TLG 0085 008 :: AESCHYLUS :: Fragmenta

AESCHYLUS Trag.
(Atheniensis: 6–5 B.C.)

Scholia et vitae: Cf. SCHOLIA IN AESCHYLUM (5010)

Fragmenta

Source: Mette, H.J. (ed.), Die Fragmente der Tragödien des Aischylos. Berlin: Akademie–Verlag, 1959: 1–255.

frr. 1–86, 88–106, 108–127, 128 (= 122), 129–134, 135 (= 116), 136 (= 408), 137–175, 176 (= 169), 177, 178 (= 116), 179 (= 169), 180–209, 210 (= 194–195), 211–271a, 273–323a, 325–380, 381 (= 150a–150f), 382–383, 384 (= 116), 385–436, 437 (= 430), 438, 440–458, 459a, 459d, 460–653, 653a (= 78), 654–655, 656 (= 647A/B), 657 (= 207), 658–689, 692–769

Citation: Tetralogy — play — fragment — (line)

1

t

1

DIE ORESTEIA

1

A

t

Ἀγαμέμνων

1

A

1

 Κατάλογ. 1: s. Aeschylus’ Agamemnon ed. comment. Ed. Fraenkel, Oxford 1950. Vers 7—30: = Pap. Ox. 2178 (vol. 18, 1941, 101f.).

1

B

t

Χοηφόροι

1

B

1

 Κατάλογ. 71: s. Aeschylus’ Choëphoren ed. P. Groeneboom, Gro‐ ningen 1949.

1

C

t

Εὐμενίδες

1

C

1

 Κατάλογ. 16: s. Aeschylus’ Eumeniden ed. P. Groeneboom, Gro‐ ningen 1952.

1

D

t

Πρωτεὺς σατυρικός

1

D

1a

 Hypoth. Aischyl. Agam. p. 182, 19 Wil.: ἐδιδάχθη τὸ δρᾶμα ἐπὶ ἄρχοντος Φιλοκλέους (also März 458) ὀλυμπιάδι {κη} 〈π〉 ἔτει β. πρῶ‐ τος Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι, Χοηφόροις, Εὐμενίσι, Πρωτεῖ σατυρικῶι. ἐχορήγει Ξενοκλῆς Ἀφιδναῖος.

1

D

1b

 Fasti Theatri Athen. IG II2 2318 col. 2, 9 p. 106 Pick.: [ἐπὶ Φιλ]οκλέους ...... ......
5τραγωιδῶν Ξενοκλῆς Ἀφιδνα: ἐχορή
Αἰσχύλος ἐδίδασκεν.

1

D

1c

 Schol. V Aristoph. Batr. 1124: (Euripides zu Aischylos) ‘πρῶτον δέ μοι τὸν ἐξ Ὀρεστείας (sc. πρόλογον) λέγε‘] τετραλογίαν φέρουσι τὴν Ὀρέστειαν αἱ διδασκαλίαι, Ἀγαμέμνονα, Χοηφόρους, Εὐμενίδας, Πρω‐ τέα σατυρικόν. Ἀρίσταρχος καὶ Ἀπολλώνιος τριλογίαν λέγουσι, χωρὶς
5τῶν σατύρ{ικ}ων.

1

D

2

Κατάλογ. 51: Πρωτεύς.

1

D

3

 Athen. Δειπνοσοφ. IX 50: ἐν δὲ πέμπτωι (c. 13) Περὶ ζώιων μορίων τὴν ‘φάβα‘ οὐκ ὀνομάζει (sc. Aristoteles), καίτοι Αἰσχύλου ἐν τῶι σατυρικῶι Πρωτεῖ οὕτω μνημονεύοντος τοῦ ὄρνιθος·
‘σιτούμενον (sc. Μενέλαον) δύστηνον ἀθλίαν φάβα,
5
μέσακτα πλευρὰ πρὸς πτύοις πεπλεγμένην‘. κἀν Φιλοκτήτηι δὲ (F 403) κατὰ γενικὴν κλίσιν ‘φαβῶν‘ εἴρηκεν.

1

D

4a

 Herodian. Π. μον. λέξ. II 941, 2 L. (= Π. καθολ. προσωιδ. I 190, 7 = 529, 26): ... ‘γάροσ‘· Αἰσχύλος Πρωτεῖ σατυρικῶι·
‘〈× – ⏑ – ×〉 καὶ τὸν ἰχθύων γάρον (sc. σιτούμενον)‘.

1

D

4b

 Athen. Δειπνοσοφ. II 75 [«Herodian.» Φιλέταιρος 25 Dain]: ... ὅτι δ’ ἀρσενικόν ἐστι τοὔνομα (‘γάροσ‘), Αἰσχύλος δηλοῖ εἰπών·
‘〈× – ⏑ – ×〉 καὶ τὸν ἰχθύων γάρον‘.

1

D

5a

 Schol. H3M3M4 Homer. Odyss. δ 366: (Menelaos:) ‘... ˈ εἰ μή τίς με θεῶν ὀλοφύρατο καί μ’ ἐλέησε, ˈ Πρωτέος ἰφθίμου θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος, ˈ Εἰδοθέη ...‘] ἀπὸ τῆς ‘εἰδήσεωσ‘ καὶ ἐπιστήμης τοῦ πατρὸς τὸ ὄνομα. καὶ Αἰσχύλος δὲ ἐν Πρωτεῖ ‘Εἰδοθέαν‘ αὐτὴν καλεῖ.

1

D

5b

Etym. Genuin. = Etym. Gudian. ed. R. Reitzenstein, Gesch.
d. griech. Etymol. p. 162, 13: Σελεύκου. ‘κερδώ‘· ἡ ἀλώπηξ, ὑποκο‐ ριστικῶς, ὡς παρ’ Αἰσχύλωι ἡ ‘Εἰδώ‘ καὶ ἡ ‘Ὑψώ‘, ἀντὶ τοῦ ‘Εἰ‐ δοθέα‘ καὶ ‘Ὑψιπύλη‘. τὸ ‘κερδώ‘ δὲ ἀντὶ τοῦ ‘κερδαλέα‘ ἡ ἀπατηλή· ἢ
5ὡς παρὰ τὸ 〈‘εἶδοσ‘ καὶ ‘ὕψοσ‘〉 ‘Εἰδώ‘ καὶ ‘Ὑψώ‘, οὕτω καὶ παρὰ τὸ ‘κέρδοσ‘ ‘κερδώ‘ ἡ ‘κερδαλέα‘ καὶ πανοῦργος.

1

D

5c

 Schol. R Aristoph. Hipp. 1068: ‘κερδὼ‘ δὲ ἡ ἀλώπηξ, παρὰ τὴν ‘κερδοσύνην‘ τουτέστι τὴν πανουργίαν, ὡς ‘Εἰδοθέα, Εἰδώ‘ καὶ ‘Ὑψιπύ‐ λη, Ὑψώ‘.

1

D

5d

 Schol. C (VN; AE) Dionys. Thr. p. 227, 16 H. (376, 13; 539, 9): τῶν δὲ θηλυκῶν (sc. ὑποκοριστικῶν) τύποι τρεῖς, ὁ εἰς ‘–ώ‘, οἷον ‘Ὑψώ‘ ἡ Ὑψιπύλη, ‘Εἰδώ‘ 〈ἡ〉 Εἰδοθέα καὶ ‘Ἀφρώ‘ ἡ Ἀφροδίτη ...

1

D

6

 Schol. MTVB Eurip. Orest. 25: ‘... ἣ (Klytaimestra) πόσιν ἀπεί‐ ρωι περιβαλοῦς’ ὑφάσματι ˈ ἔκτεινεν‘] ... Αἰσχύλος δέ φησιν·
〈ΠΡΩΤ.?〉 ‘ἀμήχανον τεύχημα καὶ δυσέκλυτον‘.

1

D

7

 Hesych. Lex. Α 1357 L. (aus Diogenian.): ‘ἄε{λ}πτοι‘· δεινοί, καὶ ‘ἄαπτοι‘. Αἰσχύλος Πρωτεῖ.

1

D

8a

 Hesych. Lex. Α 3404 L. (aus Diogenian.) ≌ Etym. Genuin. p. 26, 11 Mi. [Etym. Magn. p. 75, 22 Gaisf.]: ‘ἀμάδα‘· τὴν ναῦν, ἀπὸ τοῦ ‘ἀμᾶν‘ τὴν ἅλα. Αἰσχύλος Πρωτεῖ σατυρικῶι.

1

D

8b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 86, 24 Reitz.: ‘〈ἅ〉μαξα‘· ἡ ναῦς παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς—καὶ ἴσως εἰκάζουσιν αὐτὴν ἁμάξηι—, ἀπὸ τοῦ ‘ἀμᾶν‘ τὴν θάλασσαν. ἡ λέξις παρ’ Αἰσχύλωι.

1

D

9

Hesych. Lex. II 137, 21 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἐπάσω‘· ἐκτήσω.
Αἰσχύλος Πρωτεῖ σατυρικῶι.

2

A

t

Ἀθάμας

2

A

10

Κατάλογ. 2: Ἀθάμας.

2

A

11a

 Athen. Δειπνοσοφ. II 6 [Eustath. Homer. Il. Ι 122]: Φιλόχορος (328 F 170 Jac.) δέ φησιν ὅτι οἱ πίνοντες οὐ μόνον ἑαυτοὺς ἐμφανίζου‐ σιν οἵτινές εἰσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον ἀνακαλύπτουσι παρρησίαν ἄγοντες. ὅθεν (Alkaios F 66 D.2 = 366 L.—P.)
5
‘οἶνος ... καὶ ἀλήθεια‘ λέγεται, καὶ (Theognis 500)
‘... ἀνδρὸς δ’ 〈οἶνοσ〉 ἔδειξε νόον‘. καὶ τὸ νικητήριον ἐν Διονύσου τρίπους· καὶ γὰρ ἐκ τρίποδος λέγειν φαμὲν τοὺς ἀληθεύοντας.
10 δεῖ δὲ νοεῖν τρίποδα τοῦ Διονύσου τὸν κρατῆρα. ἦν γὰρ τὸ ἀρχαῖον δύο γένη τριπόδων, οὓς καλεῖσθαι ‘λέβητασ‘ συνέβαινεν ἀμφοτέρους, 〈ὁ μὲν ἕτερος, ἐν ὧι τὸ ὕδωρ ἐθέρμαινον,〉 ‘ἐμπυριβήτησ‘ ὁ καὶ ‘λοετροχόοσ‘ — Αἰσχύλος 〈ἐν Ἀθάμαντι〉·
‘τὸν μὲν (den Melikertes) τρίπους ἐδέξατ’ οἰκεῖος λέβης
15
αἰεὶ φυλάσσων τὴν ὑπὲρ πυρὸς στάσιν‘ —, ὁ δ’ ἕτερος ‘κρατὴρ‘ καλούμενος—Ὅμηρος· (Il. Ι 122)
‘ἕπτ’ ἀπύρους τρίποδας ...‘ —. ἐν τούτοις (den ἄπυροι τρίποδες) δὲ τὸν οἶνον ἐκίρνων. καὶ οὗτός ἐστιν ὁ τῆς ἀληθείας οἰκεῖος τρίπους. διὸ Ἀπόλλωνος μὲν οἰκεῖος διὰ τὴν ἐκ μαν‐
20τικῆς ἀλήθειαν, Διονύσου δὲ διὰ τὴν ἐν μέθηι.
Σῆμος δ’ ὁ Δήλιός φησι ... (396 F 16 Jac.) ....

2

A

11b

 Athen. Δειπνοσοφ. VII 100 [Eustath. Homer. Odyss. ε 432]: ‘πολύπουσ‘] ‘πολύποδοσ‘· οὕτως φασὶν οἱ Ἀττικοί (s. Ail. Dionys. π 53 Erbse), ὡς καὶ Ὅμηρος (Od. ε 432)
‘ὡς δ’ ὅτε πουλύποδος θαλάμης ἒξ ἑλκομένοιο ...‘,
5ἀνὰ λόγον· παρὰ τὸ ‘πούσ‘ γὰρ γέγονεν. τὴν δὲ αἰτιατικὴν ‘πολύπουν‘ φασίν, ὡς ‘Ἀλκίνουν‘ καὶ ‘Οἰδίπουν‘. καὶ ‘τρίπουν‘ δὲ ‘λέβητα‘ Αἰσχύλον εἰρηκέναι ἐν Ἀθάμαντι ἀπὸ ἁπλοῦ τοῦ ‘πούσ‘ ὡς ‘νοῦσ‘ ...

2

A

11c

 Hesych. Lex. III 19, 26 Schm. (aus Diogenian.): ‘λέβησ‘· χάλκειος ποδονιπτήρ, ‘τρίπουσ‘.

2

A

12a

 Etym. Genuin. p. 116, 30 Mi. [Etym. Magn. p. 346, 56 Gaisf.]: ‘ἐξαυστήρ‘· σημαίνει σκεῦός τι. παρὰ τὸ ‘αὔω αὔσω‘ ‘αὐστήρ‘ καὶ ‘ἐξαυστήρ‘. Αἰσχύλος Ἀθάμαντι·
‘χαλκ͜έο͜ισιν ἐξαυστῆρες 〈ἐγ〉χειρούμενοι‘.

2

A

12b

 Hesych. Lex. II 117, 11 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἐξαυστήρ‘· κρεάγρα.

2

A

12c

 Poll. Ὀνομαστ. VI 88; X 98: τὰ δὲ μαγείρου σκεύη ... ‘κρεάγραν‘, ἣν καὶ ... ἐκάλουν ... καὶ ‘ἐξαυστῆρα‘ ... ‖ ... ἐκ δὲ τῶν σκευῶν ... καὶ ‘κρεάγρα‘ ... καὶ ‘ἐξαυστήρ‘ ...

2

A

13

 Hesych. Lex. Α 1522. 1524 L. (aus Diogenian.): ‘ἄητοι‘· ἀκόρεστοι, ἄπληστοι παρὰ τὴν τροφήν. ‖ ‘ἀήτουσ‘· μεγάλας. Αἰσχύλος Ἀθά‐ μαντι.

2

A

14a

 Hesych. Lex. Α 5815 L. (aus Diogenian.) ~ Συναγ. λέξ. χρης. An. Gr. Bekker. 418, 12 ~ Λέξ. ῥητ. An. Gr. Bekker. 210, 23: ‘ἀπαρτί‘· ἀπηρτισμένως, ἀκριβῶς. Αἰσχύλος Ἀθάμαντι.

2

A

14b

 Erotian. Τῶν παρ’ Ἱπποκρ. λέξ. συναγ. Α 12 p. 13, 19 Nachm.: ‘ἀπαρτί‘· ἀντὶ τοῦ ἀπηρτισμένως, καὶ παντελείως καὶ ὁλοκλήρως.

2

D

t

Θεωροὶ ἢ Ἰσθμιασταὶ σάτυροι

2

D

15

 Κατάλογ. 23: Θε{οδ}ωροὶ ἢ Ἰσθμι〈α〉σταί (sc. die Satyrn als Teil‐ nehmer an den von Sisyphos aus Anlab der Anschwemmung des toten
Melikertes zu Ehren des Poseidon gestifteten Isthmischen Spielen).

2

D

16

(1n)

Pap. Ox. 2250

2

D

16a

(oberer Rand)
1×̣ ἄ]γε δή, βασιλεῦ, ⁝ [⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – καὶ ξύμπασαν ⁝ μ[⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – τοῦ βαθυπλούτο[υ ⁝ ⏑ ⏑ – ἔξω π̣ενίας ναίων ⁝ κ[αὶ – ⏑ ⏑ –
5παλ̣]ι̣κὴν σκήπτρ̣[ωι ⁝ ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ –, δέξ]α̣[ι̣] με̣[...] ⁝ φ̣ι̣[λίας χώρας τῆσ]δε προ̣[θύμως ⁝ ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ –. γυμ]ν̣άζομ̣’ [ἐγὼ ⁝ ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – [ ]ο̣σ̣[ ]σ[
10[ ]δ’ α[ [ ]ο̣υ[ (unterer Rand fehlt)

2

D

16b

(oberer Rand fehlt)
1]ἐπωιδο̣[ ]ειανο̣κ̣λε[ (unterer Rand fehlt)

2

D

17

(1n)

Pap. Ox. 2162
1(oberer Rand)
1〈Α〉 .............................
1ὁρῶντες ε̣ἰκοὺ[ς] οὐ κατ’ ἀνθρώπους [ἰδεῖν. ⸏ὅπη〈ι〉 δ’ ἂν ἔ̣[ρ]δη〈ι〉ς, πάντα σοι τάδ’ εὐσεβῆ.
2(tritt in das Innere des Poseidontempels zurück) ⸏〈ΣΕΙΛ.〉 ἦ κάρτ’ ὀφείλω τῶνδέ σοι· πρόφρων γ̣ὰρ εἶ. 〈ΣΑΤ.〉 ἄκουε δὴ πᾶς σῖγα, δ̣εῖ θ̣’ ἑ̣λ̣εῖν̣ [τάδ]ε.
5 ἄθ̣ρη̣σ̣ον, εἴ τ̣[ι̣ς ε]ἴ̣κ̣ε̣λ̣[ον εἴδωλον ε̣ἶναι̣ τ̣οῦτ’ ἐμῆι μορφῆι πλέον 〈ἐρεῖ ποτ’ ἢ τῆι Κύπριδι〉 τὸ Δαιδάλου μ{ε̣}[ί]μ̣ημα· φω̣ν̣ῆς δεῖ μόνον. τάδ’ [ἄθρ̣]ει·
10ὅρα, θ̣[ε]ώ̣ρε̣[ι]·
10 ⸏χωρεῖ μά̣λα. εὐκταῖα κόσμον ταῦ̣τ̣[α τ̣]ῶι θεῶι φέρω, καλλίγραπτ̣ον εὐχάν. ⸏τῆι μ̣ητρὶ τῆι ’μῆ̣ι πρά̣γμα̣τ’ ἂν παρασχέθοι· ἰδοῦσα γάρ νιν̣ ἂ̣ν σαφῶς
15
τρέποιτ’ ἂν {αξι} ἅζοιτό θ’ ὡς
δ̣οκοῦς’ ἔμ’ εἶναι τὸν ἐξ‐
έθρ̣εψεν· ο̣ὕτως ἐμφερὴς ὅδ’ ἐστίν. 〈ΣΕΙΛ.〉 εἶα δή, σκοπεῖτε δ̣ῶμα Ποντίου Σεισίχθο[νος,
κἀπιπασσάλευ’ ἕ̣κ̣αστος τῆς κ[α]λ̣ῆς μορφῆς̣ τ̣[ύπον,
20ἄ̣γγελον, κήρυκ’ ἄ̣ν̣α̣υ̣δον, ἐμπόρων κω̣λ̣ύτορ[α, ὅ̣[ς γ̣’] ἐπισχήσει κε̣λεύθου τοὺς ξένο[υς] φ̣ό̣[βον βλέπων. ⸏χαῖρ’, ἄναξ, χαῖρ’, ὦ Π̣όσειδον, ἐπίτροπό̣[ς θ’ ἡμῖν γενοῦ.
22(Dionysos tritt auf:) 〈ΔΙΟΝ.〉 ἔμελλον εὑρήσειν ἄρ’ ὑμᾶς, ὠγαθο[ί. οὔτοὑτέρως’, οὔ, δῆλος ἦσθ’ ὁδοιπο[ρῶν.
25αὐ[τὴ κ̣]έλευθος τ̣αῦτά μοι προδ̣είκ̣[νυται,
στείλας’] ὁ̣ρῶντα τούσδε πλησι̣οσφ[ύους ἴχνη τε] τ̣αῦτα, καὶ σαφῶς ἡγεῖτό μοι. ἔγνων—μαχ]η̣τὰ[ς] δ’ ὠ[ιό]μ̣η̣ν̣ [ὁ]δῶι πατ̣[εῖν, ὁ̣ρ̣ῶν̣ μύουρα καὶ βραχέα τὰ̣ [φ̣αλλί]α̣—,
30ὡς ἐξέτριβες Ἰσθμιαστικὴν̣ [πάλη]ν, κοὐκ ἠμέλησας, ἀλλ’ ἐγυμνάζ[ου κα]λῶς. εἰ δ’ οὖν ἐσώζου τὴν πάλαι παρο̣[ιμία]ν̣, τοὔρχημα μᾶλλον εἰκὸς ἦν ς’ ἐ[πισκοπ]ε̣ῖν. σὺ δ’ ἰσθμ̣ιάζεις καὶ τρόπους και[νοὺς μ]α̣θὼν̣
35 βραχ{ε̣}[ί̣ο̣ν’ ἀ]σκεῖς, χρήματα φθείρων ἐμὰ κτεά[νων δόσιν τ]ε· ταῦτ’ ἐπηράνωι πόνων̣; ἀλλ’ εἴ γ’] ἔ̣ν̣[ο]ρκόν ἐστί σο[ι] κα[κῶς] φ̣ρ̣ονεῖν ⸏ἐμοί,] κ̣α̣κῶς ὄλοιο, καὶ πεύ̣σ̣η̣[ι] τ̣[όδ̣]ε. 〈ΣΕΙΛ.〉 οὔποτε, οὐδὲ ἐ]ά̣ν̣ [μ̣ε̣] χ̣ρῆι σοι πρ[ο̣σ̣π̣ολεῖν ξυνε]ύ̣νεσ̣ι̣ν,
40οὔ με πείσεις δύσ]π̣ο̣νον τὼς ἧ〈ι〉π̣[ερ οὐδὲ δεσπότης ἐξέτριβεν ἂν δίδ]ο̣υ̣λον ἢ τρίδουλ[ον οὐδένα. κοὔποτ’ ἦσθ’ ἄν]αξ δ̣ίκα[ιος] ὥ̣[σ]θ’ ἓν ἀ[πονεῖ]μ̣[αι μόνον. τειρόμην κακ]ῶι τε κο̣[ί̣τ]ω̣ι̣ καὶ κακαῖς δ[υσ]αυ̣λ̣ί̣α̣ι̣ς̣ τοῦ βίου τ’ αἰ]εὶ παλαιο̣ῦ̣ το̣ῦ̣δ̣’ ἐν οἰκτ{ε̣}ι̣σ̣[τῶι νομῶ]ι̣,
45σοὶ πονῶν· ἐγ]ὼ̣ δὲ τ̣[αύ̣τ]ας π̣ο̣λύπ̣[ο̣]δ̣ο[ς̣ δειλὰς τριβὰ]ς̣ ⸏ξὺν τέκνοις φ]ε̣ύγων [μεθ]ῆ̣κ̣α̣ τ̣ό̣ν̣δ̣’ [ἀπό]π̣[τυστον βίον. 〈ΔΙΟΝ.〉 π]ό̣τερα παθών τι δε[ινόν, ὦ πονηρὲ σύ, ⸏κο]ὐ πολλὰ δράσας ὧ[ν δίκην δώσεις τάχα; 〈ΣΑΤ.〉 ε]ἶα θαρσῶν λέξ[ον· ἐν

2

D

17

(50)

τ]ῶι ἱερῶι μ̣εν[ῶ ’γώ.
].[ ]σ̣τ[.]..[ | ]φ̣.[
]ν̣.[ | ]τ̣ι του[× – ⏑ × 〈ΣΕΙΛ.〉 × – ⏑ – × ⁝ ὡ]ς ἐλευθ̣[έρωι πρέπει × – ⏑ – × ⁝ ο]ὐδαμῶς [× – ⏑ ×
55× – ⏑ – × ⁝ πά]γ̣χυ πως κα̣[κῶς ἔχει, καὶ τἄλλα τοιαῦθ’ ⁝] ὅσσα δὴ μ̣[αθεῖν μ’ ἔδει· μόνον χορῶν στρο]φ̣[εῖ]α ⁝ συντ̣ά̣[σσεις ἐμοί, γύννις δ’ ἄναλκις ⁝ εἴ τι]ς ἄλλος̣ [αἰὲν εἶ. τὴν σὴν πανήγυριν δὲ ⁝ τ]ίς φιλ̣[εῖ νέων
60ἢ καὶ παλαιῶν; ⁝ ....–⏑...].ο̣υκε[– ⏑ × .....×–⏑–...].ου[ ..–.|..⏑.]ρωντ .× [– ⏑ × .....×–⏑–....]ντο[ | ].[ 〈ΔΙΟΝ.〉 ο̣ὔ̣κ̣ο̣[υν] ἀ̣ν̣α̣[ι]δῆ ⁝ δ[ρᾶις με κοὐκ ἀνέκτ’ ἐμοί; σάκει καλύψας ⁝ [αὐχ]έν[α × – ⏑ ×
65σπείρεις δὲ μῦθο̣ν τ̣[ό]νδε ⁝ .[– × – ⏑ × καὶ ῥηματίζεις ⁝ ε̣ἰ̣ς ἔμ’ ἐ̣κ̣τρέ̣[π̣ων ψόγους, ὡς οὐδ[έ]ν εἰμι ⁝ τὴν σιδηρῖτι̣[ν τέχνην, γύννις δ’ ἄναλκις, ⁝ οὐδέν̣ ε̣ἰμ’ ἐ̣[ν ἀνδράσιν. καὶ νῦν τάδ’ ἄλλα ⁝ καὶ ποταί̣ν̣[ι’ αὖ κακά,
70ἔχθιστα πάντων ⁝ τῶ[ν ἀκουσμάτων ἐμοί· πλύνεις τ’ ἔμ’ αὐτὸν ⁝ [τήν τ’ ἐμὴν πανήγυριν, ἐφ’ ἣν ἀγείρω ⁝ πλ[ῆθος ἀνθρώπων τόσον, κοὐδεὶς παλαιῶν οὐδὲ τῶν νεωτέρω[ν ἑκὼν ἄπεστι τῶνδε διστοίχω[ν χορῶν.
75σὺ δ’ ἰσθμιάζεις, καὶ πίτυος ἐστ[εμμένος κλάδοισι̣, κισσοῦ δ’ οὐδ[α]μοῦ τιμὴ[ν σέβεις. ταῦτ’ οὖν δακρύσεις οὐ καπνῶ[ι δηχθεὶς μόνον. ⸏παρόντα δ’ ἐγγὺς οὐχ ὁρᾶις τὰ [δάιδια; 〈ΣΑΤ.〉 ἀλλ’ οὔποτ’ ἔξειμ’ ἐ[γὼ
80τοῦ ἱεροῦ, καὶ τί μοι̣[ ταῦτ’ ἀπειλεῖς ἔχ̣[ων; Ἴσθμιον ἀντε[ισέρχομαι Ποσειδᾶνος ο[ἶκον.
⸏σὺ δ’ ἄλλοις ταῦτ[α π]έμπε [δῶρα.
85(Die Person A kehrt zurück:)
85〈Α〉 ἐπεὶ τ]ὰ̣ καινὰ ταῦτα μα̣[νθά]νειν φιλεῖ[ς, ἐγὼ [φέ]ρω σοι νεοχμὰ [τῆιδ’] ἀ̣θύρματα̣ ἀπὸ [σκε]πάρνου κἄκμ[ονος ν]ε̣όκτ[ιτα. ⸏τουτ[ὶ τὸ] πρῶτόν ἐστί σοι τ[ῶ]ν [π]αι[γ̣νίω]ν. 〈ΚΟΡ.〉 ⸏ἐμοὶ μὲν οὐχί· τῶν φίλων ν〈ε〉ῖμόν τι̣νι.
90〈Α〉 ⸏μὴ ἄπειπε μηδ’ ὄρν{ε}ιθος οὕνεκ’, ὦγαθέ. 〈ΚΟΡ.〉 ⸏τί δὴ γανοῦσθαι τοῦτο; καὶ τί χρήσομαι; 〈Α〉 ⸏ἥν περ μεθεῖλ[ες τὴ]ν τέχνην ταύτη̣ι̣ πρέπ̣[ειν. 〈ΚΟΡ.〉 ⸏τί δ’ [ἀ̣]ντιποιεῖν [...].ιπλουν μου[.]ανδάν[ ; 〈Α〉 ⸏ξυνισθμιάζειν, [ἔργον ἐ̣]μμελέστατον.
95〈ΚΟΡ.〉 ⸏φέρ’ ὦ̣[γάθ’ εἰπέ· πῶς τις ὧδ’] ἐμβήσεται; 〈Α〉 ἐ̣πισ̣[χερὼ μέν· εἰ δὲ μή,] βάδην ἐλ[ᾶ]ι̣ς. ..]ει̣[⏑ – × – ⏑ –] φέ̣ρ̣ων σφυρά. ..]σε[ (10 Zeilen der Kolumne fehlen)

2

D

18

(1n)

Pap. Ox. 2162 fr. 3
1(oberer Rand fehlt)
1[ ]δε.[ ἀδ]ελφ[ [ ]τιπ̣[ [ ]δ.[
5(unterer Rand fehlt)

2

D

19

(1n)

Pap. Ox. 2255 fr. 4
1(oberer Rand)
1]τοῦθ’ ο̣[
(unterer Rand fehlt)

2

D

20a

 Athen. Δειπνοσοφ. XIV 27: ... σχήματα δέ ἐστιν ὀρχήσεως ξιφισμός, καλαθισμός, καλλαβίδες, σκώψ, σκώπευμα. ἦν δὲ ὁ ‘σκὼψ‘ τῶν ‘ἀποσκοπούντων‘ τι σχῆμα, ἄκραν τὴν χεῖρα ὑπὲρ τοῦ μετώπου κεκυρτω‐ κότων. μνημονεύει Αἰσχύλος ἐν Θεωροῖς·
5‘καὶ μὴν παλαιῶν τῶνδέ σοι σκωπευμάτων ...‘ ...

2

D

20b

 Hesych. Lex. IV 55, 5; 216, 23 Schm.: ‘σκωπευμάτων‘· σχῆμα τῆς χειρὸς πρὸς τὸ μέτωπον τιθεμένης ὥσπερ ‘ἀποσκοπούντων‘. ‖ ‘ὑπό‐ σκοπον χέρα‘· Αἰσχύλος. ὥσπερ οἱ ‘ἀποσκοποῦντεσ‘, οὕτω κελεύει σχηματίσαι τὴν χεῖρα, καθάπερ τοὺς Πᾶνας ποιοῦσι ...

2

D

20c

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 168, 1 Nab.: ‘σκώπευμα‘· σχῆμα σατυ‐ ρικόν, ὡς καὶ ὁ σκωπος (so!). οὕτως Αἰσχύλος.

2

D

21

 Ailios Dionysios ψ 4 Erbse in Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 269, 12 Nab.: ‘ψό‘· ἐπὶ τοῦ σαπροῦ καὶ μὴ συναρέσκοντος. 〈Σοφοκλῆς Ποιμέσιν (F 521 Pears.)〉. ἔστι δὲ 〈‘ψόθοσ‘ τὸ πλῆρες τοῦ〉 ἀποκομματικοῦ λεξιδίου. ‘ψόθον‘ γὰρ καλοῦσιν Ἀριστοφάνης (F 892 K.)
5
‘πλέωι γράσου 〈τε〉 καὶ ψόθ{οι}ου 〈× – ⏑ ×〉, καὶ
‘〈× – ⏑ –〉 ῥύπου τε ⁝ καὶ ψόθου 〈πλέωσ〉‘ Αἰσχύλος Θεωροῖς.

2

D

22

 Hesych. Lex. Α 6654 L. (aus Diogenian.): ‘ἀποστάσ‘· φυγών. Αἰσχύ‐ λος Ἰσθ〈μι〉ασταῖς καὶ Ἀλκμήνηι (F 34).

2

D

23

 Hesych. Lex. II 337, 16 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἰαμβίσ‘· Αἰσχύ‐ λος Θεωροῖς ἢ Ἰσθμιασταῖς. τοῖς κιθαρίζουσιν ὁ αὐλὸς συνήιει, καὶ αἱ
τοιαῦται κιθαρίσεις ἐλέγοντο ‘παριαμβίδεσ‘.

3

t

1

ΑΙΤΝΑΙΑΙ

3

A

24a

Κατάλογ. 4: Αἰτναῖαι γνήσιοι.

3

A

24b

—5: Αἰτναῖαι νόθοι.

3

A

25

 Anon. Γένος Αἰσχύλου 9 p. 4, 17 Wil.:... ἐλθὼν (sc. Aischylos) τοίνυν εἰς Σικελίαν Ἱέρωνός τε τὴν Αἴτνην κτίζοντος (a. 476/5: Diod. XI 49) ἐπεδείξατο τὰς Αἴτνας οἰωνιζόμενος βίον ἀγαθὸν τοῖς συνοικίζουσι τὴν πόλιν.

3

A

26

(1n)

Pap. Ox. 2257 fr. 1
2]...[...]. φ̣[ ]· ...ωναφ̣ [...]......[ ]..[..]· τατ́..[..].α̣ρ̣..παζ· [ ].[..] παυτ· [..]..ρα ....[ ]..[...].μ̣[Partial Letter]̣[Partial Letter]̣[.].. ε̣τ̣.ι̣τε Αἰσχύ(λ) [ ]..[εἰς] Ἀ̣θή̣ν[α̣]ς̣ ἐ̣κ̣ [Δ̣ε̣λ̣]φῶν μ(ε)τ(α)[βι]β̣άζε̣[ι̣...[.
5..]δ̣υ̣μ̣ ( ).. Τρωϊ....φα̣λ̣() [.].ι ‘Ἀχιλ(λέως) Ἐρα[σ](τ̣αί)‘ .κ(ατὰ) μ(ὲν) γ(ὰρ) τὸ πρῶτον μ[έρος] αὐ̣τοῦ ἡ σκην̣ὴ ὑ(πό)κε[ι]τ̣(αι) Αἴτνη̣, κ(ατὰ) δ(ὲ) τὸ δεύτ(ερον) Ξουθεία, κ(α)τ(ὰ) δὲ [τ]ὸ̣ τρίτο̣ν πάλιν̣ Αἴτνη, εἶτ’ ἀπὸ ταύτης εἰ[ς Λε]ο̣ν̣τίνους μ(ε)τ(α)βάλλει καὶ γί(νεται) ἡ σκηνὴ Λεον[...], μ(ε)τ(ὰ) δ’ αὐτὸν Συρακοῦσσαι, καὶ τὰ λοιπὰ [ἐν Τεμενίτ̣]ηι δ(ια)περαί‐
10νετ(αι), ὅς (ἐστι) τοπ̣( ).

3

A

27a

 Macrob. Saturn. V 19, 17f. 24: (17) ... et Di Palici in Sicilia coluntur, quos primus omnium Aeschylus tragicus, vir utique Si‐ culus, in litteras dedit; interpretationem quoque nominis eorum ... ex‐ pressit versibus suis. sed priusquam versus Aeschyli ponam, paucis
5explananda est historia Palicorum. (18) in Sicilia Symaethus fluvius est. iuxta hunc nympha Thalia conpressu Iovis qravida metu Iunonis
optavit, ut sibi terra dehisceret. factum est. sed ubi venit tempus maturi‐ tatis infantum, quos alvo illa gestaverat, reclusa terra est et duo infantes de alvo Thaliae progressi emerserunt appellatique sunt ‘Palici‘ ἀπὸ τοῦ
10‘πάλιν ἱκέσθαι‘, quoniam prius in terram mersi denuo inde reversi sunt. ..... (24) Aeschyli tragoedia est quae inscribitur ‘Aet{h}na‘. in hac cum de Palicis loqueretur, sic ait:
‘〈Α〉 τί δῆτ’ ἐπ’ αὐτοῖς ὄνομα θήσονται βροτοί;
〈Β〉 σεμνοὺς ‘Παλικοὺσ‘ Ζεὺς ἐφίεται καλεῖν.
15
〈Α〉 ἦ καὶ ‘Παλικῶν‘ εὐλόγως μένει φάτις;
〈Β〉 ‘πάλιν‘ γὰρ ‘ἵκουσ’‘ ἐκ σ〈κό〉του{ς} τόδ’ εἰς φάοσ‘. haec Aeschylus ... (es folgt Kallias v. Syrakus, Π. Σικελικῶν 7, 564 F 1 Jac.; Polemon, Π. τῶν ἐν Σικελίαι θαυμαζομένων ποταμῶν F 83 [III 140f.] Müll.; Xenagoras, Χρόνοι 3, 240 F 21 Jac.).

3

A

27b

 Serv. Comment. in Vergil. Aen. IX 581: Symaethos fluvius est Siciliae ... haud longe ab urbe Catinensi, circa quem sunt Palici Dei, quorum talis est fabula: ⟦Aetnam⟧ nympham ⟦vel ut quidam volunt⟧ Thaliam Iuppiter cum vitiasset et fecisset gravidam, timens Iunonem
5⟦secundum alios ipsam⟧ puellam Terrae commendavit, et illic enixa est ⟦secundum alios partum eius⟧. postea cum de Terra erupissent duo pueri, ‘Palici‘ dicti sunt quasi ‘iterum venientes‘: nam ‘πάλιν ἵκειν‘ est ‘iterum venire‘.

3

A

28

 Steph. v. Byz. p. 496, 7 Mein.: ‘Παλική‘· πόλις Σικελίας. Θεόφιλος δ’ ἐν {ιω} Περιηγήσει Σικελίας (573, 1 Jac.) Παλικίνην κρήνην φησὶν εἶναι. πλησίον δὲ αὐτῆς ἱερὸν Παλικῶν, οἵ εἰσι δαίμονές τινες, οὓς Αἰ‐ σχύλος ἐν Αἴτναις γενεαλογεῖ Διὸς καὶ Θαλείας τῆς Ἡφαίστου, Σιλη‐
5νὸς δὲ ἐν β (der Σικελικά, 175 F 3 Jac.) Αἴτνης τῆς Ὠκεανοῦ καὶ Ἡφαίστου· κληθῆναι δὲ αὐτοὺς ‘Παλικοὺσ‘ διὰ τὸ ἀποθανόντας ‘πάλιν‘ εἰς ἀνθρώπους ‘ἱκέσθαι‘.

3

A

29

Ioann. Laurent. Lyd. Π. μηνῶν IV 154: ... καὶ π[ό]λιν κτίσαι
(sc. τὸν Κρόνον ἡ ἱστορία παραδίδωσιν), ὡς ὁ Χάραξ (103 F 32 Jac.) φησί, τ[ὴν τότε μὲν λεγ]ομένην ‘Κρονίαν‘, νῦν δὲ ‘Ἱερὰν Πόλιν‘, ὡς Ἰσί‐ γονος 〈ἐν τῶι〉 [Περὶ Παλ]ικῶν θεῶν (F 20 [IV 437] Müll.) καὶ Πολέμων
5(F 102 [III 148] Müll.) καὶ Αἰσχύλος ἐν τῆι Αἴτνηι π[αραδιδόασιν ...].

3

A

30a

 Schol. T Homer. Il. Π 183: ‘Ἀρτέμιδος χρυσηλακάτου‘] χρυσοῖς βέλεσι χρωμένης· τὸν κάλαμον γὰρ τῶν βελῶν τινες ‘ἠλακάτην‘ φασίν. καὶ Αἰσχύλος ἐν Αἴτναις τοὺς ποταμοὺς ‘πολυηλακάτουσ‘ φησίν.

3

A

30b

 Hesych. Lex. II 272, 25 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἠλακάτη‘· δόναξ. ὁμοίως καὶ ‘πολυηλάκατα‘ τὰ τῶν ‘ποταμῶν χείλη‘. ἔνιοι δὲ κοινῶς τὰ γόνατα ἔχοντα, ὡς στάχυν, ὡς κάλαμον.

3

A

31a

 Hesych. Lex. Α 1955 L. (aus Diogenian.): ‘αἱμοί‘· δρυμοί. Αἰ‐ σχύλος Αἰτ{ι}ναίαις.

3

A

31b

 Ailios Dionysios α 54 Erbse in Συναγ. λέξ. χρησίμ. (An. Gr. Bekker. I 360, 30 [≌ Eustath. Hom. Od. ς 358] ~ Phot. p. 51, 19 Reitz.): ‘αἱμοὺσ‘ τοὺς δρυμοὺς Αἰσχύλος, ἴσως ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ, ἀφ’ οὗ καὶ ἡ ‘αἱμασιὰ‘ κέκληται.

3

A

32

 Hesych. Α 4471 L. (aus Diogenian.) ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 117, 6 Reitz.: ‘ἀναξίαν‘· βασιλείαν. Αἰσχύλος Αἰτναίαις.

3

A

33

 Hesych. Lex. II 533, 13 Schm. (aus Diogenian.) ~ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. I 350, 16 Nab.: ‘κρείττονασ‘· τοὺς ἥρωας οὕτω λέγουσιν. δοκοῦσι δὲ κακωτικοί τινες εἶναι· διὰ τοῦτο καὶ οἱ παριόντες τὰ ἡρῶια
σιγὴν ἔχουσι, μή τι βλαβῶσι. καὶ οἱ θεοὶ δέ· Αἰσχύλος Αἰτναία〈ι〉ς.

4

t

1

ΑΛΚΜΗΝΗ

4

A

34

 Hesych. Lex. Α 6654 L. (aus Diogenian.): ‘ἀποστάσ‘· φυγών. Αἰσχύ‐ λος Ἰσθ〈μι〉ασταῖς (F 22) καὶ Ἀλκμήνηι.

5

t

1

DIE ARGONAUTEN—TETRALOGIE

5

A

t

Ἀργώ

5

A

35

Κατάλογ. 8: Ἀργὼ ἢ Κωπ〈ηλ〉ά{σ}ται.

5

A

36a

 «Hygin.» De astrol. II 37 p. 75, 3 Bunte: ... Homerus hunc eundem locum (wo das Schiff ‘Argo‘ erbaut wurde) in Thessaliae finibus esse demonstrat (?); Aeschylus autem et nonnulli aiunt a Mi‐ nerva quandam materiam loquentem eodem esse coniunctam.

5

A

36b

Philon v. Alex. Περὶ τοῦ πάντα σπουδαῖον ἐλεύθερον εἶναι 143:
... οὐδ’ ἡ Ἀργὼ ναυαρχοῦντος Ἰάσονος ἐπέτρεπεν ἐπιβαίνειν οἰκέταις, μεμοιραμένη ψυχῆς καὶ λογισμοῦ, φύσις οὖσα φιλελεύθερος. ὅθεν καὶ ὁ Αἰσχύλος ἐπ’ αὐτῆς εἶπε·
5‘ποῦ δ’ ἐστὶν Ἀργοῦς ἱερὸν αὐδᾶεν ξύλον;‘ ...

5

A

37

 Schol. Apoll. Rhod. Argon. I 105/08a: ... Φερεκύδης (3 F 107 Jac.) δὲ Ποντέως ἱστορεῖ τὸν Τῖφυν· ὁ δὲ Αἰσχύλος ἐν τῆι Ἀργοῖ τὸν Τῖφυν ‘Ἶφυν‘ καλεῖ.

5

B

t

Λήμνιοι

5

B

38

Κατάλογ. 36: Λήμνιοι.

5

C

t

Ὑψιπύλη

5

C

39

Κατάλογ. 66: Ὑψιπύλη.

5

C

40

 Schol. Apoll. Rhod. Argon. I 769/73: ὅτι δὲ ἐμίγησαν οἱ Ἀρ‐ γοναῦται ταῖς Λημνίαις, Ἡρόδωρος ἱστορεῖ ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς (31 F 6 Jac.). Αἰσχύλος δὲ ἐν Ὑψιπύληι ἐν ὅπλοις φησὶν αὐτὰς ἐπελθούσας χειμαζομένοις ἀπείργειν, μέχρι λαβεῖν ὅρκον παρ’ αὐτῶν †ἀποβᾶσι† μι‐
5γήσεσθαι αὐταῖς. Σοφοκλῆς δὲ ἐν ταῖς Λημνίαις (II p. 52 Pears.) καὶ μάχην ἰσχυρὰν αὐτοῖς συνάψαι φησίν.

5

C

41

 Hesych. Lex. Α 6404 L. (aus Diogenian.): ‘ἀποκορσωσαμέναισ‘, ἀποκειραμέναις· ‘κόρσασ‘ γὰρ τρίχας. Αἰσχύλος Ὑψιπύληι.

5

C

42

Verwendung der Kurzform ‘Ὑψώ‘ für ‘Ὑψιπύλη‘: s. F 5b—d.

5

D

t

Κάβειροι

5

D

43

Κατάλογ. 27: Κάβειροι.

5

D

44a

Poll. Ὀνομαστ. VI 23: ... καὶ ‘οἰνηρόσ‘ ... καὶ Αἰσχύλος·
‘μήποτε κρωσσοὺς ˈ μήτ’ οἰνηροὺς ˈ μήθ’ †ὑδατηροὺς† ˈ λ〈ε〉ίπειν ἀφνεοῖσι δόμοισιν‘ ...

5

D

44b

 Der Antiatt. p. 115, 3 Bekk.: ‘ὑδρηλοὺσ‘ πίθους καὶ ‘οἰνηροὺσ‘ Αἰσχύλος Κα〈β〉είροις.

5

D

45

 Plutarch. Συμπος. προβλήμ. II 1, 7: ποιεῖ δ’ εὔχαρι σκῶμμα καὶ μέμψις ἐμφαίνουσα χάριν ..... καὶ εἴ τις ἀντιστρέψας αἰτιῶιτο τοὺς Αἰσχύλου Καβείρους
‘ὄξους σπανίζειν δῶμα‘
5ποιήσαντας, ὥσπερ αὐτοὶ παίζοντες ἠπείλησαν.

5

D

46

 Athen. Δειπνοσοφ. X 33: ... ἐπεὶ καὶ τὸν Αἰσχύλον ἐγὼ φαίην ἂν τοῦτο διαμαρτάνειν. πρῶτος γὰρ ἐκεῖνος, καὶ οὐχ ὡς ἔνιοί φασιν Εὐριπίδης, παρήγαγε τὴν τῶν μεθυόντων ὄψιν εἰς τραγωιδίαν· ἐν γὰρ τοῖς Καβ〈ε〉ί‐ ροις εἰσάγει τοὺς περὶ τὸν Ἰάσονα μεθύοντας. ἃ δ’ αὐτὸς ὁ τραγωιδο‐
5ποιὸς ἐποίει, ταῦτα τοῖς ἥρωσι περιέθηκε· μεθύων γοῦν ἔγραφε τὰς τραγ‐ ωιδίας (aus Chamaileon, Π. Αἰσχύλου F 40 a Wehrli).

5

D

47

 Schol. BDEGQ Pindar. Pyth. 4, 171b: πάντας Σοφοκλῆς ἐν ταῖς Λημνιάσι τῶι δράματι (F 385 Pears.) καταλέγει τοὺς εἰς τὸ Ἀργῶιον εἰσελθόντας σκάφος, καὶ ὁ Αἰσχύλος ἐν Καβείροις ...

5

D

48

 Athen. Δειπνοσοφ. IX 15: ... ἐπὶ δὲ τοῦ ἀρσενικοῦ οὐ μόνον ‘ὄρνιν‘, ἀλλὰ καὶ ‘ὄρνιθα‘ ..... Αἰσχύλος Καβ〈ε〉ίροις·
‘ὄρνιθα δ’ οὐ ποιῶ σε τῆς ἐμῆς ὁδοῦ‘.

5

D

49

 Kyrill. Lex. Messan. p. 5 ed. R. Reitzenstein (Ind. lect. Rostoch. 1890/91) ~ Hesych. Lex. III 172, 13 Schm.: ‘ξυμφορά‘· συντυχία. καὶ ἐπὶ ἀγαθοῦ τάσσεται, ὡς παρ’ Αἰσχύλωι ἐν Καβείροις· καὶ ἐπὶ κακοῦ, παρὰ Σοφοκλεῖ (fehlt bei Pearson).

6

t

1

ΑΤΑΛΑΝΤΗ

6

A

50

Κατάλογ. 9: Ἀταλάντη.

7

t

1

ΒΑΚΧΑΙ

7

A

51

Κατάλογ. 10: Βάκχαι.

7

A

52

 Ioann. v. Stob. Ἐκλ. I 3, 26f. Wachsm. [Theophil. Πρὸς Αὐτό‐ λυκον II 37]: Αἰσχύλου Βακχῶν·
‘τό τοι κακὸν ποδῶκες ἔρχεται βροτοῖς
κα{ι}τ’ ἀμπλάκημα τῶι περῶντι τὴν θέμιν‘.

8

t

1

ΓΛΑΥΚΟΣ ΠΟΝΤΙΟΣ

8

A

53

Κατάλογ. 12: Γλαῦκος Πόντιος.

8

A

54a

 Pausan. Περιήγης. τῆς Ἑλλάδος IX 22, 5—7: (5) ... τῆς δὲ Βοιω‐ τίας τὰ ἐν ἀριστερᾶι τοῦ Εὐρίπου Μεσ〈σ〉άπιον ὄρος καλούμενον καὶ ὑπ’ αὐτῶι Βοιωτῶν ἐπὶ θαλάσσης πόλις ἐστὶν Ἀνθηδών ... (6) ... τούτων τε δή ἐστι τῆι Ἀνθηδόνι μνήματα, καὶ ἐπὶ τῆι θαλάσσηι 〈τὸ〉 καλούμενον
5‘Γλαύκου Πήδημα‘. (7) εἶναι δὲ αὐτὸν ἁλιέα καί, ἐπεὶ τῆς ‘πόας ἔφαγε‘ (s. F 60), δαίμονα ἐν θαλάσσηι γενέσθαι καὶ ἀνθρώποις τὰ ἐσόμενα ἐς τόδε προλέγειν οἵ τε ἄλλοι πιστὰ ἥγηνται, καὶ οἱ τὴν θάλασσαν πλέοντες πλεῖστα ἀνθρώπων ἐς τὴν Γλαύκου μαντικὴν κατὰ ἔτος ἕκαστον λέγουσι. Πινδάρωι (F 263 Snell) δὲ καὶ Αἰσχύλωι πυνθανομένοις παρὰ Ἀνθηδονίων τῶι
10μὲν οὐκ ἐπὶ πολὺ ἐπῆλθεν ἆισαι τὰ ἐς Γλαῦκον, Αἰσχύλωι δὲ καὶ ἐς ποίησιν δράματος ἐξήρκεσε.

8

A

54b

 Athen. Δειπνοσοφ. XV 23: ... ἐπειδὴ οὖν ἤδη καὶ σὺ 〈ἐ〉μπεπλή‐ ρωσαι οὐ μόνον τῶν τοῦ γλαύκου κρανίων, ἀλλὰ καὶ τῆς ‘ἀειζώου‘ (s. F 60) βοτάνης, ἧς ὁ Ἀνθηδόνιος ἐκεῖνος {δαίμων} ἐμφορηθεὶς 〈δαίμων〉 ἀθάνατος †πάλιν ητις† γέγονε ....

8

A

55

(1n)

Pap. Ox. 2159
1(oberer Rand)
1πάρ̣]αυτα μῶρο̣[ν̣ ⁝ – ⏑ – × – ⏑ × ...×–.]τ̣ιν η θύελ[λα – × – ⏑ × ...×–..]υ παύρ̣ους ⁝ [– ⏑ – × – ⏑ × 〈Α?〉 ἐμὸ]ν μὲν ἴσθι ⁝ σ[ῶμ’ ὂν οὐκέτ’ ἐγκρατές,
5ἐμ]ῶ̣ν δ’ ἔτ’ ἐστὶ π̣[ί]σ̣τ̣ις ὀμμ[άτων σαφής, οὐδ’ ἀ]μβλυώσ〈σ〉ων οὐδὲ μάψ’ αὔ[τως βλέπων ἤθρη]σα δεῖμα καὶ περισπεύ̣σ̣[ας ⏑ ×. οἶσθ’] ὡ̣ς ἄγραυλός τ’ εἰμὶ κἀπιχ[ώριος, ἀεὶ θ]αμίζων τῆι̣δε Χαλκίδ[ο̣ς πέραι
10Μεσσ]απίου τ’ ἄφυλλον ὑψηλὸ[ν λέπας νέμω]ν ἀπ’ α̣ὐ̣λ̣[ῆς] β̣ου̣σὶ φορ[βάσιν μέτα· ἔνθ]ε̣ν κατεῖδον θ̣α̣ῦμα π̣[ροσιὸν ἐξ ἁλὸς Εὐβο⸥ΐδα καμπήν, ἀμφὶ Κηνα⸤ίου Διὸς ἀκτή⸥ν, κατ’ αὐτὸν τύμβον ἀθ⸤λίου Λίχα,
15θορυβοῦ]ν θ’ ἅπερ̣ τέθριππ̣ον̣ [– × – ⏑ × (unterer Rand fehlt)

8

A

56

(1n)

Pap. Ox. 2255 fr. 12/13
1(oberer Rand)
1〈Α〉 [ | ] .[ | ].σα̣λ̣...[ φοιτ̣[ | σὺ] δ̣’ εἰ π̣λ̣[ ⸏ἔνισπ’ [ἐ|μ]ῶ̣ν τίς̣ σ̣[οι λόγων ψευδὴς δοκεῖ (sim.);]
5〈Β〉 στῆ̣σον [τ|ὸ] ῥ̣[ῆ̣]μα προ̣[ οὐ γὰ[ρ μ|ύ]ω̣πες οὐδ[ ⸏ἀνδρ[ῶν | γε]ρ̣αιῶ̣ν ε̣ἰ̣[σιν ὀφθαλμοί, φίλε (sim.)⁝] 〈ΣΑΤΥΡΟΙ〉 χο[ | ]πον̣ ν̣..[
[ | ]ησ̣[
10
[ | ].ε̣[
[ | ] οὔθ’ ἱππ̣[| ] .τη.[ | (unterer Rand fehlt)
15nAm linken Rande von fr. 12 Z. 5 steht, zur vorangehenden Kolumne
16ngehörig, das Scholion:
17] Εὔρειπο̣(ς) ὁ μ[ε(τα)]ξὺ̣ Βο̣[ι]ω̣τίας κ(αὶ) Εὐβοία̣ς πορθμ(ός)

8

A

57

 Phrynich. Σοφιστ. προπαρασκ. p. 6, 1 v. Borries (Συναγ. λέξ. χρη‐ σίμ. Phot. p. 140, 22 Reitz.): 〈‘....‘〉 ἀνθρωποειδὲς θηρίον ὕδατι συζῶν· ἐπὶ τοῦ Γλαύκου τοῦ ἀναφανέντος ἐκ τῆς θαλάσσης Αἰσχύλος.

8

A

58a

 Etym. Genuin. p. 82, 5 Mill. (Etym. Magn. p. 250, 1 Gaisf.): ‘Δαυλίσ‘· ... εἴρηται δὲ διὰ τὸ πολὺ δάσος ἔχειν· ‘δαῦλον‘ γὰρ τὸ δασύ. Αἰσχύλος·
‘δαῦλος 〈δ’〉 ὑπήνη καὶ γενειάδος πυθμήν ...‘.

8

A

58b

 Pausan. Περιήγης. τῆς Ἑλλάδος X 4, 7: ... τοῖς δέ ἐστιν εἰρη‐ μένον, ὡς τὸ χωρίον, ἔνθα ἡ πόλις (scil. Δαυλίς) ὠικίσθη, παρείχετο συνεχῆ δένδρα, καλεῖσθαι δὲ τὰ δασέα ὑπὸ τῶν πάλαι ‘δαῦλ{ιδ}α‘· ἐπὶ τούτωι δὲ καὶ Αἰσχύλον τὰ Γλαύκου τοῦ Ἀνθηδονίου γένεια ‘ὑπήνην‘
5ὠνομακέναι ‘δαῦλον‘.

8

A

58c

 Pausan. d. Attiz. δ 5 Erbse [Eustath. Hom. Il. Β 520]: ‘δαῦλον‘ τὸ δασύ· ἡ προτέρα περισπᾶται. Αἰσχύλος·
‘δαῦλος δ’ ὑπήνη ....‘.

8

A

59a

 Athen. Δειπνοσοφ. III 33: ... ἀρσενικῶς δ’ Αἰσχύλος (scil. die Glosse ‘κόγχαι‘) ἐν Ποντίωι Γλαύκωι·
‘κόγχοι μύες κὤστρεια 〈– × – ⏑ ×〉‘.

8

A

59b

 Plat. Πολιτεία X p. 611 c 7: ... ὥσπερ οἱ τὸν θαλάττιον Γλαῦ‐ κον ὁρῶντες οὐκ ἂν ἔτι ῥαιδίως αὐτοῦ ἴδοιεν τὴν ἀρχαίαν φύσιν, ὑπὸ τοῦ τά τε παλαιὰ τοῦ σώματος μέρη τὰ μὲν ἐκκεκλάσθαι, τὰ δὲ συντετρῖφθαι καὶ πάντως λελωβῆσθαι ὑπὸ τῶν κυμάτων, ἄλλα δὲ προσπεφυκέναι, ‘ὄσ‐
5τρεά‘ τε καὶ φυκία καὶ πέτρας, ὥστε παντὶ μᾶλλον θηρίωι ἐοικέναι ἢ οἷος ἦν φύσει ...

8

A

60a

Συναγ. λέξ. χρησίμ. Anecd. Gr. Bekker. 347, 16 = Phot. p. 36, 7
Reitz.: ‘ἀείζων‘· ... ἀπὸ τῆς ‘ζώσ‘ εὐθείας μονοσυλλάβου ... γίνεται ἡ αἰτιατικὴ ‘ζών‘, καὶ κατὰ σύνθεσιν ‘ἀείζων‘, ὡς Αἰσχύλος Γλαύκωι Ποντίωι·
5
‘ὁ τὴν ἀείζων ἄφθιτον πόαν φαγών ...‘ ... ἀπὸ δὲ τῆς ‘ζωόσ‘ δισυλλάβου εὐθείας ... ἡ γενικὴ ‘ζωοῦ‘, ἣν Αἰσχύλος κατὰ σύνθεσιν προάγει εἰπών·
〈ΓΛΑΥΚ.〉 ‘καὶ γεύομαί πως τῆς ἀειζώου πόασ‘.

8

A

60b

 Hesych. Lex. Α 1267 L. (aus Diogenian.): ‘ἀείζων‘· φυτὸν ἀει‐ θαλές.

8

A

61

 Anon. Γένος Ἀράτου καὶ βίος p. 77, 3 Maab: καὶ πάλιν Ἀθῆναι μέν εἰσι τῆς Ἀττικῆς, εἰσὶ δὲ καὶ τῆς Εὐβοίας Ἀθῆναι 〈αἱ Διάδεσ〉, ὧν {δαι‐ δαις} μέμνηται ἐν Γλαύκωι Ποντίωι Αἰσχύλος·
〈ΓΛΑΥΚ.〉 ‘κἄπειτ’ Ἀθήνας Διάδας παρεκπερ{σ}ῶν ...‘.

8

A

62

 Hesych. Lex. III 170, 27 Schm. (aus Diogenian.):
〈ΓΛΑΥΚ.〉 〈‘× – ⏑ – × – ⏑〉 Ξιφίρου λιμήν‘· Αἰσχύλος Γλαύκωι Ποντίωι. ὁ πορθμός· ταῦτα γὰρ πάντα {τὰ} περὶ Ῥήγιον.

8

A

63(?)

 Strab. Γεωγραφ. VI 1, 6: ... ὠνομάσθη δὲ Ῥήγιον εἴθ’ ὥς φησιν Αἰσχύλος διὰ τὸ συμβὰν πάθος τῆι χώραι ταύτηι· ‘ἀπορραγῆναι‘ γὰρ ἀπὸ τῆς ἠπείρου τὴν Σικελίαν ὑπὸ σεισμῶν ἄλλοι τε κἀκεῖνος εἴρηκεν·
〈ΓΛΑΥΚ.〉 ‘〈× –〉 ἀφ’ οὗ δὴ ‘Ῥήγιον‘ κικλήσκεται‘.

8

A

64

 Schol. DEFGQ Pindar. Pyth. 1, 79: Ἱμέρας ποταμὸς ἐν Σικελίαι, περὶ οὗ καὶ Αἰσχύλος φησὶν ἐν Γλαύκωι·
〈ΓΛΑΥΚ.〉 ‘καλοῖσι λουτροῖς †ἐκλέλουμαι† δέμας·
εἰς ὑψίκρημνον Ἱμέραν δ’ ἀφικόμην‘.

8

A

65a

 Schol. KGUEA Theokr. 4, 62/63d: τοὺς Πᾶνας {οἱ} πλείους φασὶν ὡς καὶ τοὺς Σειληνοὺς καὶ σατύρους, ὡς Αἰσχύλος μὲν ἐν Γλαύκωι, Σοφοκλῆς δὲ ἐν Ἀνδρομέδαι (F 136 Pears.).

8

A

65b

 Schol. V Euripid. Rhes. 36: ‘Κρονίου Πανόσ‘] ... Αἰσχύλος δὲ δύο Πᾶνας, τὸν μὲν Διός, ὃν καὶ 〈Ἀρκάδοσ〉 δίδυμον, τὸν δὲ Κρόνου.

8

A

65c

Ioann. Laurent. Lyd. Π. μηνῶν IV 117: δύο Πᾶνάς φασι.

9

t

1

ΕΠΙΓΟΝΟΙ

9

A

66

Κατάλογ. 17: Ἐπίγονοι.

9

A

67

 Schol. BD(a) Pindar. Isthm. 6, 7: ‘εἴη δὲ τρίτον Σωτῆρι πορσαί‐ νοντας Ὀλυμπίωι Αἴγιναν κάτα σπένδειν μελιφθόγγοις ἀοιδαῖσ‘] ... τὸν δὲ τρίτον κρατῆρα Διὸς Σωτῆρος ἔλεγον, καθὰ καὶ Σοφοκλῆς ἐν Ναυ‐ πλίωι (F 425 Pears.)·
5
‘Ζεῦ παυσίλυπε, καὶ Διὸς Σωτηρίου
σπονδὴ τρίτου κρατῆροσ‘. τὸν μὲν γὰρ πρῶτον Διὸς Ὀλυμπίου ἐκίρνασαν, τὸν δὲ δεύτερον ἡρώων, τὸν δὲ τρίτον Διὸς Σωτῆρος, καθὰ καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἐπιγόνοις·
‘λοιβὰς Διὸς μὲν πρῶτον ὡραίου γάμου
10
Ἥρας τε 〈– × – ⏑ – × – ⏑ ×〉‘, εἶτα
‘τὴν δευτέραν τε κρᾶσιν ἥρωσιν νέμω‘, εἶτα
‘τρίτον Διὸς Σωτῆρος εὐκταίαν λίβα‘.

9

A

68

 Hesych. Lex. IV 157, 18 Schm. (aus Diogenian.): ‘τιμαλφήσ‘· .. τιμὴν ἀλφάνουσα, διὰ τιμῆς ἀγομένη. Ἴων Φοίνικι δευτέρωι (F 84 Blum.).
τινὲς μὲν τὴν †ἰώνιον†. Αἰσχύλος δὲ ἐν Ἐπιγόνοις ἐπὶ τοῦ ἐντίμου.

10

t

1

DIE LYKURGOS—TETRALOGIE

10

A

t

Ἠδωνοί

10

A

69

Κατάλογ. 20: Ἠδωνοί.

10

A

70

 Demetr. v. Byzant. Περὶ ποιημάτων ed. Th. Gomperz, Rhein. Mus. 32, 1877, 477 (dazu v. Wilamowitz, Aisch.—Interpret. 245, 1): ... ὁ γὰρ δὴ Κράτης κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον γεγονὼς Αἰσχύλωι τούτου διὰ τῶν Ἠδωνῶν εὐδοκιμήσαντος ...

10

A

71a

 Strab. Γεωγραφ. X 3, 16: τούτοις (den Φρυγιακά) δ’ ἔοικε καὶ τὰ παρὰ τοῖς Θραιξὶ τά τε Κοτύτ〈ε〉ια καὶ τὰ Βενδίδεια, παρ’ οἷς καὶ τὰ Ὀρφικὰ τὴν καταρχὴν ἔσχε. τῆς μὲν οὖν Κοτυ〈τ〉ο〈ῦ〉ς {τῆς} ἐν τοῖς Ἠδω‐ νοῖς Αἰσχύλος μέμνηται καὶ τῶν περὶ αὐτὴν ὀργάνων. εἰπὼν γὰρ
5
‘σεμνὰ Κοτ〈υ〉τοῦς 〈δ’〉 ˈ ὄρ〈γ〉ια {δ’ ὄργαν’} ἔχοντες ˈ‘, τοὺς περὶ τὸν Διόνυσον εὐθέως ἐπιφέρει·
‘... ὁ μὲν ἐν χερσὶν ˈ βόμβυκας ἔχων, ˈ τόρνου κάματον, ˈ
δακτυλόδεικτον ˈ πίμπλησι μέλος, ˈ μανίας ἐπαγωγὸν ὁμο‐
κλάν,
10ὁ δὲ χαλκοδέτοις ˈ κοτύλαις ὀτοβεῖ ˈ ...‘,
καὶ πάλιν·
‘... ψαλμὸς δ’ ἀλαλάζει·
ταυρόφθογγοι δ’ ˈ ὑπομυκῶνται ˈ ποθὲν ἐξ ἀφανοῦς ˈ
φοβεροὶ μῖμοι· ˈ τυ{μ}πάνου δ’ εἰκὼν ˈ ὥσθ’ ὑπογαίου ˈ βρον‐
15
τῆς φέρεται ˈ βαρυταρβήσ‘. ταῦτα γὰρ ἔοικε τοῖς Φρυγίοις· καὶ οὐκ ἀπεικός γε, ὥσπερ αὐτοὶ οἱ Φρύγες Θραικῶν ἄποικοί εἰσιν, οὕτω καὶ τὰ ἱερὰ ἐκεῖθεν μετενηνέχθαι. καὶ τὸν Διόνυσον δὲ καὶ τὸν ‘Ἠδωνὸν Λυκοῦργον‘ συνάγοντες εἰς ἓν τὴν ὁμοιο‐ τροπίαν τῶν ἱερῶν αἰνίττονται.

10

A

71b1

 Athen. Δειπνοσοφ. XI 57 [Eustath. Hom. Il. Χ 494]: καὶ τὰ κύμβαλα δ’ Αἰσχύλος ἐν Ἠδωνοῖς ‘κοτύλασ‘ εἴρηκεν· (v. 3)
‘ὁ δὲ χαλκοδέτοις ˈ κοτύλαις ὀτοβεῖ‘.

10

A

71b2

 Schol. BT Hom. Il. Ψ 34: ... καθόλου δὲ ‘κοτύλασ‘ ἐκάλουν πάντα τὰ κοῖλα· καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἠδωνοῖς τὰ κύμβαλα· (v. 3)
‘ὁ δὲ χαλκοδέτοις ˈ κοτύλαις ὀτοβεῖ‘.

10

A

71c

 Hesych. Lex. IV 133, 16 Schm.: ‘ταυρόφθογγοι‘ (v. 5)· παρα‐ πλήσια βουσὶ φθεγγόμενοι.

10

A

72

 Schol. Aristoph. Thesmoph. 134: ‘(Mnesilochos zu Agathon) ... καί ς’, ὦ νεανίσκ’, εἴ τις εἶ, κατ’ Αἰσχύλον ˈ ἐκ τῆς Λυκουργ〈ε〉ίας ἐρέσθαι βούλομαι· ˈ ‘ποδαπὸς ὁ γύννις; τίς πάτρα; τίς ἡ στολή; ˈ τίς ἡ τάραξις τοῦ βίου; τί βάρβιτος ˈ λαλεῖ κροκωτῶι;‘ ...‘] τὴν τετραλογίαν
5λέγει 〈τὴν〉 Λυκούργ〈ε〉ιαν· Ἠδωνούς, Βασσαρίδας, Νεανίσκους, Λυκοῦργον τὸν σατυρικόν. λέγει δὲ 〈Λυκοῦργοσ〉 ἐν τοῖς Ἠδωνοῖς πρὸς τὸν συλληφθέντα Διόνυσον·
‘ποδαπὸς ὁ γύννις; ......‘.

10

A

73

Etym. Genuin. p. 62, 2 Mill. [Et. Magn. p. 191, 5 Gaisf.]; ~ Lex.
Rhetor. An. Gr. Bekker. 222, 26 (Hesych. Lex. Β 305 L. 〈aus Dio‐ genian.〉): λέγονται ‘βασσάραι‘ χιτῶνες οὓς ἐφόρουν αἱ Θράικιαι βάκχαι, καλούμενοι οὕτως ἀπὸ τοῦ ‘Βασσαρέωσ‘ Διονύσου· ἦσαν δὲ ποικίλοι καὶ
5ποδήρεις. Αἰσχύλος ἐν Ἠδωνοῖς·
‘ὅστις χιτῶνας βασσάρας τε Λυδίας
ἔχει ποδήρεισ‘. ἐκ τοῦ Ῥητορικοῦ.

10

A

74a

 Schol. B Hom. Il. Ι 539: ‘χλούνην‘] οἱ μὲν ἀφριστήν· ‘χλουδεῖν‘ γὰρ τὸ ἀφρίζειν τινὲς Δωριέων ἔλεγον. ἄλλοι δὲ κακοῦργον· καὶ γὰρ τῶν ἀρχαίων ἰαμβοποιῶν τινα φάναι (Hippon. F 64 D.3)
‘〈× –〉 ἀνὴρ ὅδ’ ἑσπέρης καθεύδοντα
5
ἄπουν (?) ἔδησε 〈– ⏑ – × –〉 χλούνην‘. Ξενοφῶντα δὲ γένος τι Ἰνδῶν φάναι τὸν ‘χλούνην‘ εἶναι, καθάπερ καὶ παρ’ Αἰσχύλωι ἐν Ἠδωνοῖς·
‘μακροσκελὴς μέν. ἆρα μὴ χλούνης τις ἦι;‘ ...

10

A

74b

 Eustath. Hom. Il. Ι 539: ὅτι δὲ καὶ ἐντομίαν ὁ ‘χλούνησ‘ δηλοῖ, οὐ μόνον Αἰσχύλος δίδωσι χρῆσιν, ἀλλὰ καὶ ...

10

A

75

 Schol. Aristoph. Ornith. 276 (Sud. Lex. Μ 1301 Adl.): ‘τίς ποτ’ ἔσθ’ ὁ μουσόμαντις, ἄτοπος ὄρνις, ὀρειβάτης;‘] ... παρὰ τὰ ἐξ Ἠδω‐ νῶν Αἰσχύλου·
‘τίς ποτ’ ἐστ{α}ὶ ὁ μουσόμαντις, ἄλαλος 〈– ⏑〉 ἁβρ〈οβ〉ατής;
5ὃν σθένει ....................‘.

10

A

76a

 Anon. Περὶ ὕψους 15, 6: καὶ παρὰ μὲν Αἰσχύλωι παραδόξως τὰ τοῦ Λυκούργου βασίλεια κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ Διονύσου θεοφορεῖται,
‘ἐνθουσιᾶι δὴ δῶμα, βακχεύει στέγη‘. ὁ δ’ Εὐριπίδης τὸ αὐτὸ τοῦθ’ ἑτέρως ἐφηδύνας ἐξεφώνησε (Bakch. 726)
5‘πᾶν δὲ συνεβάκχευε{ν} ὄροσ‘.

10

A

76b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bachmann. I 222, 7: ‘ἐνθουσιᾶι‘· ὑπὸ ἐνθέου κατέχεται πνεύματος.

10

A

77a

 Hesych. Lex. Α 1016L. (aus Diogenian.): ‘ἄδασμοσ‘· οὐδένα δασμὸν ἐκτελοῦσα {οἷον τελοῦσα ἐνοίκιον}. Αἰσχύλος Ἠδωνοῖς.

10

A

77b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 29, 1 Reitz. ≌ An. Gr. Bekker. 342, 24: ‘ἄδασμοσ‘· οὐδένα δασμὸν ἐκτ{ε}ίνουσα, οὐδὲ μερίζουσα δασμὸν τῆς οἰκήσεως. οὕτως Αἰσχύλος.

10

A

78

 Hesych. Lex. Α 1709 L. (aus Diogenian.) = Sud. Αι 44 Adl.: ‘αἰγίζειν‘· διασπᾶν, ἐκ μεταφορᾶς. παρ’ ὃ καὶ τὸ ‘αἰγίζεσθαι‘. ἀπὸ τῶν ‘καταιγίδων‘. 〈‘αἰγίδεσ‘, ‘καταιγίδεσ‘ οἱ ἄνεμοι.〉 Αἰσχύλος (Choëph. 593). ὁ δ’ αὐτὸς ἐν Ἠδωνοῖς καὶ τὰς νεβρίδας οὕτω (sc. ‘αἰγίδασ‘) λέγει.

10

A

79

 Hesych. Lex. Α 3996 L. (aus Diogenian.): ‘ἀμφίδρομοσ‘· Αἰσχύλος Σεμέληι (F 360) ἔπλασε δαίμονα (καὶ περὶ τὰ Ἀμφιδρόμια ὠιδή), 〈οἱονεὶ〉 ἔλεγες τὸν ‘Γενέθλιον‘· δηλοῖ δὲ καὶ ἐξ ἑκατέρου μέρους †θεόμενον†, ἢ
προηγούμενον, ἢ ὁρμᾶν δυνάμενον, ὡς Αἰσχύλος Ἠδωνοῖς.

10

A

80

 Hesych. Lex. Α 7799 L. (aus Diogenian.) ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 453, 25: ‘ἄσσιστα‘· ἔγγιστα. Αἰσχύλος Ἠδωνοῖς.

10

A

81

 Erotian. Τῶν παρ’ Ἱπποκράτει λέξεων συναγωγή Ι 20 p. 46, 19 Nachm.: ‘ἴκταρ‘· ἐγγύς. παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς. ὡς καὶ Αἰσχύλος ἐν Εὐμενίσι φησί· (998f.)
‘χαίρετε, Ἀττικὸς λεώς, ˈ ἴκταρ ἥμενοι{ο} Διόσ‘.
5μέμνηται ὁ αὐτὸς τῆς λέξεως καὶ ἐν Ἠδωνοῖς.

10

B

t

Βασσάραι

10

B

82

Κατάλογ. 11: Βασσάραι.

10

B

83a

 «Eratosth.» Ἀστροθεσίαι ζωιδίων 24 p. 29, 6 Olivieri: ... τὸν μὲν Διόνυσον οὐκ ἐτίμα (sc. Orpheus) ..., τὸν δὲ Ἥλιον μέγιστον τῶν θεῶν ἐνόμιζεν εἶναι, ὃν καὶ Ἀπόλλωνα προσηγόρευσεν· ἐπεγειρόμενός τε τῆς νυκτὸς κατὰ τὴν ἑωθινὴν ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ καλούμενον Πάγγαιον 〈ἀνιὼν〉
5προσέμενε τὰς ἀνατολάς, ἵνα ἴδηι τὸν Ἥλιον πρῶτον. ὅθεν ὁ Διόνυσος ὀργισθεὶς αὐτῶι ἔπεμψε τὰς Βασσαρίδας, ὥς φησιν Αἰσχύλος ὁ τῶν τραγωιδιῶν ποιητής, αἵτινες αὐτὸν διέσπασαν καὶ τὰ μέλη διέρριψαν χωρὶς ἕκαστον. αἱ δὲ Μοῦσαι συναγαγοῦσαι ἔθαψαν ἐπὶ τοῖς λεγομένοις Λειβήθροις ...

10

B

83b1

 Schol. AP Germanic. Arat. p. 84, 8 Breysig: ... neglegentius Liberum colere coepit (sc. Orpheus), Solemque Apollinem dicit esse 〈.....〉 †eis† adsidu{a}e nocte in Pangaeo monte ascendens, ut orientem solem videret unde surgeret. Liber indignatus misit Bacchas, ut Aeschy‐
5lus scribit, quae eum membratim discerpere〈nt〉. recollectis membris
sepelierunt in †Lezbiis† montibus ...

10

B

83b2,1

 —SV——p. 151, 10 Br.: ... qui (sc. Orpheus) cum Apollinem maximum deorum honoraret, Liberum autem Patrem ... minime glori‐ ficaret, sedens in Pang〈a〉eo monte expectans solis ortum unde surgeret, Liber indignatus misit Bacchas, ut 〈A〉eschylus scribit, quae eum mem‐
5bratim discerperent. collectisque membris sepelierunt in †Lesbiis† mon‐ tibus ...

10

B

83b2,2

 —G——p. 151, 19 Br.: ... qui cum Solem ... maximum deorum honoraret, Liberum autem Patrem ... minime glorificaret, sedens in monte Pagg〈a〉eo expectans solis ortum, missis a Libero Patre Bas‐ sari〈di〉bus membratim discerptus et in inferioribus sepultus est ...

10

B

84

 Schol. V Eurip. Rhes. 916. 922 (ed. H. Rabe, Rhein. Mus. 63, 1908, 420f.): ‘Φιλάμμονος παῖ‘· τὸν Θάμυ[ριν] λέγει Φιλάμμονος γεγενῆσθαι παῖδα, [καθά]περ καὶ Σοφοκλῆς (fehlt bei Pearson). εἰσὶ δὲ οἳ διττούς φασι Θ[αμύριδ]ας γεγονέναι, καθάπερ ἄλλοι τε ἱστοροῦσι καὶ Ἀπολλό‐
5δωρος ἐν ζ Καταλόγου γράφων οὕτως· (folgt 244 F 162 Jac.). [παρ’ Αἰ]σχύλωι δὲ τὰ περὶ τὸν Θάμυριν καὶ [τὰς Μούσας ξενικώ]‐ τερον ἀφήγηνται· ὁ γοῦν Ἀσκληπιάδης ἐν Τ̣ρ̣α̣[γωιδουμένοις] περὶ αὐ‐ τῶν φησι τὸν τρόπον τοῦτον· (12 F 10 Jac.) “τὸν μὲν Θάμυριν περὶ τὸ εἶδός φασι θαυμαστόν, τῶν δὲ ὀφθαλμῶν τὸν μὲν δεξιὸν λευκὸν εἶναι, τὸν
10δὲ ἀριστερὸν μέλανα, περὶ δὲ τὴν ὠιδὴν οἴεσθαι διαφέρειν τῶν ἄλλων ἁπάντων. ἀφικομένων δὲ τῶν Μουσῶν εἰς Θράικην τὸν μὲν Θάμυριν μνείαν ποιήσασθαι πρὸς αὐτὰς ὑπὲρ τοῦ συνοικεῖν ἁπάσα〈ι〉ς, φάσκοντα τοῖς Θραιξὶ νόμιμον εἶναι πολλαῖς τὸν ἕνα συνεῖναι· τὰς δὲ προκαλεσαμένου ἐπὶ τούτωι ποι[εῖσ]θαι τὴν δι’ ὠιδῆς ἅμιλλαν ἐφ’ ὧι, ἐὰν μὲν αὐταὶ νικήσωσιν,
15ὅτι ἂν θέλωσιν αὐτὸν ποιεῖν, εἰ δὲ ἐκεῖνος, ὅσας ἂν αὐτὸς βούληται, το‐ σαύτας λήψεσθαι γυναῖκας. συγχωρηθέντων δὲ τούτων νικῆσαι τὰς Μού‐
σας καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξελεῖν [αὐ]τόν”. Ὅμηρος δὲ [πε]ρὶ Δώ[ριόν φησι] συστῆναι τὰ κατὰ Θάμυριν· (Il. Β 594f.)
20
‘.. καὶ Στελεὸν 〈καὶ Ἕλοσ〉 καὶ Δώριον, ἔνθα τε Μοῦσαι
ἀντόμεναι Θάμυριν τὸν Θρήϊκα π[αῦ]σαν [ἀοιδῆσ]‘. ‖ ‘.. Πάγγαιον ὀργάνοισιν‘. †Πάγγαιον ὄργα οὔτε†. περὶ τὸ{ν} Πάγ‐ γαιόν φησι διαμιλλ[ᾶσ]θαι τὰς Μούσας τῶι Θαμύριδι· Ὅμηρος περὶ τὸ Δώριον [..]π[...]ο̣υ̣σαι̣.
25 ‘χρυσόβωλον‘ [δὲ τ]ὸ Πάγγαιον [εἴ]ρη̣κ[εν] (v. 921) ὡς χρυσοῦ μετάλ‐ λων ἐν[ταῦ]θα ὄντων. Αἰσχύλος δὲ ἐν Βασσάραις ἀργύρου φησὶν ἐκεῖ μέταλλα. ὁμοίως καὶ αὐτὸς ὁ Εὐριπίδης μικρὸν ὑποβὰς λέγει (v. 970)
‘κρυπτὸς δ’ ἐν ἄντροις τοῖσδ’ ὑπαργύρου χθονός ...‘. ὁ δὲ Αἰσχύλος οὕτως·
30‘〈× – ⏑〉 Παγγαίου γὰρ ⁝ ἀργυρήλατον πρῶν’ {ες τὸ τῆς} ἀστραπῆς 〈ἔλαμψε〉 ⁝ πευκᾶεν σέλασ‘.

10

B

85a

 Georg. Choirob. Comment. in Heph. Ἐγχειρ. περὶ μέτρων 13 (Περὶ παιωνικοῦ), 8 p. 249, 4 Consbr.: ‘τὸ δὲ βακχειακὸν σπάνιόν ἐστιν, ὥστε, εἰ καί πού ποτε ἐμπέσοι, ἐπὶ βραχὺ εὑρίσκεσθαι, οἷον ‘ὁ ταῦρος δ’ ἔοικεν κυρίξειν· τίν’ ἀρχάν ...‘, ‘φθάσαντος δ’ ἐπ’ ἔργοις προπηδήσεταί
5νιν ...‘.‘] ‘ὁ ταῦρος δ’ ἔοικε〈ν〉 κυρίξειν ...‘· Βασ〈σ〉αρῶν Αἰσχύ‐ λου ἡ χρῆσις.

10

B

85b

Hesych. Lex. II 558, 2 Schm. (aus Diogenian.): ‘κυρίξει〈ν〉‘ ἢ
‘κυρίζει〈ν〉‘· κέρασι μάχεσθαι.

10

B

86

 Macrob. Saturn. I 18, 6: ... idem Euripides in Licymnio (F 477 N.2) Apollinem Liberumque unum eundemque deum esse significans scri‐ bit: ...; ad eandem sententiam Aeschylus
‘ὁ κισσεὺς Ἀπόλλων, ὁ βακχ〈ε〉ι{οσ}όμαντις ...‘.

10

B

87

 Mar. Victor. Art. grammat. II 10 p. 98, 7 H. Keil: quod autem post tres bacchios postremo paeone concluditur metrum, ‘Bassaricum‘ appellatur, ut est
‘ab Euro sonorum quis Aetnae per maria ...‘.

10

B

88

 Schol. Nikandr. Theriak. 288: ... ‘ψολόεισ‘· τρία σημαίνει ἡ λέξις· ἔστι γὰρ ‘ψολόεν‘ τὸ μέλαν, σποδοειδές, λαμπρόν. Εὐφορίων· (F 62, 11; 184 Scheidw.) ..., καὶ Αἰσχύλος ἐν Βασσαρίσιν·
‘σκάρφει παλαιῶι κἀπιβωμίωι ψόλωι‘.

10

B

89a

 Hesych. Lex. II 29, 11 Schm. (aus Diogenian.): ‘εἰλλόμενον‘· εἰργόμενον. Αἰσχύλος Βασσάραις.

10

B

89b

 Simplik. Comment. in Aristot. Π. οὐρανοῦ Β 13 p. 517, 13 Hei‐ berg: τὸ δὲ ‘ἰλλομένην‘ εἴτε διὰ τοῦ ἰῶτα γράφοιτο, τὸ ‘δεδεσμένην‘ δηλοῖ ..., εἴτε διὰ τῆς ‘ει‘ διφθόγγου γράφοιτο, καὶ οὕτως ‘εἰργομένην‘ δηλοῖ, ὡς καὶ Αἰσχύλος ἐν Βασσάραις.

10

C

t

Νεανίσκοι

10

C

90

Κατάλογ. 41: Νεανίσκοι.

10

C

91

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 102, 13 Reitz.: ‘ἀμφιλαφῆ κακά‘· ξένως εἴρηται Αἰσχύλωι Νεανίσκοις·
‘πρὸς δ’ ἐπὶ τοῖς ˈ ἀμφιλαφῆ ˈ πήματ’ ἔχων ˈ ἀθανάτων ˈ ...‘.

10

C

92

 Athen. Δειπνοσοφ. XI 109: ... Νίκανδρος δ’ ὁ Θυατειρηνὸς καλεῖ‐ σθαί φησι ‘ψυκτήρ〈ι〉α‘ καὶ τοὺς ἀλσώδεις καὶ συσκίους τόπους τοὺς τοῖς θεοῖς ἀνειμένους, ἐν οἷς ἔστιν ‘ἀναψῦξαι‘. Αἰσχύλος Νεανίσκοις·
‘σαύρας †ὑπηκόοισιν† ἐν ψυκτηρίοις {ι}‘.

10

C

93a

 Hesych. Lex. Α 7117 L. (aus Diogenian.): ‘ἀρείφατον λῆμα‘· ἰσχυρόν, ἀντὶ 〈τοῦ〉 Ἄρει ἐοικός. Αἰσχύλος Νεανίσκοις.

10

C

93b

 Etym. Genuin. p. 41, 27 Mill.: ... ἔχομεν δὲ τὴν χρῆσιν (des Wortes ‘ἀρείφατοσ‘) παρ’ Αἰσχύλωι ἐν Νεανίσκοις. καὶ καρτερικὸς καὶ πολεμικὸς ‘ἀρείφατοσ‘.

10

C

94

 Hesych. Lex. Α 8713 L. (aus Diogenian.): ‘ἀφοίβα〈ν〉τον‘· ἀ{να}κά‐ θαρτον. Αἰσχύλος Νεανίσκοις.

10

C

95a

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 10, 15 Nab.: Ὀκτώπαν ποταμὸν Αἰσχύλος διαπέπλακε ἐν Νεανίσκοις.

10

C

95b

 Hesych. Lex. III 194, 14 Schm. (aus Diogenian.): Ὀκτώπας ποταμός.

10

D

t

Λυκοῦργος σατυρικός

10

D

96

Κατάλογ. 37: Λυκοῦργος.

10

D

97

 Athen. Δειπνοσοφ. X 67: ... τὸν δὲ κρίθινον οἶνον καὶ ‘βρῦτον‘ τινὲς καλοῦσιν ... μνημονεύει τοῦ πώματος Αἰσχύλος ἐν Λυκούργωι·
‘κἀκ τῶνδ’ ἔπινε βρῦτον ἰσχναίνων χρόα
καὶ σεμ{π}νοκοπτεῖ τοῦτ’ ἐν ἀνδρείας μέρει‘.

10

D

98

 Schol. Aristoph. Hipp. 1150 (aus Herodian. Περὶ καθολικῆς προσ‐ ωιδίας ζ, I 168, 15 Lentz): ... Αἰσχύλος ἐν Λυκούργωι ἀλληγορικῶς τοὺς δεσμοὺς ‘κημοὺσ‘ εἴρηκε διὰ τούτων·
‘καὶ τούσδε κημοὺς στόματος 〈– × – ⏑ ×〉‘.

10

D

99a

 Schol. Sophokl. Oidip. Kol. 674: ‘ἀνέχουσα‘· ἄνω ἔχουσα. ὡς ἐν Λυκούργωι Αἰσχύλος·
‘ἄκουε δ’ 〈– × – ⏑ –〉 ἀν’ οὖς ἔχων‘, ἀντὶ τοῦ ἄνω τὸ οὖς ἔχων.

10

D

99b

 Sud. Lex. Α 2574 Adl. + Hesych. Lex. Α 5285 L. (aus Dio‐ genian.): ‘ἀν’ οὖς ἔχων‘· ἀντὶ τοῦ ἄνω τὸ οὖς ἔχων. Αἰσχύλος Λυκούρ‐ γωι. καὶ Σοφοκλῆς· (Oidip. Kol. 674)
‘τὸν οἴνωπ’ ἀνέχουσα κιςˈσὸν ...‘,
5ἀντὶ τοῦ ἄνω ἔχουσα.

10

D

100

 Schol. KUEAGPT Theokr. 10, 18e: ... Ἀρίσταρχος ἐν Ὑπο‐ μνήσει Λυκούργου Αἰσχύλου φησὶ τὴν ἀκρίδα ταύτην, εἴ τινι ἐμβλέψει〈ε〉
ζώιωι, τούτωι κακόν τι γίνεσθαι (scil. μάντιν τὴν καλαμαίαν).

11

t

1

ΗΛΙΑΔΕΣ

11

A

101

Κατάλογ. 19: Ἡλιάδες.

11

A

102

 Schol. LRM Sophokl. Oidip. Kol. 1248 p. 53, 6 De Marco: ‘αἱ δ’ ἐννυχιᾶν ἀπὸ Ῥιπᾶν ...‘] τὰ ἀπὸ τῶν ὀρῶν φησι τῶν προσαγορευο‐ μένων Ῥιπῶν· ... λέγει δὲ αὐτὰ ‘ἐννύχια‘ διὰ τὸ πρὸς τῆι δύσει κεῖσθαι. μέμνηται δὲ καὶ Ἀλκμὰν λέγων οὕτως· (F 59 D.2)
5
‘Ῥίπας ὄρος ἀνθέον ὕλαι,
νυκτὸς μελαίνας στέρνον ...‘. καὶ ἐν Ἡλιάσιν Αἰσχύλος·
‘Ῥῖπαι μὲν δὴ ˈ πατρὸς Ἠ〈ε〉λίου ˈ ...‘.

11

A

103

 Athen. Δειπνοσοφ. XI 38: ὅτι δὲ καὶ ὁ Ἥλιος ἐπὶ ποτηρίου διεκομί‐ ζετο ἐπὶ τὴν δύσιν, Στησίχορος μὲν οὕτως φησίν· (F 6 D.2)
‘Ἀ〈έ〉λιος δ’ Ὑπεριονίδας δέπας ἐσκατέβαινε
χρύσεον, ὄφρα δι’ Ὠκεανοῖο περάσας
5
ἀφίκοιθ’ ἱερᾶς ποτὶ βένθεα νυκτὸς ἐρεμνᾶς
ποτὶ ματέρα κουριδίαν τ’ ἄλοχον πάϊδάς τε φίλους.
ὁ δ’ ἐς ἄλσος ἔβα δάφναισι κατάσκιον
ποσὶν πάϊς Διόσ‘. καὶ Ἀντίμαχος δ’ οὑτωσὶ λέγει· (F 66 Wyss)
10
‘〈– ⏑ ⏑ –〉 τότε δὴ χρυσέωι ἐν δέπαϊ
Ἠέλιον πόμπευ〈εν〉 ἀγακλυμένη Ἐρύθεια‘. καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἡλιάσιν·
‘〈⏑ ⏑ –〉 ἔνθ’ ˈ ἐπὶ δυσμαῖσι τεοῦ ˈ πατρὸς Ἡφαιστοτ{ε}υκὲς ˈ
δέπας, ἐν τῶι διαβάλλει ˈ πολὺν οἰδματόεντα ‖ †φέρει δρόμου†
15πόρον †ουθεις† ˈ μελανίππου προφυγὼν ˈ ἱερᾶς νυκτὸς ἀμολγόν‘.

11

A

104

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 346, 9: ‘Ἀδριαναὶ γυναῖκεσ‘· Αἰσχύλος Ἡλιάσιν
‘Ἀδριαναί τε γυναῖκες ˈ τρόπον ἕξουσι γόων‘.

11

A

105a

 Clem. v. Alex. Στρωματ. V 14, 114 § 4 (Euseb. v. Caesar. Εὐαγ‐ γελ. προπαρασκ. XIII 13, 41): ... ὅ τε Εὐφορίωνος Αἰσχύλος ἐπὶ τοῦ θεοῦ σεμνῶς σφόδρα φησίν·
‘Ζεύς ἐστιν αἰθήρ, Ζεὺς δὲ γῆ, Ζεὺς δ’ οὐρανός,
5Ζεύς τοι τὰ πάντα χὥτι τῶνδε {τοι} ὑπέρτερον‘.

11

A

105b

 Philodem. v. Gad. Περὶ εὐσεβείας p. 22 Gomp.: ... [Αἰσχύλος] δ’ ἐν Ἡλιά[σιν τὸν] Δία καὶ ‘αἰθέ[ρα‘ λέγει κ]αὶ ‘γῆν‘ καὶ ‘[οὐρα‐ νὸ]ν‘ καὶ ‘τὰ πάν[τα‘ καὶ ‘ὑπ]ὲρ τὰ πάν[τα]‘.

11

A

106a

 Etym. Genuin. ed. Reitzenstein, Ind. lect. Rostoch. 1890/91 p. 5 [Etym. Magn. p. 31, 4 Gaisf.]: ‘ἀφθονέστατον‘. ἰστέον ὅτι τὸ ‘ἀρχέ‐ στατον‘, ὡς παρ’ Αἰσχύλωι ἐν τῆι Πηνελόπηι (F 483)
‘ἐγὼ γένος μέν εἰμι Κρὴς ἀρχέστατον‘,
5καὶ τὸ ‘αἰδοιέστατοι‘, ὡς παρ’ Ἀλκμᾶνι οἷον (POx. 2389 fr. 3a 3f.)
‘σιοῖσι ... κἀνθρώποισιν αἰδοιέστατοι ...‘, καὶ τὸ ‘ἀφθονεστέρα‘, οἷον (Aischylos, Heliaden)
‘ὤρουσε κρήνης ἀφθονεστέρα λιβάς {ιλ}‘, ταῦτα ποιητικά εἰσιν κατ’ ἔθος Ἰώνων γινόμενα. τὰ γὰρ διὰ τοῦ ‘–ο–‘
10συγκριτικὰ οὗτοι διὰ τοῦ ‘–ες–‘ προφέρουσιν, οἷον ‘δικαιέστεροσ‘ καὶ ‘ἀρχέστεροσ‘ λέγοντες. ὤφειλεν γὰρ τὰ προειρημένα ‘δικαιότεροσ‘ εἶναι καὶ ‘αἰδοιότεροσ‘ καὶ ‘ἀφθονώτεροσ‘. —οὕτως Φιλόξενος εἰς τὸ Περὶ συγκριτικῶν.

11

A

106b

 Athen. Δειπνοσοφ. X 24 [Eustath. Hom. Il. Ι 203]: ... τούτωι (dem Komparativ ‘ἀκρατέστερον‘) ὅμοιόν ἐστι τὸ ‘ἀνιηρέστερον‘ (Hom. Od. β 190) καὶ τὸ ἐν Ἡλιάσιν Αἰσχύλου
‘... ἀφθονέστερον (vielmehr –ρα) λιβά〈σ〉‘.

11

A

106c

 Lexic. Sabbaït. p. 2, 10 A. Papadopulos—Kerameus: ‘ἀφθονεστέ‐ ραν‘ εἶπεν Αἰσχύλος.

11

A

107a

 Plin. Natur. hist. XXXVII 31f.: (31) ... Phaëthontis fulmine icti sorores luctu mutatas in arbores populos lacrimis electrum omnibus annis fundere iuxta Eridanum amnem quem Padum vocavimus, ‘electrum‘ appellatum quoniam Sol vocitatus sit ‘Ἠλέκτωρ‘, plurimi poetae dixere
5primique ut arbitror Aeschylus, Philoxenus (F 20 Bergk4), Euripides (fehlt bei Nauck2), Nicander (F 63 O. Schneider), Satyrus ... (32) ... nam quod Aeschylus in Hiberia {hoc est in hispania} Eridanum esse dixit eundemque appellari Rhodanum, Euripides rursus et Apollo‐ nius (Argon. IV 627f.) in Hadriatico litore confluere Rhodanum et Padum,
10faciliorem veniam facit ignorati sucini {in} tanta ignorantia orbis.

11

A

107b

 Schol. Bern. Verg. Georg. I 482: ubi enim Eridanus sit, multi 〈c〉ertant: Aeschi〈l〉us ipsum esse Rhodanum propter magnitudinem et cursum rapidissimum.

12

t

1

ΗΡΑΚΛΕΙΔΑΙ

12

A

108

Κατάλογ. 21: Ἡρακλείδης.

12

A

109

(1n)

Schol. Aristeid. ed. U. v. Wilamowitz, De Rhesi scholiis 13f.
2n[= Kleine Schriften I 14—16; dazu Griech. Verskunst 460f.]: ὅτι οἱ
3nγ ἦσαν ἀδελφοί, μαρτυρεῖ καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἡρακλείδαις αἰνιττόμενός
4nπως καὶ λέγων οὕτως·
1 ‘... ἐκεῖθεν ὄρμενος (scil. Herakles) ὀρθόκερως βοῦς ἤλασε{ν} ἀπ’ ἐσχατιᾶν γαίας, Ὠκεανὸν περάσας ἐν δέπαι χρυσηλάτω〈ι〉, βοτῆράς τ’ ἀδίκους κ〈α〉τέκτα δεσπότην τε τρίπτυχον (den Geryon)
5τρία δόρη πάλλοντα χερσίν· τρία δ’ ἴ{α}της σάκη προτείνων, τρεῖς δ’ ἐπι〈σ〉σεί{π}ων λόφους ἔστειχ’ ἶσος Ἄρει βίαν ...‘
9nκαὶ τὰ ἑξῆς. —οἱ μέν φασιν, ὅτι γ νήσων ἦρχεν, ὁ δὲ ὅτι γ ἀδελφοὶ ἐγέ‐
10nνοντο ἀλλήλοις ἐμφερεῖς καὶ τὸν τρόπον καὶ τὴν θέσιν.

12

A

110a

(1n)

Pap. Fayum 2
1(oberer Rand fehlt)
1〈ΗΡΑΚΛ.〉 ]λ̣ι[ ]ν κ̣αι̣[
πυρὰ]ν̣ γὰρ αὐ̣τ̣ό̣τευκ[τον] ἦν ἐν[ταῦθ’ ἰδεῖν,
Οἴτη]ς ἐν ὑψηλοῖσι θα[μν]ο̣ύχοι[ς τόποις·
ἐς τή]ν̣δ̣ε παῖδες οἵδε μ̣’ [ἀ]μφιμή[τορες
5
ἤνεγκο]ν ἄρδην καυσίμοις ἐνδ[ύμασιν
οἰδοῦν]τ̣α καὶ λοπῶντα̣ φαρμάκου [μένει. (unterer Rand fehlt)

12

A

110b

 Hesych. Lex. Α 4065 L. (aus Diogenian.): ‘ἀμφιμήτορεσ‘· οἱ ἐκ πολλῶν μητέρων γεγονότες ἀδελφοί. Αἰσχύλος Ἡρακλ〈ε〉ίδ〈αισ〉.

12

A

110c

Sud. Lex. Α 1747 Adl.: ‘ἀμφιμήτωρ‘· ὁ ἑτερομήτωρ. Αἰσχύλος.

12

A

110d

 Phrynich. Σοφιστ. προπαρασκ. p. 8, 1 v. Borries: ‘ἀμφιμήτωρ‘· ὁ ἐξ ἑτέρας μητρὸς ἀδελφός.

12

A

110e

 Phot. Lex. p. 102, 25 Reitz. = Hesych. Lex. Α 4064 L. (aus Diogenian.): ‘ἀμφιμήτωρ‘· ὁμοπάτριος μέν, οὐχ ὁμομήτριος δέ.

12

A

111

 Plutarch. Ὅτι παραδοξότερα οἱ Στωϊκοὶ τῶν ποιητῶν λέγουσιν 2: ὁ Εὐριπίδου Ἰόλαος (Herakleid. 851ff.) ἐξ ἀδρανοῦς καὶ παρήλικος εὐχῆι τινι νέος καὶ ἰσχυρὸς ἐπὶ τὴν μάχην ἄφνω γέγονεν· ὁ δὲ τῶν Στωϊ‐ κῶν (vgl. StVF III 592 Arn.) σοφὸς χθὲς μὲν ἦν ἔχθιστος ἅμα καὶ
5κάκιστος, τήμερον δ’ ἄφνω μεταβέβληκεν εἰς ἀρετὴν καὶ γέγονεν ‘ἐκ ῥυσοῦ καὶ ὠχροῦ‘ καὶ κατ’ Αἰσχύλον (aus den ‘Herakleidai‘, Verjüngung des Iolaos)
‘ἐξ ὀσφυαλγοῦς καὶ ὀδυνοσπάδος λυγροῦ
γέροντοσ‘
10εὐπρεπής, θεοειδής, καλλίμορφος.

12

A

112

Ioann. v. Stob. Ἐκλογ. IV 54, 2 Hense: Αἰσχύλου Ἡρακλειδῶν· ‘οὐ γάρ τι μεῖζον ἄλλο τοῦδε πείσομαι‘.

12

A

113

Hesych. Lex. II 150, 23 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἐπιγλωσσῶ‘·
‘ἐπ’οιωνίζου‘ διὰ ‘γλώττησ‘. Αἰσχύλος Ἡρακλ〈ε〉ίδαις.

13

t

1

ΘΑΛΑΜΟΠΟΙΟΙ

13

A

114

 Poll. Ὀνομαστ. VII 122: ... καὶ ‘Λέσβιον‘ δὲ 〈‘κῦμα‘〉 καὶ ‘{εκ}φάτ‐ νωμα‘ δὲ {καὶ κῦμα} μέρη ἔργων ἐν Αἰσχύλου Θαλαμοποιοῖς·
‘〈×〉 ἀλλ’ ὁ μέν τις Λέσβιον φατνώματι
κῦμ’ ἐν τριγώνοις ἐκπεραινέτω ῥυθμοῖσ‘.
5τάχα δὲ καὶ οἱ ‘Θαλαμοποιοὶ‘ εἶδος τέχνης ...

14

t

1

ΙΕΠΕΙΑΙ

14

A

115

 Κατάλογ. 24〈a〉: 〈Ἱέρειαι〉, vgl. Poll. Ὀνομαστ. I 14: ...αἱ δὲ θήλειαι ‘ἱέρειαι‘, προφήτιδες καὶ
‘〈× – ⏑〉 ἔργων μυστικῶν προφάντιδεσ‘.

14

A

116

 Anonym. Comment. in Aristot. Eth. Nicom. [Comment. Aristot. 20] p. 145, 23 Heylb.: ‘... ὥσπερ Αἰσχύλος (T 44 p. 15 Wil.) τὰ μυστικά‘] δοκεῖ γὰρ Αἰσχύλος (T 44) λέγειν μυστικά τινα ἔν τε ταῖς Τοξότισι (F 418) καὶ Ἱερείαις καὶ ἐν Σισύφωι Πετροκυλιστῆι (F 384) καὶ
5Ἰφιγενείαι (F 135) καὶ Οἰδίποδι (F 178)· ἐν γὰρ τούτοις πᾶσι περὶ Δημήτρας λέγων τῶν μυστικωτέρων περιεργότερον ἅπτεσθαι. λέγει δὲ περὶ Αἰσχύλου καὶ Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν τῶι πρώτωι Περὶ Ὁμήρου (F 170 Wehrli), ὡς κινδυνεύοντος ἐπὶ σκηνῆς ἀναιρεθῆναι ἐπὶ
τῶι τῶν μυστικῶν περιφέρειν τινὰ δοκεῖν ...

14

A

117a

 Schol. Sophokl. Oidip. Kol. 793 p. 41, 14 De Marco: δοκεῖ γὰρ ὁ Ἀπόλλων παρὰ Διὸς λαμβάνειν τοὺς χρησμούς, ὡς καὶ ἐν Ἰφι‐ κλείαι (? F 313 Pears.) φησί, καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἱερείαις·
‘〈... κατὰ Διὸς θεσπίσματα〉
5
στέλλειν ὅπως τάχιστα· ταῦτα γὰρ πατὴρ
Ζεὺς ἐγκαθίει Λοξίαι 〈× – ⏑ ×〉‘. καὶ Ἀριστοφάνης Ἥρωσιν (F 309 K.).

14

A

117b

 Macrob. Saturnal. V 22, 12f.: (12) ... sed adfirmo doctissimum vatem (Vergilium) etiam in hoc 〈A〉esc〈h〉ylum, eminentissimum tragoediarum scriptorem, secutum, (13) qui in fabula quae Latina lingua ‘Sacerdotes‘ inscribitur sic ait:
5
‘〈... κατὰ Διὸς θεσπίσματα〉
στέλλειν ὅπως τάχιστα· ταῦτα γὰρ πατὴρ
Ζεὺς ἐγκαθίει Λοξίαι {θεσπίσματα}‘, et alibi (Eumen. 19):
‘πατρὸς προφήτης ἐστὶ Λοξίας Διόσ‘.

14

A

118

 Schol. RV Aristophan. Batr. 1274: ‘εὐφαμεῖτε· μελισσονόμοι δόμον Ἀρτέμιδος πέλας οἴγειν‘] ‘εὐφημεῖτε· μελισσονόμοι 〈...〉‘ ἐξ Ἱερειῶν Αἰσχύλου.

14

A

119

Hesych. Lex. II 420, 6 Schm. (aus Diogenian.): ‘Κασωλαβά‘· οἱ
μὲν πόλις, οἱ δὲ κώμη (scil. in der Καρία). Αἰσχύλος Ἱερείαις.

15

t

1

DIE DANAÏDEN—TETRALOGIE

15

A

t

Ἱκέτιδες Κατάλογ. 26: s. Aeschyli tragoediae ed. U. v. Wilamowitz, Berlin 1914; dazu F 122.

15

B

t

Αἰγύπτιοι

15

B

120

Κατάλογ. 3: Αἰγύπτιοι.

15

B

121

 Die Verse Hiket. 156—158 zitiert Ἐκλογ. διαφ. λέξ. An. Oxon. II 443, 12 Cram. = Etym. Gudian. p. 578, 10 Stef.: ... ἐν δὲ Αἰγυπ‐ τίοις τὸν Πλούτωνα καλεῖ (sc. Aischylos)
‘τὸν ἄγραῖον (d. i. ἄγριον u. γάϊον) τὸν πολυξενώτατον
5{τὸν Δία} 〈Ζῆνα〉 τῶν κεκμηκότων‘.

15

C

t

Δαναΐδες

15

C

122

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 3
1(oberer Rand scheint zu fehlen)
1ἐπὶ Ἀ̣ρ̣[χεδημίδου ὀλυμπιάδι οθ ἔτει δ (also März 463) ἐνίκα [Αἰ]σχύλο[ς Ἱκέτισιν. Αἰγυπτίοις, Δαν̣[αΐ]σι, Ἀμυ[μώνηι σατυρικῆι· δεύτ[ε]ρ̣[ο]ς Σοφοκλῆ[ς, τρίτος δὲ
5Μέσατος ⟦Να̣[υ]π̣[λίωι, .....,⟧ ⟦Βάκχαις, Κωφοῖ[ς σατύροισ⟧ ...., Ποι]μ̣έσιν, Κύκν̣[ωι, ..... σατυ(ρικῶι)

15

C

123

Κατάλογ. 13: Δαναΐδες.

15

C

124

 Schol. BDEFGQ Pindar. Pyth. 3, 19c: τὸ ‘ὑποκουρίζεσθαι ἀοιδαῖσ‘ εἶπε διὰ τὸ τοὺς ὑμνοῦντας ἐπευφημιζομένους λέγειν ‘σὺν κόροις τε καὶ κόραισ‘. Αἰσχύλος Δαναΐσι·
‘κἄπειτα δ’ εἶσι λαμπρὸν ἡλίου φάος·
5ἕως 〈δ’〉 ἐγείρω, πρευμενεῖς τοὺς νυμφίους νόμοισι θέντων σὺν κόροις τε καὶ κόραισ‘.

15

C

125

(1n)

Pap. Ox. 2255 fr. 14
1(oberer Rand fehlt)
1[
]ι̣μη̣[ ×–⏑–×–⏑εὐν]άζει βοτά̣ [ ×–⏑–×–⏑– ]σ̣βολὴ δε σ̣[× [
]σανη[
5×–⏑–×–⏑– ]αδ’ ἐσβο̣λ̣[×
×–⏑–×–⏑– ]υ̣ν ἐκ βο[τῶν [
]η λόχον [ [
] [ [
] [
10[
]π̣λ[ [
] [ [
] στρα[τ [
]α̣γ̣μ̣α̣ [
]σ̣τάδα[ν
15[
]ς [ [
] [ [
]στο...[ [
] [ [
]πον [
20ἐρᾶι μὲν ἁγνὸς Οὐρανὸς τρῶ⸥σ̣αι Χθό̣⸤να, ἔρως δὲ Γαῖαν λαμβάνει γάμου τ⸥υ̣⸤χ⸥ε⸤ῖν, ⸤ὄμβρος δ’ ἀπ’ εὐνάεντος Οὐρανοῦ πεσὼν⸥ ἔκυσε Γαῖαν, ἡ δὲ τίκτεται βρ⸥ο̣⸤τοῖς μήλων τε βοσκὰς καὶ βίον Δημ⸥ή̣⸤τριον,
25⸤δενδρῶ{ν}τις ὥρα δ’ ἐκ νοτίζοντος γάμου⸥ ⸤τέλειός ἐστι· τῶν δ’ ἐγὼ παραίτιος.⸥ (unterer Rand fehlt)

15

C

126

 Hesych. Lex. II 384, 25 Schm. (aus Diogenian.):
‘καθαίρομαι γῆρασ‘· ἐκδύομαι. Αἰσχύλος Δα〈να〉ΐσι.

15

C

127

 Strab. Γεωγραφ. V 2, 4: ... τῶι δ’ Ἐφόρωι (70 F 114 Jac.) το〈ῦ〉 ἐξ Ἀρκαδίας εἶναι τὸ φῦλον τοῦτο (sc. die Pelasger) ἦρξεν Ἡσίοδος· φησὶ γὰρ (F 44 Rz.3)
‘υἱεῖς ἐξεγένοντο Λυκάονος ἀντιθέοιο,
5
ὅν ποτε τίκτε Πελασγόσ‘. Αἰσχύλος δ’ ἐκ τοῦ περὶ Μυκήνας Ἄργους φησὶν ἐν Ἱκέτισιν (250ff.) ἢ Δαναΐσι τὸ γένος αὐτῶν. καὶ τὴν Πελοπόννησον δὲ ‘Πελασγίαν‘ φησὶν Ἔ{υ}φορος κληθῆναι.

15

D

t

Ἀμυμώνη σατυρική

15

D

129

Κατάλογ. 6: Ἀμυμώνη.

15

D

130

 «Apollod.» Βιβλιοθ. II 13f. 23: ... ἀνύδρου δὲ τῆς χώρας (sc. Ἄργους) ὑπαρχούσης ... τὰς θυγατέρας ὑδρευσομένας ἔπεμψε (Danaos). μία δὲ αὐτῶν Ἀμυμώνη ζητοῦσα ὕδωρ ῥίπτει βέλος ἐπὶ ἔλαφον καὶ κοιμωμένου σατύρου τυγχάνει, κἀκεῖνος περιαναστὰς ἐπεθύμει συγ‐
5γενέσθαι· Ποσειδῶνος δὲ ἐπιφανέντος ὁ σάτυρος μὲν ἔφυγεν, Ἀμυ‐ μώνη δὲ τούτωι συνευνάζεται, καὶ αὐτῆι Ποσειδῶν τὰς ἐν Λέρνηι πηγὰς ἐμήνυσεν ... Ἀμυμώνη δὲ ἐκ Ποσειδῶνος ἐγέννησε Ναύπλιον.

15

D

131

 Ammon. Π. διαφόρ. λέξ. p. 36, 13 Valck. = «Herodian.» Π. ἀκυρο‐ λογίας p. 314, 4 Nauck = Etym. Gudian. (d2) p. 310, 17 Stef. ~ Anon. Anecd. Bachmann. II 375, 8: τὸ ‘γῆμαι‘ τοῦ ‘γήμασθαι‘ διαφέρει, ὅτι ‘γαμεῖ‘ μὲν ὁ ἀνήρ, ‘γαμεῖται‘ δὲ ἡ γυνή .... καὶ Αἰσχύλος ἐν
5Ἀμυμώνηι·
〈ΠΟΣ〉. ‘σοὶ (Amym.) μὲν γαμεῖσθαι μόρσιμον, γαμεῖν δ’ ἐμοί‘.

15

D

132

 Athen. Δειπνοσοφ. XV 41: ... καὶ μήποτε οὐκ ἐστὶ μύρον ἡ ‘βάκ‐ καρισ‘· Αἰσχύλος γὰρ ἐν Ἀμυμώνη〈ι〉 ἀντιδιαστέλλων φησί·
‘κἄγωγε τὰς σὰς βακκάρεις τε καὶ μύρα‘, καὶ Σημωνίδης (F 14 D.3)
5‘κἠλειφόμην μύροισι καὶ θυώμασι καὶ βακκάρ{ε}ι‘ ...

15

D

133

 Hesych. Lex. II 327, 1 Schm. (aus Diogenian.):
‘〈× – ⏑ – × – ⏑〉 θρώισκων κνώδαλα (sc. der ‘Satyr‘)‘· ἐκθορίζων καὶ σπερματίζων, γεννῶν. Αἰσχύλος Ἀμυμώνηι.

16

t

1

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ

16

A

134

Κατάλογ. 24: Ἰφιγένεια.

16

A

137-140(?)

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 76f. 88f.

16

A

137

(oberer Rand)
1〈ΑΧΙΛΛ.?〉 ×–⏑– ×] ⁝ ἔ̣ρ̣νος εὖ τιμῆ̣[ς ἔχον
ἔθαλλεν αὐτῶι. ⁝ τῶν] δ̣ὲ θεσφάτω̣ν̣ [κλυὼν
γυναῖκ’ ἐκάλεσε δεῦρο ⁝] τ̣ὴ̣ν νυμφεύ̣[τριαν,
ἥ τις γάμον πάρεστι ⁝] π̣ορσύν[ο]υ̣[ς’ ἐμοὶ
5
κείνης ταλαίνης ⁝]· τ̣οῖσ̣ι σώφρο̣[σιν δ’ ἐγὼ
×–⏑– ×–⏑–]ς ξύνο̣ι̣δ̣’ [ὅτι
×–⏑– × ⁝ –] γ̣αμήλιο̣ς̣ [⏑ ×
×–⏑– × ⁝ –]ιός τ’ ἐλ̣α̣ύ̣[νομαι (unterer Rand fehlt)

16

A

138

(oberer Rand?)
1]ζε[ (unterer Rand fehlt)

16

A

139

(oberer Rand fehlt)
1〈ΙΦΙΓ.〉 × – ]ε χρύσ̣ε̣[α̣ ⁝ – ⏑ – × – ⏑ × × – ⏑ ] μίμνειν ⁝ λ̣[– ⏑ – × – ⏑ × × – ἄ]πλοια ⁝ καὶ̣ [⏑ – × – ⏑ × μή νυν δακ]ρύση〈ι〉ς ⁝ μη[δ ⏑ – × – ⏑ ×
5× – ⏑]ν εὖ φ̣[ρον– – ⏑ ⁝ – × – ⏑ × ἰδού, μετ’ εὐ]κλεί̣[ας γὰρ ⁝ – × – ⏑ × × – ⏑ ]ησ̣ο̣[..]η[ [ ].[ ].μ[
(unterer Rand fehlt)

16

A

140

(oberer Rand fehlt)
1[ ] []..ατέσθ[ [] [ [] –νομαζ̣[
5(unterer Rand fehlt)

16

A

141a

 Schol. Sophokl. Ai. 722 [Sud. Lex. Κ 2603 Adl.]: ‘κυδάζεται‘] λοιδορεῖται, ὑβρίζεται ὑπὸ πάντων. καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Ἀμύκωι (F 6 Kaib.)·
‘Ἄμυκε, μὴ κύδαζέ μοι
τὸν πρεσβύτερον ἀδελφ〈ε〉όν‘,
5καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἰφιγενείαι·
‘οὔ τοι γυναιξὶ 〈χρὴ〉 κυδάζεσθαι· τί γάρ;‘.

16

A

141b

 Hesych. Lex. II 547, 8 Schm. (aus Diogenian.): ‘κυδάζεσθαι‘· λοιδορεῖσθαι.

17

t

1

ΚΑΛΛΙΣΤΩ

17

A

142

Κατάλογ. 28: Καλλιστώ.

17

A

143a

 Hesych. Lex. III 265, 30 Schm. (aus Diogenian.): ‘Πανίας βήσσασ‘· ὡς ἐπὶ τοῦ Πανός. Αἰσχύλος Καλλιστοῖ.

17

A

143b

Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 50, 21 Nab.: ‘Πανίας 〈β〉ήσ〈σ〉α〈σ〉‘·
ἀπὸ τοῦ Πανός.

18

t

1

ΚΑΡΕΣ Η ΕΥΡΩΠΗ

18

A

144a

Κατάλογ. 33: Κᾶρες ἢ Εὐρώπη.

18

A

144b

 Strab. Γεωγρ. XIV 3, 3: οἱ ποιηταὶ δὲ μάλιστα οἱ τραγικοὶ συγχέοντες τὰ ἔθνη, καθάπερ τοὺς Τρῶας καὶ τοὺς Μυσοὺς καὶ τοὺς Λυδοὺς ‘Φρύγασ‘ προσαγορεύουσιν, οὕτω καὶ τοὺς Λυκίους ‘Κᾶρασ‘.

18

A

145(?)

(1n)

Pap. Didot. ed. H. Lloyd—Jones, Appendix zu Aeschylus ed. H. W.
2nSmyth II2, 1957, 599—603 (dort ältere Literatur):
1〈ΕΥΡ.〉 〈. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .〉
1ταύρω〈ι〉 τε λ〈ε〉ιμὼ〈ν〉 ξένια πάμβοτος παρῆν. τοιόνδε μὲν Ζεὺς κλέμμα πρεσβύτου πατρὸς αὐτοῦ μένων ἄμοχθον ἤνυσεν λαβεῖν. τ{ε}ί οὖν; τὰ πολλὰ κεῖνα διὰ παύρω〈ν〉 λέγω·
5γυνὴ θεῶι μειχθεῖσα παρθένου σέβας ἤμ〈ε〉ιψε, παίδων δ’ ἐζύγη ξυνά{γ}ον{ε}ι. καὶ τρὶς γοναῖσ〈ι〉 τοὺς γυναικείους πόνους ἐκαρτέρησα· ἄρουρα〈ν〉 {καὶ} οὐκ ἐμέμψατο τοῦ μὴ ἐξενεγκεῖν σπέρμα γεν〈ν〉αῖ〈ον〉 πατρός.
10ἐκ τῶν μεγίστων δ’ ἠρξάμην φυτευμάτων Μίνω τεκοῦσα 〈– ⏑ – × – ⏑ × . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .〉 Ῥαδάμανθυν, ὅς περ ἄφθιτος παίδων ἐμῶν, ἀλλὰ 〈οὐ〉κ ἐν α〈ὐ〉γαῖς ταῖς ἐμαῖς ζόη σ〈φ’〉 ἔχει{ν}·
15τὸ μὴ παρὸν δὲ τέρψιν οὐκ ἔχει φίλοις. τρίτον δέ, τοῦ ν{ο}ῦν φροντίσ{ε}ιν χειμάζομαι, Σ̣α̣ρπηδόν’· αἰ{α}χμὴ{ς} δ’ ἐξ Ἄρεως καθίκετο.
κλέο〈σ〉 γὰρ ἥκει〈ν〉 Ἑλλάδος λωτίσματα πάσης, ὑπερφέροντας ἀλκίμωι σθένει,
20αὐχεῖ〈ν〉 δὲ Τρώων ἄστυ πορθήσει〈ν〉 βίαι. πρὸς οὗ δέδοικα μή τ{ε}ι μαργαίνων δόρει ἀνυπέρβατον δράση〈ι〉 τε καὶ πάθη〈ι〉 κακόν. λεπτὴ γὰρ ἐλπὶς τ̣ῆ〈ι〉δε (?) ἐπεξυρημένηι, μὴ πάντα π̣αίσας’ ἐκχέω πρὸς ἕρ̣ματ{ε}ι.

18

A

146

Ioann. v. Stob. Ἐκλ. IV 10, 24 Hense: Αἰσχύλου Καρῶν· 〈ΕΥΡ.?〉 ‘〈× – ⏑ – × – ⏑〉 ἀλλ’ Ἄρης φιλεῖ ἀεὶ τὰ λῶιστα παντ– †ατανθρωπων† στρατοῦ‘.

18

A

147

 Stephan. v. Byzant. Ἐθνικ. p. 461, 16 Mein.: ‘Μύλασα‘ πόλις Κα‐ ρίας, ἀπὸ Μυλάσ{τ}ου τοῦ Χρυσάορος τοῦ Γλαύκου τοῦ Σισύφου τοῦ Αἰόλου. λέγεται καὶ ‘Μύλασοσ‘, ὡς Αἰσχύλος ἐν Καρσὶν ἢ Εὐρώπηι.

19

t

1

ΚΕΡΚΥΩΝ ΣΑΤΥΡΙΚΟΣ

19

A

148

Κατάλογ. 30: Κερκύων.

19

A

149a

 Poll. Ὀνομαστ. X 175: ... εἶεν δ’ ἂν καὶ ‘ἀμφωτίδεσ‘ ἐκ τῶν σκευῶν, Πλάτωνός τε εἰπόντος (F 230 [I 662] Kock) καὶ ἐν Κερκυόνι Αἰσχύλου·
‘ἀμφωτίδες τοι τοῖς ἐνωτίοις πέλασ‘.

19

A

149b

 Hesych. Lex. Α 4171 L. (aus Diogenian.) ≌ Pausan. d. Attiz. α 108 Erbse [Eustath. Homer. Il. Ψ 690]: ‘ἀμφωτίδεσ‘· ἃς ἔχουσιν
οἱ παλαισταὶ περὶ τοῖς ὠσίν.

19

A

149c

 Etym. Genuin. p. 32, 2 Mill. [Etym. Magn. p. 93, 12 Gaisf.] (aus Methodios): ‘ἀμφωτίδεσ‘· χαλκᾶ τινα, ἅπερ οἱ περιετίθεσαν.

19

A

149d

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. 105, 13 Reitz.: ‘ἀμφωτίδασ‘· ... τὰς περὶ τὰ ὦτα.

19

A

150a

 Hesych. Lex. Α 3536 L. (aus Diogenian.): ‘ἄμβωνεσ‘· αἱ προσ‐ αναβάσεις τῶν ὀρῶν. Αἰσχύλος Κερκύωνι καὶ Σισύφωι (F 381).

19

A

150b

 Erotian. Τῶν παρ’ Ἱπποκράτει λέξεων συναγ. p. 23, 23 Nach‐ mans.: ... καὶ γὰρ οἱ Ῥόδιοι ‘ἄμβωνασ‘ καλοῦσι τὰς ὀφρυώδεις τῶν ὀρῶν ἀναβάσεις. μέμνηται τῆς λέξεως καὶ Αἰσχύλος καὶ Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικὸς ἐν ταῖς Ἀττικαῖς Λέξεσι (F 28 Nauck). 〈Ἐπι〉θέρσης δ’
5ἐν β τῶν Λέξεων ‘ἄμβωνά‘ φησι χεῖλος εἶναι σκεύους καὶ τῆς ἀσπίδος τὸ πρὸς αὐτῆι τῆι ἴτυι. Ἀριστοφάνης δὲ ὁ κωμικὸς (vielmehr Eupolis, F 52 K.) ἐν Αὐτολύκωι φησίν ..., τουτέστι τὰ περὶ τοὺς ἄμβωνας χείλη ...

19

A

150c

 Apollon. v. Kition Comment. in Hipp. Π. ἄρθρων p. 6, 29 Schoene: ... ὁ Βακχ〈ε〉ῖος ... οὕτως 〈ἐν τοῖσ〉 Περὶ τῶν Ἱπποκρατείων λέξεων ἐξηγεῖται {ον}· “ἐν ταῖς Λέξεσιν (des Aristophanes v. Byzantion, F 28 Nauck) .., ὡς ὅτι Ῥόδιοι ‘ἄμβωνασ‘ καλοῦσι τοὺς τῶν ὀρῶν λόφους
5καὶ καθόλου τὰς προσαναβάσεις ... ἀναγέγραπται δὲ ὁμοίως· ‘ἄμβων‘ τῆς λοπάδος τὸ περικείμενον χεῖλος· Ἀριστοφάνης (Eupolis F 52 K.) ...”.

19

A

150d

 Etym. Genuin. p. 20, 20 Reitz. [Etym. Magn. p. 234, 22 Reitz.] (aus Methodios): ‘ἄμβων‘· κυρίως τὸ χεῖλος τῆς λοπάδος, παρὰ τὸ ἐν ἀναβάσει εἶναι, οἷον (Eupolis F 52 K.) .... λέγονται δὲ καὶ οἱ ὀρεινοὶ καὶ ὑψηλοὶ τόποι, οἷον (Kallim. F 75, 34 Pf.)
5
‘... ἐπ’ οὔρεος ἀμβώνεσσι‘. .... καὶ καθόλου προσανάβασις καὶ ὑπεροχή, καὶ ὁ τοῦ ὄρους λόφος.

19

A

150e

 Eustath. Homer. Odyss. ι 400: ‘ἄκριεσ‘ λόφοι ὀρῶν οἱ καὶ ‘ἄμβω‐ νεσ‘, ὧν πολλὴ ἡ χρῆσις. φησὶ γοῦν Αἴλιος Διονύσιος (α 96 Erbse)·
‘ἄμβωνεσ‘· λόφοι ὀρῶν καὶ ἴτυς πᾶσα καὶ οἷον ὀφρὺς καὶ ὑπεροχή, καὶ χείλη δὲ λοπάδων οἷον (Eupolis F 52 K.) .... φέρεται δὲ καὶ ὅτι ‘ἄμβων‘
5λοπάς, καὶ ἡ τῆς λοπάδος ἐνδοτάτω ὀφρύς, καὶ τὰ χείλη, καὶ ὀρῶν λόφοι, προσαναβάσεις, ὑπεροχαί, καὶ αἱ τοῖς κοιλώμασι περικείμεναι ὀφρῦς.

19

A

150f

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. 90, 13 Reitz.: ‘ἄμβωνεσ‘· τὰ χείλη τῶν λοπάδων, καὶ οἱ λόφοι τῶν ὀρῶν καὶ {ἡ} ἴτυς πᾶσα καὶ οἷον ὀφρὺς καὶ ὑπεροχή· Ἀριστοφάνης ὁ κωμικός (vielmehr Eupolis, F 52 K.) ...., καὶ αἱ προσαναβάσεις.

19

A

151

 Hesych. Lex. Α 6122 L. (aus Diogenian.): ‘ἀπεψύχη‘· ἀπεπνευμα‐ τίσθη. Αἰσχύλος Κερκυόνι σατυρικῶι.

19

A

152

 Hesych. Lex. Α 8097 L. (aus Diogenian.): ‘ἀτίσεισ‘· ἀτιμάσεις. Αἰσχύλος Κερκύωνι.

19

A

153

 Hesych. Lex. II 225, 20 Schm. (aus Diogenian.) ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. I 230, 6 Nab.: ‘εὐληματεῖ‘· λήματος καὶ ἀνδρείας εὖ ἔχει. Αἰσχύλος Κερκυόν{η}ι σατυρικῶι.

19

A

154

 Harpokr. Λέξ. ῥητορ. p. 139, 23 Bekk. [≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. 300, 13 Pors. = Sud. Lex. Ο 621 Adl.]: ‘ὄρον‘ σκεῦός τι γεωρ‐ γικόν, ὡς Ἰσαῖος ἐν τῶι Κατὰ Διοκλέους (F 5 [app.] Th.) ὑποσημαίνει. μήποτε μέντοι τὸ ‘ὄρον‘ παρά τε Αἰσχύλωι ἐν Κερκύ{ν}ωνι καὶ παρὰ
5Μενάνδρωι ἐν β Ἐπικλήρωι (F 160 Körte) σημαίνει ξύλον τι, ὧι τὴν
πεπατημένην σταφυλὴν πιέζουσιν.

20

t

1

ΚΗΡΥΚΕΣ ΣΑΤΥΡΟΙ

20

A

155

Κατάλογ. 32: Κήρυκες.

20

A

156

 «Apollod.» Βιβλιοθ. II 67—69: (67) ἀνακάμπτοντι δὲ αὐτῶι (sc. Ἡρακλεῖ) ἀπὸ τῆς θήρας (auf den Löwen vom Kithairon) συνήν‐ τησαν κήρυκες παρὰ Ἐργίνου πεμφθέντες, ἵνα παρὰ Θηβαίων τὸν δασμὸν λάβωσιν. ἐτέλουν δὲ Θηβαῖοι τὸν δασμὸν Ἐργίνωι δι’ αἰτίαν τήνδε. Κλύ‐
5μενον τὸν Μινυῶν βασιλέα λίθωι βαλὼν Μενοικέως ἡνίοχος ὄνομα Περιή‐ ρης ἐν Ὀγχηστῶι Ποσειδῶνος τεμένει τιτρώσκει· ὁ δὲ κομισθεὶς εἰς Ὀρχο‐ μενὸν ἡμιθνὴς ἐπισκήπτει τελευτῶν Ἐργίνωι τῶι παιδὶ ἐκδικῆσαι τὸν θάνατον αὐτοῦ. (68) στρατευσάμενος δὲ Ἐργῖνος ἐπὶ Θήβας, κτείνας οὐκ ὀλίγους ἐσπείσατο μεθ’ ὅρκων, ὅπως πέμπωσιν αὐτῶι Θηβαῖοι δασμὸν
10ἐπὶ εἴκοσιν ἔτη κατὰ ἔτος ἑκατὸν βόας. ἐπὶ τοῦτον τὸν δασμὸν εἰς Θήβας τοὺς κήρυκας ἀπιόντας συντυχὼν Ἡρακλῆς ἐλωβήσατο· ἀποτεμὼν γὰρ αὐτῶν τὰ ὦτα καὶ τὰς ῥῖνας καὶ διὰ σχοινίων τὰς χεῖρας δήσας ἐκ τῶν τραχήλων ἔφη τοῦτον Ἐργίνωι καὶ Μινύαις δασμὸν κομίζειν. (69) ἐφ’ οἷς ἀγανακτῶν ἐστράτευσεν ἐπὶ Θήβας. Ἡρακλῆς δὲ λαβὼν ὅπλα παρ’
15Ἀθηνᾶς καὶ πολεμαρχῶν Ἐργῖνον μὲν ἔκτεινε, τοὺς δὲ Μινύας ἐτρέψατο καὶ τὸν δασμὸν διπλοῦν ἠνάγκασε Θηβαίοις φέρειν.

20

A

157

 Poll. Ὀνομαστ. X 68: ... μήποτ’ οὖν βέλτιον ‘στενόστομον‘ αὐτὸ (das ‘σύστομον φίλημα‘ in den Ἀψευδεῖς des Telekleides, F 12 [II 213] Kock) καλεῖν. εἴρηται δὲ τοὔνομα ἐπὶ ἀμφορέως ἐν σατυρικῶι δρά‐ ματι Κήρυξι τοῖς Αἰσχύλου·
5‘στενόστομον τὸ τεῦχος· 〈– × – ⏑ ×〉‘.

20

A

158a

 Poll. Ὀνομαστ. X 186: ... φαίης δ’ ἂν καὶ ‘σίσυρναν‘, Αἰσχύ‐ λου μὲν ἐν Κήρυξι σατύροις λέγοντος
‘καὶ τῆς σισύρνης τῆς λεοντεί〈ου δορ〉ᾶς (sc. des Herakles)‘, Σοφοκλέους δ’ ἐν Μούσαις (vielmehr Μυσοῖς, F 413 Pears.)
5‘ψαλίδας τιάρας καὶ σισυρνώδη στολήν‘.

20

A

158b

 Hesych. Lex. III 25, 30 Schm. (aus Diogenian.) ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. I 380, 10 Nab.: ‘λεόντειος δορά‘· τὸ δέρμα αὐτοῦ (für τὸ δ. αὐτ. Phot. τοῦ λέοντος).

20

A

159

 Hesych. Lex. III 414, 26 Schm. (aus Diogenian.) ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 124, 12 Nab.: ‘πυρσοκόρσου .. λέοντοσ‘· πυρροκεφάλου, ξανθοτρίχου. Αἰσχύλος ἐν Κήρυξι σατύροις.

20

A

160

 Der Antiattizist p. 102, 14 Bekk.: ‘κακοποιεῖν‘. Αἰσχύλος Κή‐ ρυξιν.

20

A

161a

 Poll. Ὀνομαστ. IX 136: ... καὶ ‘στραγγεύεσθαι‘ δὲ ἐν ταῖς Ἀρι‐ στοφάνους Νεφέλαις (132): φαῦλον γὰρ τὸ ‘λογγάζειν‘ ἐν τοῖς Κήρυξι τοῖς Αἰσχύλου.

20

A

161b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. I 392, 20 Nab.: ‘λογγάσω‘· στραγ‐ 〈γ〉εύσομαι, ὃ ἡμεῖς ‘λαγγάσω‘ καὶ ‘λαγγονεύσω‘ λέγομεν. Αἰσχύλος.

20

A

162

 Der Antiattizist p. 109, 22 Bekk.: ‘νοσσόν‘, χωρὶς τοῦ ‘ε‘. Αἰσχύ‐ λος Κήρυξιν.

21

t

1

ΚΡΗΣΣΑΙ

21

A

163

Κατάλογ. 29: Κρῆσσαι (Frauen von Kreta zur Zeit des Minos).

21

A

164a

 Athen. Δειπνοσοφ. II 36: ‘συκάμινα‘· ὅτι πάντων ἁπλῶς οὕτω καλούντων αὐτὰ Ἀλεξανδρεῖς μόνοι ‘μόρα‘ ὀνομάζουσι .... φέρει δὲ τὸν καρπὸν τοῦτον ἡ Αἰγυπτία συκάμινος ἀπὸ τοῦ ξύλου καὶ οὐκ ἀπὸ τῶν ἐπικαρπίων.
5 ‘μόρα‘ δὲ τὰ συκάμινα καὶ παρ’ Αἰσχύλωι ἐν Φρυξὶν ἐπὶ τοῦ Ἕκ‐ τορος· (F 248)
‘ἀνὴρ δ’ ἐκεῖνος ἦν πεπαίτερος μόρων‘. ἐν δὲ Κρήσσαις καὶ κατὰ τῆς ‘βάτου‘·
‘λευκοῖς τε γὰρ μόροισι καὶ μελαγχίμοις
10
καὶ μιλτοπρέπ〈τ〉οις βρίθεται ταὐτοῦ χρόνου‘, Σοφοκλῆς (in den Μάντεις, F 395 Pears.; Polyidos, der Sohn des Koi‐ ranos, spricht)·
‘πρῶτον μὲν ὄψει λευκὸν ἀνθοῦντα στάχυν,
ἔπειτα φοινίξαντα γογγύλον μόρον‘ ...

21

A

164b

 Eustath. Homer. Il. Χ 8: ... Αἰσχύλος (vielmehr Euripid. Phoin. 372) ‘πέπλους μελαγχίμουσ‘ φησίν. ἕτερος δέ τις (Aischylos) ‘μελάγ‐ χιμα‘ συκάμινα ἐν τῶι
‘λευκοῖς τε γὰρ μόροισι καὶ μελαγχίμοισ‘,
5ὅπερ ἐστὶ μέλασι,
‘καὶ μιλτοπρέπ〈τ〉οισ‘, ἤγουν ἐρυθροῖς,
‘βρίθεται ταὐτοῦ χρόνου‘.

21

A

164c

 Poll. Ὀνομαστ. VI 46: ‘συκάμινα‘· ταῦτα δὲ καὶ ‘μόρα‘ Αἰσχύλος ὠνόμακεν, τὰ ἄγρια οὕτως ὀνομάσας τὰ ἐκ τῆς ‘βάτου‘.

21

A

164d

 Hesych. Lex. Β 1145 L. (aus Diogenian.): ‘βρίθεται‘· βαρύνεται καρπῶι.

21

A

164e

 «Apollod.» Βιβλιοθ. III 17f.: (17) ... Γλαῦκος δὲ ἔτι νήπιος ὑπάρχων μῦν διώκων εἰς μέλιτος πίθον πεσὼν ἀπέθανεν. ἀφανοῦς δὲ ὄντος αὐτοῦ Μίνως πολλὴν ζήτησιν ποιούμενος περὶ τῆς εὑρέσεως ἐμαντεύετο.
(18) Κούρητες δὲ εἶπον αὐτῶι τριχρώματον ἐν ταῖς ἀγέλαις ἔχειν βοῦν,
5τὸν δὲ τὴν ταύτης χρόαν ἄριστα εἰκάσαι δυνηθέντα καὶ ζῶντα τὸν παῖδα ἀποδώσειν. συγκληθέντων δὲ τῶν μάντεων Πολύϊδος ὁ Κοιρανοῦ τὴν χρόαν τῆς βοὸς εἴκασε ‘βάτου‘ καρπῶι .....

21

A

165a

 Hesych. Lex. Α 8459 L. (aus Diogenian.):
‘〈× – ⏑ – ×〉 αὐτορέγμονος πότμου‘· ὅσον ἑαυτὸν ἔρεζε καὶ κατέ{υ}θυσε. ‘αὐτορέγμονοσ‘· παρὰ τὸ ὀρέγειν τὴν χεῖρα. Αἰσχύλος Κρήσσαις.

21

A

165b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 467, 24: ‘αὐτόριζον‘ 〈.....〉 ‘αὐτόρεκτον‘· οἷον τὸν ἑαυτὸν ἀποκτείναντα· ‘ῥέξαι‘ γὰρ τὸ θῦσαι. ἢ (zum Genitiv ‘αὐτορέγμονοσ‘) αὐτὸν ἐφ’ ἑαυτὸν ὀρέγοντα τὴν χεῖρα· Ὅμηρος (Il. Δ 307)
5‘ἔγχει ὀρεξάσθω ....‘.

21

A

166a

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 90, 15 Nab.:
‘〈× – ⏑ – ×〉 πισσοκωνήτωι πυρί‘· τῶι εὐκαύτωι, ἐπεὶ τὰ καιόμενα πίσσηι χρίεται. Αἰσχύλος Κρήσσαις.

21

A

166b

 Hesych. Lex. III 337, 15; II 564, 28 Schm. (aus Diogenian.):
‘〈× – ⏑ – ×〉 πισσοκωνήτωι πυρί‘. πίσσηι χρίουσιν, ἵνα τάχιον κατακαίηται· ‘κωνῆσαι‘ δέ ἐστι τὸ περιενεγ‐ κεῖν. ‖ ‘κωνῆσαι‘ {πισσοκοπῆσαι} 〈....〉 καὶ κύκλωι περιενεγκεῖν. καὶ
5‘πισσοκώνητον‘ μόρον λέγουσιν, ὅταν πίσσηι καταχρισθέντες τινὲς ὑπὸ πυρὸς ἀποθάνωσιν. Αἰσχύλος {καὶ Κρατῖνος} Κρήσ〈σ〉αις. 〈καὶ Κρατῖ‐ νος· (F 364 [I 116] Kock)
‘πισσοκωνίας Ἄρην‘·〉 ‘πισσοκωνία‘ γὰρ ἡ νῦν ‘πίσ〈σ〉α‘, διὰ τί; χρίουσι τὰ παρίσθμια τῶν προ‐
10βάτων.

21

A

167

 Hesych. Lex. Α 8131 L. (aus Diogenian.): ‘ἀτόπ{λ}αστον‘· ἀνείκαστον. ‘τοπάζειν‘ γὰρ τὸ εἰκάζειν· καὶ τὸ ‘ὑποτοπ{ον}άσαι‘ δὲ ἐνθένδε λέγεται. Αἰσχύλος Κρήσσαις.

21

A

168

 Hesych. II 162, 9. 11 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἐπιξενο〈ῦμαι‘ (Aischyl. Agam. 1320): ξενο〉δοκοῦμαι, ἐπιμαρτύρο{υ}μαι. ‖ ‘ἐπιξενοῦσθαι‘· μαρ‐ τύρεσθαι, †πορεύεσθαι†. Σοφοκλῆς Ἀχαιῶν Συλλόγωι (F 146 Pears.) καὶ Αἰσχύλος Κρήσ〈σ〉αις.

22

t

1

ΚΥΚΝΟΣ

22

A

1

 Die Wendung ‘οὐδ’ ἐξέπληττον (Euripides im Hinblick auf Aischy‐ los) αὐτούς, ˈ Κύκνους ποιῶν καὶ Μέμνονας κωδωνοφαλαροπώλουσ‘ in Aristophan. Βάτρ. 962f. (Aisch. F 192) könnte die Vermutung nahe‐ legen, Aisch. habe ein Drama Κύκνος (o. ä.) geschrieben; Kyknos
5könnte aber auch in einem Tenes—Drama (s. F 387—390) erwähnt sein.

23

t

1

DIE OIDIPODEIA

23

A

t

Λάϊος

23

A

169

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 2. 4. 1
1
ΛΑΙΟΣ] ΑΙΣΧΥΛΟ]Υ ἐδιδάχθη ἐπὶ Θεαγ⸥ε̣νί̣δου ὀλ̣⸤υ⸥μ̣πιάδος ⸤οη⸥ [ἔτει] α (also März 472). ἐνίκα Αἰσχύλ]ος Λαΐωι Οἰδ̣⸤ί⸥ποδι Ἑπτ̣ὰ̣ ἐπὶ Θήβαις
5Σφιγγὶ σατυ(ρικῆι).⸥ δεύτερος Ἀ̣ριστίας ταῖς τοῦ πα‐ τρὸς αὐτο⸥ῦ τραγωιδ[ί]αις. τρί⸤το⸥ς̣ ⸤Πο⸥λυ‐ φράσμων⸥ Λυκουργε̣⸤ίαι⸥ τ̣⸤ετρ⸥αλογία̣ι̣. ἡ μὲν] σκηνὴ τοῦ δρά‐ ματο]ς ὑπόκειται ἐν̣ [Θή‐
10βαις.] ὁ δὲ χο(ρὸς) συνέστη‐ κεν ἐ]κ πολιτῶν γε̣‐ ραιῶ]ν· ὁ προλογί̣‐ ζων Λά̣[ϊος > [
15
[ τὰ π[ρ]όσω̣[πα· Λάϊ[ος .....

23

A

170

Κατάλογ. 34: Λάϊος.

23

A

171a

 Schol. V Aristoph. Sphek. 289 (~ Schol. RV Aristoph. Batr. 1190): ‘καὶ γὰρ ἀνὴρ παχὺς ἥκει τῶν προδόντων τἀπὶ Θράικης· ὃν ὅπως ἐγχυτριεῖσ‘] ἀπὸ τῶν ἐκτιθεμένων παιδίων ‘ἐν χύτραισ‘. διὸ καὶ Σοφοκλῆς 〈τὸ〉 ἀποκτεῖναι ‘χυτρίζειν‘ ἔλεγεν ἐν Πριάμωι (F 532 Pears.: von der
5Aussetzung des Paris) καὶ Αἰσχύλος Λαΐωι (von der Aussetzung
des Oidipus) καὶ Φερεκράτης (F 247 [I 208] Kock).

23

A

171b

 Hesych. Lex. IV 302, 13 Schm. (aus Diogenian.): ‘χυτρίζειν‘· ἐν ‘χύτραι‘ 〈ἐκ〉τιθέναι.

23

A

172(?)

 Schol. Sophokl. Oid. Tyr. 733: 3(Iokaste zu Oidipus:) ποίας μερίμνης τοῦθ’ ὑποστραφεὶς λέγεις; ˈ—(Oid.:) ἔδοξ’ ἀκοῦσαι σοῦ τόδ’, ὡς ὁ Λάϊος ˈ κατασφαγείη πρὸς τριπλαῖς ἁμαξιτοῖς. ˈ—(Iok.:) ηὐδᾶτο γὰρ ταῦτ’ οὐδέ πω λήξαντ’ ἔχει. ˈ—(Oid.:) καὶ ποῦ ’σθ’ ὁ χῶρος οὗτος οὗ
5τόδ’ ἦν πάθος; ˈ—(Iok.:) Φωκὶς μὲν ἡ γῆ κλήιζεται, σχιστὴ δ’ ὁδὸς ˈ ἐς ταὐτὸ Δελφῶν κἀπὸ Δαυλίας ἄγει.‘] περὶ 〈Δ〉αυλίδα φησὶ τὴν ‘σχιστὴν ὁδόν‘, ὁ δὲ Αἰσχύλος (wohl in einem ‘Botenbericht‘ des ‘Laïos‘) περὶ Ποτνίας οὕτως·
〈ΑΓΓ.?〉 ‘〈× –〉 ἐπῆιμεν τῆς ὁδοῦ τροχήλατον
10σχιστῆς κελεύθου τρίοδον, ἔνθα συμβολὰς τριῶν κελεύθων Ποτνιάδων ἠμείβομεν‘.

23

A

173

 Etymol. Genuin. ed. R. Reitzenstein, Ind. lect. Rostoch. 1890/91 p. 4 [Etym. Magn. p. 118, 22 Gaisf.]: .... ‘ἀπάργματα‘ λέγεται ..... ὅτι δὲ καὶ ἐγεύοντο (scil. οἱ φονεύσαντες) τοῦ αἵματος καὶ ‘ἀπέπτυον‘, Αἰσχύλος ἐν ταῖς Περραιβίσιν (F 310) ἱστορεῖ καὶ ἐν τῶ〈ι〉 {πε} Λαΐω〈ι〉...

23

A

174(?)

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 78
1(oberer Rand fehlt)
1〈ΧΟΡ.〉 ].[ [ εἰ]σβολάν̣ [ [ ] [ Λ]ά̄ϊον [
5τοῦ βαθυρρ]όο̣υ πόρ[ο]υ̣ [
5ῥεύματα ἐ]ξ̣ικμάζειν [ [ π]όλει [ [ ] π̣νεύ– [ [ ].ρωι [ [ ]γων.[
10[ ]ω̣ς ζ[ (unterer Rand fehlt)

23

A

175

 Hesych. Lex. Α 6993 L. (aus Diogenian.): ‘ἀράχνου‘· ἀπ’ εὐθείας ‘ὁ ἀράχνησ‘. Αἰσχύλος Λαΐωι (vgl. Hiket. 886 ‘ἅλ〈α〉δ’ {α} ἄγει ˈ ἄραχ‐ νος ὣς βάδην ὄναρ ὄναρ μέλαν‘).

23

B

t

Οἰδίπους

23

B

177

Κατάλογ. 46: Οἰδίπους.

23

C

t

Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας

23

C

1

 Κατάλογ. 15: s. Aeschylus’ Sieben ed. P. Groeneboom, Groningen 1938. Vers 9f. 154—164. 498—503. 529—552. 621—638. 644—656: = Pap. Ox. 2163 fr. 10; 2179. 2334. 2333 (vol. 18, 1941, 25. 102; 20, 1952,
5167; 22, 1954, 102f. 100f.).

23

D

t

Σφὶγξ σατυρική

23

D

180

Κατάλογ. 62: Σφίγξ.

23

D

181

 Athen. Δειπνοσοφ. XV 16: ... Αἰσχύλος δ’ ἐν τῶι Λυομένωι Προ‐ μηθεῖ (F 334) σαφῶς φησιν ὅτι ἐπὶ {τε} τιμῆι τοῦ Προμηθέως τὸν στέφα‐ νον περιτίθεμεν τῆι κεφαλῆι ἀντίποινα τοῦ ἐκείνου δεσμοῦ, καίτοι ἐν τῆι ἐπιγραφομένηι Σφιγγὶ εἰπών·
5‘τῶι δὲ ξένωι γε {στέφανον} 〈– ⏑〉 ἀρχαῖον στέφος, δεσμῶν ἄριστος ἐκ Προμηθέως λόγου‘.

23

D

182

 Schol. R Aristoph. Batr. 1287: ‘Σφίγγα δυσαμεριᾶν πρύτανιν κύνα πέμπει.‘] ἐκ Σφιγγὸς Αἰσχύλου.

23

D

183a

 Hesych. Lex. II 499, 2; IV 290, 24f. Schm. (aus Diogenian.): ‘κνοῦσ‘· ὁ ἐκ τοῦ ἄξονος ἦχος. λέγεται δὲ καὶ ‘κνόη‘. καὶ ὁ τῶν ποδῶν ψόφος, ὡς Αἰσχύλος Σφιγγί. τινὲς δέ φασιν ‘κνο〈ῦν〉‘ μὲν ἦχον, ‘χνόην‘ δὲ περὶ ὃ μέρος τοῦ ἄξονος, ἡ χοινικίς. ‖ ‘χνόαι‘ (Aischyl. Ἑπτ. 153)· αἱ
5χοινικίδες, αἱ τοῦ ἄξονος σύριγγες. ‖ ‘χνόην‘ (Aischyl. Sphinx?; vgl. den plur. Ἑπτ. 371)· τὸν τῶν ποδῶν ψόφον.

23

D

183b

(1n)

Pap. Ox. 2255 fr. 35 (vol. 20, 1952, 27 mit Taf. IV) (??)
1(oberer Rand)
1[]...ε χνό̣α̣ι (dat.) πο̣[δῶν [ ]ω̣ν̣ δι[ (unterer Rand fehlt)

24

t

1

ΛΕΩΝ ΣΑΤΥΡΙΚΟΣ

24

A

184

Κατάλογ. 35: Λέων.

24

A

185

 Stephan. v. Byzant. p. 699, 7 Mein.: ‘χώρα‘· .... ὅθεν τὸ ‘χωρί‐ τησ‘ ..... καὶ Αἰσχύλος ἐν Λέοντι σατυρικῶι·
‘ὁδοιπόρων δήλημα, χωρίτης δράκων‘.

24

A

186-190

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 59f. 62—64. 69

24

A

186

(oberer Rand fehlt)
1 ].[.].ο.[ ]τ’ ἀλ.ο[ ]οντ’ ἐγ̣ε̣ίρετε̣ [ ]ρος κ̣ακὴν .[
5 ....]υσμ[ | ].ς ῥύμη̣[ ..]των χαίρε̣ι̣[ς | κ]ο̣ὐκ ὀ̣[νοτάζηι [ ]υσης παρα̣[ | ]ε.[ οὔ̣] πω πρότερ[ον ⁝ | ]η̣[ .]ν̣υμφα[.]ηκλ̣[ | ]μ̣ενω̣ς
10...]ι̣ς ἐπέ̣βη̣[.].[ | ] [ κατ]α̣πρασσόμ[ενος ⁝ | ν͜εᾶ͜]ν̣ιν θαλί̣α̣ν καὶ ἐ]ποίμ̣ηνα[ς ⁝ καὶ ἐβ]α̣σ̣ί̣λε̣υσας [ ]. ὅ[ς̣] σε τί̆ει ⁝ μ̣[ | δά]φ̣ν̣αις· τῶν] δ̣’ οὐρανίω̣[ν ⁝ οὐδεὶς | χαί]ρ̣ε̣[ι
15τούτ]ο̣ις· τάδ̣ε̣ δ’ ἀντι̣φ̣[ατ|ο]ῦμεν.[ εἴ]ρ̣γ̣ε̣ι γὰρ οὐ̣ρα[νοῦ π]άτ̣|ος βήμ]α̣τ̣’ ἀ̣πτέρου̣ δάκ̣ο̣υ̣ς· [
].ά̣τ̣’ ἴσμεν [ .....].τ̣ινος̣ νέου· [
20οὐ μ]ε̣τ̣αιχμίω̣ι̣ φορᾶι πρὸς νεφῶ̣[ν ἕδος πέτηι, ἀλλ]ὰ, νηλίπουν [κέ]λευθον ἐ]κ̣[περ]ᾶι̣ς ἐν πό[δεσ]σιν ὀξύ[ρινος ⏑– –] κυν̣ός. –⁚ ]̣´α̣ν τάδε [
25]κο̣υ̣ρ̣[
(unterer Rand fehlt)

24

A

187

(oberer Rand fehlt)
1.[ τιμη.[ μή, ν̣`̣[ δυσδαιμ[
5ὁ̣ πιστὰ .[ εἰκοῖ, μα̣[ ὄλβο.[ ἀλ[ η.[
10ε.[ [ ].[ (unterer Rand fehlt)

24

A

188

(oberer Rand fehlt)
1[]α̣[ [ ]επρ̣[ [] φαιδι̣[μ []ρ̣αι μη[
5(unterer Rand fehlt)

24

A

189

(oberer Rand fehlt)
1[]ε̣ν̣α̣.[ [].παρ̣[ [ ]πτε.[ (unterer Rand fehlt)

24

A

190

(oberer Rand fehlt)
1〈ΣΑΤ.?〉 καὶ πρ.[ ⸏̣πᾶσα γε̣[ φ̣ῶς ἀ̣ν[άψατ’ ἐν δόμοις, ἰε̣ρ̣[ὸ̣]ν̣ ..α̣.[
5ὦ καλλ̣[ίνικε (sc. Herakles), χαῖρε. ἁ̣]π̣α̣ν[ Λ̣[έ]ο̣[ν]τ[ Λ̣έοντ[ ⸏χεῖ̣ρες τ̣[
10απα..[ αα[ ωσ[ ⸏ν.[ ὀρθάδα̣[ν
15ὅ τ’ ἐκ Λέοντ̣[ος ἤδη κ[ κεκ̣λ̣[
(unterer Rand fehlt)

25

t

1

DIE MEMNON—TRILOGIE

25

A

t

Μέμνων

25

A

191

Κατάλογ. 38: Μέμνων.

25

A

192

 Aristophan. Βάτρ. 962f.: ... οὐδ’ ἐξέπληττον (Euripides spricht) αὐτούς (wie etwa Aischylos), ˈ Κύκνους ποιῶν καὶ Μέμνονας κωδω‐ νοφαλαροπώλους (966: σαλπιγγολογχυπηνάδαι σαρκασμοπιτυοκάμπται).

25

A

193

(1n)

Anonym. Florent. FrGriechHist. 647 F 1, 2 p. 200, 12 Jacoby
2n[Laurent. 56, 1 s. 13/14 (F); Paris. suppl. 841 s. 15 (Athen. C)]: ...
3nκαὶ Αἰσχύλος·
1〈ΜΕΜΝ.〉 ‘γένος μὲν αἰνεῖν ἐκμαθὼν ἐπίσταμαι Αἰθιοπίδος γῆς, ἔνθα Νεῖλος ἑπτάρ{ρ}ους γαῖαν κυλίνδων πνευμάτων ἐπομβρίαι 〈. . . . . . . . . . . . . .〉
5ἐν 〈δ’〉 ἥ〈λ〉ι〈οσ〉 πυρωπὸν {ἥλιος} ἐκλάμψας φλόγα τήκει πετραίαν χιόνα· πᾶσα δ’ εὐθαλὴς Αἴγυπτος ἁγνοῦ νάματος πληρουμένη φερέσβιον Δήμητρος ἀντέλλει στάχυν‘.

25

A

193b

 Aristeid. Αἰγύπτιος (48) 15. 18. 34. 53 Keil: (15) ... καί, ὡς ἔοικεν, Αἰγυπτίων μὲν οἱ μὴ ἀποδημήσαντες οὐδὲ εἶδον χιόνα, ἀλλ’ οὐδ’ ἑτέρου λέγοντος δύνανται μαθεῖν ..., οἱ δ’ ἐπὶ τῆι τῆς μεσημβρίας ἀρχῆι χιόνος πλέον ἢ θέρμης ἔχουσιν; καὶ τί γένοιτ’ ἂν τούτου τραγικώτερον
5ψεῦσμα, ἄν τ’ Εὐριπίδης (Hel. 1—3; F 228 N.2) ἄν τ’ Αἰσχύλος αὐτὸς
συνθῆι; ... (18) ... καὶ πρὸς μὲν Εὐριπίδην τε καὶ Αἰσχύλον καὶ ταῦτα ἴσως οὐχ ἱκανά, ἀλλὰ πέρα τῶν ἱκανῶν, οὕτως γε σαφοῦς καὶ πρὸ ποδῶν ὄντος τοῦ ἐλέγχου καὶ δεικνύντος ὅλως τὸ ἀδύνατον ... (34) ... ἀπεβλέψαμεν οὖν εἰς τὰ νέφη καί τις ἔφη τῶν παρόντων “ταῦτα
10δὴ τὰ τοῦ Νείλου ‘πνεύματα‘”, οὕτω γάρ πως ὠνόμασε· καὶ ὃς ἐγέ‐ λασεν ... (53) ... οὔθ’ ὑπὲρ τοὺς Καταρράκτας δυνατὸν τὸ ὕδωρ ὑπερβαλεῖν (sc. τὸν Νεῖλον), εἰ μὴ κατ’ Αἰσχύλον ὡς ἀληθῶς ἐξ αἰθέρος τις αὐτὸ ‘καταπαλτὸν‘ φέρεσθαι θείη ...

25

A

193c

 Schol. Apollon. Rhod. Argonaut. IV 269/71a: περὶ τῆς τοῦ Νείλου ἀναδόσεως διάφοροι αἰτίαι παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἐλέγοντο. Ἀναξα‐ γόρας (59 A 91 D.6) μὲν γάρ φησι διὰ τῆξιν τῆς χιόνος πληθύειν αὐτόν. ὧι ἕπεται καὶ Εὐριπίδης λέγων· (Hel. 1. 3)
5
‘〈Ν〉είλου μὲν αἵδε καλλιπάρθενοι ῥοαί ...
λευκῆς τακείσης χιόνος ὑγραίνει γύην‘. καὶ Αἰσχύλος δὲ καὶ Σοφοκλῆς (F 882 Pears.) ὑπέλαβον τοὺς ὑπὸ τὴν Αἴγυπτον χιονίζεσθαι τόπους καὶ τηκομένης τῆς χιόνος τὴν χύσιν εἰς τὸν Νεῖλον ἐκδίδοσθαι ...

25

A

193d

 Seneca De Nilo 17 [Ioann. Laurent. Lyd. R. μηνῶν IV 107]: ... Anaxagoras (59 A 91 D.6) ait ex Aethiopiae iugis solutas nives ad Nilum usque decurrere. in eadem opinione omnis vetustas fuit; hoc Aeschylus, Sophocles (F 882 Pears.), Euripides (Hel. 1—3; F 228 N.2)
5tradunt ...

25

A

194-196(?)

 Eustath. Homer. Odyss. δ 84: ... λέγεται δὲ καὶ ὁμοφώνως τῶι ἀρσενικῶι, κατὰ τοὺς παλαιούς· ‘Αἰθίοπα‘ γοῦν, φασί, ‘φωνὴν‘ Αἰσχύλος λέγει καὶ
‘πότερα γυνή τις Αἰθίοψ φανήσεται;‘·
5οὕτω δέ, φασί, καὶ ἄλλα ἐξ ἀρρενικῶν ἐπὶ θηλυκὰ μεταφέρονται, ὡς τὸ
‘Κίλιξ δὲ χώρα καὶ Σύρων ἐπιστροφαί‘ (vgl. F 257).

25

A

197a

 Eustath. Homer. Il. Σ 489 ~ Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 445, 17: ... καὶ τὴν ἐκεῖθεν πνοὴν ‘ἄρκιον‘, εἰς ὃ καὶ φέρει
ἐκεῖνος (vermutl. Ailios Dionysios, α 173 Erbse) χρῆσιν ταύτην·
‘καὶ μὴν πελάζει καὶ καταψύχει πνοὴ
5ἄρκιος ὣς ναύτηισιν ἀσκεύοις μολών‘.

25

A

197b

 Hesych. Lex. Α 7698 L. (aus Diogenian.): ‘ἀσκεύοισ‘· ψιλοῖς, ἀπαρασκεύοις. Αἰσχύλος {αγα} Μέμνονι.

25

A

198

 Schol. RV Aristophan. Batr. 1291: ‘.. κυρεῖν παρασχὼν ἰταμαῖς κυσὶν ἀεροφοίτοις (scil. γυψί).‘] ..... {καὶ} τοῦτο {ἐξ αγα} 〈ἐκ〉 Μέμ‐ νονος.

25

A

199a

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 353, 9 = Phot. p. 42, 16 Reitz.: ‘ἀθερήσ‘· ἴσως μὲν ὁ ἀτειρής, ἢ ὁ ἀντερειστικός. Αἰσχύλος {αγα} Μέμνονι·
‘χαλκὸν ἀθερῆ τόν〈δ’〉 ἀσπίδος 〈θ’〉 ὑπερτενῆ‘.
5ἢ ὁ λαμπρός, ὁ διὰ λαμπρότητα ἀθρούμενος· ἢ ὁ ἀθερίζων καὶ οὐδενὸς ἔχων λόγον διὰ σκληρότητα· ἢ ὁ ὀξύς, παρὰ τοὺς ἀθέρας.

25

A

199b

 Hesych. Lex. Α 1562 L. (aus Diogenian.): ‘ἀθερήσ‘· ὁ σίδηρος. ἀτειρής, ὅταν θερίζηι· ἢ θεριστικός· ἢ ὁ διὰ λαμπρότητα ἀθρούμενος· 〈ἢ〉 ὀξύς, {ἢ} 〈ἀπ’〉 ἀσταχύων.

25

A

199c

 ——Α 1541 L. (aus Diogenian.): ‘ἀθε{ι}ρήσ‘· ἤτοι ἀτειρής· ἢ ὁ ἄγαν θεριστικός· ἢ ὑπέροπτος· ἢ θαυμαστός.

25

A

200

 Ὁμηρ. ἐπιμερ. An. Oxon. Cramer. I 122, 11: ‘δουρί‘· πέντε ἔχει δοτι‐ κάς· ........ ἢ ‘δόρει‘ παρ’ Αἰσχύλωι ἐν {αγα} Μέμνονι·
‘... σὺν δόρει στρατόν‘.

25

A

201

 Schol. T Homer. Il. Π 380: Αἰσχύλος δὲ Ἀχιλλέα σὺν τῆι παν‐ οπλίαι φησὶν ὄπιθεν ὁρμήσαντα πηδῆσαι τὴν τάφρον μὴ δείξαντα 〈τὰ〉 νῶτα
τοῖς ἐχθροῖς.

25

A

202*

 Hesych. Lex. Γ 827 L. (aus Diogenian.): ‘γονίασ‘· εὐχερής. Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (bezieht sich vermutlich auf Choëph. 1068 [cf. v. Wila‐ mowitz ad loc.], so dab die Konjektur von Fr. W. Wagner, ‘{αγα} Μέμνονι‘, sich erübrigt).

25

A

203*

 Poll. Ὀνομαστ. IV 109f.: (109) ... ὁπότε μὴν ἀντὶ τετάρτου ὑπο‐ κριτοῦ δέοι τινὰ τῶν χορευτῶν εἰπεῖν ἐν ὠιδῆι, ‘παρασκήνιον‘ καλεῖται τὸ πρᾶγμα {ὡς ἐν Ἀγαμέμνονι Αἰσχύλου}. (110) εἰ δὲ τέταρτος ὑποκριτής τι παραφθέγξαιτο, τοῦτο ‘παραχορήγημα‘ ὀνομάζεται, καὶ πεπρᾶχθαί φασιν
5αὐτὸ ἐν Ἀγαμέμνονι Αἰσχύλου (bezieht sich vermutlich auf die Worte des Pylades Choëph. 900—902, so dab die Lesart des Cod. A an dieser Stelle, ‘Ἀγαμέμνονι‘ [die übrigen haben hier ‘Μέμνονι‘, Z. 9 alle ‘Ἀγαμέμνονι‘], zu Recht bestehen und Z. 9 ‘ὡς—Αἰσχύλου‘ Variante zu Z. 11f. ‘καὶ—Αἰσχύλου‘ sein dürfte).

25

B

t

Ψυχοστασία

25

B

204

Κατάλογ. 72: Ψυχοστασία.

25

B

205a

 Plutarch. Πῶς δεῖ τὸν νέον ποιημάτων ἀκούειν 2: ... οἷον ἐπὶ τοῦ Διὸς εἰρηκότος Ὁμήρου (Il. Χ 210—213)
‘ἐν δ’ ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο,
τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν δ’ Ἕκτορος ἱπποδάμοιο,
5
ἕλκε δὲ μέσσα λαβών· ῥέπε δ’ Ἕκτορος αἴσιμον ἦμαρ,
ὤιχετο δ’ εἰς Ἀΐδαο, λίπεν δέ ἑ Φοῖβος Ἀπόλλων‘, τραγωιδίαν ὁ Αἰσχύλος ὅλην τῶι μύθωι περιέθηκεν, ἐπιγράψας Ψυχο‐ στασίαν καὶ παραστήσας ταῖς πλάστιγξι τοῦ Διὸς ἔνθεν μὲν τὴν Θέτιν, ἔνθεν δὲ τὴν Ἠῶ, δεομένας ὑπὲρ τῶν υἱέων μαχομένων.

25

B

205b1

 Schol. Ariston. A Hom. Il. Θ 70: ‘ἐν δ’ ἐτίθει δύο κῆρε ...‘] ... καὶ ὅτι τὰς θανατηφόρους Μοίρας λέγει. ὁ δὲ Αἰσχύλος νομίσας λέγεσθαι τὰς ψυχὰς ἐποίησε τὴν Ψυχοστασίαν, ἐν ἧι ἐστιν ὁ Ζεὺς
‘ἱστὰσ‘ ἐν τῶι ζυγῶι τὴν τοῦ Μέμνονος καὶ Ἀχιλλέως ‘ψυχήν‘.

25

B

205b2

 Eustath. Homer. Il. Θ 70: φασὶ δὲ οἱ παλαιοί, ὅτι Αἰσχύλος ἐνταῦθα ‘κῆρασ‘ οὐ τὰς εἰς θάνατον Μοίρας, ἀλλὰ ψυχὰς νοήσας ἐποίησεν αὐτὸς Ψυχοστασίαν, ἐν ἧι ὁ Ζεὺς ‘ἵστησιν‘ ἐν ζυγῶι τὴν τοῦ Μέμ‐ νονος καὶ τοῦ Ἀχιλλέως ‘ψυχήν‘.

25

B

205c

 Porphyr. v. Tyr. Quaest. Homer. I 117, 29 Schr. (Schol. B2L Hom. Il. Θ 70): πρὸς Αἰσχύλον Ψυχοστασίαν γράψαντα καὶ τὸ ‘κήρ‘ ἀκούσαντα οὐκ ἐπὶ τῆς Μοίρας λεγόμενον, ἀλλ’ ἐπὶ τῆς ψυχῆς, ὅτι θηλυ‐ κῶς μὲν ‘ἡ κήρ‘ τὴν Μοῖραν δηλοῖ, οὐδετέρως δὲ ‘τὸ κῆρ‘ καὶ περισπω‐
5μένως τὴν ψυχήν, ὃ διαιρεῖται εἰς ‘κέαρ‘. εἰ δὲ ἔλεγε τὴν ψυχήν, οὐκ ἂν ἔφησε ‘δύο κῆρε‘ διὰ τοῦ ‘–ε‘, ἀλλὰ ‘δύο κῆρα‘ διὰ τοῦ ‘–α‘.

25

B

205d

 Schol. BT Homer. Il. Χ 210: ‘κῆρασ‘ τὰς Μοίρας λέγει, οὐ τὰς ψυχάς, ὡς ἐξεδέξατο φαύλως Αἰσχύλος· ἐπάγει γὰρ
‘τὴν μὲν ....‘, ‘τὸ κέαρ‘ δὲ λέγεται οὐδετέρως ἐπὶ τῆς ψυχῆς.

25

B

205e

 Eustath. Homer. Il. Χ 210: φασὶ δὲ οἱ παλαιοὶ ἐκ τούτου τοῦ χωρίου πεπλάσθαι, ὡς καὶ αὐτὸ προεδηλώθη, τὴν Ψυχοστασίαν τῶι Αἰσχύλωι ‘κῆρε‘ νοήσαντι τὰς ψυχάς, ὡς καθόλου τοῦ Διὸς ‘ψυχὰς ἱστῶντοσ‘. Vgl. Schol. T p. 388, 12 M.

25

B

205f

 Poll. Ὀνομαστ. IV 130: ἀπὸ δὲ τοῦ θεολογείου ὄντος ὑπὲρ τὴν σκηνὴν ἐν ὕψει ἐπιφαίνονται θεοί, ὡς ὁ Ζεὺς καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ἐμ Ψυχο‐ στασίαι. ἡ δὲ γέρανος μηχάνημά ἐστιν ἐκ μετεώρου καταφερόμενον ἐφ’ ἁρπαγῆι σώματος, ὧι κέχρηται Ἠὼς ἁρπάζουσα τὸ σῶμα τὸ Μέμνονος.

25

B

206

 Hesych. Lex. Α 5048 L. (aus Diogenian.) ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 402, 25 = Phot. p. 136, 25 Reitz.: ‘ἀνηκίδωτοι‘· ἄνευ ἀκίδος. Αἰσχύλος Ψυχοστασίαι.

25

B

207a

 Hesych. Lex. Α 8338 L. (aus Diogenian.): ‘αὐριβάτασ‘. Αἰσχύ‐ λος τὸ ‘αὐρι–‘ {ον} ἐπὶ τοῦ ταχέως τίθησι· καὶ ὁ αὐτὸς Ψυχοστασίαι
οὕτως φησὶ τὸ ὄνομα, ταχυβήμων.

25

B

207b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. I 464, 9: ‘αὐρίβατον‘. τὸ ‘αὐρι–‘ τιθέασιν ἐπὶ τοῦ ταχέως καὶ τάχα. οὐκ ἀπὸ τῆς ‘αὔρασ‘, ἀλλὰ κατά τινα βαρβαρικὴν λέξιν· τάχα δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ ‘αὔριον‘.

25

B

208

 Lexic. Messan. ed. H. Rabe, Rhein. Mus. 47, 1892, 412: ... καὶ συνα]λ〈ο〉ιφῆι [‘ὤια‘. ἔστι δὲ] καὶ διὰ μόνου τοῦ ‘ο‘, ἡ [‘ὄα‘. Αἰσχύ‐ λος] Ψυχοστασίαι. Vgl. Poll. Ὀνομ. VII 62.

25

B

209(?)

 Strab. Γεωγραφ. XV 3, 2: ... φησὶ δὲ καὶ Αἰσχύλος τὴν μητέρα Μέμνονος Κισσίαν.

26

t

1

DIE ACHILLEUS—TETRALOGIE

26

A

t

Μυρμιδόνες

26

A

211

Κατάλογ. 40: Μυρμιδόνες.

26

A

212

 Aristophan. Βάτρ. 911—938. 992f. 1039—1042. 1262. 1264f. (1267. 1271. 1275. 1277): (911—938) 〈ΕΥΡ.〉 ...πρώτιστα μὲν γὰρ ἕνα τιν’ ἂν καθῖσεν (Aischylos) ἐγκαλύψας,
5Ἀχιλλέα τιν’ ἢ Νιόβην, τὸ πρόσωπον οὐχὶ δεικνύς,
πρόσχημα τῆς τραγωιδίας, γρύζοντας οὐδὲ τουτί. 〈ΔΙΟΝ.〉 μὰ τὸν Δί’, οὐ δῆθ’. 〈ΕΥΡ.〉 ὁ δὲ χορός 〈γ’〉 ἤρειδεν ὁρμαθοὺς ἂν μελῶν ἐφεξῆς τέτταρας ξυνεχῶς ἄν· οἱ δ’ ἐσίγων.
10〈ΔΙΟΝ.〉 ἐγὼ δ’ ἔχαιρον τῆι σιωπῆι, καί με τοῦτ’ ἔτερπεν οὐχ ἧττον ἢ νῦν οἱ λαλοῦντες. 〈ΕΥΡ.〉 ἠλίθιος γὰρ ἦσθα, σάφ’ ἴσθι. 〈ΔΙΟΝ.〉 κἀμαυτῶι δοκῶ. τί δὲ ταῦτ’ ἔδρας’ ὁ δεῖνα;
15〈ΕΥΡ.〉 ὑπ’ ἀλαζονείας, ἵν’ ὁ θεατὴς προσδοκῶν καθῆ〈ι〉το, ὁπόθ’ ἡ Νιόβη τι φθέγξεται· τὸ δρᾶμα δ’ ἂν διήιει. 〈ΔΙΟΝ.〉 ὦ παμπόνηρος, οἷ’ ἄρ’ ἐφενακιζόμην ὑπ’ αὐτοῦ. τί σκορδινᾶι καὶ δυσφορεῖς; 〈ΕΥΡ.〉 ὅτι αὐτὸν ἐξελέγχω.
20κἄπειτ’ ἐπειδὴ ταῦτα ληρήσειε καὶ τὸ δρᾶμα ἤδη μεσοίη, ῥήματ’ ἂν βόεια δώδεκ’ εἶπεν, ὀφρῦς ἔχοντα καὶ λόφους, δείν’ ἄττα μορμορωπά, ἄγνωτα τοῖς θεωμένοις. 〈ΑΙΣΧ.〉 οἴμοι τάλας.
25〈ΔΙΟΝ.〉 σιώπα. 〈ΕΥΡ.〉 σαφὲς δ’ ἂν εἶπεν οὐδὲ ἓν— 〈ΔΙΟΝ.〉 μὴ πρῖε τοὺς ὀδόντας. 〈ΕΥΡ.〉 ἀλλ’ ἢ ‘Σκαμάνδρουσ‘ ἢ ‘τάφρουσ‘ ἢ ’π’ ἀσπίδων ἐπόντας ‘γρυπαιέτουσ‘ χαλκηλάτους καὶ ῥήμαθ’ ἱππόκρημνα,
30ἃ ξυμβαλεῖν οὐ ῥάιδι’ ἦν. 〈ΔΙΟΝ.〉 νὴ τοὺς θεούς, ἐγὼ γοῦν ἤδη ποτ’ ἐν μακρῶι χρόνωι νυκτὸς διηγρύπνησα τὸν ‘ξοῦθον ἱππαπλεκτρυόνα‘ ζητῶν τίς ἐστιν ὄρνις. 〈ΑΙΣΧ.〉 σημεῖον ἐν ταῖς ναυσίν, ὦμαθέστατ’, ἐνεγέγραπτο.
35〈ΔΙΟΝ.〉 ἐγὼ δὲ τὸν Φιλοξένου γ’ ὤιμην Ἔρυξιν εἶναι. 〈ΕΥΡ.〉 εἶτ’ ἐν τραγωιδίαις ἐχρῆν κἀλεκτρυόνα ποῆσαι; 〈ΑΙΣΧ.〉 σὺ δ’ ὦ θεοῖσιν ἐχθρέ, ποῖ’ ἄττ’ ἐστὶν ἅττ’ ἐποίεις; 〈ΕΥΡ.〉 οὐχ ‘ἱππαλεκτρυόνασ‘ μὰ Δί’ οὐδὲ ‘τραγελάφουσ‘, ἅπερ σύ,
ἃν τοῖσι παραπετάσμασιν τοῖς Μηδικοῖς γράφουσιν ....
40(992f.: der Chor wendet sich an Aischylos) 〈ΧΟΡ.〉 ‘τάδε μὲν λεύσσεις, φαίδιμ’ Ἀχιλλεῦ‘· σὺ δὲ τί, φέρε, πρὸς ταῦτα λέξεις; .... (1039—1042) 〈ΑΙΣΧ.〉 ...ἀλλ’ ἄλλους τοι πολλοὺς ἀγαθούς (scil. Ὅμηρος ἐδίδαξεν),
45
ὧν ἦν καὶ Λάμαχος ἥρως· ὅθεν ἡμὴ φρὴν ἀπομαξαμένη πολλὰς ἀρετὰς ἐπόησεν, Πατρόκλων, Τεύκρων θυμολεόντων, ἵν’ ἐπαίροιμ’ ἄνδρα πολίτην ἀντεκτείνειν αὑτὸν τούτοις, ὁπόταν σάλπιγγος ἀκούσηι ... (1262. 1264f. [1265 = 1267. 1271. 1275. 1277])

26

A

212

(50)

〈ΕΥΡ.〉 ... εἰς ἓν γὰρ αὐτοῦ πάντα τὰ μέλη ξυντεμῶ ... ‘Φθιῶτ’ Ἀχιλλεῦ, τί ποτ’ ἀνδροδάϊκτον ἀκούων, ἰή, κόπον, οὐ πελάθεις ἐπ’ ἀρωγάν;‘ ...

26

A

212a1

 Schol. Aristophan. Batr. 911: ὁ Ἀχιλλεὺς 〈δὲ〉 καθήμενός ἐστι καὶ οὐκ ἀποκρινόμενος παρ’ Αἰσχύλωι ἐν δράματι ἐπιγραφο‐ μένωι Φρυξὶν ἢ Ἕκτορος λ{ο}ύτροις. οὐδὲν δὲ ὁ Ἀχιλλεὺς φθέγ‐ γεται.
5 ἄλλως (fehlt in R)· εἰκὸς τὸν ἐν τοῖς Φρυξὶν Ἀχιλλέα ἢ Ἕκτορος λύτροις, ἢ τὸν ἐν Μυρμιδόσιν, ὃς μέχρι τριῶν ἡμερῶν οὐδὲν φθέγ‐ γεται (dies Verwechslung mit der Niobe: s. F 243a § 6; 273, 6).

26

A

212a2

 Schol. Φ Aischyl. Prometh. 436: ἡ Νιόβη διὰ τὴν ὑπερβάλ‐ λουσαν λύπην ἐσιώπα, καὶ οἷον τὸ τοῦ Ἀχιλλέως, ὅταν ἐστάλησαν πρὸς ἐκεῖνον ὁ Ταλθύβιος καὶ Εὐρυβάτης καλοῦντες εἰς μάχην, 〈ὁ δ’〉 ἐσίγησεν.

26

A

212b1

 Schol. R Aristophan. Batr. 932: προείρηται (s. b2/3) ὅτι ἐκ τῶν Μυρμιδόνων ἐστὶν ἐπὶ νεὼς
‘ἐπὶ {δ’} αἰετὸς 〈δὲ〉 ξοῦθος ἱππαλεκτρυὼν ...‘.

26

A

212b2

 —V Eir. 1177: ‘κἆιτα φεύγει πρῶτος ὥσπερ ‘ξοῦθος ἱππαλεκ‐ τρυὼν‘ ˈ τοὺς λόφους σείων.‘] ... ὅτι τοῦ παρ’ Αἰσχύλωι {πολλάκις} 〈ἐν Μυρμιδόσι〉 κληθέντος ‘ἱππαλεκτρυόνοσ‘, ὃν ἀεὶ κωμωιδοῦσιν, {λεχ‐ θέντα ἐν μυρμηδόσιν} 〈πολλάκισ〉 μέμνηται. —ἄλλως· ὁ Αἰσχύλος·
5‘ἀπὸ {δ’} αἰετὸς 〈δὲ〉 ξοῦθος ἱππαλεκτρυὼν
στάζει, κριθέντων φαρμάκων πολὺς πόνοσ‘.

26

A

212b3

 —Ornith. 800: ‘... κἀστὶ νυνὶ ‘ξοῦθος ἱππαλεκτρυών‘ ...‘] παρὰ τὰ γραφέντα ἐκ Μυρμιδόνων Αἰσχύλου.

26

A

212c1

 —Batr. 992: ‘τάδε μὲν λεύσσεις, φαίδιμ’ Ἀχιλλεῦ ...‘] πρὸς τὸν Αἰσχύλον ὁ χορὸς ἀπὸ τῶν αὐτοῦ. ἔστι δὲ ἀρχὴ αὕτη Μυρμιδόνων Αἰσχύλου.

26

A

212c2

 Eustath. Homer. Od. ψ 124: τὸ δὲ ‘ταῦτά γε λεῦσσε, πάτερ φίλε‘ μεταλαβὼν Αἰσχύλος ἔφη τὸ
‘τάδε μὲν λεύσσεις, φαίδιμ’ Ἀχιλλεῦ‘, ὃ κεῖται παρὰ τῶι Κωμικῶι (Βάτρ. 992).

26

A

212c3

 Harpokr. Λέξ. ῥητορ. p. 159, 6 Bekker: ‘προπεπωκότεσ‘ ἀντὶ τοῦ προδεδωκότες. ἐκ μεταφορᾶς δὲ λέγεται. Δημοσθένης Ὑπὲρ Κτησιφῶντος (296). ἐν ἀρχῆι δὲ τῶν Μυρμιδόνων Αἰσχύλος·
‘τάδε μὲν λεύσσεις, φαίδιμ’ Ἀχιλλεῦ,
5δοριλυμάντους Δαναῶν μόχθους, οὓς 〈σὺ προπίνων θάσσεισ〉 εἴσω κλισίας ...‘.

26

A

212c4

s. F 213.

26

A

212d1

 Schol. RVQM Aristophan. Batr. 1264: Εὐριπίδης ἐστὶ τὰ Αἰσχύλου λέγων· ἔστι δὲ ἐκ Μυρμιδόνων Αἰσχύλου.

26

A

212d2

 —min. ebd.: τοῦτο ἀπὸ τῶν Πρέσβεων πρὸς Ἀχιλλέα Αἰσχύ‐ λος πεποίηκεν, ἔστι δὲ ἐκ Μυρμιδόνων.

26

A

212d3

 Athen. Δειπνοσοφ. XII 76: ἦν δ’ ὄντως λεπτότατος καὶ μακρό‐ τατος ὁ Κινησίας, εἰς ὃν καὶ ὅλον δρᾶμα γέγραφεν Στράττις (F 16 [I 716] Kock), ‘Φθιώτην Ἀχιλλέα‘ αὐτὸν καλῶν διὰ τὸ ἐν τῆι αὑτοῦ ποιήσει συνεχῶς τὸ ‘Φθιῶτα‘ λέγειν. παίζων οὖν εἰς τὴν ἰδέαν αὐτοῦ ἔφη·
5‘Φθιῶτ’ Ἀχιλλεῦ ....‘.

26

A

212A

〈ΧΟΡ.〉 τάδε μὲν λεύσσεις, ˈ φαίδιμ’ Ἀχιλλεῦ, ˈ δοριλυμάντους ˈ Δαναῶν μόχθους, ˈ οὓς 〈σὺ προπίνων ˈ θάσσεισ〉 εἴσω ˈ
κλισίας ...

26

A

212B

〈ΧΟΡ.〉 Φθιῶτ’ Ἀχιλλεῦ, τί ποτ’ ἀνδροδάϊκτον ἀκούων, ἰή, κόπον οὐ πελάθεις ἐπ’ ἀρωγάν;

26

A

212C

Σκάμανδρος

26

A

212D

τάφρος

26

A

212E

γρυπαίετος

26

A

212F

ἀπ’ αἰετὸς δὲ ξοῦθος ἱππαλεκτρυὼν στάζει, κριθέντων φαρμάκων πολὺς πόνος.

26

A

212G

τραγέλαφος

26

A

213-218

(1n)

Pap. Ox. 2163 fr. 1—6

26

A

213

(1n)

(Anfang des Dramas)
1〈ΧΟΡ.〉 ⸤τάδε μὲν λεύσσεις, φαίδιμ’ Ἀχιλλεῦ,⸥ δ̣ορι̣λ̣⸤υμάντους Δαναῶν μόχθους, ο̣ὓς σὺ π̣[ροπίνων θάσσεις] ⸤εἴσω κλισία⸤ς ....
5⸖ οὕνε̣[κα .... δηΐ[ο̣ ηρι[
τον̣[

26

A

214

[ ]..[ []ω̣λει̣.[ []κοτα[ [] [

26

A

215

[ ].[ []εν.[ [ ].[

26

A

216col1

[]ν.[.] φήσομεν̣ []εν̣ω̣ν κακανδρίαι [ ].α.αις ἄτερ δίκης [ ] αἰνέσω
5[ ]..η̣σχεασ[ [ ].μερ̣ο̣ς̣ [ ]α
[ ]η̣νColumn end

26

A

216col2

[ .[ ..[ στεν̣[
5ἑ̣ρπ[ ἀβλ̣[
θ..[Column end

26

A

217

[]διο[ [ ]....[ [ο̣]μ̣μα[ς̣ [ ]δον[
5[ ].λλο[ [ ]η[

26

A

218

[]..[ [ ]π̣ρα.[ [ ]κ̣ρο[
[ ]ρ.[

26

A

219

(1n)

Pap. Ox. 2255 fr. 31
1(oberer Rand fehlt)
1[ ]....[ [ ]ο̣ραι συν[ [].πυρὸ[ς [ ] ἀ̣στρα[
5[ ]ηνε[ [ ] τάδε̣ [ [ ]ρ̣αν[ (unterer Rand fehlt)

26

A

220-223

(1n)

Pap. Ox. 2163 fr. 7—9. 11

26

A

220

[ ]..[ [].υδ[ [ ].ν[

26

A

221

[ ]σδ’ ἀνόνητον [] διαφθορά̣ς [] θ̣άσσεις [ο̣]ν ἄνα̣ξ̣ Ἀ̣χ̣ιλλεῦ
5[ Ἕ⸥λ̣λανα μὴ π̣ρ̣οδῶ〈ι〉ς σ̣⸤τρατόν [ ]φιστονως [ ζε]ύγνυται μελα[ [ ]ν φράσα̣ι.ελ̣[ [ ]ν̣εδ.[
10[ ]ο̣ρτ.[

26

A

222

[ ]ν [ ] [ ]πτωσ[ [ ]ον[
5[].τισ[ [].ρι[ [ ]...

26

A

223

[ ]...[ [] οὐ κεχώ̣σο[μαι [π]ᾶσαν̣ ἡνίαν̣ [ [] πρᾶσς’ ὅπη[ι
5[ ] ἐμῶν φρε[νῶν [] δ̣υσ̣τ̣όμων λ[ [ ]εν̣..σ̣[τ̣].μ[ [ ]α̣ξιω τ̣[

26

A

223a(??)

(1n)

Pap. Ox. 2253
1(oberer, breiter Rand)
1Ζηνὸς μ]ὲν εὐ̣χαῖς̣ ⁝ πρῶτα πρε̣σ̣β̣εύ̣ων σέβ[ας ἔπειθ’ ἱ]κν̣οῦμ̣αι ⁝ φέγγος ἡλίου τὸ νῦν, ὀργὴν ἀμ]εῖψαι ⁝ ξὺν̣ τύχαις εὐ̣ημέρ[οις κακῶς ἐνοῦ̣σ̣]α̣[ν] ⁝ Ἑ̣λλ̣ά̣δ̣ος λοχαγέταις,
5οἵ περ Με]ν̣έλεωι ⁝ τὴν βίαιον ἁρπαγὴν γυναικὸς ἐκ]π̣ρά̣σσουσι ⁝ Π̣ρ̣[ι]α̣μ̣[ί]δη̣ν̣ Π̣άριν̣,
δοῖεν δὲ νείκη̣]ς ⁝ εὐ̣μ̣ενῆ{ι} σ̣υνα̣[λ]λ̣[α]γ̣ή̣ν. ἀλλ’ οὐδ]έ̣π̣ω̣ [κ]ῦ̣μ̣’ ⁝ ἐξ̣αμυ̣[ντ]έ̣[ον κακ̣ῶν, λωτὸν δὲ δρέ]π̣τ̣ο̣ι̣, ⁝ φη̣σ̣[ὶ Πηλέως γόνος,
10[ ]π̣[ (Lücke von etwa 21 Zeilen)
32?[
]μ̣ονος
33?[
]... Τρ̣ω̣ϊκόν
34?[
].τοῦ θ̣εο̣ῦ
34?(unterer Rand)

26

A

224(?)

 Tryphon Περὶ τρόπων 5 (Περὶ μεταλήψεως) p. 195, 15 Sp. (≌ Gre‐ gor. v. Kor. Π. τρόπων 4 p. 217, 28 Sp.; vgl. Georg. Choirob. Π. τρόπων 4 p. 247, 28 Sp. ≌ Anon. Π. τρόπων 4 p. 209, 3 Sp.): ...καὶ
5
‘Τεῦκρος δὲ τόξου χρώμενος φειδωλίαι
ὑπὲρ τάφρου πηδῶντας ἔστησε〈ν〉 Φρύγασ‘· εἴρηται γὰρ ‘φειδωλίαι‘ ἀντὶ τοῦ ἀκριβείαι (von hier dann Soph. Αἴας 1278—1280 [Teukros über Aias] ‘... εἰς δὲ ναυτικὰ σκάφη ˈ πηδῶντος ἄρδην Ἕκτορος τάφρων ὕπερ· ˈ τίς ταῦτ’ ἀπεῖρξεν;‘).

26

A

225a

(1n)

Pap. Soc. Ital. 1211:
1〈ΑΧ.〉 . . . . . . . . . . . . . .
1. . . . . . . . . . . . . .
1λ̣εύ{σ}σουσι τοὐμὸν σῶμα; μὴ δόκει ποτὲ π̣έτρ̣[ο]ις καταξα̣νθέντα Πηλέως γόνον φθορὰ]ν̣ [ἀ̣]ν̣ήσειν Τρωϊκὴν ἀνὰ χθόνα
καθ]η̣μένοισι Τρωσὶ τὴν ἄ[ν]ε̣υ δορ̣[ό̣]ς.
5〈ΑΝΤ.〉 καίτο]ι̣ γένοιτ’ ἄν, εὐπετέστερ̣[ο̣ν̣] δ̣’ ἔχ̣ο[ι]ς τὸν], τοῦτο δή, ‘βροτοῖσιν ἰατρὸν πόνων‘. 〈ΑΧ.〉 τάρβε]ι̣ δ’ Ἀχαιῶν χεῖρα ἐφορμήσω δορί, αν (i. e. ἀντὶ) ἕνεκα μαιμ]ῶσαν ὀ̣ργῆι ποιμένος κακοῦ διαί; ἀλλ’ εἴ]περ εἷς ὤν, ὡς λέγουσι σύμμαχοι,
10τροπὴ]ν τοσαύτην ἔκτις’ οὐ παρὼν μάχηι, ὅδε εἴ]μ̣’ ἐγὼ{ι} τὰ πάντ’ Ἀχαιϊκῶι στρατῶι. τορῶς] δ̣’ ἀφεῖναι τοὔπος οὐκ αἰδώς μ’ ἔχει. τίς γὰρ] τ̣οιούτ[ο]υ̣ς̣ εὐγενεστέρους ἐμοῦ ἀρχοὺς ἂ]ν [ε̣ἴ̣π̣]οι καὶ στρατοῦ ταγ̣[ε]ύ̣ματα;
15......]..[..].. ὑμᾶς εἷς ἀνὴρ ἠ[ι]κ[ί̣]ζετο ...... τ̣]αράσσων καὶ πολυσκεδεῖς τ̣[ι]θε̣ίς, λαβὼν τὰ] τεύ[χη π]ερὶ νέοις βρα[χ̣ίο]σ̣ιν, .......].ευ̣ τ̣[...].δ̣ε πάνθ’ ὑμῶ[ν] στρατόν, πλῆθος] δ̣ὲ̣ Τ̣[ρώ]ων εὐμαρῶς ἐ̣τ̣[ρ̣έ̣]ψατο̣;
20............]ν̣δ.ο̣ς προδοσίαν̣ ....ν̣ ἐμοί ............. ἄ̣]ν̣δρα τόνδ’ α[ἰσχρῶς] θ̣ανεῖν [ ].πά̣.............ρ̣..ν [ ]οις ἐ̣ν̣δ̣ι̣δο̣ῦσιν..σ̣ς..μ̣.ν [ ]σ̣ι κἀφ̣α̣νῆ σ̣τ̣ρα̣τ̣η̣[λάτην
25[ ] τόνδ’ ἀπολλυ...[..]..ν [ ]ας̣ εἶπον, οὐ ψευδ[ῆ λ]έ[γ̣]ων [ ]ω̣ι τό̣νδ’ ἀπ̣οφθερεῖ̣ στρατόν 〈ΧΟΡ.?〉 μ]ῆ̣νις, ὡς ὁρᾶν πάρα. [ δέδ]ο̣ι̣κα τὴν̣ ἡ̣γ̣ουμένην
30[ ἐμ]φ̣α̣νῶς κατήγορο̣ς̣ [ ].. ἐ̣λε[ύ]θερον λέγεις [ ]... εὐ̣τυχεστέρα
[ ].ας̣ μ̣’ [οὐ]δεὶς φ̣ρονεῖ. [ ο]ὐ̣δαμῶς πρέ̣π̣ει τόδ̣ε.
35[ ].κ̣α̣ι διαλ[λα]γαί. [ δυστ]υχῶ μειλί[γ]ματι.

26

A

225b

 Non. Marcell. De conpend. doctr. p. 432, 31 M.: ‘pervicacia‘ et ‘pertinacia‘ hoc distant: pervicacia est interdum bonarum rerum perse‐ verantia, pertinacia semper malarum. Accius Myrmidonibus (F I [4—9] Klotz):
5‘tu pertinaciam esse, Antiloche, hanc praedicas, ego pervicaciam ai〈o〉 et 〈e〉a me uti volo. nam pervicacem dici{s} me esse et vincere, perfacile patior, pertinacem nihil moror. haec fortis sequitur, illam indocti possident;
10tu addis quod vitio est, demis quod laudi datur.‘

26

A

226

 Schol. Aristoph. Ornith. 1256 (≌ Sud. Lex. Τ 969 Adl.): ‘... τριέμβολον...‘] ... μήποτε δὲ καὶ πλοίου τις ἦν κατασκευή· καὶ γὰρ ‘δεκ‐ έμβολον‘ Αἰσχύλος εἶπε τὴν τοῦ Νέστορος ναῦν ἐν Μυρμιδόσιν.

26

A

227

 Schol. Aristoph. Ekkles. 392 (≌ Sud. Lex. Α 3715 Adl.): ‘Ἀντί‐ λοχ’, ἀποίμωξόν με τοῦ τριωβόλου ˈ τὸν ζῶντα μᾶλλον· τἀμὰ γὰρ διοίχε‐ ται.‘] παρὰ τὸ ἐξ Αἰσχύλου Μυρμιδόνων·
〈ΑΧΙΛΛ.〉 ‘Ἀντίλοχ’, ἀποίμωξόν με τοῦ τεθνηκότος
5τὸν ζῶντα μᾶλλον· 〈τἀμὰ γὰρ διοίχεται〉.‘

26

A

228a

 Athen. Δειπνοσοφ. XIII 75. 79: (75) ... οὕτω δ’ ἐναγώνιος ἦν ἡ περὶ τὰ ἐρωτικὰ πραγματεία, καὶ οὐδεὶς ἡγεῖτο φορτικοὺς τοὺς ἐρωτι‐ κούς, ὥστε καὶ Αἰσχύλος μέγας ὢν ποιητὴς καὶ Σοφοκλῆς ἦγον εἰς τὰ θέατρα διὰ τῶν τραγωιδιῶν τοὺς ἔρωτας, ὁ μὲν τὸν Ἀχιλλέως πρὸς Πάτρο‐
5κλον, ὁ δ’ ἐν τῆι Νιόβηι (s. F 448 Pears.) τὸν τῶν παίδων ..... (79) ... Σόλων (F 12, 2 D.3) ... Αἰσχύλος τε καὶ Σοφοκλῆς ἀναφανδὸν ἔφασαν, ὁ μὲν Μυρμιδόσιν·
〈ΑΧΙΛΛ.〉 ‘σέβας δὲ μηρῶν ἁγνὸν οὐκ ἐπηιδέσω,
ὦ δυσχάριστε τῶν πυκνῶν φιλημάτων‘,
10ὁ δ’ ἐν Κολχίσιν περὶ Γανυμήδους τινὰ λόγον ποιούμενος· (F 345 Pears.)
‘μηροῖς ὑπαίθων τὴν Διὸς τυραννίδα‘.

26

A

228b

 Plutarch. Ἐρωτικός 5: πρόσλαβε δὲ τῶι Σόλωνι (F 12 D.3) καὶ τὸν Αἰσχύλον λέγοντα·
〈ΑΧΙΛΛ.〉 ‘σέβας δὲ μηρῶν 〈ἁγνὸν〉 οὐ κατηιδέσω,
ὦ δυσχάριστε τῶν πικρῶν φιλημάτων‘.

26

A

228c

 —Πῶς ἄν τις διακρίνειε τὸν κόλακα τοῦ φίλου 19: ... ἡ κολακεία ... καὶ κατηγοροῦσα τοῦ ἐρῶντος ὡς ἀνέραστα πολλὰ καὶ σκληρὰ καὶ νε‐ μεσητὰ ποιοῦντος·
〈ΑΧΙΛΛ.〉 ‘ὦ δυσχάριστε τῶν πυκνῶν φιλημάτων‘.

26

A

228d

 Plat. Συμπός. p. 180a 4: Αἰσχύλος δὲ φλυαρεῖ φάσκων Ἀχιλλέα Πατρόκλου ἐρᾶν, ὃς ἦν καλλίων οὐ μόνον Πατρόκλου, ἀλλὰ ἄρα καὶ τῶν ἡρώων ἁπάντων, καὶ ἔτι ἀγένειος, ἔπειτα νεώτερος πολύ, ὥς φησιν Ὅμηρος.

26

A

229a

 Lukian. Ἔρωτες 54: ... οὐδὲ γὰρ ὁ Πάτροκλος ὑπ’ Ἀχιλλέως ἠγαπᾶτο μέχρι τοῦ καταντικρὺ καθέζεσθαι
‘δέγμενος Αἰακίδην, ὁπότε λήξειεν ἀείδων‘ (Il. Ι 191), ἀλλ’ ἦν καὶ τῆς ἐκείνων φιλίας μεσῖτις ἡδονή· στένων γοῦν Ἀχιλλεὺς τὸν
5Πατρόκλου θάνατον ἀταμιεύτωι πάθει πρὸς τὴν ἀλήθειαν ἀπερράγη,
‘μηρῶν τε τῶν σῶν εὐσεβὴς ὁμιλία‘ κλαίων.

26

A

229b

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 55
1×–⏑–×⁝ ἡ ξυναυ]λία δ’ ἐ̣κ[εῖ μηρῶν τε τῶν σῶν εὐσεβ⸥ὴς ὁμιλ̣⸤ία [
]α̣ σκότο[
[ π]αντάπ[ασι

26

A

230

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 321, 19 = Phot. p. 5, 15 Reitz. = Sud. Lex. Α 25 Adl.; «Zonar.» Lex. p. 9, 2 Tittm. ≌ Lex. cod. Paris. 2669 (An. Par. Cramer. IV 85, 21); ~ Hesych. Lex. Α 94 L. (aus Diogenian.): ‘ἀβδέλυκτα‘· ἀμύσακτα, ἀμίαντα. τὰ μὴ μιαίνοντα,
5ἃ ‘οὐκ‘ ἄν τις ‘βδελυχθείη‘ καὶ δυσχεράνειε. τραγικωτέρα δὲ ἡ λέξις. Αἰσχύλος Μυρμιδόσι·
〈ΑΧΙΛΛ.〉 ‘καὶ μήν, φιλῶ γάρ, ἀβδέλυκτ’ ἐμοὶ τάδε‘.

26

A

231a1

 Schol. Aristoph. Ornith. 807f. (~ Sud. Lex. Τ 183 Adl.): ‘ταυτὶ μὲν ἠικάσμεσθα κατὰ τὸν Αἰσχύλον· ˈ ‘τάδ’ οὐχ ὑπ’ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν πτεροῖσ‘.‘] ἐκεῖνος γὰρ Λιβυστικὴν αὐτὴν καλεῖ παροι‐ μίαν·
5〈ΑΧΙΛΛ.〉 ‘ὧ{σ}δέ ἐστι μύθων τῶν Λιβυστικῶν λόγος, πληγέντα ἀτράκτωι τοξικῶι τὸν αἰετὸν εἰπεῖν ἰδόντα μηχανὴν πτερώματος· “τάδ’ οὐχ ὑπ’ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν πτεροῖς ἁλισκόμε〈σ〉θα”.‘
10πεποίηκε γὰρ ὁ Αἰσχύλος αἰετὸν τρωννύμενον καὶ λέγοντα ταῦτα, ἐπειδὴ εἶδε τὸ βέλος ἐπτερωμένον καὶ ἐμπεπαρμένον αὐτῶι. καὶ ἡμεῖς οὖν, φησίν, οὐχ ὑπ’ ἄλλων πάσχομεν ταῦτα, ἀλλὰ τῆι ἑαυτῶν γνώμηι. ‖ ὅλον τοῦτο ἐκ Μυρμιδόνων Αἰσχύλου. τὸ δὲ
‘οὐχ ὑπ’ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν πτεροῖς
15ἁλισκόμε〈σ〉θα‘
ἀντὶ τοῦ ἑαυτοῖς ταῦτα πεποιήκαμεν.

26

A

231a2

 Sud. Lex. Ο 992 Adl.: ‘οὐχ ὑπ’ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν πτεροῖς ˈ ἁλισκόμε〈σ〉θα‘· ἀντὶ τοῦ ἑαυτοῖς ταῦτα πεποιήκαμεν. ‘λόγοσ‘ γὰρ
〈ΑΧΙΛΛ.〉 ‘πληγέντα ἀτράκτωι τοξικῶι τὸν αἰετὸν
εἰπεῖν ἰδόντα {τὴν} μηχανὴν {τοῦ} πτερώματος·
5”〈τάδ’〉 οὐχ ὑπ’ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν πτεροῖς ἁλισκόμε〈σ〉θα”.‘

26

A

231b

 Diogenian. Proverb. praef. p. 180, 9 v. Leutsch—Schneidewin: ‘Λιβυκὸσ‘ δὲ ‘αἶνοσ‘ ἀπὸ τοῦ ἔθνους εἰρῆσθαι λέγεται, ἀπὸ Λίβυός τινος —οἱ δὲ Κύβισαν εὑρετὴν γενέσθαι τοῦ εἴδους τούτου—, ὡς Αἰσχύλος διασαφεῖ·
5〈ΑΧΙΛΛ.〉 ‘ὧδ’ ἐστὶ μύθων τῶν Λιβυ〈στι〉κῶν {τὸ} κλέοσ‘.

26

A

231c

Athen. Δειπνοσοφ. XI 85 (v. 3f.).

26

A

231d

Aristeid. Περὶ ῥητορικῆς 15 (v. 3f.).

26

A

231e

Dionys. v. Halik. Δημοσθένης 7 p. 141, 6 Usen.—Raderm. (v. 3f.).

26

A

231f

 Galen. Περὶ τῶν καθ’ Ἱπποκράτην καὶ Πλάτωνα δογμάτων IV p. 367, 11 Iw. Müller (v. 3f.).

26

A

231g

«Philon» Περὶ ἀφθαρσίας κόσμου 49 (v. 3f.).

26

A

231h

Eustath. Homer. Il. Ζ 168 (v. 3f.).

26

A

231i

 Sud. Lex. Π 3 Adl. [Schol. min. Aisch. Agam. 822 p. 509, 1 Dind.] (v. 3f.). cf. Nauck2 p. 46* (XXIII). Fab. Aesop. 273 Hausrath (276 Perry).

26

A

232

 Schol. (fehlt in V) Aristoph. Ornith. 1420: ‘πτερῶν, πτερῶν δεῖ· μὴ πύθηι τὸ δεύτερον.‘] παρὰ τὸ Αἰσχύλου ἐκ Μυρμιδόνων·
〈ΑΧΙΛΛ.〉 ‘ὅπλων, ὅπλων δεῖ ....‘.

26

A

233

 Hesych. Lex. Α 763 L. (aus Diogenian.): ‘ἀγρέμον〈α〉‘· τὸν κάμακα, ἀπὸ τοῦ ‘ἀγρεῖν‘ καὶ λαμβάνειν, ἤγουν ‘ἀγρεύειν‘. ἢ λαμπάδα· ἢ δόρυ. Αἰσχύλος δὲ Μυρμιδόσιν ‘ἀγρέμονα‘ τὸν ἐπιμήνιον.

26

A

234a

——II 9, 22 Schm.: ‘ἐγκουράδεσ‘· τὰ ἐν τῶι προσώπωι στίγματα,
καὶ οἱ ἐν ταῖς ὀροφαῖς γραφικοὶ {προσώπων} πίνακες. ἔστι γὰρ ‘κουράσ‘ ἡ ὀροφή, {καὶ ὁ γραπτὸς πίναξ} ‘ἐγκουράσ‘ δὲ ὁ γεγραμμένος 〈πίναξ〉. Αἰσχύλος Μυρμιδόσιν. εἰ μὴ ἄρα ἰσοδυναμεῖ, ὡς ‘κοτῶ‘ καὶ ‘ἐνεκότουν‘
5παρὰ Σοφοκλεῖ (F 1042 Pears.).

26

A

234b

 ——525, 20: ‘κουράσ‘· ἡ ἐν τοῖς ὀροφώμασι γραφή, 〈ὁ〉 ὀροφικὸς πίναξ. παρὰ δὲ Αἰσχύλωι ἐν Μυρμιδόσιν ἀμφιβάλλε〈τα〉ι 〈τὸ〉 ‘ἐν κουράδι‘ (sc. ob nicht ‘ἐγκουράδι‘ zu schreiben sei). ἔστι δὲ ‘ἐγκουράσ‘ 〈ὁ〉 ὀροφικὸς πίναξ.

26

A

235*

 Schol. rec. Aristoph. Batr. 1400: ‘βέβληκ‘ Ἀχιλλεὺς δύο κύβω καὶ τέτταρα.‘] ἐκ Μυρμιδόνων (vielmehr aus einem Stück des Euripides, F 888 N.2).

26

B

t

Νηρεΐδες

26

B

236

Κατάλογ. 43: Νηρεΐδες.

26

B

237

 Schol. MTVB Euripid. Phoin. 209: ‘ἀκάρπιστα‘ δὲ ‘πεδία‘ τὴν θά‐ λασσάν φησιν, ἐπεὶ πεζεύειν αἱ νῆες δοκοῦσιν ὀχήματος τρόπον. ὡς καὶ Ἴων λέγει (F 105 Blum.)
‘ὅταν δὲ πόντου πεδίον Αἰγαῖον δράκω ...‘,
5καὶ Αἰσχύλος Νηρεΐσι
‘δελφινο〈φό〉ρον ˈ πεδίον πόντου ˈ διαμειψάμεναι ˈ ...‘.

26

B

238a

 Hesych. Lex. II 87, 1 Schm. (aus Diogenian.):
‘ἐναροκτάντας ˈ δὲ φθόν[ος] 〈αὐχαῖς ˈ ἔγ〉κοτος ὑψοῦ ˈ
τέλος ἀθανάτων ˈ ἀπολε〈ί〉ψει‘. Αἰσχύλος ἐν Νηρεΐσιν. οἱ ὑπομνηματισταὶ παρὰ τὸ (Homer. Od. χ
5412)
‘οὐχ ὁσίη φθιμένοισιν ἐπ’ ἀ〈ν〉δράσιν εὐχετάασθαι‘, ἵνα ἦι ὁ νοῦς· “ὁ δὲ ‘ἐναροκτάντασ‘ θάνατός μοι ἐπικαυχώμενος τὸ ἐκ τῶν θεῶν ‘τέλοσ‘ ‘ὑψοῦ ἀπολείψει‘, τὰ τῶν ‘ἀθανάτων‘ ὕψη, καὶ ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς ἥξει”.

26

B

238b

 Eustath. Homer. Il. Δ 2: ἔτι ὁμοίως καὶ ἐκ τοῦ ‘ἐναίρειν‘ καὶ ‘κτείνειν‘ ‘ἐναροκτάντασ‘ ὁ θάνατος.

26

B

239

 Schol. BD Pindar. Nem. 6, 50b: ... ‘δίκρουν‘ γάρ, ὥστε δύο ἀκμὰς ἔχειν καὶ μιᾶι βολῆι {ὥστε} δισσὰ τὰ τραύματα ἀπεργάζεσθαι. καὶ Αἰσχύ‐ λος ἐν Νηρεΐσι·
‘κάμακος 〈δ’〉 εἶσι〈ν〉 ˈ {κάμακος} γλώσσημα διπλοῦν‘,
5καὶ Σοφοκλῆς ἐν Ἀχιλλέως ἐρασταῖς· (F 152 Pears.)
‘.. ἢ δορὸς διχόστομον πλᾶκτρον·
δίπτυχοι γὰρ ὀδύναι μιν ἤρικον
Ἀχιλληΐου δόρατοσ‘.

26

B

240

 Excerpta Herod. p. 22, 31 Hilgard: ‘σινδών σινδόνοσ‘· λέγεται γὰρ καὶ ἀρσενικῶς ἐν Νηρεΐσι παρ’ Αἰσχύλωι
‘λεπτὸς δὲ σινδὼν ἀμφιβαλλέσθω χροΐ‘.

26

B

241a

 Hesych. Lex. Α 1580 L. (aus Diogenian.): ‘ἀθήρ‘· ἐπιδορατίς, μεταφορικῶς. Αἰσχύλος Νηρεΐ〈σιν〉.

26

B

241b

 Eustath. Homer. Il. Υ 227: ὅτι δὲ ‘ἀθὴρ‘ καὶ 〈ἡ〉 ἐπιδορατὶς λέγεται, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀσταχύων, δηλοῦσιν οἱ παλαιοί (Pausan. d. Att., α 36 Erbse) ...

26

B

241c

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 353, 15 ≌ Phot. p. 41, 7 + 42, 20 Reitz.: ‘ἀθήρ‘· ἀκμὴ τοῦ ἠκονημένου σιδήρου, κατὰ μετα‐ φορὰν ἀπὸ τοῦ ἀθέρος ὅς ἐστι τοῦ ἀσταχύος τὸ ἄκρον καὶ λεπτότατον. λέ‐
γεται δὲ καὶ ἡ ἐπιδορατὶς ‘ἀθήρ‘.

26

C

t

Φρύγες ἢ Ἕκτορος λύτρα

26

C

242a

Κατάλογ. 70: Φρύγες ἢ Ἕκτορος λύτρα.

26

C

242b

—69: Φρύγιοι (oder Φρύγιαι als Chor eines anderen Stückes?).

26

C

242c

 Schol. A(B) [Eustath.] Ariston. Homer. Il. Β 862: ‘Φόρκυς αὖ Φρύγας ἦγε καὶ Ἀσκάνιος θεοειδὴς ...‘] ὅτι οἱ νεώτεροι τὴν Τροίαν καὶ τὴν Φρυγίαν τὴν αὐτὴν λέγουσιν, ὁ δὲ Ὅμηρος οὐχ οὕτως. Αἰσχύ‐ λος δὲ συνέχεεν. Vgl. F 144b.

26

C

243a

 Anon. Γένος Αἰσχύλου 5f.: (5) ... ὥστε διὰ τὸ πλεονάζειν τῶι βάρει τῶν προσώπων κωμωιδεῖται παρὰ Ἀριστοφάνει (s. 212). (6) ἐν μὲν γὰρ τῆι Νιόβηι ἕως τρίτης ἡμέρας ἐπικαθημένη τῶι τάφωι τῶν παίδων οὐδὲν φθέγγεται ἐγκεκαλυμμένη· ἐν δὲ τοῖς Ἕκτορος λύτροις Ἀχιλλεὺς
5ὁμοίως ἐγκεκαλυμμένος οὐ φθέγγεται πλὴν ἐν ἀρχαῖς ὀλίγα πρὸς Ἑρμῆν ἀμοιβαῖα.

26

C

243b

 Eustath. Homer. Il. Ω 162: ἐντεῦθεν (vom Bild des schweigen‐ den, verhüllten Priamos), φασίν, ὁ Σικυώνιος γραφεὺς Σημάνθης (viel‐ mehr Τιμάνθης) τὴν ἐν Αὐλίδι γράφων σφαγὴν τῆς Ἰφιγενείας ἐκάλυψε τὸν Ἀγαμέμνονα, ὅπερ καὶ Αἰσχύλος μιμησάμενος τήν τε Νιόβην
5καὶ ἄλλα πρόσωπα ὁμοίως ἐσχημάτισε, σκωπτόμενος μὲν ὑπὸ τοῦ Κωμικοῦ (s. 212), ἐπαινούμενος δὲ ἄλλως διὰ τὸ τῆς μιμήσεως ἀξιόχρεων.

26

C

243c

 ——Od. ψ 115: σημείωσαι δ’ ἐν τοῖς ῥηθεῖσι καὶ ὅτι τραγωιδικῶς τὰ περὶ τὸν Ὀδυσσέα νῦν ἐσχημάτισται· καὶ γάρ τοι παρὰ Αἰσχύλωι κάθηνταί που πρόσωπα σιωπῶντα ἐφ’ ἱκανὸν κατὰ σχῆμα ἢ πένθους ἢ θαυμασμοῦ ἤ τινος ἑτεροίου πάθους. καὶ ἔοικεν ἡ τραγωιδία ἐντεῦθεν
5λαβοῦσα τὰ τοιαῦτα σοφίζεσθαι.

26

C

243d

 Schol. Aischyl. Prometh. 436: σιωπῶσι γὰρ παρὰ ποιηταῖς τὰ πρόσωπα ἢ δι’ αὐθάδειαν, ὡς Ἀχιλλεὺς ἐν τοῖς Φρυξὶ Σοφοκλέους (vielmehr Αἰσχύλου), ἢ διὰ συμφοράν, ὡς ἡ Νιόβη παρ’ Αἰσχύλωι, ἢ διὰ περίσκεψιν, ὡς ὁ Ζεὺς παρὰ τῶι Ποιητῆι (Il. Α 511f.) πρὸς τὴν τῆς
5Θέτιδος αἴτησιν.

26

C

243e

Aristeid. Παλινωιδία ἐπὶ Σμύρνηι 1.

26

C

244

 Ioann. v. Stob. Ἐκλ. IV 57, 6 Hense: Αἰσχύλου Ἕκτορος 〈λύ‐ τρων〉·
〈ΕΡΜ.〉 ‘καὶ τοὺς θανόντας εἰ θέλεις εὐεργετεῖν
εἴτ’ οὖν κακουργεῖν, ἀμφιδεξίως ἔχει
5τῶι μήτε χαίρειν μήτε λυπεῖσθαι φθιτούς. ἡμῶν γε μέντοι Νέμεσίς ἐσθ’ ὑπερτέρα, καὶ τοῦ θανόντος ἡ Δίκη πράσσει κότον‘.

26

C

245

 Poll. Ὀνομαστ. VII 131: ... τῶι μέντοι ‘φορτηγῶι‘ ἐπὶ τῶν τὰ ‘φορ‐ τία ἀγόντων‘ ἐμπόρων κέχρηται Αἰσχύλος ἐν Φρυξὶν ἢ Λύτροις·
‘〈οὐκ ἄνδρα—σκηπτοῦχον,〉 ἀλλὰ ναυβάτην
φορτηγόν, ὅστις ῥῶπον ἐξάγει χθονόσ‘.

26

C

246

 Athen. Δειπνοσοφ. I 39: Ἀριστοφάνης γοῦν—παρὰ δὲ τοῖς κωμι‐ κοῖς ἡ περὶ τῶν τραγικῶν ἀπόκειται πίστις—ποιεῖ (nach Chamaileon, F 41 Wehrli) αὐτὸν Αἰσχύλον λέγοντα· (F 677, I 558 Kock)
‘〈⏔⏕⏔⏕⏔〉 τοῖσι χοροῖς αὐτὸς τὰ σχήματ’ ἐποίουν‘,
5καὶ πάλιν· (F 678, ebd.)
‘... τοὺς Φρύγας οἶδα θεωρῶν,
ὅτε τῶι Πριάμωι συλλυσόμενοι τὸν παῖδ’ ἦλθον τεθνεῶτα,
πολλὰ τοιαυτὶ καὶ τοιαυτὶ καὶ δεῦρο σχηματίσαντασ‘.

26

C

246a(?)

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 84
1(oberer Rand fehlt)
1[
].[..]...[.].[
[
].ον... βλ[ ×–⏑– × ⁝ δε]ῦρ’ Ἀχαι̣ικ[οῦ στρατοῦ [
λο]χαγέτ[ην (sc. Achill.)
5×–⏑– × ⁝ οὐδ]ὲ̣ν ἅζεται φρε̣[νί ×–⏑– × ⁝ αὐ]τὸν ἐν βρ̣α̣χε̣[ῖ χρόνωι ×–⏑– ×–⏑– σάφ’] οἶδ’ [ὅτι. (unterer Rand fehlt)

26

C

247

 Schol. M Nap. Ott. Eurip. Androm. 1: ‘Ἀσιάτιδος γῆς σχῆμα, Θηβαία πόλι ...‘] τὴν ἐν Ἀσίαι λέγει Ὑποπλάκιον Θήβην, ἧς Ἠετίων ἐβασίλευσεν. Δικαίαρχός φησιν ἐνθάδε ἀπόσπασμά τι 〈τοῦ〉 μετὰ τοῦ Κάδμου στόλου οἰκῆσαι. ἔνιοι δὲ καὶ τὴν Χρύσην καὶ τὴν Λυρνησσὸν ἐν
5τῶι τῆς Θήβης πεδίωι τάσσουσιν, ὡς Αἰσχύλος Λυρνησσίδα προσαγο‐ ρεύσας τὴν Ἀνδρομάχην ἐν τοῖς Φρυξίν, ἔνθα καὶ ξένως ἱστορ〈ε〉ῖ Ἀνδραίμονος αὐτὴν λέγων·
‘Ἀνδραίμονος γένεθλον 〈ἦν〉 Λυρνησσίου,
ὅθεν περ Ἕκτωρ ἄλοχον ἤγαγεν φίλην‘.

26

C

248a

 Athen. Δειπνοσοφ. II 36: ‘μόρα‘ δὲ τὰ συκάμινα καὶ παρ’ Αἰσχύ‐ λωι ἐν Φρυξὶν ἐπὶ τοῦ Ἕκτορος·
‘ἀνὴρ δ’ ἐκεῖνος ἦν πεπαίτερος μόρων‘.

26

C

248b

 Eustath. Homer. Il. Β 235: ... τοιούτου δὲ στίχου καὶ τὸ ‘πε‐ παίτερον‘, ὅπερ ἐστὶν ὡριμώτερον. Αἰσχύλος·
‘ἀνὴρ δ’ ἐκεῖνος ἦν πεπαίτερος μόρων‘.

26

C

248c

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. I 428, 17 Nab. ~ Der Antiatt. p. 108, 17 Bekker: ‘μόρον‘· τὸ συκάμινον. Αἰσχύλος.

26

C

249

 Hesych. Lex. Δ 1217 L. (aus Diogenian.): ‘διαπεφρούρηται βίοσ‘· Αἰσχύλος Φρυξίν. οἷον ἡ ‘διὰ‘ τοῦ ‘βίου‘ ‘φρο〈υ〉ρὰ‘ συντετέλεσται, ἢ
διελήλυθεν ὁ χρόνος.

26

C

250(?)a

 Ὁμηρ. ἐπιμερ. An. Oxon. Cramer. I 119, 10: ... παρὰ δὲ Ἀττι‐ κοῖς προ〈σ〉λαμβάνει (scil. die Präposition ‘διά‘) τὸ ἰῶτα καὶ γίνεται ‘διαί‘, καὶ συντάσσεται γενικῆι καὶ ἰσοδυναμεῖ τῶι ‘ἕνεκα‘. 〈Αἰσχύλος ἐν Φρυξί·〉
5
‘... πᾶσα γὰρ
Τροία δέδουπεν Ἕκτορος τύχης διαί‘ ἀντὶ τοῦ ‘ἕνεκα Ἕκτοροσ‘, καὶ ἐν Ἀγαμέμνονι (448f.)·
‘.. ἀλλοτρίας διαὶ γυναι‐
κός ...‘
10ἀντὶ τοῦ ‘ἕνεκα‘.

26

C

250(?)b

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 87
1(oberer Rand fehlt)
1〈ΠΡΙΑΜ.〉
]σοφ̣[ ×–⏑–×–⏑–⏑] ⸤πᾶσα γὰ⸥ρ̣ Τροία δέδουπεν Ἕκτορος τύχ⸥η̣ς̣ διαί· ×–⏑–×–⏑–×–ἐ]μοί
5×–⏑–×–⏑–×– ] λέγεις [
] [
] τ̣ινι [
]..ασα[.].[ [
].τοῦτ’ ἐνηπεί[
10[
π]όνου [
φα]ρμάκωι [
] τ̣αλακάρδιε τα̣λ̣[ [
]. ξένοι [
]μμαι
15[
]α.πό̣νον ..[.].[ [
].οιγ̣.´ [ [
]..[ (unterer Rand fehlt)

26

C

251-253(?)

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 83. 85f.

26

C

251

(oberer Rand fehlt)
1⸏〈ΠΡ.?〉 .[ ⸏〈ΑΧ.?〉 ε̣υ̣[––– ×–⏑– ×–⏑× ⸏〈ΠΡ.?〉 ε.[–⏑– ×–⏑– ×–⏑× ⸏〈ΑΧ.?〉 τί γ̣ὰ̣[ρ ⏑– ×–⏑– ×–⏑×
5⸏〈ΠΡ.?〉 τελ̣[–⏑– ×–⏑– ×–⏑× ⸏〈ΑΧ.?〉 ὡς δ̣[–⏑– ×–⏑– ×–⏑× ⸏〈ΠΡ.?〉 ηὔχ[– ⏑– ×–⏑– ×–⏑× ⸏〈ΑΧ.?〉 ὁ̣ δὴ φ̣.[– ×–⏑– ×–⏑× 〈ΠΡ.?〉 ὦ ξυγ[γενείας –⏑– ×–⏑×
10μ̣αρψ[ο̣λ̣[–⏑– ×–⏑– ×–⏑× ..]λε̣ι.[⏑– ×–⏑– ×–⏑× (unterer Rand fehlt)

26

C

252

(oberer Rand)
1〈ΧΟΡ.〉 ]..[ ].ν̣ φρ̣έ̣ν̣ας ἡ] Τ̣ρ̣ώων̣ π[ολ]υ̣δ̣[ά]κ̣ρυ̣τ̣ο̣ς̣ α̣ἶ̣[σ]α· οὔ τ̣ις ἀρ[τιόφ]ρ̣ων ὅ̣ταν δὴ φ̣λέγη̣[ι νό]ο̣ν εἴσω·
5μή τί μ[οὐπ’ ἄ]χ̣εσιν χολοῦ, φίλοικ̣[τός τις] ἐν ἄλγει· τίς οὐ, τ[οσόνδ’] εὔφρων, πέφυ‐ κεν πικρ̣[ὰ]ν̣ ὀδύναν οἰ‐
μ̣[ω]κτῶι [τί]λμ̣[ατι] σ̣αίνειν.
10〈ΑΧ.?〉 ⸏τάδ’ ἐστ̣ὶ̣ν̣ [ ]
] [
]
].[
] (unterer Rand fehlt)

26

C

253

(oberer Rand fehlt)
1[ ].ε̣[ [ ] [ [] τ̣όδ’ α[ (unterer Rand fehlt)

26

C

254a

 Schol. Ariston. A Homer. Il. Χ 351: ‘(Achilleus zum sterbenden Hektor) ... ὡς οὐκ ἔσθ’ ὃς σῆς γε κύνας κεφαλῆς ἀπαλάλκοι, ˈ ... οὐδ’ εἴ κέν ς’ αὐτὸν χρυσῶι ἐρύσασθαι ἀνώγοι ˈ Δαρδανίδης Πρίαμος ...‘] ὅτι ὑπερβολικῶς λέγει. ὁ δὲ Αἰσχύλος ἐπ’ ἀληθείας ἀντίσταθμον χρυσὸν
5πεποίηκε πρὸς τὸ Ἕκτορος σῶμα ἐν Φρυξίν.

26

C

254b

 Schol. T ebd.: πρὸς χρυσὸν ἀντιστῆσαι· τοῦτο δὲ ὑπερβολικῶς εἶπεν. ὁ μέντοι Αἰσχύλος ἐν Ἕκτορος λύτροις ἀληθὲς αὐτὸ ἐξεδέξατο.

26

C

254c

 Hesych. Lex. Α 7374 L. (aus Diogenian.): ‘ἀ〈ντίρ〉ροπον‘· τὸν ὁλκὸν τοῦ Ἕκτορος. ἢ τὸ ἀντίσταθμον. Αἰσχύλος Φρυξί{ς}.

26

C

255

 ——Α 360 L. (aus Diogenian.): ‘ἀγα{σ}τά‘· ἃ ἄν τις ἀγάσαιτο, οἷον ἀρεστά. Αἰσχύλος Φρυξί.

26

C

256a

 ——Α 1144 L. (aus Diogenian.); ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 344, 8 ≌ Phot. p. 32, 9 Reitz. [= Etym. Magn. p. 18, 28 Gaisf.]: ‘ἀδίοπον‘· ἄναρχον καὶ ἀφύλακτον. Αἰσχύλος Φρυξί. ‘δίοποι‘
γὰρ οἱ τῆς νεὼς φύλακες (vgl. F 382).

26

C

256b

 Eustath. Homer. Il. Β 207 (aus Ailios Dionysios, δ 26 Erbse): ἐκ δὲ τούτου οὐ μόνον ‘δίοποι‘ οἱ ἄρχοντες, ὡς καὶ Αἰσχύλος δηλοῖ, ἀλλὰ καὶ ‘ἀδίοποι‘ οἱ μὴ ἀρχόμενοι· ‘ἀδίοποσ‘ γάρ, φασίν (Pausan. der Att., δ 15 Erbse), ὁ ἄναρχος καὶ ἀφύλακτος, ἐπεὶ ‘δίοποι‘ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ
5διέποντες.

26

C

257

 Hesych. Lex. II 170, 30 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἐπιστροφαί‘· διατριβαί, δίαιται. Αἰσχύλος Φρυξίν.

26

C

258a

 ——IV 160, 16 (aus Diogenian.): ‘τιτῆναι‘· βασιλίδες. 〈Αἰσχύ‐ λος Φρυξὶν〉 ἢ Ἕκτορος λύτροις.

26

C

258b

——IV 156, 8 (aus Diogenian.): ‘τι〈τ〉ήνη‘· ἡ βασίλισσα.

26

C

259

 Ioann. v. Stob. Ἐκλ. III 4, 23 Hense: Αἰσχύλος ἐν Φρυξί· (es fehlen die zugehörigen Verse).

27

t

1

DIE ADRASTOS—TETRALOGIE

27

A

t

Νεμέα

27

A

260

Κατάλογ. 42: Νεμέα.

27

A

261

 Hypoth. Pindar. Nem. p. 3, 1 Dr.: τὰ Νέμεά φασιν ἄγεσθαι ἐπὶ Ὀφέλτηι τῶι Εὐφήτου καὶ Κρεούσης παιδί (den Amphiaraos dann ‘Ar‐ chemoros‘ umbenannte) ...· ἄλλοι δέ, ὧν ἐστι καὶ Αἰσχύλος, ἐπ’ Ἀρχεμόρωι τῶι Νεμέας παιδί· οἱ δὲ ἐπὶ τῶι Ταλαοῦ παιδί, Ἀδράστου δὲ
5ἀδελφῶι.

27

B

t

Ἀργεῖαι

27

B

262

Κατάλογ. 7: Ἀργεῖοι.

27

B

263a

 Etym. Genuin. p. 112, 6 Mill. [Etym. Magn. p. 341, 5 Gaisf.]: ”‘ἐνηλύσια‘· εὐκίνητα. καὶ ‘ἤλυσιν‘ τὴν ἔλευσιν. Αἰσχύλος ἐν Ἀργείοις·
‘Καπανέως μοι καταλείπεται ˈ †λοιποῖς† ἃ κεραυνὸς
ἄρˈθρων ἐνηλυσίων ἀπέλιˈπεν‘.
5οἱ δὲ τὰ κατασκηφθέντα.” οὕτως εἰς τὸ Ῥητορικόν. εἰς δὲ τοὺς Ἐτυμολόγους (Seleukos) εὗρον· ”‘ἐνηλύσια‘. ‘ἐνηλύσια‘ λέγεται, εἰς ἃ κεραυνὸς εἰσβέβηκεν· ἃ καὶ ἀνατίθεται Διῒ Καταιβάτηι, καὶ λέγεται ἄδυτα καὶ ἄβατα.”

27

B

263b

 Hesych. Lex. II 97, 25 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἐνηλύσιοσ‘· ἐμβρόντητος, κεραυνόβλητος. ‘ἐνηλύσια‘· τὰ κατασκηφθέντα χωρία ‘〈ἐνη‐〉
λύσια‘ λέγονται, ἔνιοι δὲ 〈τὰ〉 εὐκίνητα, παρὰ τὴν 〈‘ἤλυσιν‘ τὴν〉 ἔλευσιν ...

27

B

264

 Harpokrat. Λέξ. ῥητορ. p. 184, 21 Bekker: ... κέχρηνται δὲ τῶι ὀνόματι (scil. ‘χλῆδοσ‘) πολλοί. Αἰσχύλος Ἀργείαις·
‘καὶ παλτὰ κἀγκύλητα καὶ χλῆδον βελῶν‘.

27

B

265

 Hesych. Lex. Α 6627 L. (aus Diogenian.): ‘ἀπόσκημμα‘· ἀπέρεισμα. Αἰσχύλος Ἀργ〈ε〉ία〈ι〉ς.

27

B

266

 ——II 76, 9 Schm. (vgl. Ail. Dionys. ε 34 Erbse): ‘ἐμμέλεια‘· εἶδος ὀρχήσεως ... τραγικὴ δὲ ἡ ὄρχησις. †ἀργυρίοις† (Ἀργείοις J. de Meurs) δὲ Αἰσχύλος ἀντὶ τοῦ 〈........〉 σατυρικὴ ἥ ἐστι σίκινις.

27

C

t

Ἐλευσίνιοι

27

C

267

Κατάλογ. 18: Ἐλευσίνιοι.

27

C

268

 Plutarch. Θησεύς 29, 4f.: (4) συνέπραξε (sc. Theseus) δὲ καὶ Ἀδρά‐ στωι τὴν ἀναίρεσιν τῶν ὑπὸ τῆι Καδμείαι πεσόντων, οὐχ ὡς Εὐριπίδης ἐποίησεν ἐν τραγωιδίαι, μάχηι τῶν Θηβαίων κρατήσας, ἀλλὰ πείσας καὶ σπεισάμενος· οὕτω γὰρ οἱ πλεῖστοι λέγουσι. Φιλόχορος (328 F 112 Jac.)
5δὲ καὶ σπονδὰς περὶ νεκρῶν ἀναιρέσεως γενέσθαι πρώτας ἐκείνας. (5) ὅτι δ’ Ἡρακλῆς πρῶτος ἀπέδωκε νεκροὺς τοῖς πολεμίοις, ἐν τοῖς Περὶ Ἡρακλέους (s. Fr. Hist. Graec. II 33) γέγραπται. ταφαὶ δὲ τῶν μὲν πολλῶν ἐν Ἐλευθεραῖς δείκνυνται, τῶν δ’ ἡγεμόνων περὶ Ἐλευσῖνα, καὶ τοῦτο Θησέως Ἀδράστωι χαρισαμένου.
10 καταμαρτυροῦσι δὲ τῶν Εὐριπίδου Ἱκετίδων οἱ Αἰσχύλου Ἐλευσί‐ νιοι, ἐν οἷς καὶ ταῦτα λέγων ὁ Θησεὺς πεποίηται.

27

C

269

Didym. v. Alex. Comment. in Demosth. col. 14, 7: ... οὑτωσὶ γὰρ
ἔλεγον ‘ὀργᾶν‘ τὸ πρὸς ὁτιοῦν ὁρμὴν εἰς ἑτοιμότητα ἔχον, καθάπερ κἀν τῶι βίωι φαμὲν ‘ὀργάσαι‘ τὸν πηλὸν ἐπὶ τοῦ παρασκευάσαι πρὸς τὰς ἀλοιφάς. Σοφοκλῆς ἐν [Ποιμ]έσιν· (F 510 Pears.)
5
‘ἔμισ[γ’] ὅσον δε〈ῖ〉 [π]ηλὸν ὀργάσαι κ̣[αλό]ν‘. καὶ Αἰσχύ[λ]ος ἐπὶ τῶν πρὸ τῆς Καδμείας νεκρῶν τ[ῶν] πρὸς τὴν ταφὴν ἑτοίμως ἐχόντω[ν]·
‘ὤργα τὸ πρᾶγμα, διεμύδαιν’ ἤδη νέκυσ‘ ...

27

C

270

 Hesych. Lex. Α 5652 L. (aus Diogenian.) = Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 153, 7 Reitz. ≌ Etym. Magn. p. 116, 41 Gaisf.: ‘ἀοζήσω‘· διακονήσω, ὑπουργήσω. Αἰσχύλος Ἐλευσινίοις.

28

t

1

ΝΙΟΒΗ

28

A

271

Κατάλογ. 44: Νιόβη (vgl. Γένος Αἰσχύλου 19 p. 6, 12 Wil.).

28

A

271a*

 Aristot. Περὶ ποιητικῆς 18 p. 1456a 15: ... σημεῖον δέ· ὅσοι 〈γὰρ〉 Πέρσιν Ἰλίου ὅλην ἐποίησαν καὶ μὴ κατὰ μέρος, ὥσπερ Εὐριπίδης, 〈ἢ〉 Νιόβην (so die griech. Hss.: Θηβαΐδα arab. Vers.), καὶ μὴ ὥσπερ Αἰσχύλος, ἢ ἐκπίπτουσιν ἢ κακῶς ἀγωνίζονται ...

28

A

272

Cic. Tuscul. disputat. III 63: et Nioba fingitur lapidea propter
aeternum credo in luctu silentium.

28

A

273

(1n)

Pap. Soc. Ital. 1208;
8nHesych.
9nLex. II 180, 17 Schm. (v. 6f.); Plat. Πολιτ. II p. 380a 1 (v. 15f.);
10nSchol. A Hom. Il. Ω 602 (v. 21f.):
1(oberer Rand fehlt)
1〈ΤΡΟΦ.?〉 . . . . . . . . . . . . . . . . .
1ἡ δ’ ο]ὐ̣δὲν εἰ μὴ πατέρ’ ἀναστενά̣ζ̣ε̣[ται τὸν] δόντα καὶ φύσαντα, Ταντάλου β[ίαν, εἰς οἷ]ο̣ν ἐξώκειλεν ἀλ̣ίμενον γάμ̣ον· παντ]ὸ̣ς κακοῦ γὰρ πνεῦ̣μα προσβ[άλλε]ι̣ δό[μοις.
5αὐταὶ] δ’ ὁρᾶτε τοὐπι[τ]έ̣ρ̣μιον γάμ̣ου· τριταῖ]ον ἦμαρ τόνδ’ ἐφημένη τάφον τέκνοισ⸥ ἐπώ〈ι〉ζε〈ι〉 ζῶσα τοῖς τεθνηκόσιν, θρηνο]ῦ̣σα τὴν τάλαιναν εὔμορφον φυήν. βροτὸ]ς κακωθεὶς οὐδὲν ἀλλ’ εἰ μὴ σκιά.
10〈ΚΟΡ.〉 εὔνους] μὲν ἥξει δεῦρο Ταντάλου βία, ζητῶν] κόμιστρα τῆσδε, καὶ πεφ[ρασμένος· Φοῖβος] δὲ μῆνιν τίνα φέρων Ἀμφίονι πρόρρι]ζ̣ον αἰνῶς ἐξεφύλλασεν γέν̣[ος; 〈ΤΡΟΦ.?〉 ἐγὼ πρ]ὸς ὑμᾶς—οὐ γάρ ἐ̣σ̣τε δύσφρονε[ς—
15λέξω·] θεὸς μὲν αἰτίαν φύει β⸤ροτοῖς,
ὅταν κα⸥κῶσαι δῶμα παμπήδη⸤ν θέληι· ὅμως δ]ὲ θνητὸν ὄντα χρὴ τὸν ἔ̣[μμετρον καιρὸν π]εριστέλλοντα μὴ θρασυστομ[εῖν. ἀλλ’ οἱ γὰρ] εὖ πράσσοντες οὔ ποτ’ ἤλ̣πισα[ν
20σφαλέν]τες ἐκχεῖν {χι} ἣν ἔχους’ [εὐπραξίαν. χαὕτη γ]ὰ̣ρ ἐξα̣ρθεῖσα [κ]αλλισ̣[τεύματι παίδων⸥ [τε] ⸤πλήθει⸥ ...... (unterer Rand fehlt)

28

A

274(?)a

 Plutarch. Συμπος. VI 6, 2: ... ὥσπερ ἡ τραγικὴ τροφὸς ἐκείνη τὰ τῆς Νιόβης τέκνα τιθηνεῖται·
〈ΤΡΟΦ.〉 ‘λεπτοσπαθήτων χλανιδίων ἐρειπίοις
θάλπουσα καὶ ψήχουσα 〈καὶ πόνωι πόνον
5ἐκ νυκτὸς ἀλλάσσουσα τὸν καθ’ ἡμέραν〉‘.

28

A

274(?)b

 —Περὶ τῆς εἰς τὰ ἔγγονα φιλοστοργίας 4: ... μηδὲν ἡδὺ καρπου‐ μένη μηδὲ χρήσιμον, ἀλλ’ ἐπιπόνως καὶ ταλαιπώρως ἀναδεχομένη τῶν σπαργάνων
‘ἐρειπίοις
5θάλπουσα καὶ ψήχουσα καὶ πόνωι πόνον ἐκ νυκτὸς ἀλλάσσουσα τὸν καθ’ ἡμέραν‘.

28

A

275

 Schol. MTV1B Euripid. Phoin. 159: περὶ δὲ τοῦ πλήθους τῶν Νιο‐ βιδῶν αὐτός φησιν ὁ Εὐριπίδης ἐν Κρεσφόντηι· (F 455 N.2)
‘καὶ δὶς ἕπτ’ αὐτῆς τέκνα
Νιόβης θανόντα Λοξίου τοξεύμασιν‘.
5ὁμοίως καὶ Αἰσχύλος ἐν Νιόβηι, καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Δράμασι〈ν ἢ〉
Νιόβωι (F 284, I 465 Kock) ...

28

A

276a

 Schol. (fehlt in V) Aristophan. Ornith. 1247: ‘ἆρ’ οἶσθ’ ὅτι, Ζεὺς εἴ με λυπήσει πέρα, ˈ μέλαθρα μὲν αὐτοῦ ‘καὶ δόμους Ἀμφίονος ˈ καταιθαλώσω πυρφόροισιν αἰετοῖσ‘ ...‘] ἔστι δὲ ἐκ Νιόβης Αἰσχύλου. ἐξέρριπται δὲ τὸ ‘Ἀμφίονος ...‘ ἐκ μονωιδίας (?).

28

A

276b

Sophokl. Ἀντιγ. 2: ἆρ’ οἶσθ’ ὅτι Ζεὺς τῶν ἀπ’ Οἰδίπου κακῶν ...

28

A

277a

 Georg. Choirob. Comment. in Heph. Ἐγχειρ. περὶ μέτρων 1, 4 p. 190, 6 Consbr.: ‘ῥᾶιον μὲν οὖν γίνεται ἡ τοιαύτη ‘κοινή‘, εἴ γε ἡ συλλαβὴ εἰς μέρος λόγου ἦι πεπερατωμένη ὡς ἐν τοῖς προκειμένοις παρα‐ δείγμασι (Od. α 1f.; Il. Δ 109), σπανιώτερον δὲ ἐπὶ μέσης λέξεως. οὐ μὴν
5ἀλλ’ ὅμως εὑρίσκεται καὶ μάλιστα ἐν τοῖς ἄλλοις μέτροις· ἐν μὲν ἰαμβικῶι Αἰσχύλος ἐν Νιόβηι
‘Ἴστρος τοιαύτας παρθένους †λοχεύετα醑 ...‘] φησὶ τοίνυν, ὅτι ὁ Αἰσχύλος κέχρηται ἐν Νιόβηι δράματι εἰς ἰαμ‐ βικὸν μέτρον τῆι ‘–οι–‘ ἐν ἀρχῆι λέξεως οὔσηι κοινῆι οὕτως, ἔνθα φησὶν
10
‘Ἴστρος τοιαύτας παρθένους †λοχεύετα醑. συνέστειλε γὰρ τὴν ‘τοι–‘ συλλαβὴν ἐν δευτέραι βάσει ἰάμβου. ἰστέον δὲ ὅτι οὐχ οὕτως ἔχει πᾶσα ἡ χρῆσις κατὰ τὸ τέλος, ἀλλὰ
‘Ἴστρος τοιαύτας παρθένους ἐξεύχεται
τρέφειν ὅ θ’ ἁγνὸς Φᾶσις ...‘.

28

A

277b

 Eustath. Homer. Od. κ 495: ... οὕτω δὲ καὶ ἐν τῶι
‘Ἴστρος τοιαύτας παρθένους †μνηστεύετα醑 ἡ δευτέρα χώρα βραχεῖαν ἔχει τὴν κατάρχουσαν λέξιν.

28

A

278a

 Strab. Γεωγραφ. XII 8, 21: λέγεται δέ τινα φῦλα Φρύγια οὐδαμοῦ δεικνύμενα, ὥσπερ οἱ 〈Κερβήσιοι καὶ οἱ〉 Βερέκυντες. καὶ Ἀλκμὰν λέγει (F 97 D.2).
‘Φρύγιον αὔλησε〈ν〉 μέλος {τὸ} Κερβήσιον‘.
5καὶ ‘βόθυνόσ‘ τις λέγεται ‘Κερβήσιοσ‘ ἔχων ὀλεθρίους ἀποφοράς· ἀλλ’ οὗ‐ τός γε δείκνυται, οἱ δ’ ἄνθρωποι οὐκέθ’ οὕτω λέγονται. Αἰσχύλος δὲ συγχεῖ ἐν τῆι Νιόβηι. φησὶ γὰρ ἐκείνη μνησθεῖσα τῶν περὶ Τάνταλον·
‘οἷς ἐν Ἰδαίωι πάγωι
Διὸς πατρώιου βωμός ἐστι ...‘,
10καὶ πάλιν·
‘Σίπυλον Ἰδαίαν ἀνὰ
χθόνα‘. καὶ ὁ Τάνταλος λέγει·
‘σπείρω δ’ ἄρουραν δώδεχ’ ἡμερῶν ὁδόν,
15Βερέκυντα χῶρον, ἔνθ’ Ἀδραστείας ἕδος Ἴδη{ς} τε μυκηθμοῖσι καὶ βρυχήμασιν 〈π〉ρέπουσα μήλων, πᾶν δ’ †ἐρεχθεῖ† πέδον‘.

28

A

278b

 Plat. Πολιτ. III p. 391e 4: πᾶς γὰρ ἑαυτῶι συγγνώμην ἕξει κακῶι ὄντι, πεισθεὶς ὡς ἄρα τοιαῦτα πράττουσίν τε καὶ ἔπραττον καὶ
〈ΝΙΟΒ.〉 ‘οἱ θεῶν ἀγχίσποροι
〈οἱ〉 Ζηνὸς ἐγγύς, ὧν κατ’ Ἰδαῖον πάγον
5Διὸς πατρώιου βωμός ἐστ’ ἐν αἰθέρι, καὶ οὔ πώ σφιν ἐξίτηλον αἷμα δαιμόνων‘.

28

A

278c

 Lukian. Δημοσθέν. ἐγκώμ. 13: ... τῶν ψυχῶν, ὅσαι ‘Ζηνὸς ἐγγὺς καὶ θεῶν ἀγχίσποροι‘, φησὶν ὁ τραγικός.

28

A

278d

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 332, 25 = Phot. p. 27, 11 Reitz. = Sud. Lex. Α 405 Adl. = Schol. Platon. Πολιτ. III p. 391e 4: ‘ἀγχίσποροι‘· ἐγγὺς γένους ὄντες. Vgl. Philon v. Alex. Περὶ τοῦ βίου Μωυσέως I 279; —Περὶ τῶν
5ἀναφερομένων ἐν εἴδει νόμων 14; Synes. Dion. p. 51c; Damask. bei Phot. Bibl. p. 336b 19 (350a 9), 338a 16 (Sud. Lex. Α 405; Π 1966 Adl.); Eustath. Opusc. p. 357, 27.

28

A

278e

 Plutarch. Περὶ φυγῆς 10: οὐκ ἀκούεις τοῦ Ταντάλου λέγοντος ἐν τῆι τραγωιδίαι
‘σπείρω δ’ ἄρουραν δώδεχ’ ἡμερῶν ὁδόν,
Βερέκυνθα χῶρον ...‘,
5εἶτα μετ’ ὀλίγον λέγοντος
‘οὑμὸς δὲ πότμος οὐρανῶι κυρῶν ἄνω
ἔραζε πίπτει καί με προσφωνεῖ τάδε·
‘γί〈γ〉νωσκε τἀνθρώπεια μὴ σέβειν ἄγαν‘.‘

28

A

278f

 —Περὶ τοῦ ὅτι μάλιστα τοῖς ἡγεμόσι δεῖ τὸν φιλόσοφον διαλέγεσθαι 3:
‘σπείρω δ’ ἄρουραν δώδεχ’ ἡμερῶν ὁδόν,
Βερέκυντα χῶρον ...‘, οὗτος εἰ μὴ μόνον .....

28

A

279a

Ioann. v. Stob. Ἐκλ. IV 51, 1 Hense: Αἰσχύλου Νιόβης· ‘μόνος θεῶν γὰρ Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾶι· οὔτ’ ἄν τι θύων οὔτ’ ἐπισπένδων ἄνοις, οὐ βωμός ἐστιν οὐδὲ παιωνίζεται·
5μόνου δὲ Πειθὼ δαιμόνων ἀποστατεῖ‘.

28

A

279b1

 Porphyr. Quaest. Homer. I 133, 22 Schr. (Schol. AB Homer. Il. Ι 158): ... ὅθεν ἐν οὐδεμιᾶι πόλει Ἅιδου βωμός ἐστιν. Αἰσχύλος φησίν·
‘μόνος {γὰρ} θεῶν 〈γὰρ〉 Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾶι,
5οὐδ’ ἄν τι θύων οὐδ’ ἐπισπένδων λάβοις, οὐδ’ ἔστι βωμὸς οὐδὲ παιωνίζεται‘.

28

A

279b2

 Eustath. Homer. Il. Ι 158: εἰς δὲ τὸ εἶναι τὸν Ἅιδην ‘θεῶν ἔχθι‐ στον‘ συμβάλλεται καὶ Αἰσχύλου τὸ
‘μόνος θεῶν 〈γὰρ〉 Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾶι,
οὐδ’ ἄν τι θύων οὐδ’ ἐπισπένδων λάβοις,
5οὐδ’ ἔστι βωμὸς οὐδὲ παιωνίζεται‘.

28

A

279c

 Schol. RV Aristoph. Batr. 1392: ‘μόνος θεῶν γὰρ Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾶι.‘] ἐκ Νιόβης Αἰσχύλου.

28

A

279d

 Schol. Soph. El. 139 = Sud. Lex. Π 14 Adl.: ... καὶ Αἰσχύ‐ λος·
‘μόνος θεῶν γὰρ Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾶι‘·
‘μόνος οὐ δέχεται γλυκερᾶς μέρος ἐλπίδοσ‘

28

A

279e

Sud. Lex. Θ 45: ... Αἰσχύλος· ‘μόνος θεῶν γὰρ Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾶι‘.

28

A

279f

 ——Μ 1235: ‘μόνος θεῶν .. Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾶι‘ Αἰσχύ‐ λος φησί.

28

A

279g

 Schol. VB Euripid. Alkest. 55: ... ‘μόνος θεῶν γὰρ Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾶι‘ ...

28

A

279h

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 406, 9 = Phot. p. 143,7 Reitz.: ‘ἄνοισ‘· ἀντὶ τοῦ ἀνύοις. Φρύνιχος (F 22 v. Borries).

28

A

280

 Schol. Laurent. 86, 7 in Aelian. Περὶ ζώιων VI 11 (ed. Al. de Stefani, Studi It. di filol. class. 7, 1899, 414) ≌ Hesych. Lex. Α 8315 L. (aus Diogenian.): ‘αὐλῶνεσ‘· οἱ ἐπ’ εὐθείας τόποι. Αἰσχύλος Νιόβη〈ι〉. καὶ τὴν τάφρον δ’ ‘αὐλῶνα‘ ὁ αὐτός (F 647 A [ab]), καὶ τὴν πυράν.

28

A

281

 Hesych. Lex. II 280, 23 Schm.: ‘ἠμορίσ‘· κενή, ἐστερημένη. Αἰσχύ‐ λος Νιόβηι.

28

A

282a

——II 392, 3: ‘κάκαλα‘· τείχη. Αἰσχύλος Νιόβηι.

28

A

282b

Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. I 305, 19 Nab.: ‘κάκαλον‘· τεῖχος.

29

t

1

DIE AIAS—TETRALOGIE

29

A

t

Ὅπλων κρίσις (ἢ Αἴας?)

29

A

283

Κατάλογ. 47: Ὅπλων κρίσις.

29

A

283a(?)

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 50
1(oberer Rand fehlt)
1ΟΠΛΩΝ ΚΡΙΣΙΣ Η ΑΙ̣]ΑΣ [ ΑΙΣΧΥΛΟΥ] [ [
]⏑ [
]νεμ[
5[
]νικ[ (unterer Rand fehlt)

29

A

284a

(1n)

Plat. Πολιτεία II p. 383a 7 [Euseb. Εὐαγγελ. προπαρασκ. XIII
2n3, 35; Athenag. Πρεσβεία περὶ Χριστιανῶν 21 (vv. 5—9)]: πολλὰ ἄρα
3nὉμήρου ἐπαινοῦντες, ἀλλὰ τοῦτο οὐκ ἐπαινεσόμεθα, τὴν τοῦ ἐνυπνίου πομ‐
4nπὴν ὑπὸ Διὸς τῶι Ἀγαμέμνονι (Il. Β 1ff.), οὐδὲ Αἰσχύλου, ὅταν φῆι
5nἡ Θέτις τὸν Ἀπόλλω ἐν τοῖς αὑτῆς γάμοις ἄιδοντα ‘ἐνδατεῖσθαι
1〈ΘΕΤ.〉 τὰς ἐ〈μ〉ὰς εὐπαιδίας νόσων τ’ ἀπείρους καὶ μακραίωνας βίου,
ξύμπαντά τ’ εἰπὼν θεοφιλεῖς ἐμὰς τύχας παιᾶν’ ἐπηυφήμησεν, εὐθυμῶν ἐμέ.
5κἀγὼ τὸ Φοίβου θεῖον ἀψευδὲς στόμα ἤλπιζον εἶναι, μαντικῆι βρύον τέχνηι. ὁ δ’, αὐτὸς ὑμνῶν, αὐτὸς ἐν θοίνηι παρών, αὐτὸς τάδ’ εἰπών, αὐτός ἐστιν ὁ κτανὼν τὸν παῖδα τὸν ἐμόν. 〈– ⏑ – × – ⏑ ×〉‘ ...

29

A

284b

(1n)

Pap. Ox. 2257 fr. 4
1(oberer Rand fehlt)
1]η [] ὁ̣ δ’ ἐ̣⸤νδατεῖται τὰς ἐμὰς εὐπαιδίας ]η [] ν̣όσ⸤ων τ’ ἀπείρους καὶ μακραίωνας βίου
5(unterer Rand fehlt)

29

A

284c

 Hesych. Lex. II 145, 9 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἐπε〈υ〉φήμησεν‘ (v. 4)· ἐν εὐφήμωι βοῆι εἶπεν.

29

A

284d

 Plut. Πῶς δεῖ τὸν νέον τῶν ποιημάτων ἀκούειν 2: ... ἀλλ’ ἐπι‐ λήψεται μὲν αὑτοῦ (sc. der geschulte Leser) ..., ἐπιλήψεται δὲ τῶι Ἀπόλλωνι χαλεπαίνοντος ὑπὲρ τοῦ πρώτου τῶν Ἀχαιῶν, ὃν (vv. 7f.)
‘αὐτὸς ὑμνῶν, αὐτὸς ἐν δαίτηι παρών,
5αὐτὸς τάδ’ εἰπών, αὐτός ἐστιν ὁ κτανών‘.

29

A

284e1

 Phoibamm. Π. σχημ. ῥητορ. 4 p. 517, 11 Walz: ... καὶ αὕτη (die ἀναφορά) γὰρ ἐπὶ τὸ αὐτὸ ‘ἀναφέρει‘, ὡς τὸ Σοφοκλέους (vielmehr Αἰσχύ‐ λου)
‘ὁ δ’ αὐτὸς ὑμνῶν, {οδ} αὐτὸς ἐν γάμοις παρών,
5αὐτὸς τάδ’ εἰπών, αὐτός ἐστιν ὁ κτανών‘.

29

A

284e2

 Anonym. De figuris 34—36 (Rhet. Lat. min. ed. Halm p. 64): ‘{απ} ἀναφορά‘:
est ‘repetitio‘, cum verbo saepe incipio 〈uno〉:
‘ipse epulans, ipse exponens l〈a〉eta omnia nuptae,
5ipse patrem prolemque canens, idem ipse peremit‘.

29

A

285

 Schol. Aristoph. Acharn. 883: ‘πρέσβειρα πεντήκοντα Κωπάιδων κορᾶν, ˈ ἔκβαθι τῷδε ...‘] ὁ στίχος ἀπὸ δράματος Αἰσχύλου Ὅπ‐ λων κρίσεως οὕτως ἐπιγεγραμμένου, ἐν ὧι ἐπικαλεῖται τὰς Νηρεΐδας τις ἐξελθούσας κρῖναι, πρὸς τὴν Θέτιν λέγων·
5‘δέσποινα πεντήκοντα Νηρήιδων κορᾶν ...‘.

29

A

286

 Schol. Sophokl. Ai. 189: ‘... ἢ τᾶς ἀσώτου Σισυφιδᾶν γενεᾶς ...‘] ... τὸν δὲ Ὀδυσσέα Σισύφου συνήθως φησὶ Σοφοκλῆς καὶ ἐν Συνδείπνωι· (F 567 Pears.)
‘ὦ πάντα πράσσων, ὡς ὁ Σίσυφος πολὺς
5
ἔνδηλος ἐν σοὶ πάντα χὣ μητρὸς πατήρ‘, καὶ Αἰσχύλος ἐν Ὅπλων κρίσει·
‘ἀλλ’ Ἀντικλείας ἆσσον ἦλθε Σίσυφος,
τῆς σῆς λέγω τοι μητρὸς ἥ ς’ ἐγείνατο‘, καὶ Εὐριπίδης ἐν Κύκλωπι (102—104) ....

29

A

287

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 39, 7 Reitz. ~ An. Gr. Bekker. 349, 2: ‘ἄησιν‘· ἀναπνεῖ. Αἰσχύλος ἐν Ὅπλων κρίσει·
‘καὶ διὰ πνευμόνων ˈ θερμὸν ἄησιν ὕπνον‘ ...

29

A

288

 Ioann. v. Stob. Ἐκλ. III 11, 14 Hense: Αἰσχύλου Ὅπλων κρί‐ σεως·
‘ἁπλᾶ γάρ ἐστι τῆς ἀληθείας ἔπη‘.

29

A

289

——IV 53, 24 Hense: Αἰσχύλος ἐν Ὅπλων κρίσει· 〈ΑΙΑΣ〉 ‘τί γὰρ καλὸν ζῆν βίο〈το〉ν ὃς λύπας φέρει‘.

29

A

290

Etym. Gudian. p. 567, 34 St. ~ Hesych. Lex. IV 288, 15 Schm. (aus Diogenian.): ‘χλευδόν‘ (?)· χύδην, σωρηδόν· δηλοῖ πλήθους ἔμφασιν. Αἰσχύλος Ὅπλων κρίσει. καὶ †‘χερίδοντᑆ ἀντὶ τοῦ πληθύνοντα.

29

B

t

Θρῆισσαι

29

B

291a

Κατάλογ. 22: Θρῆισσαι.

29

B

291b

 Schol. Sophokl. Ai. 134: τὸ δὲ τῶν αἰχμαλώτων κηδεμονικὸν μέν, ὡς Αἰσχύλος ἐν Θρήισσαις, οὐ μὴν εὐπρόσωπον.

29

B

292a

 ———815: ... φθάνει Αἰσχύλος ἐν Θρήισσαις τὴν ἀναίρεσιν Αἴαντος δι’ ἀγγέλου ἀπαγγείλας.

29

B

292b

 ———833: παραδεδομένον δὲ κατὰ ἱστορίαν, ὅτι κατὰ τὸ ἄλλο σῶμα ἄτρωτος ἦν ὁ Αἴας, κατὰ δὲ τὴν μασχάλην τρωτός, διὰ τὸ τὸν Ἡρα‐ κλέα τῆι λεοντῆι αὐτὸν σκεπάσαντα κατὰ τοῦτο τὸ μέρος ἀσκέπαστον ἐᾶσαι διὰ τὸν γωρυτὸν ὃν περιέκειτο. φησὶ δὲ περὶ αὐτοῦ Αἰσχύλος, ὅτι
5καὶ τὸ ξίφος ‘ἔκαμπτε‘ {το} οὐδαμῆι ἐνδιδόντος τοῦ χρωτὸς τῆι σφαγῆι
〈ΑΓΓ.〉 ‘〈× – ⏑〉 τόξον ὥς τις ἐντείνων 〈⏑ ×〉‘, ‘πρὶν δή‘ τις, φησί, ‘παροῦσα‘ δαίμων ‘ἔδειξεν αὐτῶι‘, κατὰ ποῖον μέρος δεῖ χρήσασθαι τῆι σφαγῆι ...

29

B

292c1

 Schol. T Homer. Il. Ξ 404: ... κατὰ τὴν κλεῖν· τρωτὸς δὲ ὁ Αἴας ὅλον τὸ σῶμα, οὐχ, ὡς Αἰσχύλος, τὰ περὶ τὴν μασχάλην.

29

B

292c2

 Eustath. Homer. Il. Ξ 404: ... σημείωσαι καὶ ἐκ τούτου, ὅτι τρωτὸς ὅλον ἦν ὁ Αἴας τὸ σῶμα, καὶ οὐ μόνα τὰ περὶ μασχάλην κατὰ
Αἰσχύλον καὶ ἄλλους.

29

B

292d

 Schol. ss3 Lykophr. Alex. 455: μίαν ὁδόν φησι πρὸς τὸν Ἅιδην εἶναι, παρόσον ὑπὸ τοῦ γωρυτοῦ κρυφθεὶς τόπος τοῦ σώματος τοῦ Αἴαν‐ τος τρωτὸς ἦν, τὸ δὲ ἄλλο σῶμα ἄτρωτον. τοῦτον δὲ οἱ μὲν περὶ τὴν κλεῖδά φασιν εἶναι, οἱ δὲ περὶ τὰ πλευρά, ὡς Αἰσχύλος ἐν Θρήισσαις
5φησίν.

29

B

293a

 Schol. (fehlt in R) Aristoph. Batr. 1294: ‘... τὸ συγκλινές τ’ ἐπ’ Αἴαντι...‘] Τιμαχίδας φησὶ τοῦτο ἐν ἐνίοις μὴ γράφεσθαι. Ἀπολ‐ λώνιος δέ φησιν ἐκ Θρηισσῶν αὐτὸ εἶναι.

29

B

293b

—R ebd.: ἐκ Θρηισσῶν Αἰσχύλου.

29

B

294a

 Hesych. Lex. Α 286 L. (aus Diogenian.): ‘ἄγαισ‘· ζηλώσεσιν. Αἰσχύλος Θρήισσαις.

29

B

294b

 Etym. Magn. p. 8, 49 Gaisf.: ‘ἄγαι‘· ... λέγονται δὲ καὶ αἱ ζη‐ λώσεις.

29

C

t

Σαλαμίνιαι

29

C

295

Κατάλογ. 59: Σαλαμίνιοι.

29

C

296(?)

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 71
1(oberer Rand fehlt)
1〈ΧΟΡ.〉 ].[..].[ ant. τ̣ά̣̄ξομα̣[ι τίς τάδ̣’[ ].[.].[ πήματ..[.] δ̣έ̣χ̣οι̣τ̣[ο
5⸏ἀντ̣.[..]ι̣μ...[
τὸν̣ δὴ περιρρύ̣[τα̣ς̣ ποτ’ αἴας str. ὤλ[εσ]α̣ν̣ ῥ̣υ̣σίπτ̣ολ̣[ιν π[οι]μ̣ανδρί̣δ̣αι̣ [× – ⏑ – ὄρχαμ[οί] τ̣’ ἐπίσκο[ποι
10⸏τευχ[έ]ω̣ν̣ [ἀ]π̣[ε̣λ]π̣ί̣σ̣α̣ντ̣[α – ×. δίκαι δ̣’ Ὀ̣δ̣υσ̣σῆι ξυνῆισαν ant. ο]ὐκ ἰσο̣[ρ]ρ̣[όπ]ω̣ι φρενί; καὶ γάρ] σφ̣ιν ε̣ὐθύν[ει μ]έ̣ν̣[ος φρὴν μελα]͜νχ͜ίτων [φίλους
15⸏μ]α̣[χα]ν̣αῖς ξιφοκτόν̣[οις ὀλέσσαι. ὥ̣σπερ̣ καὶ Τελαμώ̣[νιος str. αὐτ]ο̣κ̣τό̣νος ὤλετο [ [ ]....πρ[ (unterer Rand fehlt)

29

C

297a

 Herodian. Περὶ μονήρους λέξεως II 942, 2 L.: οἱ μέντοι τραγικοὶ ἐπ’ ἴσης ἐκτείνουσι τοῦ προκειμένου ὀνόματος τὸ ‘α‘ καὶ συστέλλουσι, ὡς παρὰ Αἰσχύλωι ἐν Σαλαμιν〈ί〉αις·
‘εἴ μοι γένοιτο φᾶρος ἴσον ἐν οὐρανῶι‘.

29

C

297b

 —Περὶ διχρόνων II 15, 34 L.: ὅθεν καὶ τὸ ‘φάροσ‘ συστέλλον τὸ ‘α‘ ... ἀναλογώτερόν ἐστι τοῦ ἐκτείνοντος τὸ ‘α‘, ὡς παρ’ Αἰσχύλωι ἐν Σαλαμινία〈ισ〉·
‘ἐμοὶ γένοιτο φᾶρος ἴσον ἐν οὐρανῶι‘.

29

C

298

 Hesych. Lex. Α 4553 L. (aus Diogenian.) ~ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 120, 28 Reitz.: ‘ἀναροι〈β〉δεῖ‘· ἀναρροφεῖ. Αἰσχύλος Σαλα‐ μινίαις ἀντὶ τοῦ διαπνεῖν. Ὅμηρος δὲ ἀναπίνει καὶ ἀναρ〈ρ〉οφεῖ μετὰ ποιοῦ{ν} ἤχου. καὶ Σοφοκλῆς ἐν Ναυσικάαι (F 407 Pears.) ἀντὶ τοῦ
5ἀναρρίπτει.

29

C

299a

 ——Α 5080 L. (aus Diogenian.): ‘ἀνήρησ‘· 〈οὐκ〉 ἀνδρώδης. Αἰσχύ‐ λος Σαλαμινίαις.

29

C

299b

 Etymol. Genuin. p. 34, 6 Mill. [Etym. Magn. p. 108, 5 Gaisf.]: ‘ἀνήρησ‘· 〈οὐκ〉 ἀνδρώδης, οἱ δὲ ἀνάρμοστος. ‘ἀνήρεισ‘· ἀνάνδρους, ἢ χήρας ἢ παρθένους, ὡς ‘ξιφήρεισ‘.

29

C

300

 Hesych. Lex. II 47, 3 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἔκλογον‘· διήγησιν. Αἰσχύλος {α} Σαλαμινίαις.

29

C

301a

 ——406, 12 (aus Diogenian.): ‘κανθύλασ‘· τὰς ἀνοιδήσεις. Αἰσχύ‐ λος Σαλαμινίαις.

29

C

301b

——512, 31 (aus Diogenian.): ‘κονθηλαί‘· αἱ ἀνοιδήσεις.

30

t

1

ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ

30

A

302

Κατάλογ. 48 〈a〉: 〈Παλαμήδησ〉.

30

A

303a

 Schol. Aischyl. Prometh. 458: ‘(Prom.:) ... ἔστε δή σφιν ἀν‐ τολὰς ἐγὼ ˈ ἄστρων ἔδειξα τάς τε δυσκρίτους δύσεις. ˈ καὶ μὴν ἀριθμὸν ἔξοχον σοφισμάτων ˈ ἐξηῦρον αὐτοῖς γραμμάτων τε συνθέσεις ˈ ...‘] τούτων τὴν εὕρεσιν καὶ Παλαμήδηι προσῆψεν.

30

A

303b

Ioann. v. Stob. Ἐκλ. pr. cor. 1a p. 15, 12 Wachsm. (voran‐
gehen Aischyl. Prom. 454—459):
〈ΠΑΛΑΜ.〉 ‘ἔπειτα πάσης Ἑλλάδος καὶ ξυμμάχων
βίον διώικης’ ὄντα πρὶν πεφυρμένον
5θηρσίν θ’ ὅμοιον. πρῶτα μὲν τὸν πάνσοφον ἀριθμὸν εὕρηκ’ ἔξοχον σοφισμάτων‘.

30

A

303c

 Plat. Πολιτ. VII p. 522d 1: παγγέλοιον γοῦν .. στρατηγὸν Ἀγα‐ μέμνονα ἐν ταῖς τραγωιδίαις Παλαμήδης ἑκάστοτε ἀποφαίνει. ἢ οὐκ ἐννενόηκας ὅτι φησὶν ἀριθμὸν εὑρὼν τάς τε τάξεις τῶι στρα‐ τοπέδωι καταστῆσαι ἐν Ἰλίωι καὶ ἐξαριθμῆσαι ναῦς τε καὶ τἆλλα
5πάντα ....

30

A

304a

 Athen. Δειπνοσοφ. I 19 (aus Dioskorides, Π. τοῦ τῶν ἡρώων καθ’ Ὅμηρον βίου) [Eustath. Homer. Odyss. π 2]: ἔστι δ’ ἡ τάξις καὶ παρ’ Αἰσχύλωι τῶν ὀνομάτων (der Mahlzeiten) ἐν οἷς ὁ Παλαμήδης πεποί‐ ηται λέγων·
5‘καὶ ταξιάρχους {καὶ στρατάρχας} καὶ ἑκατοντάρχους 〈στρατῶι〉 ἔταξα. σῖτον δ’ εἰδέναι διώρισα, ἄριστα, δεῖπνα, δόρπα δ’ αἱρεῖσθαι τρίτα‘.

30

A

304b

 Schol. H3M3T1U5 vulg. (Eustath.) Homer. Odyss. β 20 = Etym. Gudian. p. 375, 21 Stef.: ... Αἰσχύλος δὲ καὶ τῆς τάξεως τῶν ὀνο‐ μάτων μάρτυς 〈ἐστὶ〉 λέγων (v. 3)·
‘ἄριστα, δεῖπνα δόρπα θ’ αἱρεῖσθαι τρίτα‘.

30

A

304c

 Schol. AB (Eustath.) Homer. Il. Β 381 [Eustath. Homer. Il. Ω 444; Odyss. ρ 599]: ... Αἰσχύλος δὲ κακῶς·
‘ἄριστα, δεῖπνα δόρπα θ’ αἱρεῖσθαι τρίτα‘.

30

A

304d

 Phrynich. Σοφιστ. προπαρασκ. p. 40, 6 v. Borr.: ... ὁ δὲ Αἰσχύ‐ λος τρεῖς οἶδεν, ἀφελὼν τὴν δειελινήν.

30

A

305

 Schol. A Homer. Il. Δ 319: ... δεύτερος μὲν αὐτὸς ἀόριστος, ὀφείλων εἶναι κοινῶς ‘ἔκτην‘, γινόμενος δὲ κατὰ Δωρίδα ‘ἔκταν‘, ὃς ἐν χρήσει ὁρᾶται Ἀττικοῖς. Εὐριπίδης Πλεισθένει· (F 625 N.2)
‘οὐ τὸν σὸν ἔκταν πατέρα, πολέμιόν γε μήν‘,
5Αἰσχύλος δὲ Παλαμήδει·
〈ΝΑΥΠΛ.〉 ‘τίνος κατέκτας ἕνεκα παῖδ’ ἐμὸν βλάβης;‘, καὶ ἐν Σεμέληι ἢ Ὑδροφόροις· (F 359)
‘Ζεὺς ὃς κατέκτα τοῦτον 〈...〉‘ ...

31

t

1

DIE IXION—TRILOGIE

31

A

t

Περραιβίδες

31

A

306

Κατάλογ. 50: Περραιβίδες. —S. auch F 314 bc.

31

A

307a

 Athen. Δειπνοσοφ. XI 51 (s. v. κέρας) [Eustath. Homer. Il. Ν 21]: ... Αἰσχύλος δ’ ἐν Περραιβοῖς τοὺς Περραιβοὺς παρίστησιν ἀντὶ πο‐ τηρίων τοῖς κέρασι χρωμένους διὰ τούτων·
‘ἀργυρηλάτοις
5κέρασι χρυσᾶ στόμια προσβεβλημένοισ‘ ....

31

A

307b

 Schol. Hermogen. Π. ἰδεῶν (p. 249, 1 Rabe) V 486 Walz; Anecd. Gr. Bekker. 1073: Φρύνιχος ἐν τῆι Σοφιστικῆι παρασκευῆι (p. 115, 23 v. Borr.) παρατίθεται τὸ ‘ὑπόξυλος ῥήτωρ‘ καὶ ‘ποιητήσ‘· εἴρηται δέ, φησί, μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν ἐκ ξύλου σκευῶν, οἷς ἐπιπολῆς ἐπ’ελήλαται
5ἄργυροσ‘ (aus Aischylos, v. 1). κεῖται δὲ ἐπὶ τῶν λαμπρῶν μὲν ἔξωθεν
καὶ ἐπιεικῶν, πονηρῶν δὲ τὰ ἔνδον. Αἰσχύλος ἐν Περραι〈βί〉σ〈ιν〉. μέμνηται καὶ Διογενιανὸς ἐν τῆι Λέξει τούτου καὶ Διονύσιος ἐν τῆι Ἐκλογῆι τῶν ὀνομάτων (υ 12 Erbse), ὅτι Μένανδρος ἐν τῆι Περινθίαι (F 7 K?orte) φησίν·
10
‘οὐ δ’ αὐτός εἰμι σὺν θεοῖς ὑπόξυλοσ‘, οἷον κίβδηλος καὶ οὐ γνήσιος οὐδὲ ἀληθής. ἀπὸ τῶν ξυλίνων καὶ περιηργυρωμένων σκευῶν.

31

A

308

 Athen. Δειπνοσοφ. XI 99 (s. v. σκύφος) [Eustath. Homer. Od. ο 85]: ... Αἰσχύλος δ’ ἐν Περραιβίσι φησί·
〈ΗΪΟΝ.〉 ‘ποῦ μοι τὰ πολλὰ δῶρα κἀκροθίνια;
ποῦ χρυσότευκτα κἀργυρᾶ σκυφώματα;‘ ...

31

A

309a

 Ailios Dionysios α 153 Erbse [Eustath. Homer. Il. Β 816]: ἰστέον δὲ ὅτι ἀπὸ τοῦ ῥηθέντος ‘αἰόλλω‘ καὶ ‘ἀπαιόλη‘ γίνεται ἡ ἀπάτη καὶ ἀποστέρησις. Αἰσχύλος·
‘τέθνηκεν αἰσχρῶς χρημάτων ἀπαιόληι‘ ...

31

A

309b

 Hesych. Lex. Α 5725 L. (aus Diogenian.); ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 419, 12 = Phot. Lex. p. 154, 21 Reitz.: ‘ἀπαιόλη‘· ἀπάτη ἢ ἀποστέρησις. Αἰσχύλος Περραιβί〈σι〉ν.

31

A

310a

 Etymol. Genuin. ed. R. Reitzenstein, Ind. lect. Rostoch. 1890/91 p. 4 [Etym. Magn. p. 118, 22 Gaisf.]: .... ‘ἀπάργματα‘ λέγεται τὰ ὑπὸ τῶν τραγωιδῶν λεγόμενα ‘μασχαλίσματα‘· ταῦτα δέ ἐστι τὰ τοῦ φονευ‐ θέντος ἀκρωτήρια. ἦν γάρ τι νόμιμον τοῖς δολοφονήσασιν ἀφοσιῶσαι τὸν
5φόνον διὰ τοῦ δολοφονηθέντος ἀκρωτηριασμοῦ. τὰ δὲ ἀκρωτήρια εἴροντες καὶ συρράπτοντες διὰ τῶν τοῦ νεκροῦ μασχαλῶν καὶ τοῦ τραχήλου περιε‐ τίθεσαν τῶι νεκρῶι· καθά φησι Σοφοκλῆς (El. 444f.)
‘ὑφ’ ἧς θανὼν ἄτιμος ὥστε δυσμενὴς
ἐμασχαλίσθη ...‘.
10ὅτι δὲ καὶ ἐγεύοντο τοῦ αἵματος καὶ ‘ἀπέπτυον‘, Αἰσχύλος ἐν ταῖς Περραιβίσιν ἱστορεῖ καὶ ἐν τῶ〈ι〉 {πε} Λαΐω〈ι〉 (F 173) ...

31

A

310b

 Plutarch. Περὶ Ἴσιδος καὶ Ὀσίριδος 20: ὅτι μὲν οὖν, εἰ ταῦτα περὶ τῆς μακαρίας καὶ ἀφθάρτου φύσεως, καθ’ ἣν μάλιστα νοεῖται τὸ θεῖον, ὡς ἀληθῶς πραχθέντα καὶ συμπεσόντα δοξάζουσι καὶ λέγουσιν, ‘ἀποπτύσαι δεῖ καὶ καθήρασθαι‘ τὸ ‘στόμα‘ κατ’ Αἰσχύλον, οὐδὲν δεῖ
5λέγειν πρὸς σέ ...

31

A

311

 Hesych. Lex. Α 3335 L. (aus Diogenian.); ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 386, 18 = Phot. p. 84, 1 Reitz.: ‘ἀλφινία‘· ἡ λεύκη. Περραιβοί (sc. in den Περραιβίδες des Aischylos).

31

A

312

 Athen. Δειπνοσοφ. III 31: ... καλεῖται δ’ ὁ ‘ἀναρίτησ‘ καὶ ‘ἀνάρτασ‘ .... Αἰσχύλος δ’ ἐν Περραιβίσ〈ιν〉 ‘ἀνηρ{ε}ιτο〈τρόφο〉υσ‘ νήσους {νηρι‐ τοτρόφους} εἴρηκεν ... Vgl. auch F 648.

31

B

t

Ἰξίων

31

B

313

Κατάλογ. 25: Ἰξίων.

31

B

314a

 Schol. EFGQ Pindar. Pyth. 2, 21b: τὸν δὲ Ἰξίονα οἱ μὲν Ἀντί‐ ονος γενεαλογοῦσιν, ὡς Αἰσχύλος· Φερεκύδης (3 F 51a Jac.) δὲ Πεισί‐ ωνος· ἔνιοι δὲ Ἄρεος· οἱ δὲ Φλεγύα. Ἀσκληπιάδης δὲ ἐν τρίτωι Τραγωι‐
δουμένων (12 F 3 Jac.) οὕτω γράφει· ...

31

B

314b

 Schol. Apollon. Rhod. Argon. III 62: Φλεγύου δὲ υἱὸς Ἰξίων, ὡς καὶ Εὐριπίδης (F 424 N.2)·
‘Φλεγύαντος υἱέ, δέσποτ’ Ἰξίων ...‘. Φερεκύδης (3 F 51b Jac.) δὲ 〈Πεισίωνος, Αἰσχύλος δὲ〉 Ἀντίονος.
5 φησὶ (wer?) δέ· γαμήσας Δίαν Ἠϊονέως θυγατέρα πολλὰ ὑπέσχετο δώσειν δῶρα. ἐλθόντος δὲ ἐπὶ ταῦτα τοῦ Ἠϊονέως
‘βόθρον †ποιήσας† (δ’ ὀρύξας?) καὶ πυρακτώσας σκεπᾶ{ζε}ι {αὐτὸ}
λεπτοῖς ξύλοισ〈ι〉 καὶ κόνει λεπτῆι 〈⏑×〉‘ (aus einem Botenbericht der ‘Perrhaibides‘??),
der ‘Perrhaibides‘ ??),
10ἐμπεσὼν δὲ ὁ Ἠϊονεὺς ἀπόλλυται. ‘Λύσσα‘ δὲ τῶι Ἰξίονι ἐνέπεσε διὰ τοῦτο, καὶ οὐδεὶς αὐτὸν ἤθελεν ἁγνίσαι, οὔτε θεῶν οὔτε ἀνθρώπων· πρῶτος γὰρ ‘ἐμφύλιον‘ ἄνδρα ἀπέκτεινεν (vgl. Aischyl. Eum. 717f.; Pind. Pyth. 2, 31—33). ἐλεήσας δὲ αὐτὸν ὁ Ζεὺς ἁγνίζει (vgl. F 648). —καὶ ἁγνισθεὶς ἠράσθη τῆς Ἥρας. ὁ δὲ Ζεὺς νεφέλην ὁμοιώσας Ἥραι παρακοιμίζει αὐτῶι.
15καὶ ὕστερον ποιήσας ‘τετράκνημον‘ (Pind. Pyth. 2, 40) τροχὸν καὶ δεσ‐ μεύσας αὐτὸν τιμωρεῖται.

31

B

314c

 Diodor. Βιβλιοθ. IV 69, 3—5: (3) ... Ἀντίων, ὃς μιγεὶς Περι‐ μήλαι τῆι Ἀμυθάονος ἐγγέννησεν Ἰξίονα. οὗτος δ’, ὥς φασιν, ὑπο‐ σχόμενος ἕδνα πολλὰ δώσειν Ἠ{σ}ϊονεῖ ἔγημε τὴν Ἠ{σ}ϊονέως θυγα‐ τέρα Δίαν, ἐξ ἧς ἐγέννησε Πειρίθουν. (4) ἔπειθ’ ὁ μὲν Ἰξίων οὐκ ἀπέδωκε
5τὰ ἕδνα 〈τὰ ἐπὶ〉 τῆι γυναικί, ὁ δ’ Ἠ{σ}ϊονεὺς τὰς ἵππους ἀντὶ τούτων ἠνεχύρασεν. ὁ δ’ Ἰξίων τὸν Ἠ{σ}ϊονέα μετεπέμψατο ἐπαγγελλόμενος πάντα ὑπακούσεσθαι, καὶ τὸν Ἠ{σ}ϊονέα παραγενόμενον ἔβαλεν εἰς ‘βόθρον‘ πυρὸς μεστόν. διὰ δὲ τὸ μέγεθος τῆς παρανομίας μηδένα βούλεσθαι καθᾶραι τὸν φόνον. τέλος δ’ ὑπὸ τοῦ Διὸς ⟦κατὰ τοὺς μύθουσ⟧ ἁγνισθεὶς—ἠράσθη
10μὲν τῆς Ἥρας καὶ κατετόλμησεν ὑπὲρ συνουσίας λόγους ποιεῖσθαι. (5) ἔπειτα τὸν μὲν Δία εἴδωλον ποιήσαντα τῆς Ἥρας νεφέλην ἐξαποστεῖλαι, τὸν δὲ Ἰξίονα τῆι νεφέληι μιγέντα γεννῆσαι τοὺς ὀνομαζομένους Κενταύ‐ ρους ἀνθρωποφυεῖς 〈ὄντασ〉. τέλος δὲ μυθολογοῦσι τὸν Ἰξίονα διὰ τὸ μέ‐ γεθος τῶν ἁμαρτημάτων ὑπὸ Διὸς εἰς τροχὸν ἐνδεθῆναι ...

31

B

315a

 Athen. Δειπνοσοφ. IV 79: ... εἰσὶ δ’ οἱ αὐλοὶ οὗτοι (die ἡμίοποι) ἐλάσσονες τῶν τελείων. Αἰσχύλος γοῦν κατὰ μεταφορὰν ἐν Ἰξίωνί
φησι·
‘τὸν δ’ ἡμίοπον ˈ καὶ τὸν ἐλάσσω ˈ ταχέως ὁ μέγας ˈ
5καταπίνει‘ ....

31

B

315b

 Hesych. Lex. II 279, 22 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἡμίοποσ‘· αὐλὸς ὁ ὑποτεταγμένος τῶι τελείωι. μεταφορικῶς δὲ ‘ἡμίοποσ‘ †θράσος†.

31

B

315c

Poll. Ὀνομαστ. VI 161: ... καὶ ‘ἡμίοπον‘ αὐλὸν Αἰσχύλος.

31

B

316

 Ioann. v. Stob. Ἐκλ. IV 53, 15 Hense (Floril. Monac. 134): Αἰσχύ‐ λου Ἰξίωνος·
‘βίου πονηροῦ θάνατος εὐκλεέστεροσ‘.

31

B

317

 Ὁμηρ. ἐπιμερ. Anecd. Oxon. Cramer. I 62, 10: παρὰ δὲ τὸ ‘ἀλαστῶ‘ ῥῆμα ‘ἀλάστωρ‘ ὁ Ζεύς, ἐπὶ τῶν χαλεπόν τι πρασσόντων. παρηκτικὴ δὲ ἡ εὐθεῖα παρὰ τὴν ‘ἀλάστοροσ‘ γενικήν. Αἰσχύλος Ἰξίονι·
‘〈× – ⏑ – ×〉 πρευμενὴς ἀλάστοροσ‘,
5καὶ Φερεκύδης (3 F 175 Jac.)· ‘ὁ Ζεὺς δὲ Ἱκέσιος καὶ Ἀλάστορος καλεῖ‐ ται‘.

31

B

318

Hesych. Lex. II 346, 21 Schm.: ‘ἱερεῖτιν‘· καθαρμοῦ δεομένην ἱκέτιν.
Αἰσχύλος Ἰξίωνι.

32

t

1

DIE PROMETHEIA

32

A

t

Προμηθεὺς Δεσμώτης Κατάλογ. 55: s. Aeschylus’ Prometheus ed. P. Groeneboom, Gro‐ ningen 1928.

32

B

t

Προμηθεὺς Λυόμενος

32

B

319

Κατάλογ. 57: Προμηθεὺς Λυόμενος.

32

B

320

 Schol. M Aischyl. Prometh. Desm. 511: ‘(Prometh.) οὐ ταῦτα ταύτηι μοῖρά πω τελεσφόρος ˈ κρᾶναι πέπρωται, μυρίαις δὲ πημοναῖς ˈ δύαις τε καμφθεὶς ὧδε δεσμὰ φυγγάνω.‘] ... ἐν γὰρ τῶι ἑξῆς δρά‐ ματι λύεται, ὅπερ ἐμφαίνει Αἰσχύλος.

32

B

321a

 Philodem. Π. εὐσεβ. p. 30 Gomp.: ... καὶ παντο[δαπαῖς] δ[ὲ τ]ιμωρί[αις παρ]ε̣ισήχασιν [τοὺς θε]οὺς συνεχομ[ένους], οἷον Αἰσχύλο[ς μὲν] ἐν Π̣ρο[μ]ηθε[ῖ φη]σιν το[ῦτο]ν π̣ρ[ὸς τῶι Καυκάσωι δεδέσθαι ...]. p. 37: ...[.. ἐν Προ]μηθεῖ τα.[ ]. καυμάτων [καὶ χε]ιμώνω[ν ...
5(es folgen Testimonia über Atlas). p. 39: .... Κρόνο̣[ δεσμω]τήριον κα[ ]καταχ Αἰσχύλος ἐν τῶι Λ[υο]μέν[ωι Πρ]ομηθεῖ [ ὑπ]ὸ Διὸς δεδ[έσθαι (?)], καὶ πάντες [οἱ καταταρτα]ρωθέντες [ ] οὐρανοῦ κ[ ]. p. 40f.: ὅσ[α δ]ὲ Προμηθεὺς οὐδ̣’ ἅ[π]α̣ξ, ἀλλὰ μυριάδας [....] Διὸς
10εἰπὼν [εὐλαβεῖ]σθαι, μή ποτε [κρείττω κ]ατασκευά[σηι τις ὅ]πλα. καὶ τὸν [Προμη]θέα λύεσθαί [φησιν] Αἰσχύλος ὅ[τι τὸ λ]όγιον ἐμή[νυσε]ν τὸ περὶ Θέ[τιδο]ς, ὡς χρε[ὼ]ν εἴ[η] τὸν ἐξ αὐτῆς γεν[ν]ηθέντα κρείτ[τ]ω κατασ[τῆν]αι [τ]οῦ πατρός· [ὅθεν κ]αὶ θνητ[ῶι συνοικί]ζουσιν α[ὐτὴ]ν ἀ[νδρί].
15 ——restit. R. Reitzenstein, Herm. 35, 1900, 73(Volum. Hercul. Coll. alt. VIII 105): .... δὲ κα[ὶ συνοικίσ]αι τῶι Π[ηλεῖ. ἐν Π]ρομηθε[ῖ δὲ τῶι] Λυομέ[ν]ωι .. [Θέτ]ιδος ε[.......]ρασιν [....]. [ὁ δὲ τ]ὰ Κύπ[ρια ποιήσας (F 2 Bethe) Ἥ]ραι χαρ[ιζομένη]ν φεύγειν αὐ[τοῦ τὸ]ν γάμον, Δ[ία δὲ ὀμ]όσαι χολω[θέντ]α διότι θ̣νη[τῶι συ]νοικήσει.

32

B

321b

 «Hygin.» Fab. 54: (1) Thetidi Nereïdi fatum fuit qui exea natus esset fortiorem fore quam patrem. (2) hoc praeter Prometheum cum sciret nemo et Iovis vellet cum ea concumbere, Prometheus Iovi pollicetur se eum praemoniturum, si se vinculis liberasset. itaque fide data monet
5Iouem, ne cum Thetide concumberet, ne, si fortior nasceretur, Iouem de regno deiceret, quemodmodum et ipse Saturno fecerat. (3) itaque datur Thetis in coniugium Peleo Aeaci filio, et mittitur Hercules, ut aquilam interficiat, quae eius cor exedebat. eaque interfecta Prometheus post XXX annos de Monte Caucaso est solutus.

32

B

321c

 «Hygin.» De astrol. II 15 p. 53, 19 B.: ... Prometheum autem in monte Scythiae nomine Caucaso ferrea catena uinxit (Iuppiter); quem alligatum ad triginta milia annorum Aeschylus tragoediarum scriptor ait. praeterea admisit ei aquilam, quae assidue noctu renascen‐
5tia iocinera exesset.

32

B

322a

 Arrian. Περίπλ. Εὐξείνου Πόντου 19, 1f.: (1) ... ἐπὶ Τάναϊν ποτα‐ μὸν .., ὃς λέγεται ὁρίζειν ἀπὸ τῆς Ἀσίας τὴν Εὐρώπην ... (2) καίτοι Αἰσχύλος ἐν Προμηθεῖ Λυομένωι τὸν Φᾶσιν ὅρον τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀσίας ποιεῖ. λέγουσι γοῦν 〈παρ’〉 αὐτῶι οἱ Τιτᾶνες πρὸς τὸν Προ‐
5μηθέα ὅτι
‘ἥκομεν ...... ˈ τοὺς σοὺς ἄθλους ˈ τούσδε, Προ‐
μηθεῦ, ˈ δεσμοῦ τε πάθος ˈ τόδ’ ἐποψόμενοι ˈ ‘. ἔπειτα καταλέγουσιν (in die Lücke gehört F 323), ὅσην χώραν ἐπῆλθον·
‘πῆι μὲν δίδυμον ˈ χθονὸς Εὐρώπης ˈ μέγαν ἠδ’
10Ἀσίας ˈ τέρμονα Φᾶσιν ˈ 〈Τάναΐν τε (?) ...〉‘.

32

B

322b

 Prokop. Ὑπὲρ τῶν πολέμων VIII [Γοτθικ. πόλεμ. IV] 6, 15: ... ἀλλὰ καὶ ὁ τραγωιδοποιὸς Αἰσχύλος ἐν Προμηθεῖ τῶι Λυομένωι εὐθὺς ἀρχόμενος τῆς τραγωιδίας τὸν ποταμὸν Φᾶσιν ‘τέρμονα‘ κα‐ λεῖ γῆς τε τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Εὐρώπης.

32

B

322c

 Schol. Dionys. Perieg. 10 p. 323, 22 Bernh.: Αἰσχύλος δὲ ἐν Προμηθεῖ Λυομένωι καὶ Σοφοκλῆς ἐν Σκύθαις (F 548 Pears.) ὑπὸ τούτου (sc. Τανάϊδος) διορίζεσθαί φησι τὰς ἠπείρους.

32

B

323

 Strab. Γεωγραφ. I 2, 27: ... φημὶ γὰρ κατὰ τὴν τῶν ἀρχαίων Ἑλλή‐ νων δόξαν .... οὕτω τὰ μεσημβρινὰ πάντα ‘Αἰθιοπίαν‘ καλεῖσθαι τὰ πρὸς Ὠκεανῶι. μαρτυρεῖ δὲ τὰ τοιαῦτα. ὅ τε γὰρ Αἰσχύλος ἐν Προ‐ μηθεῖ τῶι Λυομένωι φησὶν οὕτω·
5 ‘... ˈ φοινικόπεδόν τ’ ˈ Ἐρυθρᾶς ἱερὸν ˈ χεῦμα Θα‐ λάσσης ˈ χαλκοκέραυνόν ˈ τε παρ’ Ὠκεανῶι ˈ λίμναν †παν‐ το† ˈ τροφὸν Αἰθιόπων, ˈ ἵν’ ὁ παντ{επ}όπτας ˈ Ἥλιος αἰεὶˈ χρῶτ’ ἀθάνατον ˈ κάματόν θ’ ἵππων ˈ θερμαῖς ὕδατος ˈ μαλακοῦ προχοαῖς {τ’} ˈ ἀναπαύει‘·
10παρ’ ὅλον γὰρ τὸ μεσημβρινὸν κλίμα τοῦ Ὠκεανοῦ ταύτην πρὸς τὸν ἥλιον ἴσχοντος τὴν χρείαν καὶ τὴν σχέσιν, παρ’ ὅλον καὶ τοὺς Αἰθίοπας τάττων φαίνεται. ὅ τ’ Εὐριπίδης ἐν τῶι Φαέθοντι (F 771 N.2) ... φησι ....

32

B

323a(?)

(1n)

Pap. Heidelb. 185:
1(oberer Rand fehlt)
1[ ].ρουλεγ̣[ [ ].τοι μηθε̣[ [ ἀνά]γκας δ̣υστυ̣χ̣[ [ κ]α̣ιν̣ὸς ὅ̣δ̣ε̣ κασ̣[ιγνήτου
5[ μα]κ̣ρᾶι τε μέλπε̣[τ̣αι
[ ]π..ον γενέσθ[αι [ ]. χαλκεο̣τ̣υ̣πεῖ̣[ [ ]ον ἄγαλμα παρ[ [ ] π̣υρ̣ὸς̣ ἧψε φάος βρ[οτοῖς
10[ εὖ]γμα Γᾶι Ματρὶ̣ .[ [ γ]ύαλα Πα̣ρθ̣εν[ [ ]ναιωνα..τ.[ [ ] π̣αραγενόμεθα γ̣[ 〈ΠΡΟΜ.〉 ×–⏑–× ⁝ δ]ύ̣σποτμ̣οι ξ̣υ̣ν̣αί[μονες
15[ ]. ἐκτὸς [ [ ]ντ..[ (unterer Rand fehlt)

32

B

324

(1n)

Cic. Tuscul. disputat. II 23—26: ... veniat 〈A〉esc〈h〉ylus,
2nnon poëta solum, sed etiam Pythagoreus; sic enim accepimus. quo modo
3nfert apud eum Prometheus dolorem (quem excipit ob furtum Lemnium,
4n[Accius, Philoct. 533—536 Kl.]
1
‘unde ignis clu{c}et ˈ mortalibus clam ˈ divisus, eum ˈ
doctus Prometheus ˈ clepsisse dolo ˈ poenasque Iovi ˈ fato
expendisse supremo)? has igitur ‘poenas‘ pendens adfixus ad Caucasum dicit haec:
5‘Titanum suboles, socia nostri sanguinis, generata Caelo, aspicite religatum asperis vinctumque saxis, navem ut horrisono freto noctem paventes timidi adnectunt navitae. Saturnius me sic infixit Iuppiter,
10Iovisque numen Mulcib〈e〉ri adscivit manus. hos ille cuneos fabrica crudeli inserens perrupit artus; qua miser sollertia transverberatus castrum hoc Furiarum incolo. iam tertio me quoque funesto die
15tristi advolatu aduncis lacerans unguibus Iovis satelles pastu dilaniat fero.
tum iecore opimo farta et satiata adfatim clangorem fundit vastum et sublime a{d}volans pinnata cauda nostrum adulat sanguinem.
20cum vero adesum inflatu renovatum est iecur, tum rursum taetros avida se ad pastus refert. sic hunc custodem maesti cruciatus alo, qui me perenni vivum foedat miseria. namque, ut videtis, vinclis constrictus Iovis
25arcere nequeo diram volucrem a pectore. sic me ipse viduus pestes excipio anxias amore mortis terminum anquirens mali; sed longe a leto numine aspellor Iovis, atque haec vetusta, saeclis glomerata horridis,
30
luctifica clades nostro infixa est corpori,
e quo liquatae solis ardore excidunt
guttae, quae saxa adsidue instillant Caucasi‘. ........ interea, unde isti versus? non enim adgnosco ... studiose equidem (Cicero) utor nostris poëtis; sed sicubi illi defecerunt—verti
35enim multa de Graecis, ne quo ornamento in hoc genere disputationis careret Latina oratio.

32

B

325

 Hypoth. Aischyl. Prometh. Desm. p. 22, 20 Wil.: τὰ τοῦ δράματος πρόσωπα· .... Ὠκεανός, 〈Ἰὼ Ἰνάχου, Ἑρμῆσ〉· Γῆ (d.i. Χθών, Θέ‐ μις), Ἡρακλῆς {Ἰὼ Ἰνάχου, Ἑρμῆς}. —Vgl. p. 22, 15—19 (in den Προμηθεῖς nur θεῖα πρόσωπα).

32

B

326a

(1n)

Strab. Γεωγραφ. IV 1, 7: ... (zum Problem des Λιθῶδες Πεδίον
2nzwischen Massalia und der Rhonemündung) Ποσειδώνιος (Π. Ὠκεανοῦ
3n87 F 90 Jac.) δὲ λίμνην οὖσαν παγῆναι μετὰ κλυδασμοῦ καὶ διὰ τοῦτο
4nεἰς πλείονας μερισθῆναι λίθους, καθάπερ τοὺς ποταμίους κάχληκας καὶ
5nτὰς ψήφους τὰς αἰγιαλίτιδας, ὁμοίως δὲ καὶ λείους καὶ ἰσομεγέθους ....
6nτὸ μέντοι δυσαπολόγητον Αἰσχύλος καταμαθὼν ἢ παρ’ ἄλλου λαβὼν εἰς
7nμῦθον ἐξετόπισε. φησὶ γοῦν Προμηθεὺς παρ’ αὐτῶι, καθηγούμενος Ἡρακλεῖ
8nτῶν ὁδῶν τῶν ἀπὸ Καυκάσου πρὸς τὰς Ἑσπερίδας·
1‘ἥξεις δὲ Λιγύων εἰς ἀτάρβητον στρατόν, ἔνθ’ οὐ μάχης, σάφ’ οἶδα, καὶ θ〈ο〉ῦρός περ ὢν μέμψηι· πέπρωται γάρ σε καὶ βέλη λιπεῖν ἐνταῦθ’, ἑλέσθαι δ’ οὔ τιν’ ἐκ γαίας λίθον
5ἕξεις, ἐπεὶ πᾶς χῶρός ἐστι μαλθακός. ἰδὼν δ’ ἀμηχανοῦντά ς’ ὁ Ζεὺς (??) οἰκτιρεῖ, νεφέλην δ’ ὑποσχὼν νιφάδι γογγύλων πετρῶν ὑπόσκιον θήσει χθόν’, οἷς ἔπειτα σὺ {μ} βαλὼν διώσηι ῥαιδίως Λίγυν στρατόν‘.
9n“ὥσπερ οὐ{ν} κρεῖττον ὄν,” φησὶν ὁ Ποσειδώνιος, “εἰς αὐτοὺς τοὺς Λίγυας
10nἐμβαλ{λ}εῖν τοὺς λίθους καὶ καταχῶσαι πάντας ἢ τοσούτων δεόμενον
11nποιῆσαι λίθων τὸν Ἡρακλέα”. τὸ μὲν οὖν τοσούτων ἀναγκαῖον ἦν, εἴπερ
12nκαὶ πρὸς ὄχλον παμπληθῆ· ὥστε ταύτηι γε πιθανώτερος ὁ μυθογράφος
13nτοῦ ἀνασκευάζοντος τὸν μῦθον. ἀλλὰ καὶ τὰ ἄλλα πεπρῶσθαι φήσας ὁ
14nποιητὴς οὐκ ἐᾶι μέμφεσθαι φιλαιτίως. καὶ γὰρ .....

32

B

326b

 Dionys. v. Halikarn. Ῥωμ. ἀρχαιολ. I 41, 3: ... δηλοῖ δὲ τὸν πόλεμον τόνδε (des Herakles gegen die Ligyer) τῶν ἀρχαίων ποιη‐ τῶν Αἰσχύλος ἐν Προμηθεῖ Λυομένωι. πεποίηται γὰρ αὐτῶι ὁ Προ‐ μηθεὺς Ἡρακλεῖ τά τε ἄλλα προλέγων, ὡς ἕκαστον αὐτῶι τι συμβήσεσθαι
5ἔμελλε κατὰ τὴν ἐπὶ Γηρυόνην στρατείαν, καὶ δὴ καὶ περὶ τοῦ Λιγυστι‐ κοῦ πολέμου ὡς οὐ ῥάιδιος ὁ ἀγὼν ἔσται διηγούμενος. τὰ δὲ ποιήματα ὧδ’ ἔχει·
‘ἥξεις δὲ Λιγύων εἰς ἀτάρβητον στρατόν,
ἔνθ’ οὐ μάχης, 〈σ〉άφ’ οἶδα, καὶ θοῦρός περ ὢν
10μέμψηι· πέπρωται γάρ σε καὶ βέλη λιπεῖν ...‘.

32

B

326c

 «Hygin.» De astrol. II 6 (Ἐγγόνασιν) p. 42, 11 B.: ... Aeschylus autem in fabula quae inscribitur Προμηθεὺς Λυόμενος Herculem ait esse non cum dracone, sed cum Liguribus depugnantem. dicit enim quo tempore Hercules ab Geryone boves abduxerit iter fecisse per Ligurum
5fines. quos conatos ab eo pecus abducere manus contulisse et complures
eorum sagittis confixisse. sed postquam Herculi tela defecerint, multitudine barbarorum et inopia armorum defessum se ingeniculasse multis iam vulneribus acceptis. Iovem autem misertum filii curasse, ut circa eum magna lapidum copia esset; quibus se Herculem defendisse et hostes
10fugasse. ⟦itaque Iovem similitudinem pugnantis inter sidera constituisse.⟧

32

B

327

 Galen. In Hippocr. Epidem. VI comment. I 29 p. 48, 2 Wenk.: ... δοκεῖ μὲν γὰρ αὐτὴν (sc. πέμφιγα) ἐπὶ {μὲν} τῆς πνοῆς Σοφοκλῆς ἐν Κόλ‐ χοις λέγειν· (F 337 Pears.)
‘ἀπῆ〈ι〉ξε πέμφιξ Ἰ〈ο〉ν〈ί〉ου πέλας πόρου‘,
5καὶ αὑτὸς ἐν Σαλμωνεῖ σατύροις· (F 538 Pears.)
‘καὶ τάχ’ ἂν κεραυνία
πέμφιξ †ι βροντῆς καὶ δυσοσμίας† λάβοι‘. Αἰσχύλος δὲ ἐν Προμηθεῖ Δεσμώτηι (vielmehr Λυομένωι)·
〈ΠΡΟΜ.〉 ‘εὐθεῖαν ἕρπε τήνδε· καὶ πρώτιστα μὲν
10
βορεάδας ἥξεις πρὸς πνοάς, ἵν’ εὐλαβοῦ
βρόμον καταιγίζοντα, μή ς’ ἀναρπάσηι
δυσχειμέρωι πέμφιγ{γ}ι 〈συ〉στρέψας ἄφνω‘. ἐπὶ δὲ τῶν ἀκτίνων αὐτῶν δοκεῖ χρῆσθαι τῶι τῆς ‘πέμφιγοσ‘ ὀνόματι Σοφοκλῆς ἐν Κόλχοις κατὰ τάδε τὰ ἔπη· (F 338 Pears.)
15
‘κἂν ἐθαύμασας
τηλέσκοπον πέμφιγα χρυσε〈ί〉αν ἰδών‘. οὕτω καὶ Αἰσχύλος ἐ〈ν〉 Ξαντρίαι〈σ〉· (F 369)
‘ἃς οὔτε πέμφιξ ἡλίου προσδέρκεται
οὔτ’ ἀστερω{ν}π〈ὸν〉 ὄμ〈μ〉α Λητώιας Κόρησ‘.
20ἐπὶ δὲ τῆς ῥανί{τι}δος ὁ αὐτός φησιν ἐν Προμηθεῖ· (F 456)
‘ἐξευλαβοῦ δὲ μή σε προσβάλ{λ}ηι στόμα
πέμφιξ· πικρὰ γὰρ κοὐλία λαιμῶι 〈⏑ ×〉‘, καὶ ἐν Πενθεῖ· (F 365)
‘μηδὲ αἵματος πέμφιγα πρὸς πέδωι βάληισ‘ ...

32

B

328a

 Strab. Γεωγραφ. VII 3, 7 (in einer Erörterung, die an Apollod. v. Ath., Νεῶν κατάλ. 244 F 157a p. 1088, 19—23 Jac. anknüpft) ... καὶ Αἰσχύλος δ’ ἐμφαίνει συνηγορῶν τῶι Ποιητῆι (Il. Ν 4—6), φήσας περὶ τῶν Σκυθῶν·
5〈ΠΡΟΜ.〉 ‘ἀλλ’ ἱππάκης βρωτῆρες εὔνομοι Σκύθαι‘ ...

32

B

328b

 Ailios Dionys. ι 16 Erbse (Eustath. Homer. Il. Ν 6; ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. I 295, 6 Nab.) ≌ Hesych. Lex. II 364, 16 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἱππάκησ‘· βρῶμα Σκυθικὸν διὰ γάλακτος ἱππείου σκευαζόμενον.

32

B

329

 Stephan. v. Byzant. Ἐθν. p. 6, 16 Mein. (~ Schol. AT Homer. Il. Ν 6): ‘Ἄβιοι‘· ἔθνος Σκυθικόν ..... Αἰσχύλος τε ‘Γαβίουσ‘ διὰ τοῦ ‘γ‘ ἐν Λυομένωι Προμηθεῖ·
〈ΠΡΟΜ.〉 ‘ἔπειτα δ’ ἥξει〈σ〉 δῆμον ἐνδικώτατον
5〈βροτῶν〉 ἁπάντων καὶ φιλοξενώτατον, Γαβίους, ἵν’ οὔτ’ ἄροτρον οὔτε γατόμος τέμνει δίκελλ’ {ης} ἄρουραν, ἀλλ’ αὐτοσπόροι γύαι φέρουσι βίοτον ἄφθονον βροτοῖσ‘ ...

32

B

330

 Schol. Apollon. Rhod. Argon. IV 282/91b: τὸν Ἴστρον φησὶν ἐκ τῶν Ὑπερβορέων καταφέρεσθαι καὶ τῶν Ῥιπαίων Ὀρῶν· 〈γενόμενον δὲ μεταξὺ Σκυθῶν καὶ Θραικῶν σχίζεσθαι, καὶ τὸ μὲν εἰς τὴν Καθ’ ἡμᾶς Θάλασσαν ἐκβάλλειν ῥεῖθρον, τὸ δὲ εἰς τὴν Ποντικὴν Θάλασσαν ἐκπίπ‐
5τειν ...〉. οὕτω δὲ εἶπεν ἀκολουθῶν Αἰσχύλωι ἐν Λυομένωι Προμηθεῖ
λέγοντι τοῦτο. {γενόμενον—ἐκπίπτειν ...}

32

B

331a

 Pausan. d. Attiz. α 146 Erbse (Eustath. Homer. Il. Ε 743): ‘ἀρειθύσανοι 〈Ἡνίοχοι〉‘· Ἄρεος ‘θύσανοι‘, οἱονεὶ ἀποσχίσματα. Παρ’ Αἰσχύλωι ἐν Προμηθεῖ Λυομένωι.

32

B

331b

 Hesych. Lex. Α 7109 + 7191 L. (aus Diogenian.): ‘ἀρ〈ε〉ιθύσανοι Ἡνίοχοι‘· Ἄρ〈εοσ〉 ‘θύσανοι‘, ἀποσχίσματα· καὶ ἀποβλαστήματα.

32

B

332

 Plutarch. Ἐρωτικός 14: ... ὁ δ’ Ἡρακλῆς ἕτερον θεὸν (nicht den Aristaios) παρακαλεῖ μέλλων ἐπὶ τὸν ὄρνιν αἴρεσθαι τὸ τόξον, ὡς Αἰσχύλος φησίν·
‘Ἀγρεὺς δ’ Ἀπόλλων ὀρθὸν ἰθύνοι (εὐθ–?) βέλοσ‘.

32

B

333

 —Πομπήϊος 1, 1: πρὸς δὲ Πομπήϊον ἔοικε τοῦτο παθεῖν ὁ Ῥωμαίων δῆμος εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ὅπερ ὁ Αἰσχύλου Προμηθεὺς πρὸς τὸν Ἡρακλέα, σωθεὶς ὑπ’ αὐτοῦ καὶ λέγων
‘ἐχθροῦ πατρός μοι, τοῦτο, φίλτατον τέκνον‘.

32

B

334

 Athen. Δειπνοσοφ. XV 13. 16: (13) ἱστορεῖται δ’ (bei Menodotos v. Samos, Τῶν κατὰ τὴν Σάμον ἐνδόξων ἀναγραφή 541 F 1 Jac.) ὑπ’ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν χρόνον τῶν Καρῶν δεισιδαιμονίαι περισχεθέντων ἐπὶ τὸ μαντεῖον τοῦ θεοῦ παραγενομένων εἰς Ὕβλαν καὶ πυνθανομένων περὶ
5τῶν ἀπηντημένων θεσπίσαι τὸν Ἀπόλλωνα ποινὴν αὐτοὺς ἀποδοῦναι τῆι θεῶι δι’ ἑαυτῶν ἑκούσιον καὶ χωρὶς δυσχεροῦς συμφορᾶς, ἣν ἐν τοῖς ἔμ‐ προσθεν χρόνοις ἀφώρισεν ὁ Ζεὺς τῶι Προμηθεῖ χάριν τῆς κλοπῆς τοῦ πυρός, λύσας αὐτὸν ἐκ τῶν χαλεπωτάτων δεσμῶν· καὶ τίσιν ἑκούσιον ἐν ἀλυπίαι κειμένην δοῦναι θελήσαντος ταύτην ἔχειν ἐπιτάξαι τὸν καθη‐
10γούμενον τῶν θεῶν· ὅθεν †ουτεκεινου† τὸν δεδηλωμένον στέφανον τῶι Προμηθεῖ περιγενέσθαι καὶ μετ’ οὐ πολὺ τοῖς εὐεργετηθεῖσιν ἀνθρώποις ὑπ’ αὐτοῦ κατὰ τὴν τοῦ πυρὸς δωρεάν ..... (16) ... Αἰσχύλος δ’ ἐν τῶι Λυομένωι Προμηθεῖ σαφῶς φησιν ὅτι
ἐπὶ {τε} τιμῆι τοῦ Προμηθέως τὸν στέφανον περιτίθεμεν τῆι κεφαλῆι
15ἀντίποινα τοῦ ἐκείνου δεσμοῦ, καίτοι ἐν τῆι ἐπιγραφομένηι Σφιγγὶ (dem Satyrspiel der März 467, also wahrscheinlich 2 Jahre später, auf‐ geführten ‘Oidipodeia‘, F 181) εἰπών·
‘τῶι δὲ ξένωι γε †στέφανον† ἀρχαῖον στέφος,
δεσμῶν ἄριστος ἐκ Προμηθέως λόγου‘.

32

B

335

 Hesych. Lex. II 34, 21 Schm. (aus Diogenian.): ‘εἰσαφάσματα‘· εἰσπτήματα, ἀπὸ τοῦ ‘εἰσαφιέναι‘· ἢ σπαράγματα. Αἰσχύλος Προμηθεῖ Λυομένωι.

32

B

336a

 Plutarch. Π. τύχης 3: ... νῦν δ’ οὐκ ἀπὸ τύχης οὐδὲ αὐτομάτως περίεσμεν αὐτῶν (sc. τῶν θηρίων) καὶ κρατοῦμεν, ἀλλ’ ὁ Προμηθεύς, τουτέστιν ὁ λογισμός, αἴτιος
‘ἵππων ὄνων τ’ ὀχεῖα καὶ ταύρων γονὰς
5
δοὺς ἀντίδωρα καὶ πόνων ἐκδέκτορα‘ κατ’ Αἰσχύλον ...

32

B

336b

 —Πότερα τῶν ζώιων φρονιμώτερα τὰ χερσαῖα ἢ τὰ ἔνυδρα 7 [Por‐ phyr. Π. ἀποχῆς ἐμψύχων III 18]: ... οὐ γὰρ ἀδικοῦσιν οἱ τὰ μὲν ἄμικτα καὶ βλαβερὰ κομιδῆι κολάζοντες καὶ ἀποκτιννύοντες, τὰ δ’ ἥμερα καὶ φιλάνθρωπα ποιούμενοι τιθασὰ καὶ συνεργὰ χρείας, πρὸς ἣν ἕκαστον
5εὖ πέφυκεν,
‘ἵππων ὄνων τε ὀχεῖα{ν} καὶ ταύρων γονάσ‘, ὧν ὁ Αἰσχύλου Προμηθεὺς ‘δοῦναί‘ φησιν ἡμῖν
‘ἀντίδουλα καὶ πόνων ἐκδέκτορα‘ ...

32

B

337

 Anonym. Metr. Pap. Ox. 220 col. 5, 1—8; 11, 1—6: ... [ὠιό]μην γάρ ποτε πρῶτος [ἐ]ξευρηκέναι τόδε τὸ [μ]έτρον· ἐγαυρίων θ’ ὡς [ε]ὑρετὴς
ὢν καινοῦ τινος μέτρου. μετὰ ταῦτα [εὗρον ἤδη τὸν] Αἰσχύ̣[λον κεχρη‐ μένον αὐτ]ῶι̣, [πρότερο]ν̣ τούτου τὸν Ἀλκμᾶνα καὶ [τὸν Σιμω]νίδη .....
5[τοι]οῦτο·
‘[τ]άδε πάσχειν ἐ̣θέλεισ‘, ὁποῖον ἐν τῶι Προμηθεῖ τίθ̣ησι πάλιν Αἰσχύ[λος ο]ὕτως·
‘[ἐρίδ]ων δυσκελάδων‘ ...

32

B

338

 Der Antiattizist p. 116, 7 Bekk.: ‘χέρσα‘· τὰ μὴ γεωργούμενα. Αἰσχύλος Προμηθεῖ.

32

B

339

 Schol. Aristeid. Ὑπὲρ τῶν τεττάρων p. 501, 16 Dind.: ... καὶ Αἰσχύλος δὲ ἐν Προμηθεῖ {Δεσμώτηι}·
‘πολλοῖς γάρ ἐστι κέρδος ἡ σιγὴ βροτῶν‘ ...

32

C

t

Προμηθεὺς Πυρφόρος

32

C

340

Κατάλογ. 56: Προμηθεὺς Πυρφόρος.

32

C

341

 Schol. Aischyl. Prometh. 94: ‘μυριετῆ‘] πολυετῆ. ἐν γὰρ τῶι Πυρ‐ φόρωι τρεῖς μυριάδας φησὶ δεδέσθαι αὐτόν. Vgl. F 321.

32

C

342

(1n)

Pap. Ox. 2252 (vol. 20, 1952, 14 mit Taf. III) [dazu Br. Snell,
2nGnom. 25, 1953, 436]:
1(oberer Rand fehlt)
1[ ]οσον[ [].λο[ς̣] τ̣όδε πάθο̣[ς̣ [ἐ]πέζεσεν [τ]ὸ φλέγο̣ς
5[]ατον αὐτόμαργον [ [ ]έον· ἰὼ παῖ τὸ ἑξ(ῆ)ς. [ ]ρ̣ τέκνον τ.[.].ε.[ [ ]τω〈ι〉 θαμ̣[ί]ζει[ [ ] φίλοις μελή[σ]ε̣[ι
10[ἀ]ντίφαντος αὐ̣[γὰ [ ] πυρ[ὸ]ς π[ρ]οσ[ [ ]γ̣αν[ [ ]οσο̣[ (unterer Rand fehlt)

32

C

343-350

(1n)

Pap. Ox. 2245 fr. 1. 12. 5. 3. 2. 4. 6—11

32

C

343

(oberer Rand fehlt)
1〈ΧΟΡ. (ΩΚΕΑΝΙΔ.?)〉 ] [ ] φ̣έγγος [ ] [ ]. τότε
5[ ]ήριον· [ ]ς [ ] [ ]ν
[ ]
10πυρί]φλεκτο[ν [ ] [ ]ο̣ς τό̣δ̣ε [ ] παντελε[ [ ] μό̣γ̣ις
15[ ]σος.[ [ ]π̣ων[ [ ]..φαι[ [ ] [ [ ]ι.
20[ ].ν (Zeile 21ff. fehlen)
30[
] ⸤ὑμεῖς δὲ βωμὸν τόνδε καὶ πυρὸς σέλασ⸥ ⸤κύκλωι περίστητ’ ἐν λόχωι τ’ ἀπείρονι⸥ ⸏⸤εὔξασθε⸥ 〈– × – ⏑ – × – ⏑ ×〉 〈ΧΟΡ.〉 [× – – ⏑ – ⏑ – – ἑκου‐] str.
35σία̣ δέ μ’ εὐμενὴς χορεύει χάρις· φ[α]ε̣ν̣ν[ὸ]ν [δ’ ἄγω χιτῶν̣α πὰρ̣ πυρὸς ἀκάματον αὐγάν. κλυοῦς’ ἐμοῦ δὲ Ναΐδων τις παρ’ ἑσ‐ ⸏τιοῦχον σέλας πολλὰ διώξεται.
40νύμφας δέ τοι πέποιθ’ ἐγὼ ephymn. στήσει⸤ν⸥ χορούς, ⸏Προμηθ̣έ̣ω̣ς δῶ⸤ρ⸥ον ὡς σεβούσας, κ[α]λ̣[ὸ]ν δ’ ὕ̣μν̣ον̣ ἀ̣μφὶ τὸν δόντα μολ‐ ant. πάσε̣ιν̣ [ἔ]ο̣λ̣[π’ ἐγ]ὼ̣ λεγούςας τόδ’ ὡς
45Προμ̣η̣θε[ὺς βρο]τοῖς φε̣ρέσ̣βιός τ̣ε̣ [κα]ὶ̣ σ̣πευσίδ̣ωρ̣[ος]. χορεύσειν .[......]ν. ἐλπὶς ὡ‐
⸏ρ]ίου χ[εί]ματ[ος ....]ερ..[..]..· νύμφ⸥α̣ς δέ τ̣⸤οι⸥ π̣έπ̣⸤ο⸥ιθ̣’ ἐγὼ ephymn.

32

C

343

(50)

στήσε⸥ιν χ̣ορού̣ς̣, ⸏Προμ⸥η⸤θ⸥έως δῶρον̣ ὡ̣ς̣ σ̣εβούσα⸤ς. × × ο]ἴ[ο|μ]α̣ι π̣οι̣μέ̣ν[α]ς π̣ρ̣έπει̣ν̣ str. χορο]ῖ[σι] κ[αὶ] | τὸ νυκτ̣[ί]π̣λ̣α̣γ‐ κτον] ὄρχημ’ | [ἀ̣με]μ̣φ̣[έσ]σι̣ν ἐπ̣ιστε[φεῖς
55φύλ]λ̣οις ἱ̣[σ̣τάναι | ....×–.] ὀρ[ο]μέν[ους
]..[..]μ̣ενν̣[
]ν·
] β̣[α]θ̣υξυλο̣[
]..[..]·
60
].[ [
]
].[..].[ Πᾶνας] δέ τοι π̣[έποιθ’ ἐγὼ ] πέλας πυρὸς [
65] ⸏ἄ̣ν̣τ̣ροις μεθύο̣[ντας εὐπορήσειν, ] ὅ̣[τ]α̣ν Ζε[ὺς] μὲν̣ [ἐκ τῶν νεφελῶν ὕηι, ] χι̣ὼ̣ν δ’ ἀ̣ρί̣στ̣[ι]ππο̣[ς – ⏑ – (⏑) – ἔκ] τ̣’ ὄμ̣β̣ρο̣υ κ[ά]ρα τ̣[έγγηται ⏑ – θελουσα̣[
70.. λ̣ε̣ιμών̣[ ἐ̣π̣ὶ̣] χορεύμασι̣ν̣ [
71> ἱερὰ δ’ ἀκ̣τ̣ι̣ς ⁝ σέλ̣[ας ἐκπέμπει τ]η̣λέγνω̣τον ⁝ ν.[⏔ ⏕ ⏔ – ἀ̣ν]τ̣ισέλην̣ο̣ν̣ ⁝ [⏔ ⏕ ⏔ –
75.[..]σει· τ....[ ]ε̣[ ⸏χε[ α̣π[ πέ[λας πυρὸς
80γε̣[
/
81〈ΠΡΟΜ.〉 ὦ π[αῖδες .[ υ[ .[
85θ̣[ ἀν[ κ’ ε[ ..[ .[
90σκη[πτρ ηδ[ ὁ̣τ.[ κα[ κε[
95β.[ ⸏] [ μ̣[

32

C

344

(oberer Rand fehlt)
1[].υν[ []ορο[ []δαν[ []θ[ε̣]ο̣[
5[ ].κ[ (unterer Rand fehlt)

32

C

345

(oberer Rand fehlt)
1[]. ο̣ἴακ̣α̣ [ [ ].ιτ....[ [ χ]ορεύεισ̣[
[ ] δεσμῶν.[
5[]... κλαίεισο.[ [ ]υ̣ω Ζην̣...[ [ ].τ.ς̣..[ [ ]..[ (unterer Rand fehlt)

32

C

346

(oberer Rand fehlt)
1[ ]ρ̣οο̣.[ [ ]...ν[..].[ [ ].[.].ο[.]..[ [ ]δ’ ἐμο̣[ῦ̣].[
5[]σ̣υ̣[ρ̣]τε....υ.[ [ ]ο̣δουκ̣..[ [ ]πιστος ὡς π̣[ [ ]ν· δ̣[..].[...]ε[ (unterer Rand fehlt)

32

C

347

(oberer Rand fehlt)
1[ ].[ []φά̆δ[
(unterer Rand fehlt)Column end

32

C

348

(oberer Rand fehlt)
1[ ].[ []εισ̣[
(unterer Rand fehlt)Column end

32

C

349a

(oberer Rand fehlt)
1]α[
(unterer Rand fehlt)Column end

32

C

349b

(oberer Rand fehlt)
1].κα.[
(unterer Rand fehlt)Column end

32

C

350

(oberer Rand fehlt)
1.[
ο̣[ τ̣[ >
5⸏ἰὼ̣ [ (unterer Rand fehlt)

32

C

351

 Gell. Noct. Attic. XIII 19, 4: id quoque animadvertimus aput Aeschylum ἐν τῶι Πυρφόρωι Προμηθεῖ et aput Euripidem in tra‐ goedia quae inscripta est {ε} Ἰνῶ eundem esse versum absque paucis syllabis, Aeschylus sic:
5
‘σιγῶν θ’ ὅπου δεῖ καὶ λέγων τὰ καίρια‘, Euripides ita: (F 413 N.2)
‘σιγᾶν θ’ ὅπου δεῖ καὶ λέγειν ἵν’ ἀσφαλέσ‘.

33

t

1

ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ

33

A

352a

Κατάλογ. 54: Προπομποί.

33

A

352b

 Alkiphr. Ἐπιστολαὶ παρασίτων (III) 12, 1: κακεγκάκως ἀπόλοιτο καὶ ἄφωνος εἴη Λικύμνιος ὁ τῆς τραγωιδίας ὑποκριτής. ὡς γὰρ ἐνίκα τοὺς ἀντιτέχνους Κριτίαν τὸν Κλεωναῖον καὶ Ἵππασον τὸν Ἀμβρακιώτην τοὺς Αἰσχύλου Προπομπούς, τορῶι τινι καὶ γεγωνοτέρωι φωνήματι χρησά‐
5μενος, γαῦρος ἦν καὶ κιττοστεφὴς ἦγε συμπόσιον.

33

A

353

Hesych. Lex. Δ 1954 L. (aus Diogenian.): ‘δίπολοι‘· 〈διπλαῖ〉. Αἰσχύ‐
λος {διπλαῖ} Προπομποῖς.

34

t

1

DIONYSOS—DRAMEN

34

A

t

Σεμέλη ἢ Ὑδροφόροι

34

A

354

Κατάλογ. 60: Σεμέλη ἢ Ὑδροφόροι.

34

A

355

(1n)

Pap. Ox. 2164
5nSchol. Aristoph. Batr. 1344 (v. 16f.);
6n«Diogen. v. Sinope» Epist. 34, 1f. p. 248 Hercher (v. 16f.); Plat.
7nΠολιτ. II p. 381d 5 (v. 16f.); Pausan. Περιήγ. τῆς Ἑλλάδος VIII 6, 6
8n(v. 17):
1(oberer Rand fehlt)
1〈ΧΟΡ.〉
]φ̣.[ ].[
ἔχ]ραιν’ ἀλοιφᾶι̣·
]δ’ οὐ πλέον̣ Ἥρας
] ὑπεροπλότεροι
5...].ς̣.[.]θ̣ε̣κ̣[. ἀ]μ̣μ̣ι̣γνύμεναι ⸏...θένειρα[ ]θ̣η̣.[ μένοι̣ θεῶ̣ν [πάρ’ ἀρκ]έ̣σ̣ιμος βιοτά·
φιλοῦ̣σιν ἐν μά̣κεσι π̣[ί]στις φθο̣ν̣ερ[ὰ γενέσθαι δόξα τ’ ἀεικής· [Σ]εμέλας δ’ ε[ὐ‐
10χ̣όμεθ̣’ εἶναι διὰ πᾶν ⸏εὐθύπορον λά[χος ὄλβου. τὰ γὰρ ἄλλα τάδ’ [ἦν ⁝ ⏔⏕ ⏔⏕ Κάδμωι· Σεμέ̣[λα δ’ ⁝ ⏔⏕ ⏔⏕ τ̣ῶ̣[ι] παντο̣κρατ[εῖ ⁝ ⏑ ⏑ – ἐμίγη
15 ⸏Ζ̣ηνί· γάμων δ’ [– ⏑ ⏑ – ×. 〈ἭΡΑ〉 νύμφαι ναμερτεῖς, κ⸤υδραὶ θεα⸥ί, αἷσιν ἀγείρ⸤ω Ἰ̣ν̣άχου Ἀρ̣γείου ποταμοῦ παισὶν βιοδώροι⸤ς, αἵ τε π̣αρίστανται πᾶσιν βροτέοισιν̣ ἐπ’ ἔργ̣[οις, εἰ[λ̣απίναις θαλίαις] τ̣ε̣ κα̣ὶ̣ εὐμόλποις ὑμ[εναίοις,
20καὶ τ[ελέουσι κόρας ν]εολέκτρους ἀρτιγάμ̣[ους τε, λευκο.[⏑ – ⏔ – ⏔ –]μ̣μασιν ε[ὔ]φρονες [– × φῶς δεκ̣[⏑ – ⏔ – ⏔ – ⏑]περ ὄμματός ἐστ̣[ιν· αἰδὼς γὰρ καθαρὰ καὶ ν[υ]μφο̣κ̣όμ̣ος μέ[γ’] ἀρ̣ί̣[στα, παίδων δ’ εὔκαρπον τε[λ]έ̣θει γένος, οἷσ̣[ιν ἐκεῖναι
25ἵλαοι ἀντιάσουσι μελίφ[ρονα] θ̣υ̣μ̣ὸ̣ν [ἔ̣χουσαι, ἀμφότεραι, σύμεναι μ[ὲν ἀρήγειν, ἄλλοτε δ’ αὖτε τ̣ραχεῖαι στυγεραί τε καὶ̣ [ἀμφ’ ὠδῖσι βαρεῖαι ἀ]γ̣χίμολοι· πολλὰς μὲν [ [ ]γον εὐναίου φωτὸ̣[ς
30ξὺν σ]έ̣λ̣α̣σίν τε μίτραις [τε [ ] ἐν τῶι α Περὶ τῶν [
[ ].[ ]φα[
31bis(oberer Rand fehlt)
31ter[ ]ωσ[.]ο.[
32bisμέ]μφομα[ι | ]...υ̣νοσ[
33ἀ]λλὰ Διὸς̣ [⏔ – ⏔ | – ⏔ –]μα̣ λ̣έλακ[εν ἐν] φρεσίν, ε̣[– ⏔ – ⏔ | – ⏔ – ⏑]νόσο̣ι̣σιν [
35εὐ]δαίμων [⏔ – ⏔ | – ⏔ –] τ̣ά̣[δ̣]ε φράζ̣ω.[ χα]ίρετέ μ̣ο̣[ι ⏔ – | καὶ ἐϋ– ⏔ – μ]ε̣ δ̣έχεσθε. ἐ]κ̣ Ζ̣ηνὸς δ[ | ΅].ει· εὔκλει̣[ά]ν θ’ [ |
].. Κάδμου̣ τ̣’ ἀ̄θ̣[λ
40(unterer Rand fehlt)

34

A

356

(1n)

Pap. Ox. 2249
1(oberer Rand fehlt [ca. 9 Zeilen])
1. ].[ . . .
5 . . ]ο̣[ 〈ΤΡΟΦ.?〉 ἤισ]χ̣υνα̣ς [ – × – ⏑ – × – ⏑ × ] αὐδῶ φρο̣[νεῖν σε ⁝ – ⏑ – × – ⏑ × ] μὴ νηπία[ζε ⁝ – ⏑ – × – ⏑ ×
10] ὡς ἥδε μα.[ × – ⏑ – × – ⏑ × ⸏πομπῆι δ’ α[ – × – ⏑ – × – ⏑ × 〈ΣΕΜ.?〉 .[ πείθε[ ⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × σ̣ύ̣ν̣ε̣στ[ι]ν̣ α.[ × – ⏑ – × – ⏑ ×
15 > μηδ’ εἴφ̣’ ὁν[ – × – ⏑ – × – ⏑ × 〈ΤΡΟΦ.?〉 ἀλλ’ – ἐμφανὴ[ς γὰρ ⁝ – ⏑ – × – ⏑ × Ἥρα κατει[κ]α[σθεῖσα ⁝ τῶν θνητῶν τινι ἥκει· λέγει δ[ὲ ⁝ – ⏑ – × – ⏑ × εὐνὰς τελε[ × – ⏑ – × – ⏑ ×
20 π̣[ι]στ̣ῶς γεν[ – × – ⏑ – × – ⏑ × .´̣] δὲ τοῦ π̣ν[ × – ⏑ – × – ⏑ × ] κ̣αί σοι παραι̣[νῶ ⁝ – ⏑ – × – ⏑ × ] μ̣ή̣τ̣’ ἐ̣ς τὸ μη[ × – ⏑ – × – ⏑ × π]ά̣σ̣[χ]ειν· τὸ .[ – × – ⏑ – × – ⏑ ×
25 × –] διδαχθ̣[ῆις ⁝ – ⏑ – × – ⏑ × (unterer Rand)

34

A

357

(1n)

Pap. Ox. 2248
1(oberer Rand fehlt)
1〈ΧΟΡ.〉 ὄτ]ο̣βον ὠ[ [ ] π̣νευμ[α̣ [ ἀ]σχαλεῖ .[ [ ]γ̣εται μέ[
5[ ]αι τῆσδ̣.[ [ ] τ̣οι̣σδ̣ε [ [ ]α̣ς Ἀσιάδ[ος [ ].....[ [ ]ασ̣εῖτ’ ο̣[
10[ ]ι̣ς εἶχες [ [ ]δ̣ὲν χαλ[ [].μο.ξευ.[ [⸏ἀ]ν̣τί̣ψ̣αλμος̣ [ [ ]ης δοῦπο[
15[ ]νται θυμ[ [ ]ονοῦσιν̣ [ [ ] [
[ ]ε̣.π̣[

34

A

358

 Schol. Apollon. Rhod. Argon. I 636a: ... ἔνθεν καὶ τὴν Σεμέλην ‘Θυώνην‘ καλοῦσιν, ἐπειδὴ Αἰσχύλος ἔγκυον αὐτὴν παρεισήγαγεν οὖσαν καὶ ἐνθεαζομένην, ὁμοίως δὲ καὶ τὰς ἐφαπτομένας τῆς γαστρὸς αὐτῆς ἐνθεαζομένας.

34

A

359a

 Schol. A Homer. Il. Δ 319: ... ‘κατέκταν‘ δὲ ... Αἰσχύλος δὲ Παλαμήδει (F 305)
‘τίνος κατέκτας ἕνεκα παῖδ’ ἐμὸν βλάβης;‘ καὶ ἐν Σεμέληι ἢ Ὑδροφόροις·
5‘Ζεύς, ὃς κατέκτα τοῦτον (den Aktaion?) ...‘ ...

34

A

359b

 Etym. Gudian. p. 305, 30 Sturz: ... τὸ δεύτερον ‘ἔκτασ‘, τὸ τρίτον ‘ἔκτα‘, οἷον
‘Ζεύς, ὃς κατέκτα ...‘ ...

34

A

360a

 Hesych. Lex. Α 3996 L. (aus Diogenian.): ‘Ἀμφίδρομοσ‘· Αἰσχύ‐ λος Σεμέληι ἔπλασε δαίμονα—καὶ περὶ τὰ Ἀμφιδρόμια ὠ〈ι〉δή—, 〈οἱονεὶ〉 ἔλεγες τὸν ‘Γενέθλιον‘ ...

34

A

360b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 100, 10 Reitz.: ‘Ἀμφίδρομοσ‘· δαί‐ μων, οἷον ὁ ‘Γενέθλιοσ‘· οὕτως Αἰσχύλος. καὶ ὁ δολιχὸς δρόμος ...

34

A

361a

 Hesych. Lex. Α 5307 L. (aus Diogenian.): ‘ἀνταία‘· ἐναντία, ἱκέσιος. Αἰσχύλος Σεμέληι. σημαίνει δὲ καὶ δαίμονα (Sophokl. F 311 Pears.). καὶ τὴν Ἑκάτην δὲ ‘Ἀνταίαν‘ λέγουσιν, ἀπὸ τοῦ ἐπιπέμπειν αὐτά (!).

34

A

361b

 Etym. Magn. p. 111, 49 Gaisf.: ... ‘ἀνταία‘ καὶ ἡ Ἑκάτη ἐπι‐ θετικῶς· .. ἱκέσιος.

34

A

362

 Hesych. Lex. Α 7841; 7824f. L. (aus Diogenian.) ~ Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. I 456, 1: ‘ἄστεκτα‘· ἀβάστακτα, ἀνυπο‐ μόνητα, οὐ δυνάμενα κατασχεθῆναι. Αἰσχύλος Σεμέληι. ‖ ‘ἄστεκτοσ‘·
ἀφόρητος, ἀβάστακτος. ‖ ‘ἀστέκτωσ‘· ἀνυπομονήτως, ἀνυποστάτως.

34

B

t

Πενθεύς

34

B

363

Κατάλογ. 49: Πενθεύς.

34

B

364

 Aristoph. v. Byzant. Ὑπόθεσις τῶν Εὐριπίδου Βακχῶν Z.21 Murr.: ...ἡ μυθοποιία κεῖται παρ’ Αἰσχύλωι ἐν Πενθεῖ (dazu A. v. Blumen‐ thal, Herm. 75, 1940, 124f.).

34

B

365

 Galen. In Hippocr. Epidem. VI comment. I 29 p. 49, 8 Wenk.: ...(vorangeht Ξάντριαι F 369) ἐπὶ δὲ τῆς ῥανί{τι}δος ὁ αὐτός (Aischy‐ los) φησιν ἐν Προμηθεῖ (F 456)
‘ἐξευλαβοῦ δὲ μή σε προσβάλ{λ}ηι στόμα
5
πέμφιξ· πικρὰ γὰρ κοὐλία λαιμῶι 〈⏑ ×〉‘, καὶ ἐν Πενθεῖ·
‘μηδὲ αἵματος πέμφιγα πρὸς πέδωι βάληισ‘.

34

C

t

Ξάντριαι

34

C

366

 Κατάλογ. 45: Ξάντριαι (vgl. die ‘Kremplerinnen‘, d. h. die Töchter des Minyas, Alkithoë und ihre Schwestern, die die ὄργια des Dionysos nicht achten, u. a. Ovid. Metam. IV 1—42. 389—415).

34

C

367

 Schol. Aischyl. Eumen. 26: νῦν φησιν ἐν Παρνασῶι εἶναι τὰ κατὰ Πενθέα, ἐν δὲ ταῖς Ξαντρίαις ἐν Κιθαιρῶνι.

34

C

368

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 10, 18 Nab. = Sud. Lex. Ο 130 Adl. (aus Pausan. d. Att., ο 15 Erbse?): ‘ὀκτώπουν‘ Κρατῖνος Θράιτταις
(F 77 [I 37] Kock)·
‘ὀκτώπουν ἀνεγείρεισ‘,
5ἀντὶ τοῦ σκορπίον. παροιμία γάρ· ‘σκορπίον {ὀκτώπουν} ἀνεγείρεισ‘. ἐν δὲ ταῖς Αἰσχύλου Ξαντρίαις ἡ Λύσσα ἐπιθειάζουσα ταῖς Βάκχαις φησίν·
‘ἐκ ποδῶν δ’ ἄνω
ὑπέρχεται σπαραγμὸς εἰς ἄκρον κάρα,
10κέντημα γλώσσης, σκορπίου βέλος λέγω‘.

34

C

369a

 Galen. In Hippocr. Epidem. VI comment. I 29 p. 49, 1 Wenk.: ἐπὶ δὲ τῶν ἀκτίνων αὐτῶν δοκεῖ χρῆσθαι τῶι τῆς ‘πέμφιγοσ‘ ὀνόματι Σοφοκλῆς ἐν Κόλχοις κατὰ τάδε τὰ ἔπη· (F 338 Pears.)
‘κἂν ἐθαύμασας
5
τηλέσκοπον πέμφιγα χρυσε〈ί〉αν ἰδών‘. οὕτω καὶ Αἰσχύλος ἐ〈ν〉 Ξαντ〈ρ〉ίαι〈σ〉·
‘ἃς οὔτε πέμφιξ ἡλίου προσδέρκεται
οὔτ’ ἀστερω{ν}π〈ὸν〉 ὄμ〈μ〉α Λητώιας κόρησ‘ (es folgen F 456. 365).

34

C

369b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 73, 10 Nab.: πέμφιξ· πνοή. Αἰσχύ‐ λος Ξαντρίαις ἐπὶ τῶν ἀκτίνων.

34

C

369c

 Hesych. Lex. III 303, 21 Schm. (aus Diogenian.): πέμφιξ· πνοή, ψυχή. καὶ αἱ τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες.

34

C

370

 Poll. Ὀνομαστ. X 117: ... τὰς μέντοι λαμπάδας καὶ ‘κάμακασ‘ εἴρηκεν ἐν Ξαντρίαις Αἰσχύλος·
‘κάμακες πεύκης ˈ οἱ πυρίφλεκτοι ˈ...‘.

34

C

371(?)

 Etym. Genuin. p. 219, 19 Mill. [Etym. Magn. p. 595, 36 Gaisf.]: ... οὐ μόνον δὲ ἀπὸ βαρυτόνου γίνεται εἰς ‘–ι–‘ παρώνυμον ...., ἀλλὰ καὶ
ἀπὸ ὀξυτόνου, οἷον .... ‘βουλευτής, βούλευτισ‘·
‘... τῶνδε βούλευτις πόνων‘
5ἐν ταῖς Ξαντρίαις.

34

C

372

 Phrynich. Σοφιστ. προπαρασκ. p. 33, 5 v. Borries = Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 108, 12 Reitz.: ‘ἀναγκόδακρυσ‘· ὁ πρὸς ἀνάγκην δα‐ κρύων καὶ μὴ ἐκ πάθους τινὸς ἢ συμφορᾶς. Αἰσχύλος Ξαντρίαις.

35

t

1

SISYPHOS—DRAMEN

35

A

t

Σίσυφος Δραπέτης

35

A

373

Κατάλογ. 61: Σίσυφος Δραπέτης.

35

A

374

 Schol. DAGe2 Homer. Il. Ζ 153: Διὸς τὴν Ἀσωποῦ θυγατέρα Αἴγιναν ἀπὸ Φλιοῦντος εἰς Οἰνώνην διὰ τῆς Κορίνθου μεταβιβάσαντος Σίσυφος ζητοῦντι τῶι Ἀσωπῶι τὴν ἁρπαγὴν ἐπιδεικνύει τέχνηι, καὶ διὰ τοῦτο ἐπεσπάσατο εἰς ὀργὴν καθ’ ἑαυτοῦ τὸν Δία. ἐπιπέμπει οὖν αὐτῶι τὸν
5Θάνατον. ὁ δὲ Σίσυφος αἰσθόμενος τὴν ἔφοδον δεσμοῖς καρτεροῖς ἀπο‐ δεσμεῖ τὸν Θάνατον. διὰ τοῦτο οὖν συνέβαινεν οὐδένα τῶν ἀνθρώπων ἀποθνήισκειν, ἕως λύει τὸν Θάνατον ὁ Ἄρης καὶ αὐτῶι τὸν Σίσυφον παρα‐ δίδωσιν. πρὶν ἢ δὲ ἀποθανεῖν τὸν Σίσυφον, ἐντέλλεται τῆι γυναικὶ Μερόπηι τὰ νενομισμένα αὐτ〈ῶι μ〉ὴ πέμπειν εἰς Ἅιδου. καὶ μετὰ χρόνον οὐκ ἀπο‐
10διδούσης τῶι Σισύφωι τῆς γυναικὸς ὁ Ἅιδης πυθόμενος μεθίησιν αὐτὸν ὡς τῆι γυναικὶ μεμψόμενον. ὁ δὲ εἰς Κόρινθον ἀφικόμενος οὐκέτι ὀπίσω ἄγει πρὶν ἢ γηραιὸν 〈ἀποθανεῖν. διὸ〉 αὐτὸν ἀποθανόντα κυλινδεῖν ἠνάγκα‐ σεν εἰς Ἅιδου λίθον πρὸς τὸ μὴ πάλιν ‘ἀποδρᾶναι‘. ἡ ἱστορία παρὰ Φερε‐
κύδει (3 F 119 Jac.).

35

A

375a

 Poll. Ὀνομαστ. X 77f.: (77) ... ἔξεστι δὲ καὶ ‘σκάφην‘ ὀνομάσαι (neben ‘λεκάνη‘ und ‘λέβησ‘) κατ’ Αἰσχύλον που ‘σκάφην‘ εἰπόντα ἐν Σισύφωι· (78)
〈ΣΙΣ.〉 ‘καὶ νίπτρα δὴ χρὴ θεοφόρων ποδῶν φέρειν.
5λεοντοβάμων ποῦ σκάφη χαλκήλατος;‘ ...

35

A

375b

 ——VII 40: ... τὸ δὲ τῶν ποδῶν νίπτρον ‘νίπτρα‘ μὲν Αἰσχύ‐ λος, Ἀριστοφάνης (Acharn. 591) δ’ ‘ἀπόνιπτρον‘.

35

A

375c

 Horat. Serm. II 3, 20f.: olim nam quaerere amabam, ˈ quo vafer ille pedes lavisset Sisyphus aere.

35

A

376

 Poll. Ὀνομαστ. X 20: ... εἴρηται τοίνυν (‘σταθμοῦχοσ‘ im Sinne von οἴκου δεσπότης) ἐν Αἰσχύλου Σισύφωι·
‘σὺ δ’ ὁ σταθμοῦχος εὖ κατιλλώψας ἄθρει‘.

35

A

377

 Ἐκλογ. διαφ. λέξ. An. Oxon. II 443, 11 Cram. = Etym. Gudian. p. 578, 9 Stef.: τινὲς δὲ τὸν ‘Ζαγρέα‘ υἱὸν Ἅιδου φασίν, ὡς Αἰσχύλος ἐν Σισύφωι·
〈ΣΙΣ.〉 ‘Ζαγρεῖ τε νῦν με καὶ πολυξένωι 〈πατρὶ〉
5
χαίρειν 〈⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ ×〉‘ (es folgt F 121).

35

A

378-379

 Etym. Gudian. p. 321, 58 Sturz (An. Paris. IV 35, 22 Cram.): ‘κῖκυσ‘· ἡ δύναμις. Ἀπολλόδωρος (244 F 251 Jac.)· ἰκμάς.
‘ἀλλ’ οὐ γάρ 〈οἱ〉 ἔην {ε}ἲς ἔμπεδος οὐδέ τι κ{τ}ῖκυσ‘ (Homer. Odyss. λ 393), ἀπὸ τοῦ ‘ἀνακικύειν‘·
5‘πολὺς δ’ ἀνακίκυεν ἱδρώσ‘
(Homer. Il. Ψ 507). καὶ Αἰσχύλος ἐν Σισύφωι·

35

A

378

‘καὶ 〈γὰρ〉 θανόντων {ε}ἰσὶν οὐκ ἔνεστ’ ἰκμάσ‘, εἶτα

35

A

379

‘σοὶ δ’ (dem Sisyphos) οὐκ ἔνεστι κῖκυς οὐδ’ αἱμόρρυτοι
φλέβεσ‘ —‘θανόντων‘ φησὶν ἀψύχων—....

35

A

380

 Aelian. Π. ζώιων XII 5: ... καὶ οἱ τὴν Ἁμαξιτὸν δὲ τῆς Τρωάδος κατοικοῦντες μῦν σέβουσιν· ἔνθεν τοι καὶ τὸν Ἀπόλλω τὸν παρ’ αὐτοῖς τιμώμενον ‘Σμίνθιον‘ καλοῦσι, φασίν. ἔτι γὰρ καὶ τοὺς Αἰολέας καὶ τοὺς Τρῶας τὸν μῦν προσαγορεύειν ‘σμίνθον‘, ὥσπερ οὖν καὶ Αἰσχύλος ἐν
5τῶι Σισύφωι·
‘ἀλλ’ ἀρουραῖός τίς ἐστι σμίνθος ὧδ’ ὑπερφυής;‘.

35

A

382a

 Erotian. Τῶν παρ’ Ἱπποκράτει λέξεων συναγ. Δ 2 p. 31, 6 Nachm.: ‘διόπωι‘ («Hippokr.» Ἐπιδημ. V 74)· τῶι τῆς νηὸς ἐπιμελητῆι, παρὰ τὸ ‘διοπτεύειν‘. Ἀττικὴ δὲ ἡ λέξις, κειμένη καὶ παρὰ Ἀριστοφάνει ἐν Ἀττι‐ καῖς Λέξεσι (F 29 N.) καὶ παρὰ Αἰσχύλωι ἐν Σισύφωι (hier wohl im
5Sinne von οἰκονόμος: s. b) καὶ Εὐριπίδηι ἐν Ἱππολύτωι (sc. Καλυπτο‐ μένωι, F 447 N.2).

35

A

382b

 Eustath. Homer. Odyss. μ 16: ὅτι ἐν τῶι
‘ἡμεῖς μὲν τὰ ἕκαστα διείπομεν‘ ‘διέπειν‘ τὸ ἐνεργεῖν λέγει. ὅθεν καὶ ‘δίοποσ‘ ὁ οἰκονόμος παρ’ Αἰσχύ‐ λωι ...; ——Il. Β 207: ... ἐκ δὲ τούτου (sc. ‘διέπειν‘) οὐ μόνον ‘δίοποι‘
5οἱ ἄρχοντες, ὡς καὶ Αἰσχύλος δηλοῖ (Pers. 44), ἀλλὰ καὶ ‘ἀδίοποι‘ οἱ μὴ ἀρχόμενοι (Aischyl., Phryg. F 256)· ‘ἀδίοποσ‘ γάρ, φασίν, ὁ ἄναρχος καὶ ἀφύλακτος, ἐπεὶ ‘δίοποι‘ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ ‘διέποντεσ‘. Αἴλιος δὲ Διο‐ νύσιός φησι (δ 26 Erbse) καὶ ὅτι ‘δίοποσ‘ ὁ ναυφύλαξ, ὡς ἐπισκοπῶν αὐτὴν καὶ ἐφορῶν, ὥστε αὐτὸς οὐκ ἐκ τοῦ ‘διέπειν‘, ἀλλ’ ἐκ τοῦ ‘ὄπτω‘
10τὸ βλέπω δοκεῖ ἐτυμολογεῖν τὸν ‘δίοπον‘.

35

A

382c

 Hesych. Lex. Δ 1898f. L. (aus Diogenian.): ‘δίοποι‘ (Aischyl. Pers. 44)· ἐπιμεληταί. ‖ ‘δίοποσ‘· ... ἄρχων, ναύαρχος, ἐπιστάτης, διόπτης.

35

B

t

Σίσυφος Πετροκυλιστής

35

B

383

Κατάλογ. 60〈a〉: 〈Σίσυφος Πετροκυλιστήσ〉.

35

B

385

 Schol. V Aristoph. Eir. 73: ‘... εἰσήγαγ’ Αἰτναῖον μέγιστον κάν‐ θαρον‘] μεγάλοι λέγονται εἶναι κατὰ τὴν Αἴτνην κάνθαροι. μαρτυροῦσιν δὲ οἱ ἐπιχώριοι. Ἐπίχαρμος ἐν Ἡρακλεῖ τῶι Ἐπὶ τὸν ζωστῆρα (F 76 Kaib.)·
5
‘〈ὁ〉 Πυγμαρίων{ι} λοχαγὸς ἐκ τῶν κανθάρων
τῶν μειζόνων, οὕς φασι τὴν Αἴτνην ἔχειν‘. τρόπον δέ τινα καὶ Αἰσχύλος ἐπιχώριος· λέγει δὲ ἐν Σισύφωι Πετρο‐ κυλιστῆι·
‘Αἰτναῖός ἐστι κάνθαρος βίαι πόνων‘ ....

35

B

386

Hesych. Lex. II 335, 7 Schm. (aus Diogenian.): ‘θώψεισ‘· θωπεύ‐
σεις. Αἰσχύλος Σ{ε}ισύφωι Πετροκυλιστῆι.

36

t

1

PHILOKTET—DRAMEN

36

A

t

Τένης (??)

36

A

387

Κατάλογ. 64〈a〉: 〈Τένησ〉.

36

A

388-390

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 51—53

36

A

388

(oberer Rand)
1]ς· τίς ὃς̣ τ[...|..].ς· [ ἀγ]έ̣σ̣τ̣[ρα]τον· [ | ] δεχ̣[ [ ]θείς [ | ] [ ]χ̣αινεσ̣[ | ].π̣αρ̣[
5[ ] τ̣{ε}υχθ̣ῆ̣|[ν]α[ι (unterer Rand fehlt)

36

A

389

(oberer Rand fehlt)
1[ ]δ’ ἐμπ[ ×–⏑– ×–].μεν ὡς ὁρ̣[ᾶν πάρα. (unterer Rand fehlt)

36

A

390

(oberer Rand fehlt)
1ἀνδρῶν δὲ χ]ώραν ⁝ ἐ̣κλελο̣[ιπότων πικρῶς οἰμώξεται] τέκν’, ⁝ οἰκέται [καὶ μητέρες.
μή νυν σὺ πρέ]σ̣βεις, ⁝ Τενεδίων̣ [ἀρχηγέτα, ψόγοις ἴαλ]λε ⁝ – χείριοι γὰρ ἥκο̣[μεν
5οὐ τῶν ἑλόν]των –, ⁝ μηδ’ ἐν εἰρήνη̣[ι παρὸ]ν̣ σώιζειν π]όλιν σὴν ⁝ πολέμιο[ς καθίστ]α̣σ̣ο. ἐὰν δὲ τά]ρ̣βει ⁝ Τενεδίων φ̣[εύγηι στρ]α̣τ̣ὸ̣ς χαὕτη γένη]θ’ ἅπασα ⁝ γῆ περί[ρ]ρυτος ἔρημος ἀ]νδρῶν, ⁝ πῶς τάδ’ [Ἀρ]γείοις φίλα;
10× – ⏑ – ×]. ὦσιν ⁝ ἐν φ[.....] σ̣τρατοῦ· × – ⏑ οὔ τ]ι θαῦμα ⁝ θ.[ ..].[ [ ]..[ (unterer Rand fehlt)

36

B

t

Φιλοκτήτης

36

B

391

Κατάλογ. 67: Φιλοκτήτης.

36

B

392

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 5

36

B

392a

(oberer Rand)
1[ ]· ἀδύνα‐ τον δ’ ἦν τὴν Τροία]ν̣ λημφθῆ(ναι), εἰ μὴ οἱ Ἕλληνες μετεπέ]μπον‐ το ἐκ τῆς Λήμνου τὸν Φ]ι̣λ̣ο̣[κ]τ̣[ή(την).
5κεῖται δ’ ὁ μῦθος καὶ π]αρ’ Εὐριπί‐ δηι. παρὰ Σοφοκλεῖ δὲ Νεο]π̣τόλεμο(ς) [
] Φ̣ι̣λοκτή(τ ..) [
Ὀδυσ]σεύς [
]
10[
] [
]ω οὗ
(unterer Rand fehlt)

36

B

392b

(oberer Rand fehlt)
1[ ]. [ ]τον [ ]—αυ []ενο
5[ ]. [].. (unterer Rand)

36

B

393

 Hypoth. Sophokl. Philokt. Ζ. 17 Pears.: ... κεῖται καὶ παρ’ Αἰσχύλωι ἡ μυθοποιία. ἐδιδάχθη ἐπὶ Γλαυκίππου (März 409; im März 431 war der ‘Philoktet‘ des Euripides aufgeführt worden). πρῶτος ἦν Σοφοκλῆς.

36

B

394

 Dion v. Prusa Π. Αἰσχύλου καὶ Σοφοκλέους καὶ Εὐριπίδου ἢ Π. τῶν Φιλοκτήτου τόξων (or. 35): (1) ... ἐνέτυχον τραγωιδίαις τισίν. (2) σχε‐ δὸν δὲ ἦσαν ἄκρων ἀνδρῶν, Αἰσχύλου καὶ Σοφοκλέους καὶ Εὐριπίδου, πάντων περὶ τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν. ἦν γὰρ ἡ τῶν Φιλοκτήτου τόξων
5εἴτε κλοπή, εἴτε ἁρπαγὴ〈ν〉 δεῖ λέγειν· πλὴν ἀφαιρούμενός γε τῶν ὅπλων ἦν Φιλοκτήτης ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέως καὶ αὐτὸς εἰς τὴν Τροίαν ἀναγόμενος, τὸ μὲν πλέον ἄκων, τὸ δέ τι καὶ πειθοῖ ἀναγκαίαι, ἐπειδὴ τῶν ὅπλων ἐστέ‐ ρητο, ἃ τοῦτο μὲν βίον αὐτῶι παρεῖχεν ἐν τῆι νήσωι, τοῦτο δὲ θάρσος ἐν τῆι τοιαύτηι νόσωι, ἅμα δὲ εὔκλειαν .... (4) ... ἥ τε γὰρ τοῦ Αἰσχύλου
10μεγαλοφροσύνη καὶ τὸ ἀρχαῖον, ἔτι δὲ τὸ αὔθαδες τῆς διανοίας καὶ φράσεως πρέποντα ἐφαίνετο τραγωιδίαι καὶ τοῖς παλαιοῖς ἤθεσι τῶν ἡρώων, οὐδὲν 〈ἔχοντα〉 ἐπιβεβουλευμένον οὐδὲ στωμύλον οὐδὲ ταπεινόν. (5) ἐπεί τοι καὶ τὸν Ὀδυσσέα εἰσῆγε δριμὺν καὶ δόλιον ὡς ἐν τοῖς τότε, πολὺ δὲ ἀπέχοντα τῆς νῦν κακοηθείας, ὥστε τῶι ὄντι ἀρχαῖον ἂν δόξαι παρὰ τοὺς νῦν ἁπλοῦς
15εἶναι βουλομένους καὶ μεγαλόφρονας. καὶ οὐδέν γε ἀλλαττούσης τῆς Ἀθηνᾶς προσεδεήθη πρὸς τὸ μὴ γνωσθῆναι ὅστις ἐστὶν ὑπὸ τοῦ Φιλοκτήτου, καθ‐ άπερ Ὅμηρος κἀκείνωι δὴ ἑπόμενος Εὐριπίδης {ἐποίησεν}, ὥστε τυχὸν
ἄν τις ἐγκαλέσαι τῶν οὐ φιλούντων τὸν ἄνδρα, ὅτι οὐδὲν αὐτῶι ἐμέλησεν ὅπως πιθανὸς ἔσται ὁ Ὀδυσσεὺς οὐ γι〈γ〉νωσκόμενος ὑπὸ τοῦ Φιλοκτήτου.
20(6) ἔχοι δ’ ἂν ἀπολογίαν ὡς ἐγὦιμαι πρὸς τὸ τοιοῦτον· ὁ μὲν γὰρ χρόνος τυχὸν οὐκ ἦν τοσοῦτος ὥστε μὴ ἀνενεγκεῖν τὸν χαρακτῆρα δέκα ἐτῶν διαγεγονότων, ἡ δὲ νόσος ἡ τοῦ Φιλοκτήτου καὶ κάκωσις καὶ τὸ ἐν ἐρημίαι βεβιωκέναι τὸν μεταξὺ χρόνον οὐκ ἀδύνατον τοῦτο ἐποίει· πολλοὶ γὰρ ἤδη οἱ μὲν ὑπὸ ἀσθενείας, οἱ δὲ ὑπὸ δυστυχίας ἔπαθον αὐτό.
25 καὶ μὴν ὁ χορὸς αὐτῶι παραιτήσεως ὥσπερ ὁ τοῦ Εὐριπίδου οὐδὲν ἐδεήθη. (7) ἄμφω γὰρ ἐκ τῶν Λημνίων ἐποίησαν τὸν χορόν. ἀλλ’ ὁ μὲν Εὐριπίδης εὐθὺς ἀπολογουμένους πεποίηκε περὶ τῆς πρότερον ἀμελείας, ὅτι δὴ τοσούτων ἐτῶν οὔτε προσέλθοιεν πρὸς τὸν Φιλοκτήτην οὔτε βοηθή‐ σειαν οὐδὲν αὐτῶι. ὁ δ’ Αἰσχύλος ἁπλῶς εἰσήγαγε τὸν χορόν, ὃ τῶι παντὶ
30τραγικώτερον καὶ ἁπλούστερον, τὸ δ’ ἕτερον πολιτικώτερον καὶ ἀκρι‐ βέστερον ... (8) ἔπειτα οὐδὲ ἐξ ἅπαντος ἦν μήτε προσελθεῖν αὐτῶι μηδένα Λημνίων μήτε ἐπιμεληθῆναι μηδέν· δοκεῖ γάρ μοι οὐδ’ ἂν διεγένετο τὰ δέκα ἔτη μηδεμιᾶς τυγχάνων βοηθείας, ἀλλ’ εἰκὸς μὲν τυγχάνειν αὐτόν, σπανίως δὲ καὶ οὐδενὸς μεγάλου, καὶ μηδένα αἱρεῖσθαι οἰκίαι ὑποδέ‐
35ξασθαι καὶ νοσηλεύειν διὰ τὴν δυσχέρειαν τῆς νόσου. αὐτὸς γοῦν ὁ Εὐρι‐ πίδης τὸν Ἄκτορα εἰσάγει, ἕνα Λημνίων, ὡς γνώριμον τῶι Φιλοκτήτηι προσιόντα καὶ πολλάκις συμβεβληκότα. —(9) οὐ τοίνυν οὐδὲ ἐκεῖνο δοκεῖ μοι δικαίως ἄν τις αἰτιάσασθαι, τὸ διηγεῖσθαι πρὸς τὸν χορὸν ὡς ἀγνοοῦντα τὰ περὶ τὴν ἀπόλειψιν τὴν τῶν Ἀχαιῶν καὶ τὰ καθόλου συμ‐
40βαίνοντα αὐτῶι. οἱ γὰρ δυστυχοῦντες ἄνθρωποι πολλάκις εἰώθασι μεμνῆ‐ σθαι τῶν συμφορῶν καὶ τοῖς εἰδόσιν ἀκριβῶς καὶ μηδὲν δεομένοις ἀκού‐ ειν ἐνοχλοῦσιν ἀεὶ διηγούμενοι. καὶ μὴν ἡ ἀπάτη ἡ τοῦ Ὀδυσσέως πρὸς τὸν Φιλοκτήτην καὶ οἱ λόγοι, δι’ ὧν προσηγάγετο αὐτόν, οὐ μόνον εὐσχημονέστεροι, {καὶ}
45ἥρωι πρέποντες, ἀλλ’ οὐκ Εὐρυβάτου ἢ Παταικίωνος, ἀλλ’ ὡς ἐμοὶ δοκοῦσι καὶ πιθανώτεροι. (10) τί γὰρ 〈ἔ〉δει ποικίλης τέχνης καὶ ἐπιβουλῆς πρὸς ἄνδρα νοσοῦντα, καὶ ταῦτα τοξότην, ὧι εἴ τις μόνον ἐγγὺς παρέστη, ἀχρεῖος ἡ ἀλκὴ αὐτοῦ ἐγεγόνει. καὶ τὸ ἀπαγγέλλειν δὲ τὰς τῶν Ἀχαιῶν συμφορὰς
καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα τεθνηκότα καὶ τὸν Ὀδυσσέα ἐπ’ αἰτίαι ὡς οἷόν τε

36

B

394

(50)

αἰσχίστηι καὶ καθόλου τὸ στράτευμα διεφθαρμένον οὐ μόνον χρήσιμον ὥστε εὐφρᾶναι τὸν Φιλοκτήτην καὶ προσδέξασθαι μᾶλλον τὴν τοῦ Ὀδυσ‐ σέως ὁμιλίαν, ἀλλ’ οὐδ’ ἀπίθανα τρόπον τινὰ διὰ τὸ μῆκος τῆς στρατείας καὶ διὰ τὰ συμβεβηκότα οὐ πάλαι κατὰ τὴν ὀργὴν τοῦ Ἀχιλλέως, ὅθ’ Ἕκτωρ παρὰ σμικρὸν ἦλθεν ἐμπρῆσαι τὸν ναύσταθμον.
55 (11) ἥ τε τοῦ Εὐριπίδου σύνεσις καὶ περὶ πάντα ἐπιμέλεια, ὥστε μήτε ἀπίθανόν τι καὶ παρημελημένον ἐᾶσαι μήτε ἁπλῶς τοῖς πράγμασι χρῆσθαι, ἀλλὰ μετὰ πάσης ἐν τῶι εἰπεῖν δυνάμεως, ὥσπερ ἀντίστροφός ἐστι τῆι τοῦ Αἰσχύλου 〈...〉... (15) ὅ τε Σοφοκλῆς μέσος ἔοικεν ἀμφοῖν εἶναι, οὔτε τὸ αὔθαδες καὶ
60ἁπλοῦν τὸ τοῦ Αἰσχύλου ἔχων οὔτε τὸ ἀκριβὲς καὶ δριμὺ καὶ πολι‐ τικὸν τὸ τοῦ Εὐριπίδου ...

36

B

395

 Aspas. Comment. in Aristot. Ethic. Nicom. VII 8 p. 133, 5 Heylb.: ‘οὐ γὰρ εἴ τις ὑπερβαλλουσῶν ἀλγηδόνων ἡττᾶται ἢ λυπῶν‘ θαυμάσιον, ἀλλὰ συγγνώμης ἄξιον, οἷον εἴ τις ὥσπερ ὁ παρὰ τῶι Θεοδέκτηι (p. 803 N.2) Φιλοκτήτης ὑπὸ τῆς ἔχεως πεπαρμένος κρύπτειν βουλόμενος τοὺς περὶ τὸν
5Νεοπτόλεμον μέχρι μέν τινος ἀν〈τ〉έχει, ὕστερον δὲ οὐχ ὑπομένων τὸ μέγεθος τῶν ἀλγηδόνων φανερὸς γίνεται· τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον εἰσήγαγεν αὐτὸν καὶ Σοφοκλῆς καὶ Αἰσχύλος.

36

B

396

 Plutarch. Ὅτι οὐδ’ ἡδέως ζῆν ἔστιν κατ’ Ἐπίκουρον 3: ... καὶ χρόνος ὁ μὲν τούτων (sc. τῶν ἡδονῶν) οὐ πολύς, ἀλλ’ ὥσπερ οἱ διάιττοντες ἔξα‐ ψιν ἅμα καὶ σβέσιν ἐν τῆι σαρκὶ λαμβάνουσιν, ἐκ〈είνων〉 (sc. τῶν ἀλγη‐ δόνων) δὲ τοῦ πόνου μάρτυς ὁ Αἰσχύλου Φιλοκτήτης ἱκανός·
5〈ΦΙΛΟΚΤ.〉 ‘οὐ γὰρ {ὁ} δ{ρ}ακὼν‘, φησίν, ‘ἀνῆκεν, ἀλλ’ ἐνώικισε δεινὴν †στομάτων† ἔκφυσιν ποδὸς λαβεῖν‘.

36

B

397

Aristot. Π. ποιητικ. 22 p. 1458b 17: ... καὶ ἐπὶ τῆς γλώττης δὲ καὶ
ἐπὶ τῶν μεταφορῶν καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἰδεῶν μετατιθεὶς ἄν τις τὰ κύρια ὀνόματα κατίδοι ὅτι ἀληθῆ λέγομεν, οἷον τὸ αὐτὸ ποιήσαντος ἰαμβεῖον Αἰσχύλου καὶ Εὐριπίδου, ἓν δὲ μόνον ὄνομα μεταθέντος, ἀντὶ κυρίου 〈καὶ〉
5εἰωθότος γλῶτταν, τὸ μὲν φαίνεται καλόν, τὸ δ’ εὐτελές· Αἰσχύλος μὲν γὰρ ἐν τῶι Φιλοκτήτηι ἐποίησε
〈ΦΙΛΟΚΤ.〉 ‘φαγέδαινα 〈δ’〉 ἥ μου σάρκας ἐσθίει ποδόσ‘, ὁ δὲ ἀντὶ τοῦ ‘ἐσθίει‘ τὸ ‘θοινᾶται‘ (sc. unter Änderung von ‘σάρκασ‘ in ‘σάρκα‘) μετέθηκεν (F 792 N.2).

36

B

398a

 Maxim. v. Tyr. Φιλοσοφ. VII 5a p. 83, 1 Hob.: .....
‘ὦ πούς, ἀφήσω σε‘ ὁ Φιλοκτήτης λέγει· ἄνθρωπε, ἄφες καὶ μὴ βόα μηδὲ λοιδοροῦ τοῖς φιλ‐ τάτοις, μηδὲ ἐνόχλει τὴν Λημνίων γῆν.

36

B

399a

‘ὦ θάνατε παιάν‘. εἰ μὲν ταῦτα λέγεις ἀλλαττόμενος κακὸν κακοῦ, οὐκ ἀποδέχομαι τῆς εὐχῆς· εἰ δὲ ἡγεῖ τῶι ὄντι τὸν θάνατον παιᾶνα εἶναι καὶ ἀπαλλακτὴν κακοῦ καὶ ἀπλήστου καὶ νοσεροῦ θρέμματος, ἡγεῖ καλῶς ...

36

B

399b

Ioann. v. Stob. Ἐκλ. IV 52, 32 p. 1082, 7 Hense: Αἰσχύλου· 〈ΦΙΛΟΚΤ.〉 ‘ὦ θάνατε παιάν, μή μ’ ἀτιμάσηις μολεῖν· μόνος 〈γὰρ〉 εἶ σὺ τῶν ἀνηκέστων κακῶν ἰατρός, ἄλγος δ’ οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ‘.

36

B

399c1

 «Plut.» Παραμυθ. πρὸς Ἀπολλώνιον 10. 15: (10) ὁ δ’ Αἰσχύλος καλῶς ἔοικεν ἐπιπλήττειν τοῖς νομίζουσι τὸν θάνατον εἶναι κακόν, λέγων ὧδε· (F 706)
‘ὡς οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσι〈ν〉 βροτοί,
5
ὅς περ μέγιστον ῥῦμα τῶν πολλῶν κακῶν‘. τοῦτον γὰρ ἀπεμιμήσατο καὶ ὁ εἰπών·
‘ὦ θάνατε παιάν, ἰατρὸς μόλοισ‘ ...... (15) ... καὶ καθάπερ τὰ πρὸ ἡμῶν οὐδὲν ἦν πρὸς ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ τὰ μεθ’ ἡμᾶς οὐδὲν ἔσται πρὸς ἡμᾶς·
10‘ἄλγοσ‘ γὰρ ὄντως ‘οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ‘,
‘τὸ‘ γὰρ ‘μὴ γενέσθαι τῶι θανεῖν ἴσον λέγω‘ (Euripid. Troad. 636).

36

B

399c2

Theodor. Metoch. p. 347: ... τὸ τοῦ Αἰσχύλου φθέγγεσθαι ‘ὦ θάνατε παιάν, ἰατρὸς μόλε‘.

36

B

400a

 Mich. Apostol. Παροιμ. 722 (Diogenian. v. Herakl. 488; Gregor. v. Kypr. 247 [Leid. 213; Mosq. 320]) = Sud. Lex. Ε 1368:
〈ΦΙΛΟΚΤ.〉 ‘ἔνθ’ οὔτε μίμνειν ἄνεμος οὔτ’ ἐκπλεῖν ἐᾶι‘· ἐπὶ τῶν δυσχρήστοις περιπεσόντων τοῦτο λέγεται. φησὶ δὲ αὐτὸ παρ’
5Αἰσχύλωι ὁ Φιλοκτήτης.

36

B

400b

 Plutarch. Π. εὐθυμίας 18: τὸν μὲν γὰρ ἀπόητον ὁ τοῦ θανάτου φόβος, οὐχ ὁ τοῦ ζῆν πόθος, ἐκκρέμασθαι τοῦ σώματος ποιεῖ περιπεπλεγμέ‐ νον ὥσπερ τὸν Ὀδυσσέα τῶι ἐρινεῶι (Homer. Odyss. μ 432), δεδοικότα τὴν Χάρυβδιν ὑποκειμένην,
5‘ἔνθ’ οὔτε μίμνειν ἄνεμος οὔτ’ ἐ〈κ〉πλεῖν ἐᾶι‘.

36

B

400c

 Aristainet. Ἐπιστολ. I 27: ... μόνον δὲ κλυδωνιζόμενος ἐκ τοῦ πόθου,
‘ἔνθα‘, φησίν (Aischylos), ‘{ἄνεμος} οὔτε μένειν 〈ἄνεμοσ〉 οὔτ’ ἐκπλεῖν ἐᾶι‘.

36

B

401a

 Schol. H3M2M4 Homer. Odyss. ξ 12: ‘σταυροὺς δ’ ἐκτὸς ἔλασσε (sc. Eumaios) διαμπερὲς ἔνθα καὶ ἔνθα, ˈ πυκνοὺς καὶ θαμέας, τὸ μέλαν δρυὸς ἀμφικεάσσας.‘] τὸ ‘μέλαν δρυόσ‘ τὴν ἐντεριώνην φασὶν οὕτω καλου‐ μένην. ὁ δὲ Ἀρίσταρχος τὸν φλοῦν. ὁ δὲ Κράτης (F II 28 Helck) τὴν {τῶν}
5δασύτ〈ητ〉α τῶν φύλλων ‘μελάνδρυον‘ φησίν, ὡς καὶ Αἰσχύλος φησὶ Φι‐ λοκτήτηι·
‘κρεμάσας δ〈ὲ〉 τόξον πίτυος ἐκ μελανδρύου ...‘. τὸ δὲ ‘δρυόσ‘ δύναται νοεῖσθαι καὶ ἐπὶ παντὸς ξύλου.

36

B

401b

 Eustath. Homer. Odyss. ξ 12: ‘μέλαν‘ δὲ ‘δρυόσ‘ οἱ μὲν τὴν ἐντεριώ‐ νην φασίν, ἤγουν τὸ ἐγκάρδιον τῆς δρυός, μέλαν ὡς τὰ πολλὰ ὄν. Ἀρίσταρ‐ χος δὲ τὸν φλοῦν οὕτω νοεῖ. Κράτης (F II 28 Helck) δὲ τὴν δασύτητα καὶ πολλὴν πυκνότητα τῶν φύλλων ‘μελάνδρυον‘ καλεῖ ὡς αἰτίαν τῶι ξύλωι
5μελανίας διὰ τῆς σκιᾶς· φέρεται δὲ καὶ Αἰσχύλου χρῆσις ἐν Φιλοκτήτηι.
‘κρεμάσας 〈δὲ〉 τόξον πίτυος ἐκ μελανδρύου ...‘.

36

B

402

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 10, 9 Nab. ≌ Hesych. Lex. III 193, 18 Schm. (aus Diogenian.): ‘ὀκορνούσ‘· τοὺς πάρνοπας. Αἰσχύλος Φιλο‐ κτήτηι. οἱ δὲ Ἴωνες ἀττελέβους. καὶ τὰ ἀκρι〈δ〉ώδη οὕτω λέγουσιν.

36

B

403

 Athen. Δειπνοσοφ. IX 50: ... (vorangeht F 3): κἀν Φιλοκτήτηι δὲ κατὰ γενικὴν κλίσιν ‘φαβῶν‘ εἴρηκεν (sc. Aischylos).

36

B

404

 Schol. RV Aristophan. Batr. 1383: ‘(Aischyl.) Σπερχειὲ ποταμὲ βούνομοί τ’ ἐπιστροφαί‘] ... ἔστι δὲ ἐκ Φιλοκτήτου Αἰσχύλου (aus einer Sophokl. Φιλοκτ. 490ff. entsprechenden ῥῆσις des Philoktet?).

37

t

1

TELEPHOS—DRAMEN

37

A

t

Τήλεφος

37

A

405

Κατάλογ. 64: Τήλεφος.

37

A

406(?)a

 Schol. Gregor. Naz., Catal. cod. Clark. 1 p. 37: Ἕλληνες ἐπὶ τὴν Τροίαν ἀναπλέοντες ἐπλανήθησαν καὶ Φρυγίαν καταλιπόντες τῆι Μυσίαι προσέβαλον. Τήλεφος δὲ ὁ τοῦ Ἡρακλέους παῖς τούτους διώκων ἔλεγεν
‘κεχώρισται τῶν Φρυγῶν καὶ τῶν Μυσῶν τὰ ὅρια‘.
5τοῦτον ἐν συστάδην μάχηι τιτρώσκουσιν Ἀχιλλεὺς καὶ Αἴας. ἀλγοῦντα δὲ δεινῶς Ἡρακλέους υἱὸν αὐτὸν εἶναι μαθόντες καὶ μεταμεληθέντες οἱ τῶν Ἑλλήνων βασιλεῖς ἐπισκέπτονται καὶ λόγοις παρακαλοῦσιν ἰατροὺς οἰκείοις ὡς ἐνὸν ἐπιμελούμενοι. τοῦ δὲ χρηματισθέντος μὴ ῥωσθῆναι τοῦ ‘Ἀχιλλέως
ἄνευ‘ πρὸς αὐτὸν ἀφικόμενος θεραπεύεται.

37

A

406(?)b

Strab. Γεωργαφ. XII 8, 2: ... ὥσθ’ ὅπερ ἔφην ἔργον διορίσαι ‘χωρὶς τὰ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν ὁρίσματα‘.

37

A

406(?)c

 Weitere Zitate, namentlich bei den Paroimiographen, s.zu F adesp. 560 N.2.

37

A

407

 Schol. (fehlt in R) Aristoph. Acharn. 332: ... ἐπεὶ καὶ ὁ Τήλεφος κατὰ τὸν τραγωιδοποιὸν Αἰσχύλον, ἵνα τύχηι παρὰ τοῖς Ἕλλησι σωτηρίας, τὸν Ὀρέστην εἶχε συλλαβών (ähnlich wie Dikaiopolis den Kohlenkorb).

37

A

408

 —R Aristoph. Batr. 1270: ‘κύδιστ’ Ἀχαιῶν, Ἀτρέως πολυκοίρανε μάνθανέ μου παῖ.‘] ἐκ Τηλέφου Αἰσχύλου. —Reg. ebd.: Τιμαχίδας τοῦτό φησιν ἐν Τηλέφωι δράματι Αἰσχύ‐ λου.
5 —übr. Hss. ebd.: Ἀρίσταρχος καὶ Ἀπολλώνιος· “ἐπισκέψασθε πόθεν εἰσί”. Τιμαχίδας δὲ ἐκ Τηλέφου Αἰσχύλου. Ἀσκληπιάδης δὲ ἐξ Ἰφι‐ γενείας.

37

A

409a

 Plat. Φαίδ. p. 107e 4 (Clem. v. Alex. Στρωματ. IV 7, 45 § 1): ἔστι δὲ ἄρα ἡ πορεία οὐχ ὡς ὁ Αἰσχύλου Τήλεφος λέγει· ἐκεῖνος μὲν γὰρ ‘ἁπλῆν οἶμον‘ φησὶν ‘εἰς Ἅιδου φέρειν‘, ἡ δ’ οὔτε ἁπλῆ οὔτε μία φαί‐ νεταί μοι εἶναι.

37

A

409b

 Dionys. v. Halikarn. Ῥητορ. 6, 5: ... μία γὰρ καὶ ἡ αὐτὴ ‘οἶμοσ‘ κατὰ τὸν Αἰσχύλον ‘εἰς Ἅιδου φέρουσα‘ .... —Vgl. F 292d.

37

A

410

 Hesych. Lex. Α 3990 L. (aus Diogenian.) ~ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 99, 25 Reitz.: ‘ἀμφιδεξίοις ˈ χερσί‘· ταῖς τῶν τοξ〈οτ〉ῶν, διὰ τὸ ἑκατέραν χεῖρα ἐνεργεῖν ἐν τῶι τοξεύειν. Αἰσχύλος Τηλέφωι.

37

B

t

Μυσοί

37

B

411

Κατάλογ. 39: Μυσοί.

37

B

412a

 Strab. Γεωγραφ. XIII 1, 70: ῥεῖ δ’ ἐκ τοῦ Τήμνου ποταμὸς Μύ‐ σιος, ἐμβάλλων εἰς τὸν Κάϊκον ὑπὸ ταῖς πηγαῖς αὐτοῦ, ἀφ’ οὗ δέχονταί τινες εἰπεῖν Αἰσχύλον κατὰ τὴν εἰσβολὴν τοῦ ἐν Μυρμιδόσι προ‐ λόγου („vielmehr τ. ἐν Μυσοῖς πρ.“ J. C. de Pauw)·
5‘ἰὼ Κάϊκε Μύσιαί τ’ ἐπιρροαί‘.

37

B

412b

 Macrob. Saturn. V 20, 16: hoc in loco ad fidem sensui faciendam, quod uliginosa sint non sola Gargara pro vicinia montis, sed et universae Mysiae arva, adhiberi potest testis Aeschylus
‘ἰὼ Κάϊκε Μύσιαί τ’ ἐπιρροαί‘.

37

B

412c

 Schol. B Hephaist. Ἐγχειρ. p. 258, 7 Consbr.: μεταπίπτει δὲ {ἀπ’} αὐτῆς 〈ἀπ’ ἀλλήλων〉 εἰς ἄλληλα τὰ εἴδη τόνδε τὸν τρόπον. τίθημι καθαρὸν ἰαμβικὸν τόδε·
‘ἰὼ Κάϊκε Μύσιαί τ’ ἐπιρροαί‘.
5τούτου ἐὰν ἀφέληις τὴν πρώτην συλλαβήν, τὸ καταλειπόμενον γίνεται τροχαϊκόν·
‘ὦ Κάϊκε Μύσιαί τ’ ἐπιρροαί‘, ἀπὸ τριμέτρου τρίμετρον, ἀπὸ ἀκαταλήκτου καταληκτικόν. καὶ αὖ πάλιν εἰ ἄλλην ἀφέλοις, ἰαμβικὸν γίνεται τὸ τροχαϊκόν. οὐ μόνον δὲ ἐν ταῖς ἀφαι‐
10ρέσεσιν, ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς προσθέσεσι τὸ τοιοῦτον τῆς ἐπιπλοκῆς διασώιζε‐ ται. φέρε γάρ με τῶι προειρημένωι στίχωι προσθεῖναι κατὰ τὴν ἀρχὴν μακράν, πάλιν γίνεται τροχαϊκόν·
‘νῦν ἰὼ Κάϊκε Μύσιαί τ’ ἐπιρροαί‘. εἰ δ’ αὖ προσθείην καὶ βραχεῖαν, γίνεται ἰαμβικόν·
15‘σὺ νῦν ἰὼ Κάϊκε Μύσιαί τ’ ἐπιρροαί‘.

37

B

412d

 Mar. Plot. Sacerd. Art. grammat. III 4 p. 518, 3 H. Keil: ... de hoc metro, id est puro iambico trimetro archilochio, exempla Graeca haec sunt ... (Archil. F 88, 1 D.3) et
‘ἰὼ Κά{ε}ϊκε Μύσιαί τ’ ἐπ〈ι〉ρροαί‘ ...

37

B

412e

Pap. Cair. Zen. 59651 (s. III a.), verso 21: ‘ἰὼ—τ’ ἐπ̣⸤...‘.

37

B

413a

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 24, 9 Nab. = Sud. Lex. Ο 511 Adl.: ‘ὀργεῶνεσ‘· ... ἤδη δὲ μεταφέροντες καὶ τοὺς ἱερέας οὕτω κα‐ λοῦσιν. ὁ γοῦν Ἀντίμαχος ἐν τῆι Λύδηι (F 67 Wyss)·
‘†γενεᾶι† Καβαρνοὺς θῆκεν ἀγακλέας ὀργειῶνασ‘,
5καὶ ὁ Αἰσχύλος ἐν Μυσοῖς τὸν ἱερέα τοῦ Καΐκου προσαγορεύων·
‘ποταμοῦ Καΐκου χαῖρε πρῶτος ὀργεών,
εὐχαῖς δὲ σώιζοις δεσπότας παιωνία〈ι〉σ‘.

37

B

413b

 Harpokrat. Λέξ. ῥητορ. p. 138, 26 Bekker: ‘ὀργεῶνασ‘· ... οἱ μέντοι ποιηταὶ ἔταττον τοὔνομα ἁπλῶς ἐπὶ τῶν ἱερέων, ὡς Ἀντίμαχός τέ που (F 67 W.) καὶ Αἰσχύλος ἐν Μυσοῖς ...

37

B

414

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 113, 14 Reitz.: ‘ἀνακαλπάζει‘· τινὲς μὲν ὡς οὐ δόκιμον ἐφυλάξαντο τὴν φωνήν, Αἰσχύλος δὲ ἐχρήσατο Μυσοῖς ὡς δόκιμον. λέγει γάρ·
〈ΧΟΡ.〉 ‘εἶδον
5
καλπάζοντας ἐν αἰχμαῖσ‘. ὁμοίως Σοφοκλῆς (F 1007 Pears.), Ἀριστοφάνης (F 48 Demiańczuk) καὶ Πλάτων (F 25 Dem.) καὶ ἕτεροι.

37

B

415(??)

 Aristot. Περὶ ποιητικῆς 24 p. 1460a 27: ... τούς τε λόγους μὴ συνί‐ στασθαι (scil. δεῖ) ἐκ μερῶν ἀλόγων, ἀλλὰ μάλιστα μὲν μηδὲν ἔχειν ἄλογον, εἰ δὲ μή, ἔξω τοῦ μυθεύματος, ὥσπερ Οἰδίπους τὸ μὴ εἰδέναι πῶς ὁ Λάϊος ἀπέθανεν, ἀλλὰ μὴ ἐν τῶι δράματι, ὥσπερ ἐν Ἠλέκτραι (680—760)
5οἱ τὰ Πύθια ἀπαγγέλλοντες ἢ ἐν Μυσοῖς ὁ ‘ἄφωνος ἐκ Τεγέας εἰς τὴν Μυσίαν‘ ἥκων. cf. Alexis Παράσιτ. F 178, 3 Kock: ‘δειπνεῖ δ’ ἄφωνος Τήλεφος ...‘.

37

B

416

Stephan. v. Byzant. Ἐθνικ. p. 487, 5 Mein.: ‘Οἶοσ‘ πολίχνιον Τεγέας.
Αἰσχύλος Μυσοῖς. οἱ πολῖται ‘Οἰᾶται‘, καὶ τὸ ἐθνικὸν ὁμοίως.

38

t

1

ΤΟΞΟΤΙΔΕΣ

38

A

417

Κατάλογ. 63: Τοξότιδες.

38

A

419

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 351, 4 = Phot. p. 41, 10 Reitz.: ‘ἄθηρος ἡμέρα‘· σεμνὴ πάνυ ἡ συμπλοκὴ καὶ ἀξίωμα οὐ μικρὸν ἔχουσα. καὶ γὰρ ὁ χρησάμενος τῆι φωνῆι καὶ τῆι φράσει Αἰσχύλος ἐστὶν ἐν Τοξότισι. πρόσεστι δὲ τῶι σεμνῶι τῆς λέξεως καὶ τὸ πολιτικόν. λέγεται
5δὲ ἐπὶ Ἀκταίωνος·
‘οὔ πω τις Ἀκταίων’ ἄθηρος ἡμέρα
κενόν, πόνου πλουτοῦντ’, ἔπεμψεν εἰς δόμουσ‘. συγγράφων χρῶ, φησὶν ὁ Φρύνιχος (F 9 p. 132, 22 v. Borr.).

38

A

420a

 Antigon. Ἱστορ. παραδόξ. συναγ. 115: τῶν δὲ θηλέων ζώιων ῥοπικώτερόν φησιν (Aristoteles, Π. τὰ ζῶια ἱστορ. VI 18 p. 572a 8—12) εἶναι πρὸς τὴν συνουσίαν ἵππον, καὶ ἱππομανίαν ἰσχυρῶς 〈...〉, ὅθεν καὶ πρὸς τὴν βλασφημίαν ἀπὸ τούτου μεταφέρεσθαι καὶ τὰς πρὸς τὰ ἀφροδίσια
5κεκινημένας ὀνειδίζεσθαι. φαίνεται δὲ καὶ Αἰσχύλος ἱστορικῶς τὸ τοιοῦτον οὕτως πως εἰρηκέναι πρὸς τὰς παρθένους ἐν ταῖς Τοξότισιν·
〈ΑΚΤ.?〉 ‘†αιδωνταισ† ἁγναῖς παρθένοις γαμηλίων
λέκτρων †αστειμη† βλεμμάτων ῥέπ〈ε〉ι βο{υ}λή‘, καὶ διαλιπὼν προσέθηκεν·

38

A

421

〈ΑΚΤ.?〉 ‘〈νέας γυναικὸσ〉 οὔ με μὴ λάθηι φλέγων ὀφθαλμός, ἥ τις ἀνδρὸς ἦι γεγευμένη· ἔχων δὲ τούτων θυμὸν ἱππογνώμονα
〈.....〉‘.

38

A

421b1

 Plutarch. Ἐρωτικός 21, 5: ... μὴ φάναι δ’ ‘ἀνθεῖν‘ τὸ θῆλυ μηδὲ ποιεῖν ἔμφασιν ‘εὐφυΐας πρὸς ἀρετὴν‘ ἄτοπόν ἐστι. καὶ γὰρ Αἰσχύλος ὀρθῶς ἐποίησε·
‘νέας γυναικὸς οὔ με μὴ λάθηι φλέγων
5ὀφθαλμός, ἥ τις ἀνδρὸς ἦι γεγευμένη‘.

38

A

421b2

 —Πῶς ἄν τις αἴσθοιτο ἑαυτοῦ προκόπτοντος ἐπ’ ἀρετῆι 10: .......
‘νέασ‘ μὲν γὰρ ‘γυναικὸσ‘ ὡς Αἰσχύλος φησίν, οὐ λανθάνει
‘φλέγων
5
ὀφθαλμός, ἥ τις ἀνδρὸς ἦι γεγευμένη‘, νέωι δ’ ἀνδρὶ γευσαμένωι προκοπῆς ἀληθοῦς ἐν φιλοσοφίαι τὰ Σαπφικὰ ταυτὶ παρέπεται· (F 2, 9f. D.2 = 31, 9f. L.—P.)
‘..κὰμ μὲν γλῶσσα 〈ἔα〉γε, λέπτον
〈δ’〉 αὔτικα χρῶι πῦρ ὑπαδεδρόμηκε‘.

38

A

421c1

 Etym. Genuin. p. 69, 28 Mi. [Etym. Magn. p. 209, 47 Gaisf.] s. v. ‘βούπαισ‘: ... ἀπὸ δὲ τοῦ ‘ἵππου‘ ‘ἱπποσέλινον‘, καὶ
‘θυμὸν ἱππογνώμονα‘ τὸν μεγαλογνώμονα ...

38

A

421c2

 ——p. 171, 4 [——p. 474, 45] s. v. ‘ἱππομανήσ‘: ... ἀπὸ δὲ τοῦ ‘ἵππου‘ ‘ἱπποσέλινον‘, καὶ
‘θυμὸν ἱππογνώμονα‘ τὸν μεγάλης γνώμης ...

38

A

421c3

 Schol. Sophokl. Ai. 143: ... τὸ γὰρ ‘ἵπποσ‘ ἐπὶ μεγάλου τάσ‐ σεται, ὡς ‘ἱπποσέλινον‘, καὶ ‘ἱππογνώμονα‘ τὸν μεγα〈λογν〉ώμονα.

38

A

422

 Schol. A Homer. Il. Ι 593: ‘ἀμαθύνει‘] ... ὁ δὲ Αἰσχύλος ἐπὶ τοῦ διαφθείρειν ψιλῶς τέταχε, περὶ τοῦ Ἀκταίωνος λέγων·
‘κύνες διημάθυνον ἄνδρα δεσπότην‘.

38

A

423a

 Poll. Ὀνομαστ. V 47: ... τὰ μὲν δὴ τῶν Ἀκταίονος κυνῶν ὀνόματα κατὰ τὴν Αἰσχύλου δόξαν ‘Κόραξ Ἅρπυια Χάρων Λυκόττασ‘.

38

A

423b

 «Hygin.» Fabulae 181 (‘Diana‘): (1) Diana cum in valleopacissima cui nomen est Gargaphia aestivo tempore fatigata ex assidua venatione se ad fontem cui nomen est Parthenius perlueret, Actaeon, Cadmi nepos, Arist〈a〉ei et Autonoës filius, eundem locum petens ad refrigerandum se
5et canes quos exercuerat feras persequens in conspectum deae incidit. (2) qui ne loqui posset, in cervum ab ea est conversus. ita pro cervo laceratus est a suis canibus. (3) quorum nomina .... (5) ... Charops .. Coran ... (6) ... 〈H〉arpyia Lyncaeste ...

38

A

424a

 Hesych. Lex. III 296, 27 Schm. (aus Diogenian.) ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 70, 17 Nab.: ‘πεζοφόροις ζώμασιν‘· Αἰσχύλος Τοξότι‐ σιν· ὥσπερ ‘πέζαν‘ ἐχόντων τῶν χιτώνων, τινὲς δὲ ποδήρεσι. ‘ζῶμα‘ δὲ τὸ ἔνδυμα.

38

A

424b

 Poll. Ὀνομαστ. VII 63: οἱ δὲ ‘πεζοφόροι‘ χιτῶνες ἢ οἱ ποδήρεις ἢ οἱ πέζας ἔχοντες.

38

A

424c

 ———51: ... τὸ δὲ ‘ζῶμα‘ ἐστὶ μὲν ἐπιτήδειον ἐνδῦναι, ‘πέζασ‘ δὲ ἔχει, ὡς Αἰσχύλος δηλοῖ, ‘πεζοφόρα‘ τὰ ‘ζώματα‘ ἀποκαλῶν. ὅτι δ’ ἐνδῦναι ἦν ἐπιτήδεια, τεκμήραιτ’ ἄν τις καὶ τῶι ἐν τῆι Μενάνδρου Ῥαπιζομένηι (F 365 Körte)
5
‘οὐχ ὁρᾶτε τὴν τροφὸν
ζῶμ’ ἐνδεδυμένην;‘· ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ γὰρ γραῶν τὸ φόρημα ἦν.

39

t

1

ΤΡΟΦΟΙ

39

A

425

Κατάλογ. 65: Τροφοί (σάτυροι? [die Satyrn die Männer der
‘Ammen‘?]).

39

A

426

 Ὑπόθες. Euripid. Med. p. 138, 1 Schw. ≌ Schol. RV Aristoph. Hipp. 1321: Αἰσχύλος δ’ ἐν ταῖς {Διονύσου} Τροφοῖς ἱστορεῖ ὅτι καὶ τὰς Διονύσου τροφοὺς μετὰ τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν ἀνεψήσασα ἐνεοποίησε.

39

A

427a

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. I 241, 8 Nab.: ‘ἐ〈μ〉ψίουσα‘· τροφὰς διδοῦσα χόνδρου {καὶ τὰ ἑψητά}. Αἰσχύλος ἐν Τροφοῖς·
‘βιοτὴν αὔξιμον ἐ〈μ〉ψίουσα‘. Ἱππῶναξ· 〈F 12, 2 D.3?〉.

39

A

427b

 Hesych. Lex. II 83, 26 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἐμψίουσα‘· ἐρέγματα διδοῦσα.

39

A

428

 Hesych. Lex. Δ 1831 L. (aus Diogenian.): ‘δίκρα ὄψισ‘· ἡ διπλῆ. Αἰσχύλος Τροφοῖς.

39

A

429

 Hesych. Lex. III 296, 13 (≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 69, 15 Nab.) + 14 Schm. (aus Diogenian.): ‘πεδοίκου‘· μετοίκου. ‖ ‘πεδοίκου
χελιδόνοσ‘· συνοίκου. Αἰσχύλο〈σ〉 Τροφοῖς.

40

t

1

DIE PERSER—TETRALOGIE

40

A

t

Φινεύς

40

A

430

 Ὑπόθες. Aischyl. Pers. p. 131, 14 Wil.: ἐπὶ Μένωνος (also März 472) τραγωιδῶν Αἰσχύλος ἐνίκα Φινεῖ, Πέρσαις, Γλαύκωι Ποτ‐ νιεῖ, Προμηθεῖ.

40

A

431

Κατάλογ. 68〈a〉: Φινεύσ〉.

40

A

432

 Athen. Δειπνος. X 18: ... ὁ δ’ Εὐριπίδης φησί· (Antiope, F 213, 4 N.2)
‘... φαύληι διαίτηι προσβαλὼν ἥσθη{ν} στόμα‘, ὡς τῆς ἀπὸ τῶν προσφορῶν τέρψεως περὶ τὸ στόμα μᾶλλον γινομένης.
5Αἰσχύλος τ’ ἐν Φινεῖ·
‘καὶ ψευδόδειπνα πολλὰ μαργώσης γνάθου (sc. des Phineus)
ἐρρυσιάσθη (von den Harpyien) {ον} στόματος ἐν πρώτ〈η〉ι {ο} χαρᾶι‘.

40

A

433

 Etym. Genuin. ed. R. Reitzenstein, Ind. lect. Rostoch. 1890/91 p. 4: ‘ἄνηστισ‘· ὁ ἄσιτος. Κρατῖνος ἐν Διονυσαλεξάνδρωι· (F 45 Kock)
‘... φοιτᾶις ἐπὶ δεῖπνον ἄνηστισ‘, καὶ Αἰσχύλος ἐν Φινεῖ·
5‘〈× –〉 ἄνηστις δ’ οὐκ ἀποστατεῖ γόοσ‘.
...... οὕτως Ἡρωδιανὸς 〈ἐν τῶι〉 Περὶ παθῶν (fehlt bei Lentz).

40

A

434

 Schol. d Homer. Il. Η 76 (Pap. Ox. 1087, 33ff.: vol. 8, 1911, 103f.): ‘... ἐπὶ μάρτυρος ἔστω‘: ... τὸ ‘ἅρπαγοσ‘, ἔνθ[ε]ν ἐπ[λ]ήθυνεν Αἰσχ[ύ]‐ λος ἐν Φινεῖ
‘ἁρπάγοι〈ν〉 χ[ε]ροῖν‘,
5καὶ Σοφοκλῆς ἐν Φινεῖ α (F 706 Pears.)
‘χερσὶν ἁρπάγοισ‘ ....

40

A

435a

 Poll. Ὀνομαστ. VII 91: ... ἃ δὲ ‘ποδεῖα‘ Κριτίας (F 7 p. 774 N.2) καλεῖ, εἴτε πίλους αὐτὰ οἰητέον εἴτε περιειλήματα ποδῶν, ταῦτα ‘πέλλυ‐ τρα‘ καλεῖ ἐν Φινεῖ Αἰσχύλος·
‘πέλλυτρ’ ἔχουσιν εὐθέτοις ἐν ἀρβύλαισ‘ ...

40

A

435b

 ——II 196: ... καὶ ‘ποδεῖα‘ τοὺς περὶ τοῖς ποσὶ πίλους Κριτίας (F 7 p. 774 N.2), ἅπερ Αἰσχύλος ‘πέλλυτρα‘ καλεῖ.

40

A

435c

 ——X 50: ... ‘πέλλυτρα‘· οὕτω γὰρ τὰ ‘ποδεῖα‘ Σοφοκλῆς (F 1080 Pears.: vielmehr wohl auch hier Aischylos gemeint) καλεῖ ...

40

A

436

 Philodem. Π. εὐσεβ. p. 18 Gomp. (F. Jacoby, FgrHist I p. *28): ... Αἰσ]χύλος δ’ [ἐν Φινεῖ] καὶ Εἴβυ[κος (F 49 Bgk.4) καὶ Τε]λέστης (F 7 B.4) [ποιοῦσι] τὰς Ἁρπ[υίας θεὰς] οὔσας ὑπ[ὸ τῶν Βορει]δῶν [τε‐ λευτώσας] καὶ ...

40

B

t

Πέρσαι Κατάλογ. 52: s. Aeschylus’ Perser ed. P. Groeneboom, Groningen 1930.

40

C

t

Γλαῦκος Ποτνιεύς

40

C

438

Κατάλογ. 12〈a〉: 〈Γλαῦκος Ποτνιεύσ〉.

40

C

439(?)

 Serv. Comment. in Vergil. Georg. III 268: ... Glaucus. qui cum sacra Veneris sperneret, illa irata equabus eius inmisit furorem, quibu utebatur ad currum, et eum morsibus dilaceraverunt ... hoc autem ideo fingitur quod eis furorem Venus inmiserit, quia dilaniatus est Glaucus
5effrenatis nimia cupiditate equabus, cum eas cohiberet a coitu, ut essent velociores.

40

C

440

 Schol. bT Platon. Kratyl. p. 421d p. 17 Greene (aus Lucius v. Tarrhai): παροιμία ‘ἀγὼν πρόφασιν οὐκ ἀναμένει‘ ...... Αἰσχύλος δέ φησιν Γλαύκωι Ποτνιεῖ·
‘ἀγὼν γὰρ ἄνδρας οὐ μένει λελειμμένουσ‘,
5καὶ Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις β (F 331 Kock). Vgl. F adesp. 298 N.2: ‘ἀγὼν γὰρ οὐ μέλλοντος ἀθλητοῦ μένει ˈ ἀλκήν‘.

40

C

441

(1n)

Pap. Soc. Ital. 1210a
4n+ Schol. V Aristoph. Batr. 1528:
1(oberer Rand)
1〈ΓΛΑΥΚ.?〉 × ]ης ἑλὼν ἵππ̣οισ̣ι̣ν ⁝ η̣μ̣[ 〈Α.?〉 × –]. γένοιτο ⁝ καί σε πευ̣σ̣η̣.δ̣[ × –]ξίας ἕκατι ⁝ πρωτὸ̣δ...[ μηδ’] ἐν κελεύθωι ⁝ ξυμβολή̣ [τις εἴη.
5〈ΧΟΡ.〉 εὐ̣⸤ο⸥δίαν̣ μὲν ....[ πρ̣⸤ῶτο⸥ν ⸤ἀ⸥πὸ στόματ̣⸤ος χέομεν
]ρονω[
(unterer Rand fehlt)

40

C

442

(1n)

Pap. Soc. Ital. 1210b + (?) Pap. Ox. 2160 fr. 5
1(oberer Rand)
1[ ] δνόφος πο̣[τ’ | ε]ὐκλείας τ[ [ ].είνουσιν αἰα̣|ν̣εῖ βίωι [ ]ς ἄτερθεν ω[.|.] ξένοις [π]νεύμας’ εἰ π[..|.]σείεται
5[ ].ο....[ | ]τ̣[ (unterer Rand fehlt)

40

C

443-444

(1n)

Pap. Ox. 2160 fr. 1—4. 6

40

C

443

(7)

〈ΧΟΡ.〉 ]ν̣
]
]ν
10] ] ]
] ]Column end
15τῶ]ν μελάθρων ] φάσματα ] κατὰ νοῦν ]. ἐλ]π̣όμενοι
20εὐχό]μ̣εθ’ ἡμεῖ[ς
(Lücke von etwa 14 Zeilen)Column end
35(oberer Rand)
35〈ΕΥΡ.〉 ἔδοξε γὰρ [× – ⏑ – × – ⏑ × ἔχων σ̣τεφ̣[– × – ⏑ – × – ⏑ × ἵπ̣π̣ο̣υς κυη̣[× – ⏑ – × – ⏑ × κ[...]..τ̣.[ σύρι]γγι κα[ὶ × – ⏑ – × – ⏑ ×
40το̣[ί]α̣ν διπ[– × – ⏑ – × – ⏑ × ὀδ[ὰ]ξ [.|.]οι[× – ⏑ – × – ⏑ × τελο̣[ ⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × ἕλκε[ι̣ ⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × δ̣έ̣οι θ’ [⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ ×
45 ⸏κἀγὼ π̣[⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × × καὶ τίς μαγ. [– × – ⏑ – × – ⏑ × 〈⸏〉παίειν κατ̣[– × – ⏑ – × – ⏑ × 〈ΑΓΓ.〉 γύναι τιτή[νη, ⁝ – ⏑ – × – ⏑ × Γλαῦκον σ̣[⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ ×

40

C

443

(50)

καμπαῖης [⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × καὶ λοισθι̣[– × – ⏑ – × – ⏑ × νίκης ἀρέσ[θαι κῦδος – × – ⏑ × ε̣[ἰ] δ’ ἀνδρὸς [– × – ⏑ – × – ⏑ × ..]ν̣.[.] ἀγων[× – ⏑ – × – ⏑ ×
55]ο̣υ̣[ (Lücke von etwa 13 Zeilen)Column end
69(oberer Rand fehlt)
69×–⏑– ×–⏑– ×] ε̣ἰσέβη
70×–⏑– ×–⏑– γν]ά̣θοις λ̣α̣[βεῖν ×–⏑– ×–⏑– ἱπ]π̣ηλάτ̣η̣ν ×–]νον ὄντα..[–⏑– ×–⏑×] ×–].(τί γάρ; τὸ λοιπ̣[ὸν οὔ σε | χρὴ λαθ]ε̣ῖ̣ν̣) × ]ω̣ν ὀδὰξ δ̣α̣[κ̣ –⏑ ⁝ – ×–⏑×
75×–].ς χαλ{ε}ινοῖ̣[ς ⁝ –⏑– ×–⏑× × ]ει· φέρει δ̣ὲ [⁝ –⏑– ×–⏑× [ ].α.. ὁ πλήξας .[–⏑– ×–⏑× × ]μή σε̣ προ[σ]δ̣έ̣δορκε̣ [⁝ – ×–⏑× ×–] ἀγῶνος δ[ῆ̣]λον ..σ̣θ̣[×–⏑×
80×–]α κεῖσθα[ι] κ[α]ιρ̣ὸς ε̣ἴ̣ πο̣[τ’ ἦν ἄρα ×–].φρόνως ἔκρ{ε}ιν[ε̣] τ̣.[– ×–⏑× ×–]ε̣[ρ̣]ω θυτ̣[ῆ]ρι σὺν π[.].ο[⏑× × π]ρ̣οστ̣ατη̣ρ[ίο]ισιν ⁝ ὠ[..]νο̣[ [ ]φ[..]ω̣νη[
85[ ]ο̣υ.υ[ [ ]νε̣[ [ ]τ̣[
(unterer Rand fehlt)

40

C

444

(oberer Rand fehlt)
1οπ̣[– ⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × θε[– ⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × οι[– ⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × .[
5(unterer Rand fehlt)

40

C

445

 Schol. T (Eustath.) Homer. Il. Ν 198: ‘ὥς τε δύ‘ αἶγα λέοντε κυνῶν ὕπο καρχαροδόντων ˈ ἁρπάξαντε φέρητον ...‘] ... καὶ Αἰσχύλος περὶ Γλαύκου·
‘εἷλκον 〈δ’〉 ἄνω λυκηδόν, ὥς τε διπλόοι
5λύκοι νεβρὸν φέρουσιν ἀμφὶ μασχάλαισ‘.

40

C

446a

 Schol. MVB Euripid. Phoin. 1194: ‘τροχοί τ’ ἐπήδων ἄξονές τ’ ἐπ’ ἄξοσι, ˈ νεκροὶ δὲ νεκροῖς ἐξεσωρεύονθ’ ὁμοῦ.‘] παρὰ τῶι Αἰσχύ‐ λωι ἐν Γλαύκωι Ποτνιεῖ·
‘ἐφ’ ἅρματος γὰρ ἅρμα, καὶ νεκρῶι νεκρὸς
5ἵπποι τ’ ἐφ’ ἵπποις ἦσαν ἐμπεφυρμένοι‘.

40

C

446b

 Schol. R Aristoph. Batr. 1403: ‘ἐφ’ ἅρματος γὰρ ἅρμα, καὶ νεκρῶι νεκρὸς ...‘] ἐκ Γλαύκου Αἰσχύλου.

40

C

447-449

(1n)

Pap. Ox. 2160 fr. 7—9

40

C

447

(oberer Rand)
1ἀλλ’ οὔ τις ἐν̣ [χέ]ρσοισι κωλ̣[× – ⏑ ×
ἀλλ’ ἐν θαλά[σ]ση〈ι〉 δεινὸς α.[× – ⏑ × οἷον τὸ χρῆμα τοῦτ’ ἔ[δειξ̣ε̣ – ⏑ × ὅπως ὀρειο[.] τῶν [ἰ]θα[γενῶν ⏑ ×
5πόθεν γὰρ [– × – ⏑ – × – ⏑ × φῦσαι γὰρ εἰκ[ὸς ⁝ – ⏑ – × – ⏑ × κἄμοιγ’ ἐν̣αν[τι– – ⏑ – × – ⏑ × δί]φ̣ρους̣ γ̣’ ἰχν[– × – ⏑ – × – ⏑ × ...]ουρε[.]μ̣ε̣[
10(es fehlen etwa 25 Zeilen)

40

C

448

(es fehlen etwa 17 Zeilen)
1.....]ε̣ιν[ .....]τ̣ει̣ν̣[ ε̣ἰ̣ δ’ ἐσθλὸν ω[× – ⏑ – × – ⏑ × τ]έλειον α[× – ⏑ – × – ⏑ ×
5Ἑ̣ρ̣μῆ τ’ ἄνα[ξ × – ⏑ – × – ⏑ × ξὺν μαρτυ[– × – ⏑ – × – ⏑ × ἔστιν γὰρ ἡμ̣[× – ⏑ – × – ⏑ × ἀ̣λ̣λ̣[..].. καὶ λ[× – ⏑ – × – ⏑ × [ ]σ̣δε. [
10〈ΧΟΡ.〉 [ .[.].[ ν..[ πλο̣[ ναίεις ἐν̣ [.]..[
15 πιθανὰς δὲ̣ [ Ζηνὸς ἄγγελε [ (unterer Rand)

40

C

449

(es fehlen etwa 28 Zeilen)
1[
]ω̣ν[ [
]ξετ̣[
[
].υ.[ [
].[.]ρ[.....]..[.].[
5[
] ὅ̣δε [......]ωχ[ ×–⏑– × ⁝ οἶδ]μα ποντίας ἁλός [

40

C

450

 Hesych. Lex. II 236, 4 Schm. (aus Diogenian.): ‘εὐφήμοις γόοισ‘· δυσφήμοις, κατὰ ἀντίφρασιν. Αἰσχύλος Γλαύκωι Ποτνι〈εῖ〉.

40

C

451a

 Hesych. Lex. A 4134 L. (aus Diogenian.): ‘ἀμφισωπόν‘· περίω‐ πον, πάντοθεν ἀναπεπταμένον. Αἰσχύλος Γλαύκωι Ποτνιεῖ.

40

C

451b

Etym. Magn. p. 91, 12 Gaisf.: ‘ἀμφισωπόν‘· περίβλεπτον.

40

C

452a

 Hesych. Lex. II 376, 18 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἰτηλόν‘· τὸ ἔμμονον καὶ οὐκ ἐξίτηλον. Αἰσχύλος Γλαύκωι Ποτνιεῖ.

40

C

452b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. I 300, 11 Nab.: ‘ἰτηλόν‘· τὸν οὐκ ἐξί‐ τηλον, ἀλλ’ ἀνεξάλειπτον. οὕτως Αἰσχύλος.

40

D

t

Προμηθεὺς Πυρκαεύς

40

D

453

 Hypoth. Aischyl. Pers. p. 131, 14 Wil.: ἐπὶ Μένωνος (also März 472) τραγωιδῶν Αἰσχύλος ἐνίκα Φινεῖ, Πέρσαις, Γλαύκωι Ποτνιεῖ, Προμηθεῖ 〈Πυρκαεῖ〉.

40

D

454a

Κατάλογ. 56〈a〉: 〈Προμηθεὺς Πυρκαεύσ〉.

40

D

454b

 Poll. Ὀνομαστ. IX 156: ... ὁ δ’ ἐμπρήσας τάχ’ ἂν ‘πυρκαεὺσ‘ ὀνομάζοιτο κατ’ Αἰσχύλον καὶ Σοφοκλέα οὕτως ἐπιγράψαντας τὰ δρά‐ ματα, τὸν μὲν τὸν Προμηθέα, τὸν δὲ τὸν Ναύπλιον (II 60 Pears.).

40

D

455a

Plut. Πῶς ἄν τις ὑπ’ ἐχθρῶν ὠφελοῖτο 2: ... τοῦ δὲ σατύρου
τὸ πῦρ ὡς πρῶτον ὤφθη βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν ὁ Προμηθεύς·
‘τράγος, γένειον ἆρα πενθήσεις σύ γε‘ ...

40

D

455b

 Epiphan. Ἀγκυρωτός 106, 3 p. 128, 15 K. Holl: ... ἄλλος δὲ ὁ τραγωιδὸς (sc. Zeus) ὁ καὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καύσας. τάχα δὲ θεὸς ὢν ἐπελάθετο ὅτι δάκνει τὸ πῦρ, καὶ οὐκ εἶχε τὴν πρόγνωσιν τοῦ λέγοντος ‘τράγωι‘ τῶι σατύρωι, εὑρόντι πρότερον τὸ πῦρ καὶ προσελθόντι φιλῆσαι·
5‘μὴ ἅψηι, τράγε· ἁψάμενος γάρ σου ἐμπρήσεις τὰ γένεια‘.

40

D

456

 Galen. In Hippocr. Epidem. VI comment. I 29 p. 49, 8 Wenk. (unter πέμφιξ): ... ἐπὶ δὲ τῆς ῥανί{τι}δος ὁ αὐτός (Aischylos: voran‐ geht F 369) φησιν ἐν Προμηθεῖ·
〈ΠΡΟΜ.〉 ‘ἐξευλαβοῦ δὲ μή σε προσβάλ{λ}ηι στόμα
5
πέμφιξ· πικρὰ γὰρ κοὐλία λαιμῶι 〈⏑ ×〉‘, καὶ ἐν Πενθεῖ· (F 365)
‘μηδὲ αἵματος πέμφιγα πρὸς πέδωι βάληισ‘.

40

D

457

 Poll. Ὀνομαστ. X 64: τῶν δὲ γυμνασίοις προσηκόντων σκευῶν ... καὶ ‘ὠμόλινον‘, οὐ Κρατίνου μόνον εἰπόντος τὸ ‘ὠμόλινον‘ (F 9 [I 14] Kock), ἀλλὰ καὶ Αἰσχύλου ἐν Προμηθεῖ Πυρκαεῖ·
‘λινᾶ δὲ πεσσὰ κὠμολίνου μακροὶ τόνοι‘.

40

D

457a

 Schol. L Hesiod. Erg. 89 p. 43, 9 Pertusi: 〈....〉 φησὶν ὅτι Προ‐ μηθεὺς τὸν τῶν κακῶν πίθον παρὰ τῶν σατύρων (!) λαβὼν καὶ παρα‐ θέμενος τῶι Ἐπιμηθεῖ παρήγγειλε μὴ δέξασθαί τι παρὰ Διός, ὁ δὲ παρα‐
κούσας ἐδέξατο τὴν Πανδώραν.

41

t

1

DIE PERSEUS—TRILOGIE

41

A

t

Φορκίδες

41

A

458

Κατάλογ. 68: Φορκίδες.

41

A

459a

 «Eratosthen.» Ἀστροθες. ζωιδ. 22: Περσέως. περὶ τούτου ἱστορεῖ‐ ται ὅτι ἐν τοῖς ἄστροις ἐτέθη διὰ τὴν δόξαν. τῆι γὰρ Δανάηι ὡς χρυσὸς μιγεὶς ὁ Ζεὺς ἐγέννησεν αὐτόν. ὑπὸ δὲ τοῦ Πολυδέ{υ}κτου πεμφθεὶς ἐπὶ τὰς Γοργόνας τήν τε κυνῆν ἔλαβε παρ’ Ἑρμοῦ καὶ τὰ πέδιλα, ἐν οἷς διὰ
5τοῦ ἀέρος ἐποιεῖτο τὴν πορείαν. δοκεῖ δὲ καὶ ἅρπην παρ’ Ἡφαίστου λαβεῖν ἐξ ἀδάμαντος· ὡς δὲ Αἰσχύλος φησὶν ὁ τῶν τραγωιδιῶν ποιητὴς ἐν Φορκίσιν, 〈Γραί〉ας εἶχον προφύλακας αἱ Γοργόνες. αὗται δὲ ἕνα εἶχον ὀφθαλμὸν καὶ τοῦτον ἀλλήλαις παρεδίδοσαν κατὰ φυλακήν. τηρήσας δ’ ὁ Περσεὺς ἐν τῆι παραδόσει λαβὼν ἔρριψεν αὐτὸν εἰς τὴν Τριτωνίδα Λίμνην,
10καὶ οὕτως ἐλθὼν ἐπὶ τὰς Γοργόνας ὑπνωκυίας ἀφείλετο τῆς Μεδούσης τὴν κεφαλήν ...

41

A

459b

 «Hygin.» De astrol. II 12: ... qui missus a Polydecte Magneti filio ad Gorgonas ... fertur etiam a Vulcano falcem accepisse ex adamante factam qua Medusam Gorgonam interfecit: quod factum nemo conscripsit. sed ut ait Aeschylus tragoediarum scriptor in Phorcisi, Gr〈a〉eae
5fuerunt Gorgonum custodes (de quibus in primo libro Genealogiarum
scripsimus). quae utraeque uno oculo usae existimantur et ita suo quaeque tempore accepto oculo vigilias egisse. hunc Perseus una earum tradente exceptum in Paludem Tritonidam proiecit; itaque custodibus excaecatis facile Gorgonam somno consopitam interfecit ...

41

A

459c

 Schol. AP Germanic. Arat. p. 82, 12 Breysig: ... Perseus, qui missus a Polydecte rege insulae Seriphi ad Gorgonem interficiendam. †quae accepta† talaria et arpen a Mercurio, per aera vectus est. Aesc〈h〉y‐ lus har〈pe〉n adamantinam a Volcano dicit eum accepisse. Gorgonum
5custodes ferunt tres uno oculo inter se communicantes servare{nt} vigilias. Perse〈a〉 autem in traductione{m} oculum intercepisse et in Tritona Lacu〈m〉 deiecisse. qui cum Gorgones dormientes invenisset, caput Miner‐ vae abscidit ...

41

A

459d

 Philodem. Π. εὐσεβ. p. 5 Gomp.: ... τους [ ] ἕνα{ι} δὲ ὀ[φθαλ‐ μὸν] καὶ ὀδόν̣[τα μόνον ἐ]χούσας [..... Αἰσ]χύλος ἐν̣ [Φορκίσι (so K. Robert: oder Προμηθεῖ, sc. Δεσμώτηι, 794—796?)] λέγει καὶ [ὁ τὸν Αἰγί]μιον ποι[ήσας (fehlt bei Kinkel)] ....

41

A

460

 Aristot. Περὶ ποιητικῆς 18 p. 1456a 2: ... τὸ δὲ τέταρτον (scil. τραγωιδίας εἶδος) ὄψις, οἷον αἵ τε Φορκίδες καὶ Προμηθεὺς καὶ ὅσα ἐν Ἅιδου.

41

A

461a

 Athen. Δειπνοσοφ. IX 65 [Eustath. Homer. Odyss. τ 439]: ... οὐκ ἀγνοῶ δ’ ὅτι οἱ περὶ τὴν Σικελίαν κατοικοῦντες ‘ἀσχέδωρον‘ καλοῦσι τὸν σύαγρον. Αἰσχύλος γοῦν ἐν Φορκίσι, παρεικάζων τὸν Περσέα τῶι ἀγρίωι τούτωι συί, φησίν·
5‘ἔδυ δ’ ἐς ἄντρον ἀσχέδωρος ὥς 〈⏑ ×〉‘.

41

A

461b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 457, 21: ‘ἀσχέδωροσ‘ παρ’ Αἰσχύλωι ὁ ἐκ τῆς ἰδίας ἀλκῆς ‘ἄσχετα δωρούμενοσ‘, οἷον βίαιος. Ἰτα‐
λιῶται τὸν σύαγρον ‘ἀσχέδωρον‘ καλοῦσιν.

41

B

t

Πολυδέκτης

41

B

462

Κατάλογ. 58: Πολυδέκτης.

41

D

t

Δικτυουλκοί

41

D

463

Κατάλογ. 14: Δικτυουλκοί.

41

D

464

(1n)

Pap. Soc. Ital. 1209a
1(oberer Rand fehlt)
1⸏〈Α〉 ξυνῆκ̣[ας – × – ⏑ – × – ⏑ ×; ⸏〈Β〉 ξυνῆκα [.]α̣[× – ⏑ – × – ⏑ × ⸏〈Α〉 τί σοι φυλάσσω [⁝– ⏑ – × – ⏑ ×; ⸏〈Β〉 εἴ που θαλάσσης [⁝– ⏑ – × – ⏑ ×
5⸏〈Α〉 ἄσημα· λεῖος πόν[τος ⁝ – × – ⏑ × ⸏〈Β〉 δέρκου νυν ἐς κευ[θμῶνας ⁝ ἀκταίων πετρῶν. 〈Α〉 καὶ δὴ δέδορκα· ⁝ τῶι δὲ τ̣[– × – ⏑ × ἔα· τί φῶ τόδ’ εἶναι̣; πότερ’ ἀ[γρεύομεν λυγρὰν
10φάλαιναν ἢ ζύγαιναν ἢ κι̣[ρράν τινα;
10ἄναξ̣ Πόσειδον Ζεῦ τε ἐνά⸤λιε⸥, [σύμφορον δ]ῶ̣ρον θαλάσσης πέμπε τ[– × – ⏑ × καί] σοι θαλάσσης δίκτυον δ[ώσω τόδε. π]εφυκ̣[ίωτ]αι δ’ ὥ̣σ̣τε δ̣α̣γ̣νο.[– ⏑ × 〈Β?〉 ἆρ’ ἔστ’] ἔναι̣μον; ⁝ ἢ [τ]ί̣ χ[ρ̣ῆ̣μ̣’] ἐν [δικτύωι
15ἕλκει] γ̣έ̣ρ̣ων νησαῖος; ὡ̣ς̣ [ἀμήχανον × – ⏑] ἐστί· τοὔργον οὐ χωρεῖ πρόσω. καὶ δὴ β]ο̣ὴν ἵστημι τοῖσδ’ ἰύγμασι· ἰώ·] π]άντες γεωργοί, δεῦτε, κ̣ἀμπελοσκάφοι
20βοτήρ τ]ε̣ ποιμήν τ’ εἴ τίς ἐστ’ [ἐ]γχώριος
20× – ⏑ ]οί τε κα̣ὶ̣ μ̣α̣[ρ]ε̣[ιλ]ε̣υτῶν ἔθνος, × – ⏑ – × ⁝ –] ἐναντιωτάτης (unterer Rand)

41

D

465

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 72
1(oberer Rand fehlt)
1[ ]α[ [ ]ξ[ × ]ησ[....]μι̣[..].ο.[ ὦ τ]ῆ̣σδ[ε] χώρας π̣οντ̣[ίας ἐνοικέται
5π]άντες τ’ ἀγρῶσται κα[ὶ ⏑ – × – ⏑ × βοηδρομεῖτε κ[.]ν[ ⏑ – × – ⏑ × σ]ει̣ρ̣ᾶς δὲ μὴ με̣θ̣ῆ[σθε – × – ⏑ × [ ]....γα[ (unterer Rand fehlt)

41

D

466

 Poll. Ὀνομαστ. VII 35: τὸ δὲ ‘εὐήτριον‘ Αἰσχύλος ἐν Δικτυουλ‐ κοῖς, εἰ καὶ μὴ ἐπὶ ἐσθῆτος, ἀλλ’ οὖν εἴρηκε·
‘〈× – ⏑ – ×〉 δικτύου δ’ εὐήτρια‘.

41

D

467

(1n)

Pap. Soc. Ital. 1209b
1(oberer Rand fehlt)
1× – ⏑ – ×] δ’ ἄλγος ε[ × – ⏑ × × – ⏑ – ×]ν Δίκτυ νο̣[ × – ⏑ × × – ⏑ × ×]αντες ὠλ[ × – ⏑ × × – ⏑ – × ⁝] πολεμιο̣[ × – ⏑ ×
5× – ⏑ – ×]ν ὄμμασ̣[ιν × – ⏑ × × – ⏑ – × ⁝] καὶ ποταιν[ι – ⏑ × × – ⏑ – ×⁝ο]ὐ καλῶς [ × – ⏑ × × – ⏑ – ×].αν ὑπ.[– × – ⏑ × × – ⏑ – × πρ]έσβυς .[– × – ⏑ × (?)
10× – ⏑ – ]σιν ἐμπ[⏑ – × – ⏑ × (?) × – ⏑ – × ⁝ –]ς δ’ ἀπα[ × – ⏑ × (unterer Rand fehlt)

41

D

468-473

(1n)

Pap. Ox. 2255 fr. 2f. 21. 20. 1. 5

41

D

468

(oberer Rand fehlt)
1[].ον̣[ [ ]σ̣αν[ [ ἐ]νδατ̣[ [ ].ευσθ̣[
5[ἐπ]ιδότω [ [ ].σκ’ [ [ ].αι[ [ ]οντε[ [ ]σαμε.[
10(unterer Rand fehlt)

41

D

469

(oberer Rand fehlt)
1[ ]..[ [ ]ας.[ [ ].ν πα[ [] ἔδρας’ ον[
5[ ].ο̣ν.[ [ ].υ.[ [ ]. [ (unterer Rand fehlt)

41

D

470

(oberer Rand fehlt)
1[ ] Σ̣έ̣ριφον̣ [ [ ]β[λ]ητ..[ [ πρ]ο̣σδέ̣δορκ..[ [ ] παῖδα καὶ γέρ̣[οντ‐
5[ ]φου.[ ].[ [ ]ευς.[ [ ]τη. [ [].[.]ο̣[ [ ]τ̣ο[
10(unterer Rand fehlt)

41

D

471

(oberer Rand fehlt)
1[ ]ος παρ[ [ ]..δε χ̣ρωμ[ []ά̣των οὐ ξ̣υ̣ν̣[ []ν̣ ἐ̣σ̣τ’ ἤδη [
5[]..[..]ν[ []..[
(unterer Rand fehlt)

41

D

472

(oberer Rand fehlt)
1〈ΔΑΝ.〉 ⏑⏑–– ⏑⏑–– ]χθι̣[ον] Ἥρας [ ⏑⏑–– ⏑⏑–– ]αν ἑκάστωι [ ⏑⏑–– ⏑⏑–– ]ν [ ⏑⏑–– ⏑⏑–– βί]οτον τόνδ’ ἐφέπουσ[α
5⏑⏑–– ⏑⏑– ἀξι]ομ̣ισῆ [ ⏑⏑–– ⏑⏑–– ] [ ⏑⏑–– ⏑⏑–– ἐκα]πήλευε δέ μ̣[’ ὁ Ζεύς (unterer Rand fehlt)

41

D

473

(oberer Rand fehlt)
1[ ] φ̣[ [ ] μ[ [ ] δ[ [ ] κ[
5[ ] το̣[ [ ] [ [ ] [ [ ] [ [ ] [
10[ ] [ [ ] [ [] ⸏στε[ [] συν[ [] εἰκα[ζ
15[] λόγο[ [] κηρ[ [] ὃς δ[
(unterer Rand fehlt)

41

D

474

(1n)

Pap. Ox. 2161

41

D

474col1

〈ΣΕΙΛ.〉 ×–⏑ ]. χ̣[ώ]ρ̣αν καὶ θεοὺς μαρτύρομαι ×–⏑–×].. π̣αντὶ κηρύσσω στρατῶι (sc. der Satyrn)· ×–⏑– ×⁝] π̣αντάπασ̣ι̣ .. ἐφθάρης ×–⏑– ×]σ̣ο̣[υ]σα πρόξενόν θ’ ἅμα
5×–⏑– δέ̣]χ̣ου με καὶ προπράκτορα. ×–⏑– μ̣]ε μαῖαν ὡς γερασμίαν ×–⏑– ×⁝ ν̣]ηπίοις προσφθέγμασιν. [ ]...[.].[..] ς’ ἐν χρόνωι μένει. 〈ΔΑΝ.〉 ×–⏑– ×].. κ̣α̣ὶ̣ γενέθλιοι θεοὶ
10καὶ Ζεῦ, τελευτ̣]ὰ̣ς τά̣σδε μοι πόνων τιθείς, ×–⏑ τ]ο̣[ῖσ]δε̣ κνωδ̣άλοις (den Satyrn) με δώσετε; ×–⏑– ]ς̣ λ̣ό̣γ̣οισι λυμανθήσομαι; ×–⏑ αἰχ]μά̣λ̣ωτος ὣς̣ ἕξ̣ω κακά; ×–⏑ ]μ̣αι γο̣ῦν· ἀ̣γ̣χ̣όνην ἄρ’ ἅψομαι
15δυσπραξί]ας τεμ̣ο̣ῦ̣σα κωλυτήριον ἄκεσμ’, ὅπ]ω̣ς μὴ ποντίση〈ι〉 τις αὖ πάλιν̣ ἡμᾶς ἀκοί]τ̣ης ἢ π̣ατήρ̣· δέδοικα γάρ. Ζεῦ, τῶνδε] π̣έμπ’ ἀρ̣ωγόν, εἰ δοκεῖ, τιν̣α· σὺ γὰρ μετ]ε̣ῖχες αἰτίας τῆς μείζονος,
20τὴν ζημία]ν δὲ πᾶσαν ἐξέτεις’ ἐγώ. 〈ΣΕΙΛ.〉 ×–⏑] εὖ ς’ ἔλεξα· π̣ά̣ντ’ ἔχει[ς] λόγον.
21(Er wendet sich dem kleinen Perseus zu:) ἰδο]ὺ̣ γελ̣ᾶι μου̣ [π̣]ρ̣οσορῶν
××]. ὁ̣ μικκὸς λιπαρὸν τὸ μι̣]λτ̣[ό]π̣ρε[π]τ[ο]ν φαλακ̣ρόν.
25×]εις̣; [ὁ̣] πάπας τις ἀρεσ‐ τός· .]μ̣ο̣[.,] ὦ̣ ποικιλόνω̣‐ τοι.].[ [ ]αισ[ι̣]μοι [ ]..[μ̣]ιος
30[ ] ἐ̣πιδέρκη〈ι〉 [ ] π̣οσθο{σ}φιλὴς ὁ νεοσσός. [××××δ]ερκόμενος [××××–⏑]σιον [×××× –⏑]υται,

41

D

474col2

 εἰ μή̣ σε χαίρω π̣[ροσιδών. θ ὄλοιτο Δ̣ίκτυς κρ̣[⏑ ⏑ – ⸏τῆσδέ μ’ ἄγρας ἀ̣[π̣οστερῶν. ὦ φίντων, ἴθι δε[ῦρο.
5
ποππυσμό[ς θάρσει δή· τί κινύρη̣[ι; δ[ε̣]ῦρ’, ἐς παῖδας ἴωμεν ὡς [τ̣άχιστα· ἵξη〈ι〉 παιδοτρόφους ἐμὰ[ς ὦ φίλος χέρας εὐμενής,
10τέρψη〈ι〉 δ’ ἴκτισι κα̣ὶ̣ ν̣ε̣βρο[ῖ̣ς ὑστρίχων τ’ ὀβρί̣χοι̣σ[ι̣, κοιμήση〈ι〉 δ̣ὲ τρίτ̣ος ξὺν ⸏μητρὶ [καὶ π]ατρὶ τῶιδε. ὁ πάπα[ς δ]ὲ̣ παρέξει
15 τῶι μικκῶ[ι] τ̣ὰ γελ[οῖ]α̣ καὶ τροφὰς ἀνόσ̣ους, ὅπως̣ π[οτ’ αὖ σὲ
ἀλδὼν αὐτὸς ἐν ο[ὔ̣ρ̣εσ̣]ιν̣ χαλᾶι νεβροφόνο̣[ν] π̣όδ[α. μάρπ̣των θῆρας ἄν̣ευ δ[έους
20 θῶσθαι μητρὶ παρέξεις̣ κ]η̣δεστ̣ῶν τρόπον οἷσιν σύ]ν̣τροπος (–φος?) πελατεύσεις. 〈ΧΟΡ.〉 ἀλλ’] εἶα, φίλοι, ˈ σ̣τ̣είχωμεν ὅπ̣ω̣ς ‖ [γ]ά̣μ̣ον ὁρμαίνωμεν,
25ἐπεὶ τέλεος ‖ [κ̣]αιρὸς ἄνα̣υδος ˈ τάδ’ ἐπαιν̣ε̣ῖ̣. κ̣αὶ τήνδ̣’ [ἐ]σορῶ ˈ νύμφην ἤ̣[δ]η̣ ‖ {καὶ} πάνυ βου‐ ⸏λομένην ˈ τῆς ἡμετέρα̣ς ‖ φιλότητος ἄδ̣ην ˈ κορέσασθαι.
30 καὶ θαῦμ’ οὐ̣δέν. ˈ πολ̣ὺς ἦν α̣ὐ̣τῆ〈ι〉 ‖ χ̣ρόνος, ὃν χήρα ˈ κατὰ ναῦν ὕφαλος ‖ τ̣είρετο· νῦν δ’ οὖν ‖ [ἐσορ̣]ῶς’ ἥβην ˈ τὴν ἡμετέραν ‖ [γηθ]εῖ γάνυται ˈ νυμφί̣ον [ο]ἷον ‖ [δαι]σὶν λαμπρ̣αῖς ˈ τῆς Ἀ[φ]ροδ{ε}ίτης ‖ [.....

42

t

1

DIE ODYSSEUS—TETRALOGIE

42

A

t

Ψυχαγωγοί

42

A

475a

Κατάλογ. 73: Ψυχαγωγοί.

42

A

475b

 Phrynich. Σοφιστ. προπαρασκ. p. 127, 12 v. Borr.: ‘ψυχαγωγόσ‘· οἱ μὲν Ἀλεξανδρεῖς (z. B. Clem. v. Alex., Στρωματ. I 8, 39, 5 p. 27, 6 Stähl.) τὸν τῶν παίδων ἀνδραποδιστὴν οὕτω καλοῦσιν, οἱ δ’ ἀρχαῖοι τοὺς τὰς ‘ψυχὰσ‘ τῶν τεθνηκότων γοητείαις τισὶν ‘ἄγοντασ‘. τῆς αὐτῆς ἐννοίας
5καὶ τοῦ Αἰσχύλου τὸ δρᾶμα ‘Ψυχαγωγόσ‘·

42

A

476

 Schol. RV Aristoph. Batr. 1266: ‘Ἑρμᾶν μὲν πρόγονον τίομεν γένος οἱ περὶ λίμναν‘] ‘Ἑρμᾶν μὲν πρόγονον ...‘ ἐκ τῶν Αἰσχύλου Ψυχαγωγῶν.

42

A

477

 Poll. Ὀνομαστ. X 10: ... αὐτὸ μὲν γὰρ τοὔνομα τῆς ‘σκευοθήκησ‘ εὕροις ἂν ἐν τοῖς Αἰσχύλου Ψυχαγωγοῖς·
‘καὶ σκευοθηκῶν ναυτικῶν τ’ ἐρειπίων‘.

42

A

478a

 Schol. vulg. Homer. Odyss. λ 134: οἱ νεώτεροι τὰ περὶ Τηλέ‐ γονον ἀνέπλασαν τὸν Κίρκης καὶ Ὀδυσσέως, ὃς δοκεῖ κατὰ ζήτησιν τοῦ πατρὸς εἰς Ἰθάκην ἐλθὼν ὑπ’ ἀγνοίας τὸν πατέρα διαχρήσασθαι τρυ‐ γόνος κέντρωι. Αἰσχύλος δὲ ἐν Ψυχαγωγοῖς ἰδίως λέγει·
5〈ΤΕΙΡΕΣ.〉 ‘ἐρ{ρ}ω〈ι〉διὸς γὰρ ὑψόθεν ποτώμενος ὄνθω〈ι〉 σε πλήξε〈ι〉, νηδύ{ι}ος χειλώμασιν. ἐκ τοῦ δ’ ἄκανθα ποντίου βοσκήματος σήψει παλαιὸν δέρμα καὶ τριχορρυέσ‘.

42

A

478b

 Hesych. Lex. Α 2261 L. (aus Diogenian.): ‘ἄκανθα‘· 〈χη〉ρὸς εἶδος. ἔστι δὲ καὶ ἡ ῥάχις τῶν σφονδύ〈λ〉ων, 〈Εὐριπίδης Τρωιάσιν (117)〉, καὶ τοῦ ἰχθύος (v. 3) {Εὐριπίδης Τρωιάσιν}.

42

A

479

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 173, 18 Nab. = Sud. Lex. Σ 982 Adl.: ‘σταθερόν‘· .... τινὲς καὶ ἐπὶ τοῦ στασίμου, ὡς Αἰσχύλος ἐν Ψυχ‐ αγωγοῖς·
‘σταθεροῦ χεύματοσ‘ ....

42

A

480a

 Schol. Apoll. Rhod. Argon. III 846/47a: ... ὅτι δὲ {τὴν} ‘Δαῖραν‘ 〈τὴν〉 Περσεφόνην καλοῦσι, Τιμοσθένης ἐν τῶι Ἐξηγητικῶι (354 F 1 Jac.) συγκατατίθεται, καὶ Αἰσχύλος ἐν Ψυχαγωγοῖς ἐμ‐ φαίνει, τὴν Περσεφόνην ἐκδεχόμενος ‘Δαῖραν‘.

42

A

480b

 Hesych. Lex. Δ 100 L. (aus Diogenian.): ‘Δαῖρα‘· ἡ αὐτὴ τῆι Δαείραι.

42

A

480c

 Etym. Genuin. ed. K. Wendel (zu oben F 480a): ‘Δάειρα‘· ἡ Περσεφόνη παρὰ Ἀθηναίοις, παρὰ τὴν ‘δᾶιδα‘, ἐπειδὴ μετὰ δάιδων ἐπι‐ τελεῖται αὐτῆς τὰ μυστήρια, ἢ ὅτι δᾶιδα φορεῖ (vgl. Ailios Dionysios δ 1 Erbse).

42

A

481

 Hesych. Lex. Δ 2465 L. (aus Diogenian.): ‘δρώπτειν‘· {διακόπτειν ἢ} διασκοπεῖν. Αἰσχύλος Ψυχαγωγοῖς.

42

B

t

Πηνελόπη

42

B

482

Κατάλογ. 53: Πηνελόπη.

42

B

483

 Etym. Genuin. ed. Reitzenstein, Ind. lect. Rostoch. 1890/91 p. 5 [Etym. Magn. p. 31, 4 Gaisf.]: ‘ἀφθονέστατον‘. ἰστέον ὅτι τὸ ‘ἀρχέστα‐ τον‘, ὡς παρ’ Αἰσχύλωι ἐν τῆι Πηνελόπηι
〈ΟΔΥΣΣ.〉 ‘ἐγὼ γένος μέν εἰμι Κρὴς ἀρχέστατον‘,
5καὶ τὸ ‘αἰδοιέστατοι‘ (Alkman F 89 D.2) .... καὶ τὸ ‘ἀφθονεστέρα‘ (Aischyl. Heliad. F 106) .... ταῦτα ποιητικά εἰσιν κατ’ ἔθος Ἰώνων γινόμενα .... (vgl. F 106a).

42

C

t

Ὀστολόγοι

42

C

484a

Κατάλογ. 48: Ὀστολόγοι.

42

C

484b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 32, 10 Nab.: ‘ὀστολόγοσ‘· παρ’ Ἐπι‐ λύκωι (F 7 [I 804] Kock). καὶ δρᾶμα Αἰσχύλου ‘Ὀστολόγοι‘.

42

C

485a

(1n)

Athen. Δειπνοσοφ. XV 5: ... καὶ Αἰσχύλος δ’ ἐν Ὀστο‐
2nλόγοις ‘ἀγκυλητοὺσ‘ λέγει ‘κοττάβουσ‘ διὰ τούτων·
1〈ΟΔΥΣΣ.〉 ‘Εὐρύμαχος, οὐκ ἄλλος 〈τισ〉, οὐδὲν ἧσσον 〈×〉 ὕβριζ’ ὑβρισμοὺς οὐκ ἐναισίους ἐμοί. ἦν μὲν γὰρ αὐτῶι {κότταβος} 〈σκοπὸσ〉 ἀεὶ τοὐμὸν κάρα, τοῦ δ’ ἀγκυλητοὺ〈σ〉 κοσσάβ{ι}ο〈υ〉ς †εστισκοποσεκτεμων†
5〈×–⏑–〉 ἡβῶσα χεὶρ ἐφίετο‘.

42

C

485b

 ——XI 22 [Eustath. Homer. Il. Β 774]: ‘ἀγκύλη‘ ποτήριον πρὸς τὴν τῶν κοττάβων παιδιὰν χρήσιμον ..... ἐντεῦθ〈εν〉 ἐννοοῦμεν τοὺς παρ’ Αἰσχύλωι ‘ἀγκυλητοὺς κοττάβουσ‘.

42

C

486a

(1n)

Athen. Δειπνοσοφ. I 30 (aus Dioskorides, Π. τοῦ τῶν ἡρώων καθ’
2nὍμηρον βίου) [Eustath. Homer. Odyss. ρ 462]: τῶν δ’ ἄλλων ποιητῶν
3nἔνιοι τὰς καθ’ αὑτοὺς πολυτελείας καὶ ῥαιθυμίας ἀνέπεμπον ὡς οὔσας
4nκαὶ κατὰ τὰ Τρωϊκά. Αἰσχύλος 〈γ〉οῦν ἀπρεπῶς που παράγει μεθύον‐
5nτας τοὺς Ἕλληνας, ὡς καὶ τὰς ἀμίδας ἀλλήλοις περικαταγνύναι. λέγει γοῦν·
1〈ΟΔΥΣΣ.〉 ‘〈× –〉 ὅδ’ ἔστιν, ὅς ποτ’ ἀμφ’ ἐμοὶ βέλος γελωτοποιόν, τὴν κάκοσμον οὐράνην, ἔρριψεν οὐδ’ ἥμαρτε· περὶ δ’ ἐμῶι κάραι πληγεῖς’ ἐναυάγησεν ὀστρακουμένη,
5
χωρὶς μυρηρῶν τευχέων πνέους’ ἐμοί‘. καὶ Σοφοκλῆς δὲ ἐν Ἀχαιῶν Συνδείπνωι (F 565 Pears.)·
‘ἀλλ’ ἀμφὶ θυμῶι τὴν κάκοσμον οὐράνην
ἔρριψεν οὐδ’ ἥμαρτε· περὶ δ’ ἐμῶι κάραι
κατάγνυται τὸ τεῦχος οὐ μύρου πνέον.
10ἐδειματούμην δ’ οὐ φίλης ὀσμῆς ὕπο‘.

42

C

486b

Schol. ss3s4 Lykophr. Alex. 778 p. 246, 22 Sch.: παρ’ Αἰσχύ‐
λωι φαίνεταί τις τὸν Ὀδυσσέα ὀστράκωι ‘ῥίψασ‘, οὐ μὴν παρ’ Ὁμήρωι.

42

C

486c

 Philodem. Π. ποιημάτων F 75, 2 p. 272 Hausr.: ... τοῦ δὲ
(vv. 2f.) ‘τὴν κά[κ]οσμον οὐράνην
ἔρριψεν‘ τὸ περὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ Ὀδυσσέως ἀμίδα συντετρίφθαι ...

42

C

486d

 Poll. Ὀνομαστ. X 44; II 224: ... ‘ἀμίσ‘, ἣν Σοφοκλῆς ἐν Παν‐ δώραι (F 485 Pears.) ‘ἐνουρήθραν‘ καλεῖ καὶ Αἰσχύλος ‘οὐράνην‘ (v. 2). ... ‖ ... ἡ δὲ τραγωιδία τὴν ἀμίδα ‘οὐράνην‘ ἐκάλεσεν.

42

C

486e

 Hesych. Lex. III 233, 20 Schm. (aus Diogenian.): ‘οὐδ’ ἥμαρ‐ τεν‘ (v. 3)· οὐκ ἀπέτυχεν.

42

C

487

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 14, 8 Nab. ≌ Hesych. Lex. III 203, 10 Schm.: ‘ὀμίχματα‘· τὰ οὐρήματα. Αἰσχύλος.

42

D

t

Κίρκη σατυρική

42

D

488

Κατάλογ. 31: Κίρκη σατυρική.

42

D

489a

 Hesych. Lex. Α 8482 L. (aus Diogenian.): ‘αὐτόφορβοσ‘· αὐτο‐ φάγος. Αἰσχύλος Κίρκηι.

42

D

489b

 Herodian. Π. καθολ. προσωιδ. I 231, 15 L.: τὸ δὲ ‘αὐτόφορβοσ‘ οἱ πλείους βαρύνουσι καὶ τὸ ‘Ἄφορβοσ‘ (?) κύριον.

42

D

490a

 Hesych. Lex. II 259, 12 Schm. (aus Diogenian.): ‘ζυγώσω‘· δα‐ μάσω, κλείσω, καθέξω. Αἰσχύλος Κίρκηι σατυρικ(ῆι).

42

D

490b

Pausan. d. Attiz. ζ 9 Erbse [Eustath. Homer. Il. Ν 706] =
Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. I 249, 8 Nab.: ‘ζυγώσω‘· καθέξω, δαμάσω.

43

t

1

ΩΡΕΙΘΥΙΑ 〈ΣΑΤΥΡΙΚΗ?〉

43

A

491

Κατάλογ. 73 〈a〉 (d. i. 90): 〈Ὠρείθυια〉.

43

A

492a

 Ioann. v. Sizil. Comment. in Hermogen. Π. ἰδεῶν I p. 225, 23 Walz: ... φαίνεται δὲ ἡ ἀτοπία τοῦ ποιητοῦ (des Aischylos) μᾶλλον ἐν τῶι τῆς Ὠρειθυίας δράματι, ὅπου ‘ταῖς δυσὶ〈ν〉 σιαγόσι ˈ φυσῶν‘ ὁ Βορέας ‘κυκᾶι‘ τὴν ‘θάλασσαν‘ —οὐ γὰρ φέρω ἐπὶ μνήμης τὰ ἰαμβεῖα
5ἐπιλαθόμενος—· διὸ καὶ Σοφοκλῆς (F 805 Pears.) μιμεῖται (?). λέγει δὲ περὶ τούτων Λογγῖνος ἀκριβέστερον ἐν τῶι κα τῶν {περὶ} Φιλο{υ}λόγων (p. 5 n. 10 Jahn—Vahlen4).

43

A

492b

Anon. Π. ὕψους 3, 1: 〈. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 〈ΒΟΡ.〉 ‘. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2×〉 καὶ καμίνου σχῶσι μάκιστον σέλας. εἰ γάρ τιν’ ἑστιοῦχον ὄψομαι μόνον, μίαν παρείρας πλεκτάνην χειμάρροον
5
στέγην πυρώσω καὶ κατανθρακώσομαι.
νῦν δ’ οὐ κέκραγά πω τὸ γενναῖον μέλοσ‘. οὐ τραγικὰ ἔτι ταῦτα, ἀλλὰ παρατράγωιδα, αἱ ‘πλεκτάναι‘, καὶ τὸ ‘πρὸς οὐρανὸν ἐξεμεῖν‘, καὶ τὸ τὸν Βορέαν ‘αὐλητὴν‘ ποιεῖν, καὶ τὰ ἄλλα ἑξῆς· τεθόλωται γὰρ τῆι φράσει καὶ τεθορύβηται ταῖς φαντασίαις μᾶλλον ἢ
10δεδείνωται, κἂν ἕκαστον αὐτῶν πρὸς αὐγὰς ἀνασκοπῆις, ἐκ τοῦ φοβεροῦ κατ’ ὀλίγον ὑπονοστεῖ πρὸς τὸ εὐκαταφρόνητον.

44

t

1

FRAGMENTE UNBEKANNTEN ORTES

44

A

493a

 Hesych. Lex. Α 6793 L. (aus Diogenian.) ≌ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Anecd. Gr. Bekker. 439, 12 = Sud. Lex. Α 3641 Adl. = «Zonar.» Lex. p. 237 Tittm.: ‘ἀποφύλιοι‘· ξένοι οἱ μὴ ἔχοντες ‘φυλήν‘. Αἰσχύλος 〈.....〉 σατυρικῶι.

44

A

493b

Poll. Ὀνομαστ. III 56: ... ὡς ‘ἀποφύλιον‘ τὸν ‘φυλὴν‘ μὴ ἔχον‐
τα ...

44

A

494

(1n)

Pap. Ox. 2246
1(oberer Rand)
1π̣ρ̣ότε[ρον] ὑ[μ̣ῖ̣]ν̣ τ̣[οὺ]ς̣ [βρο]τ̣ούς, εὔ̣]θ[υ̣μ̣]ε, φα̣σ̣ὶ̣ν ὧδ’ ἔχειν̣ .[.].[..]...[..] βεβ[η̣]κός .]..[...].....ί̣ους
5υ̣..[.]...[..]...[.].βα. .... θ̣[η̣ρί]ω̣ν β̣[ο̣]ρ̣άν̣ ...... ὄ[ρ̣χα̣]μ̣ος ἀρ̣χ̣άν, .....ε. ς...υθίαν κόρυν κε]ῖ̣[ν̣]ος εἶ̣π̣ε̣ δ̣ὴ φλ̣έγων
10ὀργὴ]ν̣ π̣ε̣δόθεν ὀμμάτων̣· .[.]..ος ε[.]φ̣ορεσιν λ̣έγειν τὸ]ν̣ μ̣έ̣γ̣α̣ν̣ π̣α̣ρ̣’ εὐμέτροις ]..[..].[.]η̣π̣α̣[.]ν̣α̣σο̣.[ ]ι̣ας τ̣ό̣ν̣δ̣ε̣ π̣ρ̣ο̣σ̣π[ε]σ̣εῖν
15πέ]δαις [...] ἀ̣θ̣[λ]ο̣φόρον ..].νε̣ι̣..α σ[ε]βί̣ζ̣[..]ν ..]τ̣οις π̣ο̣[τι]κ̣ρο̣ύ[σ]ε̣ις ..]... ..[..]. μ̣έ̣γ̣αν ...]νι̣ν [κλύ]ω βρ[ο]τούς
20 ] τοὺ]ς ἄκαιρα μωμένους νεα]ν̣ικ̣ὸν πνέων̣ ].δε.[ ] ]ων π̣[έ]λε[ι
25 ]... ὀ̣ϊ̣ζύ̣ν̣ ]....[..].ια τ’ ἐπιπεμπ̣[ ].......ένων διαί ..]υμ.... κ̣ομπ̣ολύραν ..]α κο̣..... ἴ̣α̣κ̣χον
30.]κ̣ά....... ἀ̣λ̣α̣λαγμόν·
Ἐ]νυαλίου ........αλέγε̣ι̣ς̣ .]ραν οτ̣. μοι ....ο̣ισι ο[.]. ὁπλο̣τ̣έ̣ρ̣ο̣[.]ς, εὔ‐ σπλ̣αγχνο̣ς, [ο]ὐ̣κ ἐφ’ ἵππο̣[υ
35 φεύ̣ξεται̣ προσβολάς, κύ̣ρ̣β̣ις ὡς γέ̣[ρων λέγει· δέξεται δ̣ὲ̣ γ̣ᾶ νι̣ν̣ ἄλλα̣ (unterer Rand)

44

A

495

(1n)

Pap. Ox. 2247
1(oberer Rand fehlt)
1[] ...[δ]ὲ μέλπ̣ο̣μ̣α̣[ι [ ]ο̣.[.].[..]κ̣οισιν ἐν.[ [ ἀ]μ̣φ̣[ό]τ̣ε̣ρα φ[ί]λον γεν̣ε̣ι.[ οὕτως γέν]ο̣[ιτ]ο̣· δεῖ τά γ̣’ ἄλλ’ εὐπραξί̣[ας.
5[ ]ντόμοις̣. ε̣νδέοιεν̣ ἂ̣ν̣ [ [] .[...]ν ἐλθοῦσιν μα..[.]φ̣[ (unterer Rand)

44

A

496

(1n)

Pap. Ox. 2251
1(oberer Rand fehlt)
1 χειρ.[ str. ἰδὲ γὰρ ὦ Ζ[εῦ] ξέ[νιε] ν̣[ῦν̣ δόμον
τ]ὸν ξενοδ̣όκον κατασκ̣[απτόμενον· οὐκ ἐ]στὶν χάρις ἐ̣ν θ[εοῖ̣]ς
5⸏ἀν̣]δ̣[ρά]σ̣ι τοῖς δικαίοις. τ̣οιγὰρ κ[ατα]π̣ρίσσομαι ant. κόμας [ἀ]φ̣ε̣ιδεῖ χερ̣[ί, τὸ δ’ ἄνα[υ]λον βρέγμα .[...].[ δυρομ̣[έν]α̣ σὸν πότμον γό[οισιν.
10τ̣όδε γὰ[ρ ]δ̣ειν παρωσ̣[ πρ̣[ πανό]ρμου λιμ[ένος ἐ.[ ]ει ⸏γ̣.[ ].μα̣ι (unterer Rand)

44

A

497a

(1n)

Pap. Ox. 2254
1(breiter oberer Rand)
1[
].....[ [
]εν̣...[ ×–⏑– × ]⁝ ὡς δ’ ἀν[– ×–⏑× ×–⏑– × ⁝ δύ]σ̣μαχον φ̣ῦ̣[λον ⏑×
5[
].ολ.[ ×–⏑– ].μεν ⁝αἰτι̣[– ×–⏑× ×–⏑– ]α ⁝ τῆς ἀληθ[είας ⏑× ×–⏑– × ]εσμον ε[×– ⏑× ×–⏑– ]ῶν ⁝ φῦλον [– ×–⏑×
10×–⏑– × ⁝ τ]ῆσδ’ ἄγων [ἀπὸ χθονός ×–⏑– × ⁝ –]δ̣’ ἀ̣φ’ ἱ̣ππ̣[ × – ⏑ × ×–⏑– × Π]ρίαμε ⁝συμ[ × – ⏑ × ×–⏑– μ]ὰ̣κὲδνὸς ⁝ α̣[ × – ⏑ × ×–⏑– ὄ]λοιτ’ ἂν ⁝ εὐ[ × – ⏑ ×
15×–⏑– × ]. ⁝ θῆρες οἵδ[ε (Satyrn ?) –⏑× ×–⏑– ]ακοντες ⁝ ε[ ×–⏑× ×–⏑– × ⁝ κ]ρεοβότους̣ [×–⏑× ×–⏑– × ].⁝ δρᾶν τε κα[ὶ παθεῖν ⏑× ×–⏑– ×⁝–]. πτεροισιν̣ [–⏑×
20×–⏑– × ]ν̣ ⁝ βίοτον ἐμ̣[φερέστατον ×–⏑– × ⁝ ] τ̣όδε φέρε[ι ×–⏑× ×–⏑– × ⁝ ] θάλαμον [– ×–⏑× [
]δες εὔτολ[μοι [
] ἀφιλήτων̣ [
25[
]ς̣ δὲ Τευκρίδ[ος [
].δα πλά̄τίδα̣ [ [
]..θ̣ε̣ν̣η̣ [ (unterer Rand fehlt)

44

A

497b

 Hesych. Lex. III 342, 7f. Schm. (aus Diogenian.): ‘πλατί〈δα〉‘ (v. 26)· γυναῖκ〈α〉 {ων}. τὴν ἄθροισιν. ‖ ‘πλατίσ‘· ἡ γυνή. ἢ {ἄπιστος κλώψ} σύνοδος, ἄθροισμα.

44

A

498-504

(1n)

Pap. Ox. 2255 fr. 6—11

44

A

498-499

(oberer Rand fehlt)
1[ ]υ̣δ[ [ ].α[ ] ἀ̣στραβ̣[ιζ ˈ—ˈ ˈ—ˈ ...[ ]τ̣οτ’ η[ ].[ ⸏ο̣[.] στε̣[νάζο]υ̣σιμ μι̣α̣[ ] α.ο[
5[ ]ν̣οδεα ’σ̣τ̣ι̣[ ] διδυ̣[μ ⸏].α[ ]ο̣ς ἐλήφ[θ]η̣ ἀελλ[ [ ]σ̣α̣μ̣ένα σοφά τέκν[
(unterer Rand)

44

A

500

(oberer Rand fehlt)
1[ ].[ [ ]μ̣ο̣ν̣ο̣ν̣ [ ] π̣λ̣οκῆς [ἄπ]ορος ἄστο̣χος
5[]η̣ς ἐ̣ρεῖς· [ ] [ ]..ο̣υ [ ].ι̣ σ̣υλλαβ.ν [ ]....
10(unterer Rand fehlt)

44

A

501

(oberer Rand fehlt)
1[ ]..[ [] ἀρες.[ [ ]νον τ̣ο̣[ [ ]ω̣δε π[
5[] ἐ̣πονε̣[ [ ]λας καθ̣[ [ ]..[ (unterer Rand fehlt)

44

A

502

(oberer Rand)
1[ ]λα[ [] ἀλλ’ ιπ̣[ [ ]ρομ[ []ο πν̣ε̣[
5[] Καδμ[ [ ].εφο[
(unterer Rand fehlt)

44

A

503

(oberer Rand fehlt)
1[ ].π̣ [ [ ]ει προσ̣[⏑– ×–⏑× × ἐ]κ δ’ ἱκέσθαι φασὶ[– ×–⏑× ×–⏑ ]φ̣[...]ε κτημα[– ×–⏑×
5[ ]..[..]...[ (unterer Rand fehlt)

44

A

504

(oberer Rand fehlt)
1[ ]..[ ] [ [ ]α̣λμ.[ ] [ [ ἀ]δελφο̣[ ] [ [ ]σαιν
.[
5[ ἐ]ξ̣άγω̣
× [ [ ].εσι̣ [ ] [ ]αιπ̣..ς οὐ[ ] ο̣[ [ ].άμη̣ οὐδ’ ἀμφ[ι [ ]μαχο̣[ ]
[
10[] ἄ̣λλω[
]ε[ [ ἄ]λ̣λου π̣[
]ε[ [ ].[
]σο̣[ (unterer Rand)

44

A

505-527

(1n)

Pap. Ox. 2255 fr. 15. 17—19. 22—30. 32—34. 36—42

44

A

505

(oberer Rand fehlt)
1[]π̣ο̣[
[]εί.[ [].π̣ι̣.[ []γ̣’ ἄρσε[ν
5[ ]..ε̣ν̣[ [].ἐπακτ̣[ [ ].[..]λ̣ί[ []ν στύγιο[ []ισινα̣ δ̣’[
10(unterer Rand fehlt)

44

A

506

(oberer Rand fehlt)
1[ ]β̣..[ ×] ξ̣υλλαβ..[× – ⏑ – × – ⏑ × ἦ γάρ τι θεῖον̣ [⁝ – ⏑ – × – ⏑ × κ]λίνε̣ι δ̣όλω[ι × – ⏑ ⁝ – × – ⏑ ×
5οἱ δ’ ..[..].[.].[ (unterer Rand fehlt)

44

A

507

(oberer Rand fehlt)
1⸏Ἀτρ̣ε̣[– ⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × ὅπως [⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × εἰ μὲν .[⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × μόνον [⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ ×
5ἑλο[⏑ – × – ⏑ – × – ⏑ × (unterer Rand fehlt)

44

A

508

(oberer Rand fehlt)
1[ ]σ̣τα.[
[]ω̣ τὰ μη̣δα̣[μῶς [] π̣ρομαν[τ []τ̣ηρίοισ̣ι̣ν̣ [
5[ ]. ταινία[ (unterer Rand)

44

A

509

(oberer Rand fehlt)
1[ ]..ω̣[ [ ]μην̣[ [ ] η̣ρ.[ [] ὅς πε̣[ρ
5[ ]αι καπν̣[ῶ]ι̣ [ [ π]α̣λαιῶν ἕδ[η [ ]α̣τ’ ε[ [ ]π̣υρ.[ (unterer Rand fehlt)

44

A

510

(oberer Rand fehlt)
1[ ]π̣ε̣...[ ×–⏑–× τα]ῦτα τ[ο]ῦ σ̣[×–⏑× [ ].ξοπ[ [ ]σιον μ[
5[ ]μ̣πω πλ̣.[ [ ὀρθο]στάδαν [ [ ἐ]στάλη̣[ [ ]ν περ̣[ [ ]πλαγχ[
10[ ].νεον τ̣[ [ ]ειν ταμ[ [ ]η̣ν τομ̣[ [ ]ους· γύν[αι· [ ]. ὀπαδο̣[
15(unterer Rand)

44

A

511

(oberer Rand fehlt)
1[ ]κ̣ο[ [ ]τυς..[ [ ]σ̣σαλατ.[ ×– ⏑ ]ν αὐτῶ[ ⁝ –⏑– ×–⏑×
5×– ἀν]άγκη ⁝ κα[ὶ ⏑– ×–⏑× ×– ] ξυν̣ο̣ικεῖ[⁝ –⏑– ×–⏑× ×– ]ν̣ γέρας̣ [×–⏑– ×–⏑× ×–⏑]μ̣η τα[ –⏑– ×–⏑× ×– ] ἄελπ̣[τα ⁝ –⏑– ×–⏑×
10×–⏑ π]ολλὰ̣ [ ⁝ –⏑– ×–⏑× ×– ]ρασέ[× ⁝ –⏑– ×–⏑× ×–⏑ ] τ̣ὸν π̣[× –⏑– ×–⏑× (unterer Rand fehlt)

44

A

512

(oberer Rand fehlt)
1ν[ Idiosyncratic Editorial Characterτ[ ⸏οσ̣[ ☧ ἄγ̣[ε δὴ ⏑⏑– ⁝ ⏑⏑– ⏑⏑–
5τᾶς̣ [– ⏑⏑– ⁝ ⏑⏑– ⏑⏑– × τεχ̣[ ]. κ̣[ (unterer Rand fehlt)

44

A

513

(oberer Rand fehlt)
1[ ]μ̣αι.[ [ ]σ̣τάδα..[ [ ] Διακτορο[ [ἀ]π̣εῖπε̣ μ̣α̣.[
5[ ]⏑´[
(unterer Rand fehlt)

44

A

514

(oberer Rand fehlt)
1[]
ὁ.[ []
αὐ̣[τ []
κ̣[ []
ν̣[
5[]
φ[ []
η.[ []
⸏στ..[ []
το.[
8[]
‵>′ [
].[ ]
.[
10[
].
[ [
]..
⸏κ̣[ [
].ν
⸏π̣[ [
]...[ ]
δ̣[ ×–⏑–×–⏑–× ἐ]στ’ ἴσως ⁚⁚Ζ⁚ τ̣[×–⏑–×–⏑–×–⏑×
15(unterer Rand)

44

A

515

(oberer Rand fehlt)
1[]λεγε[ [ ]π̣..[ (unterer Rand fehlt)

44

A

516

(oberer Rand)
1[ὑπ]ὲ̣ρ φίλω[ν [ ].[ ] [
(unterer Rand fehlt)

44

A

517

(oberer Rand fehlt)
1]...[ ]τειχι[ (unterer Rand)

44

A

518

] [ ] [ ]μεν με[ ] [
5] [

44

A

519

(oberer Rand)
1[].ἔναιμον π̣[ [ ]α̣ κρα̣ι̣[ν (unterer Rand fehlt)

44

A

520

(oberer Rand fehlt)
1[ ]θ’ ὅπλου̣[ [ ]ε̣ν ἀμφ[ [] οὐκ̣ ἐμὴ[ (unterer Rand fehlt)

44

A

521

(oberer Rand fehlt)
1[ ]ωφ̣.[
[]τ̣ρόπου̣ς̣ [ []δ’ ἐν[ [].γμα μ̣[
5[]α̣γ̣[ (unterer Rand fehlt)

44

A

522

(oberer Rand fehlt)
1].λ̣ε̣ιν [ ]η̣ισι μυθ[ (unterer Rand fehlt)

44

A

523

(oberer Rand fehlt)
1[ ].ετ̣ε π̣λ̣η̣[ []..[ (unterer Rand fehlt)

44

A

524

(oberer Rand)
1οὐ χρὴ ποδώκη τὸν τρόπον λί⸥α̣ν φ⸤ορεῖν, σφαλεὶς γὰρ οὐδεὶς εὖ βεβουλεῦσθα⸥ι̣ δοκεῖ· [ [
] [ ×–⏑–×–⏑–×–⏑]κ̣ειν⁚
5[
]κ..[
(unterer Rand fehlt)

44

A

525

(oberer Rand)
1[ ]ω̣ν ὁ μὲν [ []κ̣ρ̣ατει [ [ ]τ̣ερον [ [ ]ν̣ [
5[ ]. [ [ ]. [ (unterer Rand fehlt)

44

A

526

(oberer Rand fehlt)
1[ ]μ̣ο̣ι̣.[ [το]ῦ̣ χαλκοῦ̣ [ [ ]ον̣ π̣[ [ ]....ας.[
5[ γ]ὰρ [τ̣]όσο[ [ ἔ]ν̣α[ι]μος̣ [ [ ]η[.].ε̣π̣[ (unterer Rand fehlt)

44

A

527

(1n)

(Hypothesis?)
1(oberer Rand fehlt)
1[ ]λα... [ [ ]ος ἔχει ἀντ.[ [ ].[.] ἔχει πρὸς τὸν [ [] Κέκροπος τ̣ὰς̣ κα[
5(unterer Rand)

44

A

528-537

Pap. Ox. 2256 fr. 11. 13. 9. 12. 6—8. 24f.

44

A

528

(oberer Rand)
1[ ]εον κ̣α[ [ ]..ς̣.[ [ ].[ [] α̣ἲχμη̣[
5[ ] ἀ̣λκ[ (unterer Rand fehlt)

44

A

529

(oberer Rand fehlt)
1κεραυ]ν̣ίωι βο̣λ[ῆι (unterer Rand)

44

A

530

〈ΔΙΚ.〉 μακάρων δ̣’ [ἕδρας λιποῦσα ⁝ δεῦρ’ ἀφικόμην, αὐτὴ θε̣ῶν̣ [τις οὖσα, ⁝ τοῦ Διὸς κόρη.
τ]ὰ δ̣’ [ἄ]λ̣λ̣’ ἀ̣π̣εν̣δέ̣[δωκε ⁝ τοῖς ἄλλοις γέρα, α]ὐ̣[τὴ δὲ μοῖρ]α̣ν ἔ̣[σχον ⁝ ἀρχικοῦ θρόνου.
5ἵζει δ’ ἐν αὐτ̣ῶι ⁝ τ̣[ο]ῦ̣ π̣[ρὶ]ν̣ ἀ̣[ρχαίου Κρόνου δίκηι κρατήσας, ⁝ τ̣ῶι̣ δ’ ἐγ̣[ὼ παρεστάτουν· πατὴρ γὰρ ἦρξεν, ⁝ ἀνταμ[ύνεται δ’ ὅδε. ἐκ τοῦ δέ τοί μ̣ε ⁝ Ζεὺς ἐ̣τίμ̣[ησεν μέγα, ὁτιὴ παθὼν ἤμ̣[ει]ψ̣[ε ⁝ σὺν δίκηι κακά.
10ἵζω Διὸς θρόνοισιν ⁝ [ὡρα]ϊσμέν̣η. πέμπει δέ̣ μ̣’ αὐτός, ⁝ ο̣ἷσι̣ν̣ εὐμεν[ὴς ἂν ἦι, Ζ̣[ε]ύ̣ς̣, ὅς περ ἐς γῆν ⁝ τήν̣δ̣’ ἔπεμψέ μ’ ε̣ὖ̣ [φρονῶν. ⸏δ̣[έξ]εσθε δ’ ὑμεῖς, ⁝ εἴ τι μὴ μά̣[την] λ̣έγω. ⸏〈ΚΟΡ.〉 τ̣[ί ς’] ο̣ὖ̣[ν προ]σε̣νν̣έποντες ⁝ εὖ κ̣[υρ]ήσομε[ν;
15⸏〈ΔΙΚ.〉 Δίκην, μέ̣[γιστ]ο̣ν π̣ρέσβο̣[ς, ⁝ ἤ]ν̣ γ̣ε [σ]ω̣[φ]ρο̣ν̣[ῆις. ⸏〈ΚΟΡ.〉 ποίας δὲ τ[ιμ]ῆς ⁝ ἀρχι̣τ̣ε̣κ̣τ̣ο̣ν̣εῖς λ̣[άχος; ⸏〈ΔΙΚ.〉 το]ῖ̣ς̣ μὲν δ[ι]καίοι̣ς̣ ⁝ ἔνδι̣κ̣ον τείνω̣ β̣ί̣ο̣[ν̣. ⸏〈ΚΟΡ.〉 καλόν γε θ]ε̣ῖ̣σα ⁝ θέ̣[σ]μ̣[ι]ο̣ν̣ τ̣ό̣δ̣’ ἐ̣ν β̣ρ̣ο̣τ̣ο̣[ῖς. ⸏〈ΔΙΚ.〉 τοῖς δ’ αὖ μα]ταίοις ⁝ τ̣[ὰ]ς̣ [μ̣ά̣τ̣α̣ς̣ ὀρθ̣ῶ̣] φ̣ρ̣[ενῶν.
20⸏〈ΚΟΡ.〉 πειθοῦς ἐ]πωιδαῖ̣ς̣ ⁝ ἢ κατ’ ἰσχύος τρόπο̣[ν]; ⸏〈ΔΙΚ.〉 γράφουσα] τ̣ἀ̣̄π̣λ̣ακ̣ήματ’ ⁝ ἐ̣ν δέλτωι Διό̣[ς. ⸏〈ΚΟΡ.〉 ποίωι χρό]ν̣ωι̣ δ̣ὲ̣ ⁝ πίνακ’ ἀναπτύ̣σσεις̣ κακ[ο̣ῖς; ⸏〈ΔΙΚ.〉 ἧι γ’ ἂν διδ]ῶ̣ι σφιν ⁝ ἡμέρα[ι̣] τὸ κύριον. ⸏〈ΚΟΡ.〉 οὐκοῦν προθύμως ⁝ εἶ σὺ δ]εκτέα στρατῶι.
25〈ΔΙΚ.〉 καὶ κάρτ’ ὄναιτ’ ἄν, ⁝ εἰ δ]έχοιτό μ’ εὐφρ[όν]ως. ⸏μή νυν γένο]ι̣[ο δυσχερ]ής, ἀτὰ[ρ δ]έχο[υ. 〈ΚΟΡ.〉 οὐκ ἄν τις οὖ]ν [ἀρνοῖτ]ο ἐπισπέσ̣θ̣α̣[ι Δίκ]η̣ι̣, πό]λις τ̣ι̣ς̣ οὔτε δῆμος ⁝ οὔτ’ ἔτης ἀνήρ, τ̣οιάνδε μοῖραν ⁝ π[αρ]ὰ θεῶν καρπουμένη[ι.
30〈ΔΙΚ.〉 τ̣έ̣κμαρ δὲ λέξ̣ω, ⁝ τῶι τό̣δ’ εὐδερ̣κὲ[ς] φέρε[ις. ἔθρε[ψα] παῖδα μ̣άργον, ⁝ ὃν τί̣κ̣τ̣ει̣ [ποτὲ Ἥρα̣ μ̣ιγε̣ῖσα Ζηνί, ⁝ θυμοιδ[ὲς τέκνον,
δ]ύ̣σ̣α̣ρ̣κτ̣[ο]ν̣, αἰδὼς δ’ ⁝ οὐκ ἐνῆ[ν] φ̣ρ̣[ον]ήματι. πολλοῖς δ’ ἄ]φ̣υκτα ⁝ τῶν ὁδοιπόρων βέλη
35ἐφεὶς ἀνα]ι̣δῶς ⁝ ἀγκύλαισιν ἀρταμῶν ×–⏑–]῀ν ἔ̣χ̣[αι]ρ̣ε ⁝ κἀ̄γέλα κακόν, ×–⏑– ×–⏑– ]ν ὄζοι φόνος· ‧στάζ̣[οι‧ ×–⏑– ×–⏑– ×]μ̣ουμένη ×–⏑– ×–].ῐπρ[– μάρ]γον χέρα
40×–⏑– ]οῦν ⁝ ἐνδίκως̣ κ̣ι̣κλ̣ήσκεται ×–⏑– ] νιν ⁝ ἔνδικ[– ×–⏑].ος· (unterer Rand)

44

A

531

(oberer Rand fehlt)
1〈ΔΙΚ.〉 ]..[ [ ]ε̣ασε.[ ×–⏑ ]ω̣ τόδ’ ⁝ ἐχθ.[.].[ ×– μετ]ερρύθμιξα ⁝ κα[ὶ ×–⏑×
5×–⏑– ἔ]παισα· ⁝ παιεσ̣[ –⏑× ×–⏑– ×] ⁝ ἢ τὸ παίεσθαί .[⏑× (unterer Rand)

44

A

532

(oberer Rand fehlt)
1[]. απα.[ [].μα δυσμ̣[εν [ ]ο̣ι̣μουρι̣[ (unterer Rand fehlt)

44

A

533

(oberer Rand fehlt)
1[]ειν[
[]τητ̣[ [ ]σης..[ [ ] τῶιδ̣[
5(unterer Rand fehlt)

44

A

534

(oberer Rand fehlt)
1〈ΔΙΚ.〉 ×–⏑–×–⏑–×–⏑ ]γ̣[ο]υ̣ς̣ [
] [
] ‧πεπραγμένη‧ ×–⏑–×–⏑ ο]υ̣ς ἄγω π̣ό̣λει
5×–⏑–×–⏑ πολ]υ̣κλήτους βροτοῖς. 〈ΚΟΡ.?〉 ×–⏑–×–⏑– ]μεν· ἡ πέλ̣ας ×–⏑–×–⏑– γ]εμεῖ πόλ̣[ις]· ×–⏑–×–⏑–π]έμπειν μέγ̣α̣ σημεῖον ἡμῖν ⁝ ἐσ]τ̣ι̣ν̣ εὐκλείας θεοῦ·
10×–⏑–× ⁝ – ]δ.λ̣.ν δὲ τιμία (unterer Rand)

44

A

535

(oberer Rand)
1〈ΚΟΡ.〉 ×–⏑– ].ς̣ ζ̣ὼ̣ννῦσα, ⁝ μὴ σ̣π̣είρειν κακ̣[ά (διδοῦς’ ἅπα]ν̣τ̣ά γ’ ἐστὶν̣ ⁝ ε̣ἰ̣ρή̣νη̣ β̣ρο̣τ̣οῖς· θεὰν δ’ ἐ]π̣αινῶ τήνδε (die Dike): ⁝ τιμ̣ᾶι γὰρ πόλιν ἐ̣ν ἡ̣σ̣ύ̣[χοισ]ι̣ ⁝ πράγμασιν καθημένην
5δ̣όμων̣ τ’ ἀ̣έξει̣ ⁝ κ̣άλλος ἐ̣κπαγλού̣[μ]ενον̣ ἅ]μιλλαν, ὥστε ⁝ γειτόνων ὄλβωι κ̣ρατεῖ̣ν̣), μη]δ̣’ αὖ φυτεύειν· ⁝ οἳ δ[ὲ] γῆς ἐπεμβολὰς θυ]μ̣ῶ̣ι λέ̣ληνται, ⁝ δ̣α̣ΐας πεπαυμέ[νοι σάλ]π̣ιγγο[ς] οὐδὲ ⁝ φρου̣ρ̣ί̣[ω]ν̣ ἐ̣ξ̣α̣ι̣σ̣ί̣ω̣[ν
10μεμνη̣]μ̣[έ̣ν]ο̣ι ν[ × τυ]τ̣θὸ̣ν̣ εἰδε̣[
(unterer Rand fehlt)

44

A

536

(oberer Rand)
1π̣[ (unterer Rand fehlt)

44

A

537

(oberer Rand fehlt)
1[
]..[ [ ].ψ̣α̣[ [ ο]υ̣ χ̣άρι̣ς̣ [ [ ]ὲ̣σ̣[.].νω̣[
5[
]ν̣ος ἀν[ [ ].[.]δ̣ε̣ δη̣ .[ ×–⏑–× ⁝ ἔν]δικ’ ἐν τε̣[ιμῆι ⏑× [ ]. ⁝ μὴ̣ λαβ.[ [
η̣κ̣α̣]μ̣ε τρέ[
10×–⏑–× ⁝ –] δεδόξε̣[ται ⏑× [
] π̣ο̣θ’ ἵππ̣[ [
]..[.] ε.[ (unterer Rand fehlt)

44

A

538-541

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 10. 14—16

44

A

538

(oberer Rand fehlt)
1δι]ασπ̣αρα̣χ[θεῖς’ ⁝ ο]ὐ̣κ ἄτερ θ̣[εῶν τινος. σπ]αρακτὸν ἔσ̣[ται] ⁝ δεῖπνον̣ [–×–⏑×.
ὦ π]αρθένοι, τ[αχύ]ν̣ετ’· ⁝ οὐ μά̣[ρψας ἔχει ×]ν̣ηι ποσίν τε πᾶσαν; ⁝ ἕ̣ζ̣εθ’ [ὁ φθόρος
5ἑλ]ικτὸ[ς] ἄντρω̣[ι ⁝ –⏑–×–⏑× αἰ]ε̣ὶ μελ̣ὰμβ̣[αθεῖ τε ⁝ –×–⏑×. λυ]τήριο̣ν̣ δ̣’ ἄ̣[κεσμα ⁝ –×–⏑× 〈ΧΟΡ.〉 ἐδ̣άη̣[ν [ ].[
10(Lücke) [
].ην· δ[ [ ] δ̣ι̣ομένα· [
]ν̣ [ δύ]σφορον αἰ‐
15θέ[ρ ].τ̣ον (unterer Rand)

44

A

539

(oberer Rand fehlt)
1[ ]ηλ.[ []ν μελ.[ [ ]το̣ν̣ [ (unterer Rand fehlt)

44

A

540

(oberer Rand fehlt)
1[ ]ην̣.[ []..ο̣ν· ‧β̣αψα̣[ [] ο̣ὐκ̣ ἄρα [ (unterer Rand fehlt)

44

A

541

(oberer Rand fehlt)
1〈ΧΟΡ.〉 ]χ̣ος [ ]
[ ]..τοις [ ]
5[ ] π̣υ̣θμ̣[ή]ν· [ ] [ ] κ̣ό̣τ̣ο̣ν· [ ] Ἀ̣φροδίτ̣η̣· τῆ]σ̣δ’ ἔσ̣ω ξ̣[έν]η̣[ς
10[ ]ν̣ Ἀκ̣[ρ]ά̣γαν̣[τ [ ] [ ].[ (unterer Rand fehlt)

44

A

542-548

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 17—23

44

A

542

(oberer Rand fehlt)
1〈ΧΟΡ.?〉 ].θη[ [ ]τ̣ιον̣ [ [].[.]φατ[ [ ] κ̣εδνὰν [
5[ ].[ (unterer Rand fehlt)

44

A

543

(oberer Rand fehlt)
1]τ̣ου.[ ] Ζεὺς [ ]..[.]μ.[
(unterer Rand fehlt)

44

A

544

(oberer Rand fehlt)
1]ς......[ ]ειν καὶ κ[ (unterer Rand fehlt)

44

A

545

(oberer Rand fehlt)
1[λα]μ̣βανε.[ [ ]...[ (unterer Rand fehlt)

44

A

546

(oberer Rand)
1[ ] πατὴρ̣ [ [ο]ῦσιν βρο[τ (unterer Rand fehlt)

44

A

547

(oberer Rand fehlt)
1] λέγω ]..[.]...[ (unterer Rand fehlt)

44

A

548

(oberer Rand)
1×–⏑–]μεν δη[⏑– ×–⏑× ×–⏑–]ξειν· ὦ .[⏑– ×–⏑×
(unterer Rand fehlt)

44

A

549-572

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 26—49

44

A

549

(oberer Rand)
1]ι̣ς· [ (unterer Rand fehlt)

44

A

550

(oberer Rand fehlt)
1[].ι.ελ [ [ ]ι [ [ ]λλων̣ τ̣[ [ ].’ ἄγγελον α[
5[ ] ἅπαντ̣ος̣ [ [ ]υ̣.[.]λα[ (unterer Rand fehlt)

44

A

551

(oberer Rand fehlt)
1[ ]ι̣ως [ [] τέκνων̣ [ (unterer Rand)

44

A

552

(oberer Rand fehlt)
1[ ]. ζ[ [ ]τ̣ησ̣[
[] οὖς’ ἀνή̣σ̣ε̣ι̣[ [ ]ν ἀκούειν .
5[] ξ‧ςυνκταερά‧σςξ‧η̣[ [ τ]οῦ δικαίου τ[ [ ]νεφ[ [ ].[ (unterer Rand fehlt)

44

A

553

(oberer Rand fehlt)
1[ ]μ.[ [ ]ι̣, γ.[ –ροι]β̣δε̣ῖ μ[ [ ]ωτη χ̣[
4[ ]εφυρ
5[ ]λα..[ [ ].υφυ[ (unterer Rand fehlt)

44

A

554

(oberer Rand fehlt)
1[ ]σ̣ε κ̣λ̣α̣[ –κ]ράντω[ν [ ο]ὖσ̣α κυ[ρία [ ] .[
5(unterer Rand fehlt)

44

A

555

(oberer Rand fehlt)
1[ ]..[ [].ισε.[ [ ]αστ[ [ ]ε̣ι̣ν[
5(unterer Rand fehlt)

44

A

556

(oberer Rand fehlt)
1[ ].[ [β]αλεῖ φθ[όνος [] πάντες̣ .[ (unterer Rand)

44

A

557

(oberer Rand fehlt)
1[ ]ουσ[ [].τοισι[ []σ̣[..]σπ[ (unterer Rand fehlt)

44

A

558

(oberer Rand fehlt)
1[]α[ []ε̣σασ̣α[ [ ]διαπ̣[ []π̣οντ̣[
5(unterer Rand fehlt)

44

A

559

(oberer Rand)
1τισ̣[ ν̣[
(unterer Rand fehlt)Column end

44

A

560

(oberer Rand)
1[]σιν [ ]άθη
(unterer Rand fehlt)

44

A

561

 [
[ ἵν̣[
[

44

A

562

(oberer Rand fehlt)
1[]να· [ [ ]αρ’ ε̣[ (unterer Rand)

44

A

563

(oberer Rand fehlt)
1]ν.[ ]ετα̣[ (unterer Rand fehlt)

44

A

564

(oberer Rand fehlt)
1] δισσ[ ] νυ[ (unterer Rand fehlt)

44

A

565

(oberer Rand fehlt)
1]ει [
(unterer Rand fehlt)

44

A

566

(oberer Rand fehlt)
1]νο[ (unterer Rand)

44

A

567

(oberer Rand fehlt)
1]ος [ (unterer Rand)

44

A

568

(oberer Rand fehlt)
1] ὥς.[ (unterer Rand fehlt)

44

A

569

(oberer Rand fehlt)
1]νι̣ξ̣[ (unterer Rand fehlt)

44

A

570

(oberer Rand fehlt)
1[χ]αίρω[ [ ].ίζ̣[
(unterer Rand fehlt)

44

A

571

(oberer Rand fehlt)
1[ ] [ []α̣ρν[ []δ̣ρω[ (unterer Rand fehlt)

44

A

572

(oberer Rand fehlt)
1[].ρεφ̣[ []αι σῖγ̣[α [ ].ῶ[ (unterer Rand fehlt)

44

A

573-576

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 54. 56—58

44

A

573

(oberer Rand fehlt)
1[ τέ]κ̣νων [ [ ἔκπ]αγλον [ []..[.] ἀ̣ρτ̣ά̣να[ι]ς .[.]. [ δε]ίκνυσιν ὅ̣[σ]τ̣ις ἦι [
5[]βωι[..] παν.[.].ω̣ν̣ [ [ ]ων ἐπ̣.[ [ ]ι̣δ’ ἀν̣αιδ̣[ [ ]ν̣ θεῶν α[ [ ]δ̣ε Ζευ..[
10(unterer Rand fehlt)

44

A

574

(oberer Rand fehlt)
1[]θ̣[.].....[ [] τ̣ὴν̣ γα[ [] ὥς τινε̣[ς [ ]εν[

44

A

575

(oberer Rand fehlt)
1[ ].τ[ []κο̣σ̣[ [ ]μ[ [ ]..[
5[ ].[ (unterer Rand fehlt)

44

A

576

(oberer Rand fehlt)
1[]..α[ [ ]τοι..[ (unterer Rand fehlt)

44

A

577

(n)

Pap. Ox. 2256 fr. 70
1(oberer Rand fehlt)
1[ ].[ [] [ὄλ]β̣ος α[ἷ̣ς [] ⸏εσ̣σ̣ιατ’ ἀμ[
[] καί σφε Ζεὺ[ς
5[] ὢν ῥ[ [] ...[ [] καὶ̣ ..[ [] [ [] τᾶς Φερσ̣[εφάσσας
10[ ].[ ]´̣[ (unterer Rand fehlt)

44

A

578-582

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 61. 65—68

44

A

578

(oberer Rand fehlt)
1[ ]προ̣[ []α̣νῶ[ []´̣ων[ [ ]α̣το[
5(unterer Rand fehlt)

44

A

579

(oberer Rand fehlt)
1[ ]..[ [ ]τωσ[ [ ]ο̣νδ[ [].δ’ ἀπεπ̣[
5[ ]ν̣τοπατ[ (unterer Rand fehlt)

44

A

580

(oberer Rand fehlt)
1[ ]ημ[ [].θ’ ὑ̣[
(unterer Rand fehlt)

44

A

581

(oberer Rand fehlt)
1[]..[..].[ [ ]παιτου.[ [ ] κ̣αὶ κα[ (unterer Rand fehlt)

44

A

582

(oberer Rand fehlt)
1[]α.[ [ ]μ̣ε[ [ ]εφ[ [] [
5[].γ.[ (unterer Rand fehlt)

44

A

583-585

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 73—75

44

A

583

(oberer Rand fehlt)
1[ ]μένο[ [δ]υ̣σσεβει[ [] περιστα[ [ ]αι πόλις [
5[]σ̣όμεθ’ ἡμε[ῖς [ ]νστ[ [ ]τ̣αχω[
(unterer Rand fehlt)

44

A

584

(oberer Rand fehlt)
1]δρε.μ[ ]νειν θ[ ]οιδε στ̣[ τ]έσσαρε̣[ς
5(unterer Rand fehlt)

44

A

585

(oberer Rand fehlt)
1[ ].ν.[ [ ]....[.].ός ἐστ̣[ι –⏑× [ ]τ̣ε̣ρμα ⁝ κράσπ̣[εδ –×–⏑× ×– δεδοι]κ̣ώς, ⁝ ἡλίου τε̣ [καὶ φίλον
5φαιδρᾶς σελήνης] ὄ̣μμα ⁝ μ̣ή π[οτ’ ἐκλίπηι. [ ].ἐ̣στι τοῦ [×–⏑× [ ]τ̣ε.....[....]ύοιντ̣[ ×–⏑]. γ̣ὰρ̣ ͜θ̣ε̣ὰ̣͜ ⁝ [.....] κατα̣[ ×–⏑× [ ]τ̣ον[
10[ ].η[ (unterer Rand fehlt)

44

A

586-589

(1n)

Pap. Ox. 2256 fr. 79—82

44

A

586

(oberer Rand fehlt)
1[κυ]λ̣ινδ[ [ ]ί̣ους .[.]λ.[ [ ]ας.[
(unterer Rand fehlt)

44

A

587

(oberer Rand fehlt)
1[ ]να[ [ ]ωσηι[ [ ] πά̣[γ]κοινος̣ [ [τ]ο̣ῖσδ’ ἀρτ̣υομ[
5[ ] κρα̣[ί]νω τρ̣[ (unterer Rand fehlt)

44

A

588

(oberer Rand)
1[]ο̣ς̣ πέλας̣ ἐ̣σχ̣[ [ ]ν. [ [ ]αίνων [ ]ν παχυ[
5[ ] εκλυ[ [ ]α λιθο̣[ [ ].[ (unterer Rand fehlt)

44

A

589

(oberer Rand fehlt)
1[ ]λίαν̣[ [ ]γ̣υμνα̣ω̣[ [ ]ηται τ[ [ ].ἐγὼ [
5[].ωχουν̣[ [ ]α δύς.[ [ ] ο̣ἰμω[ [ ]ν̣εμος [
(unterer Rand fehlt)

44

A

590-595

(1n)

Pap. Ox. 2257 fr. 2f. 5—8

44

A

590

(oberer Rand fehlt)
1[ ].α̣ι̣ []μοί· ἐκπέμ̣[π [] κ(αὶ) κ[ [ ἔ]νισπ’ ἔτι
5[] κοδ̣.[ [ ] ποιοῦντες [ ] ἐπὶ τῆι εὐνοίαι [ [ ] α̣ὔ̣ξ̣ο̣ι̣μ̣εν ἄ̣ν̣ [ (unterer Rand fehlt)

44

A

591

[]ω̣ δ̣ακουσ̣[ [] ση.[ ]δον [] τὴν̣[

44

A

592

(oberer Rand)
1τὰς γὰρ [ μία μέμ[φ ἅπ̣ασ[α ⸏λείπε[ται
5
]..ιμ[ (unterer Rand fehlt)

44

A

593

(oberer Rand fehlt)
1[ ]..[ []. σε|ως..[
[]ουσα | μὴ τ.[ []χ..[ ].| . παθω̣[
5[]μ̣ε̣ν̣[ | ]δ’ ἐπιτι̣[μ [α]υτη̣ [ | ]. [ ]τ̣[ (unterer Rand fehlt)

44

A

594

]..[ ].γα[

44

A

595

(oberer Rand)
1].μο— ]..λα ]μ̣́η ].
5(unterer Rand fehlt)

44

A

596(??)

(1n)

Pap. Mailand ed. Wolfg. Buchwald, Studien zur Chronologie der
2nattischen Tragödie 455 bis 431, Dissert. Königsberg 1939, 57:
1×–⏑ ]εκτη[.] δυσμεν̣ῆ̣ δὲ σε[ ⏑× λύπαι̣[σι]ν̣ αἰ[κε]ίαισι πρ[– ×–⏑× καὶ στῆ̣σ̣ε̣ τάξεις τοῦ Πανελλήνων στρατοῦ. Καπανέ[ως {....}] ποτ’ ἐν Θήβαισι ταῖς ἑπτ[αστόμοις
5Ζηνὸς βέλει πρησθέντος α[– ×–⏑× βροτοῖσι †δειταισ† σεμνὸς [– ×–⏑× ×–⏑– ×–⏑– ×–] Διός
πυρὰν [..]οι̣ος εἰς μέσην πλ̣.[×–⏑×

44

A

597a

 Aelian. Π. ζώιων XII 8: ζῶιόν ἐστιν ὁ ‘πυραύστησ‘, ὅσπερ οὖν χαίρει μὲν τῆι λαμπηδόνι τοῦ πυρὸς καὶ προσπέτεται τοῖς λύχνοις ἐν ἀκμα‐ ζούσηι τῆι φλογί, ἐμπεσὼν δὲ ὑπὸ ῥύμης εἶτα μέντοι καταπέφλεκται. μέμνη‐ ται δὲ αὐτοῦ καὶ Αἰσχύλος ὁ τῆς τραγωιδίας ποιητὴς λέγων·
5‘δέδοικα μῶρον (?) κάρτα πυραύστου μόρον‘.

44

A

597b

 Zenob. Παροιμ. 579 (E. Miller, Mélanges de littérature grec‐ que ..., Paris 1868, 352)≌ Sud. Lex. Π 3194 Adl.: ‘πυραύστου μό‐ ροσ‘· πτηνόν ἐστι ζωΰφιον, ὃ προσιπτάμενον τοῖς λύχνοις καὶ δοκοῦν ἅπτεσθαι τοῦ πυρὸς κατακαίεται. μέμνηται δὲ αὐτοῦ 〈καὶ〉 Αἰσχύλος
5εἰπών·
‘δέδοικα μῶρον (?) κάρτα πυραύστου μόρον‘. εἴρηται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς προξενούντων ἀπώλειαν.

44

A

597c

 Eustath. Homer. Il. Ψ 327: ... τὸ ‘αὔω‘, ἐξ οὗ καὶ ‘πυραύστησ‘, ζωΰφιον καταπετόμενον φλογὸς καὶ οὕτως ὀλλύμενον. ὅθεν παροιμία τὸ ‘πυραύστου μόροσ‘, ἐπὶ τῶν καὶ ῥαιδίως καὶ ἑκουσίως θνηισκόντων ἀγεννῶς ἐξ ἀφροσύνης.

44

A

597d

 ——Odyss. ε 490: ... ἀπὸ δὲ τοῦ ἑτέρου ‘αὔειν‘ καὶ ‘πυραύστησ‘, ζωΰφιον πτηνὸν ἐναλλόμενον τῶι φωτὶ καὶ ῥᾶιον κατακαιόμενον. ὅθεν καὶ παροιμία ἐπὶ τῶν ἑκοντὶ καὶ ῥαιδίως θνηισκόντων τὸ ‘πυραύστου μόροσ‘.

44

A

597e

 ———ς 309: ... ἐκ δὲ τοῦ ‘αὔειν‘ καὶ ‘πυραύστησ‘, ζωΰφιον ἐπιβουλεῦον τῶι τῶν λαμπάδων φωτί, ὑφ’ οὗ καὶ ὄλλυται. ἀφ’ οὗ παροιμία τὸ ‘πυραύστου μόροσ‘, ἐπὶ τῶν ταχὺ θανατουμένων οἷς ἀνοήτως θρασύ‐ νονται.

44

A

597f

 Manuel Philes I 164 Mill. v. 465: ἀλλὰ δεδοικὼς τῶν ‘πυραυ‐ στῶν‘ τὸν ‘μόρον‘ ὡς ἀφρόνων ἔλεγχον ἐκ παροιμίας.

44

A

598

 Ammon. Π. διαφόρ. λέξεων p. 68, 16 Valck.: ‘θεωρόσ‘ καὶ ‘θεατήσ‘ διαφέρει· ‘θεωρόσ‘ μὲν γάρ ἐστιν ὁ εἰς θεοὺς πεμπόμενος, ‘θεατήσ‘ δὲ ὁ ἀγώνων καὶ θεάτρων. 〈.... Εὐριπίδης Ἴωνι· (301)〉
‘πότερον θεατής, ἢ χάριν μαντευμάτων;‘,
5καὶ Αἰσχύλος·
‘βοᾶις τοιοῦδε πράγματος θεωρὸς ὤν‘.

44

A

599a

 Anonym. Barocc. in Lex. Vindob. p. 324, 6 Nauck: Ἐπιμερισ‐ μοί. ‘κηδεία‘· ἡ ἐπιγάμβρευσις. παρ’ Αἰσχύλωι.

44

A

599b

 Philostrat. Τὰ ἐς τὸν Τυανέα Ἀπολλώνιον IV 16: ... καὶ ἐπ‐ ολοφυράμενος αὐτῶι (sc. Παλαμήδει) ὁ Ἀχιλλεὺς ... “ἀλλὰ σύ,” ἔφη, “Ἀπολλώνιε—
‘〈– ⏑ – × –〉 σοφοῖς γὰρ ⁝ πρὸς σοφοὺς 〈× – ⏑ ×〉
5
ἐστὶ κηδεία 〈⏑ – × ⁝...〉‘— τοῦ τε τάφου ἐπιμελήθητι καὶ τὸ ἄγαλμα τοῦ Παλαμήδους ἀνάλαβε φαύ‐ λως ἐρριμμένον ...”.

44

A

600a

 Anonym. Kommentar (?) Pap. Ox. 2259 fr. 1 col. 2, 2 (vol. 20, 1952, 108): ... παραπλησίω̣[ς εἴρη]ται τῆι λέξει. [ ‘ἀρί]δακρυσ‘ δὲ διτ‐ το[ ‘ἀρτίδα]κρυσ‘ δὲ παρ’ ἐνίο[ις. ὁ] μὲν γὰρ Καλλίμα̣χ̣[ος] (F 700 Pf.)
‘ἡ δ’ ἔτι καὶ λίην ἀριδ[ά]κρυοσ‘
5φησίν, Αἰσχύλ[ος] δὲ διὰ τοῦ ‘τ‘ παρὰ̣ τ̣ὸ ‘ἄ̣[ρτι‘] ποιήσας ἔφη. ἀλλὰ [ταῦ]τ̣α μὲν ὁποτέρως ἔχ̣[ει ....

44

A

600b[??]

 Hesych. Lex. Α 7198 L. (aus Diogenian.): ‘ἀριδάκρυτον‘· πολυδάκρυτον.

44

A

601-602a

Anonym. Δισσοὶ Λόγοι 3, 12 p. 411, 6 D.6: ... Αἰσχύλου δὲ ταῦτα· ‘ἀπάτης δικαίας οὐκ ἀποστατεῖ θεόσ‘, ‘ψευδῶν δὲ καιρὸν ἔσθ’ ὅπου τιμᾶι θεόσ‘.

44

A

601-602b

Ioann. v. Stob. Ἐκλογ. III 3, 13: τοῦ αὐτοῦ (sc. Αἰσχύλου)·
‘ἀπάτης δικαίας οὐκ ἀποστατεῖ θεόσ‘.

44

A

601-602c

 Schol. ABTGe (Eustath.) Homer. Il. Β 114: ‘νῦν δὲ κακὴν ἀπάτην βουλεύσατο (Zeus)‘] ἔστι γὰρ καὶ δικαία, ὡς καὶ Αἰσχύλος·
‘ἀπάτης δικαίας οὐκ ἀποστατεῖ θεόσ‘. καὶ τίς πείθοιτο θεὸν ἐναντία ἑαυτῶι βουλεύσασθαι.

44

A

601-602d

 Eustath. Homer. Il. Δ 339: ... εἴ γε κατὰ τὴν παροιμίαν
‘ἀπάτης ἀγαθῆς οὐκ ἀποστατεῖ θεόσ‘, ἧι ἀντίκειται ἡ ‘κακή‘, ὁποίαν ὁ βασιλεὺς ἐκ Διὸς ἔπαθε.

44

A

601-602e

———Ι 376: ... καλῶς γὰρ ἔσχε τὸ ‘ἀγαθῆς ἀπάτης οὐκ ἀποστατεῖ θεόσ‘.

44

A

603-604a

 Apollod. v. Athen Π. Νεῶν καταλόγ. 2, 244 F 157f Jac. bei Strab. Γεωγραφ. I 2, 35: ... Ἡσιόδου δ’ οὐκ ἄν τις αἰτιάσαιτο ἄγνοιαν, ‘Ἡμίκυνασ‘ λέγοντος (F 62 Rz.3) καὶ ‘Μακροκεφάλουσ‘ καὶ ‘Πυγμαίουσ‘ (K 2, 9. 18 M.)· οὐδὲ γὰρ αὐτοῦ Ὁμήρου ταῦτα μυθεύοντος, ὧν εἰσι
5καὶ οὗτοι οἱ ‘Πυγμαῖοι‘ (Il. Γ 6), οὐδ’ Ἀλκμᾶνος ‘Στεγανόποδασ‘ ἱστο‐ ροῦντος (F 118 Bgk.4), οὐδ’ Αἰσχύλου ‘Κυνοκεφάλουσ‘ καὶ ‘Στερνοφθάλ‐ μουσ‘ καὶ ‘Μονομμάτουσ‘ (Prometh. 804?), ὅπου γε οὐδὲ τοῖς πεζῆι συγγράφουσιν ἐν ἱστορίας σχήματι προσέχομεν περὶ πολλῶν ...

44

A

603-604b

 ———244 F 157a bei Strab. Γεωγραφ. VII 3, 6: ... καὶ γὰ τοὺς ἔτι νεωτέρους ἐκείνου (sc. Ὁμήρου) πολλὰ ἀγνοεῖν καὶ τερατολογεῖν, Ἡσίοδον μὲν ‘Ἡμίκυνασ‘ λέγοντα (F 62) καὶ ‘Μεγαλοκεφάλουσ‘ καὶ ‘Πυγμαίουσ‘ (K 2, 9. 18M.), Ἀλκμᾶνα (F 118 Bgk.4) δὲ ‘Στεγανόποδασ‘,
5Αἰσχύλον δὲ ‘Κυνοκεφάλους καὶ ‘Στερνοφθάλμουσ‘ καὶ ‘Μονομμάτουσ‘ (Prom. 804?) {ἐν τῶι Προμηθεῖ, φασί}, καὶ ἄλλα μυρία ...

44

A

605

 Aristeid. Ὑπὲρ τῶν τεττάρων (46 Dind.) II 379, 3: ... ‘μὴ‘ μὲν οὖν ἔμοιγε κατ’ Αἰσχύλον μήτε ‘παρασπιστὴς μήτ’ ἐγγὺς εἴη‘, ὅστις μὴ φίλος τῶι ἀνδρὶ τούτωι (sc. Πλάτωνι) μηδὲ τιμᾶι τὰ πρέποντα.

44

A

606-607

Aristophan. Βάτρ. 929. 937 (‘ἐπ’ ἀσπίδων ἐπόντας γρυπαιέτους χαλ‐
κηλάτουσ‘, ‘τραγελάφουσ‘): s. F 212 EG, p. 74.

44

A

608

——1431f.:(Aischylos:) οὐ χρὴ λέοντος σκύμνον ἐν πόλει τρέφειν, ἢν δ’ ἐκτραφῆι τις, τοῖς τρόποις ὑπηρετεῖν.

44

A

609a

(1n)

Aristot. Π. τὰ ζῶια ἱστορ. Ι 49b p. 633a 18: μεταβάλλει δὲ καὶ
2nὁ ἔποψ τὸ χρῶμα καὶ τὴν ἰδέαν, ὥσπερ πεποίηκεν Αἰσχύλος ἐν τοῖσδε·
1‘τοῦτον δ’ ἐπόπτην ἔποπα τῶν αὑτοῦ κακῶν πεποικίλωκε, κἀποδηλώσας ἔχει θρασὺν πετραῖον ὄρνιν ἐν παντευχίαι, ὃς ἦρι μὲν φαίνοντι διαπάλλει πτερὸν
5κίρκου λεπάργου· δύο γὰρ οὖν μορφὰς φανεῖ, παιδός τε χαὑτοῦ νηδύος μιᾶς ἄπο. νέας δ’ ὀπώρας ἡνίκ’ ἂν ξανθῆ〈ι〉 στάχυς, στικτή νιν αὖθις ἀμφινωμήσει πτέρυξ. α〈ἰ〉εὶ δὲ μίσει τῶνδ’ ἄπ’ ἄλλον εἰς τόπον (?)
10δρυμοὺς ἐρήμους καὶ πάγους ἀποικι{σ}εῖ.

44

A

609b

 Plin. Natur. hist. X 86 (aus F 609a): ... mutat (formam simul coloremque) et upupa, ut tradit Aeschylus poeta.

44

A

610

 Aristot. Ῥητορ. Β 10, 5 p. 1388a 6: ... τοῖς γὰρ ἐγγὺς καὶ χρόνωι καὶ τόπωι καὶ ἡλικίαι καὶ δόξηι φθονοῦσιν. ὅθεν εἴρηται
‘τὸ συγγενὲς γὰρ καὶ φθονεῖν ἐπίσταται‘. Anonym. in loc. p. 114, 26 Rabe: τοῦ Αἰσχύλου τοῦ ποιητοῦ
5ἐστι
‘τὸ συγγενὲς γὰρ καὶ φθονεῖν ἐπίσταται‘.

44

A

611

 Athen. Δειπνοσοφ. II 77: ὅτι ‘ἀρτύματα‘ εὕρηται παρὰ Σοφοκλεῖ (F 675 Pears.)
‘καὶ βορᾶς ἀρτύματα‘, καὶ παρ’ Αἰσχύλωι
5‘〈× – ⏑ – ×〉 διαβρέχεις τἀρτύματα‘.

44

A

612

 ——III 55: οἶδα δ’ ὅτι καὶ Σιμωνίδης που ὁ ποιητὴς ‘ἀρίσταρχον‘ εἶπε τὸν Δία (F 231 Bgk.4) καὶ Αἰσχύλος τὸν Ἅιδην ‘ἀγησίλαον‘. Vgl. Kallimach. Hymn. 5, 130 Pf.

44

A

613a

 ——VII 66 [Eustath. Homer. Il. Ξ 398]: μνημονεύει δὲ τοῦ ‘θύννου‘ καὶ Αἰσχύλος λέγων
‘σφύρας δέχεσθαι κἀπιχαλκεύει〈ν〉 {λέγων} μύδρους·
ὡς ἀστενακτὶ θύννος ὣς ἠν〈ε〉ίχετο
5
ἄναυδοσ‘, καὶ ἀλλαχοῦ

44

A

614a

‘{οὗ} τὸ σκαιὸν ὄμ〈μ〉α παραβαλὼν θύννου δίκην‘, ὡς τοῦ θύννου τῶι σκαιῶι ὀφθαλμῶι οὐ βλέποντος, ὡς Ἀριστοτέλης (Π. τὰ ζῶια ἱστορ. Θ 13 p. 598b 20ff.) εἴρηκεν.

44

A

614b

 Plutarch. Πότερα τῶν ζώιων φρονιμώτερα 29: ... ἄκουσον ἤδη τὴν ἀριθμητικὴν ἐπιστήμην αὐτῶν (sc. τῶν θύννων), πρότερον δὲ ναὶ μὰ Δία τὴν ὀπτικήν, ἣν ἔοικε μηδ’ Αἰσχύλος ἀγνοῆσαι· λέγει γάρ που
‘τὸ σκαιὸν ὄμμα παραβαλὼν θύννου δίκην‘·
5τῶι γὰρ ἑτέρωι δοκοῦσιν ἀμβλυώττειν.

44

A

614c

 Aelian. Π. ζώιων IX 42: ... ὅτι δὲ τῶι ἑτέρωι τῶν ὀφθαλμῶν ὁρῶσι (sc. οἱ θύννοι), τῶι δὲ ἄλλωι οὐκέτι, καὶ Αἰσχύλος ὁμολογεῖ λέγων
‘τὸ σκαιὸν ὄμμα παραβαλὼν θύννου δίκην‘.

44

A

614d

Schol. Oppian. Halieut. IV 504. 525 (F 614).

44

A

615

 Athen. Δειπνοσοφ. VIII 64: ... τὰς δὲ τοιαύτας εὐωχίας Αἰσχύλος καὶ Εὐριπίδης (Med. 193) ‘εἰλαπίνασ‘, ἀπὸ τοῦ ‘λελαπάχθαι‘· ‘λάπτειν‘ δὲ τὸ τὴν τροφὴν ἐκπέττειν καὶ κενούμενον ‘λαγαρὸν‘ γίγνεσθαι ...

44

A

616a

——IX 17 (s. v. χοῖρος): ... Αἰσχύλος δέ φησιν ‘ἐγὼ δὲ χοῖρον καὶ μάλ’ εὐθηλούμενον τόνδ’ ἐν νοτοῦντι κριβάνωι θήσω. τί γὰρ ὄψον γένοιτ’ ἂν ἀνδρὶ τοῦδε βέλτιον;‘,
5καὶ πάλιν

44

A

617

‘λευκός, τί δ’ οὐχί, καὶ καλῶς ἠφευμένος
ὁ χοῖρος· ἕψου, μηδὲ λυπηθῆις πυρί‘, καὶ ἔτι

44

A

618a

‘θύσας δὲ χοῖρον τόνδε τῆς αὐτῆς ὑός,
ἣ πολλά γ’ ἐν δόμοισιν εἴργασται κακά,
δονοῦσα καὶ τρέπουσα τύρβ’ ἄνω κάτω‘. ταῦτα δὲ παρέθετο Χαμαιλέων ἐν τῶι Περὶ Αἰσχύλου (F 39 Wehrli).

44

A

618b

 [zu F 617, 1: aus Athen.?]) Eustath. Homer. Il. Ψ 33: εὕρηται δὲ καὶ παθητικὴ μετοχὴ τοῦ τοιούτου ῥήματος (‘ἀφεύω‘) ἐν τῶι
‘λεπτὸς .... καὶ καλῶς ἠφευμένοσ‘.

44

A

619a

 Athen. Δειπνοσοφ. XI 80 [~ Eustath. Homer. Odyss. μ 62]: ... καὶ Αἰσχύλος δ’ ἐκφανέστερον προσπαίζων τῶι ὀνόματι (τῶν Πλειά‐ δων) κατὰ τὴν ὁμοφωνίαν·
‘αἱ δ’ ἕπτ’ Ἄτλαντος παῖδες ὠνομασμέναι
5
πατρὸς μέγιστον ἆθλον οὐρανο〈ῦ〉 στέγη〈ι〉
κλαίεσκον, ἔνθα νυκτέρων φαντασμάτων
ἔχουσι μορφάς, ἄπτεροι Πελ〈ε〉ιάδεσ‘· ‘ἀπτέρουσ‘ γὰρ αὐτὰς εἴρηκε διὰ τὴν πρὸς τὰς ὄρνεις ὁμωνυμίαν.

44

A

619b

Schol. A Homer. Il. Σ 486: ... τὰς δὲ Ἄτλαντος ἀτυχίας
κλαιούσας αὐτὰς (die Pleiaden) καταστερισθῆναί φησιν ὁ Αἰσχύλος.

44

A

620

 Athen. Δειπνοσοφ. XII 37 [Eustath. Homer. Il. Ψ 141]: τοὺς δὲ Κουρῆτας Φύλαρχος διὰ τῆς ια τῶν Ἱστοριῶν (81 F 23 Jac.) Αἰσχύ‐ λον ἱστορεῖν διὰ τὴν τρυφὴν τυχεῖν τῆς προσηγορίας·
‘χλιδῶν τε πλόκαμος ὥστε παρθένοις ἁβραῖς·
5ὅθεν καλεῖν Κουρῆτα λαὸν ἤινεσαν‘.

44

A

620a

 ——XIII 32: καταλέξω δέ σοι, Κύνουλκε, ‘Ἰωνικήν τινα ῥῆσιν ἐκ‐ τείνασ‘ κατὰ τὸν Αἰσχύλου 〈.....〉 περὶ ἑταιρῶν ...

44

A

621

 ——XIV 32: ... καὶ πάντας τοὺς χρωμένους τῆι τέχνηι ταύτηι (sc. τῆι μουσικῆι) ‘σοφιστὰσ‘ ἀπεκάλουν, ὥσπερ καὶ Αἰσχύλος ἐποίησεν·
‘εἴτ’ οὖν σοφιστὴς Ἰάδα (?) παραπαίων χέλυν‘.

44

A

622

 Georg. Choirobosk. Comment. in Theodos. Καν. p. 234, 36 Hilg. (~ Der Antiattizist p. 84, 18 Bekk.): ἰστέον δὲ ὅτι εὑρέθη τοῦ ‘βοῦσ‘ ἡ γενικὴ οὐ μόνον ‘βοόσ‘, ἀλλὰ καὶ ‘τοῦ βοῦ‘ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Ἰνάχωι (F 280 Pears.) καὶ παρὰ τῶι Αἰσχύλωι (aus Herodian., Π. κλίς.
5ὀνομ. II 704, 39 L.).

44

A

623

 ———p. 231, 6 (aus Herodian., Π. κλίς. ὀνομ. II 707, 10 L.): .... ‘πάλ{α}μυς πάλ{α}μυοσ‘· τὸ γὰρ ‘πάλμυδοσ‘ διὰ τοῦ ‘–δοσ‘ κλιθὲν παρὰ Αἰσχύλωι ἡμάρτηται. ἔστι δὲ ὄνομα κύριον βασιλέως.

44

A

624a

 ——Π. ποσότ. Anecd. Oxon. Cramer. II 318, 6: τὰ παρὰ τὸ ‘κρᾶτα‘ διὰ τοῦ ‘–αι–‘ γράφεται, οἷον ‘κραταίβιοσ‘· ‘κραταίπιλοσ‘ ὁ ἰσχυρὸν
‘πίλιον‘ ἔχων παρὰ Αἰσχύλωι.

44

A

624b

 Eustath. Homer. Odyss. ψ 46: ... κατὰ τὴν τεχνικὴν παράδοσιν ἀναλογεῖ τῆι συνθέσει τοῦ ‘κραταιπέδου‘ καὶ τὸ ‘κραταίβιοσ‘, ‘κραταίπιλοσ‘, ‘κραταίτονοσ‘. Vgl. Hesych. Lex. III 531, 21: ‘κραταίλεων‘· ἡ Νιόβη.

44

A

625

 Clemens v. Alexandr. Στρωματ. IV 7, 49 § 1f.: ... καὶ ὁ Πίνδαρος· (F 227 Sn.)
‘... νέων δὲ μέριμναι σὺν πόνοις ε〈ἱ〉λισσόμεναι
δόξαν εὑρίσκοντι· λάμπει δὲ χρόνωι
5
ἔργα μετ’ αἰθέρ’ ἀ{λαμπ}ερθέντα‘. ταύτης τῆς ἐννοίας καὶ Αἰσχύλος ἐπιλαβόμενός φησι·
‘〈× – ⏑ – ×〉 τῶι πονοῦντι δ’ ἐκ θεῶν
ὀφείλεται τέκνωμα τοῦ πόνου κλέοσ‘. ‘μόροι‘ γὰρ ‘μέζονες μέζονας μοίρας λαγχάνουσι‘, καθ’ Ἡράκλειτον
10(22 B 25 D.6).

44

A

626

 ———V 14, 27 §5f.:
‘ναὶ τὰν Ὄλυμπον καταδερκομέναν σκηπτοῦχον Ἥραν
ἔστι μοι πιστὸν ταμιεῖον ἐπὶ γλώσσασ‘ ἡ ποιητική φησιν (F lyr. adesp. Alex. 13 [6, 214] D.2), ὅ τε Αἰσχύλος
5‘ἀλλ’ ἐστὶ κἀμοὶ κλεὶς ἐπὶ γλώσσηι φύλαξ‘.

44

A

627

 ———V 14, 131: πάλιν αὖ Αἰσχύλος μὲν ὁ τραγωιδοποιός, τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ παρατιθέμενος, οὐκ ὀκνεῖ καὶ ‘ὕψιστον‘ αὐτὸν προσαγορεύειν διὰ τούτων· (die ‘gefälschten‘ 12 Verse, die auch «Iustin.» Π. μοναρχ. 2 dem Aischylos zuschreibt, siehe Nauck2
5p. 127 f.).

44

A

628a

———VI 2, 7 § 6—8: ἀκήκοα δὲ Αἰσχύλου μὲν λέγοντος· ‘οἴκοι μένειν χρὴ τὸν καλῶς εὐδαίμονα‘
{καὶ τὸν καλῶς πράσσοντα καὶ τοῦτον μένειν}, Εὐριπίδου δὲ τὰ ὅμοια ἐπὶ τῆς σκηνῆς βοῶντος· (Philokt. F 793 N.2)
5
‘μακάριος ὅστις εὐτυχῶν οἴκοι μένει‘, ἀλλὰ καὶ Μενάνδρου ὧδέ πως κωμωιδοῦντος· (Ἑαυτ. τιμωρ. F 132 Körte)
‘οἴκοι μένειν χρὴ καὶ μένειν ἐλεύθερον,
ἢ μηκέτ’ εἶναι τὸν καλῶς εὐδαίμονα‘.

44

A

628b

 Ioann. v. Stob. Ἐκλ. III 39, 14 p. 724, 10 Hense (= Mich. Apostol. Παροιμ. 1245 = Diogenian. v. Herakl. Παροιμ. 735): Σοφοκλέους (!; F 934 Pears.)·
‘οἴκοι μένειν δεῖ τὸν καλῶς εὐδαίμονα‘.

44

A

629

 Demetr. v. Lakon. Περί τινων ἀλόγως Ἐπικούρωι προστετριμμένων (?) Pap. Hercul. 1012 col. 23, 2—5 ed. R. Cantarella, Eschilo I, 1941, 365f.: ... εὗ[ρε παρ’] Αἰ[σχ]ύλ̣ωι τοῦτ̣’ ἐν̣ [........]·
‘ἑ̣σ̣τιᾶτα[ι] δ’ ὑπὸ
5βο]ύ̣[κ]ε̣ρω(?)‘ ....

44

A

630

 Ἐπιμερ. Anecd. Oxon. Cramer. II 414, 13: ‘τονθωρύζω‘· ... Αἰσχύ‐ λος·
‘ἐτονθόρυζε ταῦρος 〈ὣσ〉 νεοσφαγήσ‘.

44

A

631

 Etym. Casul. 214bis fol. 171b ed. Oronzo Parlangeli, Boll. della badia greca di Grottaferrata 8, 1954, 101 (zwischen αἰθούσηισι und αἱμύλος): ‘....θήρ‘, τουτέστι εἰδομ...μουστ...δρομ... [Αἰ]σχύ‐ λ̣ο̣ν̣ ..
5..ρος συνετὸς κολακευ̣τ̣ή̣ς̣.

44

A

632a

Etym. Genuin. ed. R. Reitzenstein, Geschichte der griech.
Etymol. p. 36, 15 [Etym. Magn. p. 93, 49 Gaisf.] (aus Herodian., Π. παθῶν II 205, 17 L.): ‘Ἄμφισ‘· τοῦτο οὐ συγκοπή, ἀλλὰ μετασχη‐ ματισμός· ἀπὸ γὰρ τοῦ ‘Ἀμφιάραοσ‘ ‘Ἄμφισ‘, ὡς παρ’ Αἰσχύλωι ...

44

A

632b

 Etym. Magn. p. 159, 31 (aus Herodian., Π. παθῶν II 206, 9 L.): ... καὶ ‘Ἀμφιάραοσ‘ ‘Ἄμφισ‘ ....

44

A

633a

 Etym. Genuin. p. 46, 11 Mi. [Etym. Magn. p. 149, 55 Gaisf.]: ‘ἄρταμοσ‘· ὁ μάγειρος .... εἴρηται δὲ παρὰ τὸ ‘διαρτάσαι‘, ὅ ἐστι δια‐ μερίσαι ἢ συναρμόσαι, οὗ μέμνηται Αἰσχύλος·
‘τοσαῦτα, κῆρυξ, ἐξ ἐμοῦ διάρτασον‘.

44

A

633b

Hesych. Lex. Δ 1296 L. (aus Diogenian.): ‘διάρτασον‘· διάστειλον.

44

A

634

 Etym. Genuin. ed. R. Reitzenstein, Ind. lect. Rostoch. 1890/91 p. 4f. [~ Etym. Magn. p. 151, 46 Gaisf.]; ~ Συναγ. λέξ. χρησίμ. Anecd. Gr. Bekker. 450, 28 ~ Phot. II 142, 11 Nab. (~ Hesych. Lex. 1Α 7616 L. + 2 IV 5, 5 Schm. [aus Diogenian.]; ~ Sud. Lex.
5Σ 41 Adl.): ‘ἀσαλήσ‘· ὁ ἄφροντις, ἢ ἡ μηδενὸς φροντίζουσα. Αἰσχύλος·
‘〈εἴ〉τ’ οὖν ἀσαλὴς θεόθεν μανία {ο}‘. εἴρηται δὲ παρὰ τὴν ‘σάλην‘, ἣ σημαίνει τὴν φροντίδα. ‘ἀσαλήσ‘· ὁ ἀμέριμνος. οὕτως Ἡρωδιανὸς (I 318, 16 L.) καὶ Ἀπολλό‐ δωρος (244 F 238 Jac.). καὶ γὰρ ‘ἀσαλέαν‘ Σώφρων (F 113 Kaib.) τὴν
10ἀμεριμνίαν καὶ ἀλογιστίαν καλεῖ. ‘ἀσαλὴς μανία‘· ἡ μηδενὸς φροντίζουσα, ‘σάλη‘ γὰρ ἡ φροντίς· οὕτως Αἰσχύλος. ἐκ τοῦ Λεξικοῦ το〈ῦ〉 Ῥη(τορικοῦ).

44

A

635

Etym. Genuin. A; B (p. 49, 19 Mi.) ≌ Etym. Gudian. p. 218, 15
Stef. [Etym. Magn. p. 158, 28 Gaisf.] (aus Philoxenos): ‘ἀστεμφήσ‘ ... καὶ ‘ἀστεμφέωσ‘· ἀμετακινήτως, ἰσχυρῶς. παρὰ τὸ ‘στέμβω‘, ὃ σημαίνει τὸ κινεῖν συνεχῶς, οὗ μέμνηται Αἰσχύλος.

44

A

636

 Etym. Genuin. p. 151, 2 Mi.: ‘ἠιόνησασ‘ σὺν τῶι ‘ι‘ ἀντὶ τοῦ ἔλουσας ἢ κατήντλησας. εἴρηται δὲ ἐν τῶι ‘ἐξηιονήθην‘. Ὦρος ὁ Μιλήσιος. ἡ δὲ χρῆσις παρὰ Αἰσχύλωι.

44

A

637

 ——p. 157, 28 Mi. [≌ Etym. Magn. p. 448, 21 Gaisf.]: ‘θετὸς υἱόσ‘· προσποιητός. παρ’ Αἰσχύλωι. τοὺς γὰρ εἰσποιητοὺς καὶ ‘θετοὺσ‘ ἔλεγον ...

44

A

638a

 Etym. Genuin. p. 196, 32 Mi. [Etym. Magn. p. 541, 30 Gaisf.]: ‘κρωσσόσ‘· ... παρὰ τὸ ‘κρῶ‘ τὸ ἐπιχέω, τοῦτο δὲ ἐκ τοῦ ‘κερῶ‘, ὅθεν ‘κέρασεν‘, οἷον (Homer. Odyss. ε 93)
‘κέρασσε δὲ νέκταρ ..‘
5ἀντὶ τοῦ ἐπέχεεν· οὐ γὰρ ὕδατι κίρναται τὸ ‘νέκταρ‘. καὶ παρ’ Αἰσχύλωι ‘νεοκρᾶτες σπονδαί‘ λέγονται, τουτέστιν αἱ νεωστὶ ἐκχυθεῖσαι.

44

A

638b

 Etym. Magn. p. 537, 46 Gaisf.: ... ‘κρῶ κρήνη‘, καὶ ‘νεοκρᾶτας σπονδάσ‘ Αἰσχύλος, τὰς νεωστὶ ἐγχυθείσας.

44

A

638c

 Schol. Aischyl. Choëph. 344: ... οἱ δὲ ‘νεοκρᾶτα‘ τὴν ἐπὶ νεκρῶι ‘σπονδήν‘.

44

A

638d

 Poll. Ὀνομαστ. VI 24 = Hesych. Lex. III 149, 12 Schm. ≌ Schol. Aischyl. Choëph. 344: ... ‘νεοκράσ‘ ὁ νεωστὶ κεκραμένος.

44

A

639

Etym. Gudian. p. 298, 7 Sturz (Ἐκλογ. cod. Barocc. 55 Anecd. Ox.
Cramer. II 456, 6) = Etym. Magn. p. 490, 10 Gaisf. = Sud. Lex. Κ 337 Adl.: ... καθόλου γὰρ τοὺς πωλοῦντάς τι ‘καπήλουσ‘ ἔλεγον ... ὁ δὲ Αἰσχύλος τὰ δόλια πάντα καλεῖ ‘κάπηλα‘·
5‘〈× –〉 κάπηλα προσφέρων τεχνήματα‘.

44

A

640

 Etym. Gudian. p. 585, 14 Sturz (hier neben ‘δισθανέεσ‘ und ‘τρίσ‐ φυλλον‘) = Etym. Magn. p. 279, 17 Gaisf. (hier neben ‘δὶς ἡβήσαντα‘ [Lykophr. Alex. 156]): ... καὶ ‘τρισ〈σ〉όζωοσ‘ παρὰ Αἰσχύλωι ...

44

A

641a

 Etym. Magn. p. 161, 15 Gaisf.: ‘ἀσχαδέσ‘· ἀκατάστατον. Αἰσχύ‐ λος.

44

A

641b

 Hesych. Lex. Α 7969 L. (aus Diogenian.): ‘ἀσχαδέσ‘· ἀμετάσχε‐ τον (ἀκατάσχετον Nauck).

44

A

642

 Etym. Magn. p. 450, 34 Gaisf.: ‘θίσ‘· τὸ ‘θίσ‘ ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ ἀρσε‐ νικὸν καὶ θηλυκόν ἐστι. καὶ ἐπὶ τοῦ σωροῦ ὁμοίως ἀρσενικὸν καὶ θηλυκόν ἐστι· (Homer. Il. Ψ 695)
‘θινὶ .. φυκιόεντι ...‘·
5καὶ ἐπὶ τοῦ σωροῦ θηλυκῶς παρὰ τῶι Αἰσχύλωι·
‘θινὸς ἐμβολὰς ἁλὸς
〈τῆς .....〉‘.

44

A

643

 Eustath. Homer. Il. Α 62: ... καὶ Αἰσχύλος δέ που, φασί, τὸν ἰατρὸν ‘μάντιν‘ ὀνομάζει (‘ἰατρόμαντισ‘ Hiket. 263; Eumen. 62) ...

44

A

644a

 ———Δ 20: ‘ἐπέμυξαν‘] ... ἐκ δὲ τοῦ ‘μύζειν‘ καὶ ὁ ‘μυκτήρ‘ λέγεται καὶ ὁ ‘μυγμόσ‘ (Eumen. 117. 120. 129) καὶ τὸ ‘μυχθίζειν‘ (‘ἀνα‐
μυχθίζηι‘ Prom. 743) παρά τε Αἰσχύλωι καὶ ἄλλοις.

44

A

644b

 ——Odyss. ω 416: ‘μυγμὸν‘ δὲ λέγει τὸ διὰ τῶν μυκτήρων ἆσθμα καὶ τὸν ἐντεῦθεν ἦχον, παρὰ τὸ ‘μύζειν‘, ἐξ οὗ καὶ ὁ ‘μυκτήρ‘ καὶ τὸ ‘μυχθίζειν‘ παρὰ Αἰσχύλωι.

44

A

645

 ——Il. Θ 185: ... ἔτι δέ φασιν, ὡς, εἴπερ ἦν τέθριππον, καὶ δύο ἂν εἶχε ‘ῥυμούσ‘, ὡς Αἰσχύλος φησίν·
‘〈× – ⏑ – × – ⏑〉 ἐν διρρυμίαι
πῶλοι‘.

44

A

646a

 ———Λ 19: ... οὕτω δὲ καὶ Αἰσχύλου ‘μάχλον‘, φασίν, ‘ἄμπε‐ λον‘ εἰπόντος τὴν ῥεομένην ἡ κωμωιδία ‘μάχλον‘ εἶπε τὸν ὑπὸ καταφερείας δίυγρον.

44

A

646b

 ——Odyss. θ 335: ... ‘μάχλοσ‘ δέ, ἀφ’ οὗ καὶ ἡ κατὰ τὸν Πάριν ‘μαχλοσύνη‘ (Il. Ω 30), ὁ δίυγρος ὑπὸ καταφερείας. ὅθεν, φασί, καὶ Αἰσχύλος τὴν ῥεομένην ἄμπελον ‘μάχλον‘ ἔφη.

44

A

647a

 ——Il. Σ 495:... «Αἰσχύλος δέ», φησί (der Attizist Pausanias, α 168 Erbse), «καὶ τὴν τάφρον ‘αὐλῶνα‘.» ἔνθα καὶ «‘φιμοὺσ‘ λέγει ‘αὐλω‐ τούσ‘ διὰ τὸ κώδωνας», φησί (Pausan., α 169), προσῆφθαι αὐτοῖς, οἷς ἐμφυσῶντες οἱ ἵπποι ὡς φωνὴν σάλπιγγος προΐεντο. γράφει οὖν οὕτως·
5‘ὃς εἶχε πώλους τέσσαρας ζυγηφόρους φιμοῖσιν αὐλωτοῖσιν ἐστομωμένασ‘.»

44

A

647b

 Schol. Laurent. 86, 7 in Aelian. Π. ζώιων VI 11 ed. Al. de Ste‐ fani (Studi It. di filol. class. 7, 1899, 414) ≌ Hesych. Lex. Α 8315 L. (aus Diogenian.): ‘αὐλῶνεσ‘· οἱ ἐπ’ εὐθείας τόποι. Αἰσχύλος Νιόβηι (F 122). καὶ τὴν τάφρον δ’ ‘αὐλῶνα‘ ὁ αὐτός, καὶ τὴν πυράν.

44

A

647c

 Hesych. Lex. Α 8323 L. (aus Diogenian.): ‘αὐλωτοὶ φιμοί‘· οἱ κημοί, διὰ τὸ τοῖς κημοῖς κώδωνας προσῆφθαι, εἰς οὓς ἐμφυσῶντες οἱ ἵπποι φωνὴν σάλπιγγος προΐεντο.

44

A

647d

 Poll. Ὀνομαστ. X 56: ἐκαλοῦντο δέ τινες καὶ ‘αὐλωτοὶ φιμοί‘, διὰ τὸ κώδωνας ἔχειν προσηρτημένους, οἷς ἐγχρεμετίζοντες οἱ ἵπποι ἦχον
ἐποίουν προσόμοιον αὐλῶι.

44

A

648

 Eustath. Homer. Il. Τ 251: σημείωσαι δὲ ὅτι ἐπιτήδειος ἐδόκει πρὸς καθαρμὸν ὁ σῦς, ὡς δηλοῖ Αἰσχύλος (Perrhaibides? Ixion??) ἐν τῶι
‘πρὶν ἂν σταλαγμοῖς αἵματος χοιροκτόνου
αὐτός σε χράνηι Ζεὺς καταστάξας χεροῖν‘.

44

A

649a

 ——Odyss. ε 313: ... ὥσπερ καὶ ‘στόμισ‘ παρ’ Αἰσχύλωι ὁ ὥσπερ στόματι ἀντερείδων χαλινοῖς.

44

A

649b

 Poll. Ὀνομαστ. II 100: ‘στόμιν‘ δὲ ἵππον Αἰσχύλος εἴρηκε τὸν τραχύν.

44

A

649c

 Phrynich. Σοφιστ. προπαρασκ. p. 111, 1 v. Borr.: ‘στόμισ‘· 〈ὁ ἀπει‐ θὴσ〉 καὶ βίαιος ἵππος, ὁ μὴ πειθόμενος τῶι χαλινῶι.

44

A

649d

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. II 178, 19 Nab. = Sud. Lex. Σ 1137 (aus Phrynichos, p. 111, 17 v. Borr.): ‘στόμισ‘· ἵππος ἀπειθὴς καὶ βίαιος, ὅν τινες ‘ἄστομον‘ φασί.

44

A

649e

 Hesych. Lex. IV 82, 1 Schm.: ‘στόμισ‘· ὁ ἀπειθής, μέγα στόμα ἔχων· καὶ τοὺς ἵππους δὲ ‘στόμιασ‘ λέγουσι τοὺς ἀπειθοῦντας τοῖς χαλι‐ νοῖς.

44

A

650

 Eustath. Homer. Odyss. ι 222: ... λέγει (Aristophanes v. Byzanz, Π. ὀνομ. ἡλικ. F 4 p. 104 Nauck) δὲ καὶ ὅτι κατὰ τὴν ‘δάμαλιν‘ Σοφο‐ κλῆς ἔφη (F 792 Pears.) ‘γηγενῆ βούβαλιν‘, καὶ Αἰσχύλος
‘λεοντόχορτον βούβαλιν νεαίρετον‘.

44

A

651a

 ———χ 184: ‘σάκος γέρον‘] λέγει δέ που, φασί, καὶ Αἰσχύλος οὕτω τὸ γράμμα, οἷον
‘〈× – ⏑ – × – ⏑〉 ὡς λέγει γέρον
γράμμα‘,
5τούτεστι λόγος. λέγει δέ, φασί, καὶ Σοφοκλῆς (F 794 Pears.) πληθυντικῶς
‘σὺ γὰρ γέροντα βουλεύεισ‘, ἤγουν παλαιά, ἀρχαῖα (es folgt Pausan. γ 5 Erbse).

44

A

651b

Catull. Carm. 68, 46: ... haec carta loquatur anusˈ ...

44

A

652

 Harpokr. Λέξ. ῥητορ. p. 123, 10 Bekk.: ‘μαλ{α}κίομεν‘· Δημοσθένης θ Φιλιππικῶν (Κατὰ Φιλ. 3 [or. 9], 35) φησι ‘μένομεν καὶ μαλακιζόμε‐ θα‘. ἐν ἐνίοις γράφεται ‘μαλκίομεν‘, ὅπερ δηλοῖ τὸ τὸν ὄρρον φρίττειν. Αἰσχύλος·
5‘ἔλα δίωκε {κ} μή τι μαλκίων ποδί‘.

44

A

653

 Herodot. Ἱστορ. II 156, 5f. [Pausan. Περιήγ. VIII 37, 6]: ... Αἰγυπτιστὶ δὲ Ἀπόλλων μὲν Ὦρος, Δημήτηρ δὲ Ἶσις, Ἄρτεμις δὲ Βού‐ βαστις. ἐκ τούτου δὲ τοῦ λόγου καὶ οὐδενὸς ἄλλου Αἰσχύλος ὁ Εὐφορίωνος ἥρπασε τὸ ἐγὼ φράσω, μοῦνος δὴ ποιητέων τῶν προγε‐
5νομένων· ἐποίησε γὰρ Ἄρτεμιν εἶναι θυγατέρα Δήμητρος. τὴν δὲ νῆσον διὰ τοῦτο γενέσθαι πλωτήν ...

44

A

654

 Hesych.—Kyr. Lex. Α 2737 L. (aus Diogenian.) ≌ Etym. Genuin. p. 22, 1 Mill. [Etym. Magn. p. 59, 45 Gaisf.]: ‘ἀλεόσ‘· ὁ μάταιος, ἄφρων. Αἰσχύλος.

44

A

655

 Hesych. Lex. Α 5602 L.: ‘ἄνω ποταμῶν‘· παροιμία ἐπὶ τῶν ἐπ’ ἐναν‐ τία γινομένων. κέχρηνται καὶ Αἰσχύλος καὶ Εὐριπίδης (Med. 410: ‘ἄνω
ποταμῶν ἱερῶν χωροῦσι παγαί‘).

44

A

658a

 Hesych. Lex. Α 8894 L. ≌ Etym. Magn. p. 182, 56 (aus Dio‐ genian.): ‘ἄχνη πυρόσ‘· ὁ καπνός. Αἰσχύλος. καὶ Ἀριστοφάνης (Sphek. 52) οὕτως· ‘ἄχνη ὕπνου‘ ...

44

A

658b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 474, 29 = Sud. Lex. Α 4705 = Παροιμ. append. 144 (Bodl. 72): ‘ἄχνη πυρόσ‘· ὁ καπνός. καὶ ‘ἄχνη ὕπνου‘ ...

44

A

659

 Hesych. Lex. II 14, 9 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἐδανοῖσ‘· βρωσίμοις. Αἰσχύλος.

44

A

660

 ——II 288, 12 Schm. (aus Diogenian.) ~ Apollon. d. Soph. Lex. Homer. p. 84, 28 Bekk.: ‘ἠριγένεια‘· ἤτοι ἡ τὴν ἡμέραν γεννῶσα· ἢ τῶι ὄρθρωι ἢ τῶι ‘ἦρι‘ γεννωμένη. καὶ παρ’ Αἰσχύλωι ἡ λέ[αι]να ‘ἠρι‐ γένεια‘, ἢ ἡ ἐν τῶι ἀέρι τίκτουσα ἢ ἡ ἐν τῶι ἔαρι.

44

A

661

 Hesych. Lex. II 376, 29 Schm. (aus Diogenian.): ‘ἴττυγα‘(?)· ἐκ‐ πληκτικά. Αἰσχύλος.

44

A

662

——II 472, 26 Schm. (aus Diogenian.): ‘κεχρηματ{ε}ίσθαι‘· πε‐
φρύχθαι (?). Αἰσχύλος.

44

A

663a

 ——III 229, 3 Schm. (aus Diogenian.): ‘ὀστράκων‘·
‘ἀπτῆνα, τυτθόν, ἄρτι γυμνὸν ὀστράκων‘, ἀντὶ τοῦ ὠιῶν. τινὲς δὲ κελύφων.

44

A

663b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 32, 11 Nab.: ‘ὀστράκων‘· τῶν τοῦ ὠιοῦ. Αἰσχύλος.

44

A

664

 Hesych. Lex. IV 14, 20 Schm. (aus Diogenian.): ‘σαυροβριθὲς ἔγχοσ‘ (F trag. adesp. 264 N.2)· ἐκ τοῦ σαυρωτῆρος βαρύ. καὶ Αἰσχύλος
‘ὀπισθοβριθὲς ἔγχος 〈– × – ⏑ ×〉‘ ἔφη.

44

A

664a

 ——IV 159, 10 + II 550, 6 Schm. (aus Diogenian.):
‘Τιρύνθιον πλίνθε〈υ〉μα, 〈Κυκλώπων ἕδοσ〉‘· ἀντὶ τοῦ τὸ 〈....〉 τεῖχος· ὑπὸ Κυκλώπων δὲ κατεσκεύαστο. ‖ ‘Κυκλώ‐ πων ἕδοσ‘· ἐπειδὴ Κύκλωπες ἐτείχισαν τὰς Μυκήνας.

44

A

665

 Ioann. v. Stob. Ἐκλογ. I o, 24 p. 56, 22 Wachsm. [Theophil. Πρὸς Αὐτόλυκον II 37]: Αἰσχύλου·
‘δράσαντι γάρ τοι καὶ παθεῖν ὀφείλεται‘, vgl. Sophokles, Ἡρακλεΐσκ. F 229 Pears. ‘τὸν δρῶντα γάρ (πού) τι καὶ
5παθεῖν ὀφείλεται‘.

44

A

666

 Ioann. v. Stob. Ἐκλογ. II 8, 10 p. 155, 1 Wachsm. (= «Menandr.» Monost. 679 Mein. [woher ?]): Αἰσχύλου·
‘κοινὸν τύχη, γνώμη δὲ τῶν κεκτημένων‘.

44

A

667

———III 3, 11 p. 194, 12 Hense: Αἰσχύλου· ‘ὁ χρήσιμ’ εἰδώς, οὐχ ὁ πόλλ’ εἰδὼς σοφόσ‘.

44

A

668

 ———III 3, 14 p. 195, 5 H.: τοῦ αὐτοῦ (sc. Αἰσχύλου: voran‐ geht F 601/02 b)·
‘ἁμαρτάνει τι καὶ σοφοῦ σοφώτεροσ‘.

44

A

669

———III 4, 18 p. 223, 4 H.: Αἰσχύλου· ‘ἦ βαρὺ φόρημ’ ἄνθρωπος εὐτυχῶν ἄφρων‘.

44

A

670

 ———III 18, 12 p. 515, 9 H. ≌ Athen. Δειπνος. X 31: Αἰσχύ‐ λου·
‘κάτοπτρον εἴδους χαλκός ἐστ’, οἶνος δὲ νοῦ‘.

44

A

671

———III 20, 13 p. 541, 10 H.: Αἰσχύλου· ‘ὀργῆς ματαίας εἰσὶν αἴτιοι λόγοι‘.

44

A

672

———III 27, 2 p. 611, 5 H.: Αἰσχύλου· ‘οὐκ ἀνδρὸς ὅρκοι πίστις, ἀλλ’ ὅρκων ἀνήρ‘.

44

A

673

———III 29, 21 p. 630, 13 H.: Αἰσχύλου·
‘φιλεῖ δὲ τῶι κάμνοντι συσπεύδειν θεόσ‘.

44

A

674

 ———III 29, 24 p. 631, 8 H. (= «Menandr.» Monost. 416 Jäk.): Αἰσχύλου·
‘καλὸν δὲ καὶ γέροντι μανθάνειν σοφά‘.

44

A

675

———III 34, 5 p. 683, 5 H.: Αἰσχύλου· ‘πρὸ τῶν τοιούτων χρὴ λόγων δάκνειν στόμα‘.

44

A

676

———IV 4, 14 p. 187, 5 H.: Αἰσχύλου· ‘κακοὶ γὰρ εὖ πράσσοντες οὐκ ἀνασχετοί‘.

44

A

677

———IV 34, 44 p. 838, 13 H.: Αἰσχύλου· ‘τὸ γὰρ βρότειον σπέρμ’ ἐφ’ ἡμέρα〈ν〉 φρονεῖ, καὶ πιστὸν οὐδὲν μᾶλλον ἢ καπνοῦ σκιά‘.

44

A

678

———IV 50, 7 p. 1022, 1 H.: Αἰσχύλου· ‘γῆρας γὰρ ἥβης ἐστὶν ἐνδικώτερον‘.

44

A

679a

———IV 53, 17 p. 1102, 3 H.: Αἰσχύλου· ‘ζωῆς πονηρᾶς θάνατος εὐπορώτερος· τὸ μὴ γενέσθαι δ’ ἐστὶ〈ν〉 {μᾶλλον} ἢ πεφυκέναι κρεῖσσον κακῶς πράσσοντα‘.

44

A

679b

«Menandr.» Monost. 276 Jäk.:
‘ζωῆς πονηρᾶς θάνατος αἱρετώτεροσ‘.

44

A

680

 Kyrill. Lex. (S) ed. K. Latte, Mnemos. III 10, 1942, 83 ≌ Hesych. Lex. III 142, 2 Schm.: ‘ναῦλα‘· τὰ ἐφόδια. Αἰσχύλος.

44

A

681

 Lexic. Vatican. p. 4, 5 ed. R. Reitzenstein, Ind. lect. Rostoch. 1892/93: ‘ἀκμήν‘· ἐπίρρημα. Αἰσχύλος καὶ Μένανδρος·
‘ἀκμὴν δὲ ὅσα
τὰ κύμβαλα ἠχεῖ‘,
5καὶ (F 715a Körte2)
‘ἀκμὴν ἐκεῖνος 〈– ⏑〉 ἐνσκευάζετο‘· Κρατῖνος (fehlt bei Demianczuk) μέντοι τὸ ‘ἀκμήν‘ ἐπιρρηματικῶς μέν, ἀντὶ τοῦ ἀκμαίως 〈δὲ〉 ἐχρήσατο.

44

A

682a

 Liban. Ἐπιστολ. 175, 4: ... ἀκούων δὲ Αἰσχύλου λέγοντος ‘ἐκ τῶν πόνων τίκτεσθαι τὰς ἀρετὰς βροτοῖσ‘ ...

44

A

682b

 ——699, 2: ... εἰ δ’ οὖν καὶ πονοῦντα δεήσει διατελεῖν, Αἰσχύ‐ λος σε παραμυθείσθω ‘τὰς ἀρετὰς ἐκ πόνων τίκτεσθαι‘ λέγων.

44

A

682c

 ——348, 8: εἰ δὲ οἴει δεῖν ἅ φαμεν ποιεῖν, μὴ μέλλε πειθόμενος Αἰσχύλωι καὶ ἔτι πρότερον Ἡσιόδωι (Erg. 289—292).

44

A

683-687a

 Maxim. Planud. Gramm. p. 648, 44 Sturz (Anecd. Bachmann. II 75, 12): καὶ τότε ἄρειον ‘ἀρειότερον‘ προσεῖπον καὶ τὸ λῶιον ‘λωίτερον‘ καὶ τὸ μεῖζον ‘μειζότερον‘ καὶ ‘μειζονώτερον‘ —Αἰσχύλος—καὶ τὸ ὑπέρτερον ‘ὑπερτερώτερον‘ καὶ ‘χερειότερον‘ καὶ ‘πλειότερον‘ καὶ τὸ
5ῥᾶιον ‘ῥηΐτερον‘.

44

A

683-687b

 Anon. Barocc. in Lex. Vindob. p. 324, 1 Nauck: ‘βαρεώ‐ τεροσ‘· ἀπὸ τῆς γενικῆς εἶπον ‘βαρέως βαρεώτεροσ‘, σπανίως μέντοι· καὶ ἔτι Αἰσχύλος ‘μειζονώτεροσ‘ ‘ὑπερτερώτερόσ‘ τε καὶ ‘χερειότεροσ‘ καὶ ‘ῥηΐτεροσ‘ καὶ ‘πλειότεροσ‘. ὣς δὲ καὶ τοῦ ὑπερθετικοῦ τὸ ‘πρώτιστοσ‘·
5‘εἵλκυσαν εἰς τὸ πρώτιστον‘.

44

A

688a

 Ὁμηρ. ἐπιμερ. Anecd. Oxon. Cramer. I 288, 22 = Etym. Magn. (M Voss.) p. *574, 50; 1629, 7 Gaisf. ≌ Etym. Gudian. p. 378, 38 Sturz: ‘μανόν‘· τὸ ἀραιόν. ὡς Αἰσχύλος·
‘〈× – ⏑ – ×〉 ἐν μανοστήμοις πέπλοισ‘,
5τουτέστιν ἀραιοῖς.

44

A

688b

 Hesych. Lex. III 70, 16 (aus Diogenian.): ‘μανοστήμοισ‘· ἀραιο‐ στήμοις.

44

A

689a

 Orion Etym. p. 26, 4 Sturz: ... τὰ δὲ εἰς ‘–ξ‘ μὴ ὄντα ἐθνικὰ ὁμοίως λέγεται καὶ ἐπὶ θηλυκῶν. Αἰσχύλος·
‘δέσποινα νύμφη, δυσχ{ε}ίμων ὀρῶν ἄναξ‘ ....

44

A

689b

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. 117, 1 Reitz. = Sud. Lex. Α 1980 Adl.: ‘ἄναξ‘ θηλυκῶς. οὕτως Αἰσχύλος.

44

A

690

 Philon v. Alex. De provid. II p. 50 Aucher: ... si, ut Aeschylus dicit,
‘Iovem ex sceleratorum genere eximit et ab iniustis lex‘, oporteret contrarium esse illum ex iniustis; non ita tamen res se habet.

44

A

691

 ———p. 102: ... alias ciuitates pestilentiae ... uacuas ab homini‐ bus reddidere ... quod plenius Aeschylus asserit dicens (im ‘Oidip.‘?)
‘dira lues vacuam maxillam voracem in populos circum‐
ferens adimplet mortuorum corpora sepeliendo‘.

44

A

692a

 Phrynich. Σοφιστ. προπαρασκ. p. 7, 7 v. Borr.: ‘ἄτεγκτος παρη‐ γορήμασιν‘· Αἰσχύλος δοτικῆι ἀντὶ γενικῆς Ἀττικῶι ἐχρήσατο ἔθει ...

44

A

692b

Συναγ. λέξ. χρησίμ. Anecd. Gr. Bekker. 458, 18 = Sud. Lex. Α
4329 Adl.: ‘ἄτεγκτος {ἄνθρωπος} παρηγορήμασιν‘· ὁ μὴ βρεχόμενος μηδὲ προσιέμενος παραμυθίαν, ἀλλὰ σκληρὸς ὢν ὡς ἡ πέτρα ἢ ἄλλο τι τῶν σκληρῶν, ὡς μηδὲ ὑπὸ ὕδατος διαβρέχεσθαι.

44

A

693

 Phrynich. Σοφιστ. προπαρασκ. p. 7, 10: ‘ἀπαίρειν‘ τὸ μὲν πλεῖστον οἱ Ἀττικοὶ ἐπὶ πλοῦ τιθέασιν, πλὴν καὶ ἐπὶ ὁδοιπορίας, ὡς Αἰσχύλος καὶ Ἀριστοφάνης (Ekkles. 818).

44

A

694

 ——p. 39, 8: ‘ἀκταινῶσαι‘ .... Αἰσχύλος (vgl. Eumen. 36)
‘οὐκέτ’ ἀκταίνω‘ φησί, βαρυτόνως, οἷον οὐκέτι ὀρθοῦν δύναμαι ἐμαυτήν. Πλάτων ἐν τῶι Φά{ιδ}ωνι (F 180 Kock) ὡς ἀπὸ περισπωμένου.

44

A

695a

 ——p. 83, 10: ‘κακοῖς κακὰ ἰᾶσθαι‘·
‘〈× – ⏑ – ×〉 μὴ κακοῖς ἰῶ κακά‘. 〈σημαίνει δὲ〉 τὸ ἀποκρύπτειν τὰ φθάσαντα κακὰ τοῖς ἐφεξῆς πραττομένοις κακοῖς. Αἰσχύλος.

44

A

695b

 Herodot. Ἱστορ. III 53, 4: ... ‘μὴ‘ τῶι κακῶι τὸ κακὸν ‘ἰῶ‘. Vgl. Sophokl. F 77, 2 Pears.: ‘κακοῖσ‘ ὅταν θέλωσιν ἰᾶσθαι ‘κακά‘, Thukyd. V 65, 2: ... διανοεῖται ‘κακὸν κακῶι ἰᾶσθαι‘, u. a.

44

A

696a

 Platon Πολιτεία VIII p. 563c 1: οὐκοῦν κατ’ Αἰσχύλον— ἔφη—ἐροῦμεν
‘ὅτι νυν ἦλθ’ ἐπὶ στόμα‘;

44

A

696b

 Plutarch. Ἐρωτικός 18: ... ὃ τοίνυν ἐν ἀρχῆι καιρὸν εἶχε ῥηθῆναι μᾶλλον, οὐδὲ νῦν, ἐπ〈ε〉ί ‘ν{ο}υν ἦλθεν ἐπὶ στόμα‘ κατ’ Αἰσχύλον, ἄρρητον ἐάσειν μοι δοκῶ ...

44

A

697a

—Αἴτια Ἑλληνικά 10: τί τὸ ‘φυξίμηλον‘; τῶν μικρῶν ἐστι καὶ
χαμαιζήλων φυτῶν, ὧν ἐπιόντα τοὺς βλαστοὺς τὰ βοσκήματα κολούει καὶ ἀδικεῖ καὶ λυμαίνεται τὴν αὔξησιν· ὅταν οὖν ἀναδραμόντα μέγεθος λάβηι καὶ διαφύγηι τὸ βλάπτεσθαι ὑπὸ τῶν ἐπινεμομένων, ‘φυξίμηλα‘ καλεῖται.
5τὸ δὲ μαρτύριον Αἰσχύλος.

44

A

697b

 Hesych. Lex. IV 263, 1 Schm. (aus Diogenian.): ‘φυξίμηλα‘· δένδρα τὰ διὰ ὕψος ἐκπεφευγότα ἐσθίεσθαι ὑπὸ τῶν βοσκημάτων.

44

A

698

 Plutarch. Π. ἀοργησίας 4: καθάπερ οὖν τὴν φλόγα θριξὶ λαγώιαις ἀναπτομένην καὶ θρυαλλίσι καὶ συρφετῶι ῥάιδιόν ἐστιν ἐπισχεῖν, ἐὰν δ’ ἐπιλάβηται τῶν στερεῶν καὶ βάθος ἐχόντων, ταχὺ διέφθειρε καὶ συνεῖλεν
‘ὑψηλὸν ἡβήσασα τεκτόνων πόνον‘,
5ὥς φησιν Αἰσχύλος, οὕτως ...

44

A

699a

 —Π. μοναρχίας καὶ δημοκρατίας καὶ ὀλιγαρχίας 4: ... αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι πολιτεῖαι τρόπον τινὰ κρατούμεναι κρατοῦσι καὶ φερόμεναι φέρουσι τὸν πολιτικόν, οὐκ ἔχοντα τὴν ἰσχὺν βέβαιον ἐπὶ τούτου〈σ〉 παρ’ ὧν ἔχει τὸ ἰσχῦον, ἀλλὰ πολλάκις ἀναγκαζόμενον τὸ Αἰσχύλειον ἀναφωνεῖν, ὧι
5πρὸς τὴν Τύχην ἐχρῆτο Δημήτριος ὁ Πολιορκητὴς ἀποβαλὼν τὴν ἡγεμο‐ νίαν·
‘σύ τοί μ’ ἔφυσας, σύ με καταίθειν 〈αὖ〉 δοκεῖσ‘ ...

44

A

699b

 —Δημήτριος 35, 4: ... διὸ καί φασιν αὐτὸν (Demetr.) ἐν ταῖς χείροσι μεταβολαῖς πρὸς τὴν Τύχην ἀναφθέγγεσθαι τὸ Αἰσχύλειον
‘σύ τοί μ’ ἔφυσας, σύ με καταίθειν 〈αὖ〉 δοκεῖσ‘.

44

A

700a

 —Π. τῆς Ἀλεξάνδρου τύχης ἢ ἀρετῆς II 2: ... ἤσκει μὲν (sc. Alex.) ἀεὶ διὰ τῶν ὅπλων δεινὸς εἶναι καὶ κατὰ τὸν Αἰσχύλον
‘βριθὺς ὁπλιτοπάλας, δάϊος ἀντιπάλοισι‘ ...

44

A

700b

 —Π. τῆς Ῥωμαίων τύχης 3: ... τοιοῦτος ὁ τῆς Ἀρετῆς χορὸς πρόσεισιν ἐπὶ τὴν σύγκρισιν,
‘βριθὺς ὁπλιτοπάλας, δάϊος ἀντιπάλοισι‘.

44

A

700c

 —Δημοσθένους καὶ Κικέρωνος σύγκρισις 2: ... οὐ τὸν Ῥωμαίων δῆμον ἄγειν ἀξιῶν καὶ ὀρθοῦν,
‘βριθὺν ὁπλιτοπάλαν, δάϊον ἀντιπάλοισ〈ι〉‘.

44

A

700d

 Eustath. Homer. Il. Ε 4: ... πάντως γὰρ τροπικῶς τοῖς τοιού‐ τοις ἅπασι τὸ ‘πῦρ‘ καὶ τὰ κατ’ αὐτὸ ἐμφαίνεται, καθὰ καὶ ἐν τῶι
‘βριθὺς ὁπλιτοπάλας, δάϊος ἀντιμάχοισι‘ ...

44

A

700e

 Plutarch. Συμποσιακά II 5, 2: ... διὸ καὶ παρ’ Αἰσχύλωι τις τῶν πολεμικῶν ὀνομάζεται ‘βριθὺς ὁπλιτοπάλασ‘ ....

44

A

701

 Plutarch. Π. τοῦ ‘ει‘ τοῦ ἐν Δελφοῖς 9: ... καὶ ἄιδουσι τῶι μὲν (dem Dionysos) διθυραμβικὰ μέλη παθῶν μεστὰ καὶ μεταβολῆς πλάνην τινὰ καὶ διαφόρησιν ἐχούσης—
‘μιξοβόαν‘ γὰρ Αἰσχύλος φησὶ ‘πρέπει ˈ διθύραμβον ὁμαρτεῖν ˈ σύγ‐
5
κοινον Διονύσωι‘ —, τῶι δὲ (dem Apollon) παιᾶνα ...

44

A

702

 —Π. τοῦ πρώτως ψυχροῦ 14: ... οὐ γὰρ εἰς τοὐναντίον, ἀλλ’ ὑπὸ τοῦ ἐναντίου φθείρεται τῶν ἀπολλυμένων ἕκαστον, ὥσπερ τὸ πῦρ ὑπὸ τοῦ ὕδατος εἰς τὸν ἀέρα. τὸ γὰρ ὕδωρ ὁ μὲν Αἰσχύλος εἰ καὶ τραγικῶς, ἀλλ’ ἀληθῶς εἶπε
5
‘〈× – ⏑ – ×〉 παύσυβριν δίκην πυρόσ‘, Ὅμηρος δὲ ....

44

A

703

 —Π. τῶν ἐκλελοιπότων χρηστηρίων 43: ... ὡς τῶν περὶ τὴν Ἀττικὴν ἀργυρ〈ε〉ίων καὶ τῆς ἐν Εὐβοίαι χαλκίτιδος, ἐξ ἧς ἐδημιουργεῖτο τὰ ψυ‐ χρήλατα τῶν ξιφῶν, ὡς Αἰσχύλος εἴρηκε·
‘λαβὼν γὰρ αὐτόθηκτον Εὐβοικὸν ξίφοσ‘ ...

44

A

704

 —Πῶς δεῖ τὸν νέον ποιημάτων ἀκούειν 14: ἐπιρρητέον δὲ καὶ τῶι τοῦ Αἰσχύλου
‘θάρσει· πόνου γὰρ 〈τ〉ἄκρον οὐκ ἔχει χρόνον‘ ὅτι τοῦτ’ ἐστὶ τὸ παρ’ Ἐπικούρου (F 447 Us.) θρυλούμενον ἀεὶ καὶ θαυμα‐
5ζόμενον, ὡς ‘οἱ μεγάλοι πόνοι συντόμως ἐξάγουσιν, οἱ δὲ χρόνιοι μέγεθος οὐκ ἔχουσιν‘. ὧν τὸ μὲν εἴρηκεν ὁ Αἰσχύλος ἐναργῶς, τὸ δὲ τῶι εἰρη‐ μένωι παρακείμενόν ἐστιν· εἰ γὰρ ὁ μέγας καὶ σύντονος οὐ παραμένει πόνος, οὐκ ἔστι μέγας ὁ παραμένων οὐδὲ δυσεγκαρτέρητος.

44

A

705

 —Συμποσιακά I 8, 1: ... οἱ γὰρ πρεσβύτεροι πόρρω τὰ γράμματα τῶν ὀμμάτων ἀπάγοντες ἀναγινώσκουσιν, ἐγγύθεν δ’ οὐ δύνανται. καὶ τοῦτο παραδηλῶν ὁ Αἰσχύλος φησίν·
‘〈×〉 οὐδὲ ἀπο[..×.] αὐτόν· οὐ γὰρ ἐγγύθεν
5[....×–..]· γέρων δὲ γραμματεὺς γενοῦ σαφήσ‘.

44

A

706

 «Plutarch.» Παραμυθητικὸς πρὸς Ἀπολλώνιον 10: ὁ δ’ Αἰσχύλος καλῶς ἔοικεν ἐπιπλήττειν τοῖς νομίζουσι τὸν θάνατον εἶναι κακόν, λέγων ὧδε·
‘ὡς οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσι〈ν〉 βροτοί,
5
ὅς περ μέγιστον ῥῦμα τῶν πολλῶν κακῶν‘ (es folgt F 398/99 c1).

44

A

707*

———29: s. Euripid. F 1078 N.2.

44

A

708

 —Π. Ὁμήρου 157: ... ἃ δὲ παρακελευόμενον τῶι ἑταίρωι τὸν Ἰδο‐ μενέα πεποίηκεν 〈Il. Μ 322—28〉, Αἰσχύλος μὲν δεύτερος λέγων οὕτως ἔφη·
‘ἀλλ’ οὔτε πολλὰ τραύματ’ ἐν στέρνοις λαβὼν
5θνήισκει τις, εἰ μὴ τέρμα συντρέχοι βίου, οὔτ’ ἐν στέγηι τις ἥμενος παρ’ ἑστίαι φεύγει τι μᾶλλον τὸν πεπρωμένον μόρον‘.
ἐν δὲ πεζῆι λέγει Δημοσθένης οὕτως (Π. τοῦ στεφάνου [18] 97) ...

44

A

709

 Poll. Ὀνομαστ. VI 40: παμπόνηρον δὲ καὶ τὸ παρὰ Μυρτίλωι τῶι κωμικῶι (F 4 [I 254] Kock) ‘καταφαγᾶσ‘, κἂν Αἰσχύλος αὐτὸ ἦι προειρηκώς (vgl. Menandr., Πωλούμενοι F 357 Körte).

44

A

710

 ——VI 80: εἴποις δ’ ἂν καὶ ‘κοκκίσαι ῥόαν‘ κατ’ Ἀριστοφάνην· (F 610 Kock)
‘ὀξυγλύκειάν τἆρα κοκκιεῖς ῥόαν‘. τουτὶ δὲ τὸ ἰαμβεῖον Ἀριστοφάνης οὐκ ἴδιον ὂν εἴρηκεν, ἀλλ’ ὡς Αἰσχύλου.

44

A

711-712a

 ——VII 60f.: ... ἡ δὲ ‘μανδύη‘ ὅμοιόν τι τῶι καλουμένωι ‘φαινόληι‘ (Rhinthon, Ἰφιγέν. ἡ ἐν Ταύροις F 7 Kaib.). τίνων δέ ἐστιν, ὡς μὴ περιε〈ρ〉χώμεθα Κρῆτας ἢ Πέρσας, Αἰσχύλος ἐρεῖ·
‘Λιβυρνικῆς μίμημα μανδύης χιτών‘.
5...... τὸ μέντοι χειμερινὸν ἱμάτιον ‘χείμαστρον‘ (Aristophan. F 888 Kock) ἂν λέγοις, καὶ ‘χλαῖναν‘ δὲ ‘παχεῖαν‘, ἣν ‘χειμάμυναν‘ μὲν Αἰσχύ‐ λος, Ὅμηρος (Odyss. ξ 529) δ’ ‘ἀλεξάνεμον‘ κέκληκεν (aus Ailios Dio‐ nys., χ 9 Erbse).

44

A

711-712b

 Steph. v. Byz. p. 415, 7 M.: ‘Λιβυρνοί‘· ..... εὕρηται τὰ ‘Λιβυρ‐ νικὰ σκάφη‘, καὶ ‘Λιβυρνικὴ μανδύη‘ εἶδος ἐσθῆτος.

44

A

711-712c

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Anecd. Gr. Bachmann. I 415, 5: ‘χειμάμυνα‘· παρὰ Σοφοκλεῖ (F 1112 Pears.: vielmehr Αἰσχύλωι), ἡ παρ’ Ὁμήρωι (Odyss. ξ 529) ‘ἀλεξάνεμοσ‘ (aus Ailios Dionys., χ 9).

44

A

711-712d

 Hesych. Lex. IV 277, 22 Schm.: ‘χειμάμυνα‘· ἣν Ὅμηρος ‘ἀλεξά‐ νεμον‘ λέγει (aus Ailios Dionys., χ 9).

44

A

711-712e

 Eustath. Homer. Odyss. ξ 460: ... παχεῖαν ‘χλαῖναν‘ κατὰ τοῦ χειμῶνος, ὁποία τις ἡ μὴ μόνον ‘ἀλεξάνεμοσ‘ (Odyss. ξ 529) λεγομένη, ἀλλὰ καὶ ‘χειμάμυνα‘, ὡς ἐν Ῥητορικῶι κεῖται Λεξικῶι (Ailios Dionys.
χ 9 Erbse).

44

A

711-712f

 ———δ 159: οὐκ ἀπέοικε δὲ τῶν τοιούτων ... οὐδὲ τὸ ‘ἀλεξάνε‐ μος χλαῖνα‘ (Odyss. ξ 529) καὶ ‘χειμάμυνα‘, ἐπεὶ καὶ ὅμοια ‘ἀλέγειν ἄνε‐ μον‘ καὶ ‘χειμῶνα ἀμύνεσθαι‘.

44

A

711-712g

 ——Il. Π 224: ... εἶεν δ’ ἂν αἱ αὐταὶ ‘χλαῖναι‘ ὡς ‘ἀνεμοσκεπέεσ‘ καὶ ‘ἀλεξάνεμοι‘ (Odyss. ξ 529) καὶ ‘χειμάμυναι‘, ὃ καὶ ἐν Ὀδυσσείαι εἴρηται.

44

A

713a

 Poll. Ὀνομαστ. VII 78: ... ὅτι μέντοι καὶ ‘τρίμιτα‘ εἰργάζοντο, Αἰσχύλος διδάσκει φήσας
‘σὺ δὲ σπαθητοῖς τριμιτίνοις ὑφάσμασιν‘.

44

A

713b

 Hesych. Lex. IV 175, 9 Schm.: ‘τριμίτινα ὑφάσματα‘· τρίμιτος 〈.....〉τα.

44

A

714a

 Poll. Ὀνομαστ. VII 167: προσήκοι δ’ ἂν βαλανείωι ‘λουτρόν‘, καὶ ‘λοῦσθαι‘, καὶ ‘λουτρῶνεσ‘ ὡς Ξενοφῶν (Ἀθην. πολιτ. 2, 10), καὶ τὸ ὕδωρ τοῦ λουτροῦ ‘λούτριον‘, ὡς Ἀριστοφάνης ἐν Ἥρωσιν (F 306 Kock)
‘μήτ’ ἀπόνιπτρον θύραζ’ ἐκχεῖτε μηδὲ λούτριον‘.
5ἡ δὲ νέα κωμωιδία καὶ ‘λουτῆρασ‘ λέγει. Αἰσχύλος δ’ ἂν ἐοίκοι τὰ βα‐ λανεῖα ‘λουτήρια‘ λέγειν·
{λοῦταί γε μὲν δὴ λουτρὸν αὖ τὸ δεύτερον}
‘ἀλλ’ ἐκ μεγίστων εὐμαρῶς λουτηρίων‘.

44

A

714b

 ——X 46: ... κατὰ λέβητος ἢ ‘λουτηρίου‘ τινός, ἐπεὶ καὶ τοῦτο τοὔνομα ἐπὶ μὲν τῶν λουτρῶν Αἰσχύλος εἴρηκεν ....

44

A

715

 ——VII 177: ... καὶ τὸν τὰς ἀλαβάστρους φέροντα Αἰσχύλος εἴρηκεν ‘ἀλαβαστροφόρον‘.

44

A

716

 ——X 180: καὶ ‘στέγαστρον‘ δὲ ὅστις ἐθέλοι ὀνομάζειν, ἧιπερ ἡ πολλὴ χρῆσις, τὴν στεγαστρίδα διφθέραν, τὸν σκύτινον τοῦτον χιτῶνα, καταφευγέτω ἐπὶ τὸν Αἰσχύλον εἰπόντα
‘〈×〉 ὀστέων στέγαστρον 〈– × – ⏑ ×〉‘.

44

A

717

 «Prob.» Vergil. Georg. III 34 p. 378, 2 Hag.: Capys Assaraci filius, Assaracus autem Trois, Tros ipse Erichthonii filius, Erichthonius ex Electra et Iove nascitur, ut 〈Ae〉schylos tragicus scriptor sentit.

44

A

718

 «Proklos» Comment. in Hesiod. Erg. 157a p. 62, 13 Pertusi: ‘ἔτ’ ἄλλο τέταρτον‘] ... τουτέστι τὸ ἐκ Πανδώρας γένος, ἥτις ἦν κατὰ τὸν Αἰσχύλον
‘τοῦ πηλοπλάστου σπέρματος θνητὴ γυνή‘.

44

A

719-720a

 Schol. Apollon. Rhod. Argon. I 473: ‘χαλίκρητον‘· τὸν ἄκρατον, τὸν χαλῶντα τὰς φρένας. Ἀθηναῖοι δὲ τὸν ἄκρατον ‘χάλιν‘ λέγουσιν. Αἰσχύλος δὲ καὶ τὰς Βάκχας ‘χαλιμάδασ‘ φησὶ λέγεσθαι.

44

A

719-720b

 Etym. Magn. p. 805, 6 Gaisf. (~ Orion Etym. p. 162, 30 Sturz): ‘χαλίφρων‘ (Homer. Odyss. δ 371; τ 530)· κυρίως ὁ ἐν μέθηι ἀφραίνων· ‘χάλισ‘ γὰρ ὁ ἄκρατος οἶνος, παρὰ τὸ ‘χαλᾶν‘ καὶ ἀνιέναι ἀραρυίας τὰς φρένας.
5 ἢ ὁ εὐήθης, παρὰ τὸ ‘κεχαλᾶσθαι‘ τὰς φρένας. καὶ τὰς Βάκχας ‘χαλιμάδασ‘ ἔλεγον, τὰς ‘χαλωμένασ‘ πρὸς συνουσίαν. καὶ ‘χαλιμάζειν‘ ἔλεγον τὸ περὶ τὰς συνουσίας πείθεσθαι ...

44

A

719-720c

 Eustath. Homer. Odyss. γ 332: ... εἰ δὲ πρὸς τὰς τοιαύτας (sc. ἀκράτους) διάφοροί τινες ἦσαν αἱ κατ’ Αἰσχύλον ‘σπονδαὶ χαλί‐ κρητοι‘, ζητητέον· τοιαῦται δὲ αἱ ἐπὶ Διονύσ{ι}ωι κραθεῖσαι. ‘χάλισ‘ γάρ, φασίν, ὁ Διόνυσ{ι}ος, ἐξ ἐκείνου δὲ καὶ ὁ ἄκρατος οἶνος.
5 ὅθεν καὶ ‘χαλιμὰσ‘ γυνὴ—κατὰ τοὺς παλαιούς (Sueton, s. F 719/20d) —ἡ ὑπὸ μέθης ‘χαλωμένη‘ τὸ σῶμα.

44

A

719-720d

 Sueton. Tranquill. Π. βλασφημιῶν p. 414, 13 Mill.: ‘χαλιμάσ‘· ἀπὸ τοῦ ἐκ μέθης ἢ μανίας ἢ ἀκολασίας ‘χαλᾶσθαι‘. ‘χάλισ‘ δὲ καὶ ὁ
ἄκρατος.

44

A

719-720e

 Sud. Lex. Χ 21 f. Adl.: ‘χαλίκρητοσ‘· ποτὸς ὁ ‘χαλῶν‘ τὰς φρένας ... ‖ ‘χαλιμά〈σ〉‘· {ἡ πόρνη} ἀπὸ τοῦ ‘χαλᾶσθαι‘ τὸ σῶμα ἀπὸ μέθης ἢ μανίας.

44

A

719-720f

 Hesych. Lex. IV 269, 19. 21f. 24 Schm. (aus Diogenian.): ‘χαλίκρητον‘ (‘χαλ. μέθυ‘ Archiloch. F 78, 1 D.3 u. Apoll. Rhod. a. a. O.)· εὔκρατον, ἄκρατον. ‖ ‘χαλιμάδεσ‘· ἀναίσχυντοι καὶ θρασεῖαι. ‖ ‘χάλισ‘· ὁ ἄκρατος οἶνος. καὶ ὁ μεμηνὼς καὶ ‘κεχαλασμένοσ‘ τὰς φρένας. ‖ ‘χαλίφρονασ‘·
5παράφρονας, μαινομένας· βέλτιον δὲ τὰς καταφερεῖς καὶ ‘κεχαλασμένασ‘ πρὸς συνουσίαν ὑφ’ ἡδονῆς.

44

A

721

 Schol. Apollon. Rhod. Argon. IV 1348: ‘στέρφεσι‘· τοῖς δέρμασιν· ἔνθεν καὶ ‘στερφῶσαι‘. Ἴβυκος (F 59 Bgk.4) δὲ ‘στερφωτῆρα‘ στρατὸν εἴρηκε τὸν ἔχοντα δέρματα. ὅθεν καὶ παρ’ Αἰσχύλωι ἀξιοῦσι γράφειν
‘〈× – ⏑ – × –〉 μελα〈ν〉στέρφων γένοσ‘,
5οὐχ ὥς τινες
‘μελαν{ο}στέρνων‘· οὐ γὰρ μόνα τὰ ‘στέρνα‘ ‘μέλανα‘ ἔχουσιν, ἀλλὰ καὶ ὅλον τὸ σῶμα.

44

A

722

 Schol. V Aristoph. Acharn. 75: ‘ὦ Κραναὰ πόλισ‘] τοῦτο τέτριπται ὑπὸ τῶν παλαιῶν· καὶ Αἰσχύλος γὰρ καὶ Σοφοκλῆς (F 883 Pears.) ἐχρήσαντο τῆι λέξει.

44

A

723

 —V—Batr. 704: ‘τὴν πόλιν καὶ ταῦτ’ ἔχοντες κυμάτων ἐν ἀγκάλαισ‘] Δίδυμός φησι παρὰ τῶι Αἰσχύλωι. ἔστι δὲ ὄντως παρὰ Ἀρχιλόχωι (F 21 D.3)
‘ψυχὰς ἔχοντες κυμάτων ἐν ἀγκάλαισ‘.

44

A

724

—RV—Hipp. 362 = Sud. Lex. Σ 1779 Adl.: ‘σχελίδασ‘· βοὸς
πλευρά, ἢ ἁπλῶς τὰ πλευρικὰ τῶν βοῶν, ὡς Αἰσχύλος.

44

A

725

 —RV—Lysistr. 1257: ‘πολὺς δ’ ἀμφὶ τὰς γένυας ἀφρὸς ἤνσεεν‘] πρὸς τὰ παρὰ τῶι Ἀρχιλόχωι (F 139 Bgk.4)
‘πολλὸς δ’ ἀφρὸς ἦν περὶ στόμα‘. καὶ Σοφοκλῆς (El. 1219). Αἰσχύλος δὲ
5 ‘ἀφρὸς βορᾶς βροτείας ἐρρύη κατὰ στόμα‘.

44

A

726a

 Schol. Aristoph. Nephel. 1130: ... ἐλέγετο γὰρ ληιστεύεσθαι ἡ Αἴγυπτος. Αἰσχύλος·
‘δεινοὶ πλέκειν τοι μηχανὰς Αἰγύπτιοι‘. καὶ Θεόκριτος ἐν Ἀδωνιαζούσαις (47f.)
5
‘οὐδεὶς κακοεργὸς
δαλεῖται τὸν ἰόντα παρέρπων Αἰγυπτιστί‘. καὶ ‘αἰγυπτιάζειν‘ τὸ ὕπουλα πράττειν.

44

A

726b

 Schol. KUEAGP Theokr. 15, 48/50b: ‘Αἰγυπτιστί‘] παραλογισ‐ μοῖς Αἰγυπτιακοῖς. ἀπατηλοὶ γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι, ὡς καὶ Αἰσχύλος φη‐ σίν·
‘δεινοὶ πλ. τοι μηχ. Αἰγ.‘.

44

A

726c

 Eustath. Dionys. Perieg. 232: ... ἄλλη δὲ ἱστορία καὶ παν‐ ούργους οἶδεν αὐτούς (sc. Αἰγυπτίους), ὡς καὶ Θεόκριτος ὑπεμφαίνει (15, 47f.). ὅθεν καὶ ‘αἰγυπτιάζειν‘ λέγεται τὸ ὕπουλα πράττειν, καὶ παροιμία κεῖται λέγουσα
5‘δεινοὶ πλ. τοι μηχ. Αἰγ.‘.

44

A

726d

 —Homer. Odyss. δ 231: ... λέγουσιν ἐξ αὐτῶν (sc. Αἰγυπτίων) καὶ ‘αἰγυπτιάζειν‘ τὸ πανουργεύεσθαι. συλλαλεῖ δὲ εἰς τοῦτο καὶ παροιμία αὕτη·
‘δεινοὶ πλ. τοι μηχ. Αἰγ.‘.

44

A

726e

 Zenob. Παροιμ. 337 = Diogenian. Παροιμ. 435 = Mich. Apo‐ stol. Παροιμ. 595 = Sud. Lex. Δ 352 Adl. ≌ Makar. Παροιμ. 321 ~ Gregor. v. Kypr. Παροιμ. Leid. 188 (Mosq. 284):
‘δεινοὶ πλ. τοι μηχ. Αἰγ.‘·
5ἐπὶ τῶν σφόδρα κακουργοτάτων· τοιοῦτοι γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι.

44

A

726f

 Schol. Aristeid. Ὑπὲρ τῶν τεττάρων p. 553, 13 Dind.: ... λέγει δὲ καὶ ἡ παροιμία·
‘δεινοὶ 〈πλέκειν τοι〉 μηχανὰς {πλέκειν} Αἰγύπτιοι‘.

44

A

726g

 Stephan. v. Byz. p. 44, 12 Mein.: ‘Αἴγυπτοσ‘· ... τὸ ἐθνικὸν ‘Αἰγύπτιοσ‘, ὡς ἔχει τὸ ἰαμβεῖον
‘δεινοὶ πλ. τοι μηχ. Αἰγ.‘.

44

A

727

 Schol. RV Aristophan. Nephel. 1364: ‘(Strepsiades über Phei‐ dippides) ἔπειτα δ’ ἐκέλευς’ αὐτὸν ἀλλὰ μυρρίνην λαβόντα ˈ τῶν Αἰσχύλου λέξαι τί μοι.‘] παρὰ τὰ Αἰσχύλου
‘οὕνεκ’ ἐκεῖ
5ἄνθεα λειμώνια ...‘.

44

A

728

 —RV—Ornith. 1680: ... καὶ Αἰσχύλος τὸ βαρβαρίζειν ‘χελιδονί‐ ζειν‘ φησί ... Vgl. Agam. 1050 ‘χελιδόνος δίκην ἀγνῶτα φωνὴν βάρβαρον κεκτημένη‘.

44

A

729

 Schol. Lond. (AE) Dionys. Thr. Art. Gramm. p. 474, 24 Hilg.: ἰστέον δὲ ὅτι παρ’ Αἰσχύλωι τὴν ‘προσωιδίαν‘ εὑρίσκομεν κειμένην ἐπὶ τῆς προσφωνήσεως, οὐ τῆς μετ’ ὀργάνου φωνῆς·
‘οὔ τ〈ο〉ί μ’ ἄπειρον τῆσδε τῆς προσωιδίασ‘,
5ἀντὶ τοῦ τῶν λόγων.

44

A

730

 Schol. MTVB Euripid. Phoin. 175: ‘Ἀελίου Σελαναία‘] Ἡσίοδός φησιν ἀδελφὴν Ἡλίου τὴν Σελήνην· (Theog. 371 + 374in.)
‘Θεία{ν} τ’ Ἠέλιόν τε μέγαν λαμπράν τε Σελήνην ...
γείνατο‘,
5Αἰσχύλος δὲ καὶ οἱ φυσικώτεροι θυγατέρα, παρόσον {ἐκ} τοῦ ἡλιακοῦ φωτὸς μεταλαμβάνει· ἀμέλει καὶ πρὸς τὰς ἡλιακὰς ἀποστάσεις μετα‐ μορφοῦται ἡ σελήνη.

44

A

731a

 ————942: οἱ περιλειφθέντες τῶν Σπαρτῶν, ὡς Αἰσχύλος φησίν (vgl. Ἑπτ. 395), ἦσαν Χθόνιος Οὐδαῖος Πέλωρ Ὑπερήνωρ Ἐχίων, ὃς ἔγημεν Ἀγαύην τὴν Κάδμου, ἐξ ἧς ποιεῖ Πενθέα, οὗ Ὄκλασος, οὗ Μενοικεύς, οὗ Κρέων καὶ Ἰοκάστη.

44

A

731b

 ————670: ‘ἔνθεν ἐξανῆκε Γᾶ‘] ἔνθεν, ἐκ τῶν ὀδόντων, ἐξεκύη‐ σεν ἡ Γῆ ὁπλοφόρους ἄνδρας. εἰσὶ δὲ οὗτοι 〈οἱ〉 ἐξ αὐτῶν ὑπολειφθέντες· Πέλωρ Ἐχίων Οὐδαῖος Χθόνιος Ὑπερήνωρ, κατὰ δὲ Τιμαγόραν (381 F 2 Jac.) καὶ Κρέων, ἀφ’ οὗ γέγονε 〈.....〉.

44

A

732a

 Schol. Herodian. (Π. Ἰλιακ. προσωιδ. ε, II 47, 11 L.) A (Eu‐ stath.) Homer. Il. Ε 9: ... περὶ δὲ τοῦ ‘ψιλῆτοσ‘ παρ’ Αἰσχύλωι καὶ τοῦ (Homer. Il. Ι 529) ‘Κουρῆτές τ’ ἐμάχοντο‘ καὶ τοῦ ‘κριτήσ‘ ἐν τοῖς Περὶ ὀνομάτων (F 7, II 614, 1 L.) ἀποδώσομεν τὸν λόγον ...

44

A

732b

 Georg. Choirobosk. Comment. in Theodos. Καν. p. 55, 4 G. (aus Herodian., Π. κλίς. ὀνομ. II 682, 26 L.): ... σεσημείωται τὸ ‘Κουρής Κουρῆτοσ‘ ... καὶ τὸ ‘ψιλής ψιλῆτοσ‘, ὅτι τῶν εἰς ‘–ησ‘ ὀξυτόνων δισυλ‐ λάβων ἓν σύμφωνον ἐχόντων, εἰς ‘–ουσ‘ ἐχόντων τὴν γενικήν, οἷον ‘σαφής
5σαφοῦς, ψευδής ψευδοῦσ‘, ταῦτα διὰ τοῦ ‘–τοσ‘ ἐκλίθη· ἔστι δὲ ἐθνικά.

44

A

733a

Schol. Herodian. (Π. Ἰλιακ. προσωιδ. λ, II 79, 18 L.) A (Eu‐
stath.) Homer. Il. Λ 754 ≌ Etym. Genuin. p. 87, 32 Mi. [Etym. Magn. p. 271, 19 Gaisf.]: ... οἱ δέ φασιν ἐκ πλήρους (sc. im Verse Il. Λ 754, wo ‘διασπιδεος πεδίοιο‘ überliefert war) ‘σπιδέοσ‘ καὶ ἀποδιδόασι πολλοῦ
5καὶ μακροῦ. καὶ γὰρ Αἰσχύλος πολλάκις τὴν λέξιν οὕτως ἔχουσαν τίθησιν, ὅταν λέγηι
‘σπίδιον μῆκος ὁδοῦ‘, καὶ ὁ Ἀντίμαχος (F 114 Wyss)
‘οὐδὲ σπιδόθεν προνοῆσαι‘,
10τουτέστι μακρόθεν. καὶ ταῦτα μὲν ὁ Ἀρίσταρχος. Κράτης (F I 2 Helck) δὲ προκρίνει τὴν δίχα τοῦ ‘α‘ γραφήν—καὶ Ζηνόδοτος δὲ συναινεῖ τῆι δίχα τοῦ ‘α‘ γραφῆι—, καὶ φησὶ ‘σπιδέοσ‘ τοῦ ἀπόρου καὶ τραχέος ...

44

A

733b

 Hesych. Lex. IV 66, 2—4 Schm. (aus Diogenian.): ‘σπιδέοσ‘· μεγάλου, στρογγύλου, μακροῦ. ‖ ‘σπιδέσ‘· μέγα, πλατύ, εὐρύ. ‖ ‘σπίδιον‘· τὰ αὐτά.

44

A

734

 Schol. BT Homer. Il. Π 542: ‘... ὃς Λυκίην εἴρυτο δίκηισί τε καὶ σθένεϊ ὧι‘] ταῦτα γὰρ σώιζει τὸ μὲν πόλιν καὶ οἰκήτορας 〈συνέχον〉, τὸ δὲ ἀπεῖργον τοὺς πολεμίους. Αἰσχύλος·
‘ὅπου γὰρ ἰσχὺς συζυγοῦσι καὶ δίκη,
5ποία ξυνωρὶς τῶνδε καρτερωτέρα;‘.

44

A

735

 Schol. Herodian. (fehlt bei Lentz) T Homer. Il. Τ 87: ‘ἠεροφοῖτισ‘] ... ἔνιοι δὲ ‘ἰροπῶτισ‘ (?) παρὰ τὸ Αἰσχύλειον·
‘〈. . . . . . .〉‘. 〈.....〉 παρὰ τὸ εἰς ἔριν νεύειν. οἱ δὲ ‘εἰαροπῶτισ‘ ...

44

A

736a

 Schol. ss3 s4 Lykophr. Alex. 1247: ‘Θέοινοσ‘ ὁ αὐτός (wie der zu 1246 genannte Dionysos), ὡς Αἰσχύλος·
‘Πάτερ Θέοινε, Μαινάδων ζευκτήριε‘.

44

A

736b

 Harpokr. Λέξ. ῥητορ. p. 95, 10 Bekk. [Sud. Lex. Θ 191 Adl.]: ‘Θεοίνιον‘· ... τὰ κατὰ δήμους Διονύσια ‘Θεοίνια‘ ἐλέγετο, ἐν οἷς οἱ γεννῆ‐ ται ἐπέθυον. τὸν γὰρ Διόνυσον ‘Θέοινον‘ ἔλεγον, ὡς δηλοῖ Αἰσχύλος καὶ Ἴστρος ἐν α Συναγωγῶν (334 F 3 Jac.).

44

A

736c

 Hesych. Lex. II 307, 6 Schm. (aus Diogenian.): ‘Θεοίνια‘· θυσία Διονύσου Ἀθήνησι. καὶ θεὸς ‘Θέοιν{ι}οσ‘ Διόνυσ〈οσ〉.

44

A

737

 Schol. BD Pindar. Nem. 10, 17/18: ‘... Ἡρακλέος· οὗ κατ’ Ὄλυμπον ἄλοχος Ἥβα τελείαι παρὰ ματέρι βαίνοις’ ἔστι ...‘] ... λέγει δὲ ‘μητέρα τελείαν‘ τὴν Ἥραν. καὶ Αἰσχύλος·
‘Ἥρα τελεία, Ζηνὸς εὐναία δάμαρ‘ ...

44

A

738

 —GQ—Pyth. 2, 10a: ‘ὅ τ’ ἐναγώνιος Ἑρμᾶς ...‘] ὡς καὶ Αἰσχύ‐ λος φησίν·
‘ἐναγώνιε Μαίας καὶ Διὸς Ἑρμᾶ‘.

44

A

739a

 Schol. Sophokl. El. 286: ἐπικουφίζεται γὰρ τοῖς δακρύοις ἡ συμ‐ φορά. Αἰσχύλος·
‘οἵ τε στεναγμοὶ τῶν πόνων ἐρείσματα‘.

44

A

739b

—TB Homer. Il. Ψ 10: Αἰσχύλος· ‘οἵ τοι στεναγμοὶ τῶν πόνων ἰάματα‘.

44

A

740

 —LR Sophokl. Oidip. Kol. 1048 p. 47, 12 De Marco: ... καὶ εἴη ἂν ‘λαμπάσιν ἀκταῖσ‘ ταῖς λαμπαδευομέναις καὶ καταλαμπομέναις καὶ δαιδουχουμέναις ὑπὸ τῆς μυστικῆς φλογὸς καὶ τῶν ἱερῶν δάιδων, περὶ ὧν Αἰσχύλος φησίν·
5‘λαμπραῖσιν ἀστραπαῖσι, λαμπάδων σθένει‘.

44

A

741

—L———1049 p. 47, 19: ... ‘τέλη‘ δὲ τὰς τελετάς. καὶ Αἰσχύλος· ‘ἔφριξ’· ἔρως δὲ τοῦδε μυστικοῦ τέλους 〈....〉‘.

44

A

742a

 —KUEA Theokr. 2, 35/36a p. 278, 15 W.: ... ἱδρύοντο δὲ αὐτὴν (sc. Ἑκάτην) καὶ πρὸ τῶν θυρῶν, ὥς φησιν Αἰσχύλος·
‘δέσποιν’ Ἑκάτη, ˈ τῶν βασιλείων ˈ πρόδρομος μελάθρων‘.

44

A

742b

 Aristeid. Ἀθηνᾶ (37) 29, II 312, 19 Keil: ἀλλ’ ὦ
‘τῶν βασιλείων ˈ πρόδρομος μελάθρων‘, Αἰσχύλωι χορὸς ἦισεν, τῶν τε οὐρανίων καὶ πατρώιων καὶ τῶν ἐν τῆι ἡμετέραι μεγίστων ...

44

A

743

 Stephan. v. Byz. Ἐθν. p. 51, 1 Mein.: ‘Αἴνηθοσ‘· ὄρος. Αἰσχύλος. τὸ ἐθνικὸν ‘Αἰνήθιοσ‘.

44

A

744

 Strab. Γεωγραφ. VIII 3, 8 [Eustath. Homer. Il. Β 625]: ...ποιη‐ τικῶι δέ τινι σχήματι συγκαταλέγειν τὸ μέρος τῶι ὅλωι φασὶ τὸν Ὅμη‐ ρον ....., καὶ Ἀλκμὰν δέ· (F 35 D.2)
‘Κύπρον ἱμερτὰν λιποῖσα καὶ Πάφον περιρρύταν‘,
5καὶ Αἰσχύλος·
‘Κύπρου Πάφου τ’ ἔχουσα πάντα κλῆρον‘.

44

A

745a

 ——VIII 7, 5: ... τῶν δὲ λοιπῶν πόλεων τῶν Ἀχαϊκῶν εἴτε μερί‐ δων Ῥύπες μὲν οὐκ οἰκοῦνται, τὴν δὲ χώραν Ῥυπίδα καλουμένην ἔσχον Αἰγιεῖς καὶ Φαριεῖς. καὶ Αἰσχύλος δὲ λέγει που·
‘... Βοῦράν θ’ ἱερὰν ˈ καὶ Κερ{α}ύν〈ε〉ιαν, ˈ Ῥῦπας Δύμην ˈ
5Ἑλίκην Αἴγ{ε}ι{ρ}ον ˈ ἠδ’ Α〈ἴ〉γειραν ˈ τήν τ’ α〈ἰ〉πεινὴν ˈ ζαθέαν
Ὤλενον‘.

44

A

745b

 Stephan. v. Byz. Ἐθν. p. 182, 20; 548, 4; 240, 16; 266, 19; 44, 1; 39, 6; 707, 12 Mein.: ‘Βοῦρα‘· πόλις Ἀχαΐας ... ‖ ‘Ῥῦπε〈σ〉‘· πόλις Ἀχαϊκή ...· τὸ κτητικὸν ἀπὸ τοῦ ‘Ῥῦπεσ‘ ‘Ῥυπικόν‘. ‖ ‘Δύμη‘· πόλις Ἀχαΐας...‖ ‘Ἑλίκη‘· πόλις Πελοποννήσου ...‖ ‘Αἴγιον‘ / ‘Αἴγειρα‘·
5πόλις Ἀχαΐας ... ‖ ‘Ὤλενοσ‘· πόλις Ἀχαΐας ... Αἰσχύλος †γραύσιον†·
‘τήν 〈τ’〉 αἰπεινὴν ζαθέαν Ὤλενον‘ ...

44

A

745c

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. II 136, 18 Nab.: ‘Ῥῦπεσ‘· πόλις τῶν Ὠλενίων Ἀχαιῶν. οὕτως Αἰσχύλος.

44

A

745d

 Hesych. Lex. III 436, 9 Schm. (aus Diogenian.): ‘Ῥῦπασ‘· τοὺς ἐν τῆι Ἀρκαδίαι Ἀχαιούς (vielmehr, wenn Glosse auf Aischylos geht, deren πόλις).

44

A

746

 Strab. Γεωγραφ. IX 1, 9: ... ἔχει δ’ (die Insel Salamis) ὁμώνυμον πόλιν, τὴν μὲν ἀρχαίαν ἔρημον πρὸς Αἴγιναν τετραμμένην καὶ πρὸς νότον, καθάπερ καὶ Αἰσχύλος εἴρηκεν·
‘Αἴγινα δ’ αὕτη πρὸς νότου κεῖται πνοάσ‘,
5τὴν δὲ νῦν ἐν κόλπωι κειμένην ἐπὶ χερρονησοειδοῦς τόπου συνάπτοντος πρὸς τὴν Ἀττικήν.

44

A

747

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 337, 6 = Phot. 15, 6 Reitz.: ‘ἀγέλαστοσ‘· ὁ μὴ πρὸς γέλωτα ἐπιτήδειος, καὶ ὁ στυγνός. ἔστι δὲ καὶ πέτρα Ἀθήνησιν οὕτω λεγομένη. Αἰσχύλος δέ φησι καὶ ‘φρὴν ἀγέλαστοσ‘. οὐκοῦν οὐκ ἐκώλυσε λέγειν καὶ ‘νοῦς ἀγέλαστοσ‘ καὶ ‘διάνοια ἀγέλαστοσ‘
5καὶ τὰ ὅμοια (aus Phrynichos, F 60 p. 140, 22 v. Borr.?).

44

A

748a

 ——An. Gr. Bekker. 347, 32 = Phot. 36, 23 Reitz. ≌ Etym. Genuin. p. 13, 10 Mi. [Etym. Magn. p. 21, 31 Gaisf.]: ‘ἄειλα‘· τὰ πολύσκια χωρία, κατὰ στέρησιν τῆς ‘ἕλησ‘· οὕτως Αἰσχύλος.

44

A

748b

Hesych. Lex. Α 1285 L. (aus Diogenian.) = Etym. Magn. p. 21,
39 Gaisf.: ‘ἄειλα πεδία‘· ἀνήλια, ‘εἵλη‘ γὰρ ἡ τοῦ ἡλίου αὐγή.

44

A

749a

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 349, 6 = Phot. 38, 28 Reitz.: ‘ἀηδόνειος θρῆνοσ‘· Αἰσχύλος·
‘θρηνεῖ δὲ γόον ˈ τὸν ἀηδόν{ε}ιον‘.

44

A

749b

 Hesych. Lex. Α 1502 L. (aus Diogenian.): ‘ἀηδόνιον‘· ἐπὶ μὲν ὕπνου (Nikochares F 16 [I 773] Kock) τὸ ἐλάχιστον, ἐπὶ δὲ λύπης τὸ σφοδρότατον.

44

A

750a

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 47, 12 Reitz.: ‘ἀϊδνόν‘· τὸ ἀφανιστι‐ κόν. οὕτως Αἰσχύλος·

44

A

750b

 Hesych. Lex. Α 1780 L.: ‘ἀϊδνόν‘· μέλαν (aus Kyrillos), ἢ ἀφα‐ νιστικόν (aus Diogenian.).

44

A

751

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 368, 29 = Phot. 61, 21 Reitz.: ‘ἀκνίσωτος οἶκοσ‘· ὁ ἄνευ πυρὸς καὶ κνίσης. οὕτως Αἰσχύλος.

44

A

752

 ——An. Gr. Bekker. 372, 8 = Phot. 65, 1 Reitz.:
‘〈× –〉 ἄκουε ⁝ τὰς ἐμὰς ἐπιστολάσ‘· ἀντὶ τοῦ τῶν ἐμῶν ἐπιστολῶν. οὕτως Αἰσχύλος (aus Phrynichos, F 132 p. 150, 12 v. Borr.?).

44

A

753

 ——An. Gr. Bekker. 382, 29 ≌ Phot. 71, 18 Reitz.: ‘ἀλάστορον‘· ἀντὶ τοῦ ‘ἀλάστορα‘, ἀπὸ εὐθείας τῆς ‘ὁ ἀλάστοροσ‘. Αἰσχύλος ‘μέγαν ἀλάστορον‘ εἶπεν.

44

A

754

 ——An. Gr. Bekker. 383, 31 = Phot. 76, 13 Reitz.: ‘ἀλκάθω‘ καὶ ‘ἀλκαθεῖν‘· Σοφοκλῆς (F 996 Pears.) καὶ Αἰσχύλος. σημαίνει δὲ τὸ
βοηθεῖν (aus Phrynichos, F 155 p. 153, 6 v. Borr.?).

44

A

755a

——Phot. p. 88, 7 Reitz.: ‘ἁμαρτάδασ‘ Αἰσχύλος ...

44

A

755b

Hesych. Lex. Α 3452 L. (aus Diogenian.): ‘ἁμαρτάδασ‘· ἁμαρτίας.

44

A

755c

Sud. Lex. Α 1492 Adl.: ‘ἁμαρτάδασ‘· ἀπὸ τῆς ‘ἁμαρτάσ‘ εὐθείας.

44

A

756

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. Phot. p. 96, 15 Reitz.: ‘ἀμυντρόν‘ καὶ ‘ἀμυνάν‐ δρωσ‘ Αἰσχύλος, ‘ἀμύνανδρον‘ δὲ Σοφοκλῆς (F 1003 Pears.).

44

A

757

 ——An. Gr. Bekker. 421, 5: ‘ἀπέλλητοι‘· ἀνταγωνισταί (?). οὕτως Αἰσχύλος.

44

A

758a

 ————450, 4 (aus Phrynichos, F 264 p. 166, 9 v. Borr.): ‘ἀρχῆθεν‘ οὐκ ἔστι παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, πλὴν παρ’ Αἰσχύλωι, παρ’ Ἡροδότωι (I 131 u. a.) δέ ἐστι καὶ τοῖς Ἴωσιν.

44

A

758b

 Phrynich. Ἐκλογὴ ῥημ. καὶ ὀνομ. Ἀττικῶν F 75 p. 176 Rutherf. (vgl. Σοφιστ. προπαρασκ. p. 9, 9 v. Borr.): ‘ἀρχῆθεν‘ ποιηταὶ λέγουσι, τῶν δὲ καταλογάδην δοκίμων οὐδείς, ἀλλ’ ‘ἐξ ἀρχῆσ‘.

44

A

759

 Συναγ. λέξ. χρησίμ. An. Gr. Bekker. 450, 30: ‘ἆσαι‘· βλάψαι. οὕτως Αἰσχύλος.

44

A

760

 ————467, 9: ‘αὐτόκρανον‘ λόγον τὸν ἐξ ἑαυτοῦ τὸ τέλος ἐπι‐ φέροντα. οὕτως Αἰσχύλος.

44

A

761

——Phot. I 246, 8 Nab. = Etym. Genuin. p. 140, 5 Mi. [Etym.
Magn. p. 409, 46 Gaisf.]: ‘ζεῦγοσ‘· τὸ ἐκ δυοῖν τινων ζευγνύμενον, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐκ πλειόνων. καὶ γὰρ καὶ Ἰσοκράτης (Anfang von Π. τοῦ ζεύγους?) ‘τέθριππον ζεῦγοσ‘ εἶπεν, καὶ Αἰσχύλος
5
‘ζεῦγος τέθριππον 〈– ⏑ – × – ⏑ ×〉‘. ὥστε, κἂν ἐκ τεσσάρων κἂν ἐκ πέντε ἦι, ‘ζεῦγοσ‘ αὐτὸ καλοῦσιν.

44

A

762

 ——Phot. I 359, 12 Nab. ~ Der Antiattizist p. 101, 30 Bekker: ‘κυντερώτατα‘ καὶ ‘κυντατώτατα‘ λέγουσιν. Εὔβουλος Παρμενίσκωι (F 85 [II 194] Kock). ἀπὸ τῶν ἐκείνου καὶ τὰ ‘κυντερώτατα‘ (ebenda). Φερε‐ κράτης Λήροις (F 106 [I 174) Kock)·
5
‘ἔπειτα ἕτερα
τούτων ποιοῦντα πολλὰ κυντερώτερα‘. καὶ Αἰσχύλος.

44

A

763

 ——Phot. I 373, 11 Nab. ≌ Hesych. Lex. III 11, 5 Schm. ≌ Herodian. Π. καθολ. προσωιδ. I 101, 9 L. (Etym. Magn. p. 474, 4 Gaisf. ~ Etym. Gudian. p. 281, 57 Sturz): ‘λάμπουρισ‘· ἡ ἀλώπηξ. παρ’ Αἰσχύλωι.

44

A

764

 ——Phot. I 437, 4 = 13 Nab. ~ Hesych. Lex. III 138, 8 Schm.:
‘ναρᾶς τε Δίρκης 〈– ⏑ – × – ⏑ ×〉‘· ῥευστικῆς. Αἰσχύλος (‘Laïos‘ oder ‘Oidipus‘?).

44

A

765

 ——Phot. p. 64, 6 Reitz.: ... καθόλου δὲ ποικίλως χρῶνται τῶι ὀνόματι (scil. ‘ὀργάζω‘). καὶ γὰρ ἐπὶ τοῦ βρέξαι, ὡς Ἀρχίλοχος (fehlt bei
Diehl3). Αἰσχύλος δὲ ἐπὶ τοῦ παίοντα ἐξελαύνειν καὶ μαλάττειν τίθησι. Σοφοκλῆς δὲ ἐν Αἰγεῖ τὸν Θησέα στρέφοντα καὶ μαλάττοντα τοὺς λύγους
5ποιῆσαι δεσμὰ τῶι ταύρωι· λέγει δὲ οὕτως· (F 25 Pears.)
‘κλωστῆρσι χειρῶν ὀργάσας κατήνυσε
σειραῖα δεσμά‘ ....

44

A

766

 ——An. Gr. Bachmann. I 322, 19 = Phot. II 38, 10 Nab. ≌ Hesych. Lex. III 242, 1 Schm.: ‘οὐρανιζέτω‘· πρὸς τὸν οὐρανὸν δι‐ ικνείσθω. Αἰσχύλος.

44

A

767

 ——Phot. II 87, 13 Nab. ≌ Hesych. Lex. III 329, 13 Schm.: ‘πεφρασμένοσ‘· παρεσκευασμένος εἰς τὸ ‘φρασθῆναι‘, προσεκτικὴν ἔχων διάνοιαν. Αἰσχύλος.

44

A

768

——Phot. II 103, 5 Nab.: ‘πρέψαι‘· τὸ ὁμοιῶσαι. Αἰσχύλος.

44

A

769

 Zenob. Παροιμ. 585: ‘Σαρδόνιος γέλωσ‘· Αἰσχύλος. 〈Δήμων (327 F 18 Jac.) δ’〉 ἐν τοῖς Περὶ παροιμιῶν περὶ τούτου φησὶν οὕτως· (es folgt der Text von Schol. vulg. Homer. Odyss. υ 302 = Hesych. Lex.
IV 11, 9 Schm.: F 18a Jac.).