιν μεγίστην εἰς τὸ λυπεῖσθαι φέρει. | |
107 | ὥσπερ κυαθίζους’ ἐνίοθ’ ἡμῖν ἡ τύχη | |
ἓν ἀγαθὸν ὑποχέασα τρί’ ἐπαντλεῖ κακά. | 574 | |
108 | ὡς δεινὸν ἡνίκ’ ἄν τις ὢν ἐν φροντίσιν εἰκῆ θεατὴν τὸν τυχόντα λαμβάνῃ. | |
109-110 | βέβαιον οὐδέν ἐστιν ἐν θνητῷ βίῳ. βιοῖ γὰρ οὐδεὶς ὃν προαιρεῖται τρόπον. | |
111ab | οὐκ ἔστ’ ἀναιδοῦς ζῷον εὐθαρσέστερον. κακὴ γὰρ αἰδὼς ἔνθα τἀναιδὲς κρατεῖ. | |
112 | καιρῷ τιθέμενον κέρδος ὡς καρπὸν φέρει. | |
113 | ἂν γνῷς τί ἐστ’ ἄνθρωπος, ἡδίων ἔσει. | |
114 | ὡς μακάριον φρόνησις ἐν χρηστῷ τρόπῳ. | 575 |
115 | γυναικὸς ἀγαθῆς ἐπιτυχεῖν οὐ ῥᾴδιον. | |
116 | θνητὸς πεφυκὼς μὴ εὐλαβοῦ τεθνηκέναι. | |
117 | λύπης δὲ πάσης γίνετ’ ἰατρὸς χρόνος. | |
118 | εὐμετάβολός ἐστιν ἀνθρώπων βίος. | |
119 | παχὺς ὠνθυλευμένος στέατι Σικελικῷ | |
120 | τὸ μὲν Ἄργος ἵππος, οἱ δ’ ἐνοικοῦντες λύκοι. | |
121 | ᾠῶν δ’ ἐν αὐτῇ διέτρεχεν νεόττια. | 576 |
122 | μόνος γὰρ ἦν λέγων ἄκουσμα κἀκρόαμα. | |
123 | καὶ πόδα βόειον οὐδὲ εἷς ὀπτᾷ. | |
126 | Προιτίδας ἁγνίζων κούρας καὶ τὸν πατέρ’ αὐτῶν Προῖτον Ἀβαντιάδην, καὶ γραῦν πέμπτην ἐπὶ τοῖσδε, | |
δᾳδὶ μιᾷ σκίλλῃ τε μιᾷ, τόσα σώματα φωτῶν, θείῳ τ’ ἀσφάλτῳ τε πολυφλοίσβῳ τε θαλάσσῃ | 577 | |
5 | ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο. ἀλλὰ μάκαρ Ἀὴρ διὰ τῶν νεφέων διάπεμψον Ἀντικύραν, ἵνα τόνδε κόριν κηφῆνα ποιήσω. | |
127 | γρυμέα | |
128 | θυροκοπεῖν καὶ θυροκοπία | |
129 | νεκρόν | 578 |
130 | περίδου | |
131 | πολιτοκοπεῖν | |
132 | στρηνιᾶν | |
tit 133-138 | ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΜΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΑ | |
133 | γαστὴρ ὅλον τὸ σῶμα, πανταχῇ βλέπων ὀφθαλμός, ἕρπον τοῖς ὀδοῦσι θηρίον. | |
134 | λαμπρῶς ἐνίοτε ζῶσιν, οἷς χαλεπώτερον τοῦ περιποιήσασθαί τι τὸ φυλάξαι βίον. | |
135 | ὃς δ’ οὔτ’ ἐρυθριᾶν οἶδεν οὔτε δεδιέναι, | |
τὰ πρῶτα πάσης τῆς ἀναιδείας ἔχει. | 579 | |
136 | κόρης ἀπαλλαττόμεθα ταμιείου πικροῦ. | 580 |