ANTIPHANES :: Fragmenta :: TLG 0410 001

TLG 0410 001 :: ANTIPHANES :: Fragmenta ANTIPHANES Comic. (4 B.C.) Fragmenta Source: Kock, T. (ed.), Comicorum Atticorum fragmenta, vol. 2. Leipzig: Teubner, 1884: 12–20, 22–33, 35–135. frr. 1–21, 24–29, 31–40, 42–45, 47–50, 52–56, 58–62, 64–98, 100–110, 112–115, 117–169, 171–212, 214–302, 305–324, 327–332, 334 + tituli Citation: Fragment — (line)

tit 1-11	ΑΓΡΟΙΚΟΣ
1	καὶ πρῶτα μὲν
1	αἴρω ποθεινὴν μᾶζαν, ἣν φερέσβιος Δηὼ βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται φίλον· ἔπειτα πνικτὰ τακερὰ μηκάδων μέλη,	12
5	χλόην καταμπέχοντα, σάρκα νεογενῆ. Β. τί λέγεις; Α. τραγῳδίαν περαίνω Σοφοκλέους.
2	ἔστιν δ’ ἑταίρα τῷ τρέφοντι συμφορά· εὐφραίνεται γὰρ κακὸν ἔχων οἴκοι μέγα.
3	ὅλην μύσας ἔκπινε. Β. μέγα τὸ φορτίον.
3	Α. οὐχ ὅστις αὐτῆς ἐστιν ἐμπείρως ἔχων.	13
4	Ἁρμόδιος ἐπεκαλεῖτο, παιὰν ᾔδετο, μεγάλην Διὸς σωτῆρος ἄκατον ᾖρέ τις.
5	ὡς δὴ σύ τι ποιεῖν δυνάμενος ὀρτυγίου ψυχὴν ἔχων.
6	κραμβίδιον ἑφθὸν χαρίεν ἀστεῖον πάνυ.
7	ῥαγδαῖος, ἄμαχος, πρᾶγμα μεῖζον ἢ δοκεῖς.
8	ἐκ διαδοχῆς	14
9	καθαρὸς δοῦλος
10	μεῖζον μεῖζον, μικρὸν μικρόν
11	ἐπίδημος
tit 12	ΑΔΕΛΦΑΙ
12	ἀνακάμψει
tit 13-15	ΑΔΩΝΙΣ
13	ἀνὰ μέσον
14	ἀκληρίαν	15
15	κατάλυσιν
tit 16	ΑΘΑΜΑΣ
16	χλαμύδα καὶ λόγχην ἔχων, ἀξυνακόλουθος, ξηρός, αὐτολήκυθος.
tit 17	ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ
17	ἀναβῆναι
tit 18-19	ΑΙΟΛΟΣ	16
18	Μακαρεὺς ἔρωτι τῶν ὁμοσπόρων μιᾶς πληγείς, τέως μὲν ἐπεκράτει τῆς συμφορᾶς κατεῖχέ θ’ αὑτόν· εἶτα παραλαβών ποτε οἶνον στρατηγόν, ὃς μόνος θνητῶν ἄγει
5	τὴν τόλμαν εἰς τὸ πρόσθε τῆς εὐβουλίας, νύκτωρ ἀναστὰς ἔτυχεν ὧν ἐβούλετο.
19	τοῦτον οὖν δι’ οἰνοφλυγίαν καὶ πάχος τοῦ σώματος ἀσκὸν καλοῦσι πάντες οὑπιχώριοι.
tit 20-23	ΑΚΕΣΤΡΙΑ
20	κρέας δὲ τίνος ἥδιστ’ ἂν ἐσθίοις; Β. τίνος; εἰς εὐτέλειαν. τῶν προβάτων μὲν οἷς ἔνι μήτ’ ἔρια μήτε τυρός, ἀρνός, φίλτατε. τῶν δ’ αἰγιδίων κατὰ ταὔθ’ ἃ μὴ τυρὸν ποιεῖ,
5	ἐρίφου· διὰ τὴν ἐπικαρπίαν γὰρ τῶν ἁδρῶν
5	ταῦτ’ ἐσθίων τὰ φαῦλ’ ἀνέχομαι.	17
21	τῆς οἰκίας τὸ κλισίον, ὃ πρότερον [ποτ’] ἦν τοῖς ἐξ ἀγροῦ βουσὶ σταθμὸς καὶ τοῖς ὄνοις, πεποίηκεν ἐργαστήριον.	17
tit 24	ΑΚΟΝΤΙΖΟΜΕΝΗ	18
24	γείτων ἐστί τις κάπηλος. οὗτος εὐθύς, ὅταν ἔλθω ποτὲ διψῶσα, μόνος οἶδ’ ὥς γ’ ἐμοὶ κεράννυται, οὔθ’ ὑδαρὲς οὔτ’ ἄκρατον. Β. οἶδ’ ἐγώ ποτε
5	πιοῦσα.
tit 25	ΑΛΕΙΠΤΡΙΑ
25	ἐὰν δὲ τοὐργαστήριον ποιῆτε περιβόητον, κατασκεδῶ, νὴ τὴν φίλην Δήμητρα, τὴν μεγίστην ἀρύταιναν ὑμῶν ἐκ μέσου βάψασα τοῦ λέβητος ζέοντος ὕδατος· εἰ δὲ μή, μηδέποθ’ ὕδωρ πίοιμι
5	ἐλευθέριον.
tit 26-28	ΑΛΙΕΥΟΜΕΝΗ	19
26	τὰς σηπίας δὸς πρῶτον. Ἡράκλεις ἄναξ, ἅπαντα τεθολώκασιν. οὐ βαλεῖς πάλιν εἰς τὴν θάλατταν καὶ πλυνεῖς; μὴ φῶσί σου, Δωριάς, ἀλούτους σηπίας εἰληφέναι.
5	τὸν κάραβον δὲ τόνδε πρὸς τὰς μαινίδας ἀπόθες· παχύς γε, νὴ Δί’. ὦ Ζεῦ, τίς ποτε, ὦ Καλλιμέδων, σὲ κατέδετ’ ἄρτι τῶν φίλων; οὐδεὶς ὃς ἂν μὴ κατατιθῇ τὰς συμβολάς. ὑμᾶς δ’ ἔταξα δεῦρο πρὸς τὰ δεξιὰ
10	τρίγλας, ἔδεσμα τοῦ καλοῦ Καλλισθένους· κατεσθίει γοῦν ἐπὶ μιᾷ τὴν οὐσίαν. καὶ τὸν Σινώπης γόγγρον ἤδη παχυτέρας ἔχοντ’ ἀκάνθας τουτονὶ τίς λήψεται πρῶτος προσελθών; Μισγόλας γὰρ οὐ πάνυ
15	τούτων ἐδεστής. ἀλλὰ κίθαρος οὑτοσί, ὃν ἂν ἴδῃ τὰς χεῖρας οὐκ ἀφέξεται. καὶ μὴν ἀληθῶς τοῖς κιθαρῳδοῖς ὡς σφόδρα ἅπασιν οὗτος ἐπιπεφυκὼς λανθάνει. ἀνδρῶν δ’ ἄριστον κωβιὸν πηδῶντ’ ἔτι
20	πρὸς Πυθιονίκην τὴν καλὴν πέμψαι με δεῖ· ἁδρὸς γάρ ἐστιν. ἀλλ’ ὅμως οὐ γεύσεται· ἐπὶ τὸ τάριχός ἐστιν ὡρμηκυῖα γάρ. ἀφύας δὲ λεπτὰς τάσδε καὶ τὴν τρυγόνα
20	χωρὶς Θεανοῖ δεῦρ’ ἔθηκ’ ἀντιρρόπους.	20
27	δεκατώνια
28	ὁρμιάν
tit 29-30	ΑΛΚΗΣΤΙΣ
29	ἐπὶ τὸ καινουργεῖν φέρου, οὕτως, ἐκείνως, τοῦτο γιγνώσκων ὅτι ἓν καινὸν ἐγχείρημα, κἂν τολμηρὸν ᾖ,
29	πολλῶν παλαιῶν ἐστι χρησιμώτερον.	22
tit 31	ΑΝΑΣΩΙΖΟΜΕΝΟΙ
31	διαφέρον
tit 32	ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ
32	λείψας
tit 33	ΑΝΤΑΙΟΣ
33	ὦ ’τάν, κατανοεῖς τίς ποτ’ ἐστὶν οὑτοσὶ ὁ γέρων; Β. ἀπὸ τῆς μὲν ὄψεως Ἑλληνικός· λευκὴ χλανίς, φαιὸς χιτωνίσκος καλός, πιλίδιον ἁπαλόν, εὔρυθμος βακτηρία,
5	βαιά τε πέζα· τί μακρὰ δεῖ λέγειν; ὅλως
5	αὐτὴν ὁρᾶν γὰρ τὴν Ἀκαδήμειαν δοκῶ.	23
tit 34-36	ΑΝΤΕΙΑ
34	ἐν ταῖς σπυρίσι δὲ τί ποτ’ ἔνεστι, φίλτατε; Β. ἐν ταῖς τρισὶν μὲν χόνδρος ἀγαθὸς Μεγαρικός. Α. οὐ Θετταλικὸν τὸν χρηστὸν εἶναί φασι δέ; Β. . . . τῆς Φοινίκης . . .
5	σεμίδαλις, ἐκ πολλῆς σφόδρ’ ἐξηττημένη.
35	πρὸς τῷ μυροπώλῃ γευόμενον κατελίμπανον αὐτὸν περὶ μύρον . . . μέλλει τε συνθείς σοι φέρειν
35	τὰ κινναμώμινα ταῦτα καὶ τὰ νάρδινα.	24
36	ταῖς δ’ ἐνδύτοις στολαῖσι, τετραγῳδημέναις σκελέαις, τιάραις.
tit 37	ΑΝΤΕΡΩΣΑ
37	λαγγάζει
tit 38	ΑΠΟΚΑΡΤΕΡΩΝ
38	στρωματεῖς	25
tit 39	ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ
39	καὶ τότε περιπατήσεις κἀπονίψει κατὰ τρόπον τὰς χεῖρας, εὐώδη λαβὼν τὴν γῆν.
tit 40-41	ΑΡΚΑΣ
40	οὔτε γὰρ νήφοντα δεῖ οὐδαμοῦ, πάτερ, παροινεῖν, οὔθ’ ὅταν πίνειν δέῃ νοῦν ἔχειν. ὅστις δὲ μεῖζον ἢ κατ’ ἄνθρωπον φρονεῖ . . . μικρῷ πεποιθὼς ἀθλίῳ νομίσματι,
5	εἰς ἄφοδον ἐλθὼν ὅμοιον πᾶσιν αὑτὸν ὄψεται, ἂν σκοπῇ τὰ τῶν ἰατρῶν τοῦ βίου τεκμήρια τὰς φλέβας θ’ ὅποι φέρονται, τὰς ἄνω καὶ τὰς κάτω τεταμένας, δι’ ὧν ὁ θνητὸς πᾶς κυβερνᾶται βίος.	26
tit 42	ΑΡΠΑΖΟΜΕΝΗ
42	λαβὼν ἐπανάξω σύαγρον εἰς τὴν οἰκίαν τῆς νυκτὸς αὐτῆς καὶ λέοντα καὶ λύκον.
tit 43	ΑΡΧΕΣΤΡΑΤΗ	27
43	τίς δ’ ἐγχέλειον ἂν φάγοι ἢ κρανίον σινόδοντος;
tit 44	ΑΡΧΩΝ
44	ἐν Λακεδαίμονι γέγονας; ἐκείνων τῶν νόμων μεθεκτέον ἐστίν. βάδιζ’ ἐπὶ δεῖπνον εἰς τὰ φειδίτια, ἀπόλαυε τοῦ ζωμοῦ, φόρει τοὺς βύστακας
5	μὴ καταφρόνει, μηδ’ ἕτερ’ ἐπιζήτει καλά, ἐν τοῖς δ’ ἐκείνων ἔθεσιν ἴσθ’ ἀρχαιικός.
tit 45	ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ
45	τὴν δὲ γραῦν τὴν ἀσθενοῦσαν πάνυ πάλαι, τὴν Βρυττικήν, ῥίζιον τρίψας τι μικρὸν δελεάσας τε γεννικῇ
45	τὸ μέγεθος κοίλῃ λεπαστῇ τοῦτ’ ἐποίης’ ἐκπιεῖν.	28
tit 46	ΑΣΩΤΟΙ
tit 47	ΑΥΛΗΤΗΣ
47	ποίαν, φράσον γάρ, ᾖδε τὴν συναυλίαν; ταύτην, ἐπίσταται γάρ, ἀλλ’ ηὔλουν ἔτι μαθόντες . . ὥστε τοὺς αὐλοὺς σύ τε αυτη τελετη ψεθειθαμεν συντυγχάνεις
5	αὐλῶν πέραινε. δέξεται δὲ τἄλλα σοι. ἡδύ τι κοινόν ἐστιν, οὗ χωρὶς πάλιν συννεύματ’ οὐ προβλήμαθ’ οἷς σημαίνεται
5	ἕκαστα.	29
tit 48	ΑΥΛΗΤΡΙΣ Η ΔΙΔΥΜΑΙ
48	ὁ μὲν Μενέλεως ἐπολέμης’ ἔτη δέκα τοῖς Τρωσὶ διὰ γυναῖκα τὴν ὄψιν καλήν, Φοινικίδης δὲ Ταυρέᾳ δι’ ἔγχελυν.
tit 49-51	ΑΥΤΟΥ ΕΡΩΝ
49	τροφαλίδας τε λινοσάρκους, μανθάνεις; τυρὸν λέγω.	30
50	ἀρυβάλλους
tit 52-54	ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΣ
52	Α. πότερ’, ὅταν μέλλω λέγειν σοι τὴν χύτραν, χύτραν λέγω, ἢ τροχοῦ ῥύμαισι τευκτὸν κοιλοσώματον κύτος πλαστὸν ἐκ γαίας, ἐν ἄλλῃ μητρὸς ὀπτηθὲν στέγῃ, νεογενοῦς ποίμνης δ’ ἐν αὑτῇ πνικτὰ γαλατοθρέμμονα
5	τακεροχρῶτ’ εἴδη κύουσαν; Β. Ἡράκλεις, ἀποκτενεῖς ἆρά μ’, εἰ μὴ γνωρίμως μοι πάνυ φράσεις κρεῶν χύτραν. Α. εὖ λέγεις. ξουθῆς μελίσσης νάμασιν δὲ συμμιγῆ μηκάδων αἰγῶν ἀπόρρουν θρόμβον, ἐγκαθήμενον εἰς πλατὺ στέγαστρον ἁγνῆς παρθένου Δηοῦς κόρης,
10	λεπτοσυνθέτοις τρυφῶντα μυρίοις καλύμμασιν; ἢ σαφῶς πλακοῦντα φράζω σοι; Β. πλακοῦντα βούλομαι. Α. Βρομιάδος δ’ ἱδρῶτα πηγῆς; Β. οἶνον εἰπὲ συντεμών. Α. λιβάδα νυμφαίαν δροσώδη; Β. παραλιπὼν ὕδωρ φάθι. Α. κασιόπνουν δ’ αὔραν δι’ αἴθρας; Β. σμύρναν εἰπέ, μὴ
14	μακράν,
15	μηδὲ τοιοῦτ’ ἄλλο μηδέν, μηδὲ τοὔμπαλιν λέγων, ὅτι δοκεῖ τοῦτ’ ἔργον εἶναι μεῖζον, ὥς φασίν τινες,
15	αὐτὸ μὲν μηδέν, παρ’ αὐτὸ δ’ ἄλλα συστρέφειν πυκνά.	31
53	πενθεῖν δὲ μετρίως τοὺς προσήκοντας φίλους· οὐ γὰρ τεθνᾶσιν, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν, ἣν πᾶσιν ἐλθεῖν ἔστ’ ἀναγκαίως ἔχον, προεληλύθασιν. εἶτα χἠμεῖς ὕστερον
5	εἰς ταὐτὸ καταγωγεῖον αὐτοῖς ἥξομεν,
5	κοινῇ τὸν ἄλλον συνδιατρίψοντες χρόνον.	32
54	εὐειματεῖν
tit 55	ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΓΟΝΑΙ
55	τονδὶ λέγω, σὺ δ’ οὐ συνιεῖς; κότταβος τὸ λυχνίον ἐστί. πρόσεχε τὸν νοῦν· ᾠὰ μὲν . . . . . . . πέντε νικητήριον. Β. περὶ τοῦ; γέλοιον. κοτταβιεῖτε τίνα τρόπον;
5	Α. ἐγὼ διδάξω καθ’ ὅσον ἂν τὸν κότταβον ἀφεὶς ἐπὶ τὴν πλάστιγγα ποιήσῃ πεσεῖν— Β. πλάστιγγα; ποίαν; τοῦτο τοὐπικείμενον ἄνω τὸ μικρόν, τὸ πινακίσκιον λέγεις; Α. τοῦτ’ ἔστι πλάστιγξ—οὗτος ὁ κρατῶν γίνεται.
10	Β. πῶς δ’ εἴσεταί τις τοῦτ’; Α. ἐὰν θίγῃ μόνον αὐτῆς, ἐπὶ τὸν μάνην πεσεῖται καὶ ψόφος ἔσται πάνυ πολύς. Β. πρὸς θεῶν, τῷ κοττάβῳ πρόσεστι καὶ μάνης τις ὥσπερ οἰκέτης;
13	. . . . . . . . . . . . . . . Β. ᾧ δεῖ λαβὼν τὸ ποτήριον δεῖξον νόμῳ.
15	Α. αὐλητικῶς δεῖ καρκινοῦν τοὺς δακτύλους, οἶνόν τε μικρὸν ἐγχέαι, καὶ μὴ πολύν· ἔπειτ’ ἀφήσεις. Β. τίνα τρόπον; Α. δεῦρο βλέπε. τοιοῦτον. Β. ὦ Πόσειδον, ὡς ὑψοῦ σφόδρα. Α. οὕτω ποιήσεις. Β. ἀλλ’ ἐγὼ μὲν σφενδόνῃ
20	οὐκ ἂν ἐφικοίμην αὐτός’. Α. ἀλλὰ μάνθανε.	33
tit 56	ΒΑΚΧΑΙ
56	ἐπεὶ δὲ τοῦτ’ οὐκ ἔστι, κακοδαίμων σφόδρα ὅστις γαμεῖ γυναῖκα, πλὴν ἐν τοῖς Σκύθαις· ἐκεῖ μόνον γὰρ οὐχὶ φύετ’ ἄμπελος.
tit 57	ΒΑΤΑΛΟΣ
tit 58-61	ΒΟΙΩΤΙΣ
58	[καὶ περὶ μὲν ὄψου γ’ ἠλίθιον τὸ καὶ λέγειν ὥσπερ πρὸς ἀπλήστους.] ἀλλὰ ταυτὶ λάμβανε, παρθένε, τὰ μῆλα. Β. καλά γε. Α. καλὰ δῆτ’, ὦ θεοί· νεωστὶ γὰρ τὸ σπέρμα τοῦτ’ ἀφιγμένον
5	εἰς τὰς Ἀθήνας ἐστὶ παρὰ τοῦ βασιλέως. Β. παρ’ Ἑσπερίδων, ᾤμην γε. Α. νὴ τὴν Φωσφόρον, φησὶν τὰ χρυσᾶ μῆλα ταῦτ’ εἶναι. Β. τρία μόνον ἐστίν. Α. ὀλίγον ἐστὶ τὸ καλὸν πανταχοῦ
5	καὶ τίμιον.	35
59	ἐνεγκεῖν ἐξ ἀγροῦ μοι τῶν ῥοῶν τῶν σκληροκόκκων.
60	καλέσας τε παρατίθησιν ἐν παροψίδι βολβούς.
61	κάνθαρος	36
tit 62-64	ΒΟΜΒΥΛΙΟΣ
62	τὰς προσφόρους ὑμῖν τροφάς, σκορόδια, τυρόν, κρόμμυα, κάππαριν . . . πάντα ταῦτ’ ἐστὶν δραχμῆς.
64	κνισολοιχός
tit 65-67	ΒΟΥΣΙΡΙΣ	37
65	βότρυς, ῥόας, φοίνικας, ἕτερα νώγαλα.
66	τὸ χερνιβεῖον πρῶτον· ἡ πομπὴ σαφής.
67	δρᾶμ’ ἀκοῦσαι
tit 68	ΒΟΥΤΑΛΙΩΝ
68	Α. καὶ μὴν ἑστιάσω τήμερον ὑμᾶς ἐγώ· σὺ δ’ ἀγοράσεις ἡμῖν λαβών, Πίστ’, ἀργύριον. Π. ἄλλως γὰρ οὐκ ἐπίσταμαι χρηστῶς ἀγοράζειν. Α. φράζε δή, Φιλούμενον,
5	ὄψῳ τίνι χαίρεις; Φ. πᾶσι. Α. καθ’ ἕκαστον λέγε· ἰχθὺν τίν’ ἡδέως φάγοις ἄν; Φ. εἰς ἀγρὸν ἦλθεν φέρων ποτ’ ἰχθυοπώλης μαινίδας καὶ τριγλίδας, καὶ νὴ Δί’ ἤρεσεν σφόδρα
5	ἡμῖν ἅπασιν. Α. εἶτα καὶ νῦν, εἰπέ μοι,	38
10	τούτων φάγοις ἄν; Φ. κἄν τις ἄλλος μικρὸς ᾖ· τοὺς γὰρ μεγάλους τούτους ἅπαντας νενόμικα ἀνθρωποφάγους ἰχθῦς. Α. τί φής, ὦ φίλτατε, ἀνθρωποφάγους; πῶς; Π. ὧν ἂν ἄνθρωπος φάγοι, δῆλον ὅτι. ταῦτα δ’ ἐστὶν Ἑλένης βρώματα,
15	ἅ φησιν οὗτος, μαινίδας καὶ τριγλίδας.
tit 69	ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ
69	πορφύρας ὀκτὼ κύκλοι	39
tit 70-72	ΓΑΜΟΣ
70	πατάνια, σεῦτλον, σίλφιον, χύτρας, λύχνους, κορίαννα, κρόμμυ’, ἅλας, ἔλαιον, τρύβλιον.
71	κογχίον τε μικρὸν ἀλλᾶντός τε προστετμημένον
72	ἐκτεμὼν χορδῆς μεσαῖον
tit 73-74	ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ
73	τῶν οἰκιῶν οὖν ὧν ὁρᾷς, ἐν τῇδε μὲν ὁ τῶν Φρυγῶν τύραννος οἰκῶν τυγχάνει
73	γέρων, ἀπ’ ἀρχῆς Λαομέδων καλούμενος.	40
74	Π. οἴμοι περιπλοκὰς λίαν ἐρωτᾷς. Λ. ἀλλ’ ἐγὼ σαφῶς φράσω. τῆς ἁρπαγῆς τοῦ παιδὸς εἰ ξύνοισθά τι, ταχέως λέγειν χρὴ πρὶν κρέμασθαι. Π. πότερά μοι
5	γρῖφον προβάλλεις τοῦτον εἰπεῖν, δέσποτα, τῆς ἁρπαγῆς τοῦ παιδὸς εἰ ξύνοιδά τι, ἢ τί δύναται τὸ ῥηθέν; Λ. ἔξω τις δότω ἱμάντα ταχέως οἷον. Π. οὐκ ἔγνων ἴσως. ἔπειτα τοῦτο ζημιοῖς με; μηδαμῶς·
10	ἅλμης δ’ ἐχρῆν τι περιφέρειν ποτήριον. Λ. οἶσθ’ οὖν ὅπως δεῖ τοῦτό ς’ ἐκπιεῖν; Π. ἐγώ; κομιδῆ γε. Λ. πῶς; Π. ἐνέχυρον ἀποφέροντά σου. Λ. οὐκ ἀλλ’ ὀπίσω τὼ χεῖρε ποιήσαντα δεῖ
10	ἕλκειν ἀπνευστί.	41
tit 75	ΓΛΑΥΚΟΣ
75	καλυψάμενος τριβωνίῳ διεπαρθένευσα.
tit 76	ΓΟΡΓΥΘΟΣ
76	ἧττόν τ’ ἀποσταίην ἂν ὧν προειλόμην
76	ἢ Καλλιμέδων γλαύκου πρόοιτ’ ἂν κρανίον.	42
tit 77-78	ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ
77	τάριχος ἀντακαῖον εἴ τις βούλετ’ ἢ Γαδειρικόν, Βυζαντίας δὲ θυννίδος ὀσμαῖσι χαίρει.
78	σησαμίδας ἢ μελίπηκτα ἢ τοιοῦτό τι.
tit 79	ΔΗΛΙΑ
79	λάχανα κνήστ’ ἢ στέμφυλα
tit 80-84	ΔΙΔΥΜΟΙ
80	ὁ γὰρ παράσιτός ἐστιν, ἂν ὀρθῶς σκοπῇς,
80	κοινωνὸς ἀμφοῖν, τῆς τύχης καὶ τοῦ βίου. οὐδεὶς παράσιτος εὔχετ’ ἀτυχεῖν τοὺς φίλους, τοὐναντίον δὲ πάντας εὐτυχεῖν ἀεί.	43
5	ἔστιν πολυτελὴς τῷ βίῳ τις, οὐ φθονεῖ, μετέχειν δὲ τούτων εὔχετ’ αὐτῷ συμπαρών. κἄστιν φίλος γενναῖος ἀσφαλής θ’ ἅμα, οὐ μάχιμος, οὐ πάροξυς, οὐχὶ βάσκανος, ὀργὴν ἐνεγκεῖν ἀγαθός· ἂν σκώπτῃς, γελᾷ·
10	ἐρωτικός, γέλοιος, ἱλαρὸς τῷ τρόπῳ, πάλιν στρατιώτης ἀγαθὸς εἰς ὑπερβολήν, ἂν ᾖ τὸ σιτάρχημα δεῖπνον εὐτρεπές.
81	τὸ ποτήριόν μοι τὸ μέγα προσφέρει λαβών. ἐνεχεάμην ἄκρατον οὐχὶ παιδιᾷ, κυάθους θεῶν τε καὶ θεαινῶν μυρίους· ἔπειτ’ ἐπὶ τούτοις πᾶσι τῆς σεμνῆς θεᾶς,
5	καὶ τοῦ γλυκυτάτου βασιλέως διμοιρίαν.	44
82	ἀπέλαυσα πολλῶν καὶ καλῶν ἐδεσμάτων, πιών τε προπόσεις τρεῖς ἴσως ἢ τέτταρας ἐστρηνίων πως, καταβεβρωκὼς σιτία ἴσως ἐλεφάντων τεττάρων.
83	οἰνογευστεῖ, περιπατεῖ ἐν τοῖς στεφάνοις.
84	συμπάσχειν
tit 85-86	ΔΙΠΛΑΣΙΟΙ
85	Α. τί οὖν ἐνέσται τοῖς θεοῖσιν; Β. οὐδὲ ἕν, ἂν μὴ κεράσῃ τις. Α. ἴσχε, τὸν ᾠδὸν λάμβανε. ἔπειτα μηδὲν τῶν ἀπηρχαιωμένων τούτων περάνῃς, τὸν Τελαμῶνα, μηδὲ τὸν
5	Παιῶνα, μηδ’ Ἁρμόδιον.	45
86	οὐδεὶς πώποτε, ὦ δέσποτ’, ἀπέθαν’ ἀποθανεῖν πρόθυμος ὤν, τοὺς γλιχομένους δὲ ζῆν κατασπᾷ τοῦ σκέλους ἄκοντας ὁ Χάρων ἐπὶ τὸ πορθμεῖόν τ’ ἄγει
5	σιτιζομένους καὶ πάντ’ ἔχοντας ἀφθόνως. ὁ δὲ λιμός ἐστιν ἀθανασίας φάρμακον.
tit 87	ΔΡΑΠΕΤΑΓΩΓΟΣ
87	κοσμίως ποιῶν τὴν ἔνθεσιν μικρὰν μὲν ἐκ τοῦ πρόσθε, μεστὴν δ’ ἔνδοθεν τὴν χεῖρα, καθάπερ αἱ γυναῖκες, κατέφαγεν πάμπολλα καὶ ταχύτατα.
tit 88	ΔΥΣΕΡΩΤΕΣ
88	ἐκεῖσε δ’ οὐ πλέω
88	ὅθεν διεσπάσθημεν, ἐρρῶσθαι λέγων ἅπασιν, ἵπποις, σιλφίῳ, συνωρίσιν, καυλῷ, κέλησι, μαστοῖς, πυρετοῖς, ὀποῖς.	46
tit 89-90	ΔΥΣΠΡΑΤΟΣ
89	ὁρᾶν τε κείμενα ἄμητας ἡμιβρῶτας ὀρνίθειά τε, ὧν οὐδὲ λειφθέντων θέμις δούλῳ φαγεῖν, ὥς φασιν αἱ γυναῖκες. ὃ δὲ χολᾶν ποιεῖ,
5	γάστριν καλοῦσι καὶ λαμυρὸν ὃς ἂν φάγῃ
5	ἡμῶν τι τούτων.	47
90	Σικελῶν τε τέχναις ἡδυνθεῖσαι δαιτὸς διαθρυμματίδες.
tit 91	ΔΩΔΩΝΙΣ
91	πόθεν οἰκήτωρ, ἤ τις Ἰώνων τρυφεραμπεχόνων ἁβρὸς ἡδυπαθὴς ὄχλος ὥρμηται;
tit 92-93	ΕΠΙΔΑΥΡΙΟΣ
92	ἐπαίζομεν μὲν ἀρτίως τοῖς ἀστρίχοις.	48
93	ἠκρόασο
tit 94	ΕΠΙΚΛΗΡΟΣ
94	ὦ γῆρας, ὡς ἅπασιν ἀνθρώποισιν εἶ ποθεινόν, ὡς εὔδαιμον, εἶθ’ ὅταν παρῇς ἀχθηρόν, ὡς μοχθηρόν, εὖ λέγει τέ σε οὐδείς, κακῶς δὲ πᾶς τις ὃς σοφῶς λέγει.
tit 95-97	ΕΥΘΥΔΙΚΟΣ
95	ἔπειτα πουλύπους τετμημένος
95	ἐν βατανίοισιν ἑφθός.	49
96	ἐγὼ ξενιτευόμενος ἐστρατευόμην.
97	πάνυ συχνὴ σφύραινα. Β. κέστραν ἀττικιστὶ δεῖ λέγειν.
tit 98-99	ΕΥΠΛΟΙΑ
98	λύπη γὰρ ἀνθρώποισι καὶ τὸ ζῆν κακῶς ὥσπερ πονηρὼ ζωγράφω τὰ χρώματα
98	πρώτιστον ἀφανίζουσιν ἐκ τοῦ σώματος.	50
tit 100-101	ΕΦΕΣΙΑ
100	δύστηνος ὅστις ζῇ θαλάττιον βίον· τῶν γὰρ πλεόντων ζητεῖν. στάδια ἑκατὸν ἐλθεῖν που δὴ κρεῖττον ἢ πλεῦσαι πλέθρον. πλεῖς τὴν θάλατταν σχοινίων πωλουμένων;
101	ἐν γῇ πένεσθαι μᾶλλον ἢ πλουτοῦντα πλεῖν.
tit 102	ΖΑΚΥΝΘΙΟΣ
102	εἶτ’ οὐ δικαίως εἰμὶ φιλογύνης ἐγὼ καὶ τὰς ἑταίρας ἡδέως πάσας ἔχω; τουτὶ γὰρ αὐτὸ πρῶτον ὃ σὺ ποιεῖς παθεῖν, μαλακαῖς καλαῖς τε χερσὶ τριφθῆναι πόδας,
5	πῶς οὐχὶ σεμνόν ἐστιν;	51
tit 103	ΖΩΓΡΑΦΟΣ
103	ἄγαλμα καὶ γραφὴν καὶ ἀνδριάντα
tit 104	ΗΝΙΟΧΟΣ
104	ἀνδρὸς διαφέρει τοῦτ’ ἀνήρ· ὁ μὲν κακῶς πράττων τὸ λυποῦν ἤγαγ’ εἰς παράστασιν, ὁ δ’ ἐμφρόνως δεξάμενος ἤνεγκεν καλῶς.
tit 105	ΘΑΜΥΡΑΣ
105	καὶ σοῦ γ’ ἐπώνυμός τις ἐν φήμαις βροτῶν Θρῄκης κατάρδων ποταμὸς ὠνομασμένος,
105	Στρυμών, μεγίστας ἐγχέλεις κεκτημένος.	52
tit,ante 106	[ΘΕΟΓΟΝΙΑ]
tit 106	ΘΟΡΙΚΙΟΙ Η ΔΙΟΡΥΤΤΩΝ
106	λοῦται δ’ ἀληθῶς; ἀλλὰ τί; ἐκ χρυσοκολλήτου γε κάλπιδος μύρῳ Αἰγυπτίῳ μὲν τοὺς πόδας καὶ τὰ σκέλη, φοινικίνῳ δὲ τὰς γνάθους καὶ τιτθία,
5	σισυμβρίνῳ δὲ τὸν ἕτερον βραχίονα, ἀμαρακίνῳ δὲ τὰς ὀφρῦς καὶ τὴν κόμην, ἑρπυλλίνῳ δὲ τὸ γόνυ καὶ τὸν αὐχένα.
tit,ante 107	ΙΑΣΩΝ	53
tit 107-108	ΙΑΤΡΟΣ
107	ἅπαν τὸ λυποῦν ἐστιν ἀνθρώπῳ νόσος ὀνόματ’ ἔχουσα πολλά.
108	τῶν γίγγρων αὐλῶν
tit 109-111	ΙΠΠΕΙΣ
109	πῶς οὖν διαιτώμεσθα; Β. τὸ μὲν ἐφίππιον στρῶμ’ ἐστὶν ἡμῖν, ὁ δὲ καλὸς πῖλος κάδος, ψυκτήρ· τί βούλει; πάντ’, Ἀμαλθείας κέρας.
110	τῶν δ’ ἀκοντίων
110	συνδοῦντες ὀρθὰ τρία λυχνείῳ χρώμεθα.	54
tit 112	ΚΑΙΝΕΥΣ
112	ειτ’ ηδηλος φιάλην τὸ ὅπλον Ἄρεως, κατὰ Τιμόθεον, ξυστόν τε βέλος.
tit 113	ΚΑΡΕΣ
113	οὐχ ὁρᾷς ὀρχούμενον ταῖς χερσὶ τὸν βάκηλον; οὐδ’ αἰσχύνεται ὁ τὸν Ἡράκλειτον πᾶσιν ἐξηγούμενος, ὁ τὴν Θεοδέκτου μόνος ἀνευρηκὼς τέχνην,
5	ὁ τὰ κεφάλαια συγγράφων Εὐριπίδῃ.	55
tit 114-115	ΚΑΡΙΝΗ
114	τρίποδα καὶ κάδον παραθέμενος ψυκτῆρά τ’ οἴνου . . . μεθύσκεται.
115	πότος ἔσται . . . σφοδρότερος· οὐκοῦν, εἰ φράσαι τις, οὐκ ἔτι ἔξεστι κυαθίζειν γάρ . . . . . τὸν δὲ κάδον ἔξω καὶ τὸ ποτήριον λαβὼν
5	ἀπόφερε τἄλλα πάντα.	56
tit 116	ΚΗΠΟΥΡΟΣ
tit 117	ΚΙΘΑΡΙΣΤΗΣ
117	οὐκ ἐφύσων οἱ Λάκωνες ὡς ἀπόρθητοί ποτε;
117	νῦν δ’ ὁμηρεύους’ ἔχοντες πορφυροῦς κεκρυφάλους.	57
tit 118-121	ΚΙΘΑΡΩΙΔΟΣ
118	οὐ ψεῦδος οὐδέν φησιν
119	ὀφθαλμὸν ὤρυττέν τις ὥσπερ ἰχθύος Μάτων προσελθών.
120	εἰσδυόμενος εἰς πόρκον, ὅθεν ἔξω πάλιν οὐ ῥᾳδίως ἔξειμι τὴν αὐτὴν ὁδόν.
121	στειλεὰν ῥαφανῖδα, σικύους τέτταρας.
tit 122	ΚΛΕΟΦΑΝΗΣ
122	τὸ δὲ τυραννεῖν ἐστιν ἢ τί ποτε τὸ σπουδαῖον; ἀκολουθεῖν ἔρις
122	ἐν τῷ Λυκείῳ μετὰ σοφιστῶν, νὴ Δία, λεπτῶν ἀσίτων συκίνων, λέγονθ’ ὅτι	58
5	τὸ πρᾶγμα τοῦτ’ οὐκ ἔστιν εἴπερ γίνεται· οὐδ’ ἔστι γάρ πω γινόμενον ὃ γίνεται, οὔτ’ εἰ πρότερον ἦν, ἔστιν ὅ γε νῦν γίνεται· ἔστιν γὰρ οὐκ ὂν οὐδέν· ὃ δὲ μὴ γέγονέ πω, οὐκ ἔσθ’ ἕωσπερ γέγονεν, ὅ γε μὴ γέγονέ πω·
10	ἐκ τοῦ γὰρ εἶναι γέγονεν· εἰ δ’ οὐκ ἦν ὅθεν, πῶς ἐγένετ’ ἐξ οὐκ ὄντος; οὐχ οἷόν τε γάρ. εἰ δ’ αὐτόθεν ποι γέγονεν, οὐκ ἔσται κηποι δέποτις εἴη, ποθεν γενήσεται τοὐκ ὂν εἰς οὐκ ὄν· εἰς οὐκ ὂν γὰρ οὐ δυνήσεται.
15	ταυτὶ δ’ ὅ τι ἐστὶν οὐδ’ ἂν ἁπόλλων μάθοι.
tit 123	ΚΝΑΦΕΥΣ
123	ὅστις τέχνην πρῶτος κατέδειξε τῶν θεῶν,
123	οὗτος μέγιστον εὗρεν ἀνθρώποις κακόν. ὅταν γὰρ ἀπορῆταί τις, ἂν μὲν ἀργὸς ᾖ, ἐλθὼν ἀπεκινδύνευσεν ἡμέραν μίαν,	59
5	ὥστ’ ἢ γεγονέναι λαμπρὸς ἢ τεθνηκέναι. ἡμεῖς δ’ ἔχοντες ἀρραβῶνα τὴν τέχνην τοῦ ζῆν, ἀεὶ πεινῶμεν ἐπὶ ταῖς ἐλπίσιν, ἐξόν τε μικρὸν διαπορηθῆναι χρόνον, τὸν βίον ἅπαντα τοῦτο δρᾶν αἱρούμεθα.
tit 124-125	ΚΝΟΙΘΙΔΕΥΣ Η ΓΑΣΤΡΩΝ
124	ἐγὼ πρότερον μὲν τοὺς κελεύοντας λέγειν γρίφους παρὰ πότον ᾠόμην ληρεῖν σαφῶς λέγοντας οὐδέν, ὁπότε προστάξαι τέ τις εἰπεῖν ἐφεξῆς ὅ τι φέρων τις μὴ φέρει,
5	ἐγέλων νομίζων λῆρον, οὐκ ἂν γενόμενον οὐδέποτέ γ’ οἶμαι πρᾶγμα παντελῶς λέγειν, ἐνέδρας δ’ ἕνεκα. νυνὶ δὲ τοῦτ’ ἔγνωχ’ ὅτι ἀληθὲς ἦν· φέρομεν γὰρ ἄνθρωποι δέκα ἔρανόν τιν’, οὐ φέρει δὲ τούτων τὴν φορὰν
10	οὐδείς. σαφῶς οὖν ὅ τι φέρων τις μὴ φέρει, τοῦτ’ ἔστιν, ἦν θ’ ὁ γρῖφος ἐνταῦθα ῥέπων. καὶ τοῦτο μὲν δὴ κἄστι συγγνώμην ἔχον· ἀλλ’ οἷα λογοποιοῦσιν ἐν τῷ πράγματι οἱ τἀργύριον μὴ κατατιθέντες, ὡς σφόδρα
15	Φίλιππος. ἆρ’ ἦν εὐτυχής τις νὴ Δία.	60
125	ἄτοπά γε κηρύττουσιν ἐν τοῖς ἰχθύσιν κηρύγμαθ’, οὗ καὶ νῦν τις ἐκεκράγει μέγα μέλιτος γλυκυτέρας μεμβράδας φάσκων ἔχειν. εἰ τοῦτο τοιοῦτ’ ἐστίν, οὐδὲν κωλύει
5	τοὺς μελιτοπώλας αὖ λέγειν βοᾶν θ’ ὅτι πωλοῦσι τὸ μέλι σαπρότερον τῶν μεμβράδων.
tit 126	ΚΟΡΙΝΘΙΑ
126	ἔπειτα κἀκροκώλιον ὕειον Ἀφροδίτῃ; γέλοιον. Β. ἀγνοεῖς; ἐν τῇ Κύπρῳ δ’ οὕτω φιληδεῖ ταῖς ὑσίν, ὦ δέσποθ’, ὥστε σκατοφαγεῖν ἀπεῖρξε
5	τὸ ζῷον . . τοὺς δὲ βοῦς ἠνάγκασεν.	61
tit 127	ΚΟΡΟΠΛΑΘΟΣ
127	γύναι, πρὸς αὐλὸν ἦλθες. ὀρχήσει πάλιν τὴν ἴγδιν . . τὴν θυΐαν ἀγνοεῖς; τοῦτ’ ἔστιν ἴγδις.
tit 128-129	ΚΟΥΡΙΣ	62
128	ἐλθών τε πρὸς τὸν τεμαχοπώλην περίμενε, παρ’ οὗ φέρειν εἴωθα· κἂν οὕτω τύχῃ, Εὔθυνος . . ἀπολοπίζων αὐτόθι χρηστόν τι περίμεινον κέλευσον μὴ τεμεῖν.
129	Α. ὁ μὲν ἀγρῷ τρεφόμενος θαλάττιον μὲν οὗτος οὐδὲν ἐσθίει, πλὴν τῶν παρὰ γῆν, γόγγρον τιν’ ἢ νάρκην τιν’ ἢ θύννης τὰ πρὸς τῆς ποια τὰ κάτωθεν λέγω.
5	Β. τούτους φάγοις ἄν; Γ. τοὺς γὰρ ἄλλους νενόμικα ἀνθρωποφάγους ἰχθῦς. Β. τὸ δεῖνα δ’ ἐσθίεις; τουτι κακόνωτα πλοῖα Γ. Κωπᾷδας λέγεις; ἀγρίως γε. Β. παρὰ λίμνην γὰρ γεωργῶν τυγχάνω· τὰ δ’ ἐγχέλεια γράψομαι λιποταξίου.
10	κομιδῆ γὰρ οὐκ ἦν οὐδαμοῦ.	63
tit 130	ΚΥΒΕΥΤΑΙ
130	ῥίσκος ἦν ὃν εἶπεν
tit 131-133	ΚΥΚΛΩΨ	64
131	κέρμα γάρ τι τυγχάνω
132	ἔστω δ’ ἡμῖν κεστρεὺς τμητός, νάρκη πνικτή, πέρκη σχιστή, τευθὶς σακτή, συνόδων ὀπτός, γλαύκου προτομή, γόγγρου κεφαλή,
5	βατράχου γαστήρ, θύννου λαγόνες, βατίδος νῶτον, κέστρας ὀσφύς, ψήττας κίσχος, μαινίς, καρίς, τρίγλη, φυκίς· τῶν τοιούτων μηδὲν ἀπέστω.
133	τῶν χερσαίων δ’ ὑμῖν ἥξει παρ’ ἐμοῦ ταυτί· βοῦς ἀγελαῖος, τράγος ἠλιβάτας, αἲξ οὐρανία, κριὸς τομίας,
5	κάπρος ἐκτομίας, ὗς οὐ τομίας, δέλφαξ, δασύπους, ἔριφοι, . . τυρὸς χλωρός, τυρὸς ξηρός, τυρὸς κοπτός, τυρὸς ξυστός,
5	τυρὸς τμητός, τυρὸς πηκτός.	65
tit 134-136	ΚΩΡΥΚΟΣ
134	τῶν θαλαττίων δ’ ἀεὶ ὄψων ἓν ἔχομεν, διὰ τέλους δὲ τοῦθ’, ἅλας. . . . . . ἐπὶ δὲ τούτοις πίνομεν οἰνάριον εἶδος, νὴ Δί’, οἰκίας τρόπον
5	πόσειδος οἷον τοῖς παροῦσι συμφέρει
5	ἁπαξάπασιν ὀξυβάφῳ ποτηρίῳ.	66
135	πρῶτον μὲν ὥσπερ πυθαγορίζων ἐσθίει ἔμψυχον οὐδέν, τῆς δὲ πλείστης τοὐβολοῦ μάζης μελαγχρῆ μερίδα λαμβάνων λέπει.
136	ἐν ὅσῳ δ’ ἀκροῶμαί σου, κέλευσόν μοί τινα φέρειν ἀπονίψασθαι. Β. δότω τις δεῦρ’ ὕδωρ καὶ σμῆμα.
tit 137	ΛΑΜΠΑΣ	67
137	τράπεζα φυστημινεις ἀλλὰ μὴν δαίμονος ἀγαθοῦ μετάνιπτρον, ἐντραγεῖν, σπονδή, κρότος.
tit 138-139	ΛΑΜΠΩΝ
138	κεστρεῖς ἔχων, ἀλλ’ οὐ στρατιώτας, τυγχάνεις νήστεις.
139	ὁ δεῖν’ Ἰᾶπυξ, κέρασον εὐζωρέστερον.
tit 140	ΛΕΠΤΙΝΙΣΚΟΣ
140	οἶνον Θάσιον πίνοις ἄν; Β. εἴ τις ἐγχέαι.
140	Α. πρὸς ἀμυγδάλας δὲ πῶς ἔχεις; Β. εἰρηνικῶς. μαλακὰς σφόδρα, δι’ ἃς μέλιτι προσπαίζειν βία. Α. μελίπηκτα δ’ εἴ σοι προσφέροι; Β. τρώγοιμι καὶ	68
5	ᾠὸν δὲ καταπίνοιμ’ ἄν. Α. ἄλλου δεῖ τινος;
tit 141-142	ΛΕΥΚΑΔΙΟΣ
141	ἐνταῦθ’ ἀναρίστητος εὐθὺς κιθαριεῖ.
142	ἀσταφίδος, ἁλῶν, σιραίου, σιλφίου, τυροῦ, θύμου, σησάμου, νίτρου, κυμίνου, ῥοῦ, μέλιτος, ὀριγάνου, βοτανίων, ὄξους, ἐλαῶν, εἰς ἀβυρτάκην χλόης,
142	καππάριδος, ᾠῶν, ταρίχους, καρδάμων, θρίων, ὀποῦ.	69
tit 143	ΛΕΩΝΙΔΗΣ
143	ἀλλὰ πρὶν δεδειπνάναι ἡμᾶς παρέσται.
tit 144-145	ΛΗΜΝΙΑΙ
144	εἶτ’ ἔστιν ἢ γένοιτ’ ἂν ἡδίων τέχνη ἢ πρόσοδος ἄλλη τοῦ κολακεύειν εὐφυῶς; ὁ ζωγράφος πονεῖ τι καὶ πικραίνεται, ὁ γεωργὸς ἐν ὅσοις ἐστὶ κινδύνοις πάλιν.
5	πρόσεστι πᾶσιν ἐπιμέλεια καὶ πόνος. ἡμῖν δὲ μετὰ γέλωτος ὁ βίος καὶ τρυφῆς· οὗ γὰρ τὸ μέγιστον ἔργον ἐστὶ παιδιά, ἁδρὸν γελάσαι, σκῶψαί τιν’, ἐκπιεῖν πολύν, οὐχ ἡδύ; ἐμοὶ μὲν μετὰ τὸ πλουτεῖν δεύτερον.
145	παρετέθη τρίπους πλακοῦντα χρηστόν, ὦ πολυτίμητοι θεοί, ἔχων ἐν ἀργυρῷ τε τρυβλίῳ μέλι.
tit 146	ΛΥΔΟΣ
146	Κολχὶς ἄνθρωπος πάροινος	70
tit 147	ΛΥΚΩΝ
147	τά τ’ ἄλλα δεινούς φασι τοὺς Αἰγυπτίους εἶναι τὸ νομίσαι τ’ ἰσόθεον τὴν ἔγχελυν· πολὺ τῶν θεῶν γάρ ἐστι τιμιωτέρα. τῶν μὲν γὰρ εὐξαμένοισιν ἔσθ’ ἡμῖν τυχεῖν,
5	τούτων δὲ δραχμὰς τοὐλάχιστον δώδεκα ἢ πλέον ἀναλώσασιν ὀσφρέσθαι μόνον. οὕτως ἐσθ’ ἅγιον παντελῶς τὸ θηρίον.
tit 148	ΜΑΛΘΑΚΗ
148	ἔρχεται, μετέρχετ’ αὖ, προσέρχετ’ αὖ, μετέρχεται, ἥκει, πάρεστι, ῥύπτεται, προσέρχεται, σμῆται, κτενίζετ’, ἐκβέβηκ’, ἐντρίβεται,
5	λοῦται, σκοπεῖται, στέλλεται, μυρίζεται,
5	κοσμεῖτ’, ἀλείφετ’· ἂν δ’ ἔχῃ τι ἀπάγχεται.	71
tit 149	ΜΕΛΑΝΙΩΝ
149	τοῦτον ἐγὼ κρίνω μετανιπτρίδα τῆς Ὑγιείας πίνειν ζωροτέρῳ χρώμενον οἰνοχόῳ.
tit 150	ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ
150	ἀσκοπυτίνην τινὰ
150	δίψους ἀρωγόν	72
tit 151	ΜΕΛΙΤΤΑ
151	ἐπὶ χρήμασιν δ’ ὢν ἔμπορος φρονεῖ μέγα, ὧν ἐστι πάντων ἐνίοτ’ ἄνεμος κύριος.
tit 152	ΜΕΤΟΙΚΟΣ
152	προσέλαβον ἐλθὼν τουτονὶ τραπεζοποιόν, ὃς πλυνεῖ σκεύη, λύχνους ἑτοιμάσει, σπονδὰς ποιήσει, τἄλλ’ ὅσα τούτῳ προσήκει.
tit 153	ΜΗΔΕΙΑ
153	ἦν χιτὼν ἀμόργινος,
153	ἕτερος δὲ περιηγητός ἐστιν οὑτοσί.	73
tit 154-155	ΜΗΤΡΑΓΥΡΤΗΣ
154	τήν τε παῖδ’ ἀλείμματα παρὰ τῆς θεοῦ λαβοῦσαν εἶτα τοὺς πόδας ἐκέλευ’ ἀλείφειν πρῶτον, εἶτα τὰ γόνατα. ὡς θᾶττον ἡ παῖς δ’ ἥψατ’ αὐτοῦ τῶν ποδῶν
5	ἔτριψέ τ’, ἀνεπήδησεν.
155	δεδιῳκημένα
tit 156	ΜΗΤΡΟΦΩΝ
156	διδοῦσιν	74
tit 157	ΜΙΔΩΝ
157	ἀργυροθήκην
tit 158	ΜΙΝΩΣ
158	τρώγοντες μολόχης ῥίζαν
tit 159	ΜΙΣΟΠΟΝΗΡΟΣ
159	εἶτ’ οὐ σοφοὶ δῆτ’ εἰσὶν οἱ Σκύθαι σφόδρα, οἳ γενομένοισιν εὐθέως τοῖς παιδίοις διδόασιν ἵππων καὶ βοῶν πίνειν γάλα; κοὐ μὰ Δία τίτθας εἰσάγουσι βασκάνους,
5	καὶ παιδαγωγοὺς αὖθις, ὧν μεῖζον (κακὸν οὐκ ἔστιν οὐδέν, μετά) γε μαίας νὴ Δία· αὗται δ’ ὑπερβάλλουσι, μετά γε νὴ Δία τοὺς μητραγυρτοῦντάς γε· πολὺ γὰρ αὖ γένος μιαρώτατον τοῦτ’ ἔστιν, εἰ μὴ νὴ Δία
10	τοὺς ἰχθυοπώλας βούλεταί τις λέγειν, . . . μετά γε τοὺς τραπεζίτας· ἔθνος
10	τούτου γὰρ οὐδέν ἐστιν ἐξωλέστερον.	75
tit 160	ΜΝΗΜΑΤΑ
160	τῶν Πυθαγοριστῶν δ’ ἔτυχον ἄθλιοί τινες ἐν τῇ χαράδρᾳ τρώγοντες ἅλιμα καὶ κακὰ τοιαῦτα συλλέγοντες ἐν τῷ κωρύκῳ.
tit 161	ΜΟΙΧΟΙ
161	οὐκ ἔστιν οὐδὲν θηρίον τῶν ἰχθύων ἀτυχέστερον· τῷ μὴ γὰρ ἀποχρῆν ἀποθανεῖν αὐτοῖς ἁλοῦσιν, εἶτα κατεδηδεσμένοις εὐθὺς ταφῆναι, παραδοθέντες ἄθλιοι
5	τοῖς ἰχθυοπώλαις τοῖς κακῶς ἀπολουμένοις σήπονθ’, ἕωλοι κείμενοι δύ’ ἡμέρας ἢ τρεῖς· μόλις δ’ ἐάν ποτ’ ὠνητὴν τυφλὸν
5	λάβωσιν, ἔδοσαν τῶν νεκρῶν ἀναίρεσιν τούτῳ· κομίσας δ’ ἐξέβαλεν . . οἴκαδε	76
10	τὴν πεῖραν ἐν τῇ ῥινὶ τῆς ὀσμῆς λαβών.
tit 162	ΜΥΛΩΝ
162	βυβλιδίου κόλλημα
tit 163-165	ΜΥΣΤΙΣ
163	σὺ δ’ ἀλλὰ πῖθι. Β. τοῦτο μέν σοι πείσομαι· καὶ γὰρ ἐπαγωγόν, ὦ θεοί, τὸ σχῆμά πως τῆς κύλικός ἐστιν ἄξιόν τε τοῦ κλέους τοῦ τῆς ἑορτῆς. οὗ μὲν ἦμεν ἄρτι γὰρ
5	ἐξ ὀξυβαφίων κεραμεῶν ἐπίνομεν· τούτῳ δέ, τέκνον, πολλὰ κἀγάθ’ οἱ θεοὶ τῷ δημιουργῷ δοῖεν, ὃς ἐποίησέ σε,
5	τῆς συμμετρίας καὶ τῆς ἀφελείας εἵνεκα.	77
164	ταῖς εὐτελείαις οἱ θεοὶ χαίρουσι γάρ· τεκμήριον δ’· ὅταν γὰρ ἑκατόμβας τινὲς θύωσιν, ἐπὶ τούτοις ἅπασιν ὕστατος . . . πάντων καὶ λιβανωτὸς ἐπετέθη,
5	ὡς τἄλλα μὲν τὰ πολλὰ παραναλούμενα δαπάνην ματαίαν οὖσαν αὐτῶν εἵνεκα, τὸ δὲ μικρὸν αὐτὸ τοῦτ’ ἀρεστὸν τοῖς θεοῖς.
165	βούλει καὶ σύ, φιλτάτη, πιεῖν; Β. καλῶς ἔχει μοι. Α. τοιγαροῦν φέρε . . .
165	μέχρι γὰρ τριῶν δεῖν φασι τιμᾶν τοὺς θεούς.	78
tit 166-167	ΝΕΑΝΙΣΚΟΙ
166	ἐγὼ τέως μὲν ᾠόμην τὰς Γοργόνας εἶναί τι λογοποίημα, πρὸς ἀγορὰν δ’ ὅταν ἔλθω, πεπίστευκ’· ἐμβλέπων γὰρ αὐτόθι τοῖς ἰχθυοπώλαις, λίθινος εὐθὺς γίνομαι,
5	ὥστ’ ἐξ ἀνάγκης ἔστ’ ἀποστραφέντι μοι λαλεῖν πρὸς αὐτούς· ἂν ἴδω γὰρ ἡλίκον ἰχθὺν ὅσου τιμῶσι, πήγνυμαι σαφῶς.
167	ὁ πλοῦτός ἐστι παρακάλυμμα τῶν κακῶν, ὦ μῆτερ, ἡ πενία δὲ περιφανές τε καὶ ταπεινόν.
tit 168-170	ΝΕΟΤΤΙΣ
168	παῖς ὢν μετ’ ἀδελφῆς εἰς Ἀθήνας ἐνθάδε ἀφικόμην ἀχθεὶς ὑπό τινος ἐμπόρου, Σύρος τὸ γένος ὤν· περιτυχὼν δ’ ἡμῖν ὁδὶ κηρυττομένοις ὀβολοστάτης ὢν ἐπρίατο,
5	ἄνθρωπος ἀνυπέρβλητος εἰς πονηρίαν, τοιοῦτος οἷος μηδὲν εἰς τὴν οἰκίαν μηδ’ ὧν ὁ Πυθαγόρας ἐκεῖνος ἤσθιεν,
5	ὁ τρισμακαρίτης, εἰσφέρειν ἔξω θύμου.	79
169	ὁ δεσπότης δὲ πάντα τὰ παρὰ τοῦ πατρὸς ἀπέλαβεν ὥσπερ ἔλαβεν. Β. ἠγάπησεν ἂν τὸ ῥῆμα τοῦτο παραλαβὼν Δημοσθένης.
tit 171	ΟΒΡΙΜΟΣ
171	ἂν κελεύῃ με σταθμοῦχος— Β. ὁ σταθμοῦχος δ’ ἐστὶ τίς; ἀποπνίξεις δέ με καινὴν πρός με διάλεκτον λαλῶν.
171	Α. εἰ ’πιτάττοι μοι στέγαρχος—	80
tit 172	ΟΙΝΟΜΑΟΣ Η ΠΕΛΟΨ
172	τί δ’ ἂν Ἕλληνες μικροτράπεζοι φυλλοτρῶγες δράσειαν; ὅπου τέτταρα λήψει κρέα μίκρ’ ὀβολοῦ. παρὰ δ’ ἡμετέροις προγόνοισιν ὅλους
5	ὀπτῶσιν βοῦς, ἐλάφους, ἄρνας· τὸ τελευταῖον δ’ ὁ μάγειρος ὅλον τέρας ὀπτήσας μεγάλῳ βασιλεῖ
5	θερμὴν παρέθηκε κάμηλον.	81
tit,ante 173	ΟΙΩΝΙΣΤΗΣ
tit 173-174	ΟΜΟΙΟΙ
173	εὖ δ’ ἐγίνεθ’ ὅτι φακῆν ἕψειν μ’ ἐδίδασκε τῶν ἐπιχωρίων τις εἷς.
174	εἶτ’ ἐπεισῆγεν χορείαν ἢ τράπεζαν δευτέραν, καὶ παρέθηκε γέμουσαν πέμμασι παντοδαποῖς. ὡς δ’ ἐδείπνησαν, συνάψαι βούλομαι γὰρ τἀν μέσῳ, καὶ Διὸς σωτῆρος ἦλθε θηρίκλειον ὄργανον,
5	τῆς τρυφερᾶς ἀπὸ Λέσβου σεμνοπότου σταγόνος
5	πλῆρες, ἀφρίζον, ἕκαστος δεξιτερᾷ δ’ ἔλαβεν.	82
tit 175	ΟΜΟΠΑΤΡΙΟΙ
175	ἐν Ἡλίου μέν φασι γίνεσθαι πόλει φοίνικας, ἐν Ἀθήναις δὲ γλαῦκας. ἡ Κύπρος ἔχει πελείας διαφόρους, ἡ δ’ ἐν Σάμῳ Ἥρα τὸ χρυσοῦν, φασίν, ὀρνίθων γένος,
5	τοὺς καλλιμόρφους καὶ περιβλέπτους ταὧς.
tit 176-178	ΟΜΦΑΛΗ
176	πῶς γὰρ ἄν τις εὐγενὴς γεγὼς δύναιτ’ ἂν ἐξελθεῖν ποτ’ ἐκ τῆσδε στέγης; ὁρῶν μὲν ἄρτους τούσδε λευκοσωμάτους ἰπνὸν κατέχοντας ἐν πυκναῖς διεξόδοις,
5	ὁρῶν δὲ μορφὴν κριβάνοις ἠλλαγμένους, μίμημα χειρὸς Ἀττικῆς, οὓς δημόταις
5	Θεαρίων ἔδειξεν.	83
177	ἐν χύτρᾳ δέ μοι ὅπως ὕδωρ ἕψοντα μηδέν’ ὄψομαι· οὐ γὰρ κακὸν ἔχω μηδ’ ἔχοιμ’· ἐὰν δ’ ἄρα στρέφῃ με περὶ τὴν γαστέρ’ ἢ τὸν ὀμφαλόν,
5	παρὰ Φερτάτου δακτύλιος ἔστι μοι δραχμῆς.
178	οὐ φιλοτάριχος οὐδαμῶς εἰμ’, ὦ κόρη.
tit 179	ΟΜΩΝΥΜΟΙ
179	οἷα δ’ ἡ χώρα φέρει διαφέροντα πάσης, Ἱππόνικε, τῆς οἰκουμένης, τὸ μέλι, τοὺς ἄρτους, τὰ σῦκα. Β. σῦκα μὲν νὴ τὸν Δία πάνυ φέρει. Α. βοσκήματ’, ἔρια, μύρτα, θύμα, πυρούς, ὕδωρ,
5	ὥστε καὶ γνοίην ἂν εὐθὺς Ἀττικὸν πίνων ὕδωρ.	84
tit 180	ΟΡΦΕΥΣ
180	βύστραν τιν’ ἐκ φύλλων τινῶν.
tit 181	ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗΣ
181	τῆς τε βελτίστης μεσαῖον θυννάδος Βυζαντίας τέμαχος ἐν τεύτλου λακιστοῖς κρύπτεται στεγάσμασιν.
tit 182-186	ΠΑΡΑΣΙΤΟΣ
182	ἄλλος ἐπὶ τούτῳ μέγας ἥξει τις ἰσοτράπεζος εὐγενής— Β. τίνα λέγεις; Α. Καρύστου θρέμμα, γηγενής, ζέων— Β. εἶτ’ οὐκ ἂν εἴποις; ὕπαγε. Α. κάκκαβον λέγω.
5	σὺ δ’ ἴσως ἂν εἴποις λοπάδ’. Β. ἐμοὶ δὲ τοὔνομα οἴει διαφέρειν, εἴτε κάκκαβόν τινες χαίρουσιν ὀνομάζοντες εἴτε σίττυβον;
5	πλὴν ὅτι λέγεις ἀγγεῖον οἶδα.	85
183	οἷα δ’ ἐστὶν οἶσθα σύ, γύναι· σκόροδα, τυρός, πλακοῦντες, πράγματα ἐλευθέρι’, οὐ τάριχος, οὐδ’ ἡδύσμασιν ἀρνεῖα καταπεπλησμέν’, οὐδὲ θρυμματὶς
5	τεταραγμένη καὶ λοπάδες, ἀνθρώπων φθοραί. καὶ μὴν ῥαφάνους γ’ ἕψουσι λιπαράς, ὦ θεοί,
5	ἔτνος θ’ ἅμ’ αὐτοῖς πίσινον.	86
184	ἐγὼ περὶ τὴν ὀψωνίαν μὲν οὐ πάνυ ἐσπούδακ’, οὐδ’ αὖ συνέτεμον λίαν πάνυ, ὡς ἄν τις ἄλλως ἐξενεχθεῖσιν ὅπου τοῦ διαλάβοι κραιπάλην ἑλληνικῶς.
185	χοιρίων σκέλη καπύρ’. Β. ἀστεῖόν γε νὴ τὴν Ἑστίαν ἄριστον. Α. ἑφθὸς τυρὸς ἐπεδόνει πολύς.
186	τάριχος ἀντακαῖον ἐν μέσῳ πῖον, ὁλόλευκον, θερμόν.
tit 187	ΠΑΡΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ	87
187	ὄμνυμι δ’ ὑμῖν, ἄνδρες, αὐτὸν τὸν θεόν, ἐξ οὗ τὸ μεθύειν πᾶσιν ἡμῖν γίνεται, ἦ μὴν ἑλέσθαι τοῦτον ἂν ζῆν τὸν βίον ἢ τὴν Σελεύκου τοῦ βασιλέως ὑπεροχήν.
5	ῥοφεῖν φακῆν ἐσθ’ ἡδὺ μὴ δεδοικότα, μαλακῶς καθεύδειν ἄθλιον δεδοικότα.
tit 188-189	ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ
188	ἐγὼ γὰρ ἄν τι τῶν ὑμετέρων φάγοιμι, μύκητας ὠμοὺς ἂν φαγεῖν ἐμοὶ δοκῶ καὶ στρυφνὰ μῆλα κεἴ τι πνίγει βρῶμά τι.
189	στίμμιν, κάτοπτρα, κρωβύλους, κεκρυφάλους.	88
tit 190	ΠΛΟΥΣΙΟΙ
190	Εὔθυνος δ’ ἔχων σανδάλια καὶ σφραγῖδα καὶ μεμυρισμένος ἐλογίζετο τῶν πραγμάτων οὐκ οἶδ’ ὅ τι· Φοινικίδης δὲ Ταυρέας θ’ ὁ φίλτατος,
5	ἄνδρες πάλαι ὀψοφάγοι τοιοῦτοί τινες, οἷοι καταβροχθίζειν ἐν ἀγορᾷ τὰ τεμάχη, ὁρῶντες ἐξέθνῃσκον ἐπὶ τῷ πράγματι, ἔφερόν τε δεινῶς τὴν ἀνοψίαν πάνυ. κύκλους δὲ συναγείροντες ἔλεγον ἂν τάδε,
10	ὡς οὐ βιωτόν ἐστιν οὐδ’ ἀνασχετὸν τῆς μὲν θαλάττης ἀντιποιεῖσθαί τινας ὑμῶν ἀναλίσκειν τε πολλὰ χρήματα, ὄψου δὲ μηδὲν . . εἰσπλεῖν μηδὲ γρῦ. τί οὖν ὄφελος τῶν νησιαρχῶν ἐστι; δεῖ
15	νόμῳ κατακλῇσαι τοῦτο, παραπομπὴν ποιεῖν τῶν ἰχθύων. νυνδὶ Μάτων συνήρπακεν τοὺς ἁλιέας, καὶ Διογείτων νὴ Δία ἅπαντας ἀναπέπεικεν ὡς αὑτὸν φέρειν, κοὐ δημοτικόν γε τοῦτο δρᾷ τοσαῦτα φλῶν.
20	γάμοι δ’ ἐκείνοις καὶ πότοι νεανικοὶ
20	ἦσαν.	89
tit 191	ΠΟΙΗΣΙΣ
191	μακάριόν ἐστιν ἡ τραγῳδία ποίημα κατὰ πάντ’, εἴ γε πρῶτον οἱ λόγοι ὑπὸ τῶν θεατῶν εἰσιν ἐγνωρισμένοι, πρὶν καί τιν’ εἰπεῖν· ὥσθ’ ὑπομνῆσαι μόνον
5	δεῖ τὸν ποιητήν· Οἰδίπουν γὰρ ἂν μόνον φῶ, τἄλλα πάντ’ ἴσασιν· ὁ πατὴρ Λάιος, μήτηρ Ἰοκάστη, θυγατέρες, παῖδες τίνες, τί πείσεθ’ οὗτος, τί πεποίηκεν. ἂν πάλιν εἴπῃ τις Ἀλκμέωνα, καὶ τὰ παιδία
10	πάντ’ εὐθὺς εἴρηχ’, ὅτι μανεὶς ἀπέκτονεν τὴν μητέρ’, ἀγανακτῶν δ’ Ἄδραστος εὐθέως ἥξει πάλιν τ’ ἄπεισι . . . . . ἔπειθ’ ὅταν μηδὲν δύνωντ’ εἰπεῖν ἔτι, κομιδῇ δ’ ἀπειρήκωσιν ἐν τοῖς δράμασιν,
15	αἴρουσιν ὥσπερ δάκτυλον τὴν μηχανήν, καὶ τοῖς θεωμένοισιν ἀποχρώντως ἔχει.
15	ἡμῖν δὲ ταῦτ’ οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ πάντα δεῖ εὑρεῖν, ὀνόματα καινά, τὰ διῳκημένα πρότερον, τὰ νῦν παρόντα, τὴν καταστροφήν,	90
20	τὴν εἰσβολήν. ἂν ἕν τι τούτων παραλίπῃ Χρέμης τις ἢ Φείδων τις, ἐκσυρίττεται· Πηλεῖ δὲ ταῦτ’ ἔξεστι καὶ Τεύκρῳ ποιεῖν.	90
tit 192	ΠΟΝΤΙΚΟΣ	91
192	ὅστις ὠψώνηκ’ ἴσως τούτους μεγαλείως ταῖς κάκιστ’ ἀπολουμέναις ὑπογάστρι’ ἐλθών, ὅσα Ποσειδῶν ἀπολέσαι. τάττειν τε γεννικῶς παρασκευάζεται
5	πλευρὰν μετ’ αὐτῶν.
tit 193	ΠΡΟΒΑΤΕΥΣ
193	Βοιώτιαι μὲν ἐγχέλεις, μῦς Ποντικοί, θύννοι Μεγαρικοί, μαινίδες Καρύστιαι, φάγροι δ’ Ἐρετρικοί, Σκύριοι δὲ κάραβοι.
tit 194	ΠΡΟΒΛΗΜΑ
194	Α. ἰχθύσιν ἀμφίβληστρον ἀνὴρ πολλοῖς περιβάλλειν
194	οἰηθείς, μεγάλῃ δαπάνῃ μίαν εἵλκυσε πέρκην· καὶ ταύτην ψευσθεὶς ἄλλην κεστρεὺς ἴσον αὐτὴν ἦγεν. βουλομένη δ’ ἕπεται πέρκη μελανούρῳ.	92
5	Β. κεστρεύς, ἀνήρ, μελάνουρος, οὐκ οἶδ’ ὅτι λέγεις· οὐδὲν λέγεις γάρ. Α. ἀλλ’ ἐγὼ σαφῶς φράσω. ἔστι τις ὃς τὰ μὲν ὄντα διδοὺς οὐκ οἶδε δεδωκὼς οἷσι δέδωκ’, οὐδ’ αὐτὸς ἔχων ὧν οὐδὲν ἐδεῖτο. Β. διδούς τις οὐκ ἔδωκεν οὐδ’ ἔχων ἔχει;
10	οὐκ οἶδα τούτων οὐδέν. Α. οὐκοῦν ταῦτα καὶ ὁ γρῖφος ἔλεγεν· ὅσα γὰρ οἶσθ’ οὐκ οἶσθα νῦν, οὐδ’ ὅσα δέδωκας, οὐδ’ ὅς’ ἀντ’ αὐτῶν ἔχεις. τοιοῦτο τοῦτ’ ἦν. Β. τοιγαροῦν κἀγώ τινα εἰπεῖν πρὸς ὑμᾶς βούλομαι γρῖφον. Α. λέγε.
15	Β. πίννη καὶ τρίγλη φωνὰς ἰχθῦ δύ’ ἔχουσαι πόλλ’ ἐλάλουν, περὶ ὧν δὲ πρὸς ὅν τ’ ᾤοντο λέγειν τι οὐκ ἐλάλουν· οὐδὲν γὰρ ἐμάνθανεν, ὥστε πρὸς ὃν μὲν ἦν αὐταῖς ὁ λόγος, πρὸς δ’ αὑτὰς πολλὰ λαλούσας
15	αὐτὰς ἀμφοτέρας ἡ Δημήτηρ ἐπιτρέψει.	93
tit 195	ΠΡΟΓΟΝΟΙ
195	τὸν τρόπον μὲν οἶσθά μου ὅτι τῦφος οὐκ ἔνεστιν, ἀλλὰ τοῖς φίλοις τοιουτοσί τίς εἰμι, τύπτεσθαι μύδρος, τύπτειν κεραυνός, ἐκτυφλοῦν τιν’ ἀστραπή,
5	φέρειν τιν’ ἄρας ἄνεμος, ἀποπνῖξαι βρόχος, θύρας μοχλεύειν σεισμός, εἰσπηδᾶν ἀκρίς, δειπνεῖν ἄκλητος μυῖα, μὴ ’ξελθεῖν φρέαρ, ἄγχειν, φονεύειν, μαρτυρεῖν, ὅς’ ἂν μόνον τύχῃ τις εἰπών, ταῦτ’ ἀπροσκέπτως ποιεῖν
10	ἅπαντα. καὶ καλοῦσί μ’ οἱ νεώτεροι διὰ ταῦτα πάντα σκηπτόν· ἀλλ’ οὐδὲν μέλει τῶν σκωμμάτων μοι· τῶν φίλων γὰρ ὢν φίλος ἔργοισι χρηστὸς οὐ λόγοις ἔφυν μόνον.
tit,ante 196	[ΠΥΡΑΥΝΟΣ]
tit 196-197	ΣΑΠΦΩ	94
196	Σ. ἔστι φύσις θήλεια βρέφη σῴζους’ ὑπὸ κόλποις αὑτῆς, ὄντα δ’ ἄφωνα βοὴν ἵστησι γεγωνὸν καὶ διὰ πόντιον οἶδμα καὶ ἠπείρου διὰ πάσης οἷς ἐθέλει θνητῶν, τοῖς δ’ οὐδὲ παροῦσιν ἀκούειν
5	ἔξεστιν, κωφὴν δ’ ἀκοῆς αἴσθησιν ἔχουσιν . . . . Β. ἡ μὲν φύσις γὰρ ἣν λέγεις ἐστὶν πόλις, βρέφη δ’ ἐν αὑτῇ διατρέφει τοὺς ῥήτορας. οὗτοι κεκραγότες δὲ τὰ διαπόντια τἀκ τῆς Ἀσίας καὶ τἀπὸ Θρᾴκης λήμματα
10	ἕλκουσι δεῦρο, νεμομένων δὲ πλησίον αὐτῶν κάθηται λοιδορουμένων τ’ ἀεὶ ὁ δῆμος οὐδὲν οὔτ’ ἀκούων οὔθ’ ὁρῶν. Σ. πῶς γὰρ γένοιτ’ ἄν, ὦ πάτερ, . . . . ῥήτωρ ἄφωνος, ἢν μὴ ἁλῷ τρὶς παρανόμων;
15	Β. καὶ μὴν ἀκριβῶς ᾠόμην ἐγνωκέναι τὸ ῥηθέν . . . . ἀλλὰ δὴ λέγε. Σ. θήλεια μέν νύν ἐστι φύσις ἐπιστολή, βρέφη δ’ ἐν αὑτῇ περιφέρει τὰ γράμματα· ἄφωνα δ’ ὄντα ταῦτα τοῖς πόρρω λαλεῖ
20	οἷς βούλεθ’, ἕτερος δ’ ἂν τύχῃ τις πλησίον
20	ἑστὼς ἀναγινώσκοντος, οὐκ ἀκούεται.	95
197	βυβλιογράφος
tit 198	ΣΚΛΗΡΙΑΙ
198	ἔστιν παρ’ αὐτὴν τὴν δίφορον συκῆν κάτω
tit 199-201	ΣΚΥΘΑΙ Η ΤΑΥΡΟΙ
199	ἐπὶ κῶμον δοκεῖ ἴωμεν ὥσπερ ἔχομεν. Β. οὐκοῦν δᾷδα καὶ στεφάνους λαβόντες. Χαιρεφῶν οὕτως . .
199	μεμάθηκε κωμάζειν ἄδειπνος.	96
200	ταχὺ γὰρ γίνεται κἀκκλησιαστὴς οἰκόσιτος.
201	σαράβαρα καὶ χιτῶνας πάντες ἐνδεδυκότες.
tit 202-205	ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ Η ΤΥΧΩΝ
202	. . ἐν Κύπρῳ φής, εἰπέ μοι, διήγετε
202	πολὺν χρόνον; Β. τὸν πάνθ’ ἕως ἦν ὁ πόλεμος. Α. ἐν τίνι τόπῳ μάλιστα; λέγε γάρ. Β. ἐν Πάφῳ. οὗ πρᾶγμα τρυφερὸν διαφερόντως ἦν ἰδεῖν	97
5	ἄλλως τ’ ἄπιστον. Α. ποῖον; Β. ἐρριπίζετο ὑπὸ τῶν περιστερῶν, ὑπ’ ἄλλου δ’ οὐδενός, δειπνῶν ὁ βασιλεύς. Α. πῶς; ἐάσας τἄλλα γὰρ ἐρήσομαί σε τοῦθ’. Β. ὅπως; ἠλείφετο ἐκ τῆς Συρίας ἥκοντι τοιούτου μύρῳ
10	καρποῦ σύχν’ οἷόν φασι τὰς περιστερὰς τρώγειν. διὰ τὴν ὀσμὴν δὲ τούτου πετόμεναι παρῆσαν, οἷαί τ’ ἦσαν ἐπικαθιζάνειν ἐπὶ τὴν κεφαλήν· παῖδες δὲ παρακαθήμενοι ἐσόβουν. ἀπαίρουσαι δὲ μικρόν, οὐ πολύ,
15	τοῦ μήτ’ ἐκεῖσε μήτε δεῦρο παντελῶς, οὕτως ἀνερρίπιζον, ὥστε σύμμετρον αὐτῷ τὸ πνεῦμα, μὴ περίσκληρον, ποιεῖν.
203	ἐκ τῶν μαγειρείων βαδίζων ἐμβαλὼν εἰς τοὔψον.
204	ὅστις ἄνθρωπος δὲ φὺς ἀσφαλές τι κτῆμ’ ὑπάρχειν τῷ βίῳ λογίζεται,
204	πλεῖστον ἡμάρτηκεν· ἢ γὰρ εἰσφορά τις ἥρπακεν τἄνδοθεν πάντ’, ἢ δίκῃ τις περιπεσὼν ἀπώλετο,	98
5	ἢ στρατηγήσας προσῶφλεν, ἢ χορηγὸς αἱρεθεὶς ἱμάτια χρυσᾶ παρασχὼν τῷ χορῷ ῥάκος φορεῖ, ἢ τριηραρχῶν ἀπήγξατ’, ἢ πλέων ἥλωκέ ποι, ἢ βαδίζων ἢ καθεύδων κατακέκοφθ’ ὑπ’ οἰκετῶν. οὐ βέβαιον οὐδέν ἐστι, πλὴν ὅς’ ἂν καθ’ ἡμέραν
10	εἰς ἑαυτὸν ἡδέως τις εἰσαναλίσκων τύχῃ. οὐδὲ ταῦτα σφόδρα τι· καὶ γὰρ τὴν τράπεζαν ἁρπάσαι κειμένην ἄν τις προσελθών· ἀλλ’ ὅταν τὴν ἔνθεσιν ἐντὸς ἤδη τῶν ὀδόντων τυγχάνῃς κατεσπακώς, τοῦτ’ ἐν ἀσφαλεῖ νόμιζε τῶν ὑπαρχόντων μόνον.
205	τῶν ταὧν μὲν ὡς ἅπαξ τις ζεῦγος ἤγαγεν μόνον, σπάνιον ὂν τὸ χρῆμα, πλείους εἰσὶ νῦν τῶν ὀρτύγων· χρηστὸν ἄνθρωπον δ’ ἐάν τις ἕνα μόνον ζητῶν ἴδῃ,
205	ὄψετ’ ἐκ τούτου πονηροὺς πέντε παῖδας γεγονότας.	99
tit 206	ΤΙΜΩΝ
206	ἥκω πολυτελῶς ἀγοράσας εἰς τοὺς γάμους, λιβανωτὸν ὀβολοῦ τοῖς θεοῖς καὶ ταῖς θεαῖς πάσαισι, τοῖς δ’ ἥρωσι τὰ ψαίστ’ ἀπονέμων. ἡμῖν δὲ τοῖς θνητοῖς ἐπριάμην κωβιούς.
5	ὡς προσβαλεῖν δ’ ἐκέλευσα τὸν τοιχωρύχον, τὸν ἰχθυοπώλην, ‘προστίθημι‘, φησί, ‘σοὶ τὸν δῆμον αὐτῶν· εἰσὶ γὰρ Φαληρικοί.‘
5	ἄλλοι δ’ ἐπώλουν, ὡς ἔοικ’, Ὀτρυνικούς.	100
tit 207-208	ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ
207	μὴ μεστὰς ἀεὶ ἕλκωμεν, ἀλλὰ καὶ λογισμὸς εἰς μέσον παταξάτω τις, καί τι καὶ μελίσκιον, στροφὴ λόγων παρελθέτω τις. ἡδύ τοι
5	ἐστὶν μεταβολὴ παντὸς ἔργου πλὴν ἑνός . . . . . παραδίδου δ’ ἑξῆς ἐμοὶ τὸν ἀρκεσίγυιον, ὡς ἔφασκ’ Εὐριπίδης. Α. Εὐριπίδης γὰρ τοῦτ’ ἔφασκεν; Β. ἀλλὰ τίς; Α. Φιλόξενος δήπουθεν. Β. οὐδὲν διαφέρει,
10	ὦ ’τάν· ἐλέγχεις μ’ ἕνεκα συλλαβῆς μιᾶς.
208	κατεσκευασμένος λαμπρότατον ἰατρεῖον εὐχάλκοις πάνυ λουτηρίοισιν, ἐξαλείπτροις, κυλιχνίσιν,
208	σικύαισιν, ὑποθέτοισιν.	101
tit 209	ΤΡΙΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
209	πολύ γ’ ἐστὶ πάντων τῶν ποιητῶν διάφορος ὁ Φιλόξενος. πρώτιστα μὲν γὰρ ὀνόμασιν ἰδίοισι καὶ καινοῖσι χρῆται πανταχοῦ· ἔπειτα τὰ μέλη μεταβολαῖς καὶ χρώμασιν
5	ὡς εὖ κέκραται. θεὸς ἐν ἀνθρώποισιν ἦν ἐκεῖνος, εἰδὼς τὴν ἀληθῶς μουσικήν· οἱ νῦν δὲ κισσόπλεκτα καὶ κρηναῖα καὶ ἀνθεσιπότατα μέλεα μελέοις ὀνόμασιν ποιοῦσιν ἐμπλέκοντες ἀλλότρια μέλη.
tit 210-211	ΤΥΡΡΗΝΟΣ	102
210	ἀρετὴ τὸ προῖκα τοῖς φίλοις ὑπηρετεῖν. Β. λέγεις ἔσεσθαι τὸν Τιθύμαλλον πλούσιον· εἰ πράξεται γὰρ μισθὸν ἐκ τοῦ σοῦ λόγου παρ’ οἷς ἐδείπνει προῖκα, συλλέξει συχνά.
211	δήμου δ’ Ἁλαιεύς ἐστιν. Β. ἓν γὰρ τοῦτό μοι τὸ λοιπόν ἐστι, καὶ κακῶς ἀκούσομαι. Α. τί δῆτα τοῦτο; Β. θρᾷτταν ἢ ψῆττάν τιν’ ἢ μύραιναν ἢ κακόν τί μοι δώσει μέγα
5	θαλάττιον.
tit 212-213	ΥΔΡΙΑ
212	οὗτος δ’ ὃν λέγω
212	ἐν γειτόνων αὐτῷ κατοικούσης τινὸς ἰδὼν ἑταίρας εἰς ἔρωτ’ ἀφίκετο, ἀστῆς, ἐρήμου δ’ ἐπιτρόπου καὶ συγγενῶν,	103
5	ἦθός τι χρυσοῦν πρὸς ἀρετὴν κεκτημένης, ὄντως ἑταίρας· αἱ μὲν ἄλλαι τοὔνομα βλάπτουσι τοῖς τρόποις γὰρ ὄντως ὂν καλόν.
tit,ante 214	ΥΠΝΟΣ
tit 214	ΦΑΩΝ
214	στρώματα, κλίνας, τύλας.
tit 215	ΦΙΛΕΤΑΙΡΟΣ
215	κομψός γε μικρὸς κρωμακίσκος οὑτοσὶ
215	γαλαθηνός.	104
tit 216	ΦΙΛΙΣΚΟΣ
216	σκεῦός (τι) ὁλοσίδηρον
tit 217-218	ΦΙΛΟΘΗΒΑΙΟΣ
217	πάντ’ ἔστιν ἡμῖν· ἥ τε γὰρ συνώνυμος τῆς ἔνδον οὔσης ἔγχελυς Βοιωτία τμηθεῖσα κοίλοις ἐν βυθοῖσι κακκάβης χλιαίνετ’, αἴρεθ’, ἕψεται, παφλάζεται,
5	προσκάεθ’· ὥστε μηδ’ ἂν εἰ χαλκοῦς ἔχων μυκτῆρας εἰσέλθοι τις, ἐξελθεῖν πάλιν εἰκῆ· τοσαύτην ἐξακοντίζει πνοήν. Β. λέγεις μάγειρον ζῶντα; Α. πλησίον δέ γε ταύτης ἄσιτος ἡμέραν καὶ νύχθ’ ὅλην
10	κεστρεύς, λοπισθείς . . . πασθείς, στραφείς,
10	χρωσθείς, ὁμοῦ τι πρὸς τέλος δρόμου περῶν, σίζει κεκραγώς, παῖς δ’ ἐφέστηκε ῥανῶν ὄξει, Λίβυς τε καυλὸς ἐξηρασμένος ἀκτῖσι θείαις σιλφίου παραστατεῖ.	105
15	Β. εἶτ’ οὐκ ἐπῳδούς φασιν ἰσχύειν τινές; ἐγὼ γὰρ ἤδη τρεῖς ὁρῶ μασωμένους, σοῦ ταῦτα συστρέφοντος. Α. ἥ τε σύννομος τῆς κυφονώτου σῶμ’ ἔχουσα σηπίας, ξιφηφόροισι χερσὶν ἐξωπλισμένη
20	τευθὶς μεταλλάξασα λευκαυγῆ φύσιν σαρκὸς πυρωτοῖς ἀνθράκων ῥαπίσμασιν, ξανθαῖσιν αὔραις σῶμα πᾶν ἀγάλλεται, δείπνου προφήτην λιμὸν ἐκκαλουμένη. . . . . . ὥστε γ’ εἴσιθι·
25	μὴ μέλλε, χώρει· δεῖ γὰρ ἠριστηκότας
25	πάσχειν, ἐάν τι καὶ παθεῖν ἡμᾶς δέῃ.	106
218	οὐ δεινόν ἐστι προσφάτους μὲν ἂν τύχῃ πωλῶν τις ἰχθῦς, συναγαγόντα τὰς ὀφρῦς τοῦτον σκυθρωπάζοντά θ’ ἡμῖν προσλαλεῖν, ἐὰν σαπροὺς κομιδῇ δέ, παίζειν καὶ γελᾶν;
5	τοὐναντίον γὰρ πᾶν ἔδει τούτους ποιεῖν· τὸν μὲν γελᾶν, τὸν δ’ ἕτερον οἰμώζειν μακρά.
tit 219	ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ
219	σοφόν γέ τοί τι πρὸς τὸ βουλεύειν ἔχει
219	τὸ γῆρας, ὡς δὴ πόλλ’ ἰδόν τε καὶ παθόν.	107
tit 220	ΦΙΛΟΜΗΤΩΡ
220	ἔμμητρον ἂν ᾖ τὸ ξύλον, βλάστην ἔχει. μητρόπολίς ἐστιν οὐχὶ πατρόπολις πόλις. μήτραν τινὲς πωλοῦσιν ἥδιστον κρέας. Μητρᾶς ὁ Χῖός ἐστι τῷ δήμῳ φίλος.
tit 221	ΦΙΛΟΠΑΤΩΡ
221	γεγάμηκε δήπου. Β. τί σὺ λέγεις; ἀληθινῶς γεγάμηκεν, ὃν ἐγὼ ζῶντα περιπατοῦντά τε
221	κατέλιπον;	108
tit 222	ΦΙΛΩΤΙΣ
222	οὐκοῦν τὸ μὲν γλαυκίδιον ὥσπερ ἄλλοτε ἕψειν ἐν ἅλμῃ φημί. Α. τὸ δὲ λαβράκιον; Β. ὀπτᾶν ὅλον. Α. τὸν γαλεόν; Β. ἐν ὑποτρίμματι ζέσαι. Α. τὸ δ’ ἐγχέλειον; Β. ἅλες, ὀρίγανον,
5	ὕδωρ. Α. ὁ γόγγρος; Β. ταὐτόν. Α. ἡ βατίς; Β. χλόη. Α. πρόσεστι θύννου τέμαχος. Β. ὀπτήσεις. Α. κρέας ἐρίφειον; Β. ὀπτόν. Α. θάτερον; Β. τἀναντία. Α. ὁ σπλήν; Β. σεσάχθω. Α. νῆστις; Β. ἀπολεῖ μ’ οὑτοσί—
tit 223	ΦΡΕΑΡΡΙΟΣ	109
223	στακτὴ δυοῖν μναῖν οὐκ ἀρέσκει μ’ οὐδαμῶς.
tit 224-225	ΧΡΥΣΙΣ
224	τῷ σατραποπλούτῳ δ’, ὡς λέγουσι, νυμφίῳ, κεκτημένῳ τάλαντα, παῖδας, ἐπιτρόπους, ζεύγη, καμήλους, στρώματ’, ἀργυρώματα, φιάλας, τριήρεις, τραγελάφους, καρχήσια,
5	γαυλοὺς ὁλοχρύσους— Β. πλοῖα; Α. τοὺς κάδους μὲν οὖν καλοῦσι γαυλοὺς πάντες οἱ προγάστορες.
225	τέτταρες δ’ αὐλητρίδες ἔχουσι μισθὸν καὶ μάγειροι δώδεκα,
225	καὶ δημιουργοὶ μέλιτος αἰτοῦσαι σκάφας.	110
tit 226-323	ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ
226-227	τὸ δεῖπνόν ἐστι μᾶζα κεχαρακωμένη ἀχύροις, πρὸς εὐτέλειαν ἐξωπλισμένη, καὶ βολβὸς εἷς τις καὶ παροψίδες τινές, σόγχος τις ἢ μύκης τις ἢ τοιαῦθ’ ἃ δὴ
5	δίδωσιν ἡμῖν ὁ τόπος ἄθλι’ ἀθλίοις. τοιοῦτος ὁ βίος, ἀπύρετος, φλέγμ’ οὐκ ἔχων. Β. οὐδεὶς κρέως παρόντος ἐσθίει θύμον, οὐδ’ οἱ δοκοῦντες πυθαγορίζειν
8	. . . . . . . . . . . . . . τίς γὰρ οἶδ’ ἡμῶν τὸ μέλλον ὅ τι παθεῖν
10	πέπρωθ’ ἑκάστῳ τῶν φίλων; ταχὺ δὴ λαβὼν ὄπτα μύκητας πρινίνους τουσδὶ δύο.
228	τοῦ δ’ ἄν τις ἄλλου πρὸς θεῶν, τίνος εἵνεκα εὔξαιτο πλουτεῖν εὐπορεῖν τε χρημάτων, ἢ τοῦ δύνασθαι παραβοηθεῖν τοῖς φίλοις, σπείρειν τε καρπὸν Χάριτος ἡδίστης θεῶν;
5	τοῦ μὲν πιεῖν γὰρ καὶ φαγεῖν τὰς ἡδονὰς ἔχομεν ὁμοίας· οὐχὶ τοῖς λαμπροῖσι δὲ
5	δείπνοις τὸ πεινῆν παύεται.	111
229-230	οὗτοι δὲ τὰ δεῖπνα τῶν ἐν τῇ πόλει ἀφορῶσι . . καὶ πέτονται δεξιῶς ἐπὶ ταῦτ’ ἄκλητοι . . . οὓς . . ἐκ κοινοῦ . .
5	ἔδει τρέφειν τὸν δῆμον, ἀεί θ’ ὥσπερ Ὀλυμπίασί φασι ταῖς μυίαις ποιεῖν βοῦν τοῖς ἀκλήτοις προκατακόπτειν πανταχοῦ.
231	τὸ δὲ
231	ζῆν εἰπέ μοι τί ἐστι; τὸ πίνειν φήμ’ ἐγώ. ὁρᾷς παρὰ ῥείθροισι χειμάρροις ὅσα δένδρων ἀεὶ τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν	112
5	βρέχεται μέγεθος καὶ κάλλος οἷα γίνεται, τὰ δ’ ἀντιτείνονθ’ οἱονεὶ δίψαν τινὰ ἢ ξηρασίαν σχόντ’ αὐτόπρεμν’ ἀπόλλυται.
232	ἆρ’ ἔστι λῆρος πάντα πρὸς τὸ χρυσίον· μόνου γὰρ αὐτοῦ διαμένειν εἴωθ’ ἀεὶ τὸ χρῶμα ταὐτό· τῶν φίλων δὲ τοὺς τρόπους οὐδέποθ’ ὁμοίως ζωγραφοῦσιν αἱ τύχαι.
5	πλοῦτος δὲ βάσανός ἐστιν ἀνθρώπου τρόπων. ὅταν εὐπορῶν γὰρ αἰσχρὰ πράττῃ πράγματα, τί τοῦτον ἀπορήσαντ’ ἂν οὐκ οἴει ποιεῖν;
233	ὁ διδοὺς τὸν ὅρκον τῷ πονηρῷ μαίνεται·
233	τοὐναντίον γὰρ νῦν ποιοῦσιν οἱ θεοί. ἐὰν ἐπιορκήσῃ τις αὐτούς, εὐθέως ὁ διδοὺς τὸν ὅρκον ἐγένετ’ ἐμβρόντητος, ὡς	113
5	οἶμαι δικαίως, ὅτι πεπίστευκέν τινι.
234	σφαῖραν λαβὼν τῷ μὲν διδοὺς ἔχαιρε, τὸν δ’ ἔφευγ’ ἅμα, τοῦ δ’ ἐξέκρουσε, τὸν δ’ ἀνέστησεν πάλιν, κλαγκταῖσι φωναῖς . . . . . . .
5	ἔξω, μακράν, παρ’ αὐτόν, ὑπὲρ αὐτόν, κάτω, ἄνω, βραχεῖαν ἀπόδοσιν ἐγκαταστρέφει.
235	κρύψαι, Φειδία, ἅπαντα τἄλλα τις δύναιτ’ ἂν πλὴν δυοῖν, οἶνόν τε πίνων εἰς ἔρωτά τ’ ἐμπεσών. ἀμφότερα μηνύει γὰρ ἀπὸ τῶν βλεμμάτων
5	καὶ τῶν λόγων ταῦθ’· ὥστε τοὺς ἀρνουμένους
5	μάλιστα τούτους καταφανεῖς ποιεῖ.	114
236	ἐξ Ἤλιδος μάγειρος, ἐξ Ἄργους λέβης, Φλειάσιος οἶνος, ἐκ Κορίνθου στρώματα, ἰχθῦς Σικυῶνος, Αἰγίου δ’ αὐλητρίδες, τυρὸς Σικελικός,
5	μύρον ἐξ Ἀθηνῶν, ἐγχέλεις Βοιώτιαι.
237	ἄλλοι δὲ καὶ δὴ βακχίου παλαιγενοῦς ἀφρῷ σκιασθὲν χρυσοκόλλητον δέπας μεστόν, κύκλῳ χορεῦον, ἕλκουσι γνάθοις ὁλκοῖς ἀπαύστοις, παντελῶς ἐστραμμένον
5	τἄνω κάτω δεικνύντες.
238	ὠνείδισάς μοι γῆρας ὡς κακὸν μέγα,
238	οὗ μὴ τυχόντι θάνατός ἐσθ’ ἡ ζημία, οὗ πάντες ἐπιθυμοῦμεν, ἂν δ’ ἔλθῃ ποτέ, ἀνιώμεθ’· οὕτως ἐσμὲν ἀχάριστοι φύσει.	115
5	[τοῦ ζῆν γὰρ οὐδεὶς ὡς ὁ γηράσκων ἐρᾷ.]
239	οὐδεὶς τὰ πατρῷά πω γέρων κατεδήδοκεν, ἀλλ’ οὐδὲ κατεμώρανεν, οὐδ’ ἐλύσατο πορνίδιον, οὐδὲ θυροκοπῶν ὦφλεν δίκην. οὕτω τὸ γῆρας σωφρονοῦν οὐκ εὐτυχεῖ.
240ab	σφόδρ’ ἐστὶν ἡμῶν ὁ βίος οἴνῳ ὅταν ᾖ τὸ λοιπὸν μικρόν, ὄξος γίνεται. πρὸς γὰρ τὸ γῆρας ὥσπερ ἐργαστήριον
240ab	ἅπαντα τἀνθρώπεια προσφοιτᾷ κακά.	116
241	δέσποιν’, ὅταν τις ὀμνύοντος καταφρονῇ, ᾧ μὴ σύνοιδε πρότερον ἐπιωρκηκότι, οὗτος καταφρονεῖν τῶν θεῶν ἐμοὶ δοκεῖ καὶ πρότερον ὀμόσας αὐτὸς ἐπιωρκηκέναι.
242	πάρεστιν ὄψον χρηστόν, ἐπαγωγὸν πάνυ, οἶνός τε Θάσιος καὶ μύρον καὶ στέμματα· ἐν πλησμονῇ γὰρ Κύπρις, ἐν δὲ τοῖς κακῶς πράσσουσιν οὐκ ἔνεστιν Ἀφροδίτη βροτοῖς.
243-244	βίος θεῶν γάρ ἐστιν ὅταν ἔχῃς ποθὲν τἀλλότρια δειπνεῖν μὴ προσέχων λογίσμασιν. Β. μακάριος ὁ βίος· δεῖ μ’ ἀεὶ καινὸν πόρον
243-244	εὑρεῖν ὅπως μάσημα ταῖς γνάθοις ἔχω.	117
245	ἐς μακαρίαν τὸ λουτρόν, ὡς διέθηκέ με. ἑφθὸν κομιδῆ πεποίηκεν, ἀποκναίσειεν ἂν κἂν ὁστισοῦν μου λαβόμενος τοῦ δέρματος. οὕτω στερεόν τι πρᾶγμα θερμόν ἐσθ’ ὕδωρ.
246	μεταλλάξαι διάφορα βρώματα ἔσθ’ ἡδύ, καὶ τῶν πολλάκις θρυλουμένων διάμεστον ὄντα τὸ παραγεύσασθαί τινος καινοῦ, παρέσχε διπλασίαν τὴν ἡδονήν.
247	τὸ γὰρ πεπαιδεῦσθαι, μόνον ἄν τις τοῦτ’ ἔχῃ, ἀληθές ἐστι καὶ τὸ τῶν ἀδικημάτων μὴ λαμβάνειν τὰς ἀξίας τιμωρίας,
247	ἐλεεῖν δὲ πάντως.	118
248	τί φής; . . . ἐνθάδ’ οἴσεις τι καταφαγεῖν ἐπὶ τὴν θύραν, εἶθ’ ὥσπερ οἱ πτωχοὶ χαμαὶ ἐνθάδ’ ἔδομαι . . . καί τις ὄψεται;
249	εὐτρεπίζετε ψυκτῆρα, λεκάνην, τριπόδιον, ποτήριον, χύτραν, θυΐαν, κάκκαβον, ζωμήρυσιν.
250	ὡς δυστυχεῖς, ὅσοισι τοῦ κέρδους χάριν ἐπίπροσθε τᾀσχρὰ φαίνετ’ εἶναι τῶν καλῶν. ἐπισκοτεῖ γὰρ τῷ φρονεῖν τὸ λαμβάνειν.
251	ἐγὼ γυναικὶ δ’ ἕν τι πιστεύω μόνον, ἐπὰν ἀποθάνῃ μὴ βιώσεσθαι πάλιν, τὰ δ’ ἄλλ’ ἀπιστῶ πάνθ’ ἕως ἂν ἀποθάνῃ.
252	ὀφθαλμιῶν ἄνθρωπος ἰσχυρῶς, κακὰ πάμπολλα πάσχων, ἓν ἀγαθὸν πάσχει μόνον,
252	ὅτι οὐχ ὁρᾷ γυναῖκα τοῦτον τὸν χρόνον.	119
253	τί φής; λαθεῖν ζητῶν τι πρὸς γυναῖκ’ ἐρεῖς τὸ πρᾶγμα; καὶ τί τοῦτο διαφέρειν οἴει ἢ πᾶσι τοῖς κήρυξιν ἐν ἀγορᾷ φράσαι;
254	μάλιστα δ’ ἐκπλήττει με τῶν συνειδότων ὁ χρόνος, ὃν ἀεὶ λανθάνειν ἀμηχανῶ.
255	τὸ γῆρας ὥσπερ βωμός ἐστι τῶν κακῶν· πάντ’ ἔστ’ ἰδεῖν εἰς τοῦτο καταπεφευγότα.
256	ὦ γῆρας, ὡς ἅπασι τοῖς ζητοῦσί σε ψέγειν ἀφορμὰς παραδίδως τοῦ πράγματος.
257	οἴμοι τάλας, ὡς ἄδικον ὅταν ἡ μὲν τύχη λίπῃ τινὸς τὴν τάξιν, ὁ δὲ τρόπος μένῃ.
258	καλῶς πένεσθαι μᾶλλον ἢ πλουτεῖν κακῶς·
258	τὸ μὲν γὰρ ἔλεον, τὸ δ’ ἐπιτίμησιν φέρει.	120
259	ὁ δὲ πλοῦτος ἡμᾶς, καθάπερ ἰατρὸς κακός, πάντας βλέποντας παραλαβὼν τυφλοὺς ποιεῖ.
260	υἱῷ γὰρ ἀγαπητῷ τι πράττων πρὸς χάριν ἔρανον ἐμαυτῷ τοῦτον οἴομαι φέρειν.
261	ὅστις δ’ ἐρυθριᾷ τηλικοῦτος ὢν ἔτι πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ γονέας, οὐκ ἔστιν κακός.
262	ὅστις γὰρ ὁμόλογόν τι μὴ ποιεῖ πατρί, πάντων ἂν οὗτος κατεφρόνησε τῶν θεῶν.
263	τοῦ γὰρ πατρὸς κρατεῖν μὲν αἰσχύνην φέρει,
263	ἡττημένῳ δὲ δόξα νικητήριος.	121
264	μὴ ὄμμασιν τὸ σῶμα λαμπρύνειν θέλε, ἔργοις δὲ καθαροῖς καὶ τρόποις τὴν καρδίαν.
265	δούλῳ γὰρ οἶμαι πατρίδος ἐστερημένῳ χρηστὸς γενόμενός ἐστι δεσπότης πατρίς.
266	τίς δ’ οὐχὶ θανάτου μισθοφόρος, ὦ φιλτάτη, ὃς ἕνεκα τοῦ ζῆν ἔρχετ’ ἀποθανούμενος;
267	ἐπεὶ γὰρ ἀποθνήσκειν ἀνάγκῃ γίνεται,
267	τὸ προῖκ’ ἀποθανεῖν ἐστι φανερὰ ζημία.	122
268	οὐκ ἔστιν οὐδὲν λεγόμενον μακρῶς, ὅτε ὁ λέγων ὑποτάττει τοῖς λόγοις τὰ πράγματα.
269	τὸ μὴ συνειδέναι γὰρ αὑτοῦ τῷ βίῳ ἀδίκημα μηδὲν ἡδονὴν πολλὴν ἔχει.
270	τὰ πονηρὰ κέρδη τὰς μὲν ἡδονὰς ἔχει μικράς, ἔπειτα δ’ ὕστερον λύπας μακράς.
271	συνεχῶς γὰρ ἐμπιμπλάμενος ἀμελὴς γίνεται ἄνθρωπος, ὑποπίνων δὲ πάνυ φροντιστικός.
272	στεφάνους ἐνεγκεῖν δεῦρο τῶν χρηστῶν δύο,
272	καὶ δᾷδα χρηστὴν ἡμμένην χρηστῷ πυρί.	123
273	οὐδ’ ἧψεν κρέα οὐδ’ ἐγκέφαλον, ὤπτα δὲ καὶ τὰς κοιλίας· οὕτω σφόδρ’ ἦν ἀρχαῖος.
274	ἀεὶ δὲ πρὸς Μούσαισι καὶ λόγοις πάρει, ὅπου τε σοφίας ἔργον ἐξετάζεται.
275	νήττας, σχαδόνας, κάρυ’ ἐντραγεῖν, ᾤ’, ἐγκρίδας, ῥαφανῖδας ἀπλύτους, γογγυλίδας, χόνδρον, μέλι.
276	ἓν νόσημα τοῦτ’ ἔχει· ἀεὶ γὰρ ὀξύπεινός ἐστι. Β. Θετταλὸν
276	λέγεις κομιδῆ τὸν ἄνδρα.	124
277	ἐὰν μὲν ἄρα πέπερι φέρῃ τις πριάμενος, στρεβλοῦν γράφουσι τοῦτον ὡς κατάσκοπον.
278	τὸ μὲν ἀτυχῆσαι παντὸς εἶναί μοι δοκεῖ, ἀνδρὸς δ’ ἐνεγκεῖν ἀτυχίαν ὀρθοῦ τρόπου.
279	νῦν δεῖ περιόντα πέπερι καὶ καρπὸν βλίτου ζητεῖν.
280	ἐχθὲς μετὰ πέντ’ ἔπινον, ἡμέραν τρίτην μεθ’ ἑπτά.
281	τὰ τύχης φέρειν δεῖ γνησίως τὸν εὐγενῆ.
282	οἴμοι κακοδαίμων, τὸν τράχηλον ὡς ἔχω.	125
283	φαινίνδα παίζων ᾔεις ἐν Φαινεστίου.
284-285	ἄριστον ἐν ὅσῳ . . ὁ μάγειρος ποιεῖ. συνακρατίσασθαι πῶς ἔχεις μετ’ ἐμοῦ;
286	δεῖ γὰρ φαγόντας δαψιλῶς βρέχειν.	126
287	ἐπεὶ δ’ ὁ τρίπους ἤρθη, κατὰ χειρῶν τ’ εἴχομεν—
288	ὁ μηδὲν ἀδικῶν οὐδενὸς δεῖται νόμου.
289	εἰ θνητὸς εἶ, βέλτιστε, θνητὰ καὶ φρόνει.
290	τῆς ἐπιμελείας δοῦλα πάντα γίνεται.
291	τρόπος δίκαιος κτῆμα τιμιώτατον.
292	ὡς ἔστι τὸ γαμεῖν ἔσχατον τοῦ δυστυχεῖν.
293-294	ἅπανθ’ ὁ λιμὸς γλυκέα πλὴν αὑτοῦ ποιεῖ.
1	. . . . . . . . . . . . .
1	πενία γάρ ἐστιν ἡ τρόπων διδάσκαλος.	127
295	λύπη μανίας ὁμότοιχος εἶναί μοι δοκεῖ.
296	μὰ γῆν, μὰ κρήνας, μὰ ποταμούς, μὰ νάματα
297	περίνησα καὶ περίλευκα καὶ πεντέκτενα
298	μονοφαγεῖς ἤδη τι καὶ βλάπτεις ἐμέ.	128
299	συναγαγὼν τρεῖς ὄντας εἰς τρίκλινον ὑμᾶς
300	οἴνῳ . . τὸν οἶνον ἐξελαύνειν, σάλπιγγι τὴν σάλπιγγα, τῷ κήρυκι τὸν βοῶντα, κόπῳ κόπον, ψόφῳ ψόφον, τριωβόλῳ δὲ πόρνην, αὐθαδίαν αὐθαδίᾳ, Καλλίστρατον μαγείρῳ,
5	στάσιν στάσει, μάχῃ μάχην, ὑπωπίοις δὲ πύκτην,
5	πόνῳ πόνον, δίκῃ δίκην, γυναικὶ τὴν γυναῖκα.	129
301	ἀσπάραγος ἐπηγλαΐζετ’, ὦχρος ἐξήνθηκέ τις.
302	[μέλι,] πέρδικες, φάτται, νῆτται, χῆνες, ψᾶρες, κίττα, κολοιός, κόψιχος, ὄρτυξ, ὄρνις θήλεια
305	ἄμητες, ἄμυλοι	130
306	ἐπίτοκος ἡ γυνή
307	συνέλκειν τὰς ὀφρῦς
308	τρίτῳ καὶ τετάρτῳ ἔτει
309	ὑπέρχολος γενόμενος
310	ἁλουργιαῖον
311	ἀμαρτυρήτους
312	ἀνώγεων
313	ἀποδικεῖν	131
314	ἀρδεύειν
315	αὐχένιοι
316	ἐπιστάτης
317	εὐκλήρημα
318	ἤθη
319	κάθεμα
320	κασωρῖτιν	132
321	κύδαροι
322	πτωχεύειν
323	χρήσασθαι
tit 324-334	ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΜΑ
324	εἴ φησι τοὺς ἐρῶντας οὐχὶ νοῦν ἔχειν, ἦ πού τίς ἐστι τοὺς τρόπους ἀβέλτερος. εἰ γὰρ ἀφέλοι τις τοῦ βίου τὰς ἡδονάς,
324	καταλείπετ’ οὐδὲν ἕτερον ἢ τεθνηκέναι.	133
327	ψυχὴν ἔχειν δεῖ πλουσίαν· τὰ δὲ χρήματα ταῦτ’ ἐστὶν ὄψις, παραπέτασμα τοῦ βίου.
328	οὐπώποτ’ ἐζήλωσα πλουτοῦντα σφόδρα ἄνθρωπον, ἀπολαύοντα μηδὲν ὧν ἔχει.
329	οὐκ ἔστιν οὐδὲν βαρύτερον τῶν φορτίων ὄντως γυναικὸς προῖκα πολλὴν φερομένης.
330	βέβαιον ἕξεις τὸν βίον δίκαιος ὤν, χωρίς τε θορύβου καὶ φόβου ζήσεις καλῶς.
331	οὑτοσὶ δέ σοι τοῦ λευκοτάτου πάντων ἐλαίου Σαμιακοῦ
331	ἔστιν μετρητής.	134
332	γερόντειαι παλαῖστραι	134
334	χολᾶν	135

tit 1-11

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

tit 12

12

tit 13-15

13

14

15

tit 16

16

tit 17

17

tit 18-19

18

19

tit 20-23

20

21

tit 24

24

tit 25

25

tit 26-28

26

27

28

tit 29-30

29

tit 31

31

tit 32

32

tit 33

33

tit 34-36

34

35

36

tit 37

37

tit 38

38

tit 39

39

tit 40-41

40

tit 42

42

tit 43

43

tit 44

44

tit 45

45

tit 46

tit 47

47

tit 48

48

tit 49-51

49

50

tit 52-54

52

53

54

tit 55

55

tit 56

56