|
TLG 0087 027 :: Aelius HERODIANUS et Pseudo–HERODIANUS :: Περὶ ῥηματικῶν ὀνομάτων Aelius HERODIANUS et Pseudo–HERODIANUS Gramm.
Rhet. Περὶ ῥηματικῶν ὀνομάτων Citation: Part+volume — page — (line) | ||
| 9t | ΠΕΡΙ ΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ. | |
|---|---|---|
| 10 | Mon. 6, 13 τὸ αἴτιον τοῦ μονοσυλλαβῆσαι τὸ Ζεύς ἐν τῷ περὶ ῥηματικῶν ὀνομάτων λέγομεν. | |
| 12t | Περὶ τῶν εἰς ων. | |
| 13 | Schol. Arist. Acharn. 4: ὡς ἀπὸ τοῦ ἀλγήσω μέλλοντος ἀλγηδών ἀλγηδόνος, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ χαίρω χαιρήσω χαιρηδών. | |
| 15 | Theogn. 34, 34: τὰ εἰς ημων δισύλλαβα ἐκ τρίτης καὶ δευτέρας συζυγίας τῶν περισπωμένων παρηγμένα—μνήμων, κτήμων, στήμων, γνώμων. Theogn. 37, 4: οἰκτίρμων, ἐλεήμων παρὰ ῥῆμα. | |
| 19t | Περὶ τῶν εἰς ης. | |
| 20 | Choer. 47, 1: τὰ εἰς ης ἰαμβικὰ ἔχοντα ῥῆμα ὁριστικὸν χρόνου ἐνε‐ στῶτος παρακείμενον αὐτοῖς καὶ φυλάττοντα τὸ σύμφωνον ἀπὸ τοῦ ἐνεστῶτος διὰ τοῦ τος κλίνεται οἷόν ἐστι Λάχης, παράκειται γὰρ αὐτῷ τὸ λάχω, λείβω λέβης, δαίρω Δάρης, χαίρω Χάρης, πλανῶ πλάνης, πένω πένης, τρέμω Τρόμης, κρατῶ Κράτης. τὸ δὲ δότης δότου, πλύ‐ | |
| 25 | της πλύτου, θύτης θύτου οὐκ ἔχει ἀπὸ ἐνεστῶτος τὸ τ, διὸ οὐ κλίνε‐ ται διὰ τοῦ τος. ὁ γὰρ ἐνεστὼς διδῶ καὶ πλύνω καὶ θύω ἐστίν. Choer. 176, 22: τὰ εἰς της λήγοντα ἀρσενικὰ φύσει δισύλλαβα βαρύ‐ | |
| νεται οἷον δότης, πλύτης, θύτης, πράτης· διὰ τοῦτο τὸ ψάλτης ἀνα‐ | 897 | |
3,2898 | λογώτερόν ἐστι κατὰ τὴν κοινὴν διάλεκτον βαρυνόμενον τοῦ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς ὀξυνομένου. τὸ δὲ λῃστής ἀπὸ τρισυλλάβου ληϊστής ἐγένετο. E. M. 436, 8: τὰ εἰς της λήγοντα ἀρσενικὰ καθαρὸν ἔχοντα τὸ τ βραχείᾳ παραληγόμενα ὑπὲρ δύο συλλαβὰς βαρύνεται καὶ ἁπλᾶ ὄντα, | |
| 5 | ἀρότης, ἐργάτης. σεσημείωται τὸ εὑρετής. τὸ μέντοι λυριστής, λεπι‐ στής, χλευαστής ὀξύνεται, ὅτι οὐ καθαρὸν τὸ τ· τὸ ἀθλητής, μαχητής, μαθητής, ὅτι οὐ βραχεῖαν ἔχει τὴν παραλήγουσαν. Arc. 26, 22: τὰ εἰς ατης τὸ α μακρὸν ἔχοντα ῥηματικὰ θεατής, πειρατής ὀξύνεται. | |
| 10 | Arc. 27, 4: τὰ εἰς υτης τὸ υ μακρὸν ἔχοντα ῥηματικὰ ὀξύνεται κωλυτής, μηνυτής. Arc. 27, 11; 117, 9, E. M. 628, 2, Choer. Dict. 54, 10: τὰ εἰς ης ἐπίθετα παρὰ ῥῆμα σύνθετα εἰς ους ποιοῦντα τὴν γενικὴν ὀξύνεται εὐσεβής, εὐλαβής, θεοφιλής, αὐτοσφαγής, πολυδευκής, Πολυδεύκης δὲ | |
| 15 | τὸ κύριον βαρύνεται. βαρύνεται δὲ τὰ παρὰ τὸ ὄλω πανώλης, ἐξώ‐ λης, προώλης καὶ τὰ παρὰ τὸ ἀρκῶ αὐτάρκης καὶ τὰ παρὰ τὸ ἀντῶ προσάντης καὶ τὰ παρὰ τὸ ἅδω αὐθάδης. τὰ μέντοι παρὰ ῥῆμα σύν‐ θετα εἰς ου ἔχοντα τὴν γενικὴν βαρύνεται οἷον πωλῶ παντοπώλης, μετρῶ γεωμέτρης, παιδοτρίβης, χρεωφείλης, ναυβάτης, ἐργομίσης, προ‐ | |
| 20 | τύπτης. | |
| 21t | Περὶ τῶν εἰς ις. | |
| 22 | Arc. 29, 7: τὰ εἰς ις ἐσχηματισμένα ἀπὸ βαρυτόνων μελλόντων ἢ δευτέρου προσώπου τοῦ παθητικοῦ παρακειμένου βαρύνεται καὶ συστέλ‐ λει τὸ ι, ποιήσω ποίησις, γνώσω γνῶσις, πράξω πρᾶξις, πέφανσαι | |
| 25 | φάνσις, μεμίανσαι μίανσις. τὸ δὲ ἁψίς σεσημείωται μακρὸν ἔχον τὸ ι. Eustath. 1339, 19 et 620, 14: τὸ τροφαλίς εἴρηται παρὰ τὸ τρέ‐ φεσθαι ὅ ἐστι πήγνυσθαι, ἐξ οὗ καὶ τὸ τρόφι κῦμα εἴρηται. Arc. 31, 25: τὰ εἰς ξις καὶ ψις ἀπὸ μελλόντων ἐσχηματισμένα βα‐ ρύνεται, ἕξω ἕξις, λέξω λέξις, ψύξω ψύξις. σεσημείωται ἁψίς ὀξυ‐ | |
| 30 | νόμενον. E. M. 475, 45, Choer. Orth. 221, 7: τὰ εἰς ρις θηλυκὰ ῥηματικὰ δισύλλαβα βαρύτονα ἑνὶ φωνήεντι θέλει παραλήγεσθαι οἷον χαίρω χά‐ ρις, εἴρω Ἶρις, δαίω δῆρις, τὸ δὲ κουρίς τὸ ἐργαλεῖον τοῦ κουρέως ὀξύνεται. τὸ δὲ Χαῖρις Χαίριδος ὄνομα κύριον ἀρσενικόν ἐστι. | |
| 35 | Arc. 34, 19: τὰ εἰς σις ἀπὸ μέλλοντος γινόμενα ἢ ἀπὸ δευτέρου προσώπου τοῦ παθητικοῦ παρακειμένου βαρύνεται ποιήσω ποίησις, λύσω λύσις, κέκρισαι κρίσις. | |
| 38t | Περὶ τῶν εἰς ος. | |
| 39 | Ep. Cr. I 77: παρὰ τὸ ἀλῶ τὸ πλανῶμαι ἀλαός ὁ περιπλανώμενος. | |
| 40 | Il. Pr. Ψ 160: τὰ εἰς ος λήγοντα ὀνόματα παρὰ ῥῆμα γινόμενα καθαρεύοντα καὶ τῷ ε παραληγόμενα ὀξύνεσθαι θέλει, φωλεύω φωλεός, | |
| ὀχεύω ὀχεός καὶ πλεονασμῷ τοῦ ς ὀσχεός. καὶ παρὰ τὸ σωρεύω δὲ ὁ | 898 | |
3,2899 | σωρεός, τὸ δὲ σωρός κατὰ συγκοπὴν ἀπετελεῖτο. καὶ παρὰ τὸ λοχεύω δὲ ὁ λοχεός ἔσται κατ’ ὀξεῖαν τάσιν. ἀλλ’ οὖν γε βαρυτόνως οἱ πλείους ἀνέγνωσαν πλεονασμὸν ἐκδεξάμενοι τοῦ ε ὥστε παρὰ τὴν λόχου γενι‐ κὴν λόχοιο γενέσθαι καὶ λοχέοιο. παρὰ κηδεύω δὲ κηδεός. κελεύω | |
| 5 | Κελεός ὄνομα κύριον, ὠρεύω Ὠρεός. Suid. s. ῥωγαλέος, E. M. 261, 56: τὰ διὰ τοῦ αλεος ἀπὸ τριῶν παράγεται μερῶν, ἀπὸ ὀνόματος δεῖμα δειμαλέος, ἀπὸ ῥήματος οἰδῶ οἰδαλέος, ἀπὸ ἐπιρρήματος ῥίμφα ῥιμφαλέος. E. Orion. 57, 12, E. M. 380, 30: ὥσπερ ἀπὸ τοῦ ἁρμόζω γίνεται | |
| 10 | ἁρμόδιος τὸν αὐτὸν τρόπον ἀπὸ τοῦ ῥοίζω γίνεται ῥοίδιος καὶ πλεο‐ νασμῷ τοῦ ε καὶ ἐκτάσει τοῦ ο εἰς ω ἐρῳδιός καὶ μένει τὸ ι προσγε‐ γραμμένον. Arc. 41, 8, Choer. Orth. 173, 26: τὰ ἀπὸ ἐνεστώτων γενόμενα εἰς ιος προπαροξύνεται αἰτῶ αἴτιος, ἁρμόζω ἁρμόδιος, ἀρκῶ ἄρκιος, | |
| 15 | ἀρτῶ ἄρτιος. τὸ δὲ ἀντῶ ἀντίος σεσημείωται παροξυνόμενον. Arc. 41, 12: τὰ εἰς ιος ἀπὸ μέλλοντος γινόμενα προπαροξύνεται, ὀρθώσομαι Ὀρθώσιος, ἀσπάσομαι ἀσπάσιος, φυλάξομαι φυλάξιος, ἀλέξω ἀλέξιος, κτήσω κτήσιος, αἰνήσω Αἰνήσιος, ἀρκέσιος καὶ πλεονασμῷ τοῦ ι Ἀρκείσιος, ἄρσω ἄρσιος καὶ ἀνάρσιος, ἄξω ἄξιος, θαυμάσω θαυ‐ | |
| 20 | μάσιος. τὸ μέντοι πλήσω πλησίος καὶ τὸ δέξομαι δεξιός καὶ ἕψομαι ἀνεψιός. Arc. 43, 2: τὸ ἐπιπόλαιος οὐκ ἀπὸ τοῦ ἐπιπολῆς παρῆκται, ἀλλὰ παρὰ τὸ ἐπιπολάζω. οἱ πλείους αὐτὸ περισπῶσιν. Il. Pr. Λ 301: τὸ Πείραιος προπαροξυνόμενον παρὰ ῥῆμα τὸ πειρῶ | |
| 25 | ὡς παρὰ τὸ φιλῶ Φίλαιος καὶ παρὰ τὸ βέβηκα βέβαιος. Arc. 43, 10, Il. Pr. Ε 69: τὸ Τίμαιος προπαροξυνόμενον ἔχει ἀφορ‐ μήν, ὅτι ῥῆμα αὐτοῦ προκατάρχει Il. Pr. Ε 69: πολλάκις τὰ εἰς αιος τρίτην ἀπὸ τέλους ἔχει τὴν ὀξεῖαν, εἰ ῥῆμα αὐτῶν προκατάρχοι ὥσπερ ἔχουσι τὸ βέβαιος (παρὰ γὰρ τὸ | |
| 30 | βέβηκα) ὡς τὸ Φίλαιος, τὸ Νίκαιος, τὸ Τίμαιος. τοιοῦτον καὶ τὸ Πή‐ δαιος. οὐ γάρ, ὡς οἴεται ὁ Ἅβρων, παρὰ τὴν πῆδον (?)· ἐοικὸς γὰρ μᾶλλον ἥρωϊ παρὰ τὸ πηδᾶν ἐσχηματίσθαι. Arc. 57, 19: τὰ διὰ τοῦ ωλος ὑπερδισύλλαβα ῥηματικὰ ἔχοντα τὴν τρίτην μακρὰν ὀξύνεται, φειδωλός, Αἰτωλός, ἁμαρτωλός. | |
| 35 | Il. Pr. Φ 575: κυνυλαγμός: τὰ εἰς γμος ῥηματικὰ μετὰ προθέσεως πέφυκε συντίθεσθαι τῆς αὐτῆς τάσεως μενούσης, μετ’ ἄλλου δὲ οὐδενός. καὶ τὸ ὑλαγμός οὖν παρὰ τὸ ὑλάσσειν γεγονὸς οὐ συντεθήσεται μετ’ ἄλλου μέρους λόγου. σύνδεσμος οὖν ἐστιν ὁ κέν. Ep. Hom. 349, 3: Πρίαμος ἐκ τοῦ πρίαμαι. ἐπράθη γὰρ καὶ ταύ‐ | |
| 40 | της τῆς ἐπωνυμίας ἔτυχεν, ὡς ἱστορεῖ Λυκόφρων (v. 338) «ὠνητὸς αἰθαλωτόν». E. M. 447, 18, Choer. Ep. in Psalm. 162, 13: ποταμός παρὰ τὸ | |
| ποτάζω ποτάσω ποτασμός καὶ ποταμός. οὕτως Ἡρωδιανός. | 899 | |
3,2900 | E. M. 194, 33: ἔστι ῥῆμα βέλλω, παρ’ ὃ βέλεμος ὡς ἔχω Ἔχε‐ μος, Τήλεμος· πλεονασμῷ τοῦ ν βέλεμνος καὶ βέλεμνον. Ἡρωδιανὸς περὶ παθῶν. E. M. 793, 45: τὰ εἰς ινος ὀνόματα εἰ ἀπὸ ῥήματος παραχθῇ, | |
| 5 | ἢ ἀπὸ ἐνεστῶτος ἢ ἀπὸ μέλλοντος παράγεται, ἔχω Ἐχῖνος, πράξω Πραξῖνος. St. B. Νάξος νῆσος ἀπὸ τοῦ Νάξου. τινὲς δὲ παρὰ τὸ νάξαι, ὅ φασι θῦσαί τινες. St. B. Ὄαξος πόλις Κρήτης ἀπὸ Ὀάξου. τινὲς δὲ διὰ τὸ κατα‐ | |
| 10 | γῆναι τὸν τόπον καὶ κρημνώδη ὑπάρχειν. καλοῦσι γὰρ τοὺς τοιούτους τόπους ἄξους καθάπερ καὶ ἡμεῖς ἀγμούς. St. B. s. Ἀσκάλων. Ἄραξος Ἀράξης ὡς ἀπὸ τοῦ χαράξω Χάρα‐ ξος Χαράξης. E. Or. 77: ἶπος παρὰ τὸ ἴπτω καὶ ἰάπτω ὡς κόπτω κόπος. Ἡρω‐ | |
| 15 | διανός. Arc. 66, 24: τὰ εἰς πος δισύλλαβα μὴ ἐπιθετικὰ ἔχοντα τὸ ο ἐν τῇ παραληγούσῃ, εἰ μὴ ὑποστρέφει εἰς ῥῆμα τῷ ε παραληγόμενον, βα‐ ρύνεται, τρόπος ὁ τρέπων, τροπός ὁ τετραμμένος. Arc. 68, 16: τὰ εἰς ρος δισύλλαβα παραληγόμενα τῷ ο βαρύνεται, | |
| 20 | ὁπότε γίνεται ἀπὸ τῶν παραληγομένων τῷ ε ἢ ει ἢ αι διφθόγγῳ ῥη‐ μάτων, εἰ μή τις διαστολὴ γένοιτο, σπόρος ὅτι σπείρω, πτόρος ὁ πταρμός ὅτι πταίρω, φθόρος ὅτι φθείρω, μόρος ὅτι μείρω, κόρος ὅτι κείρω, φόρος ὅτι φέρω, φορός δὲ ὁ ἄνεμος ὀξυτόνως, ὅρος, εἵρω γάρ. —τὸ μέντοι βορός ὁ πολλὰ ἐσθίων καὶ τὸ χορός καὶ σορός ὁ τάφος | |
| 25 | καὶ τορός ὀξύνεται. οὐ γὰρ γίνεται ἀπὸ τοιούτων ῥημάτων. σεση‐ μείωται τὸ δορός ὁ δεδαρμένος, εἰ καὶ ἐκ τοῦ δείρω γίνεται. E. Or. 100, 4: τὰ εἰς ρος ῥηματικὰ τῇ ει διφθόγγῳ θέλει παρα‐ λήγεσθαι οἷον ἀΐσσω αἴγειρος, μάσσω μάγειρος, ὀνῶ ὄνειρος. Arc. 75, 8: τὸ Σῶσος ἀπὸ τοῦ σώσω βαρύνεται, ὡσαύτως καὶ Βλῶ‐ | |
| 30 | σος παρὰ τὸν βλώσω μέλλοντα γεγονός. St. B. Ταρσός τινὲς παρὰ τὸ τερσανθῆναι, οἱ δὲ παρὰ τὸ τερσῆ‐ ναι, ἄλλοι δὲ παρὰ τὸν ταρσόν. Herod. in E. M. 714, 34: ὥσπερ παρὰ τὸ ἐργάζομαι γίνεται ἐρ‐ γαστής καὶ ἀποβολῇ τοῦ ς ἐργάτης βαρυνόμενον καὶ ἀπὸ τοῦ δεσποστής | |
| 35 | δεσπότης, οἰστός οἶτος, οὕτω καὶ παρὰ τὸ σέσεισται σειστός καὶ ἀπο‐ βολῇ τοῦ ς καὶ ε σῖτος. Arc. 87, 5: τὰ εἰς τος ῥηματικὰ πρὸ τοῦ τ τὸ κ ἢ τὸ π ἔχοντα ὀξύνεται, πλεκτός, ἑλκτός, πνικτός, θελκτός, πεμπτός, ἑκτός ὁ ἐχόμενος. Arc. 80, 25: τὰ διὰ τοῦ ατος ῥηματικὰ ἀπὸ τῶν εἰς μι ἢ ἀπὸ | |
| 40 | δευτέρας συζυγίας τῶν περισπωμένων προπαροξύνεται, ἐρατός, ἐλατός, | |
| περατός, θεατός, φυρατός, ἰατός. | 900 | |
3,2901 | Arc. 83, 10: τὰ εἰς τος ἁπλᾶ ὑπὲρ δύο συλλαβὰς ἔχοντα πρὸ τοῦ τ ψιλὸν κατ’ ἐπιπλοκὴν ἐπιθετικὰ ὄντα καὶ ῥηματικὰ ὀξύνεται, ἑλι‐ κτός, ἀμελκτός, χαρακτός, ὀρεκτός. —83, 8: ὀξύνεται ἱμερτός, ἐγερ‐ τός, ὑφαντός ῥηματικά. | |
| 5 | Arc. 83, 22: τὰ εἰς στος ἐπιθετικὰ ἁπλᾶ ῥηματικὰ ὑπὲρ δύο συλ‐ λαβὰς ὀξύνεται, ληϊστός, μεριστός, ὀνομαστός. τὰ δὲ σύνθετα προπαρ‐ οξύνεται κτλ. | |
| 8t | Περὶ τῶν εἰς α. | |
| 9 | Mon. 12, 25: τὰ εἰς σα λήγοντα θηλυκὰ ὀνόματα τῇ ου διφθόγγῳ | |
| 10 | παραληγόμενα ὑπὲρ δύο συλλαβὰς ὁρᾶται. σχηματίζεται δὲ κατὰ τὸ πλεῖστον ἢ μετατίθεται ἀπὸ μετοχῶν, αἴθουσα αἴθουσσα, Φέρουσα, Κρέ‐ ουσα, Μέδουσα, Ἀρέθουσα. οὐδὲν δ’ ὅ τι οὖν ὤφθη δισύλλαβον εἰς α λῆγον τῇ ου διφθόγγῳ παραληγόμενον ὁμοίως ἐν χρήσει τῇ τῶν πα‐ λαιῶν καὶ ἐν κοινῇ συνηθείᾳ, εἰ μὴ μόνον τὸ μοῦσα. | |
| 15 | Eustath. 1766, 29 et 1819, 39: κνῖσα γίνεται ἀπὸ μέλλοντος τοῦ κνίζω κνίσω. διὸ καὶ δι’ ἑνὸς γράφεται ς καὶ ἔκτασιν ἔλαβε τοῦ ι. St. B. s. v. et Eustath. ad Dionys. 409: Πῖσα παρὰ τὸν πίσω μέλ‐ λοντα, οὗ ἡ χρῆσις παρὰ Πινδάρῳ. Πίνδαρος δὲ κατὰ συστολὴν τὴν πόλιν εἶπε Πίσαν. | |
| 20 | E. Gud. 330, 59: τὸ κνύζα ἐπὶ τοῦ παρεφθαρμένου καὶ ἐρρυπω‐ μένου ἀπὸ τοῦ κνύω, ἀφ’ οὗ κνύος ἡ φθορά οἷον «κατὰ κνύος—ἔχευεν, ψίλωτο δὲ—κάρηνα» (Hes. frg. XLII) γίνεται ὡς παρ’ Ἀνακρέοντι «κνύζη τις ἤδη καὶ πέπειρα γενομένη σὴν διὰ μαργοσύνην». Choer. 181, 1: τὰ διὰ τοῦ εια θηλυκὰ ἔχοντα ῥῆμα ἀντιπαρακεί‐ | |
| 25 | μενον διὰ τοῦ ευω, εἰ μὴ ᾖ ἀπὸ τῶν εἰς μων ὀξυτόνων ὡς ἡγε‐ μών ἡγεμονεύω ἡγεμονία, διὰ τῆς ει διφθόγγου γράφεται καὶ παροξύ‐ νεται, ἀλαζονεύω ἀλαζονεία κτλ. Arc. 99, 3, Theogn. 105, 16: τὰ διὰ τοῦ ια παρὰ μελλόντων γινόμενα παροξύνεται, ὀρέξω ἀνορεξία, πέψω ἀπεψία, προδώσω προ‐ | |
| 30 | δοσία. περὶ ποσότητος 300, 12: τὰ ἀπὸ ἐνεστώτων παρηγμένα θηλυκὰ εἰς εια προπαροξύνεται, ἀπόλω ἀπώλεια, μήδω Μήδεια, θέρω θέρεια, θάλλω Θάλεια, ἀνθῶ Ἄνθεια. St. B. s. ἀγυιά: Ἡρακλέων ὁ Γλαύκου παρὰ τὸ ἄγω φησίν. ἔστι | |
| 35 | δὲ ὡς παρὰ τὸ ἅρπω ἅρπυια, ὀρέγω ὀρέγυια. | |
| 36t | Περὶ τῶν εἰς η. | |
| 37 | Ep. Cr. I 94, 33: τὰ εἰς η καθαρὸν τῷ ο παραληγόμενα ὧν προ‐ κατάρχῃ ῥῆμα τῷ ε παραληγόμενον πάντα ὀξύνεται, ζέω ζοή, πνέω πνοή, χέω χοή. | |
| 40 | E. M. 50, 10: τὰ εἰς ω καθαρὸν λήγοντα βαρύτονα ῥήματα τὴν | 901 |
3,2902 | παραλήγουσαν ἐν τοῖς ῥηματικοῖς ὀνόμασι βραχεῖαν ἔχει, κονίω κονία, φύω φυή, ἀκούω ἀκοή. Il. Pr. Ε 202, Arc. 104, 4: τὰ εἰς η λήγοντα θηλυκὰ μετὰ συμ‐ φώνου δισύλλαβα ὀξύνεται τῷ ο παραληγόμενα, εἰ γένοιτο ἀπὸ ῥημά‐ | |
| 5 | των τῷ ε παραληγομένων μόνῳ οἷον τρέπω τροπή, τρέφω τροφή, νέμω νομή, στρέφω στροφή, ῥοπή, σπονδή, ὁλκή, πλοκή, φορβή. προσέ‐ θηκα τῷ ε παραληγόμενα μόνῳ, ἵνα νῦν ἐκφύγω τὸ πόρπη. τοῦτο γὰρ ἀπὸ τοῦ πείρω. Arc. 104, 12: τὰ εἰς βη ἰαμβικὰ ῥηματικὰ ὀξύνεται, λαβή, τριβή. | |
| 10 | Choer. Ep. in Psalm. 81, 12: τὰ εἰς γη δισύλλαβα προσηγορικὰ ὄντα καὶ ῥηματικὰ ἔχοντα τὴν πρὸ τέλους συλλαβὴν εἰς σύμφωνον κατα‐ λήγουσαν ὀξύνεται οἷον φθογγή, κλαγγή, ὀργή καὶ εἴ τι ὅμοιον. Arc. 104, 22: τὰ εἰς γη ἰαμβικὰ ῥηματικὰ ὄντα ὀξύνεται, ταγή ἀπὸ τοῦ τάσσω, φυγή, σφαγή. | |
| 15 | Arc. 106, 15: τὰ εἰς κη ἰαμβικά, εἰ μὲν τῷ ο παραλήγοιτο, ὀξύ‐ νεται ῥηματικὰ ὄντα, πλέκω πλοκή, δέκω δοκή ἡ ὑπόνοια, πέκω ποκή τὸ ἔριον. Arc. 107, 2: ἡ φυλακή ἀπὸ τοῦ φυλάσσω ὡς ἰακή ἀπὸ τοῦ ἰάζω. —E. M. 95, 50: τὸ δὲ ἀνάγκη εἰ ἦν ἀπὸ ῥήματος τοῦ ἀνάσσω, ὀξύ‐ | |
| 20 | νοιτο ἂν ὡς στενάχω στεναχή. Il. Pr. Ο 709: τὸ ἀϊκή ὠξυτονήθη ἴσως ὅτι ῥηματικὸν ὑπῆρχεν ἀπὸ τοῦ ἀΐσσω ὡς φυλάσσω φυλακή, ὑλάσσω ὑλακή. Theogn. 110, 22: τὰ διὰ τοῦ ολη ῥηματικὰ ὄντα ὀξύνεται, στέλλω στολή, βάλλω βολή, χέω χολή. | |
| 25 | Arc. 108, 23: τὸ ἀλαλή ὁ θόρυβος παρὰ τὸ λαλῶ. Choer. Orth. 280, 30: ὠτειλή ἀπὸ τοῦ οὐτήσω οὐτηλή τροπῇ τῆς ου διφθόγγου εἰς ω καὶ τοῦ η εἰς τὴν ει δίφθογγον Βοιωτιακῶς ὡς πένης πένεις. λέγεται δὲ παρ’ Αἰολεῦσιν ὠτέλλη. An. Ox. II 394, 26, Arc. 110, 9: τὰ εἰς μη καθαρὸν ἰαμβικὰ τὸ | |
| 30 | ο παραληγόμενα ὀξύνεται, ὁπότε προϋπάρχει ῥῆμα διὰ τοῦ ε κατὰ τὴν παραλήγουσαν οἷον νομή, ἀνατομή, προνομή. E. M. 40, 29: Αἴτνη ὄρος Σικελίας. παρὰ τὸ αἴθω τὸ καίω αἴτνη ὡς φάγω φάτνη, πήσσω πάχνη. Arc. 112, 21: τὸ φωνή ἀπὸ τοῦ φωνῶ καὶ ὠνή ἀπὸ τοῦ ὠνῶ | |
| 35 | ὀξύνεται. Arc. 113, 9: τὸ μολπή ἀπὸ τοῦ μέλπω καὶ πομπή ἀπὸ τοῦ πέμπω ὀξύνεται. | |
| 38t | Περὶ τῶν εἰς ω. | |
| 39 | St. B.: Χορτασώ πόλις Αἰγύπτου. ἀπὸ μέλλοντος ὁ σχηματισμός. | |
| 40 | ὡς γὰρ τοῦ καλύψω ἡ Καλυψώ, οὕτω καὶ τοῦ χορτάσω Χορτασώ. | 902 |
3,2903(1t) | Περὶ οὐδετέρων. | |
| 2 | Il. Pr. Ο 76: ἴκρια ὡς δέμνια. ἔστι γὰρ ῥηματικόν, ὡς ἐν ἑτέ‐ ροις εἴρηται. E. M. 135, 5: παρὰ τὸ ἀράσσω ἀράχνιον ὡς δέμω δέμνιον, παίζω | |
| 5 | παίγνιον. p. 480, 49 τὸ ἴχνιον προπαροξυτονητέον ὁμοτόνως τῷ ἀρά‐ χνιον· οὐ γάρ ἐστιν ὑποκοριστικόν, ἀλλ’ ἀπὸ ῥήματος ἐσχημάτισται. E. M. 520, 15: τὸ κλισίον παρὰ τὸ κλείω ἐστίν, ὃ σημαίνει τὸ περιέχω. Mon. 22, 2, Theogn. 19, 20: ὕψος γέγονε παρὰ τὸ ὄπτω τὸ | |
| 10 | βλέπω ὄψω ὄψος καὶ τροπῇ Αἰολικῇ ὕψος. Ep. Hom. 63, 21: γίνεται ἀπὸ μελλόντων ὀνόματα οὐδέτερα ὡς παρὰ τὸ ἅψω ἅψος, πίσω πίσεα. Eustath. 1446, 9: κνύος ἡ φθορά παρὰ τὸ κνύω παρ’ Ἡσιόδῳ ὡς παρὰ τὸ θύω θύος καὶ φλύω φλύος παρὰ Ἀρχιλόχῳ ἐπὶ φλυαρίας. | |
| 15 | Περὶ μονοσυλλάβων. E. Gud. 565, 52: χθών· γίνεται παρὰ τὸ χῶ ῥῆμα χών καὶ χθών. E. M. 638, 54: οὖς. παρὰ τὸ αὔω τὸ φωνῶ γίνεται αὖας καὶ τροπῇ τοῦ α εἰς ο οὖας. ἐκ τούτου γίνεται κατὰ ἀποβολὴν τοῦ υ ὄας | |
| καὶ κατὰ κρᾶσιν οὖς καὶ κατὰ Δωριεῖς ὦς. | 903 | |