TLG 0072 008 :: ANONYMI GRAMMATICI :: Fragmentum grammaticum (P. Oslo 2.13)

ANONYMI GRAMMATICI Gramm.
(Varia)

Fragmentum grammaticum (P. Oslo 2.13)

Source: Wouters, A. (ed.), The grammatical papyri from Graeco–Roman Egypt. Contributions to the study of the ‘ars grammatica‘ in antiquity. Brussels: Paleis der Academiën, 1979: 143–147.

Citation: (Line)

1[Break in Text (point at which text breaks off for an unknown length)]
1[ ]σ̣τοι‐ [χει ]στοι‐ [χει ].τη [ φάρ]υ̣νγος
5[ ]ουτο [ ].ον [ ]δ̣ε̣ [ ]του [ ]ιστη‵ν′
10[ ]ο̣λ̣ι̣ν̣ [ ]τ̣α̣ι̣ [...]ν̣ι̣[.....]θ[..].α̣ υ̣π̣ο̣[.]ω̣.α̣[......]ε̣ι̣ ε̣σθαιτ̣[.]ο̣ν̣[....]ο̣
15σ̣τ̣ο̣ι̣χ̣ε̣ῖ̣α̣ μεν[...] ὀ̣ν̣ο̣μ̣άζομεν [....]
τ.ουτο̣νπω.[....] ⸏[.]ι̣ κατ̣ὰ λό[γον ..] [..]τ[α]ξ[...]τ̣α̣ [στοι]χ̣εῖα143
20α̣.[.]ι̣ν̣[...]ο[......]ν ε̣υ̣σοφ. ἀ̣π̣ὸ τ[οῦ στε]ί‐ χε̣ι̣ν̣ α̣λ̣λ̣.μ̣[...].οις π̣α̣[.....]κ̣ο̣[....]η̣‐ μέν[ω]ν αὐτῶν̣ ἐ̣ν̣
25ταῖς συλλαβαῖς [ἁ]ρ[μο]‐ γῆ̣[ς τιν]ο̣ς̣ καὶ ἀκολου‐ θί̣α̣ς̣ ἧ̣ς̣ χωρὶς οὐ δυνα‐ τὸν ἐξ οἵων ποτὲ ἀτάκτως παραλαμ‐
30βανομένων τὴν συλλαβὴν ἀποτελεῖ̣ν̣ τῇ φωνῇ διὰ τὸ ἀρχὰς [εἶναι] τ̣ῆ̣ς̣ ἐ̣νγραμ‐ μ̣[άτου] φωνῆ[ς] καὶ πᾶ(σαν)
35συλλαβὴν ἐξ αὐτῶν σ[υ]νεσ̣τ̣άναι καὶ εἰς αὐ‐ ⸏τὰ ἀναλύεσθαι. κα[τὰ] τ̣ὸ̣ν δὴ λόγον κ̣αὶ τοῦ [σύ]μπα〈ν〉τος κόσμου σ̣το[ι]‐
40[χεῖ]α ἀπέφηναν [ο]ἱ [σοφοὶ]
[τὰ] πρῶτα καὶ [τὰ] ἀσ(ύ)ν‐ [θε]τα ἐξ ὧν τὰ ὅλα δ[ο]‐ κ̣ε̣ῖ̣ συνεστάναι καὶ εἰ[ς] αὐτὰ τὴν ἀνάλυσιν144
45ἀναλαμβάνειν. γράμ‐ μα[τ]α δὲ διὰ τί ὠνομάσ‐ θη; διὰ τὸ τὴν καταγραφ̣ὴ̣ν̣ {φην} αὐτῶν γραμμ̣ῆς̣ π̣ο̣ι̣ή̣‐ σ̣ε̣ι̣ [γί]νεσθαι, ὅπερ ἐστὶν

(50)

ξυσμῆς. ἔλεγον γὰρ [οἱ παλαιο]ὶ τὸ καταξῦ‐ [σαι γράψαι]. τοῦτο δὲ καὶ [ὁ πο(ιητὴς) ἐμφαν]ὲς ἐποίησε̣ν. [ἐπὶ Μενελ]άου μὲν
55[γάρ φησι «ἀ]κ̣ρότατον [δ’ ἄρ’ ὀϊ]στὸς ἐπέγραψε [χρόα φω]τός». ἐπὶ δὲ Δι‐ [ομήδους], τοῦ διασύρο̣ν‐ [τος τὴν γ]ενομένην αὐ‐
60[τῷ] δ̣ι̣ὰ̣ τοῦ βέλους ὑπὸ [Ἀ]λ̣ε[ξάν]δρου τρῶσιν, [λέγ]ει [ὁ αὐ]τός «νῦν δέ μ’ ἐ‐
πιγράψας ταρσὸν ποδὸς εὔχε‵αι′ αὔτως»,145
65ὅπερ {ες} ἐστὶν ὁμοίως [λ]έ[γ]ον τῷ καταξῦσαι. [τ]ῶν δὲ κδ [σ]τοιχείων ἃ μέν ἐστιν [φ]ω̣ν̣ή̣ε̣ν̣τ̣α̣, ἃ δὲ σύμφωνα. καὶ φωνή‐ [εν]τα̣ {ἃ δὲ σύμφωνα καὶ φω‐
70ν[ή]εντ[α]} μέν ἐστιν ζ, α, ε, η, ι, {ι}, ο, υ, ω. [σύ]μφωνα δὲ ιζ, β, γ, δ, ζ, θ, κ, λ, μ, ν, ξ, π, ρ, ς, τ, φ, χ, ψ. τῶν δὲ φ[ωνηέντων] μακρὰ μ[έν ἐστι β, η, ω.]
75βραχ̣έα δ[ὲ β, ε, ο. δίχρο]‐ να δ̣ὲ̣ τρία, [α, ι, υ. ὀνο]‐ μάζ̣εται δ[ὲ ταῦτα] δίχρο̣να δ̣[ιότι καὶ] ἐκτείν[εται καὶ συστέλ]‐
80λεται, τὸ μ[ὲν α, οἷον] «Ἀπόλλωνι [ἄνακτι», τὸ] δὲ ι, « ἴομεν [ἠὲ τῷ εὖχοσ»?] τὸ δὲ υ, «ὕδατ[ι λευκῷ»? καὶ ὄ]‐ νομα τίθετ[αι ἀμφίβολα, ὅπερ]
85ἐστὶν ὁμοῖ[ον τῷ δίχρονα, ἐκ] τ̣ῶ̣ν̣ δ̣ὲ̣ συνφ[ώνων ἡμί]‐ φ̣ω̣ν̣α̣ μέν [ἐστιν η, λ, μ, ν,] ρ̣, ζ̣, ξ̣, ς, ψ. ἄ[φωνα δὲ θ,] β̣, γ̣, δ, κ, π, τ, [θ, φ, χ. τῶν δὲ]
90σ̣υ̣ν̣φώνων [διπλᾶ μέν] ἐ̣σ̣τ̣ι̣ν̣ γ̣, ζ, [ξ, ψ, διπλᾶ] δ̣ὲ̣ ε̣ἴ̣ρηται [ὅτι ἓν ἕκ]ασ[τον]
α̣ὐ̣τῶν ἐκ β συ[μφών]ων σ̣ύ̣νκειται, τ[ὸ] μὲν ζ146
95ἐκ τοῦ σ[καὶ δ], τὸ δὲ ξ ἐ[κ τ]οῦ ςκ, τὸ μὲν ψ ἐκ τ[οῦ] π καὶ ς̣. ἄλλως τε κα[ὶ] ἐ̣ν τ̣οῖς μέτροις ἕκασ̣‐ τ[ον] αὐτῶν πρὸς δύο̣

(100)

τῶν ἄλλων συνφώ̣ν̣ω̣ν̣ [μετ]ρικὴν ἔχει [ε]ἰσότητα. [ἀμε]τάβολα δέ ἐστιν δ̣, ἃ κ̣αὶ κοινὰ καὶ ὑγρὰ καλ[εῖ]‐
ται147