TLG 0403 001 :: AMIPSIAS :: Fragmenta Fragmenta Source: Kock, T. (ed.), Comicorum Atticorum fragmenta, vol. 1. Leipzig: Teubner, 1880: 670–678. frr. 1–5, 7–10, 12–19, 21–26, 29–38 Citation: Fragment — (line) | ||
tit 1-5 | ΑΠΟΚΟΤΤΑΒΙΖΟΝΤΕΣ | |
1 | ἐγὼ δ’ ἰὼν πειράσομαι εἰς τὴν ἀγορὰν ἔργον λαβεῖν. Β. ἧττόν γ’ ἂν οὖν νῆστις καθάπερ κεστρεὺς ἀκολουθήσεις ἐμοί. | |
2 | ἡ Μανία, φέρ’ ὀξύβαφα καὶ κανθάρους καὶ τὸν ποδανιπτῆρ’ ἐγχέασα θὔδατος. | |
3 | δυοῖν ὀβολοῖν ἔγχουσα καὶ ψιμύθιον | 670 |
4 | ἐγὼ δὲ Διόνυσος πᾶσιν ὑμῖν εἰμι πέντε καὶ δύο. | |
5 | κλιβανίτης ἄρτος | |
tit 6 | ΚΑΤΕΣΘΙΩΝ | |
tit 7-12 | ΚΟΝΝΟΣ | 671 |
7 | ἐντευθενὶ δίδοται μάλισθ’ ἱερώσυνα, κωλῆ, τὸ πλευρόν, ἡμίκραιρ’ ἀριστερά. | |
8 | ὀρφῷσι σελαχίοις τε καὶ φάγροις βορά. | |
9 | Σώκρατες ἀνδρῶν βέλτιστ’ ὀλίγων, πολλῶν δὲ ματαιόταθ’, | |
1 | ἥκεις καὶ σὺ πρὸς ἡμᾶς; καρτερικός γ’ εἶ. πόθεν ἄν σοι χλαῖνα | |
---|---|---|
2 | γένοιτο; Β. τουτὶ τὸ κακὸν τῶν σκυτοτόμων κατ’ ἐπήρειαν γεγένηται. | |
οὗτος μέντοι πεινῶν οὕτως οὐπώποτ’ ἔτλη κολακεῦσαι. | 672 | |
10 | ὥστε ποιοῦντες χρησμοὺς αὐτοὶ διδόας’ ᾄδειν Διοπείθει τῷ παραμαινομένῳ. | |
12 | κλιμακίδα | |
tit,ante 13 | ΚΩΜΑΣΤΑΙ | |
tit 13-15 | ΜΟΙΧΟΙ | |
13 | καὶ σὺ μὲν ... ἦλθες καββαλὼν τριώβολον, | |
καί τί που κἀμαρτύρησας ψεῦδος, ὥστ’ ἀνεψύχης. | 673 | |
14 | ἀνέῳγον | |
15 | μιλτωρυχίαν | |
tit 16 | ΣΑΠΦΩ | |
16 | νωθρότερον | |
tit 17-21 | ΣΦΕΝΔΟΝΗ | |
17 | τὸ μὲν δόρυ | |
μετὰ τῆς ἐπιχάλκου πρὸς Πλαταιαῖς ἀπέβαλεν. | 674 | |
18 | λαγὸν ταράξας πῖθι τὸν θαλάσσιον. | |
19 | κοὐδείς σοὐστὶν τῶν πλουτούντων, μὰ τὸν Ἥφαιστον, προσ‐ | |
1 | όμοιος, | |
καλλιτράπεζος καὶ βουλόμενος λιπαρὸν ψωμὸν καταπίνειν. | 675 | |
21 | κατὰ χειρὸς ὕδωρ | |
tit 22-38 | ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ | |
22 | Α. αὔλει μοι μέλος, σὺ δ’ ᾆδε πρὸς τήνδ’· ἐκπίομαι δ’ ἐγὼ τέως. Β. αὔλει σύ, καὶ σὺ τὴν ἄμυστιν λάμβανε. ‘οὐ χρὴ πόλλ’ ἔχειν θνητὸν ἄνθρωπον, | |
5 | ἀλλ’ ἐρᾶν καὶ κατεσθίειν· σὺ δὲ κάρτα φείδῃ.‘ | |
23 | εἰ μὲν θανοῦσιν ἔστι τις τιμὴ κάτω, | |
καταβῶμεν. | 676 | |
24 | ἔρρ’ ἐς κόρακας, μονοφάγε καὶ τοιχωρύχε. | |
25 | οὐ σχῖνος οὐδ’ ἀσφάραγος, οὐ δάφνης κλάδοι | |
26 | ἐπ’ αὐτὸν ἥκεις τὸν βατῆρα τῆς θύρας. | |
29 | ἄκοπος ἀνήρ | |
30 | ἀναβιβῶμαι | 677 |
31 | ἀνήκω | |
32 | ἀνίστω | |
33 | ἀποσεσύκασται | |
34 | νεογύνην | |
35 | ὀρίγανον | |
36 | ὀφρυάζειν | |
37 | σκότος καὶ σκότον | |
38 | στρωματόδεσμον | 678 |