TLG 0072 013 :: ANONYMI GRAMMATICI :: Fragmentum grammaticum (P. Amh. 2.21)

ANONYMI GRAMMATICI Gramm.
(Varia)

Fragmentum grammaticum (P. Amh. 2.21)

Source: Wouters, A. (ed.), The grammatical papyri from Graeco–Roman Egypt. Contributions to the study of the ‘ars grammatica‘ in antiquity. Brussels: Paleis der Academiën, 1979: 190–191.

Citation: (Line)

1σιν αἱ μὲν κυρίως λεγόμεναι ζ, αἵδε, ὀξ[εῖα, βαρεῖα,] περισπωμένη, δασεῖα, ψιλή, μακρά, βραχεῖ[α. τούτων] τονι [κ]αὶ μὲ[ν] ⟦.⟧ γ, ὀξεῖα, βαρεῖα, περισπωμ[ένη. χρονι]‐ [κ]αὶ δ[ὲ] δύο, δα[σ]εῖα ἢ ψιλή. πνευματικαὶ δὲ β, [μακρά, βραχεῖα.]
5αἱ δ[ὲ] 〈κατα〉χρηστικ̣ῶς λεγόμεναι ⟦ε⟧ καὶ [σ]ημείω[ν τρεῖς,] ἀποστροφή, ὑφέν, διαστολὴ καθ’ {ε}ἱδίαν. ὀξεί[ας μὲν] ὑπ[ο]δ⟦ε⟧είγματος χάριν, οἷον εὔνους, βαρεία[ς] δ[ὲ οἷον ...] περισπωμένης δ’ οἷον εὖχος, δα[σ]είας οἷον α̣[.... ψιλῆς] οἷο[ν] ἔ̣πο̣ς, μακρᾶ〈σ〉 οἷον ὔλη, βραχείας οἷον ὔδ[ωρ, ἀποστρο]‐
10φῆς οἷον ὡς ἔφατ’, ὑφὲν οἷον «πρὸς κοτυλη[Partial Letter]δ̣[ονόφιν]», διαστολῆ〈σ〉 καθ’ {ε}ἱδίαν οἷον «ἐμοὶ δ’ ὄνομ[α, κλυτὸν Αἴ]‐ θων» ..ε[.]ιδης, Νη̣λεεΐδες:
12spatium μέρη τοῦ λόγου ἐστὶν κατὰ μέν τενας θ, τ[αῦτα, ὄνο]‐ μα, προσηγορία, μετοχή, ἄρθρον, ἀντωνυμ̣[ία, κατὰ]
15δὲ τὴν συμπεφωνημένην ἀγριβὴ π̣[αράδοσιν] η. συναιροῦσι γὰρ εἰς ἓν τήν δε προσηγορ[ίαν, ⟦μετο]‐ χην⟧, ⟦αρθρον⟧, ⟦αντ⟧ καὶ τὸ ὄνομα καὶ τὴν μ[ετοχὴν μετὰ τὸ] ὄνομα ἀποδ⟦ε⟧ίδοντες, τοῦτ’ ἔστι κύριο[ν τῶν τῇ] πτωτικῇ κλ{ε}ίσ〈ε〉ι ὑ̣π̣ο̣πιπτόντων μερῶ[ν ...... ]
20τὰ δὲ ὑποπίπτοντα {τῶν} τῇ πτωτικῇ κλ[ίσει ἐστὶ] τ[ά]δε, ὄνομα, προσηγορία, μετοχή, ἄρθρ[ον, ἀντω]‐ ν[υ]μία. τούτ⟦ο⟧‵ω′ν ⟦τον ηκ̣εμεν⟧‵τῶν ὀνομάτων ἐστὶν′ τρία 〈γένη〉, κατὰ [δέ τινας] π̣έ̣ν̣τε, ⟦ορθ̣η, γενικη⟧ ἀρσενικόν, θηλυ[κόν, οὐδέτε]‐ ρ[ο]ν, κοινὸν καὶ ἐπίκοινον. ἀρσενικὸν̣ [μὲν οὖν]190
25ἐστιν οὗ προτάσσεται 〈ἐπὶ〉 τῆς ὀρθῆ̣ς ἑνικῆ̣[ς πτώσε]‐ ως ἄρθρον τὸ ὁ, οἷον ὁ Ἀρίσταρτος. θηλυ[κὸν δέ] ἐστιν οὗ προτάσσεται 〈ἐπὶ〉 τῆς ὀρθῆς ἑν[ι]κῆς̣ [πτώσεως] ἄρθρον τὸ ἡ, οἷον ἡ Ἑλένη. οὐδ[έ]τερον δέ̣ [ἐστιν οὗ προτάσ]‐ σεται 〈ἐπὶ〉 τῆς ὀρθῆς ἑνικῆς πτώσεως ἄρθρον̣ [τὸ τό, οἷ]‐
30ον τὸ παιδεῖον. κοινὸν δέ ἐστιν ὃ τὰς μ[ὲν πτώ]‐ σ̣[ει]ς ἔ̣χ̣ε̣[ι] τ̣ὰς αὐτάς, ὑποτάσσεται δὲ ἄρθρο[ις διαφόροις,] [οἷον ἵ]π̣[πο]ς̣, βοῦς, ὄνος, λίθος καὶ τὰ ὁμοῖα. [λέγομεν] γ̣[ὰρ ὁ] ἴππος καὶ ἡ ἴππος καὶ ὁ βοῦς καὶ ἡ βο[ῦς καὶ ὁ ὄνος] κ[αὶ] ἡ ὄνος καὶ ὁ λίθος καὶ ἡ λίθος Idiosyncratic Papyrological Punctuation ἐπίκοιν[ον δὲ]
35ὃ διὰ μ{ε}ίας λέξεως τό δε ἀρσενικὸν καὶ [τὸ θηλυκὸν] σ̣η̣μ̣έ̣ν̣ε̣ι̣ ⟦δε⟧‵τῷ′ δὲ ἑτέρῳ̣ τῶν ἄρθρων προκατ̣[ειλημμέ]‐ νον ἤτοι ἀρσενικῷ{ν} ἢ θηλυκῷ{ν} καθ[ ±’7 ]
ε̣[.]..[.] οἷον ἀετός, χελιδών, ἡ χε〈λι〉δ̣ών. [ ±7 ]191