TLG 0406 001 :: ANAXILAS :: Fragmenta Fragmenta Source: Kock, T. (ed.), Comicorum Atticorum fragmenta, vol. 2. Leipzig: Teubner, 1884: 264–275. frr. 1–5, 7–13, 15–25, 27–44 + titulus Citation: Fragment — (line) | ||
tit 1 | ΑΓΡΟΙΚΟΣ | |
1 | ἐπιτριτῶσαι | |
tit 2 | ΑΝΤΙΔΟ... | |
2 | κροταλίζειν | |
tit 3-4 | ΑΥΛΗΤΗΣ | |
3-4 | ὕδατός τε λακκαίου. Β. παρ’ ἐμοῦ τουτί γέ σοι νόμιζ’ ὑπάρχειν. | |
2 | . . . . . . . . . . . . . | |
---|---|---|
ἴσως τὸ λακκαῖόν γ’ ὕδωρ ἀπόλωλεν. | 264 | |
tit 5-7 | ΒΟΤΡΥΛΙΩΝ | |
5 | οὐκ ἄν γ’ ἐμοὶ τουτὶ γένηται κεράμινον. | |
7 | συνήλικα | |
tit 8 | ΓΛΑΥΚΟΣ | |
8 | δεκατῶναι | |
tit 9 | ΕΥΑΝΔΡΙΑ | |
9 | καὶ τὰς παλαίστρας σοι μὰ τὴν γῆν μὴ σύ γε | |
δῷς, ἀλλ’ ἀπόδος. Β. καὶ δὴ φέρους’ ἐξέρχομαι. | 265 | |
tit,ante 10 | ΙΩ | |
tit 10-11 | ΚΑΛΥΨΩ | |
10 | παραγεύσεταί σοι πρῶτον ἡ γραῦς τοῦ ποτοῦ. | |
11 | ῥύγχος φορῶν ὕειον ᾐσθόμην τότε. | |
tit 12-14 | ΚΙΡΚΗ | |
12 | τοὺς μὲν ὀρειονόμους ὑμῶν ποιήσει δέλφακας ἠλιβάτους, τοὺς δὲ πάνθηρας, ἄλλους ἀγρώστας λύκους, | |
λέοντας. | 266 | |
13 | δεινὸν μὲν γὰρ ἔχονθ’ ὑὸς ῥύγχος, ὦ φίλε Κινησία. | |
tit 15-18 | ΛΥΡΟΠΟΙΟΣ | |
15 | ἐγὼ δὲ βαρβίτους, τριχόρδους, πηκτίδας, κιθάρας, λύρας, σκινδαψὸν ἐξηρτυόμαν. | |
16 | πῶς ἔχεις; ὡς ἰσχνὸς εἶ. | |
Β. ἀπόλλυμαι. τρέφω γὰρ ἐν ἀγρῷ χωρίον. | 267 | |
17 | ἐν τοῖς βαλανείοις οὐ τίθεται λουτήρια. | |
18 | ξανθοῖς τε μύροις χρῶτα λιπαίνων, χλανίδας θ’ ἕλκων, βλαύτας σύρων, βολβοὺς τρώγων, τυροὺς κάπτων, ᾠὰ κολάπτων, κήρυκας ἔχων, | |
5 | Χῖον πίνων, καὶ πρὸς τούτοις ἐν σκυταρίοις ῥαπτοῖσι φορῶν | |
Ἐφεσήια γράμματα καλά. | 268 | |
tit 19 | ΜΑΓΕΙΡΟΙ | |
19 | τῶν Αἰσχύλου πολὺ μᾶλλον εἶναί μοι δοκεῖ ἰχθύδι’ ὀπτᾶν. Β. τί σὺ λέγεις; ἰχθύδια; συσσίτιον μέλλεις νοσηλεύειν; ὅσον ἀκροκώλι’ ἕψειν . . . ῥύγχη, πόδας. | |
tit 20 | ΜΟΝΟΤΡΟΠΟΣ | |
20 | τοῦ κεστρέως κατεδήδοκεν τὸ κρανίον ἀναρπάσας Μάτων, ἐγὼ δ’ ἀπόλλυμαι. | |
tit 21-22 | ΝΕΟΤΤΙΣ | |
21 | ἐὰν δέ τις μέτρια λέγουσα . . . τοῖς δεομένοις τινῶν ὑπουργῇ πρὸς χάριν, ἐκ τῆς ἑταιρίας ἑταίρα τοὔνομα προσηγορεύθη· καὶ σὺ νῦν οὐχ ὡς λέγεις | |
5 | πόρνης, ἑταίρας δ’ εἰς ἔρωτα τυγχάνεις ἐληλυθώς· ἆρ’ ὡς ἀληθῶς ἐστι γοῦν | |
ἁπλῆ τις; Β. ἀστεία μὲν οὖν, νὴ τὸν Δία. | 269 | |
22 | ὅστις ἀνθρώπων ἑταίραν ἠγάπησε πώποτε, οὗ γένος τίς ἂν δύναιτο παρανομώτερον φράσαι; τίς γὰρ ἢ δράκαιν’ ἄμικτος, ἢ Χίμαιρα πύρπνοος, ἢ Χάρυβδις, ἢ τρίκρανος Σκύλλα, ποντία κύων, | |
5 | Σφίγξ, ὕδρα, λέαιν’, ἔχιδνα, πτηνά θ’ Ἁρπυιῶν γένη, εἰς ὑπερβολὴν ἀφῖκται τοῦ καταπτύστου γένους; οὐκ ἔνεσθ’, αὗται δ’ ἁπάντων ὑπερέχουσι τῶν κακῶν. ἔστι δὲ σκοπεῖν ἀπ’ ἀρχῆς πρῶτα μὲν τὴν Πλαγγόνα, ἥτις ὥσπερ ἡ Χίμαιρα πυρπολεῖ τοὺς βαρβάρους. | |
10 | εἷς μόνος δ’ ἱππεύς τις αὐτῆς τὸν βίον παρείλετο· πάντα τὰ σκεύη γὰρ ἕλκων ᾤχετ’ ἐκ τῆς οἰκίας. οἱ Σινώπῃ δ’ αὖ συνόντες οὐχ ὕδρᾳ σύνεισι νῦν; γραῦς μὲν αὕτη, παραπέφυκε δ’ ἡ Γνάθαινα πλησίον· ὥστ’ ἀπαλλαγεῖσιν αὐτῆς ἔστι διπλάσιον κακόν. | |
15 | ἡ δὲ Νάννιον τί νυνὶ διαφέρειν Σκύλλης δοκεῖ; οὐ δύ’ ἀποπνίξας’ ἑταίρους τὸν τρίτον θηρεύεται ἔτι λαβεῖν; ἀλλ’ ἐξέπεσε πορθμὶς ἐλατίνῳ πλάτῃ. ἡ δὲ Φρύνη τὴν Χάρυβδιν οὐχὶ πόρρω που ποιεῖ, τόν τε ναύκληρον λαβοῦσα καταπέπωκ’ αὐτῷ σκάφει; | |
20 | ἡ Θεανὼ δ’ οὐχὶ Σειρήν ἐστιν ἀποτετιλμένη; βλέμμα καὶ φωνὴ γυναικός, τὰ σκέλη δὲ κοψίχου. Σφίγγα Θηβαίαν δὲ πάσας ἔστι τὰς πόρνας καλεῖν, αἳ λαλοῦς’ ἁπλῶς μὲν οὐδέν, ἀλλ’ ἐν αἰνιγμοῖς τισιν, ὡς ἐρῶσι καὶ φιλοῦσι καὶ σύνεισιν ἡδέως. | |
25 | εἶτα τετράπους μοι γένοιτο, φησί, τήνπρος ἢ θρόνος· εἶτα δὴ τρίπους τις, εἶτα, φησί, παιδίσκη δίπους. εἶθ’ ὁ μὲν γνοὺς ταῦτ’ ἀπῆλθεν εὐθὺς ὥσπερ Οἰδίπους, οὐδ’ ἰδεῖν δόξας ἐκείνην, σῴζεται δ’ ἄκων μόνος. οἱ δ’ ἐρᾶσθαι προσδοκῶντες εὐθύς εἰσιν ἠρμένοι, | |
30 | καὶ φέρονθ’ ὑψοῦ πρὸς αἴθραν. συντεμόντι δ’ οὐδὲ ἕν | |
ἐσθ’ ἑταίρας ὅσα περ ἔστι θηρί’ ἐξωλέστερον. | 270 | |
tit 23 | ΝΗΡΕΥΣ | |
23 | καί τοι πολύ γ’ ἔσθ’ ἥδιον· οὐ γὰρ ἄν ποτε | |
ἔπινον ἂν τρὶς ὕδατος, οἴνου δ’ ἓν μόνον. | 271 | |
tit 24 | ΟΡΝΙΘΟΚΟΜΟΙ | |
24 | καὶ πρὸς ἐπὶ τούτοις τιθασὸς οἰμώζων ταὧς | |
tit 25-26 | ΠΛΟΥΣΙΟΙ | |
25 | διαρραγήτω χἄτερος δειπνῶν τις εὖ, μὴ Κτησίας μόνος. Β. τί γὰρ σὲ κωλύει; Α. δείπνου γὰρ οὗτος, ὡς λέγουσιν οἱ σοφοί, ἀρχήν, τελευτὴν δ’ ἔμαθεν οὐδεπώποτε. | |
tit 27-29 | ΥΑΚΙΝΘΟΣ ΠΟΡΝΟΒΟΣΚΟΣ | |
27 | ἡ μουσικὴ δ’ ὥσπερ Λιβύη πρὸς τῶν θεῶν ἀεί τι καινὸν κατ’ ἐνιαυτὸν θηρίον | |
τίκτει. | 272 | |
28-29 | ἐγὼ δ’ ἰὼν ὀψάριον ὑμῖν ἀγοράσω. | |
1 | . . . . . . . . . . σκεύαζε, παῖ, τοὐψάριον ἡμῖν. | |
tit 30 | ΧΑΡΙΤΕΣ | |
30 | οὐκ ἐτὸς ἐρωτῶσίν με προσιόντες τινές· ὄντως ὁ Κραναὸς Κτησίου κατεσθίει ἔλαττον, ἢ δειπνοῦσιν ἀμφότεροι συχνά; | |
tit 31 | ΧΡΥΣΟΧΟΟΣ | |
31 | ἤδη σχεδόν τι πάντα σοι, πλὴν Κτησίου· δείπνου γὰρ οὗτος, ὡς λέγουσιν οἱ σοφοί, ἀρχήν, τελευτὴν δ’ οὐκ ἐπίσταται μόνος. | |
tit 32 | ΩΡΑΙ | |
32 | μᾶλλον μᾶλλον | 273 |
tit 33-44 | ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ | |
33 | οἱ κόλακές εἰσι τῶν ἐχόντων οὐσίας σκώληκες. εἰς οὖν ἄκακον ἀνθρώπου τρόπον εἰσδὺς ἕκαστος ἐσθίει καθήμενος, ἕως ἂν ὥσπερ πυρὸν ἀποδείξῃ κενόν. | |
5 | ἔπειθ’ ὁ μὲν λέμμ’ ἐστίν, ὁ δ’ ἕτερον δάκνει. | |
34 | ἀπιστότερος εἶ τῶν κοχλιῶν πολλῷ πάνυ, οἳ περιφέρους’ ὑπ’ ἀπιστίας τὰς οἰκίας. | |
35 | καὶ πῶς γυνή, ὥσπερ θάλαττα, νῆσον ἀμφιέννυται; | |
36 | τὰ δὲ σφύρ’ ᾤδει μᾶλλον ἢ σικυὸς πέπων. | |
37 | φέρ’ αὔτ’ ἀνύσας. Β. ἀλλ’ ἔστι πενθηρὸν πάνυ. | 274 |
38 | τὴν Ἑκτόρειον, τὴν ἐφίμερον κόμην | |
39 | ἡμεῖς δέ γ’ ἐκτενίζομεν Τελέσιππον οἰκόσιτον. | |
40 | καὶ πίνειν ἐξ ἀργυρίδων χρυσῶν | |
41 | ἀντίκρισις | |
42 | ἐβοστρύχιζον | |
43 | φιλοδεσποτεύομαι | |
44 | ψηλαφίζει | 275 |