|
TLG 0412 001 :: APOLLODORUS Carystius vel APOLLODORUS Gelous :: Fragmenta APOLLODORUS Carystius vel APOLLODORUS Gelous Comic. Cf. et APOLLODORUS Comic. (0411)
Fragmenta Source: Kock, T. (ed.), Comicorum Atticorum fragmenta, vol. 3. Leipzig: Teubner, 1888: 288–295. frr. 1–23, 26 Citation: Fragment — (line) | ||
tit 1 | ΑΔΕΛΦΟΙ | |
1 | ἀπραγμόνως ζῆν ἡδύ· μακάριος βίος καὶ σεμνός, ἂν ᾖ μεθ’ ἑτέρων ἀπραγμόνων ἐν θηρίοις δὲ καὶ πιθήκοις ὄντα δεῖ | |
| εἶναι πίθηκον· ὢ ταλαιπώρου βίου. | 288 | |
tit 2 | ΑΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΣ | |
2 | . . στρατιώτην ἔργον ἄχρι γήρως λαβεῖν ἔστιν διηυτυχηκότ’, ἂν μὴ δειλὸς ᾖ. | |
tit 3 | ΓΑΛΑΤΑΙ | |
3 | τοῖς γὰρ μεριμνῶσίν τε καὶ λυπουμένοις ἅπασα νὺξ ἔοικε φαίνεσθαι μακρά. | |
tit 4-5 | ΔΙΑΜΑΡΤΑΝΩΝ | |
4 | ὅτε μειράκιον ἦν, τοὺς ἀώρους ἠλέουν, νυνὶ δ’ ὅταν γέροντος ἐκφορὰν ἴδω, κλάω· πρὸς ἐμὲ γάρ ἐστι τοῦτ’, ἐκεῖνο δ’ οὔ. | |
5 | καθίσω | |
tit 6 | ΚΙΘΑΡΩΙΔΟΣ | |
6 | οὐ πανταχοῦ Φρύξ εἰμι· τοῦ ζῆν ἢν ὁρῶ | |
| κρεῖττον τὸ μὴ ζῆν, χρήσομαι τῷ κρείττονι. | 289 | |
tit 7-8 | ΛΑΚΑΙΝΑ | |
7 | μὴ καταφρόνει, Φιλῖν’, ἐθῶν γεροντικῶν, οἷς ἔνοχος, εἰς τὸ γῆρας ἂν ἔλθῃς, ἔσει. ἀλλὰ μέγα τοῦθ’ οἱ πατέρες ἠλαττώμεθα· ὑμεῖς μὲν ὠνειδίσατ’, ἐάν τι μὴ ποιῇ | |
| 5 | ὁ πατὴρ προθύμως, ‘οὐ γέγονας αὐτὸς νέος;‘ τῷ δὲ πατρὶ πρὸς τὸν υἱόν, ἂν ἀγνωμονῇ, οὐκ ἔστιν εἰπεῖν ‘οὐ γέγονας αὐτὸς γέρων;‘ | |
|---|---|---|
8 | φυσικόν γε τοῦθ’· ἕκαστος ἐν ταῖς ἀτυχίαις ἥδιστα πρὸς τοὺς ὁμοπαθεῖς ὀδύρεται. | |
tit 9-10 | ΠΑΙΔΙΟΝ | |
9 | οὐδέποτ’ ἀθυμεῖν τὸν κακῶς πράττοντα δεῖ, ἄνδρες, τὰ βελτίω δὲ προσδοκᾶν ἀεί. | |
10 | ταχύ γε στρατιώτης γέγονας ἀντ’ ἐλευθέρου. | 290 |
tit 11 | ΠΑΡΑΛΟΓΙΖΟΜΕΝΟΙ | |
11 | οὐ δεῖ λέγειν γὰρ μακάριον τὸν χρήματα ἔχοντα πλεῖστα, τὸν δὲ μὴ λυπούμενον. | |
tit 12 | ΣΥΝΕΦΗΒΟΙ | |
12 | σχιστὸν χιτωνίσκον τιν’ ἐνδέδυκας; | |
tit 13-23 | ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ | |
13 | δεῖ τὸν ἀκροατὴν καὶ συνετὸν ὄντως κριτὴν πρὸ τῶν λεγομένων τὸν βίον διασκοπεῖν, ποῖός τις ὁ λέγων καὶ πόθεν, καὶ τὴν ἀκμὴν ἐκ παιδὸς αὐτοῦ πρὸς τί καταθέμενος. | |
| 5 | αὑτοῦ προδότης κακός τε τῆς ὥρας φύλαξ· μάλισθ’ ὁ τοιοῦτος ἀνατρέπει πᾶσαν πόλιν. οὐδὲν γὰρ αἰσχρόν ἐστιν αὐτὸν ἀποτυχεῖν. πράττουσι πάντα· τὴν γὰρ αἰσχύνην πάλαι πᾶσαν ἀπολωλέκασι καθ’ ἑτέρας θύρας. | |
| 10 | ὅθεν ἐπιχειρεῖ πάντ’ ἀπηρυθριακότως ἕκαστος αὐτῶν, πρὸς δὲ πάντ’ ἐστὶν θρασύς, | |
| ψεύδετ’, ἐπιορκεῖ, μαρτυρεῖ, δικορραφεῖ, κλέπτει, τελωνεῖ, ῥᾳδιουργεῖ· τὸ δὲ πέρας, οὐ πόλιν ὅλην φυλὴν δὲ μαλακὸς ἀνατρέπει· | 291 | |
| 15 | ἐπεὶ κατὰ μέρος τὰς πόλεις, ὦ φίλε, θεῶ, ὑπὸ Λαισποδιῶν γάρ εἰσιν ἀνατετραμμέναι, | |
| σκόπει· νεῶν δὲ κατάλογον δόξεις μ’ ἐρεῖν. | 292 | |
14 | εἰς οἰκίαν ὅταν τις εἰσίῃ φίλου, ἔστιν θεωρεῖν, Νικοφῶν, τὴν τοῦ φίλου εὔνοιαν εὐθὺς εἰσιόντα τὰς θύρας. ὁ θυρωρὸς ἱλαρὸς πρῶτόν ἐστιν, ἡ κύων | |
| 5 | ἔσηνε καὶ προσῆλθ’, ὑπαντήσας δέ τις δίφρον εὐθέως ἔθηκε, κἂν μηδεὶς λέγῃ μηδέν. | |
15 | μισῶ τύχην συνοῦσαν ἀτυχεῖ σώματι· ὅστις γὰρ εὐπορῶν, παρὸν ζῆν ἡδέως, κακῶς διάγει, τί ἄν τις ἄλλ’ ἢ τῇ τύχῃ μέμφοιτο, διότι δυστυχεῖ συνδυστυχεῖ. | |
16 | οὐκ οἶδ’ ὅτῳ πέποιθας· ἀργυρίῳ, πάτερ; ὃ καιρὸς ὁ τυχὼν τοῖς μὲν οὐ κεκτημένοις | |
| ἔδωκε, τῶν κεκτημένων δ’ ἀφείλετο; | 293 | |
17 | χαλεπὸν τύχη ’στὶ πρᾶγμα, χαλεπόν· ἀλλὰ δεῖ αὐτὴν φέρειν κατὰ τρόπον ὥσπερ φορτίον. | |
18 | χρόνον γὰρ εἰς τὰ πράγματ’ ἂν λάβῃς, ἅπαντα λήξει καὶ κατασταλήσεται. | |
19 | μάστιγος οὔσης ὅρκον οἰκέτῃ δίδως; | |
20 | ἐργοδοτῶν | |
21 | μέλασμα | |
22 | ῥάξαι | 294 |
23 | συντύχημα | |
tit 24-27 | ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΜΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΑ | |
26 | ἐγὼ γὰρ (ἔγωγ’ ἂν Mein.) οὐ τὸν πλοῦτον ἴδοιμι ὅσος ἐστίν, | |
| ἀλλ’ ὅστις αὐτὸν κέκτηται, εἰ ὑπέρτερός ἐστιν ὧν ἔχει. | 295 | |