|
TLG 0096 012 :: AESOPUS et AESOPICA :: Fabulae (P. Ryl. 493) AESOPUS et AESOPICA Scr. Fab. Fabulae (P. Ryl. 493) Citation: Fable — (line) | ||
| t | ΣΥΣ, ΙΠΠΟΣ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΤΗΣ | |
|---|---|---|
| 1 | Πρὸς τὸ(ν) ἰσχυ(ρὸν) τὸν καὶ (ἄ)λλοις (οὐκ ἀντέχοντα καὶ εὐχάλι)νον ὅδε λόγος ἐφ(α)ρμόζει. (Ἵ)ππος καὶ ὗς λειμῶνος ἐκοινών(ο)υν. ὁ δὲ ὗς ἐλυμαίνε(τ)ο τ(ὰς πηγ)ὰς καὶ τὰς πόας τοῦ ἵππου διέφθειρεν. | |
| 5 | Πολλάκις δὲ τοῦ (ἵ)ππο(υ) ... | |
2(t) | ΠΟΙΜΗΝ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΤΑ | |
| 1 | Κατὰ τῶν (τοὺς μὲ)ν ἄ(λ)λους εὖ ποιούντων, τοὺς δὲ φίλους κακῶς ὅδε λόγος ἐφαρμόζει. Ποιμὴν θεὶς τὸ ἱμάτιον 〈καὶ〉 ἀναβὰς ἐπὶ δρῦν ἐράβδιζεν | |
| τῶν βαλάνων τοῖς προβάτοις. τ(ὰ) δὲ πρόβατα περί τε τῶν | 187 | |
| 5 | βαλάνων ἐμαχήσαντο καὶ τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ διέφθειραν. κα‐ ταβὰς δὲ καὶ ἰδὼν τὸ συμβεβηκὸς (εἶπεν)· ὦ κάκ(ιστα) πρ(ό)β(α)τα, (ὑμεῖ)ς (ἄ)λλοις τὰ ἔρι(α) ... | |
3(t) | ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ | |
| 1 | Πρὸς τὸν πλούσιον ἴσα καὶ πονη(ρὸν) ὅδε λόγος ἐφαρμό‐ ζει. Ὁ Ζεὺς τ(ὸν) Ἡρακλῆ (ὡ)ς εἰς θεοὺς ἄ(ξων εἱσ)τία καὶ τ(οὺ)ς ἄλλους θεοὺς ἐκάλεσεν ἐπ(ὶ) τὸ δεῖπνον. ἐπιόν(τα δὲ) ἕκαστον τῶν θεῶν ὑ(π)ερβολ(ῇ) ἠσπάζετο ὁ Ἡρα(κλ)ῆς, | |
| 5 | (τ)οῦ (δὲ Πλού)του ἐσχάτου προσ(ιόντ)ος (ἄφνω κύ)ψας κάτω ὁ Ἡρακλῆς οὐ πρ(οση)γόρευσεν αὐτόν. τοῦ Διὸς θαυ‐ μάσαντος καὶ ἐρωτήσαντος τὸν Ἡρακλῆ, διὰ τί τοῦ(το ἐ)‐ ποίησεν, ἀπεκρίνατο, 〈ὅ〉τι ὦ πάτερ, ἔγωγε τοῦτον ἐπίσταμαι ἀεὶ μετὰ τῶν πονηροτάτων ἀνθρώπω(ν δ)ιατρίβοντα καὶ | |
| 10 | μετὰ τούτω(ν συ)μβουλόμενον. ἀτὰρ ὁ Π(λοῦτος εἶπε·) ἄνθρωπε πονη(ρότατε, ἔργῳ ὅτ)αν ὁ Πλοῦτος παρα(γ)ίν(ηται, ἐᾷς), νῦν τῷ λόγῳ παρ(οξύν)ῃ ... | |
4(t) | ΓΛΑΥΞ ΚΑΙ ΟΡΝΙΘΕΣ | |
| 1 | ... ἰξο(φόρον δ)ρῦν ἀναφ(υομένην) ᾔσ(θετο, τοῖ)ς ὀρ‐ | |
| νέοις ἐπηπείλει (τὴν δρῦν) ἀναφυεῖσαν μὲν ἔσεσ(θαι κακ)ὸν τῷ γένει τῶν ὀρν(έ)ων. (τὸν λόγο)ν δ’ αὐτῶν ὀλιγ(ωρούν‐ των) (ἡ δρῦς) ηὐξήθη, λαβὼν δ(έ τι)ς ἀν(ὴρ ἰξευτὴς) ἀπὸ | 188 | |
| 5 | τῆς δρυὸς τὸν ἰξὸν (ἐθήρασ)εν, τὰ δὲ ὄρνεα ὁρῶντα (μετε‐ νόουν) καὶ ἔφησα(ν) δεινὴν (εἶναι τὴν) γλαῦκα τὸ μέλλον προ(μαντε)ύε(σ)θαι. καὶ νῦν ὅταν ἴδω(σι τὴν γ)λαῦκα περίπετον, εἰ καὶ ἀ(πὸ τῶν ἄλλ)ων ἀπέχει, συμ(βουλ)εύ(ειν λίσ)σ(ονται). ἡ δὲ λέγει· [π] ὦ πονη(ρά, αἰσχ)ύ(ν)εσθε | |
| 10 | νῦν καὶ μιμνή(σκεσθ)ε; ὅτ(ε) οὐδὲ λ̣ι̣.(..) ἢ̣ ἔ̣τ̣ι̣ π̣λει‐ (......) ἦν, ὅτε δ’ ἦν (.)οθλ̣(.).α(.), (. ὤραν οὐ)κ ἔσχετε τῆς ἐ(μῆς συμβουλῆς). ἀτὰρ οὖν καὶ ὑμ(εῖς τότε οὐ μνη‐ σθ)έντες ἐμοῦ, νῦν(....)κ̣(.........) ὅτε οὐδὲ .(...... ......) τού(τ)ῳ τοίνυν τῷ λ(όγ)ῳ (ἐπλήγ)ησαν καὶ τὴν | |
| 15 | γνώμην (φαίνον)ται αὐτῶν εἰρηκέναι λέ(γ)ον(τες· οὕτ)ως | |
| οὐδὲν ὄφελος ὕστερον ... | 189 | |