|
TLG 0093 015 :: THEOPHRASTUS :: De eligendis magistratibus (fragmenta) THEOPHRASTUS Phil. De eligendis magistratibus (fragmenta) Citation: Folio — (line) | ||
a | [ἐὰν κατ’ ἐξετα‐] [σ]μόν, ὅπερ καὶ διαιτητὴς ποι‐ [εῖ] χρόνιον 〈ὂν〉 καὶ ἐρ‐ | |
| 5 | [γ]ῶδες, ἔκαστον | |
|---|---|---|
| 5 | [ἀ]νακρίνῃ, καθά‐ [π]ερ ἐν Λακεδαίμο‐ [ν](ε)ι ποιοῦσι· [δ]ιὸ κρ〈ε〉ῖττον ἴσως [ἅ]τε 〈τὸ〉 ἀκριβὲς ζη‐ | |
| 10 | τοῦντας πολλὰς ἀδικάστους ποι‐ εῖν ἢ ἄνευ τῆς ἀ‐ νακρίσεως δικά‐ ζειν, ἐπεὶ καὶ τοῦ‐ | |
| 15 | το πλεονεξίαν | |
| [τινὰ] ποιεῖ τοῖς φιλονικοῦσιν, ὅπερ φασὶ συμβαί‐ νειν καὶ ἐν τῇ | 13 | |
| 20 | Σπάρτῃ. τοιγὰρ σκυτάλῃ ἀνα‐ κρίνουσιν οὕτως καὶ ἀνακρίναντες ἐκκαλοῦσιν τῇ | |
| 25 | ὥ̣ρᾳ τοὺς ἄλλους, ὃ καὶ Κλεομένης ἐποίησεν ὁ βα‐ σ[ι]λεὺς ἐν τῇ κρίσει τῇ ἐς Κλε‐ | |
| 30 | όλαν. πάντα δὲ ταῦ‐ τα συλληπτέον εἰ ...... μὴ τοὺς διδόντας (?) ... | |
| 44 | [πολλὰς] | |
| 45 | ἡμέρας ἀκροᾶ‐ | |
| σθαι, καθάπερ [ἐν] Λακεδαίμονι· καὶ τῷ πλήθε[ι ἔ‐] νι τῶν ψήφω[ν] | 14 | |
a(50) | ὑπεραίρειν, ὥ[σ‐] περ ἐν Μεγάλῃ πόλει περὶ τῶν φθινίχων. ἐν[ια‐] χοῦ δὲ καὶ ὑπο‐ | |
| 55 | (δ)οῦσιν τῷ κρι‐ νομένῳ, καθά‐ περ ἐν Λοκροῖς φα‐ σι τοῖς Ἐπιζεφυ‐ ρίοις. χρὴ δ’ ἔν γ[ε] | |
| 60 | τοῖς τοιούτοις ἰ‐ έν(αι) εἰς ἀψυχίαν τε καὶ πάθος τὰ πολλὰ τοῖς δράσα‐ σιν, ὥσπερ ἐν τοῖς | |
| 65 | χρόνοις καὶ ὅσα δὴ χρονιζόμε‐ να μὲν βλάπτει | |
| τὴν πολιτείαν. ἐνίων δὲ κἀν’ ἀ‐ | 15 | |
| 70 | ποφυγὴν πολ‐ λάκις ἀκροασαμέ‐ νων καὶ ἀνακρι‐ νάντων, ὁσίως ὑπεύθυνόν πως | |
| 75 | πάλιν ποιητέον, ὥσπερ ἐν Λακε‐ δαί[μον]ι· διὰ βίο[υ] δὲ ..... νται πα[ρὰ] | |
b | καὶ ἄπειρον εἶ‐ ναι στρατηγόν· ἡ γὰρ βλάβη καὶ οὕτως μεγάλη | |
| 5 | πλὴν οὐκ ἀπὸ κα‐ κίας. ἀλλὰ δῆλον, ὡς ἀμφοῖν δεῖ στοχάζεσθαι· κρά‐ τιστον δ’ εἴ τις | |
| 10 | ἐκ τῶν βίων καὶ τῆς ἀγωγῆς, ἀλλὰ μὴ ἐκ τῆς οὐσί‐ | |
| ας λαμβάνοι τὴν πίστιν, ὅπερ ἡ | 16 | |
| 15 | παιδ〈ε〉ία καὶ τὰ ἔ‐ θη τὰ χρηστὰ τῆς πολιτείας ἀπο‐ τελεῖ. δοκεῖ γοῦν ὡς ἐπὶ τὸ πᾶν ἀρ‐ | |
| 20 | χαϊκώτερος ὁ τῶν τιμημάτων νόμος εἶναι δι‐ ὰ τὸ κωλύειν ἂν πολλάκ(ε)ις τοὺς | |
| 25 | ἀληθ(ε)ινοὺς ἡ‐ γεμόνας. οὔτε γὰρ Ἐπαμ〈ε〉ινώνδας οὔτε Πελοπίδας οὔτε Ἀθήνηθεν | |
| 30 | Ἰφικράτης καὶ Χα‐ βρίας ἐστρατήγη‐ σαν 〈ἂν〉 οὔθ’ οἱ τού‐ των ἔτι πρότε‐ ρον καὶ ἀμείνους, | |
| 35 | Ἀριστ〈ε〉ίδης καὶ Θε‐ | |
| μιστοκλῆς. φαί‐ νεται δ’ οὖν καθό‐ λου τινὰ σκέψιν ἔχειν, τίνας δεῖ | 17 | |
| 40 | κατὰ πλοῦτον καὶ ἀρετὴν μόνον ἢ πλοῦτον. ἐν μὲν γὰρ τῇ ταμι‐ είᾳ, καθάπερ εἴ‐ | |
| 45 | ρηται, τὰς οὐσίας τηροῦσιν· εἰς δὲ νομοφυλακίαν ἤ τινα τοιαύτην ἑτέραν δικαιο‐ | |
b(50) | σύνης δεῖ. πρὸς δὲ στρατηγίαν καὶ τῶν ἔξω καὶ τῶν ἐν τῇ πόλει κύρια πρὸς τῇ ἀ‐ | |
| 55 | ρετῇ καὶ χορηγί‐ | |
| αν ἔχειν ἱκανήν, ἐπὶ δὲ τρίτον, ὡς εἴρηται, τὴν ἐμ‐ πειρίαν. καὶ ἔστι | 18 | |
| 60 | τρία ταῦτα περὶ τὰς ση(μείωσαι) ἀρχὰς ἀρετή, κτῆ‐ σις ἀρκοῦσα, φρό‐ νησις —τὸ γὰρ τῆς εὐνοίας κοινόν— | |
| 65 | ὧν τὰ μὲν δύο δεῖ πάσαις, τὰ δὲ τῆς φρονήσε‐ ως ἰδιώτερον ἐν ἐνίαις, ἀναγκαιό‐ | |
| 70 | τατον δ’ ἐν ταῖς με‐ γίσταις· καὶ ἀρκε[ῖ] γέ πως, εἰ ἀδόλως εἰς ἄμφω βλέ‐ πουσι· ἀγαθὰ | |
| 75 | γὰρ ὡς ἐπὶ τὸ πολύ τ’ ἐπιδεῖν καὶ ἄρι‐ στα δὴ καιροὺς | |
| γνῶ[ν]αι παρ’ ἄλλο[ν]· ὥσθ’ α[ἱρ]εῖσθαι [διὰ] | 19 | |
| 80 | τὴν εὐμοιρίαν καὶ τὴν δύναμιν, ἔνιοι δὲ πρὸς θά‐ τερα, ἀστοὺς ἀρί‐ στους γὰρ κρίνου‐ | |
| 85 | σιν, οἱ δὲ πλεῖστοι καὶ χείριστα βου‐ λευόμενοι πρὸς τὴν οὐσίαν. ἀλη‐ θὲς δέ, ὅπερ ἐλέ‐ | |
| 90 | χθη πρότερον, ὡς αἱ μὲν δέον‐ ται μάλιστα πίστε‐ ως, αἱ δὲ φρονή‐ σεως καὶ δεινό‐ | |
| 95 | τητος, αἱ δὲ ἐπι‐ μελ〈ε〉ίας καὶ ἰταμό‐ τητος, ἂν ἔχθισ‐ τος ᾖ, οἷον πρὸς ἕ‐ καστα νόμῳ μὲν | |
b(100) | οὐ ῥᾴδιον κατα‐ νέμειν· αὐτοὺς δὲ δοκιμάζον‐ τας αἱρεῖσθαι χρὴ τοὺς ἐπιτηδ〈ε〉ιο‐ | 20 |
| 105 | τάτους. ἐπεὶ δὲ ἔνιαι, καθάπερ ἐλέχθη, καὶ ἐμπει‐ ρίας δέονται, πρὸς ταύτας ὀρθῶς ἔ‐ | |
| 110 | χει τὸ παραζευ‐ γνύναι τινὰς ἀεὶ τῶν νεωτέρων, ὅπως παιδεύ(ω)ν‐ ται παρὰ τῶν εἰδό‐ | |
| 115 | των μηδὲν χεῖ‐ ρον διοικουμέ‐ νων τῶν τῆς πόλεως, ὅπερ καὶ Ἅγνων ποτὲ | |
| 120 | συνεβούλευεν Ἀθηναίοις ἐπ(ε)ὶ τῶν στρατηγῶν παραδείγματι χρη‐ σάμενος τῷ πε‐ | |
| 125 | ρὶ τὰ κυνηγέσια· καὶ γὰρ ἐκεῖ σκύ‐ λακας ἔφη παρεμ‐ βαλεῖν ἀεὶ τοὺς φιλοκυνήγους. | 21 |
| 130 | χρῶνται δὲ καὶ νῦν ἔνιαι τῶν ὁμ(ο)τά‐ κτων ἐλαττόνων πόλεων [κα]θάπερ Καρυστίων καὶ Κυ‐ | |
| 135 | θνίων· τρεῖς μὲν γὰρ ἐπὶ τῶν ἐστρα‐ τηγηκότων ἤδη, δύο δ’ ἐκ τῶν νε‐ ωτέρων καθι‐ | |
| 140 | στᾶσι. μάλιστα οὖν ἐν ταύτῃ δεῖ μεγίστους ἀνή‐ κειν καιρούς, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἐὰν | |
| 145 | ἄλλῃ τοιαύτῃ συγ‐ κατάμ〈ε〉ικτος ᾖ, ὁ‐ | |
| μοίως ταῖς ἡλι‐ κίαις λεγομέναις ἅμα κόσμον καὶ | 22 | |
b(150) | ἅμα ταῖς ἀκμαῖς δύναμιν ὑπάρχειν, οἷον ἐν τῇ γυ‐ μνασιαρχ(ε)ίᾳ· τοῦ‐ το γὰρ οὐ κακῶς | |
| 155 | οἱ αἱρούμενοι δύο, τὸν μὲν πρεσβύ‐ τερον, τὸν δὲ νε‐ ώτερον, ὅπως ὁ μὲν εὐταξίαν | |
| 160 | παρέχῃ μεταδι‐ δούς, ὁ δὲ αὐτὸς συναποδυόμε‐ νος ἡγεμὼν γ(ε)ί‐ νηται τῶν πό‐ | |
| 165 | νων. οὐ γὰρ δίκαι‐ ον ἄμφω ταῦτα τὴν αὐτὴν [λ]ατ[ρ]εί‐ αν ἔχειν· ἀμφο‐ τέρων δὲ ἡ ἐπ(ε)ι‐ | |
| 170 | μέλεια. δεῖται δὲ αἰσθήσ[εω]ς χρη‐ στῆς· ἀλλὰ δεῖ πρό‐ τερον ἄλλας προ‐ άρξαι τὸν μέλ‐ | 23 |
| 175 | λοντα τὰς μεί‐ ζους ἄρξειν, ὅπερ κα[ὶ] ἐπὶ τῆς στρα‐ τηγ(ε)ίας ἐλέχθη. ἄτοπόν γ’ εἰ ὁ μὴ | |
| 180 | ταξιαρχήσας μη‐ δὲ φυλαρχήσας εὐθὺς εἶτα ἐστρα‐ τήγησε. ταῖς μὲ[ν], ὡς ἔ[δ]οξε, ἀναπε[ι]‐ | |
| 185 | ρᾶσθαι χρὴ πρότε‐ ρον, ταῖς δ’ ὕσ[τ]α‐ τα δυοῖν ἕνεκα· [τ]αύ[τ]ῃ γ[ὰρ] τῇ διαθέ‐ σει τὸν προσδοκή‐ | |
| 190 | σαντα ἐπίτονόν τ’ ἀ‐ παρ[τί]ζε[ι] καὶ φιλο‐ τιμότερον πα[ρ]α‐ σκε[υ]άζε[ι] πρὸ[ς] π[εῖ]‐ ραν διὰ τ[ὰ]ς [θ]έσεις | 24 |
| 195 | τῶν μειζόνων ἢ, ὅπερ ἦν καὶ ἐν Ἠ‐ πείρῳ, διὰ τὴν μο‐ νήν. τοῦτον δὲ ἐκ τῶν ἐλαττό‐ | |
b(200) | νων ἀρχῶν ἢ τῶν ἐπὶ τὰς μείζους ἀφορισθεισῶν κ[αὶ ἐν] νόμῳ ἐνια‐ [χ]οῦ δ[εῖ ἀν]ελέσθαι | |
| 205 | κα〈θά〉περ ἐν Φω‐ κεῦσιν· τοὺς γὰρ στρατηγοὺς κα‐ θιστᾶσιν ἐκ [τῶ]ν πεφυλαρ[χ]ηκότων | |
| 210 | κα[ὶ] τεταμιευκό‐ των. χρὴ δ’ ὅλως | |
| οὐδένα ἄναρχον [ἄ]ρχειν ἕως τὸν ἀβούλευτον, ὥσ‐ | 25 | |
| 215 | περ ἐν Ἀμβρακίᾳ. χορηγ〈ε〉ῖ γὰρ ἑλ[έσθαι] τὸν ἐμπειρ[ία]ν λαμβάνοντα τῶν κεκοινωμένων | |
| 220 | ἀεὶ καὶ μετὰ νεω‐ τέρων. εἰ δὲ δή ποτ’ ἐπ’ αὐτῷ ἡ π[ο‐] [λιτ]εία, δεῖ οὖν ἀεὶ ἄνδρα πολλο[ῦ] | |
| 225 | [ἁ]πα[ξα]πᾶσιν 〈ἄξιον〉 ἀνα‐ [τεὶ] (?) προσάρχειν τὰς μεγίστας ἀρ‐ χάς, οἷον καὶ ἔν [τ’ Ἄ]ργει, κἂν μὴ | |
| 230 | πρότερον, καὶ ἐν Καρχηδόνι βασι‐ λεῦσαι καὶ στρα‐ τηγῆσαι· ἐκ τού‐ | |
| των γὰρ ἡ γερον‐ | 26 | |
| 235 | τία παρ’ αὐτοῖς ἦ[ν]. ἀλλὰ γὰρ ἴσως αὐ‐ τοὶ μὲν οὐχ ἧτ‐ τον ἅμα τῇ ἀρχῇ [τι]μὴν ἔχουσιν | |
| 240 | τὰ [νῦν]. ἔτι δὲ ἐν ἱ‐ [εροῖς] σιτήσον‐ ται. τοῦτο πειρα‐ τέον ἀνατρέπειν. δο[κεῖ] δὲ ἔχειν ὁ | |
| 245 | [εἰρημ]έν[οσ]? τιμήν, ...... σὲ μισ[εῖν] τά[γ’] ἄ[λλα καὶ] τὸ ἀνέγ‐ [κλητο]ν εἰς τὰ κοι‐ νὰ διατηρεῖν, ὡς | |
b(250) | λόγον ἀποδιδόν‐ τες τριακονταε‐ τεῖς δεχθήσονται, ἐφ’ ἃ διατ〈ε〉ίνωσι ἄν. οὐ γὰρ ἔξεστι τὸν | |
| 255 | ἐπαιτιώμενον | |
| ὑπὸ τῆς πόλεως ἀρχ(ε)ικῶς οὐθὲν δυνάμενον οὔ‐ τ’ ἐξετάζειν οὔτε | 27 | |
| 260 | κολάζειν καὶ κα‐ ταπλήττεσθαι τοὺς ἄλλους τὸν ἑαυτῷ τι συνει‐ | |
| δότα φλαῦρον | 28 | |