ALEXIS :: Fragmenta :: TLG 0402 001

TLG 0402 001 :: ALEXIS :: Fragmenta ALEXIS Comic. (4–3 B.C.) Fragmenta Source: Kock, T. (ed.), Comicorum Atticorum fragmenta, vol. 2. Leipzig: Teubner, 1884: 297–329, 331–408. frr. 1–7, 9–30, 32–49, 51–53, 55–66, 68–71, 73–102, 105–128, 130–135, 137–138, 140–150, 152–156, 158–165, 167–183, 185–198, 200–214, 216–299, 301–302, 305–329, 331–343, 345 + tituli Citation: Fragment — (line)

tit 1	ΑΓΚΥΛΙΩΝ
1	λέγεις περὶ ὧν οὐκ οἶσθα· συγγενοῦ τρέχων Πλάτωνι, καὶ γνώσει λίτρον καὶ κρόμμυον.
tit 2-6	ΑΓΩΝΙΣ Η ΙΠΠΙΣΚΟΣ
2	ἀπήντων τῷ ξένῳ, εἰς τὴν κατάλυσιν ησονην αἴθων ἀνήρ· τοῖς παισί τ’ εἶπα, δύο γὰρ ἦγον οἴκοθεν, τἀκπώματ’ εἰς τὸ φανερὸν ἐκνενιτρωμένα
5	θεῖναι. κύαθος δ’ ἦν ἀργυροῦς, τἀκπώματα
5	ἦγεν δύο δραχμάς, κυμβίον δὲ τέτταρας ἴσως ἑτέρας, ψυκτηρίδιόν τε δέκ’ ὀβολούς, Φιλιππίδου λεπτότερον. Β. ἀλλὰ ταῦθ’ ὅλως πρὸς ἀλαζονείαν οὐ κακῶς νενοημέν’ ἦν.	297
3	ὦ μῆτερ, ἱκετεύω σε, μὴ ’πίσειέ μοι τὸν Μισγόλαν· οὐ γὰρ κιθαρῳδός εἰμ’ ἐγώ.
4	ὁ τρίτος οὗτος δ’ ἔχει σύκων κυλιστὸν στέφανον· ἀλλ’ ἔχαιρε καὶ
4	ζῶν τοῖς τοιούτοις.	298
5	μεστὴν ἀκράτου θηρίκλειον ἔσπασεν κοίλην ὑπερθύουσαν.
tit 7	ΑΔΕΛΦΟΙ
7	ἐγὼ δέδωκα γάρ τι ταύταις; εἰπέ μοι. Β. οὐκ ἀλλ’ ἀπέδωκας ἐνέχυρον δήπου λαβών.
tit 8	ΑΙΠΟΛΟΙ
tit 9	ΑΙΣΩΠΟΣ
9	κομψόν γε τοῦτ’ ἐστὶν παρ’ ὑμῖν, ὦ Σόλων, ἐν ταῖς Ἀθήναις, δεξιῶς θ’ εὑρημένον. Σ. τὸ ποῖον; Α. ἐν τοῖς συμποσίοις οὐ πίνετε
9	ἄκρατον. Σ. οὐ γὰρ ῥᾴδιον· πωλοῦσι γὰρ	299
5	ἐν ταῖς ἁμάξαις εὐθέως κεκραμένον, οὐχ ἵνα τι κερδαίνωσι, τῶν δ’ ὠνουμένων προνοούμενοι, τοῦ τὰς κεφαλὰς ὑγιεῖς ἔχειν ἐκ κραιπάλης. τοῦτ’ ἔσθ’, ὁρᾷς, Ἑλληνικὸς πότος, μετρίοισι χρωμένους ποτηρίοις
10	λαλεῖν τι καὶ ληρεῖν πρὸς αὑτοὺς ἡδέως· τὸ μὲν γὰρ ἕτερον λουτρόν ἐστιν, οὐ πότος, ψυκτῆρι πίνειν καὶ κάδοις. Α. θάνατος μὲν οὖν.
tit 10	ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ
10	ἡμίκακον
tit,ante 11	ΑΛΕΙΠΤΡΙΑ
tit 11-12	ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΟΣ
11	ἀναδενδράς	300
12	ἀπολογηθῆναι
tit 13-14	ΑΜΦΩΤΙΣ
13	ὀνοκόπος τῶν τοὺς ἀλέτωνας τῶνδε κοπτόντων ὄνους.
14	μετάβα
tit,ante 15	ΑΝΤΕΙΑ
tit 15-18	ΑΠΕΓΛΑΥΚΩΜΕΝΟΣ
15	παρ’ ἐμοῦ δ’, ἐὰν μὴ καθ’ ἓν ἕκαστον πάντα δῷς,
15	χαλκοῦ μέρος δωδέκατον οὐκ ἂν ἀπολάβοις. Β. δίκαιος ὁ λόγος. Α. ἀβάκιον, ψῆφον· λέγε. Β. ἔστ’ ὠμοτάριχος πέντε χαλκῶν. Α. λέγ’ ἕτερον.	301
5	Β. μῦς ἑπτὰ χαλκῶν. Α. οὐδὲν ἀσεβεῖς οὐδέπω. λέγε. Β. τῶν ἐχίνων ὀβολός. Α. ἁγνεύεις ἔτι. Β. ἆρ’ ἦν μετὰ ταῦθ’ ἡ ῥάφανος ἣν ἐβοᾶτε; Α. ναί· χρηστὴ γὰρ ἦν. Β. ἔδωκα ταύτης δύ’ ὀβολούς. Α. τί γὰρ ἐβοῶμεν; Β. τὸ κύβιον τριωβόλου.
10	Α. ὀνεῖν κεχειρῶν γε οὐκ ἐπράξατ’ οὐδὲ ἕν. Β. οὐκ οἶσθας, ὦ μακάριε, τὴν ἀγοράν, ὅτι κατεδηδόκασι τὰ λάχαν’ αἱ τρωξαλλίδες. Α. διὰ τοῦτο τὸ τάριχος τέθεικας διπλασίου; Β. ὁ ταριχοπώλης ἐστίν· ἐλθὼν πυνθάνου.
15	γόγγρος δέκ’ ὀβολῶν. Α. οὐχὶ πολλοῦ. λέγ’ ἕτερον. Β. τὸν ὀπτὸν ἰχθὺν ἐπριάμην δραχμῆς. Α. παπαῖ, ὥσπερ πυρετὸς ἀνῆκεν, εἶτ’ ἐν ἐπιτέλει. Β. πρόσθες τὸν οἶνον, ὃν μεθυόντων προσέλαβον
15	ὑμῶν, χόας τρεῖς, δέκ’ ὀβολῶν ὁ χοῦς.	302
16	τοὺς μὲν στρατηγοὺς τὰς ὀφρῦς ἐπὰν ἴδω ἀνεσπακότας, δεινὸν μὲν ἡγοῦμαι ποιεῖν, οὐ πάνυ τι θαυμάζω δὲ προτετιμημένους ὑπὸ τῆς πόλεως μεῖζόν τι τῶν ἄλλων φρονεῖν.
5	τοὺς δ’ ἰχθυοπώλας τοὺς κάκιστ’ ἀπολουμένους ἐπὰν ἴδω κάτω βλέποντας, τὰς δ’ ὀφρῦς ἔχοντας ἐπάνω τῆς κορυφῆς, ἀποπνίγομαι. ἐὰν δ’ ἐρωτήσῃς ‘πόσου τοὺς κεστρέας πωλεῖς δύ’ ὄντας;‘ ‘δέκ’ ὀβολῶν‘ φησίν. ‘βαρύ·
10	ὀκτὼ λάβοις ἄν;‘ ‘εἴπερ ὠνεῖ τὸν ἕτερον.‘ ‘ὦ ’τάν, λαβὲ καὶ μὴ παῖζε.‘ ‘τοσουδί; παράτρεχε.‘ ταῦτ’ οὐχὶ πικρότερ’ ἐστὶν αὐτῆς τῆς χολῆς;
17-18	καὶ γὰρ ἑψητοί τινες παρῆσαν ἡμῖν δαιδάλεοί πως
2	. . . . . . . . . . . . τῶν οὖν κορακίνων πεῖραν οὐχὶ λαμβάνεις;
2	οὐδὲ τριχίδων, οὐδ’ οἷον ἑψητῶν τινων;	303
tit 19	ΑΠΟΒΑΤΗΣ
19	Χορόνικος ὁ ποιητὴς ὁδί. Β. τίνων ποιητὴς ᾀσμάτων; Α. σεμνῶν πάνυ. Β. τί πρὸς τὸν Ἀργᾶν οὗτος; Α. ἡμέρας δρόμῳ
19	κρείττων.	304
tit 20-21	ΑΠΟΚΟΠΤΟΜΕΝΟΣ
20	λέγεται γὰρ λόγος ὑπὸ τῶν σοφιστῶν, μὴ πέτεσθαι τὸν θεὸν τὸν Ἔρωτα, τοὺς δ’ ἐρῶντας· αἰτίαν δ’ ἔχειν ἐκεῖνον ἄλλως, ἠγνοηκότας δὲ τοὺς
5	γραφεῖς ἔχοντα πτέρυγας αὐτὸν ζωγραφεῖν.
21	οὐ συμποσίαρχος ἦν γάρ, ἀλλὰ δήμιος ὁ Χαιρέας, κυάθους προπίνων εἴκοσιν.
tit 22-23	ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ
22	ὦ τὴν εὐτυχῆ ναίων Πάρον, ὄλβιε πρέσβυ, ἣ κάλλιστα φέρει χώρα δύο τῶν συναπασῶν,
22	κόσμον μὲν μακάρεσσι λίθον, θνητοῖς δὲ πλακοῦντας.	305
23	λαβόμενος
tit 24	ΑΣΚΛΗΠΙΟΚΛΕΙΔΗΣ
24	οὕτως δ’ ὀψοποιεῖν εὐφυῶς περὶ τὴν Σικελίαν αὐτὸς ἔμαθον, ὥστε τοὺς δειπνοῦντας εἰς τὰ βατάνι’ ἐμβαλεῖν ποιῶ ἐνίοτε τοὺς ὀδόντας ὑπὸ τῆς ἡδονῆς.
tit 25	ΑΣΩΤΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
25	τί ταῦτα ληρεῖς, φληναφῶν ἄνω κάτω Λύκειον, Ἀκαδήμειαν, Ὠιδείου πύλας, λήρους σοφιστῶν; οὐδὲ ἓν τούτων καλόν. πίνωμεν, ἐμπίνωμεν, ὦ Σίκων, Σίκων,
5	χαίρωμεν, ἕως ἔνεστι τὴν ψυχὴν τρέφειν. τύρβαζε, Μάνη. γαστρὸς οὐδὲν ἥδιον. αὕτη πατήρ σοι καὶ πάλιν μήτηρ μόνη. ἀρεταὶ δὲ πρεσβεῖαί τε καὶ στρατηγίαι κόμποι κενοὶ ψοφοῦσιν ἀντ’ ὀνειράτων.
10	ψύξει σε δαίμων τῷ πεπρωμένῳ χρόνῳ· ἕξεις δ’ ὅς’ ἂν φάγῃς τε καὶ πίῃς μόνα, σποδὸς δὲ τἄλλα, Περικλέης, Κόδρος, Κίμων.	306
tit 26	ΑΤΑΛΑΝΤΗ
26	μικρόφωνος
tit 27-29	ΑΤΘΙΣ	307
27	ὁ πρῶτος εἰπὼν ὅτι σοφιστὴς οὐδὲ εἷς ἔμψυχον οὐδὲν ἐσθίει, σοφός τις ἦν. ἐγὼ γὰρ ἥκω νῦν ἀγοράσας οὐδὲ ἓν ἔμψυχον. ἰχθῦς ἐπριάμην τεθνηκότας
5	μεγάλους· κρεάδι’ ἀρνὸς ἔστι πίονος οὐ ζῶντος· οὐχ οἷόν τε γάρ. τί ἄλλο; καὶ ἡπάτιον ὀπτὸν προσέλαβον. τούτων ἐὰν δείξῃ τις ἢ φωνήν τι ἢ ψυχὴν ἔχον, ἀδικεῖν ὁμολογῶ καὶ παραβαίνειν τὸν νόμον.
28	ὅστις ἥδεται γὰρ ἐσθίων ὁσημέραι, δεῖ καὶ ποιεῖν τῶν σιτίων ἐπάξιόν τι, μηδὲ περινοστεῖν σχολὴν ἄγοντα, τῷ ζῆν πολεμιώτατον κακόν.
29	πῶς ἐπινέφει τὸ πρῶτον ὁ Ζεὺς ἡσυχῆ,
29	ἔπειτα μᾶλλον μᾶλλον.	308
tit 30-31	ΑΧΑΙΙΣ
30	ἅπαντα τὰ ζητούμεν’ ἐξευρίσκεται, ἂν μὴ προαποστῇς μηδὲ τὸν πόνον φύγῃς· ὅπου γὰρ εὑρήκασιν ἄνθρωποί τινες μέρος τι τῶν θείων τοσοῦτο τῷ τόπῳ
5	ἀπέχοντες, ἄστρων ἐπιτολάς, δύσεις, τροπάς, ἔκλειψιν ἡλίου, τί τῶν κοινῶν κάτω καὶ συγγενικῶν δύναιτ’ ἂν ἄνθρωπον φυγεῖν;
tit 32	ΒΟΣΤΡΥΧΟΣ
32	ὑποκροῦσαι
tit 33-34	ΒΡΕΤΤΙΑ
33	εἶδές ποτε πίνουσιν ἀνθρώποις ἀπίους παρακειμένας
33	ἐν ὕδατι; Β. πολλοῖς πολλάκις δήπου. τί οὖν; Α. οὐκοῦν ἕκαστος ἐκλεγόμενος λαμβάνει	309
5	τῶν ἐπινεουσῶν τὴν πεπαιτάτην ἀεί; Β. δηλονότι.
34	τοιοῦτο τὸ ζῆν ἐστιν· ὥσπερ οἱ κύβοι οὐ ταὔτ’ ἀεὶ πίπτουσιν, οὐδὲ τῷ βίῳ ταὐτὸν διαμένει σχῆμα, μεταβολὰς δ’ ἔχει.
tit 35	ΒΩΜΟΣ
35	γυνὴ λινουργὸς περιτυχοῦς’ ἀφείλετο.
tit 36-39	ΓΑΛΑΤΕΙΑ	310
36	ὁ δεσπότης οὑμὸς περὶ λόγους γάρ ποτε διέτριψε μειρακίσκος ὢν καὶ φιλοσοφεῖν ἐπέθετο· Κυρηναῖος ἦν ἐνταῦθά τις, ὥς φας’, Ἀρίστιππος, σοφιστὴς εὐφυής,
5	μᾶλλον δὲ πρωτεύων ἁπάντων τῶν τότε, ἀκολαστίᾳ τε τῶν γεγονότων διαφέρων. τούτῳ τάλαντον δοὺς μαθητὴς γίνεται ὁ δεσπότης. καὶ τὴν τέχνην μὲν οὐ πάνυ ἐξέμαθε, τὴν δ’ ἀρτηρίαν συνήρπασεν.
37	νάρκην μὲν οὖν, ὥς φασιν, ὠνθυλευμένην ὀπτᾶν ὅλην
38	εὐοψίαν
39	νομικόν	311
tit 40	ΓΡΑΦΗ
40	γεγένηται δ’, ὡς λέγουσι, κἀν Σάμῳ τοιοῦθ’ ἕτερον. λιθίνης ἐπεθύμησεν κόρης ἄνθρωπος ἐγκατέκλεισέ θ’ αὑτὸν τῷ νεῷ.
tit 41-42	ΓΥΝΑΙΚΟΚΡΑΤΙΑ
41	ἐνταῦθα περὶ τὴν ἐσχάτην δεῖ κερκίδα ὑμᾶς καθιζούσας θεωρεῖν ὡς ξένας.
42	ὁ δὲ Κίλιξ ὅδ’ Ἱπποκλῆς, ὁ ζωμοτάριχος ὑποκριτής
tit 43-44	ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ
43	εἶτ’ οὐχ ἁπάντων ἐστὶ τὸ μεθύειν κακὸν
43	μέγιστον ἀνθρώποισι καὶ βλαβερώτατον;	312
44	ἐκκόψαι
tit 45-50	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Η ΦΙΛΕΤΑΙΡΟΣ
45	ὁμοιότατος ἄνθρωπος οἴνῳ τὴν φύσιν τρόπον τιν’ ἐστί. καὶ γὰρ οἶνον τὸν νέον πολλή ’στ’ ἀνάγκη καὶ τὸν ἄνδρ’ ἀποζέσαι πρώτιστον ἀφυβρίσαι τ’, ἀπανθήσαντα δὲ
5	σκληρὸν γενέσθαι, παρακμάσαντα δ’, ὧν λέγω τούτων ἁπάντων ἀπαρυθέντα τὴν ἄνω ταύτην ἄνοιαν ἐπιπολάζουσαν, τότε πότιμον γενέσθαι καὶ καταστῆναι πάλιν,
5	ἡδύν θ’ ἅπασι τοὐπίλοιπον διατελεῖν.	313
46	πρότερον μὲν εἰ πνεύσειε βορρᾶς ἢ νότος ἐν τῇ θαλάττῃ λαμπρός, ἰχθῦς οὐκ ἐνῆν οὐδενὶ φαγεῖν· νυνὶ δὲ πρὸς τοῖς πνεύμασιν τούτοις Φάυλλος προσγέγονε χειμὼν τρίτος·
5	ἐπὰν γὰρ ἐκνεφίας καταιγίσας τύχῃ ἐς τὴν ἀγοράν, τοὔψον πριάμενος οἴχεται φέρων ἅπαν τὸ ληφθέν, ὥστε γίνεται ἐν τοῖς λαχάνοις τὸ λοιπὸν ἡμῖν ἡ μάχη.
47	ἀλλ’ αἰσχύνομαι τὸν Κόρυδον, εἰ δόξω συναριστᾶν τισιν οὕτω προχείρως· οὐκ ἀπαρνοῦμαι δ’ ὅμως· οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνος, ἂν καλῇ τις ἄν τε μή.
48	ἔπειτα νάρκην ἔλαβον, ἐνθυμούμενος ὅτι δεῖ γυναικὸς ἐπιφερούσης δακτύλους
48	ἁπαλούς, ὑπ’ ἀκάνθης μηδὲ ἓν τούτους παθεῖν.	314
49	τοὔψον λαβοῦσαι τοῦτο τἀπεσταλμένον σκευάζετ’, εὐωχεῖσθε, προπόσεις πίνετε, λέπεσθε, ματτυάζετε.
tit 51	ΔΙΑΠΛΕΟΥΣΑΙ
51	ἐπιχαιρέκακος εἶ καὶ φθονεῖς τοῖς πλησίον.
tit 52-54	ΔΙΔΥΜΟΙ
52	στεφάνων τε τούτων χύδην πεπλεγμένων
53	τούτῳ πρόπιθ’, ἵνα καὐτὸς ἄλλῳ.	315
tit 55	ΔΙΣ ΠΕΝΘΩΝ
55	καὶ Ζωπύρα, οἰνηρὸν ἀγγεῖον.
tit 56-58	ΔΟΡΚΙΣ Η ΠΟΠΠΥΖΟΥΣΑ
56	τοῖς ἰχθυοπώλαις ἐστὶν ἐψηφισμένον, ὥς φασι, χαλκῆν Καλλιμέδοντος εἰκόνα στῆσαι Παναθηναίοισιν ἐν τοῖς ἰχθύσιν, ἔχουσαν ὀπτὸν κάραβον ἐν τῇ δεξιᾷ,
5	ὡς αὐτὸν ὄντ’ αὐτοῖσι τῆς τέχνης μόνον σωτῆρα, τοὺς ἄλλους δὲ πάντας ζημίαν.
57	περιστερὰς ἔνδον τρέφω τῶν Σικελικῶν τούτων πάνυ
57	κομψάς.	316
58	τῆς φιλοτησίας ἐγὼ μεστὰς προπίνω γ’ ἴσον ἴσῳ κεκραμένας.
tit 59-61	ΔΡΩΠΙΔΗΣ
59	εἰσῆλθεν ἡταίρα φέρουσα τὸν γλυκὺν ἐν ἀργυρῷ ποτηρίῳ πετάχνῳ τινί, ἀστειοτάτῳ τὴν ὄψιν, οὔτε τρυβλίῳ οὔτε φιάλῃ, μετεῖχε δ’ ἀμφοῖν τοῖν ῥυθμοῖν.
60	τὴν σπάθην
60	ἐν τῷ μύρῳ καθῆκεν.	317
61	παραγοράζειν
tit 62-64	ΕΙΣΟΙΚΙΖΟΜΕΝΟΣ
62	οὐ γὰρ ἐμυρίζετ’ ἐξ ἀλαβάστου, πρᾶγμά τι γινόμενον ἀεί, κρονικόν, ἀλλὰ τέτταρας περιστερὰς ἀφῆκεν ἀποβεβαμμένας εἰς οὐχὶ ταὐτὸν μὰ Δία τὴν αὐτὴν μύρον,
5	ἰδίῳ δ’ ἑκάστην. πετόμεναι δ’ αὗται κύκλῳ ἔρραινον ἡμῶν θαἰμάτια καὶ στρώματα. μή μοι φθονήσητ’, ἄνδρες Ἑλλήνων ἄκροι, ἠλειφόμην ὑόμενος ἰρίνῳ μύρῳ.
63	ἔξοινος ἐποίει ταῦτα	318
64	τρικότυλον ψυγέα
tit 65-67	ΕΙΣ ΤΟ ΦΡΕΑΡ
65	νυνί τέ μοι ὁ δεσπότης προὔπεμψεν οἴνου κεράμιον τῶν ἔνδοθεν κομιοῦντ’ ἐκεῖθεν. Β. μανθάνω· ἐπιδόσιμον παρὰ τἄλλα τοῦτ’ ἔσται. Α. φιλῶ
5	αἰσθητικὴν γραῦν.
66	[τοῖς ἄρτοις] ὅσας ἱστᾶσι παγίδας οἱ ταλαίπωροι βροτοί.
tit,ante 68	ΕΚΚΗΡΥΤΤΟΜΕΝΟΣ	319
tit 68-69	ΕΚΠΩΜΑΤΟΠΟΙΟΣ
68	ἀεὶ φιλόμυρον πᾶν τὸ Σάρδεων γένος.
69	ἄσημον
tit 70	ΕΛΕΝΗ
70	ὡς ὅστις αὐτῆς τῆς ἀκμῆς τῶν σωμάτων ἐρᾷ, τὸν ἄλλον δ’ οὐδὲ γινώσκει λόγον, τῆς ἡδονῆς ἐστ’, οὐχὶ τῶν φίλων φίλος, ἀδικεῖ τε τὸν Ἔρωτ’ ἐμφανῶς θνητὸς θεόν,
5	ἄπιστον αὐτὸν πᾶσι τοῖς ἄλλοις ποιῶν.
tit 71-72	ΕΛΕΝΗΣ ΑΡΠΑΓΗ
71	ἀκόλαστός ἐστι, τὴν δὲ πολιὰν οὐκ ἐντρέπεται.	320
tit 73-75	ΕΛΕΝΗΣ ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ
73	οὐδὲ ῥόαν γλυκεῖαν ἐκ τῆς δεξιᾶς δέξαιτ’ ἂν αὐτῶν.
74	εἷς ἕκαστος
75	θερμολουτεῖν
tit 76	ΕΛΛΗΝΙΣ
76	ἀεὶ δὲ καὶ ζῶντ’ ἐστὶ καὶ τεθνηκότα τἀν τῇ θαλάττῃ πολέμι’ ἡμῖν θηρία. ἂν ἀνατραπῇ γὰρ πλοῖον, εἶθ’, ὡς γίνεται, ληφθῇ νέων τις, καταπεπώκας’ εὐθέως·
5	αὐτοί τ’ ἐπὰν ληφθῶσιν ὑπὸ τῶν ἁλιέων, τεθνεῶτες ἐπιτρίβουσι τοὺς ὠνουμένους. τῆς οὐσίας γάρ εἰσιν ἡμῶν ὤνιοι, ὁ πριάμενός τε πτωχὸς εὐθὺς ἀποτρέχει.
tit 77	ΕΠΙΔΑΥΡΙΟΣ	321
77	τοὺς Χαιρεφίλου δ’ υἱεῖς Ἀθηναίους, ὅτι εἰσήγαγεν τάριχος. [οὓς καὶ Τιμοκλῆς ἰδὼν ἐπὶ τῶν ἵππων δύο σκόμβρους ἔφη ἐν τοῖς σατύροις εἶναι.]
tit 78-80	ΕΠΙΚΛΗΡΟΣ
78	ὅστις ἀγοράζει πτωχὸς ὢν ὄψον πολύ, ἀπορούμενός τε τἄλλα πρὸς τοῦτ’ εὐπορεῖ, τῆς νυκτὸς οὗτος τοὺς ἀπαντῶντας ποιεῖ γυμνοὺς ἅπαντας. εἶτ’ ἐπάν τις ἐκδυθῇ,
5	τηρεῖν ἕωθεν εὐθὺς ἐν τοῖς ἰχθύσιν· ὃν ἂν δ’ ἴδῃ πρῶτον πένητα καὶ νέον παρὰ Μικίωνος ἐγχέλεις ὠνούμενον, ἀπάγειν λαβόμενον εἰς τὸ δεσμωτήριον.
79	ἀλλ’ ἔγωγ’, ὦ παῖ, δίδωμι, καὶ ποιήσω πάνθ’ ὅσα
79	οὗτος αἰτεῖται παρ’ ἡμῶν.	322
80	κακουχία
tit 81	ΕΠΙΣΤΟΛΗ
81	προσέκοψεν
tit 82	ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ
82	πολὺς γὰρ οἶνος πόλλ’ ἁμαρτάνειν ποιεῖ.
tit 83	ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΙΣ
83	γόγγρου δ’ ὁμοῦ σωρευτὰ πιμελῆς μέλη ὑπεργέμοντα
tit 84	ΕΡΕΤΡΙΚΟΣ
84	τευθίδες, σπίναι, βατίς, δῆμος, ἀφύαι, κρεάδι’, ἐντερίδι’· ἀλλὰ τὰς μὲν τευθίδας,
84	τὰ πτερύγι’ αὐτῶν συντεμών, στεατίου μικρὸν παραμίξας, περιπάσας ἡδύσμασιν	323
5	λεπτοῖσι χλωροῖς ὠνθύλευσα.
t,post 84	ΕΡΙΘΟΙ
tit,ante 85	Η ΕΙΣ ΤΟ ΦΡΕΑΡ
tit 85-86	ΗΣΙΟΝΗ
85	γενόμενος δ’ ἔννους μόλις ᾔτησε κύλικα, καὶ λαβὼν ἑξῆς πυκνὰς ἕλκει καταντλεῖ, κατά τε τὴν παροιμίαν ἀεί ποτ’ εὖ μὲν ἀσκὸς εὖ δὲ θύλακος
5	ἅνθρωπός ἐστι.
86	ὡς εἶδε τὴν τράπεζαν ἀνθρώπους δύο φέροντας εἴσω ποικίλων παροψίδων
86	κόσμου βρύουσαν, οὐκέτ’ εἰς ἐμὲ βλέπων—	324
tit 87-88	ΘΕΟΦΟΡΗΤΟΣ
87	οἶμαί γ’ ἐπιτιμᾶν τῶν ἀπαντώντων τινὰς ἡμῖν, ὅτι τηνικαῦτα μεθύων περιπατῶ· ποῖος γάρ ἐστι φανός, ὦ πρὸς τῶν θεῶν, τοιοῦτος οἷος ὁ γλυκύτατος ἥλιος;
88	λαλῶ Πτολεμαίῳ γογγυλίδος ὀπτῶν τόμους.
tit 89	ΘΕΣΠΡΩΤΟΙ
89	Ἑρμῆ νεκρῶν προπομπὲ καὶ Φιλιππίδου κληροῦχε, νυκτός τ’ ὄμμα τῆς μελαμπέπλου
89	(Ἑκάτη)—	325
tit 90	ΘΗΒΑΙΟΙ
90	ἔστιν δὲ ποδαπὸς τὸ γένος οὗτος; Β. πλούσιος. τούτους δὲ πάντες φασὶν εὐγενεστάτους εἶναι· πένητας δ’ εὐπάτριδας οὐδεὶς ὁρᾷ.
tit 91	ΘΗΤΕΥΟΝΤΕΣ
91	ὅρκος βέβαιός ἐστιν ἂν νεύσω μόνον.
tit 92	ΘΡΑΣΩΝ
92	σοῦ δ’ ἐγὼ λαλιστέραν οὐπώποτ’ εἶδον οὔτε κερκώπην, γύναι, οὐ κίτταν, οὐκ ἀηδόν’, οὔτε τρυγόν’, οὐ
92	τέττιγα.	326
tit 93	ΙΑΣΙΣ
93	ἀμφιτάπητα
tit 94-96	ΙΠΠΕΥΣ
94	τοῦτ’ ἔστιν Ἀκαδήμεια, τοῦτο Ξενοκράτης; πόλλ’ ἀγαθὰ δοῖεν οἱ θεοὶ Δημητρίῳ καὶ τοῖς νομοθέταις, διότι τοὺς τὰς τῶν λόγων, ὥς φασι, δυνάμεις παραδιδόντας τοῖς νέοις
5	ἐς κόρακας ἔρρειν φασὶν ἐκ τῆς Ἀττικῆς.	327
95	τά τε κυμβία ἆρ’ ἦν πρόσωπ’ ἔχοντα χρυσᾶ παρθένων; Β. νὴ τὸν Δί’ ἦν γάρ. Α. ὦ τάλαιν’ ἐγὼ κακῶν.
96	καὶ θηρίκλειός τις κύλιξ, στέφανον κύκλῳ ἔχουσα χρυσοῦν· οὐ γὰρ ἐπίτηκτόν τινα.
tit,ante 97	ΙΠΠΙΣΚΟΣ
tit 97-98	ΙΣΟΣΤΑΣΙΟΝ
97	ἀπὸ συμβολῶν ἔπινον, ὀρχεῖσθαι μόνον βλέποντες, ἄλλο δ’ οὐδέν, ὄψων ὀνόματα καὶ σιτίων ἔχοντες, Ὄψων, Κάραβος,
97	καὶ Κωβιός, Σεμίδαλις.	328
98	πρῶτα μὲν γὰρ πρὸς τὸ κέρδος καὶ τὸ συλᾶν τοὺς πέλας πάντα τἄλλ’ αὐταῖς πάρεργα γίνεται· ῥάπτουσι δὲ πᾶσιν ἐπιβουλάς· ἐπειδὰν δ’ εὐπορήσωσίν ποτε, ἀνέλαβον καινὰς ἑταίρας, πρωτοπείρους τῆς τέχνης
5	εὐθὺς ἀναπλάττουσι ταύτας, ὥστε μήτε τοὺς τρόπους μήτε τὰς ὄψεις ὁμοίας διατελεῖν οὔσας ἔτι. τυγχάνει μικρά τις οὖσα, φελλὸς ἐν ταῖς βαυκίσιν ἐγκεκάττυται· μακρά τις, διάβαθρον λεπτὸν φορεῖ τήν τε κεφαλὴν ἐπὶ τὸν ὦμον καταβαλοῦς’ ἐξέρχεται·
10	τοῦτο τοῦ μήκους ἀφεῖλεν· οὐκ ἔχει τις ἰσχία, ὑπενέδυς’ ἐρραμμέν’ αὐτήν, ὥστε τὴν εὐπυγίαν ἀναβοᾶν τοὺς εἰσιδόντας. κοιλίαν ἁδρὰν ἔχει, στηθί’ ἔστ’ αὐταῖσι τούτων ὧν ἔχους’ οἱ κωμικοί· ὀρθὰ προσθεῖσαι τοιαῦτα τοὔνδυτον τῆς κοιλίας
15	ὡσπερεὶ κοντοῖσι τούτοις εἰς τὸ πρόσθ’ ἀπήγαγον. τὰς ὀφρῦς πυρρὰς ἔχει τις, ζωγραφοῦσιν ἀσβόλῳ. συμβέβηκ’ εἶναι μέλαιναν, κατέπλασε ψιμυθίῳ. λευκόχρως λίαν τίς ἐστι, παιδέρωτ’ ἐντρίβεται. καλὸν ἔχει τοῦ σώματός τι, τοῦτο γυμνὸν δείκνυται.
20	εὐφυεῖς ὀδόντας ἔσχεν, ἐξ ἀνάγκης δεῖ γελᾶν, ἵνα θεωρῶς’ οἱ παρόντες τὸ στόμ’ ὡς κομψὸν φορεῖ. ἂν δὲ μὴ χαίρῃ γελῶσα, διατελεῖ τὴν ἡμέραν ἔνδον, ὥσπερ τοῖς μαγείροις ἃ παράκειθ’ ἑκάστοτε, ἡνίκ’ ἂν πωλῶσιν αἰγῶν κρανία, ξυλήφιον
25	μυρρίνης ἔχουσα λεπτὸν ὀρθὸν ἐν τοῖς χείλεσιν, ὥστε τῷ χρόνῳ σέσηρεν, ἄν τε βούλητ’ ἄν τε μή.
25	[ὄψεις διὰ τούτων σκευοποιοῦσι τῶν τεχνῶν.]	329
tit 99	ΚΑΛΑΣΙΡΙΣ
99	ποῖ δή μ’ ἄγεις διὰ τῶν κύκλων;
tit 100	ΚΑΡΧΗΔΟΝΙΟΣ
100	βάκηλος εἶ.
tit,ante 101	ΚΑΤΑΨΕΥΔΟΜΕΝΟΣ	331
tit 101	ΚΑΥΝΙΟΙ
101	ἐν τῷ βαλανείῳ μήτε πῦρ ταῖς ἐσχάραις ἐνὸν κεκλεισμένον τε τἀλειπτήριον.
tit 102	ΚΗΡΥΤΤΟΜΕΝΟΣ
102	ὥστ’ ἐξελὼν ἐκ τοῦ λυχνούχου τὸν λύχνον μικροῦ κατακαύσας ἔλαθ’ ἑαυτόν, ὑπὸ μάλης τῇ γαστρὶ μᾶλλον τοῦ δέοντος προσαγαγών.
tit 103	ΚΙΘΑΡΩΙΔΟΣ	332
tit 104	ΚΛΕΟΒΟΥΛΙΝΗ
tit 105	ΚΝΙΔΙΑ
105	Διόδωρος οὑπίτριπτος ἐν ἔτεσιν δύο σφαῖραν ἀπέδειξε τὴν πατρῴαν οὐσίαν· οὕτως ἰταμῶς ἅπαντα κατεμασήσατο.
tit 106	ΚΟΝΙΑΤΗΣ
106	κυμβία, φιάλαι, τραγέλαφοι, κύλικες
tit 107-109	ΚΟΥΡΙΣ
107	καὶ γὰρ ἐπὶ κῶμον . . ἀνθρώπων ὁρῶ
107	πλῆθος προσιόν, ὡς τῶν καλῶν τε κἀγαθῶν ἐνθάδε συνόντων· μὴ γένοιτό μοι μόνῳ νύκτωρ ἀπαντῆσαι καλῶς πεπραγόσιν	333
5	ὑμῖν περὶ τὸν βαλλισμόν· οὐ γὰρ ἄν ποτε θοἰμάτιον ἀπενέγκαιμι μὴ φύσας πτερά.
108	ὁ μὲν οὖν ἐμὸς υἱός, οἷον ὑμεῖς ἀρτίως εἴδετε, τοιοῦτος γέγονεν, Οἰνοπίων τις ἢ Μάρων τις ἢ Κάπηλος ἢ καὶ Τιμοκλῆς. μεθύει γὰρ οὐδὲν ἧττον· ὁ δ’ ἕτερος—τί ἂν
5	τύχοιμ’ ὀνομάσας; βῶλος, ἄροτρον, γηγενὴς ἄνθρωπος.
109	ἐπεὶ πάλαι δεδείπναμεν
tit 110-115	ΚΡΑΤΕΥΑΣ Η ΦΑΡΜΑΚΟΠΩΛΗΣ	334
110	πρῶτον μὲν οὖν ὄστρεια παρὰ Νηρεῖ τινα ἰδὼν γέροντι φῦκος ἠμφιεσμένα ἔλαβον ἐχίνους τ’· ἔστι γὰρ προοίμιον δείπνου χαριέντως ταῦτα πεπρυτανευμένου.
5	τούτων δ’ ἀπολυθείς, κειμένων ἰχθυδίων μικρῶν, τρεμόντων τῷ δέει τί πείσεται, θαρρεῖν κελεύσας ἕνεκ’ ἐμοῦ ταῦτ’, οὐδὲ ἓν φήσας ἀδικήσειν, ἐπριάμην γλαῦκον μέγαν. ἔπειτα νάρκην ἔλαβον, ἐνθυμούμενος
10	ὅτι δεῖ γυναικὸς ἐπιφερούσης δακτύλους ἁπαλοὺς ὑπ’ ἀκάνθης μηδὲ ἓν τούτων παθεῖν. ἐπὶ τὸ τάγηνον φυκίδας, ψήττας τινάς, καρῖδα, φύκην, κωβιόν, πέρκην, σπάρον, ἐποίησά τ’ αὐτὸ ποικιλώτερον ταὧ.
15	κρεάδι’ ἄττα, ποδάρια, ῥύγχη τινά, ὠτάρι’ ὕει’, ἡπάτιον ἐγκεκαλυμμένον· αἰσχύνεται γὰρ πελιτνὸν ὂν τῷ χρώματι. τούτοις μάγειρος οὐ πρόσεις’, οὐκ ὄψεται. οἰμώξεται γὰρ νὴ Δί’· ἀλλ’ ἐγὼ σοφῶς
20	ταῦτ’ οἰκονομήσω καὶ γλαφυρῶς καὶ ποικίλως οὕτω, ποιῶ γὰρ τοὔψον αὐτός, ὥστε τοὺς δειπνοῦντας εἰς τὰ λοπάδι’ ἐμβάλλειν ποιῶ ἐνίοτε τοὺς ὀδόντας ὑπὸ τῆς ἡδονῆς. τὰς σκευασίας πάντων δὲ καὶ τὰς σκευάσεις
25	τούτων ἕτοιμός εἰμι δεικνύειν, λέγειν,
25	προῖκα προδιδάσκειν, ἂν θέλῃ τις μανθάνειν.	335
111	παῖ, τὴν μεγάλην δός, ὑποχέας φιλίας κυάθους μὲν τῶν παρόντων τέτταρας, τοὺς τρεῖς δ’ ἔρωτος προσαποδώσεις ὕστερον· ἕν’ Ἀντιγόνου τοῦ βασιλέως νίκης καλῶς,
5	καὶ τοῦ νεανίσκου κύαθον Δημητρίου. φέρε τὸν τρίτον . . . . . . . . Φίλας Ἀφροδίτης· χαίρετ’ ἄνδρες συμπόται,
5	ὅσων ἀγαθῶν τὴν κύλικα μεστὴν πίομαι.	336
112	τῷ Καλλιμέδοντι γὰρ θεραπεύω τὰς κόρας ἤδη τετάρτην ἡμέραν. Β. ἦσαν κόραι θυγατέρες αὐτῷ; Α. τὰς μὲν οὖν τῶν ὀμμάτων, ἃς οὐδ’ ὁ Μελάμπους, ὃς μόνος τὰς Προιτίδας
5	ἔπαυσε μαινομένας, καταστήσειεν ἄν.
113	καὶ Καλλιμέδων μετ’ Ὀρφέως ὁ Κάραβος
114	στεφάνους τε πολλοὺς κρεμαμένους μελιλωτίνους	337
115	εἶθ’ ὁρῶ τὸν Ἑρμαΐσκον τῶν ἁδρῶν τούτων τινὰ κάνθαρον καταστρέφοντα, πλησίον δὲ κείμενον στρωματέα καὶ γύλιον αὐτοῦ.
tit 116-117	ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ
116	δύ’ ἐστί, Ναυσίνικε, παρασίτων γένη· ἓν μὲν τὸ κοινὸν καὶ κεκωμῳδημένον, οἱ μέλανες ἡμεῖς· θάτερον ζητῶ γένος,
5	σεμνοπαράσιτον ἐκ μέσου καλούμενον,
4	σατράπας παρασίτους καὶ στρατηγοὺς ἐπιφανεῖς
6	ὑποκρινόμενον εὖ τοῖς βίοις, ὀφρῦς ἔχον χιλιοταλάντους ἀνακυλῖόν τ’ οὐσίας. νοεῖς σὺ τὸ γένος καὶ τὸ πρᾶγμα; Ν. καὶ μάλα. Α. τούτων ἑκατέρου τῶν γενῶν ὁ μὲν τύπος
10	τῆς ἐργασίας εἷς ἐστι, κολακείας ἀγών· ὥσπερ ἐπὶ τῶν βίων δέ, τοὺς μὲν ἡ τύχη ἡμῶν μεγάλοις προσένειμε τοὺς δ’ ἐλάττοσιν, εἶθ’ οἱ μὲν εὐποροῦμεν οἱ δ’ ἀλύομεν. ἆρά γε διδάσκω, Ναυσίνικ’; Ν. οὐκ ἀστόχως·
15	ἀλλ’ ἄν ς’ ἐπαινῶ μᾶλλον, αἰτήσεις μέ τι.	338
117	εἰσέβαινον ἰσχάδες, τὸ παράσημον τῶν Ἀθηνῶν, καὶ θύμου δέσμαι τινές.
tit 118	ΚΥΒΕΥΤΑΙ
118	ἠριστηκότων σχεδόν τι δ’ ἡμῶν ἐξ ἀκροκωλίου τινός—
tit 119	ΚΥΚΝΟΣ
119	φαιδρὸς δὲ κρατὴρ θηρίκλειος ἐν μέσῳ ἕστηκε, λευκοῦ νέκταρος παλαιγενοῦς πλήρης, ἀφρίζων· ὃν λαβὼν ἐγὼ κενὸν τρίψας, ποιήσας λαμπρόν, ἀσφαλῆ βάσιν
5	στήσας, συνάψας καρπίμοις κισσοῦ κλάδοις
5	ἔστεψα.	339
tit 120-122	ΚΥΠΡΙΟΣ
120	ἔπειτα πῶς ἦλθες; Β. μόλις ὀπτωμένους κατέλαβον. Α. ἐξόλοι’. ἀτὰρ πόσους φέρεις; Β. ἑκκαίδεκ’. Α. οἶσε δεῦρό μοι. Β. λευκοὺς μὲν ὀκτώ, τῶν δὲ φαιῶν τοὺς ἴσους.
121	τὸν δ’ αὐτόπυρον ἄρτον ἀρτίως φαγών
122	διπλάσαι
tit 123	ΛΑΜΠΑΣ
123	καταφαγεῖν αὐτὸς τοσοῦτ’ ἀργύριον. οὐδ’ εἰ γάλα λαγοῦ
123	εἶχον, μὰ τὴν γῆν, καὶ ταὧς, κατήσθιον.	340
tit 124-129	ΛΕΒΗΣ
124	ἧψέ μοι δοκεῖ πνικτόν τι ὄψον δελφάκειον. ΓΛ. ἡδύ γε. Α. ἔπειτα προσκέκαυκε. ΓΛ. μηδὲν φροντίσῃς. ἰάσιμον γὰρ τὸ πάθος ἐστί. Α. τῷ τρόπῳ;
5	ΓΛ. ὄξος λαβὼν ἢν εἰς λεκάνην τιν’ ἐγχέας ψυχρόν, ξυνιεῖς; εἶτα θερμὴν τὴν χύτραν εἰς τοὔξος ἐνθῇς· διάπυρος γὰρ οὖς’ ἔτι ἕλξει δι’ αὑτῆς νοτίδα, καὶ ζυμουμένη ὥσπερ κίσηρις λήψεται διεξόδους
10	σομφάς, δι’ ὧν τὴν ὑγρασίαν ἐκδέξεται· τὰ κρεάδι’ ἔσται τ’ οὐκ ἀπεξηραμμένα, ἔγχυλα δ’ ἀτρεμεὶ καὶ δροσώδη τὴν σχέσιν. Α. Ἄπολλον, ὡς ἰατρικῶς. ὦ Γλαυκία, ταυτὶ ποιήσω. ΓΛ. καὶ παρατίθει γ’ αὐτά, παῖ,
15	ὅταν παρατιθῇς, μανθάνεις; ἐψυγμένα. ἀτμὸς γὰρ οὕτως οὐχὶ προσπηδήσεται ταῖς ῥισίν, ἀλλ’ ἄνω μάλ’ εἶσι καταφυγών. Α. πολλῷ γ’ ἀμείνων, ὡς ἔοικας, ἦσθ’ ἄρα λογογράφος ἢ μάγειρος. ΓΛ. ὃ λέγεις οὐ λέγεις,
20	τέχνην δ’ ὀνειδίζεις.	341
125-126	οὐ γέγονε κρείττων νομοθέτης τοῦ πλουσίου Ἀριστονίκου. τίθησι γὰρ νυνὶ νόμον, τῶν ἰχθυοπωλῶν ὅστις ἂν πωλῶν τινι ἰχθὺν ὑποτιμήσας ἀποδῶτ’ ἐλάττονος
5	ἧς εἶπε τιμῆς, εἰς τὸ δεσμωτήριον εὐθὺς ἀπάγεσθαι τοῦτον, ἵνα δεδοικότες τῆς ἀξίας ἀγαπῶσιν, ἢ τῆς ἑσπέρας σαπροὺς ἅπαντας ἀποφέρωσιν οἴκαδε. κἀνταῦθα καὶ γραῦς καὶ γέρων καὶ παιδίον
10	πεμφθεὶς ἅπαντες ἀγοράσουσι κατὰ τρόπον.
10	. . . . . . . . . . . . οὐ γέγονε μετὰ Σόλωνα κρείττων οὐδὲ εἷς Ἀριστονίκου νομοθέτης· τά τ’ ἄλλα γὰρ νενομοθέτηκε πολλὰ καὶ παντοῖα δή, νυνί τε καινὸν εἰσφέρει νόμον τινὰ
15	χρυσοῦν, τὸ μὴ πωλεῖν καθημένους ἔτι τοὺς ἰχθυοπώλας, διὰ τέλους δ’ ἑστηκότας· εἶτ’ εἰς νέωτά φησι γράψειν κρεμαμένους, καὶ θᾶττον ἀποπέμψουσι τοὺς ὠνουμένους,
15	ἀπὸ μηχανῆς πωλοῦντες ὥσπερ οἱ θεοί.	342
127	καὶ μὴ προφάσεις ἐνταῦθά μοι, μηδ’ ‘οὐκ ἔχω.‘ Β. ἀλλὰ λέγ’ ὅτου δεῖ. λήψομαι γὰρ πάντ’ ἐγώ. Α. ὀρθῶς. τὸ πρῶτον μὲν λάβ’ ἐλθὼν σήσαμα. Β. ἀλλ’ ἔστιν ἔνδον. Α. ἀσταφίδα κεκομμένην,
5	μάραθρον, ἄνηθον, νᾶπυ, καυλόν, σίλφιον, κορίαννον αὖον, ῥοῦν, κύμινον, κάππαριν, ὀρίγανον, γήτειον, ἄννισον, θύμον, σφάκον, σίραιον, σέσελι, πήγανον, πράσον.
128	καὶ τί δεῖ λέγειν ἔθ’ ἡμᾶς τοὺς τὰ σῦχ’ ἑκάστοτε ἐν τοῖς συρίχοις πωλοῦντας; οἳ κάτωθε μὲν τὰ σκληρὰ καὶ μοχθηρὰ τῶν σύκων ἀεὶ
5	τιθέασιν, ἐπιπολῆς δὲ πέπονα καὶ καλά. εἶθ’ ὁ μὲν ἔδωκεν ὡς τοιαῦτ’ ὠνούμενος τιμήν, ὁ δ’ ἐγκάψας τὸ κέρμ’ εἰς τὴν γνάθον
5	ἐρίν’ ἀπέδοτο σῦκα πωλεῖν ὀμνύων.	343
tit 130-132	ΛΕΥΚΑΔΙΑ Η ΔΡΑΠΕΤΑΙ
130	οἴνου γεραιοῖς χείλεσιν μέγα σκύφος.
131	φέρε τὴν σιβύνην καὶ πλατύλογχα.
132	χορδαρίου τόμος ἧκεν καὶ περικομμάτιον.
tit 133	ΛΕΥΚΗ
133	ἐπίστασαι τὸν σαῦρον ὡς δεῖ σκευάσαι; Β. ἀλλ’ ἂν διδάσκῃς. Α. ἐξελὼν τὰ βραγχία, πλύνας, περικόψας τὰς ἀκάνθας τὰς κύκλῳ, παράσχισον χρηστῶς, διαπτύξας θ’ ὅλον
5	τῷ σιλφίῳ μάστιξον εὖ τε καὶ καλῶς,
5	τυρῷ τε σάξον ἁλσί τ’ ἠδ’ ὀριγάνῳ.	344
tit 134	ΛΗΜΝΙΑ
134	καὶ μὴν παρῆν ἀνθράκιον ἡμῖν ἐν μέσῳ σείσων τε κυάμων μεστός.
tit 135-136	ΛΙΝΟΣ
135	ΛΙΝ. βυβλίον ἐντεῦθεν ὅ τι βούλει προσελθὼν γὰρ λαβέ, ἔπειτ’ ἀναγνώσει, πάνυ γε διασκοπῶν ἀπὸ τῶν ἐπιγραμμάτων ἀτρέμα τε καὶ σχολῇ.
5	Ὀρφεὺς ἔνεστιν, Ἡσίοδος, τραγῳδία, Χοιρίλος, Ὅμηρος, ἔστ’ Ἐπίχαρμος, γράμματα
5	παντοδαπά. δηλώσεις γὰρ οὕτω τὴν φύσιν, ἐπὶ τί μάλισθ’ ὥρμηκε. ΗΡ. τουτὶ λαμβάνω. ΛΙΝ. δεῖξον ὅ τι ἐστὶ πρῶτον. ΗΡ. ὀψαρτυσία,	345
10	ὥς φησι τοὐπίγραμμα. ΛΙΝ. φιλόσοφός τις εἶ, εὔδηλον, ὃς παρεὶς τοσαῦτα γράμματα Σίμου τέχνην ἔλαβες. ΗΡ. ὁ Σῖμος δ’ ἐστὶ τίς; ΛΙΝ. μάλ’ εὐφυὴς ἄνθρωπος. ἐπὶ τραγῳδίαν ὥρμηκε νῦν, καὶ τῶν μὲν ὑποκριτῶν πολὺ
15	κράτιστός ἐστιν ὀψοποιός, ὡς δοκεῖ τοῖς χρωμένοις, τῶν δ’ ὀψοποιῶν ὑποκριτής.
16	. . . . . . . . . . . . ΛΙΝ. βούλιμός ἐσθ’ ἅνθρωπος. ΗΡ. ὅ τι βούλει λέγε. πεινῶ γάρ, εὖ τοῦτ’ ἴσθαι.
tit 137-138	ΛΟΚΡΟΙ	346
137	αἱ δὲ παῖδες παρέχεον ἡ μὲν τὸ θερμόν, ἡ δ’ ἑτέρα τὸ μετάκερας.
138	ναυκληρεῖν
tit 139-140	ΛΥΚΙΣΚΟΣ
140	ζῳδάριον
tit 141-145	ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΙΖΟΜΕΝΗ	347
141	εἶτ’ οὐ περίεργόν ἐστιν ἄνθρωπος φυτὸν ὑπεναντιωτάτοις τε πλείστοις χρώμενον; ἐρῶμεν ἀλλοτρίων, παρορῶμεν συγγενεῖς· ἔχοντες οὐδὲν εὐποροῦμεν τοῖς πέλας·
5	ἐράνους φέροντες οὐ φέρομεν ἀλλ’ ἢ κακῶς, τακτῆς τροφῆς δὲ τῆς καθ’ ἡμέραν πάλιν γλιχόμεθα μὲν τὴν μᾶζαν ἵνα λευκὴ παρῇ, ζωμὸν δὲ ταύτῃ μέλανα μηχανώμεθα, τὸ καλὸν δὲ χρῶμα δευσοποιῷ χρῴζομεν.
10	καὶ χιόνα μὲν πίνειν παρασκευάζομεν, τὸ δ’ ὄψον ἂν μὴ θερμὸν ᾖ διασύρομεν. καὶ τὸν μὲν ὀξὺν οἶνον ἐκπυτίζομεν, ἐπὶ ταῖς ἀβυρτάκαισι δ’ ἐκβακχεύομεν.
13	. . . . . . . . . . . . οὐκοῦν τὸ πολλοῖς τῶν σοφῶν εἰρημένον,
15	τὸ μὴ γενέσθαι μὲν κράτιστόν ἐστ’ ἀεί, ἐπὰν γένηται δ’ ὡς τάχιστ’ ἔχειν τέλος.
142	ἐὰν ἐπιχώριος ἰατρὸς εἴπῃ ‘τρύβλιον τούτῳ δότε πτισάνης ἕωθεν‘, καταφρονοῦμεν εὐθέως· ἂν δὲ ‘πτισάναν καὶ τρύβλιον‘, θαυμάζομεν.
5	καὶ πάλιν ἐὰν μὲν ‘τευτλίον‘, παρείδομεν· ἐὰν δὲ ‘σεῦτλον‘, ἀσμένως ἠκούσαμεν· ὡς οὐ τὸ σεῦτλον ταὐτὸν ὂν τῷ τευτλίῳ.	348
143	ἥξω φέρουσα συμβολὰς τοίνυν ἅμα. Β. πῶς συμβολάς; Α. τὰς ταινίας οἱ Χαλκιδεῖς καὶ τοὺς ἀλαβάστους συμβολὰς καλοῦσι, γραῦ.
144	κακῶς ἔχεις, στρουθὶς ἀκαρὴς νὴ Δί’ εἶ· πεφιλιππίδωσαι. Β. μὴ σὺ καινῶς μοι λάλει.
144	ὅσον οὐ τέθνηκα. Α. τοῦ ταλαιπώρου πάθους.	349
145	εἴ τινας μᾶλλον φιλῶ ξένους ἑτέρους ὑμῶν, γενοίμην ἔγχελυς, ἵνα Καλλιμέδων ὁ Κάραβος πρίαιτό με.
tit 146	ΜΑΝΤΕΙΣ
146	ὦ δυστυχεῖς ἡμεῖς . . πεπρακότες τὴν τοῦ βίου παρρησίαν καὶ τὴν τρυφὴν γυναιξὶ δοῦλοι ζῶμεν ἀντ’ ἐλευθέρων. ἔπειτ’ ἔχειν προῖκ’ οὐχὶ τιμὴν πάσχομεν;
5	πικράν γε καὶ μεστὴν γυναικείας χολῆς. ἡ τῶν γὰρ ἀνδρῶν ἐστι πρὸς ἐκείνην μέλι· οἱ μέν γε συγγνώμην ἔχους’ ἀδικούμενοι, αὗται δ’ ἀδικοῦσαι καὶ προσεγκαλοῦς’ ἔτι· ὧν οὐκ ἐχρῆν ἄρχουσιν, ὧν δ’ ἄρχειν ἐχρῆν
10	ἀμελοῦσιν, ἐπιορκοῦσιν, οὐδὲ ἓν κακὸν
10	ἔχουσι καὶ κάμνειν λέγους’ ἑκάστοτε.	350
tit 147	ΜΕΡΟΠΙΣ
147	εἰς καιρὸν ἥκεις, ὡς ἔγωγ’ ἀπορουμένη ἄνω κάτω τε περιπατοῦς’ ὥσπερ Πλάτων σοφὸν οὐδὲν εὕρηκ’, ἀλλὰ κοπιῶ τὰ σκέλη.
tit 148	ΜΙΔΩΝ
148	ὁ πρῶτος εὑρὼν μετὰ λυχνούχου περιπατεῖν τῆς νυκτὸς ἦν τις κηδεμὼν τῶν δακτύλων.
tit 149-151	ΜΙΛΗΣΙΑ
149	οὐκ ἴστε ταῖς πλείσταισι τῶν τεχνῶν ὅτι οὐκ ἀρχιτέκτων κύριος τῆς ἡδονῆς μόνος καθέστηκ’, ἀλλὰ καὶ τῶν χρωμένων συμβάλλεταί τις, ἂν καλῶς χρῶνται, μερίς;
5	Β. ποῖόν τι; δεῖ γὰρ κἀμὲ τὸν ξένον μαθεῖν. Α. τὸν ὀψοποιὸν σκευάσαι χρηστῶς μόνον δεῖ τοὔψον, ἄλλο δ’ οὐδέν. ἂν μὲν οὖν τύχῃ ὁ ταῦτα μέλλων ἐσθίειν τε καὶ κρινεῖν εἰς καιρὸν ἐλθών, ὠφέλησε τὴν τέχνην·
10	ἂν δ’ ὑστερίζῃ τῆς τεταγμένης ἀκμῆς, ὥστ’ ἢ προοπτήσαντα χλιαίνειν πάλιν, ἢ μὴ προοπτήσαντα συντελεῖν ταχύ, ἀπεστέρησε τῆς τέχνης τὴν ἡδονήν. Β. εἰς τοὺς σοφιστὰς τὸν μάγειρον ἐγγράφω.	351
15	Α. ἑστήκαθ’ ὑμεῖς, κάεται δέ μοι τὸ πῦρ, ἤδη πυκνοὶ δ’ ᾄττουσιν Ἡφαίστου κύνες κούφως πρὸς αἴθραν, οἷς τὸ γίνεσθαί θ’ ἅμα καὶ τὴν τελευτὴν τοῦ βίου συνῆψέ τις νόμοις ἀνάγκης θεσμὸς οὐχ ὁρώμενος.
150	εἰ μὴ γὰρ ὢν ἄνθρωπος ἀνθρώπου τύχαις
150	ὑπηρετήσω, ποῦ φανήσομαι φρονῶν;	352
tit 152	ΜΙΛΚΩΝ
152	κἂν μὴ παραθῶσι θερμά; Β. τἀγαθὸν Πλάτων ἁπανταχοῦ φης’ ἀγαθὸν εἶναι, μανθάνεις; τό θ’ ἡδὺ πάντως ἡδύ, κἀκεῖ κἀνθάδε.
t,post 152	ΜΙΝΩΣ
tit,ante 153	ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ
tit 153	ΜΥΛΩΘΡΟΣ
153	καὶ γὰρ Ἀργείους ὁρῶ.
tit 154	ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΠΟΝΙΖΟΜΕΝΟΣ	353
154	ἥδιον
tit 155-157	ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΥΦΑΙΝΩΝ
155	καὶ τοὺς ἁλιέας εἰς τὸ βάραθρον ἐμβαλῶ. ἀπελευθέρων ὀψάρια θηρεύουσί μοι, τριχίδια καὶ σηπίδια καὶ φρυκτούς τινας. Β. οὗτος πρότερον κεφαλὴν εἰ λάβοι θύννου,
5	ἐνόμιζεν ἐγχέλεια καὶ θύννους ἔχειν.
156	φιλεῖ γὰρ ἡ μακρὰ συνουσία καὶ τὰ συμπόσια τὰ πολλὰ καὶ καθ’ ἡμέραν ποιεῖν σκῶψιν. ἡ σκῶψις δὲ λυπεῖ πλεῖον ἢ τέρπει πολύ· τοῦ κακῶς λέγειν γὰρ ἀρχὴ γίνετ’· ἂν δ’ εἴπῃς ἅπαξ,
5	εὐθὺς ἀντήκουσας· ἤδη λοιδορεῖσθαι λείπεται. εἶτα τύπτεσθαι δέδεικται καὶ παροινεῖν. Β. ταῦτα γὰρ
5	κατὰ φύσιν πέφυκεν οὕτως. καὶ τί μάντεως ἔδει;	354
tit 158	ΟΛΥΜΠΙΟΔΩΡΟΣ
158	σῶμα μὲν ἐμοῦ τὸ θνητὸν αὖον ἐγένετο, τὸ δ’ ἀθάνατον ἐξῆρε πρὸς τὸν ἀέρα. Β. ταῦτ’ οὐ σχολὴ Πλάτωνος;
tit 159-162	ΟΛΥΝΘΙΑ
159	ὁ δὲ σὸς πένης ἔστ’, ὦ γλυκεῖα· τοῦτο δὲ δέδοιχ’ ὁ θάνατος τὸ γένος, ὥς φασιν, μόνον.
159	ὁ γοῦν Τιθύμαλλος ἀθάνατος περιέρχεται.	355
160	οὐ τοῖς γὰρ ὀμνύουσι τὸν φρονοῦντα δεῖ, τοῖς πράγμασιν δ’ αὐτοῖσι πιστεύειν ἀεί.
161	Εὐημερία δέσποινα καὶ Μοῦσαι φίλαι
162	ἔστιν ἀνήρ μοι πτωχός, κἀγὼ γραῦς, καὶ θυγάτηρ καὶ παῖς υἱός, χἤδ’ ἡ χρηστή, πένθ’ οἱ πάντες. τούτων οἱ τρεῖς δειπνοῦμεν,
5	δύο δ’ αὐτοῖς συγκοινωνοῦμεν μάζης μικρᾶς. φθόγγους δ’ ἀλύρους θρηνοῦμεν, ἐπὰν μηδὲν ἔχωμεν, χρῶμα δ’ ἀσίτων ἡμῶν ὄντων γίνεται ὠχρόν. τὰ μέρη δ’ ἡμῶν
10	χἠ σύνταξις τοῦ βίου ἐστὶν κύαμος, θέρμος, λάχανον, . . γογγυλίς, ὦχρος, λάθυρος, φηγός, βολβός, τέττιξ, ἐρέβινθος, ἀχράς, τό τε θειοφανὲς μητρῷον ἐμοὶ
15	μελέδημ’ ἰσχάς,
15	Φρυγίας εὑρήματα συκῆς.	356
tit 163	ΟΜΟΙΑ
163	οὐδὲ φιλόδειπνός εἰμι μὰ τὸν Ἀσκληπιόν, τραγήμασιν χαίρω δὲ μᾶλλον. Β. εὖ πάνυ. Α. τραγήματ’ αἰσθάνομαι γὰρ ὅτι νομίζεται τοῖς νυμφίοις μετιοῦσι τὴν νύμφην λέγεις
5	παρέχειν, ἄμητας καὶ λαγῷα καὶ κίχλας. τούτοισι χαίρω, τοῖς δὲ κεκαρυκευμένοις
5	ὄψοισι καὶ ζωμοῖσιν ἥδωμ’ ὦ θεοί;	357
tit 164-165	ΟΠΩΡΑ
164	οἶνον πολὺν οὐ κεκραμένον σὺ πίνεις μεστὸς ὢν κοὐκ ἐξεμεῖς;
165	ἐρρέτω μέλαιν’ Ὀπώρα· πᾶσι γὰρ χαρίζεται.
tit 166	ΟΡΕΣΤΗΣ
tit 167	ΟΡΧΗΣΤΡΙΣ
167	γυναιξὶ δ’ ἀρκεῖ πάντ’, ἐὰν οἶνος παρῇ πίνειν διαρκής. Β. ἀλλὰ μήν, νὴ τὼ θεώ, ἔσται γ’ ὅσον ἂν βουλώμεθ’, ἔσται καὶ μάλα ἡδύς γ’, ὀδόντας οὐκ ἔχων, ἤδη σαπρός,
5	λέγων, γέρων γε δαιμονίως. Α. ἀσπάζομαι
5	γραῦν σφίγγα.	358
tit 168	ΠΑΓΚΡΑΤΙΑΣΤΗΣ
168	πρῶτον μὲν ἦν σοι Καλλιμέδων ὁ Κάραβος, ἔπειτα Κόρυδος, Κωβίων, Κυρηβίων, ὁ Σκόμβρος, ἡ Σεμίδαλις. Β. Ἡράκλεις φίλε, ἀγοράσματ’ οὐ συμπόσιον εἴρηκας, γύναι.
tit 169	ΠΑΛΛΑΚΗ
169	οὐκ ἔχω γὰρ ἄλλ’ ὅ τι
169	εἴπω τοναίας τηλικαύτης ἄξιον.	359
tit 170-171	ΠΑΜΦΙΛΗ
170	ἐρῶντι δέ, Κτήσων, τί μᾶλλον συμφέρει ὧν νῦν φέρων πάρειμι; κήρυκας, κτένας, βολβούς, μέγαν τε πουλύπουν ἰχθῦς θ’ ἁδρούς.
171	παρέθηκε τὴν τράπεζαν, εἶτα παραφέρων ἀγαθῶν ἁμάξας—
tit 172-177	ΠΑΝΝΥΧΙΣ Η ΕΡΙΘΟΙ
172	ὅτι δέ σοι παρὰ τοῦτο κάνδαυλόν τινα παραθήσομεν. Β. κάνδαυλον; οὐκ ἐδήδοκα (κάνδαυλον) οὐδ’ ἀκήκο’ οὐδεπώποτε. Α. θαυμαστὸν ἐμὸν εὕρημα. πάνυ πολὺν δ’ ἐγὼ
5	ἐὰν παραθῶ σοι, προσκατέδει τοὺς δακτύλους σαυτῷ γε χαίρων. ἔρια μὲν ποιήσομεν— Β. ἄνθρωπε ποίει λευκὰ καὶ βλέπ’ εἰς . . Α. ἐπὰν ἀπὸ τῶν κοινῶν ταρίχους ἰχθύων, κρεῶν βατανίων εὐθέως . . . .
10	δίπυρον παραθήσεις, ᾠὸν ἐπιτετμημένον, πυόν, μέλιτος ὀξύβαφον, ἀποταγηνιῶ, τυροῦ τροφάλια χλωρὰ Κυθνίου παρατεμών, βοτρύδιόν τι, χόριον, ἐν ποτηρίῳ γλυκύν· τὸ τοιοῦτον γὰρ ἀεί πως μέρος
15	ἐπιπαίζεται· κεφαλὴ δὲ δείπνου γίνεται— Β. ἄνθρωπ’ ἐπίπαιζε· μόνον ἀπαλλάγηθί μου· (τοὺς σοὺς δὲ) κανδαύλους λέγων καὶ χόρια καὶ
15	βατάνια πᾶσαν (ἀφανιεῖς) τὴν ἡδονήν.	360
173	θερμοτέροις χαίρεις ἀεὶ τοῖς ὀψαρίοις, ἢ τὸ μέσον ἢ κατωτέρω; Β. κατωτέρω. Α. τί λέγεις σύ; ποδαπὸς οὑτοσὶ ἅνθρωπος; οὐκ ἐπίστασαι ζῆν. ψυχρά σοι	360
5	ἅπαντα παραθῶ; Β. μηδαμῶς. Α. ζέοντα δέ; Β. Ἄπολλον. Α. οὐκοῦν τὸ μέσον ἔστω. Β. δηλαδή. Α. τοῦθ’ ἕτερος οὐδεὶς τῶν ὁμοτέχνων μου ποιεῖ— Β. οὐκ οἴομ’, οὐδ’ ἄλλ’ οὐδὲν ὧν σὺ νῦν ποιεῖς. Α. ἐγὼ δ’ ἐρῶ· τοῖσιν γὰρ ἑστιωμένοις	361
10	τὸν καιρὸν ἀποδίδωμι τῆς συγκράσεως. Β. σὺ πρὸς θεῶν . . ἔθυσας τὸν ἔριφον, μὴ κόπτ’ ἔμ’, ἀλλὰ τὰ κρέα. παῖδες, παράγετε. Α. ὀπτάνιον ἔστιν; Β. ἔστι. Α. καὶ κάπνην ἔχει; Β. δηλονότι. Α. μή μοι δῆλον· ἀλλ’ ἔχει κάπνην;
15	Β. ἔχει. Α. κακόν, εἰ τύφουσαν. Β. ἀπολεῖ μ’ οὑτοσί.
174	κύκλῳ δεήσει περιτρέχειν με καὶ βοᾶν, ἄν του δέωμαι. δεῖπνον αἰτήσεις με σὺ ἤδη παρελθών· οὐκ ἔχων δὲ τυγχάνω οὐκ ὄξος, οὐκ ἄνηθον, οὐκ ὀρίγανον,
5	οὐ θρῖον, οὐκ ἔλαιον, οὐκ ἀμυγδάλας, οὐ σκόροδον, οὐ σίραιον, οὐχὶ γήθυον, οὐ βολβόν, οὐ πῦρ, οὐ κύμινον, οὐχ ἅλας,
5	οὐκ ᾠόν, οὐ ξύλ’, οὐ σκάφην, οὐ τήγανον, οὐχ ἱμονιάν, οὐ λάκκον εἶδον, οὐ φρέαρ·	362
10	οὐ στάμνος ἔστι· διακενῆς δ’ ἕστηκ’ ἐγὼ ἔχων μάχαιραν, προσέτι περιεζωσμένος.
175	ἡμίοπτα μὲν τὰ κρεάδι’ ἐστί, τὸ περίκομμ’ ἀπόλλυται· ὁ γόγγρος ἑφθός, τὰ δ’ ἀκροκώλι’ οὐδέπω.
176	εἶτα τετρακότυλον ἐπεσόβει κώθωνά μοι, παλαιὸν οἴκων κτῆμα.
177	ἔσει περιπατῶν σιτόκουρος.
tit 178-180	ΠΑΡΑΣΙΤΟΣ	363
178	καλοῦσι δ’ αὐτὸν πάντες οἱ νεώτεροι παράσιτον ὑποκόρισμα· τῷ δ’ οὐδὲν μέλει. δειπνεῖ δ’ ἄφωνος Τήλεφος, νεύων μόνον πρὸς τοὺς ἐπερωτῶντάς τι, ὥστε πολλάκις
5	αὐτὸν ὁ κεκληκὼς τὰ Σαμοθρᾴκι’ εὔχεται λῆξαι πνέοντα καὶ γαληνίσαι ποτέ. χειμὼν ὁ μειρακίσκος ἐστὶ τοῖς φίλοις.
179	καὶ γὰρ βούλομαι ὕδατός σε γεῦσαι· πρᾶγμα δ’ ἐστί μοι μέγα φρέατος ἔνδον ψυχρότερον Ἀραρότος.
180	ἢ μετὰ Πλάτωνος ἀδολεσχεῖν κατὰ μόνας	364
tit 181	ΠΕΖΟΝΙΚΗ
181	μᾶλλον μᾶλλον
tit 182-183	ΠΟΙΗΤΑΙ
182	ὁ συκοφάντης οὐ δικαίως τοὔνομα ἐν τοῖσι μοχθηροῖσίν ἐστι κείμενον. ἔδει γὰρ ὅστις χρηστὸς ἦν ἡδύς τ’ ἀνὴρ τὰ σῦκα προστεθέντα δηλοῦν τὸν τρόπον.
5	νυνὶ δὲ πρὸς μοχθηρὸν ἡδὺ προστεθὲν ἀπορεῖν πεποίηκε διὰ τί τοῦθ’ οὕτως ἔχει.
183	πάνυ τοι βούλομαι οὕτω γελᾶσθαι καὶ γέλοι’ ἀεὶ λέγειν μετὰ τὸν Κόρυδον μάλιστ’ Ἀθηναίων πολύ.
tit 184	ΠΟΙΗΤΡΙΑ	365
tit 185	ΠΟΛΥΚΛΕΙΑ
185	ὁ πρῶτος εὑρὼν κομψὸς ἦν τραγήματα· τοῦ συμποσίου γὰρ διατριβὴν ἐξεῦρέ πως κἀργοὺς ἔχειν μηδέποτε τὰς σιαγόνας.
tit 186-192	ΠΟΝΗΡΑ
186	ὅμως λογίσασθαι πρὸς ἐμαυτὸν βούλομαι καθεζόμενος ἐνταῦθα τὴν ὀψωνίαν, ὁμοῦ τε συντάξαι τί πρῶτον οἰστέον, ἡδυντέον τε πῶς ἕκαστόν ἐστί μοι.
5	τάριχός ἐστι πρῶτον ὡραῖον τοδί. διωβόλου τοῦτ’ ἔστι. πλυτέον εὖ μάλα. εἶτ’ εἰς λοπάδιον ὑποπάσας ἡδύσματα ἐνθεὶς τὸ τέμαχος, λευκὸν οἶνον ἐπιχέας, ἐπεσκέδασα τοὔλαιον· εἶθ’ ἕψων ποιῶ
10	μυελόν, ἀφεῖλόν τ’ ἐπιγανώσας σιλφίῳ.	366
187	σηπίας τόσας δραχμῆς μιᾶς τρίς. τῶν δὲ τὰς μὲν πλεκτάνας καὶ τὰ πτερύγια συντεμὼν ἑφθὰς ποιῶ, τὸ δ’ ἄλλο σῶμα κατατεμὼν πολλοὺς κύβους
5	σμήσας τε λεπτοῖς ἁλσί, δειπνούντων ἅμα ἐπὶ τὸ τάγηνον σίζον ἐπεισιὼν φέρω.
188	τῆς ὀριγάνου πρώτιστον ὑποθεὶς εἰς λοπάδα νεανικὴν τὸ τρῖμμ’ ἐπιπολῆς εὐρύθμως διειμένον ὄξει, σιραίῳ χρωματίσας καὶ σιλφίῳ
5	πυκνῷ πατάξας—
189	τριωβόλου κρεΐσκον ἀστεῖον πάνυ ὕειον· ὀπτόν, θερμὸν εὔχυλον τέρεν
189	ὅταν ᾖ προσφέρων.	367
190	μύροις ὑπαλείφεται τὰς ῥῖνας, ὑγιείας μέρος μέγιστον, ὀσμὰς ἐγκεφάλῳ χρηστὰς ποιεῖν.
191	καὶ χόνδρος ἔνδον ἐστὶ Θετταλικὸς πολύς.
192	ἀκρολίπαροι, τὸ δ’ ἄλλο σῶμ’ ὑπόξυλον
tit 193	ΠΟΝΤΙΚΟΣ
193	ὑπὲρ πάτρας μὲν πᾶς τις ἀποθνῄσκειν θέλει, ὑπὲρ δὲ μήτρας Καλλιμέδων ὁ Κάραβος
193	ἑφθῆς ἴσως προσεῖτ’ ἂν ἄλλως ἀποθανεῖν.	368
tit 194	ΠΡΟΣΚΕΔΑΝΝΥΜΕΝΟΣ
194	ἰσχυρικός
tit 195	ΠΡΩΤΟΧΟΡΟΣ
195	ἐπιπονώτερον ἔργον μὰ τὸν Διόνυσον οὐκ εἴληφ’ ἐγώ, ἀφ’ οὗ παρασιτῶ. μεμβράδας μοι κρεῖττον ἦν ἔχειν μετ’ Ἀττικιστὶ δυναμένου λαλεῖν.
5	Β. ὀνησιφόρον ἦν τοῦτο.	369
tit 196-199	ΠΥΘΑΓΟΡΙΖΟΥΣΑ
196-197	ἡ δ’ ἑστίασις ἰσχάδες καὶ στέμφυλα καὶ τυρὸς ἔσται· ταῦτα γὰρ θύειν νόμος τοῖς Πυθαγορείοις. Β. νὴ Δί’, ἱερεῖον μὲν οὖν ὁποῖον ἂν κάλλιστον, ὦ βέλτιστ’, ἔχῃς.
4	. . . . . . . . . . . .
5	ἔδει θ’ ὑπομεῖναι μικροσιτίαν, ῥύπον, ῥῖγος, σιωπήν, στυγνότητ’, ἀλουσίαν.
198	προπίνω σοι φιλοτησίαν λαβὼν ὕδατος ἀπέφθου κύαθον· ἂν δ’ ὠμὸν πίῃς, βαρὺ καὶ κοπῶδες.
tit 200	ΠΥΛΑΙΑ
200	νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, ἀλλ’ ἐγὼ τεθαύμακα
200	τοὺς ἰχθυοπώλας, πῶς ποτ’ οὐχὶ πλούσιοι ἅπαντές εἰσι λαμβάνοντες βασιλικοὺς φόρους· μόνον οὐχὶ δεκατεύουσι γὰρ	370
5	τὰς οὐσίας ἐν ταῖς πόλεσιν καθήμενοι, ὅλας δ’ ἀφαιροῦνται καθ’ ἑκάστην ἡμέραν.
tit 201-205	ΠΥΡΑΥΝΟΣ
201-202	ΣΤΡ. ἐμοὶ παρασιτεῖν κρεῖττον ἦν τῷ Πηγάσῳ, ἢ τοῖς Βορεάδαις ἢ εἴ τι θᾶττον ἔτι τρέχει, ἢ Δημέᾳ Λάχητος Ἐτεοβουτάδῃ· πέτεται γὰρ οὐχ οἷον βαδίζει τὰς ὁδούς.
4	. . . . . . . . . . . . .
5	Στράτιε, φιλεῖς δήπου με. ΣΤΡ. μᾶλλον τοῦ πατρός· ὁ μὲν γὰρ οὐ τρέφει με, σὺ δὲ λαμπρῶς τρέφεις. Α. εὔχει τ’ ἀεί με ζῆν. ΣΤΡ. ἅπασι τοῖς θεοῖς·
5	ἂν γὰρ πάθῃς τι, πῶς ἐγὼ βιώσομαι;	371
203	πεῖραν ἐπεθύμουν θατέρου βίου λαβεῖν, ὃν πάντες εἰώθασιν ὀνομάζειν ὑγρόν. τρεῖς ἐν Κεραμεικῷ περιπατήσας ἡμέρας διδασκάλους ἐξεῦρον οὗ λέγω βίου
5	ἴσως τριάκοντ’ ἀφ’ ἑνὸς ἐργαστηρίου.
204	ἄνοιγ’ ἄνοιγε τὴν θύραν· ἐλάνθανον πάλαι περιπατῶν ἀνδριάς, ἀλέτων ὄνος, ποτάμιος ἵππος, τοῖχος, ὁ Σελεύκου τίγρις.
205	ἐγὼ δ’ ἐπειδὰν ἀσχολουμένους λάβω, ἀνέκραγον ‘οὐ δώσει τις ἡμῖν ματτύην;‘
tit,ante 206	ΡΟΔΙΟΝ Η ΠΟΠΠΥΖΟΥΣΑ
tit 206	ΣΙΚΥΩΝΙΟΣ
206	οὐχὶ τῶν μετρίων, ἀλλὰ τῶν βαβαὶ βαβαί.	372
tit 207	ΣΚΕΙΡΩΝ
207	ὥσπερ κυλιστὸς στέφανος αἰωρούμενος
tit 208	ΣΠΟΝΔΟΦΟΡΟΣ
208	Ἀριστογείτονα τὸν ῥήτορ’ εἶδον λάρκον ἠμφιεσμένον τῶν ἀνθρακηρῶν.
tit 209	ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
209	ἀπόλαβε τουτί. Β. τί τοῦτο δ’ ἐστίν; Α. ὃ παρ’ ὑμῶν ἐγὼ παιδάριον ἔλαβον, ἀποφέρων ἥκω πάλιν.
209	Β. πῶς; οὐκ ἀρέσκει σοι τρέφειν; Α. οὐκ ἔστι γὰρ	373
5	ἡμέτερον. Β. οὐδ’ ἡμέτερον. Α. ἀλλ’ ἐδώκατε ὑμεῖς ἐμοὶ τοῦτ’. Β. οὐ δεδώκαμεν. Α. τί δαί; Β. ἀπεδώκαμεν. Α. τὸ μὴ προσῆκόν μοι λαβεῖν;
tit 210-212	ΣΥΝΑΠΟΘΝΗΙΣΚΟΝΤΕΣ
210	ἐπὶ δεῖπνον εἰς Κόρινθον ἐλθὼν Χαιρεφῶν ἄκλητος· ἤδη γὰρ πέτεται διαπόντιος· οὕτω τι τἀλλότρι’ ἐσθίειν ἐστὶ γλυκύ.
211	ὅστις διαπλεῖ θάλατταν, ἢ μελαγχολᾷ, ἢ πτωχός ἐστιν, ἢ θανατᾷ· τούτων τριῶν ἑνός γ’ ἀποτυχεῖν τοὐλάχιστον οὐκ ἔνι.
212	μάθοις τ’ ἂν οἷον ἀνθρώποις κακὸν ἔστιν ἡ γαστήρ, διδάσκει δ’ οἷ’, ἀναγκάζει θ’ ὅσα. εἴ τις ἀφέλοι τοῦτ’ ἀφ’ ἡμῶν τὸ μέρος ἀπὸ τοῦ σώματος, οὔτ’ ἂν ἀδικοῖτ’ οὐδὲν οὐδεὶς οὔθ’ ὑβρίζοι τἂν ἑκών.
5	νῦν δὲ διὰ ταύτην ἅπαντα γίνεται τὰ δυσχερῆ.	374
tit 213-215	ΣΥΝΤΡΕΧΟΝΤΕΣ
213	ἔγωγε δύο λαβεῖν μαγείρους βούλομαι οὓς ἂν σοφωτάτους δύνωμ’ ἐν τῇ πόλει· μέλλοντα δειπνίζειν γὰρ ἄνδρα Θετταλὸν οὐκ Ἀττικηρῶς οὐδ’ ἀπηκριβωμένως
5	λιμῷ παρελθεῖν . . ἃ δεῖ καθ’ ἓν ἕκαστον αὐτοῖς παρατιθέντα. [μεγαλείως δέ.]
214	λευκὸς Ἀφροδίτης εἰμὶ γὰρ περιστερός. ὁ δὲ Διόνυσος οἶδε τὸ μεθύσαι μόνον·
214	εἰ δὲ νέον ἢ παλαιόν, οὐ πεφρόντικεν.	375
tit 216	ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
216	ὡς ἡδὺ πᾶν τὸ μέτριον. οὔθ’ ὑπεργέμων ἀπέρχομαι νῦν οὔτε κενός, ἀλλ’ ἡδέως ἔχων ἐμαυτοῦ. Μνησίθεος γάρ φησι δεῖν φεύγειν ἁπάντων τὰς ὑπερβολὰς ἀεί.
tit 217	ΣΥΡΑΚΟΣΙΟΣ
217	τοῖς γὰρ κακοῖς τοὺς μὴ μαχομένους ῥᾷστα χρωμένους ὁρῶ.
tit 218	ΣΩΡΑΚΟΙ	376
218	Φείδιππος ἕτερός τις ταριχηγὸς ξένος
tit 219-225	ΤΑΡΑΝΤΙΝΟΙ
219	οὐδὲ εἷς ἂν εὐλόγως ἡμῖν φθονήσαι νοῦν ἔχων, οἳ τῶν πέλας οὐδὲν ἀδικοῦμεν οὐδέν’· ἆρ’ οὐκ οἶσθ’ ὅτι τὸ καλούμενον ζῆν τοῦτο διατριβῆς χάριν
5	ὄνομ’ ἐστίν, ὑποκόρισμα τῆς ἀνθρωπίνης μοίρας; ἐγὼ γάρ, εἰ μὲν εὖ τις ἢ κακῶς φήσει με κρίνειν, οὐκ ἔχοιμ’ ἄν σοι φράσαι· ἔγνωκα δ’ οὖν οὕτως ἐπισκοπούμενος, εἶναι μανιώδη πάντα τἀνθρώπων ὅλως,
10	ἀποδημίας δὲ τυγχάνειν ἡμᾶς ἀεὶ τοὺς ζῶντας, ὥσπερ εἰς πανήγυρίν τινα ἀφειμένους ἐκ τοῦ θανάτου καὶ τοῦ σκότους εἰς τὴν διατριβὴν εἰς τὸ φῶς τε τοῦθ’ ὃ δὴ ὁρῶμεν. ὃς δ’ ἂν πλεῖστα γελάσῃ καὶ πίῃ
15	καὶ τῆς Ἀφροδίτης ἀντιλάβηται τὸν χρόνον τοῦτον ὃν ἀφεῖται, κἂν τύχῃ γ’, ἐράνου τινός,
15	πανηγυρίσας ἥδιστ’ ἀπῆλθεν οἴκαδε.	377
220-221	οἱ πυθαγορίζοντες γάρ, ὡς ἀκούομεν, οὔτ’ ὄψον ἐσθίουσιν οὔτ’ ἄλλ’ οὐδὲ ἓν ἔμψυχον, οἶνόν τ’ οὐχὶ πίνουσιν μόνοι. Β. Ἐπιχαρίδης μέντοι κύνας κατεσθίει,
5	τῶν Πυθαγορείων εἷς. Α. ἀποκτείνας γέ που· οὐκ ἔτι γάρ ἐστ’ ἔμψυχον.
6	. . . . . . . . . . . Πυθαγορισμοὶ καὶ λόγοι λεπτοὶ διεσμιλευμέναι τε φροντίδες τρέφους’ ἐκείνους, τὰ δὲ καθ’ ἡμέραν τάδε·
10	ἄρτος καθαρὸς εἷς ἑκατέρῳ, ποτήριον ὕδατος· τοσαῦτα ταῦτα. Β. δεσμωτηρίου λέγεις δίαιταν. πάντες οὕτως οἱ σοφοὶ διάγουσι καὶ τοιαῦτα κακοπαθοῦσιν; Α. οὔ· τρυφῶσιν οὗτοι πρὸς ἑτέρους. ἆρ’ οἶσθ’ ὅτι
15	Μελανιππίδης ἑταῖρός ἐστι καὶ Φάων καὶ Φυρόμαχος καὶ Φᾶνος, οἳ δι’ ἡμέρας
15	δειπνοῦσι πέμπτης ἀλφίτων κοτύλην μίαν;	378
222	τοῦτο γὰρ νῦν ἐστί σοι ἐν ταῖς Ἀθήναις ταῖς καλαῖς ἐπιχώριον· ἅπαντες ὀρχοῦντ’ εὐθὺς ἂν οἴνου μόνον ὀσμὴν ἴδωσιν. Β. συμφορὰν λέγεις ἄκραν.
5	Α. φαίης ἂν εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν ἄφνω. καὶ τοῖς μὲν ἀγενείοις ἴσως ἔπεστί τις χάρις· ἀλλ’ ἐπὰν δὴ τὸν γόητα Θεόδοτον, ἢ τὸν παραμασύντην ἴδω τὸν ἀνόσιον βαυκιζόμενον τὰ λευκά τ’ ἀναβάλλονθ’ ἅμα,
10	ἥδιστ’ ἂν ἀναπήξαιμ’ ἐπὶ τοῦ ξύλου λαβών.
223	Νάννιον δὲ μαίνεται
223	ἐπὶ τῷ Διονύσῳ.	379
224	κάθου
225	ὁ οἰκοδεσπότης
tit 226-229	ΤΙΤΘΗ
226	ἰδοὺ πάρεστιν οἶνος. οὐκοῦν ἐγχέω, Κρίτων, πολύν; ΚΡ. βέλτιον ἕνα καὶ τέτταρας. Α. ὑδαρῆ λέγεις· ὅμως δὲ ταύτην ἐκπιὼν . . λέγε τι καὶ διατριβήν γε τῷ πότῳ
5	ποιῶμεν.
227	ὁ Κόρυδος οὗτος, ὁ τὰ γέλοι’ εἰθισμένος λέγειν, Βλεπαῖος βούλετ’ εἶναι. Β. νοῦν γ’ ἔχων·
227	πλουτεῖ γὰρ ὁ Βλεπαῖος.	380
228	ἤδη γὰρ ὁ βίος οὑμὸς ἑσπέραν ἄγει.
229	βαυβαλίσαι
tit 230-233	ΤΟΚΙΣΤΗΣ Η ΚΑΤΑΨΕΥΔΟΜΕΝΟΣ
230	Α. μὴ παντελῶς αὐτῷ δίδου ὑδαρῆ. κατανοεῖς; ἴσον ἴσῳ μικροῦ. καλῶς. Β. ἡδύ γε τὸ πῶμα. ποδαπὸς ὁ Βρόμιος, Τρύφη; ΤΡ. Θάσιος. Β. ὅμοιον. καὶ δίκαιον τοὺς ξένους
5	πίνειν ξενικόν, τοὺς δ’ ἐγγενεῖς ἐπιχώριον.
231	εὐδαίμων ἐγώ, μὰ τὸν Δία
231	τὸν Ὀλύμπιον καὶ τὴν Ἀθηνᾶν οὐχ ὅτι ἐν τοῖς γάμοισιν, ἄνδρες, εὐωχήσομαι, ἀλλ’ ὅτι διαρραγήσομ’, ἂν θεὸς θέλῃ.	381
5	τούτου δέ μοι γένοιτο τοῦ θανάτου τυχεῖν.
232	ἀλλ’ ἔγχεον αὐτῷ Διός γε τήνδε σωτῆρος, θεῶν θνητοῖς ἁπάντων χρησιμωτάτου πολύ. Β. ὁ Ζεὺς ὁ σωτήρ, ἂν ἐγὼ διαρραγῶ,
5	οὐδέν μ’ ὀνήσει. Α. πῖθι θαρρῶν.
233	πάντως ἀναρίστητος οὐ δυνήσομαι διακαρτερῆσαι τηλικαύτην ἡμέραν.
tit 234-235	ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ
234	τίς οὐχὶ φήσει τοὺς ἐρῶντας ζῆν μόνους; εἰ δεῖ γε πρῶτον μὲν στρατευτικωτάτους εἶναι, πονεῖν τε δυναμένους τοῖς σώμασιν μάλιστα, προσεδρεύειν τ’ ἀρίστους τῷ πόθῳ,
5	ποιητικούς, ἰταμούς, προθύμους, εὐπόρους
5	ἐν τοῖς ἀπόροις, βλέποντας ἀθλιωτάτους.	382
235	τὸν γὰρ ὕστατον τρέχων δίαυλον τοῦ βίου ζῆν βούλομαι.
tit 236-238	ΤΡΟΦΩΝΙΟΣ
236	εἶθ’ ὁ Μοσχίων ὁ παραμασήτης ἐν βροτοῖς αὐδώμενος
237	νῦν δ’ ἵνα μὴ παντελῶς Βοιώτιοι φαίνησθ’ εἶναι τοῖς διασύρειν ὑμᾶς εἰθισμένοις, ὡς ἀκίνητοι νῦν εἶναι βοᾶν καὶ πονεῖν μόνον καὶ δειπνεῖν ἐπιστάμενοι διὰ τέλους τὴν νύχθ’ ὅλην,
5	γυμνοῦθ’ αὑτοὺς θᾶττον ἅπαντες.	383
238	ὀφθαλμὸν ἐπιβάλλειν
tit 239	ΤΥΝΔΑΡΕΩΣ
239	ἄνθρωπος εἶναί μοι Κυρηναῖος δοκεῖς· κἀκεῖ γὰρ ἄν τις ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἕνα καλῇ, πάρεισιν ὀκτωκαίδεκ’ ἄλλοι, καὶ δέκα ἅρματα συνωρίδες τε πεντεκαίδεκα.
5	τούτοις δὲ δεῖ σε τἀπιτήδει’ ἐμβαλεῖν, ὥστ’ ἦν κράτιστον μηδὲ καλέσαι μηδένα.
tit 240-243	ΥΠΝΟΣ	384
240	οὐ θνητὸς οὐδ’ ἀθάνατος, ἀλλ’ ἔχων τινὰ σύγκρασιν, ὥστε μήτ’ ἐν ἀνθρώπου μέρει μήτ’ ἐν θεοῦ ζῆν, ἀλλὰ φύεσθαί τ’ ἀεὶ καινῶς φθίνειν τε τὴν παρουσίαν πάλιν,
5	ἀόρατος ὄψιν, γνώριμος δ’ ἅπασιν ὤν. Β. ἀεὶ σὺ χαίρεις ὦ γύναι μ’ αἰνίγμασιν. Α. καὶ μὴν ἁπλᾶ γε καὶ σαφῆ λέγω μαθεῖν. Β. τίς οὖν τοιαύτην παῖς ἔχων ἔσται φύσιν; Α. ὕπνος, βροτείων, ὦ κόρη, παυστὴρ πόνων.
241	οὐδ’ ἐν Τριβαλλοῖς ταῦτά γ’ ἐστὶν ἔννομα, οὗ φασι τὸν θύοντα τοῖς κεκλημένοις δείξαντ’ ἰδεῖν τὸ δεῖπνον, εἰς τὴν αὔριον πωλεῖν ἀδείπνοις ἃ παρέθηκ’ αὐτοῖς ἰδεῖν.
242	διὰ ταῦθ’ ὁ πόρνος οὗτος οὐδὲ τῶν πράσων ἑκάστοτ’ ἐπιδειπνεῖ μεθ’ ἡμῶν· τοῦτο δ’ ἦν,
242	ἵνα μή τι λυπήσειε τὸν ἐραστὴν φιλῶν.	385
243	ἐμπειρικῶς
tit 244	ΥΠΟΒΟΛΙΜΑΙΟΣ
244	ἐγὼ Πτολεμαίου τοῦ βασιλέως τέτταρα χυτρίδι’ ἀκράτου τῆς τ’ ἀδελφῆς προσλαβὼν τῆς τοῦ βασιλέως ταῦτ’, ἀπνευστί τ’ ἐκπιὼν ὡς ἄν τις ἥδιστ’ ἴσον ἴσῳ κεκραμένον,
5	καὶ τῆς ὁμονοίας, διὰ τί νῦν μὴ κωμάσω ἄνευ λυχνούχου πρὸς τὸ τηλικοῦτο φῶς;
tit 245-246	ΦΑΙΔΡΟΣ
245	πορευομένῳ δ’ ἐκ Πειραιῶς ὑπὸ τῶν κακῶν
245	καὶ τῆς ἀπορίας φιλοσοφεῖν ἐπῆλθέ μοι. καί μοι δοκοῦσιν ἀγνοεῖν οἱ ζωγράφοι τὸν Ἔρωτα, συντομώτατον δ’ εἰπεῖν, ὅσοι	386
5	τοῦ δαίμονος τούτου ποιοῦσιν εἰκόνας. ἔστιν γὰρ οὔτε θῆλυς οὔτ’ ἄρρην, πάλιν οὔτε θεὸς οὔτ’ ἄνθρωπος, οὔτ’ ἀβέλτερος οὔτ’ αὖθις ἔμφρων, ἀλλὰ συνενηνεγμένος πανταχόθεν, ἑνὶ τύπῳ τε πόλλ’ εἴδη φέρων.
10	ἡ τόλμα μὲν γὰρ ἀνδρός, ἡ δὲ δειλία γυναικός, ἡ δ’ ἄνοια μανίας, ὁ δὲ λόγος φρονοῦντος, ἡ σφοδρότης δὲ θηρός, ὁ δὲ πόνος ἀδάμαντος, ἡ φιλοτιμία δὲ δαίμονος. καὶ ταῦτ’ ἐγώ, μὰ τὴν Ἀθηνᾶν καὶ θεούς,
15	οὐκ οἶδ’ ὅ τι ἐστίν, ἀλλ’ ὅμως ἔχει γέ τι τοιοῦτον, ἐγγύς τ’ εἰμὶ τοὐνόματος.
246	σχολῇ γε, νὴ τὸν ἥλιον, σχολῇ λέγεις. Ἐπιχαρίδης ὁ μικρὸς ἐν πένθ’ ἡμέραις σφαῖραν ἐποίησε τὴν πατρῴαν οὐσίαν.
246	οὕτω συνεστρόγγυλεν ἰταμῶς καὶ ταχύ.	387
tit 247	ΦΑΙΔΩΝ Η ΦΑΙΔΡΙΑΣ
247	ἀγορανομήσεις, ἂν θεοὶ θέλωσι, σύ, ἵνα Καλλιμέδοντ’ εἰς τοὔψον, εἰ φιλεῖς ἐμέ, παύσῃς καταιγίζοντα δι’ ὅλης ἡμέρας. Β. ἔργον τυράννων, οὐκ ἀγορανόμων λέγεις.
5	μάχιμος γὰρ ἁνήρ, χρήσιμος δὲ τῇ πόλει.
tit,ante 248	ΦΑΡΜΑΚΟΠΩΛΗΣ Η ΚΡΑΤΕΥΑΣ
tit 248-249	ΦΙΛΑΘΗΝΑΙΟΣ
248	παρ’ ἡμᾶς οἰκεῖ
249	παιδικόν	388
tit,ante 250	ΦΙΛΕΤΑΙΡΟΣ
tit 250	ΦΙΛΙΣΚΟΣ
250	ἀρτέον τράπεζαν, ἀπονίψασθαι δοτέον, προσοιστέος στέφανος, μύρον, σπονδή, λιβανωτός, ἐσχαρίς, τράγημα δοτέον ἔτι, πλακοῦντος ἁπτέον.
tit 251	ΦΙΛΟΚΑΛΟΣ Η ΝΥΜΦΑΙ
251	κατάκεισο κἀκείνας κάλει. συναγώγιμον ποιῶμεν. ἀλλ’ εὖ οἶδ’ ὅτι κυμινοπρίστης ὁ τρόπος ἐστί σου πάλαι.
tit 252	ΦΙΛΟΤΡΑΓΩΙΔΟΣ
252	σοφοῦ γὰρ ἀνδρὸς τὰς τύχας ὀρθῶς φέρειν.
tit 253-254	ΦΙΛΟΥΣΑ
253	Ἀφροδίσι’ ἦγε ταῖς ἑταίραις ἡ πόλις· ἕτερα δὲ χωρίς ἐστι ταῖς ἐλευθέραις. ταῖς ἡμέραις ταύταις δὲ κωμάζειν ἔθος ἔστιν, νόμος τε τὰς ἑταίρας ἐνθάδε
5	μεθύειν μεθ’ ἡμῶν.	389
254	ἀλλ’ ἔγωγε τοῦ τὰ δέοντ’ ἔχειν τὰ περιττὰ μισῶ· τοῖς ὑπερβάλλουσι γὰρ τέρψις μὲν οὐκ ἔνεστι, πολυτέλεια δέ.
tit 255-256	ΦΡΥΞ
255	εἰ τοῦ μεθύσκεσθαι πρότερον τὸ κραιπαλᾶν παρεγίνεθ’ ἡμῖν, οὐδ’ ἂν εἷς οἶνόν ποτε προσίετο πλείω τοῦ μετρίου. νυνὶ δὲ τὴν τιμωρίαν οὐ προσδοκῶντες τῆς μέθης
5	ἥξειν προχείρως τοὺς ἀκράτους πίνομεν.
256	ἐγὼ δὲ κεστρεὺς νῆστις οἴκαδ’ ἀποτρέχω.	390
tit 257	ΦΥΓΑΣ
257	ἀεί γ’ ὁ Χαιρεφῶν τιν’ εὑρίσκει τέχνην· καὶ νῦν πορίζεταί γε τὰ δεῖπν’ ἀσύμβολα. ὅπου γάρ ἐστιν ὁ κέραμος μισθώσιμος ὁ τοῖς μαγείροις, εὐθὺς ἐξ ἑωθινοῦ
5	ἕστηκεν ἐλθών· κἂν ἴδῃ μισθούμενον εἰς ἑστίασιν, τοῦ μαγείρου πυθόμενος τὸν ἑστιῶντα, τῆς θύρας χασμωμένης ἂν ἐπιλάβηται, πρῶτος εἰσελήλυθεν.
tit 258	ΧΟΡΗΓΙΣ
258	ὃς τοῖς τετραδισταῖς μὲν παρέθηκεν ἐσθίειν
258	πρῴην λέκιθον καὶ μεμβράδας καὶ στέμφυλα.	391
tit 259-260	ΨΕΥΔΟΜΕΝΟΣ
259	τὰ περιττὰ μισῶ· τοῖς ὑπερβάλλουσι γὰρ δαπάνη πρόσεστιν, ἡδονὴ δ’ οὐδ’ ἡτισοῦν.
260	κόλακος δὲ βίος μικρὸν χρόνον ἀνθεῖ· οὐδεὶς γὰρ χαίρει πολιοκροτάφῳ παρασίτῳ.
tit 261-338	ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ
261	ἔλαθον γενόμενος οὗ τὸ πρᾶγμ’ ἠβούλετο. κατὰ χειρὸς ἐδόθη· τὴν τράπεζαν ἧκ’ ἔχων, ἐφ’ ἧς ἐπέκειτ’ οὐ τυρὸς οὐδ’ ἐλαῶν γένη, οὐδὲ παρέχουσαι κνῖσαν ἡμῖν πλείονα
5	παροψίδες καὶ λῆρος, ἀλλὰ παρετέθη ὑπερηφάνως ὄζουσα τῶν Ὡρῶν λοπάς, τὸ τοῦ πόλου τοῦ παντὸς ἡμισφαίριον· ἅπαντ’ ἐνῆν τἀκεῖ γὰρ ἐν ταύτῃ καλά, ἰχθῦς, ἔριφοι, διέτρεχε τούτων σκορπίος,
10	ὑπέφαινεν ᾠῶν ἡμίτομα τοὺς ἀστέρας. ἐπεβάλομεν τὰς χεῖρας. ὁ μὲν ἐμοὶ λαλῶν ἅμα καὶ διανεύων ἠσχολεῖθ’, ὁ πᾶς δ’ ἀγὼν ἐπ’ ἐμὲ κατήντα. τὸ πέρας οὐκ ἀνῆχ’ ἕως
10	τὴν λοπάδ’ ὀρύττων ἀποδέδειχα κόσκινον.	392
262	τίς δῆθ’ ὑγιαίνων νοῦν τ’ ἔχων τολμᾷ ποτε γαμεῖν, διαπραξάμενος ἥδιον βίον; εἶτ’ οὐχὶ κρεῖττόν ἐστι τῷ γ’ ἔχοντι νοῦν ἄτιμον εἶναι μᾶλλον ἢ γυναῖκ’ ἔχειν;
5	πολλῷ γε· τοὺς μὲν γοῦν ἀτίμους οὐκ ἐᾷ ἀρχὴν λαχόντας ὁ νόμος ἄρχειν τῶν πέλας· ἐπὰν δὲ γήμης, οὐδὲ σαυτοῦ κύριον ἔξεστιν εἶναι· τὰς γὰρ εὐθύνας μόνον ἐφημερινὰς τὰς τοῦ βίου κεκτήμεθα.
263	ἓν γὰρ νομίζω τοῦτο τῶν ἀνελευθέρων εἶναι, τὸ βαδίζειν ἀρρύθμως ἐν ταῖς ὁδοῖς, ἐξὸν καλῶς· οὗ μήτε πράττεται τέλος μηδεὶς γὰρ ἡμᾶς, μήτε τιμὴν δόντα δεῖ
5	ἑτέρων λαβεῖν, φέρει δὲ τοῖς μὲν χρωμένοις δόξης τιν’ ὄγκον, τοῖς δ’ ὁρῶσιν ἡδονήν, κόσμον δὲ τῷ βίῳ, τὸ τοιοῦτον γέρας
5	τίς οὐκ ἂν αὑτῷ κτῷτο φάσκων νοῦν ἔχειν;	393
264	ἂν πιττοκοπούμενόν τιν’ ἢ ξυρούμενον ὁρᾷς τούτων ἔχει τι θάτερον· ἢ γὰρ στρατεύειν ἐπινοεῖν μοι φαίνεται καὶ πάντα τῷ πώγωνι δρᾶν ἐναντία,
5	ἢ πλουσιακὸν τούτῳ προσπίπτει κακόν. τί γὰρ αἱ τρίχες λυποῦσιν ἡμᾶς, πρὸς θεῶν, δι’ ἃς ἀνὴρ ἕκαστος ἡμῶν φαίνεται, εἰ μή τι ταύταις ἀντιπράττεσθ’ ὑπονοεῖς;
265	τοὺς εὐτυχοῦντας ἐπιφανῶς δεῖ ζῆν φανεράν τε τὴν δόσιν τὴν τοῦ θεοῦ ποιεῖν· ὁ γὰρ θεὸς δεδωκὼς τἀγαθὰ ὧν μὲν πεπόρικεν οἴεται χάριν τινὰ
5	ἔχειν ἑαυτῷ· τοὺς ἀποκρυπτομένους δὲ καὶ πράττειν μετρίως φάσκοντας, ἀχαρίστους ὁρῶν ἀνελευθέρως τε ζῶντας ἐπὶ καιροῦ τινος
5	λαβὼν ἀφείλεθ’ ὅσα δεδωκὼς ἦν πάλαι.	394
266	μὴ ὥρασι μὲν τὰ τῶν κακῶν ἵκοιθ’ ὁ τοὺς θέρμους φαγών, ἐν τῷ προθύρῳ τὰ λέμμαθ’ ὁτιὴ κατέλιπεν, ἀλλ’ οὐκ ἀπεπνίγη καταφαγών· μάλιστα δὲ
5	Κλεαίνετος μὲν οὐκ ἐδήδοκ’ οἶδ’ ὅτι ὁ τραγικὸς αὐτούς· οὐδενὸς γὰρ πώποτε ἀπέβαλεν ὀσπρίου λέπος· οὕτως ἐκεῖνός ἐστιν εὐχερὴς ἀνήρ.
267	οὐκ ἠξίωσα καταλιπεῖν τὴν μητέρα, πρώτην δὲ σῴζειν· τοῖς γὰρ ὀρθῶς εἰδόσιν τὰ θεῖα μείζω μητρὸς οὐκ ἔστιν ποτέ.
267	ὅθεν ὁ πρῶτος οὐκ ἀπαιδεύτως ἔχων	395
5	ἱδρύσαθ’ ἱερὸν μητρός, οὐ δείξας σαφῶς ποίας, ἐάσας δ’ ὑπονοεῖν εἰς τοὔνομα.
268	τῶν ἑπτὰ νήσων, ἃς δέδειχεν ἡ φύσις θνητοῖς μεγίστας, Σικελία μέν, ὡς λόγος, ἔστιν μεγίστη, δευτέρα Σαρδώ, τρίτη Κύρνος, τετάρτη δ’ ἡ Διὸς Κρήτη τροφός,
5	Εὔβοια πέμπτη στενοφυής, ἕκτη Κύπρος, Λέσβος δὲ τάξιν ἑβδόμην λαχοῦς’ ἔχει.
269	ἐπὰν ἰδιώτην ἄνδρα μονοσιτοῦντ’ ἴδῃς, ἢ μὴ ποθοῦντ’ ᾠδὰς ποιητὴν καὶ μέλη, τὸν μὲν ἰδιώτην τοῦ βίου τὸν ἥμισυν ἀπολωλεκέναι νόμιζε, τὸν δὲ τῆς τέχνης
5	τὴν ἡμίσειαν, ζῶσι δ’ ἀμφότεροι μόλις.	396
270	τὴν ὄψιν εἴπω τοῦ ποτηρίου γέ σοι πρώτιστον; ἦν γὰρ στρογγύλον, μικρὸν πάνυ, παλαιόν, ὦτα συντεθλασμένον σφόδρα, ἔχον κύκλῳ τὰ γράμματ’. Β. ἆρά γ’ ἕνδεκα;
5	χρυσᾶ; Διὸς σωτῆρος; Α. οὐκ ἄλλου μὲν οὖν.
271	τὰς ἡδονὰς δεῖ συλλέγειν τὸν σώφρονα. τρεῖς δ’ εἰσὶν αἵδε τὴν δύναμιν κεκτημέναι τὴν ὡς ἀληθῶς συντελοῦσαν τῷ βίῳ, τὸ πιεῖν, τὸ φαγεῖν, τὸ τῆς Ἀφροδίτης τυγχάνειν.
5	τὰ δ’ ἄλλα προσθήκας ἅπαντα χρὴ καλεῖν.
272	καὶ μὴν ἐνύπνιον οἴομαί γ’ ἑορακέναι νικητικόν. Β. λέγ’ αὐτό. Α. τὸν νοῦν πρόσεχε δή. ἐν τῷ σταδίῳ τῶν ἀνταγωνιστῶν μέ τις ἐδόκει στεφανοῦν γυμνὸς προσελθὼν . . .
5	στεφάνῳ κυλιστῷ κοκκυμήλων. Β. Ἡράκλεις.
5	[πεπόνων]	397
273	ἑόρακας ἤδη πώποτ’ ἐσκευασμένον ἤνυστρον ἢ σπλῆν’ ὀπτὸν ὠνθυλευμένον, ἢ κοκκυμήλων σπυρίδα πεπόνων; (νὴ Δία,) τοιοῦτ’ ἔχει τὸ μέτωπον.
274-275-276	Λεσβίου δὲ πώματος οὐκ ἔστιν ἄλλος οἶνος ἡδίων πιεῖν.
2	. . . . . . . . . . . . Θασίοις οἰναρίοις καὶ Λεσβίοις τῆς ἡμέρας τὸ λοιπὸν ὑποβρέχει μέρος
5	καὶ νωγαλίζει.
5	. . . . . . . . . . . . ἡδύς γ’ ὁ Βρομίου τὴν ἀτέλειαν Λεσβίου ποιῶν τὸν οἶνον εἰσάγουσιν ἐνθάδε, ὃς ἂν εἰς ἑτέραν ληφθῇ δ’ ἀποστέλλων πόλιν
5	κἂν κύαθον, ἱερὰν ἐγγράφων τὴν οὐσίαν.	398
277	ὡς ἔστι κατακεῖσθαι πρὸ δείπνου συμφορά· οὔτε γὰρ ὕπνος δήπουθεν οὐδέν’ ἂν λάβοι, οὔθ’ ἃν λέγῃ τις οὐδαμῶς μάθοιμεν ἄν· ὁ νοῦς γάρ ἐστι τῆς τραπέζης πλησίον.
278	οὐδέν γ’ ἔοικ’ ἄνθρωπος οἴνῳ τὴν φύσιν· ὁ μὲν ἀπογηράσκων ἀηδὴς γίνεται, οἶνον δὲ τὸν παλαιότατον σπουδάζομεν· Β. ὁ μὲν δάκνει γάρ, ὁ δ’ ἱλαροὺς ἡμᾶς ποιεῖ.
279	πίννας, κάραβον, βολβούς, κοχλίας, κήρυκας, ᾤ’, ἀκροκώλια, τοσαῦτα· τούτων ἂν τίς εὕροι φάρμακα
279	ἐρῶντι ἑταίρας ἕτερα χρησιμώτερα;	399
280	ὦ παῖ, μέγιστος ἔρανός ἐστί μοι τὸ σὲ θρέψαι κατὰ τρόπον· ὃν γὰρ αὐτὸς ἀπέλαβον παρὰ τοῦ πατρός, δεῖ τοῦτον ἀποδοῦναί με σοί.
281	τῶν γὰρ ἀγαθῶν τὸν πλοῦτον ὕστατον τίθει· ἀβεβαιότατον γάρ ἐστιν ὧν κεκτήμεθα. τὰ δ’ ἄλλ’ ἐπιεικῶς τοῖς ἔχουσι παραμένει.
282	ἄτοπόν γε τὸν μὲν οἶνον εὐδοκιμεῖν σφόδρα παρὰ ταῖς ἑταίραις τὸν παλαιόν, ἄνδρα δὲ μὴ τὸν παλαιόν, ἀλλὰ τὸν νεώτερον.
283-284	οὐδεὶς φιλοπότης ἐστὶν ἄνθρωπος κακός· ὁ γὰρ διμάτωρ Βρόμιος οὐ χαίρει συνὼν ἀνδράσι πονηροῖς οὐδ’ ἀπαιδεύτῳ βίῳ.
285	κοτύλας τέτταρας ἀναγκάσας μεστὰς ἔμ’ αὐτίτου σπάσαι
285	ὄξους Δεκελεικοῦ δι’ ἀγορᾶς μέσης ἄγεις.	400
286	ἐχθὲς ὑπέπινες, εἶτα νυνὶ κραιπαλᾷς. κατανύστασον· παύσει γάρ. εἶτά σοι δότω ῥάφανόν τις ἑφθήν.
287	οὐκ ἔσθ’ ὅπως ἔχουσιν αἱ τύχαι φρένας· οὐδεὶς γὰρ ἂν τοιοῦτος ἠτύχει ποτέ.
288	κἂν εὐτυχῇ τις, ὡς ἔοικε, προσδοκᾶν ἀεί τι δεῖ, καὶ μή τι πιστεύειν τύχῃ.
289	οὐκ ἔστι παιδαγωγὸς ἀνθρώποις ἄρα ἔρωτος οὐδεὶς ἄλλος ἐπιμελέστερος.
290	οἶνος ξενικὸς παρῆν· ὁ γὰρ Κορίνθιος
290	βασανισμός ἐστι.	401
291	φιλοτησίαν σοι τήνδ’ ἐγὼ ἰδίᾳ τε καὶ κοινῇ κύλικα προπίομαι.
292	τῶν μετρίων αἱ μείζονες λῦπαι ποιοῦσι τοῦ φρονεῖν μετάστασιν.
293	μετὰ ταῦτ’ ἀναπεσεῖν ἐκέλευον αὐτὴν παρ’ ἐμέ.
294	ἀφ’ ὧν γένοιτ’ ἂν συντόμως ἀριστόδειπνον.
295	φεῦγ’ ἡδονὴν φέρουσαν ὕστερον βλάβην.
296	λύπη μανίας κοινωνίαν ἔχει τινά.
297	ὦ δέσποθ’, ὑγίαιν’. ὡς χρόνιος ἐλήλυθας.	402
298	τὸ παναρμόνιον τὸ καινὸν ἔντεινον τεχνῶν.
299	πολὺν πιὼν Εὐβοϊκὸν οἶνον
301	οὐ μεθύω τὴν φρόνησιν, ἀλλὰ τὸ τοιοῦτον μόνον, τὸ διορίζεσθαι βεβαίως τῷ στόματι τὰ γράμματα.
302	οὐκ ἔστ’ ἀναισχυντότερον οὐδὲν θηρίον
302	εἰσορᾶν γυναικός· ἀπ’ ἐμαυτῆς ἐγὼ τεκμαίρομαι.	403
305	ἀληθέστερα τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ
306	διηπειλεῖτό σοι
307	καύσιμα ξύλα
308	νάρδον Βαβυλωνιακήν
309	τίνι σπεύδεις
310	φορμὶς ἰσχάδων
311	(τὴν) βαρυφωνίαν
312	γηροβοσκεῖα	404
313	δακρυρροοῦντα
314	διαπεπαρθενευκότα
315	ἐπιλήσμη
316	εὐοψωνίαν
317	εὐφύεια
318	ἰάτριαν
319	(τῷ) καμμύειν
320	κεραμοπωλεῖν
321	λευκόπυγον
322	Νήστης	405
323	ὀξυχειρία
324	οὐλόκομος
325	παλαιστρικός
326	πατριώτης
327	πίσον
328	ποικιλεύς
329	πτερνίδα
331	Σκυθαίνας	406
332	στόλον
333	ὑπόμακρον
334	φιλαδελφία καὶ φιλεταιρία
335	φιλεριστήν
336	φιλοθεωρόν
337	χαλκίζειν
338	ψυχικός
tit 339-345	ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΜΑ
339	οὐκ ἔστιν οὔτε τεῖχος οὔτε χρήματα, οὐδ’ ἄλλο δυσφύλακτον οὐδὲν ὡς γυνή.
340	ψυχὴν ἔχειν δεῖ πλουσίαν· τὰ δὲ χρήματα
340	ταῦτ’ ἐστὶν ὄψις, παραπέτασμα τοῦ βίου.	407
341	οὐκ ἔστιν οὐδὲν βαρύτερον τῶν φορτίων ὄντως γυναικὸς προῖκα πολλὴν φερομένης.
342	οὑτοσὶ δέ σοι τοῦ λευκοτάτου πάντων ἐλαίου Σαμιακοῦ ἔστιν μετρητής.
343	οὐκ ἀνδρῶν ὅρκοι πίστεις, ἀλλ’ ὅρκων ἀνήρ.
345	ἀκολαστία	408

tit 1

1

tit 2-6

2

3

4

5

tit 7

7

tit 8

tit 9

9

tit 10

10

tit,ante 11

tit 11-12

11

12

tit 13-14

13

14

tit,ante 15

tit 15-18

15

16

17-18

tit 19

19

tit 20-21

20

21

tit 22-23

22

23

tit 24

24

tit 25

25

tit 26

26

tit 27-29

27

28

29

tit 30-31

30

tit 32

32

tit 33-34

33

34

tit 35

35

tit 36-39

36

37

38

39

tit 40

40

tit 41-42

41

42

tit 43-44

43

44

tit 45-50

45

46

47

48

49

tit 51

51

tit 52-54

52

53

tit 55

55

tit 56-58