|
TLG 0438 001 :: DAMOXENUS :: Fragmenta Fragmenta Source: Kock, T. (ed.), Comicorum Atticorum fragmenta, vol. 3. Leipzig: Teubner, 1888: 348–351, 353. frr. 1–3 Citation: Fragment — (line) | ||
tit 1 | ΑΥΤΟΝ ΠΕΝΘΩΝ | |
1 | εἰ δ’ οὐχ ἱκανόν σοι, τὸν ἐλέφανθ’ ἥκει φέρων ὁ παῖς. Β. τί δ’ ἐστὶ τοῦτο, πρὸς θεῶν; Α. ῥυτὸν δίκρουνον, ἡλίκον τι τρεῖς χωρεῖν χόας, Ἄλκωνος ἔργον. προὔπιεν δέ μοί ποτε | |
| 5 | ἐν Κυψέλοις Ἀδαῖος. | 348 |
|---|---|---|
tit 2 | ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ | |
2 | Ἐπικούρου δέ με ὁρᾷς μαθητὴν ὄντα τοῦ σοφοῦ, παρ’ ᾧ ἐν δύ’ ἔτεσιν καὶ μησὶν οὐχ ὅλοις δέκα τάλαντ’ ἐγώ σοι κατεπύκνωσα τέτταρα. | |
| 5 | Β. τοῦτο δὲ τί ἐστιν; εἰπέ μοι. Α. καθήγισα. μάγειρος ἦν κἀκεῖνος, ὦ γῆ καὶ θεοί. Β. ποῖος μάγειρος; Α. ἡ φύσις πάσης τέχνης ἀρχέγονόν ἐστ’. Β. ἀρχέγονον, ὦλιτήριε; Α. οὐκ ἔστιν οὐδὲν τοῦ πονεῖν σοφώτερον, | |
| 10 | πᾶν εὐχερές τε πρᾶγμα τοῦ λόγου τριβὴν ἔχοντι τούτου· πολλὰ γὰρ συμβάλλεται. διόπερ μάγειρον ὅταν ἴδῃς ἀγράμματον μὴ Δημόκριτόν τε πάντα διανεγνωκότα, μᾶλλον δὲ κατέχοντα [καταγέλα ὡς κενοῦ] | |
| 15 | καὶ τὸν Ἐπικούρου κανόνα, μινθώσας ἄφες ὡς ἐκ διατριβῆς. τοῦτο δεῖ γὰρ εἰδέναι, τίν’ ἔχει διαφορὰν πρῶτον, ὦ βέλτιστε σύ, γλαυκίσκος ἐν χειμῶνι καὶ θέρει, πάλιν ποῖος περὶ δύσιν Πλειάδος συνειδέναι | |
| 20 | ἰχθὺς ὑπὸ τροπάς τ’ ἐστὶ χρησιμώτατος. αἱ μεταβολαὶ γὰρ αἵ τε κινήσεις κακὸν ἠλίβατόν ἐστ’ ἀνθρώποις ἀλλοιώματα ἐν ταῖς τροφαῖς ποιοῦσι, μανθάνεις; τὸ δὲ ληφθὲν καθ’ ὥραν ἀποδίδωσι τὴν χάριν. | |
| 25 | τίς παρακολουθεῖ δ’ αὐτά; τοιγαροῦν στρόφοι | |
| καὶ πνευμάτια γινόμενα τὸν κεκλημένον ἀσχημονεῖν ποιοῦσι. παρὰ δ’ ἐμοὶ τρέφει τὸ προσφερόμενον βρῶμα, καὶ λεπτύνεται ὀρθῶς τε διαπνεῖ. τοιγαροῦν εἰς τοὺς πόρους | 349 | |
| 30 | ὁ χυμὸς ὁμαλῶς πανταχοῦ συνίσταται. χυμός, λέγει Δημόκριτος, οὐδὲν πρᾶγμα τὰ γινόμενα ποιεῖ τὸν φαγόντ’ ἀρθριτικόν. Β. καὶ τῆς ἰατρικῆς τι μετέχειν μοι δοκεῖς. Α. καὶ πᾶς ὁ φύσεως ἐντός. ἡ δ’ ἀπειρία | |
| 35 | τῶν νῦν μαγείρων κατανόει, πρὸς τῶν θεῶν, οἵα ’στίν. ἅλμην ὅταν ἴδῃς ἐξ ἰχθύων ὑπεναντίων αὑτοῖσι ποιοῦντας μίαν καὶ σήσαμ’ ὑποτρίβοντας εἰς ταύτην, λαβὼν ἕκαστον αὐτῶν κατὰ μέρος προσπαρδέτω. | |
| 40 | Β. ὥς μοι κέχρησαι. Α. τί γὰρ ἂν εὖ γένοιτ’ ἔτι, τῆς ἰδιότητος πρὸς ἑτέραν μεμιγμένης καὶ συμπλεκομένης οὐχὶ συμφώνους ἁφάς; τὸ ταῦτα διορᾶν ἐστιν ἐμψύχου τέχνης, οὐ τὸ διανίζειν λοπάδας οὐδ’ ὄζειν καπνοῦ. | |
| 45 | ἐγὼ γὰρ εἰς τοὐπτάνιον οὐκ εἰσέρχομαι. Β. ἀλλὰ τί; Α. θεωρῶ πλησίον καθήμενος, πονοῦσιν ἕτεροι δ’, οἷς λέγω τὰς αἰτίας καὶ τἀποβαῖνον· ὀξὺ τὸ περίκομμ’, ἄνες. Β. ἁρμονικὸς εἶ μάγειρος. Α. ἐπίτεινον τὸ πῦρ. | |
2(50) | ὁμαλιζέτω τοῖς τάχεσιν· ἡ πρώτη λοπὰς ζεῖ ταῖς ἐφεξῆς οὐχὶ συμφώνως. νοεῖς τὸν τύπον; Β. Ἄπολλον, μέγα τι φαίνεθ’ ἡ τέχνη. Α. εἶτ’ οὐδὲν εἰκῆ παρατίθημι, μανθάνεις; βρῶμ’, ἀλλὰ μείξας πάντα κατὰ συμφωνίαν. | |
| 55 | Β. πῶς; Α. ἔστιν αὑτοῖς ἃ διὰ τεττάρων ἔχει κοινωνίαν, διὰ πέντε, διὰ πασῶν πάλιν. ταῦτα προσάγω πρὸς αὐτὰ τὰ διαστήματα καὶ ταῖς ἐπιφοραῖς εὐθὺς οἰκείως πλέκω· ἐνίοτ’ ἐφεστὼς παρακελεύομαι· πόθεν | |
| 60 | ἅπτει; τί τούτῳ μιγνύειν μέλλεις; ὅρα, διάφωνον ἕλκεις· οὐχ ὑπερβήσει σοφόν; Ἐπίκουρος οὕτω κατεπύκνου τὴν ἡδονήν, | |
| ἐμασᾶτ’ ἐπιμελῶς, εἶδε τἀγαθὸν μόνος ἐκεῖνος οἷόν ἐστιν· οἱ δ’ ἐν τῇ στοᾷ | 350 | |
| 65 | ζητοῦσι συνεχῶς οἷόν ἐστ’ οὐκ εἰδότες. οὐκοῦν ὅ γ’ οὐκ ἔχουσιν, ἀγνοοῦσι δέ, οὐδ’ ἂν ἑτέρῳ δοίησαν. Β. οὕτω συνδοκεῖ. | |
| ἀφῶμεν οὖν τὰ λοιπά. δῆλα δὴ πάλαι. | 351 | |
tit 3 | ΑΔΗΛΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ | |
3 | νεανίας τις ἐσφαίριζεν εἷς ἐτῶν ἴσως . . . ἑπτακαίδεκα, Κῷος· θεοὺς γὰρ φαίνεθ’ ἡ νῆσος φέρειν. ὃς ἐπεί ποτ’ ἐμβλέψειε τοῖς καθημένοις, | |
| 5 | ἢ λαμβάνων τὴν σφαῖραν ἢ διδούς, ἅμα πάντες ἐβοῶμεν . . . . . . . ἡ δ’ εὐρυθμία τό τ’ ἦθος ἡ τάξις θ’ ὅση ἐν τῷ τι πράττειν ἢ λέγειν ἐφαίνετο. πέρας ἐστὶ κάλλους, ἄνδρες. οὔτ’ ἀκήκοα | |
| 10 | ἔμπροσθεν οὔθ’ ἑόρακα τοιαύτην χάριν. κακὸν ἄν τι μεῖζον ἔλαβον, εἰ πλείω χρόνον | |
| ἔμεινα· καὶ νῦν δ’ οὐχ ὑγιαίνειν μοι δοκῶ. | 353 | |