|
TLG 0062 068 :: LUCIANUS :: Dialogi deorum LUCIANUS Soph. Scholia: Cf. SCHOLIA IN LUCIANUM (5029) Dialogi deorum Citation: Dialogue — section — (line) | ||
D Deor.t1 | ΘΕΩΝ ΔΙΑΛΟΓΟΙ | |
D Deor.1t | ΑΡΕΩΣ ΚΑΙ ΕΡΜΟΥ | |
D Deor.1.1 | ΑΡΗΣ | |
| 1 | Ἤκουσας, ὦ Ἑρμῆ, οἷα ἠπείλησεν ἡμῖν ὁ Ζεύς, ὡς ὑπεροπτικὰ καὶ ὡς ἀπίθανα; Ἢν ἐθελήσω, φησίν, ἐγὼ μὲν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ σειρὰν καθήσω, ὑμεῖς δὲ ἀποκρεμασθέντες κατασπᾶν βιάσεσθέ με, ἀλλὰ | |
|---|---|---|
| 5 | μάτην πονήσετε· οὐ γὰρ δὴ καθελκύσετε· εἰ δὲ ἐγὼ θελήσαιμι ἀνελκύσαι, οὐ μόνον ὑμᾶς, ἀλλὰ καὶ τὴν γῆν ἅμα καὶ τὴν θάλασσαν συνανασπάσας μετεωριῶ· καὶ τἆλλα ὅσα καὶ σὺ ἀκήκοας. ἐγὼ δὲ ὅτι μὲν καθ’ ἕνα πάντων ἀμείνων καὶ ἰσχυρό‐ | |
| 10 | τερός ἐστιν οὐκ ἂν ἀρνηθείην, ὁμοῦ δὲ τῶν τοσούτων ὑπερφέρειν, ὡς μὴ καταβαρήσειν αὐτόν, ἢν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν προσλάβωμεν, οὐκ ἂν πεισθείην. | |
| 13 | ΕΡΜΗΣ | |
D Deor.1.2 | Εὐφήμει, ὦ Ἄρες· οὐ γὰρ ἀσφαλὲς λέγειν τὰ τοιαῦτα, μὴ καί τι κακὸν ἀπολαύσωμεν τῆς φλυαρίας. | |
| 3 | ΑΡΗΣ Οἴει γάρ με πρὸς πάντας ἂν ταῦτα εἰπεῖν, οὐχὶ | |
| 5 | δὲ πρὸς μόνον σέ, ὃν ἐχεμυθήσειν ἠπιστάμην; ὃ γοῦν μάλιστα γελοῖον ἔδοξέ μοι ἀκούοντι μεταξὺ τῆς ἀπειλῆς, οὐκ ἂν δυναίμην σιωπῆσαι πρὸς σέ· μέμνημαι γὰρ οὐ πρὸ πολλοῦ, ὁπότε ὁ Ποσειδῶν καὶ ἡ Ἥρα καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἐπαναστάντες ἐπεβούλευον | 240 |
| 10 | ξυνδῆσαι λαβόντες αὐτόν, ὡς παντοῖος ἦν δεδιώς, καὶ ταῦτα τρεῖς ὄντας, καὶ εἰ μή γε ἡ Θέτις κατελεήσασα ἐκάλεσεν αὐτῷ σύμμαχον Βριάρεων ἑκατόγχειρα ὄντα, κἂν ἐδέδετο αὐτῷ κεραυνῷ καὶ βροντῇ. ταῦτα λογιζομένῳ ἐπῄει μοι γελᾶν ἐπὶ τῇ | |
| 15 | καλλιρρημοσύνῃ αὐτοῦ. | |
| 15 | ΕΡΜΗΣ Σιώπα, φημί· οὐ γὰρ ἀσφαλὲς οὔτε σοὶ λέγειν οὔτ’ ἐμοὶ ἀκούειν τὰ τοιαῦτα. | |
D Deor.2t | ΠΑΝΟΣ ΚΑΙ ΕΡΜΟΥ | |
D Deor.2.1 | ΠΑΝ | |
| 1 | Χαῖρε, ὦ πάτερ Ἑρμῆ. | |
| 1 | ΕΡΜΗΣ Μὴ καὶ σύ γε. ἀλλὰ πῶς ἐγὼ σὸς πατήρ; | |
| 2 | ΠΑΝ Οὐχ ὁ Κυλλήνιος Ἑρμῆς ὢν τυγχάνεις; | |
| 3 | ΕΡΜΗΣ | |
| Καὶ μάλα. πῶς οὖν υἱὸς ἐμὸς εἶ; | 242 | |
| 4 | ΠΑΝ | |
| 5 | Μοιχίδιός εἰμι, ἐξ ἔρωτός σοι γενόμενος. | |
| 5 | ΕΡΜΗΣ Νὴ Δία, τράγου ἴσως τινὸς μοιχεύσαντος αἶγα· ἐμοὶ γὰρ πῶς, κέρατα ἔχων καὶ ῥῖνα τοιαύτην καὶ πώγωνα λάσιον καὶ σκέλη διχαλὰ καὶ τραγικὰ καὶ οὐρὰν ὑπὲρ τὰς πυγάς; | |
| 9 | ΠΑΝ | |
| 10 | Ὅσα ἂν ἀποσκώψῃς με, τὸν σεαυτοῦ υἱόν, ὦ πάτερ, ἐπονείδιστον ἀποφαίνεις, μᾶλλον δὲ σεαυτόν, ὃς τοιαῦτα γεννᾷς καὶ παιδοποιεῖς, ἐγὼ δὲ ἀναί‐ τιος. | |
| 13 | ΕΡΜΗΣ Τίνα καὶ φῄς σου μητέρα; ἤ που ἔλαθον αἶγα | |
| 15 | μοιχεύσας ἔγωγε; | |
| 15 | ΠΑΝ Οὐκ αἶγα ἐμοίχευσας, ἀλλ’ ἀνάμνησον σεαυτόν, εἴ ποτε ἐν Ἀρκαδίᾳ παῖδα ἐλευθέραν ἐβιάσω. τί δα‐ κὼν τὸν δάκτυλον ζητεῖς καὶ ἐπὶ πολὺ ἀπορεῖς; τὴν Ἰκαρίου λέγω Πηνελόπην. | |
| 19 | ΕΡΜΗΣ | |
| 20 | Εἶτα τί παθοῦσα ἐκείνη ἀντ’ ἐμοῦ τράγῳ σε | |
| ὅμοιον ἔτεκεν; | 244 | |
| 21 | ΠΑΝ | |
D Deor.2.2 | Αὐτῆς ἐκείνης λόγον σοι ἐρῶ· ὅτε γάρ με ἐξέπεμπεν ἐπὶ τὴν Ἀρκαδίαν, Ὦ παῖ, μήτηρ μέν σοι, ἔφη, ἐγώ εἰμι, Πηνελόπη ἡ Σπαρτιᾶτις, τὸν πατέρα δὲ γίνωσκε θεὸν ἔχων Ἑρμῆν Μαίας καὶ | |
| 5 | Διός. εἰ δὲ κερασφόρος καὶ τραγοσκελὴς εἶ, μὴ λυπείτω σε· ὁπότε γάρ μοι συνῄει ὁ πατὴρ ὁ σός, τράγῳ ἑαυτὸν ἀπείκασεν, ὡς λάθοι, καὶ διὰ τοῦτο ὅμοιος ἀπέβης τῷ τράγῳ. | |
| 8 | ΕΡΜΗΣ Νὴ Δία, μέμνημαι ποιήσας τοιοῦτόν τι. ἐγὼ οὖν | |
| 10 | ὁ ἐπὶ κάλλει μέγα φρονῶν, ἔτι ἀγένειος αὐτὸς ὢν σὸς πατὴρ κεκλήσομαι καὶ γέλωτα ὀφλήσω παρὰ πᾶσιν ἐπὶ τῇ εὐπαιδίᾳ; | |
| 12 | ΠΑΝ | |
D Deor.2.3 | Καὶ μὴν οὐ καταισχυνῶ σε, ὦ πάτερ· μου‐ σικός τε γάρ εἰμι καὶ συρίζω πάνυ καπυρόν, καὶ ὁ Διόνυσος οὐδὲν ἐμοῦ ἄνευ ποιεῖν δύναται, ἀλλὰ ἑταῖρον καὶ θιασώτην πεποίηταί με, καὶ ἡγοῦμαι | |
| 5 | αὐτῷ τοῦ χοροῦ· καὶ τὰ ποίμνια δὲ εἰ θεάσαιό μου, ὁπόσα περὶ Τεγέαν καὶ ἀνὰ τὸ Παρθένιον ἔχω, πάνυ ἡσθήσῃ· ἄρχω δὲ καὶ τῆς Ἀρκαδίας ἁπάσης· πρῴην δὲ καὶ Ἀθηναίοις συμμαχήσας οὕτως ἠρίστευσα Μαραθῶνι, ὥστε καὶ ἀριστεῖον ᾑρέθη | |
| 10 | μοι τὸ ὑπὸ τῇ ἀκροπόλει σπήλαιον. ἢν γοῦν εἰς | |
| Ἀθήνας ἔλθῃς, εἴσῃ ὅσον ἐκεῖ τοῦ Πανὸς ὄνομα. | 246 | |
| 11 | ΕΡΜΗΣ | |
D Deor.2.4 | Εἰπὲ δέ μοι, γεγάμηκας, ὦ Πάν, ἤδη; τοῦτο γάρ, οἶμαι, καλοῦσίν σε. | |
| 2 | ΠΑΝ Οὐδαμῶς, ὦ πάτερ· ἐρωτικὸς γάρ εἰμι καὶ οὐκ ἂν ἀγαπήσαιμι συνὼν μιᾷ. | |
| 4 | ΕΡΜΗΣ | |
| 5 | Ταῖς οὖν αἰξὶ δηλαδὴ ἐπιχειρεῖς. | |
| 5 | ΠΑΝ Σὺ μὲν σκώπτεις, ἐγὼ δὲ τῇ τε Ἠχοῖ καὶ τῇ Πίτυϊ σύνειμι καὶ ἁπάσαις ταῖς τοῦ Διονύσου Μαινάσι καὶ πάνυ σπουδάζομαι πρὸς αὐτῶν. | |
| 8 | ΕΡΜΗΣ Οἶσθα οὖν, ὦ τέκνον, ὅ τι χαρίσῃ τὸ πρῶτον | |
| 10 | αἰτοῦντί μοι; | |
| 10 | ΠΑΝ Πρόσταττε, ὦ πάτερ· ἡμεῖς μὲν ἴδωμεν ταῦτα. | |
| 11 | ΕΡΜΗΣ Καὶ πρόσιθί μοι καὶ φιλοφρονοῦ· πατέρα δὲ ὅρα μὴ καλέσῃς με ἄλλου ἀκούοντος. | |
D Deor.3t | ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΟΥ | |
D Deor.3.1 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| 1 | Τί ἂν λέγοιμεν; ὁμομητρίους, ὦ Διόνυσε, | |
| ἀδελφοὺς ὄντας Ἔρωτα καὶ Ἑρμαφρόδιτον καὶ Πρίαπον, ἀνομοιοτάτους εἶναι τὰς μορφὰς καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα; ὁ μὲν γὰρ πάγκαλος καὶ τοξότης | 248 | |
| 5 | καὶ δύναμιν οὐ μικρὰν περιβεβλημένος ἁπάντων ἄρχων, ὁ δὲ θῆλυς καὶ ἡμίανδρος καὶ ἀμφίβολος τὴν ὄψιν· οὐκ ἂν διακρίναις εἴτ’ ἔφηβός ἐστιν εἴτε καὶ παρθένος· ὁ δὲ καὶ πέρα τοῦ εὐπρεποῦς ἀνδρικὸς ὁ Πρίαπος. | |
| 9 | ΔΙΟΝΥΣΟΣ | |
| 10 | Μηδὲν θαυμάσῃς, ὦ Ἄπολλον· οὐ γὰρ Ἀφρο‐ δίτη αἰτία τούτου, ἀλλὰ οἱ πατέρες διάφοροι γεγε‐ νημένοι, ὅπου γε καὶ ὁμοπάτριοι πολλάκις ἐκ μιᾶς γαστρός, ὁ μὲν ἄρσην, ἡ δὲ θήλεια, ὥσπερ ὑμεῖς, γίνονται. | |
| 14 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| 15 | Ναί· ἀλλ’ ἡμεῖς ὅμοιοί ἐσμεν καὶ ταὐτὰ ἐπι‐ τηδεύομεν· τοξόται γὰρ ἄμφω. | |
| 16 | ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μέχρι μὲν τόξου τὰ αὐτά, ὦ Ἄπολλον, ἐκεῖνα δὲ οὐχ ὅμοια, ὅτι ἡ μὲν Ἄρτεμις ξενοκτονεῖ ἐν Σκύθαις, σὺ δὲ μαντεύῃ καὶ ἰᾷ τοὺς κάμνοντας. | |
| 19 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| 20 | Οἴει γὰρ τὴν ἀδελφὴν χαίρειν τοῖς Σκύθαις, ἥ γε καὶ παρεσκεύασται, ἤν τις Ἕλλην ἀφίκηταί ποτε εἰς τὴν Ταυρικήν, συνεκπλεῦσαι μετ’ αὐτοῦ | |
| μυσαττομένη τὰς σφαγάς; | 250 | |
| 23 | ΔΙΟΝΥΣΟΣ | |
D Deor.3.2 | Εὖ γε ἐκείνη ποιοῦσα. ὁ μέντοι Πρίαπος, γελοῖον γάρ τί σοι διηγήσομαι, πρῴην ἐν Λαμψάκῳ γενόμενος, ἐγὼ μὲν παρῄειν τὴν πόλιν, ὁ δὲ ὑποδε‐ ξάμενός με καὶ ξενίσας παρ’ αὑτῷ, ἐπειδὴ ἀνεπαυ‐ | |
| 5 | σάμεθα ἐν τῷ συμποσίῳ ἱκανῶς ὑποβεβρεγμένοι, κατ’ αὐτάς που μέσας νύκτας ἐπαναστὰς ὁ γενναῖος —αἰδοῦμαι δὲ λέγειν. | |
| 7 | ΑΠΟΛΛΩΝ Ἐπείρα σε, Διόνυσε; | |
| 8 | ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τοιοῦτόν ἐστι. | |
| 9 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| 10 | Σὺ δὲ τί πρὸς ταῦτα; | |
| 10 | ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τί γὰρ ἄλλο ἢ ἐγέλασα; | |
| 11 | ΑΠΟΛΛΩΝ Εὖ γε, τὸ μὴ χαλεπῶς μηδὲ ἀγρίως· συγγνω‐ στὸς γάρ, εἰ καλόν σε οὕτως ὄντα ἐπείρα. | |
| 13 | ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τούτου μὲν ἕνεκα καὶ ἐπὶ σὲ ἄν, ὦ Ἄπολλον, | |
| 15 | ἀγάγοι τὴν πεῖραν· καλὸς γὰρ σὺ καὶ κομήτης, ὡς καὶ νήφοντα ἄν σοι τὸν Πρίαπον ἐπιχειρῆσαι. | |
| 16 | ΑΠΟΛΛΩΝ Ἀλλ’ οὐκ ἐπιχειρήσει γε, ὦ Διόνυσε· ἔχω γὰρ | |
| μετὰ τῆς κόμης καὶ τόξα. | 252 | |
D Deor.4t | ΕΡΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΙΑΣ | |
D Deor.4.1 | ΕΡΜΗΣ | |
| 1 | Ἔστι γάρ τις, ὦ μῆτερ, ἐν οὐρανῷ θεὸς ἀθλιώτερος ἐμοῦ; | |
| 2 | ΜΑΙΑ Μὴ λέγε, ὦ Ἑρμῆ, τοιοῦτον μηδέν. | |
| 3 | ΕΡΜΗΣ Τί μὴ λέγω, ὃς τοσαῦτα πράγματα ἔχω μόνος | |
| 5 | κάμνων καὶ πρὸς τοσαύτας ὑπηρεσίας διασπώμε‐ νος; ἕωθεν μὲν γὰρ ἐξαναστάντα σαίρειν τὸ συμπόσιον δεῖ καὶ διαστρώσαντα τὴν κλισίαν εὐθετίσαντά τε ἕκαστα παρεστάναι τῷ Διὶ καὶ διαφέρειν τὰς ἀγγελίας τὰς παρ’ αὐτοῦ ἄνω | |
| 10 | καὶ κάτω ἡμεροδρομοῦντα, καὶ ἐπανελθόντα ἔτι κεκονιμένον παρατιθέναι τὴν ἀμβροσίαν· πρὶν δὲ τὸν νεώνητον τοῦτον οἰνοχόον ἥκειν, καὶ τὸ νέκταρ ἐγὼ ἐνέχεον. τὸ δὲ πάντων δεινότατον, ὅτι μηδὲ νυκτὸς καθεύδω μόνος τῶν | |
| 15 | ἄλλων, ἀλλὰ δεῖ με καὶ τότε τῷ Πλούτωνι ψυχα‐ γωγεῖν καὶ νεκροπομπὸν εἶναι καὶ παρεστάναι τῷ δικαστηρίῳ· οὐ γὰρ ἱκανά μοι τὰ τῆς ἡμέρας ἔργα, ἐν παλαίστραις εἶναι καὶ ταῖς ἐκκλησίαις κηρύττειν καὶ ῥήτορας ἐκδιδάσκειν, ἀλλ’ ἔτι καὶ νεκρικὰ | |
| 20 | συνδιαπράττειν μεμερισμένον. | |
D Deor.4.2 | καίτοι τὰ μὲν τῆς Λήδας τέκνα παρ’ ἡμέραν ἑκάτερος ἐν οὐρανῷ | |
| ἢ ἐν ᾅδου εἰσίν, ἐμοὶ δὲ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν κἀκεῖνα καὶ ταῦτα ποιεῖν ἀναγκαῖον, καὶ οἱ μὲν | 254 | |
| 5 | Ἀλκμήνης καὶ Σεμέλης ἐκ γυναικῶν δυστήνων γενόμενοι εὐωχοῦνται ἀφρόντιδες, ὁ δὲ Μαίας τῆς Ἀτλαντίδος διακονοῦμαι αὐτοῖς. καὶ νῦν ἄρτι ἥκοντά με ἀπὸ Σιδῶνος παρὰ τῆς Κάδμου θυγατρός, ἐφ’ ἣν πέπομφέ με ὀψόμενον ὅ τι πράττει ἡ παῖς, | |
| 10 | μηδὲ ἀναπνεύσαντα πέπομφεν αὖθις εἰς τὸ Ἄργος ἐπισκεψόμενον τὴν Δανάην, εἶτ’ ἐκεῖθεν εἰς Βοιωτίαν, φησίν, ἐλθὼν ἐν παρόδῳ τὴν Ἀντιόπην ἰδέ. καὶ ὅλως ἀπηγόρευκα ἤδη. εἰ γοῦν δυνατὸν ἦν, ἡδέως ἂν ἠξίωσα πεπρᾶσθαι, ὥσπερ οἱ ἐν γῇ | |
| 15 | κακῶς δουλεύοντες. | |
| 15 | ΜΑΙΑ Ἔα ταῦτα, ὦ τέκνον· χρὴ γὰρ πάντα ὑπηρε‐ τεῖν τῷ πατρὶ νεανίαν ὄντα. καὶ νῦν ὥσπερ ἐπέμφθης σόβει εἰς Ἄργος, εἶτα εἰς τὴν Βοιωτίαν, μὴ καὶ πληγὰς βραδύνων λάβῃς· ὀξύχολοι γὰρ οἱ | |
| 20 | ἐρῶντες. | |
D Deor.5t | ΠΡΟΜΗΘΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΟΣ | |
D Deor.5.1 | ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ | |
| 1 | Λῦσόν με, ὦ Ζεῦ· δεινὰ γὰρ ἤδη πέπονθα. | 256 |
| 1 | ΖΕΥΣ Λύσω σε, φῄς, ὃν ἐχρῆν βαρυτέρας πέδας ἔχοντα καὶ τὸν Καύκασον ὅλον ὑπὲρ κεφαλῆς ἐπι‐ κείμενον ὑπὸ ἑκκαίδεκα γυπῶν μὴ μόνον κείρεσθαι | |
| 5 | τὸ ἧπαρ, ἀλλὰ καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξορύττεσθαι, ἀνθ’ ὧν τοιαῦθ’ ἡμῖν ζῷα τοὺς ἀνθρώπους ἔπλασας καὶ τὸ πῦρ ἔκλεψας καὶ γυναῖκας ἐδημιούργησας; ἃ μὲν γὰρ ἐμὲ ἐξηπάτησας ἐν τῇ νομῇ τῶν κρεῶν ὀστᾶ πιμελῇ κεκαλυμμένα παραθεὶς καὶ τὴν | |
| 10 | ἀμείνω τῶν μοιρῶν σεαυτῷ φυλάττων, τί χρὴ λέγειν; | |
| 11 | ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ Οὔκουν ἱκανὴν ἤδη τὴν δίκην ἐκτέτικα τοσοῦτον χρόνον τῷ Καυκάσῳ προσηλωμένος τὸν κάκιστα ὀρνέων ἀπολούμενον ἀετὸν τρέφων τῷ ἥπατι; | |
| 14 | ΖΕΥΣ | |
| 15 | Οὐδὲ πολλοστημόριον τοῦτο ὧν σε δεῖ παθεῖν. | |
| 15 | ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ Καὶ μὴν οὐκ ἀμισθί με λύσεις, ἀλλά σοι μηνύσω τι, ὦ Ζεῦ, πάνυ ἀναγκαῖον. | |
| 17 | ΖΕΥΣ | |
D Deor.5.2 | Κατασοφίζῃ με, ὦ Προμηθεῦ. | |
| 1 | ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ Καὶ τί πλέον ἕξω; οὐ γὰρ ἀγνοήσεις αὖθις ἔνθα ὁ Καύκασός ἐστιν, οὐδὲ ἀπορήσεις δεσμῶν, ἤν | |
| τι τεχνάζων ἁλίσκωμαι. | 258 | |
| 4 | ΖΕΥΣ | |
| 5 | Εἰπὲ πρότερον ὅντινα μισθὸν ἀποτίσεις ἀναγ‐ καῖον ἡμῖν ὄντα. | |
| 6 | ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ Ἢν εἴπω ἐφ’ ὅ τι βαδίζεις νῦν, ἀξιόπιστος ἔσομαί σοι καὶ περὶ τῶν ὑπολοίπων μαντευόμενος; | |
| 8 | ΖΕΥΣ Πῶς γὰρ οὔ; | |
| 9 | ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ | |
| 10 | Παρὰ τὴν Θέτιν, συνεσόμενος αὐτῇ. | |
| 10 | ΖΕΥΣ Τουτὶ μὲν ἔγνως· τί δ’ οὖν τὸ ἐπὶ τούτῳ; δοκεῖς γὰρ ἀληθές τι ἐρεῖν. | |
| 12 | ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ Μηδέν, ὦ Ζεῦ, κοινωνήσῃς τῇ Νηρεΐδι· ἢν γὰρ αὕτη κυοφορήσῃ ἐκ σοῦ, τὸ τεχθὲν ἴσα ἐργάσεταί | |
| 15 | σε οἷα καὶ σὺ ἔδρασας— | |
| 15 | ΖΕΥΣ Τοῦτο φῄς, ἐκπεσεῖσθαί με τῆς ἀρχῆς; | |
| 16 | ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ Μὴ γένοιτο, ὦ Ζεῦ. πλὴν τοιοῦτό γε ἡ μῖξις αὐτῆς ἀπειλεῖ. | |
| 18 | ΖΕΥΣ Χαιρέτω τοιγαροῦν ἡ Θέτις· σὲ δὲ ὁ Ἥφαιστος | |
| 20 | ἐπὶ τούτοις λυσάτω. | 260 |
D Deor.6t | ΕΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΔΙΟΣ | |
D Deor.6.1 | ΕΡΩΣ | |
| 1 | Ἀλλ’ εἰ καί τι ἥμαρτον, ὦ Ζεῦ, σύγγνωθί μοι· παιδίον γάρ εἰμι καὶ ἔτι ἄφρων. | |
| 2 | ΖΕΥΣ Σὺ παιδίον ὁ Ἔρως, ὃς ἀρχαιότερος εἶ πολὺ Ἰαπετοῦ; ἢ διότι μὴ πώγωνα μηδὲ πολιὰς ἔφυσας, | |
| 5 | διὰ ταῦτα καὶ βρέφος ἀξιοῖς νομίζεσθαι γέρων καὶ πανοῦργος ὤν; | |
| 6 | ΕΡΩΣ Τί δαί σε μέγα ἠδίκησα ὁ γέρων ὡς φῂς ἐγώ, διότι με καὶ πεδῆσαι διανοῇ; | |
| 8 | ΖΕΥΣ Σκόπει, ὦ κατάρατε, εἰ μικρά, ὃς ἐμοὶ μὲν | |
| 10 | οὕτως ἐντρυφᾷς, ὥστε οὐδέν ἐστιν ὃ μὴ πεποίηκάς με, σάτυρον, ταῦρον, χρυσόν, κύκνον, ἀετόν· ἐμοῦ δὲ ὅλως οὐδεμίαν ἥντινα ἐρασθῆναι πεποίηκας, οὐδὲ συνῆκα ἡδὺς γυναικὶ διὰ σὲ γεγενημένος, ἀλλά με δεῖ μαγγανεύειν ἐπ’ αὐτὰς καὶ κρύπτειν | |
| 15 | ἐμαυτόν· αἱ δὲ τὸν μὲν ταῦρον ἢ κύκνον φιλοῦσιν, | |
| ἐμὲ δὲ ἢν ἴδωσι, τεθνᾶσιν ὑπὸ τοῦ δέους. | 262 | |
| 16 | ΕΡΩΣ | |
D Deor.6.2 | Εἰκότως· οὐ γὰρ φέρουσιν, ὦ Ζεῦ, θνηταὶ οὖσαι τὴν σὴν πρόσοψιν. | |
| 2 | ΖΕΥΣ Πῶς οὖν τὸν Ἀπόλλω ὁ Βράγχος καὶ ὁ Ὑά‐ κινθος φιλοῦσιν; | |
| 4 | ΕΡΩΣ | |
| 5 | Ἀλλὰ ἡ Δάφνη κἀκεῖνον ἔφευγε καίτοι κο‐ μήτην καὶ ἀγένειον ὄντα. εἰ δ’ ἐθέλεις ἐπέραστος εἶναι, μὴ ἐπίσειε τὴν αἰγίδα μηδὲ τὸν κεραυνὸν φέρε, ἀλλ’ ὡς ἥδιστον ποίει σεαυτὸν, ἁπαλὸν ὀφθῆναι, καθειμένος βοστρύχους, τῇ μίτρᾳ τού‐ | |
| 10 | τους ἀνειλημμένος, πορφυρίδα ἔχε, ὑποδέου χρυ‐ σίδας, ὑπ’ αὐλῷ καὶ τυμπάνοις εὔρυθμα βαῖνε, καὶ ὄψει ὅτι πλείους ἀκολουθήσουσί σοι τῶν Διονύσου Μαινάδων. | |
| 13 | ΖΕΥΣ Ἄπαγε· οὐκ ἂν δεξαίμην ἐπέραστος εἶναι | |
| 15 | τοιοῦτος γενόμενος. | |
| 15 | ΕΡΩΣ Οὐκοῦν, ὦ Ζεῦ, μηδὲ ἐρᾶν θέλε· ῥᾴδιον γὰρ τοῦτό γε. | |
| 17 | ΖΕΥΣ Οὔκ, ἀλλὰ ἐρᾶν μέν, ἀπραγμονέστερον δὲ αὐτῶν ἐπιτυγχάνειν· ἐπὶ τούτοις αὐτοῖς ἀφίημί | |
| 20 | σε. | 264 |
D Deor.7t | ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΕΡΜΟΥ | |
D Deor.7.1 | ΖΕΥΣ | |
| 1 | Τὴν τοῦ Ἰνάχου παῖδα τὴν καλὴν οἶσθα, ὦ Ἑρμῆ; ΕΡΜΗΣ Ναί· τὴν Ἰὼ λέγεις; | |
| 4 | ΖΕΥΣ | |
| 5 | Οὐκέτι παῖς ἐκείνη ἐστίν, ἀλλὰ δάμαλις. | |
| 5 | ΕΡΜΗΣ Τεράστιον τοῦτο· τῷ τρόπῳ δ’ ἐνηλλάγη; | |
| 6 | ΖΕΥΣ Ζηλοτυπήσασα ἡ Ἥρα μετέβαλεν αὐτήν. ἀλλὰ καὶ καινὸν ἄλλο τι δεινὸν ἐπιμεμηχάνηται τῇ κακοδαίμονι· βουκόλον τινὰ πολυόμματον Ἄργον | |
| 10 | τοὔνομα ἐπέστησεν, ὃς νέμει τὴν δάμαλιν ἄϋπνος ὤν. | |
| 11 | ΕΡΜΗΣ Τί οὖν ἡμᾶς χρὴ ποιεῖν; | |
| 12 | ΖΕΥΣ Καταπτάμενος ἐς τὴν Νεμέαν—ἐκεῖ δέ που ὁ Ἄργος βουκολεῖ—ἐκεῖνον ἀπόκτεινον, τὴν δὲ Ἰὼ | |
| 15 | διὰ τοῦ πελάγους ἐς τὴν Αἴγυπτον ἀγαγὼν Ἶσιν ποίησον· καὶ τὸ λοιπὸν ἔστω θεὸς τῶν ἐκεῖ καὶ τὸν Νεῖλον ἀναγέτω καὶ τοὺς ἀνέμους ἐπιπεμπέτω | |
| καὶ σῳζέτω τοὺς πλέοντας. | 266 | |
D Deor.8t | ΗΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΟΣ | |
D Deor.8.1 | ΗΡΑ | |
| 1 | Ἐξ οὗ τὸ μειράκιον τοῦτο. ὦ Ζεῦ, τὸ Φρύγιον ἀπὸ τῆς Ἴδης ἁρπάσας δεῦρο ἀνήγαγες, ἔλαττόν μοι τὸν νοῦν προσέχεις. | |
| 3 | ΖΕΥΣ Καὶ τοῦτο γάρ, ὦ Ἥρα, ζηλοτυπεῖς ἤδη ἀφε‐ | |
| 5 | λὲς οὕτω καὶ ἀλυπότατον; ἐγὼ δὲ ᾤμην ταῖς γυναιξὶ μόναις χαλεπήν σε εἶναι, ὁπόσαι ἂν ὁμιλήσωσί μοι. | |
| 7 | ΗΡΑ | |
D Deor.8.2 | Οὐδ’ ἐκεῖνα μὲν εὖ ποιεῖς οὐδὲ πρέποντα σεαυτῷ ὃς ἁπάντων θεῶν δεσπότης ὢν ἀπολιπὼν ἐμὲ τὴν νόμῳ γαμετὴν ἐπὶ τὴν γῆν κάτει μοιχεύσων, χρυσίον ἢ σάτυρος ἢ ταῦρος γενόμενος. πλὴν | |
| 5 | ἀλλ’ ἐκεῖναι μέν σοι κἂν ἐν γῇ μένουσι, τὸ δὲ τουτὶ Ἰδαῖον παιδίον ἁρπάσας ἀνέπτης, ὦ γενναιότατε ἀετῶν, καὶ συνοικεῖ ἡμῖν ἐπὶ κεφαλήν μοι ἐπαχθέν, οἰνοχοοῦν δὴ τῷ λόγῳ. οὕτως ἠπόρεις οἰνοχόων, καὶ ἀπηγορεύκασιν ἄρα ἥ τε Ἥβη καὶ ὁ Ἥφαιστος | |
| 10 | διακονούμενοι; σὺ δὲ καὶ τὴν κύλικα οὐκ ἂν ἄλλως λάβοις παρ’ αὐτοῦ ἢ φιλήσας πρότερον αὐτὸν ἁπάντων ὁρώντων, καὶ τὸ φίλημά σοι ἥδιον τοῦ νέκταρος, καὶ διὰ τοῦτο οὐδὲ διψῶν πολλάκις | |
| αἰτεῖς πιεῖν· ὁτὲ δὲ καὶ ἀπογευσάμενος μόνον | 268 | |
| 15 | ἔδωκας ἐκείνῳ, καὶ πιόντος ἀπολαβὼν τὴν κύλικα ὅσον ὑπόλοιπον ἐν αὐτῇ πίνεις, ὅθεν καὶ ὁ παῖς ἔπιε καὶ ἔνθα προσήρμοσε τὰ χείλη, ἵνα καὶ πίνῃς ἅμα καὶ φιλῇς· πρῴην δὲ ὁ βασιλεὺς καὶ ἁπάντων πατὴρ ἀποθέμενος τὴν αἰγίδα καὶ τὸν κε‐ | |
| 20 | ραυνὸν ἐκάθησο ἀστραγαλίζων μετ’ αὐτοῦ ὁ πώγωνα τηλικοῦτον καθειμένος. ἅπαντα οὖν ὁρῶ ταῦτα, ὥστε μὴ οἴου λανθάνειν. | |
| 22 | ΖΕΥΣ | |
D Deor.8.3 | Καὶ τί δεινόν, ὦ Ἥρα, μειράκιον οὕτω καλὸν μεταξὺ πίνοντα καταφιλεῖν καὶ ἥδεσθαι ἀμφοῖν καὶ τῷ φιλήματι καὶ τῷ νέκταρι; ἢν γοῦν ἐπιτρέψω αὐτῷ κἂν ἅπαξ φιλῆσαί σε, οὐκέτι | |
| 5 | μέμψῃ μοι προτιμότερον τοῦ νέκταρος οἰομένῳ τὸ φίλημα εἶναι. | |
| 6 | ΗΡΑ Παιδεραστῶν οὗτοι λόγοι. ἐγὼ δὲ μὴ οὕτω μανείην ὡς τὰ χείλη προσενεγκεῖν τῷ μαλθακῷ τούτῳ Φρυγὶ οὕτως ἐκτεθηλυμένῳ. | |
| 9 | ΖΕΥΣ | |
| 10 | Μή μοι λοιδοροῦ, ὦ γενναιοτάτη, τοῖς παιδικοῖς· οὑτοσὶ γὰρ ὁ θηλυδρίας, ὁ βάρβαρος, ὁ μαλθακός, ἡδίων ἐμοὶ καὶ ποθεινότερος—οὐ βούλομαι δὲ εἰ‐ πεῖν, μή σε παροξύνω ἐπὶ πλέον. | |
| 13 | ΗΡΑ | |
D Deor.8.4 | Εἴθε καὶ γαμήσειας αὐτὸν ἐμοῦ γε οὕνεκα· μέμνησο γοῦν οἷά μοι διὰ τὸν οἰνοχόον τοῦτον | |
| ἐμπαροινεῖς. | 270 | |
| 3 | ΖΕΥΣ Οὔκ, ἀλλὰ τὸν Ἥφαιστον ἔδει τὸν σὸν υἱὸν | |
| 5 | οἰνοχοεῖν ἡμῖν χωλεύοντα, ἐκ τῆς καμίνου ἥκοντα, ἔτι τῶν σπινθήρων ἀνάπλεων, ἄρτι τὴν πυράγραν ἀποτεθειμένον, καὶ ἀπ’ ἐκείνων αὐτοῦ τῶν δακτύλων λαμβάνειν ἡμᾶς τὴν κύλικα καὶ ἐπισπασαμένους γε φιλῆσαι μεταξύ, ὃν οὐδ’ ἂν ἡ μήτηρ σὺ ἡδέως φιλή‐ | |
| 10 | σειας ὑπὸ τῆς ἀσβόλου κατῃθαλωμένον τὸ πρόσωπον. ἡδίω ταῦτα· οὐ γάρ; καὶ παρὰ πολὺ ὁ οἰνοχόος ἐκεῖνος ἔπρεπε τῷ συμποσίῳ τῶν θεῶν, ὁ Γανυμήδης δὲ καταπεμπτέος αὖθις ἐς τὴν Ἴδην· καθάριος γὰρ καὶ ῥοδοδάκτυλος καὶ ἐπισταμένως | |
| 15 | ὀρέγει τὸ ἔκπωμα, καὶ ὅ σε λυπεῖ μάλιστα, καὶ φιλεῖ ἥδιον τοῦ νέκταρος. | |
| 16 | ΗΡΑ | |
D Deor.8.5 | Νῦν καὶ χωλός, ὦ Ζεῦ, ὁ Ἥφαιστος καὶ οἱ δάκτυλοι αὐτοῦ ἀνάξιοι τῆς σῆς κύλικος καὶ ἀσβόλου μεστός ἐστι, καὶ ναυτιᾷς ὁρῶν αὐτόν, ἐξ ὅτου τὸν καλὸν κομήτην τοῦτον ἡ Ἴδη ἀνέθρεψε· | |
| 5 | πάλαι δὲ οὐχ ἑώρας ταῦτα, οὐδ’ οἱ σπινθῆρες οὐδὲ ἡ κάμινος ἀπέτρεπόν σε μὴ οὐχὶ πίνειν παρ’ αὐτοῦ. | |
| 7 | ΖΕΥΣ Λυπεῖς, ὦ Ἥρα, σεαυτήν, οὐδὲν ἄλλο, κἀμοὶ ἐπιτείνεις τὸν ἔρωτα ζηλοτυποῦσα· εἰ δὲ ἄχθῃ | |
| 10 | παρὰ παιδὸς ὡραίου δεχομένη τὸ ἔκπωμα, σοὶ μὲν ὁ υἱὸς οἰνοχοείτω, σὺ δέ, ὦ Γανύμηδες, ἐμοὶ μόνῳ | |
| ἀναδίδου τὴν κύλικα καὶ ἐφ’ ἑκάστῃ δὶς φίλει με καὶ ὅτε πλήρη ὀρέγοις κᾆτα αὖθις ὁπότε παρ’ ἐμοῦ ἀπολαμβάνοις. τί τοῦτο; δακρύεις; μὴ δέδιθι· | 272 | |
| 15 | οἰμώξεται γάρ, ἤν τίς σε λυπεῖν θέλῃ. | |
D Deor.9t | ΗΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΟΣ | |
D Deor.9.1 | ΗΡΑ | |
| 1 | Τὸν Ἰξίονα τοῦτον, ὦ Ζεῦ, ποῖόν τινα τὸν τρόπον ἡγῇ; | |
| 2 | ΖΕΥΣ Ἄνθρωπον εἶναι χρηστόν, ὦ Ἥρα, καὶ συμ‐ ποτικόν· οὐ γὰρ ἂν συνῆν ἡμῖν ἀνάξιος τοῦ συμπο‐ | |
| 5 | σίου ὤν. | |
| 5 | ΗΡΑ Ἀλλὰ ἀνάξιός ἐστιν, ὑβριστής γε ὤν· ὥστε μηκέτι συνέστω. | |
| 7 | ΖΕΥΣ Τί δαὶ ὕβρισε; χρὴ γάρ, οἶμαι, κἀμὲ εἰδέναι. | |
| 8 | ΗΡΑ Τί γὰρ ἄλλο; —καίτοι αἰσχύνομαι εἰπεῖν αὐτό· | |
| 10 | τοιοῦτόν ἐστιν ὃ ἐτόλμησεν. | |
| 10 | ΖΕΥΣ Καὶ μὴν διὰ τοῦτο καὶ μᾶλλον εἴποις ἄν, ὅσῳ καὶ αἰσχροῖς ἐπεχείρησε. μῶν δ’ οὖν ἐπείρα τινά; συνίημι γὰρ ὁποῖόν τι τὸ αἰσχρόν, ὅπερ ἂν σὺ | |
| ὀκνήσειας εἰπεῖν. | 274 | |
| 14 | ΗΡΑ | |
D Deor.9.2 | Αὐτὴν ἐμέ, οὐκ ἄλλην τινά, ὦ Ζεῦ, πολὺν ἤδη χρόνον. καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἠγνόουν τὸ πρᾶγμα, διότι ἀτενὲς ἀφεώρα εἰς ἐμέ· ὁ δὲ καὶ ἔστενε καὶ ὑπεδάκρυε, καὶ εἴ ποτε πιοῦσα παραδοίην τῷ | |
| 5 | Γανυμήδει τὸ ἔκπωμα, ὁ δὲ ᾔτει ἐν αὐτῷ ἐκείνῳ πιεῖν καὶ λαβὼν ἐφίλει μεταξὺ καὶ πρὸς τοὺς ὀφθαλμοὺς προσῆγε καὶ αὖθις ἀφεώρα ἐς ἐμέ· ταῦτα δὲ ἤδη συνίην ἐρωτικὰ ὄντα. καὶ ἐπὶ πολὺ μὲν ᾐδούμην λέγειν πρὸς σὲ καὶ ᾤμην παύσεσθαι | |
| 10 | τῆς μανίας τὸν ἄνθρωπον· ἐπεὶ δὲ καὶ λόγους ἐτόλ‐ μησέ μοι προσενεγκεῖν, ἐγὼ μὲν ἀφεῖσα αὐτὸν ἔτι δακρύοντα καὶ προκυλινδούμενον, ἐπιφραξαμένη τὰ ὦτα, ὡς μηδὲ ἀκούσαιμι αὐτοῦ ὑβριστικὰ ἱκετεύον‐ τος, ἀπῆλθον σοὶ φράσουσα· σὺ δὲ αὐτὸς ὅρα, | |
| 15 | ὅπως μέτει τὸν ἄνδρα. | |
| 15 | ΖΕΥΣ | |
D Deor.9.3 | Εὖ γε ὁ κατάρατος· ἐπ’ ἐμὲ αὐτὸν καὶ μέχρι τῶν Ἥρας γάμων; τοσοῦτον ἐμεθύσθη τοῦ νέκτα‐ ρος; ἀλλ’ ἡμεῖς τούτων αἴτιοι καὶ πέρα τοῦ μετρίου φιλάνθρωποι, οἵ γε καὶ συμπότας αὐτοὺς | |
| 5 | ἐποιησάμεθα. συγγνωστοὶ οὖν, εἰ πιόντες ὅμοια ἡμῖν καὶ ἰδόντες οὐράνια κάλλη καὶ οἷα οὔ ποτε εἶδον ἐπὶ γῆς, ἐπεθύμησαν ἀπολαῦσαι αὐτῶν ἔρωτι ἁλόντες· ὁ δ’ ἔρως βίαιόν τί ἐστι καὶ οὐκ ἀνθρώπων μόνον ἄρχει, ἀλλὰ καὶ ἡμῶν αὐτῶν | |
| 10 | ἐνίοτε. | |
| 10 | ΗΡΑ Σοῦ μὲν καὶ πάνυ οὗτός γε δεσπότης ἐστὶ καὶ | |
| ἄγει σε καὶ φέρει τῆς ῥινός, φασίν, ἕλκων, καὶ σὺ ἕπῃ αὐτῷ ἔνθα ἂν ἡγῆταί σοι, καὶ ἀλλάττῃ ῥᾳδίως ἐς ὅ τι ἂν κελεύσῃ, καὶ ὅλως κτῆμα καὶ παιδιὰ τοῦ | 276 | |
| 15 | ἔρωτος σύ γε· καὶ νῦν τῷ Ἰξίονι οἶδα καθότι συγγνώμην ἀπονέμεις ἅτε καὶ αὐτὸς μοιχεύσας ποτὲ αὐτοῦ τὴν γυναῖκα, ἥ σοι τὸν Πειρίθουν ἔτεκεν. | |
| 18 | ΖΕΥΣ | |
D Deor.9.4 | Ἔτι γὰρ σὺ μέμνησαι ἐκείνων, εἴ τι ἐγὼ ἔπαιξα εἰς γῆν κατελθών; ἀτὰρ οἶσθα ὅ μοι δοκεῖ περὶ τοῦ Ἰξίονος; κολάζειν μὲν μηδαμῶς αὐτὸν μηδὲ ἀπωθεῖν τοῦ συμποσίου· σκαιὸν γάρ· ἐπεὶ | |
| 5 | δὲ ἐρᾷ καὶ ὡς φῂς δακρύει καὶ ἀφόρητα πάσχει— | |
| 5 | ΗΡΑ Τί, ὦ Ζεῦ; δέδια γάρ, μή τι ὑβριστικὸν καὶ σὺ εἴπῃς. | |
| 7 | ΖΕΥΣ Οὐδαμῶς· ἀλλ’ εἴδωλον ἐκ νεφέλης πλασά‐ μενοι αὐτῇ σοι ὅμοιον, ἐπειδὰν λυθῇ τὸ συμπόσιον | |
| 10 | κἀκεῖνος ἀγρυπνῇ, ὡς τὸ εἰκός, ὑπὸ τοῦ ἔρωτος, παρακατακλίνωμεν αὐτῷ φέροντες· οὕτω γὰρ ἂν παύσαιτο ἀνιώμενος οἰηθεὶς τετυχηκέναι τῆς ἐπιθυ‐ μίας. | |
| 13 | ΗΡΑ Ἄπαγε, μὴ ὥρασιν ἵκοιτο τῶν ὑπὲρ αὐτὸν | |
| 15 | ἐπιθυμῶν. | |
| 15 | ΖΕΥΣ Ὅμως ὑπόμεινον, ὦ Ἥρα. ἢ τί γὰρ ἂν καὶ πάθοις δεινὸν ἀπὸ τοῦ πλάσματος, εἰ νεφέλῃ ὁ | |
| Ἰξίων συνέσται; | 278 | |
| 18 | ΗΡΑ | |
D Deor.9.5 | Ἀλλὰ ἡ νεφέλη ἐγὼ εἶναι δόξω, καὶ τὸ αἰσχρὸν ἐπ’ ἐμὲ ἥξει διὰ τὴν ὁμοιότητα. | |
| 2 | ΖΕΥΣ Οὐδὲν τοῦτο φῄς· οὔτε γὰρ ἡ νεφέλη ποτὲ Ἥρα γένοιτ’ ἂν οὔτε σὺ νεφέλη· ὁ δ’ Ἰξίων μόνον | |
| 5 | ἐξαπατηθήσεται. | |
| 5 | ΗΡΑ Ἀλλὰ οἱ πάντες ἄνθρωποι ἀπειρόκαλοί εἰσιν· αὐχήσει κατελθὼν ἴσως καὶ διηγήσεται ἅπασι λέγων συγγεγενῆσθαι τῇ Ἥρᾳ καὶ σύλλε‐ κτρος εἶναι τῷ Διί, καί που τάχα ἐρᾶν με φήσειεν | |
| 10 | αὐτοῦ, οἱ δὲ πιστεύσουσιν οὐκ εἰδότες ὡς νεφέλῃ συνῆν. | |
| 11 | ΖΕΥΣ Οὐκοῦν, ἤν τι τοιοῦτον εἴπῃ, ἐς τὸν ᾅδην ἐμπεσὼν τροχῷ ἄθλιος προσδεθεὶς συμπεριενεχθήσεται μετ’ αὐτοῦ ἀεὶ καὶ πόνον ἄπαυστον ἕξει δίκην διδοὺς οὐ | |
| 15 | τοῦ ἔρωτος—οὐ γὰρ δεινὸν τοῦτό γε—ἀλλὰ τῆς μεγαλαυχίας. | |
D Deor.10t | ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΓΑΝΥΜΗΔΟΥΣ | |
D Deor.10.1 | ΖΕΥΣ | |
| 1 | Ἄγε, ὦ Γανύμηδες—ἥκομεν γὰρ ἔνθα ἐχρῆν— | |
| φίλησόν με ἤδη, ὅπως εἰδῇς οὐκέτι ῥάμφος ἀγκύλον ἔχοντα οὐδ’ ὄνυχας ὀξεῖς οὐδὲ πτερά, οἷος ἐφαινόμην σοι πτηνὸς εἶναι δοκῶν. | 280 | |
| 4 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ | |
| 5 | Ἄνθρωπε, οὐκ ἀετὸς ἄρτι ἦσθα καὶ κατα‐ πτάμενος ἥρπασάς με ἀπὸ μέσου τοῦ ποιμνίου; πῶς οὖν τὰ μὲν πτερά σοι ἐκεῖνα ἐξερρύηκε, σὺ δὲ ἄλλος ἤδη ἀναπέφηνας; | |
| 8 | ΖΕΥΣ Ἀλλ’ οὔτε ἄνθρωπον ὁρᾷς, ὦ μειράκιον, οὔτε | |
| 10 | ἀετὸν, ὁ δὲ πάντων βασιλεὺς τῶν θεῶν οὗτός εἰμι πρὸς τὸν καιρὸν ἀλλάξας ἐμαυτόν. | |
| 11 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ Τί φῄς; σὺ γὰρ εἶ ὁ Πὰν ἐκεῖνος; εἶτα πῶς σύριγγα οὐκ ἔχεις οὐδὲ κέρατα οὐδὲ λάσιος εἶ τὰ σκέλη; | |
| 14 | ΖΕΥΣ | |
| 15 | Μόνον γὰρ ἐκεῖνον ἡγῇ θεόν; | |
| 15 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ Ναί· καὶ θύομέν γε αὐτῷ ἔνορχιν τράγον ἐπὶ τὸ σπήλαιον ἄγοντες, ἔνθα ἕστηκε· σὺ δὲ ἀνδραποδι‐ στής τις εἶναί μοι δοκεῖς. | |
| 18 | ΖΕΥΣ | |
D Deor.10.2 | Εἰπέ μοι, Διὸς δὲ οὐκ ἤκουσας ὄνομα οὐδὲ βωμὸν εἶδες ἐν τῷ Γαργάρῳ τοῦ ὕοντος καὶ βρον‐ | |
| τῶντος καὶ ἀστραπὰς ποιοῦντος; | 282 | |
| 3 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ Σύ, ὦ βέλτιστε, φῂς εἶναι, ὃς πρῴην κατέχεας | |
| 5 | ἡμῖν τὴν πολλὴν χάλαζαν, ὁ οἰκεῖν ὑπεράνω λεγό‐ μενος, ὁ ποιῶν τὸν ψόφον, ᾧ τὸν κριὸν ὁ πατὴρ ἔθυσεν; εἶτα τί ἀδικήσαντά με ἀνήρπασας, ὦ βασιλεῦ τῶν θεῶν; τὰ δὲ πρόβατα ἴσως οἱ λύκοι διαρπάσονται ἤδη ἐρήμοις ἐπιπεσόντες. | |
| 9 | ΖΕΥΣ | |
| 10 | Ἔτι γὰρ μέλει σοι τῶν προβάτων ἀθανάτῳ γεγενημένῳ καὶ ἐνταῦθα συνεσομένῳ μεθ’ ἡμῶν; | |
| 11 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ Τί λέγεις; οὐ γὰρ κατάξεις με ἤδη ἐς τὴν Ἴδην τήμερον; | |
| 13 | ΖΕΥΣ Οὐδαμῶς· ἐπεὶ μάτην ἀετὸς ἂν εἴην ἀντὶ θεοῦ | |
| 15 | γεγενημένος. | |
| 15 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ Οὐκοῦν ἐπιζητήσει με ὁ πατὴρ καὶ ἀγανακτήσει μὴ εὑρίσκων, καὶ πληγὰς ὕστερον λήψομαι καταλι‐ πὼν τὸ ποίμνιον. | |
| 18 | ΖΕΥΣ Ποῦ γὰρ ἐκεῖνος ὄψεταί σε; | |
| 19 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ | |
| 20 | Μηδαμῶς· ποθῶ γὰρ ἤδη αὐτόν. εἰ δὲ ἀπά‐ ξεις με, ὑπισχνοῦμαί σοι καὶ ἄλλον παρ’ αὐτοῦ κριὸν τυθήσεσθαι λύτρα ὑπὲρ ἐμοῦ. ἔχομεν δὲ τὸν | |
| τριετῆ, τὸν μέγαν, ὃς ἡγεῖται πρὸς τὴν νομήν. | 284 | |
| 23 | ΖΕΥΣ | |
D Deor.10.3 | Ὡς ἀφελὴς ὁ παῖς ἐστι καὶ ἁπλοϊκὸς καὶ αὐτὸ δὴ τοῦτο παῖς ἔτι. —ἀλλ’, ὦ Γανύμηδες, ἐκεῖνα μὲν πάντα χαίρειν ἔα καὶ ἐπιλάθου αὐτῶν, τοῦ ποιμνίου καὶ τῆς Ἴδης. σὺ δὲ—ἤδη γὰρ | |
| 5 | ἐπουράνιος εἶ—πολλὰ εὖ ποιήσεις ἐντεῦθεν καὶ τὸν πατέρα καὶ πατρίδα, καὶ ἀντὶ μὲν τυροῦ καὶ γάλακτος ἀμβροσίαν ἔδῃ καὶ νέκταρ πίῃ· τοῦτο μέντοι καὶ τοῖς ἄλλοις ἡμῖν αὐτὸς παρέξεις ἐγχέων· τὸ δὲ μέγιστον, οὐκέτι ἄνθρωπος, ἀλλ’ | |
| 10 | ἀθάνατος γενήσῃ, καὶ ἀστέρα σου φαίνεσθαι ποιήσω κάλλιστον, καὶ ὅλως εὐδαίμων ἔσῃ. | |
| 11 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ Ἢν δὲ παίζειν ἐπιθυμήσω, τίς συμπαίξεταί μοι; ἐν γὰρ τῇ Ἴδῃ πολλοὶ ἡλικιῶται ἦμεν. | |
| 13 | ΖΕΥΣ Ἔχεις κἀνταῦθα τὸν συμπαιξόμενόν σοι τουτονὶ | |
| 15 | τὸν Ἔρωτα καὶ ἀστραγάλους μάλα πολλούς. θάρ‐ ρει μόνον καὶ φαιδρὸς ἴσθι καὶ μηδὲν ἐπιπόθει τῶν κάτω. | |
| 17 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ | |
D Deor.10.4 | Τί δαὶ ὑμῖν χρήσιμος ἂν γενοίμην; ἢ ποι‐ μαίνειν δεήσει κἀνταῦθα; | |
| 2 | ΖΕΥΣ Οὔκ, ἀλλ’ οἰνοχοήσεις καὶ ἐπὶ τοῦ νέκταρος | |
| τετάξῃ καὶ ἐπιμελήσῃ τοῦ συμποσίου. | 286 | |
| 4 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ | |
| 5 | Τοῦτο μὲν οὐ χαλεπόν· οἶδα γὰρ ὡς χρὴ ἐγχέαι τὸ γάλα καὶ ἀναδοῦναι τὸ κισσύβιον. | |
| 6 | ΖΕΥΣ Ἰδού, πάλιν οὗτος γάλακτος μνημονεύει καὶ ἀνθρώποις διακονήσεσθαι οἴεται· ταυτὶ δ’ ὁ οὐρανός ἐστι, καὶ πίνομεν, ὥσπερ ἔφην, τὸ νέκταρ. | |
| 9 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ | |
| 10 | Ἥδιον, ὦ Ζεῦ, τοῦ γάλακτος; | |
| 10 | ΖΕΥΣ Εἴσῃ μετ’ ὀλίγον καὶ γευσάμενος οὐκέτι πο‐ θήσεις τὸ γάλα. | |
| 12 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ Κοιμήσομαι δὲ ποῦ τῆς νυκτός; ἢ μετὰ τοῦ ἡλικιώτου Ἔρωτος; | |
| 14 | ΖΕΥΣ | |
| 15 | Οὔκ, ἀλλὰ διὰ τοῦτό σε ἀνήρπασα, ὡς ἅμα καθεύδοιμεν. | |
| 16 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ Μόνος γὰρ οὐκ ἂν δύναιο, ἀλλὰ ἥδιόν σοι καθεύδειν μετ’ ἐμοῦ; | |
| 18 | ΖΕΥΣ Ναί, μετά γε τοιούτου οἷος εἶ σύ, Γανύμηδες, | |
| 20 | οὕτω καλός. | 288 |
| 20 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ | |
D Deor.10.5 | Τί γάρ σε πρὸς τὸν ὕπνον ὀνήσει τὸ κάλλος; | |
| 1 | ΖΕΥΣ Ἔχει τι θέλγητρον ἡδὺ καὶ μαλακώτερον ἐπάγει αὐτόν. | |
| 3 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ Καὶ μὴν ὅ γε πατὴρ ἤχθετό μοι συγκαθεύδοντι | |
| 5 | καὶ διηγεῖτο ἕωθεν, ὡς ἀφεῖλον αὐτοῦ τὸν ὕπνον στρεφόμενος καὶ λακτίζων καί τι φθεγγόμενος μεταξὺ ὁπότε καθεύδοιμι· ὥστε παρὰ τὴν μητέρα ἔπεμπέ με κοιμησόμενον ὡς τὰ πολλά. ὥρα δή σοι, εἰ διὰ τοῦτο, ὡς φῄς, ἀνήρπασάς με, κατα‐ | |
| 10 | θεῖναι αὖθις εἰς τὴν γῆν, ἢ πράγματα ἕξεις ἀγρυ‐ πνῶν· ἐνοχλήσω γάρ σε συνεχῶς στρεφόμε‐ νος. | |
| 12 | ΖΕΥΣ Τοῦτ’ αὐτό μοι τὸ ἥδιστον ποιήσεις, εἰ ἀγρυπνή‐ σαιμι μετὰ σοῦ φιλῶν πολλάκις καὶ περιπτύσσων. | |
| 14 | ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ | |
| 15 | Αὐτὸς ἂν εἰδείης· ἐγὼ δὲ κοιμήσομαι σοῦ κα‐ ταφιλοῦντος. | |
| 16 | ΖΕΥΣ Εἰσόμεθα τότε ὃ πρακτέον. νῦν δὲ ἄπαγε αὐτόν, ὦ Ἑρμῆ, καὶ πιόντα τῆς ἀθανασίας ἄγε οἰνοχοήσοντα ἡμῖν διδάξας πρότερον ὡς χρὴ | |
| 20 | ὀρέγειν τὸν σκύφον. | 290 |
D Deor.11t | ΗΦΑΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ | |
D Deor.11.1 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ | |
| 1 | Ἑώρακας, ὦ Ἄπολλον, τὸ τῆς Μαίας βρέφος τὸ ἄρτι τεχθέν, ὡς καλόν τέ ἐστι καὶ προσγελᾷ πᾶσι καὶ δηλοῖ ἤδη μέγα τι ἀγαθὸν ἀποβησόμενον; | |
| 3 | ΑΠΟΛΛΩΝ Ἐκεῖνο τὸ βρέφος, ὦ Ἥφαιστε, ἦ μέγα ἀγαθόν, | |
| 5 | ὃ τοῦ Ἰαπετοῦ πρεσβύτερόν ἐστιν ὅσον ἐπὶ τῇ παν‐ ουργίᾳ; | |
| 6 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ Καὶ τί ἂν ἀδικῆσαι δύναιτο ἀρτίτοκον ὄν; | |
| 7 | ΑΠΟΛΛΩΝ Ἐρώτα τὸν Ποσειδῶνα, οὗ τὴν τρίαιναν ἔκλε‐ ψεν, ἢ τὸν Ἄρη· καὶ τούτου γὰρ ἐξείλκυσε λαθὸν | |
| 10 | ἐκ τοῦ κολεοῦ τὸ ξίφος, ἵνα μὴ ἐμαυτὸν λέγω, ὃν ἀφώπλισε τοῦ τόξου καὶ τῶν βελῶν. | |
| 11 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ | |
D Deor.11.2 | Τὸ νεογνὸν ταῦτα, ὃ μόλις ἕστηκε, τὸ ἐν τοῖς σπαργάνοις; | |
| 2 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| Εἴσῃ, ὦ Ἥφαιστε, ἤν σοι προσέλθῃ μόνον. | 292 | |
| 3 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ Καὶ μὴν προσῆλθεν ἤδη. | |
| 4 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| 5 | Τί οὖν; πάντα ἔχεις τὰ ἐργαλεῖα καὶ οὐδὲν ἀπό‐ λωλεν αὐτῶν; | |
| 6 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ Πάντα, ὦ Ἄπολλον. | |
| 7 | ΑΠΟΛΛΩΝ Ὅμως ἐπίσκεψαι ἀκριβῶς. | |
| 8 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ Μὰ Δία, τὴν πυράγραν οὐχ ὁρῶ. | |
| 9 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| 10 | Ἀλλ’ ὄψει που ἐν τοῖς σπαργάνοις αὐτὴν τοῦ βρέφους. | |
| 11 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ Οὕτως ὀξύχειρ ἐστὶ καθάπερ ἐν τῇ γαστρὶ ἐκ‐ μελετήσας τὴν κλεπτικήν; | |
| 13 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
D Deor.11.3 | Οὐ γὰρ ἤκουσας αὐτοῦ καὶ λαλοῦντος ἤδη στωμύλα καὶ ἐπίτροχα· ὁ δὲ καὶ διακονεῖσθαι ἡμῖν ἐθέλει. χθὲς δὲ προκαλεσάμενος τὸν Ἔρωτα κατεπάλαισεν εὐθὺς οὐκ οἶδ’ ὅπως ὑφελὼν τὼ | |
| 5 | πόδε· εἶτα μεταξὺ ἐπαινούμενος τῆς Ἀφροδίτης μὲν τὸν κεστὸν ἔκλεψε προσπτυξαμένης αὐτὸν ἐπὶ τῇ νίκῃ, τοῦ Διὸς δὲ γελῶντος ἔτι τὸ σκῆπτρον· εἰ δὲ μὴ βαρύτερος ὁ κεραυνὸς ἦν καὶ πολὺ τὸ πῦρ | |
| εἶχε, κἀκεῖνον ἂν ὑφείλετο. | 294 | |
| 9 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ | |
| 10 | Ὑπέρδριμύν τινα τὸν παῖδα φῄς. | |
| 10 | ΑΠΟΛΛΩΝ Οὐ μόνον, ἀλλ’ ἤδη καὶ μουσικόν. | |
| 11 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ Τῷ τοῦτο τεκμαίρεσθαι ἔχεις; | |
| 12 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
D Deor.11.4 | Χελώνην που νεκρὰν εὑρὼν ὄργανον ἀπ’ αὐτῆς συνεπήξατο· πήχεις γὰρ ἐναρμόσας καὶ ζυγώσας, ἔπειτα κολλάβους ἐμπήξας καὶ μαγάδιον ὑποθεὶς καὶ ἐντεινάμενος ἑπτὰ χορδὰς μελῳδεῖ | |
| 5 | πάνυ γλαφυρόν, ὦ Ἥφαιστε, καὶ ἐναρμόνιον, ὡς κἀμὲ αὐτῷ φθονεῖν πάλαι κιθαρίζειν ἀσκοῦντα. ἔλεγε δὲ ἡ Μαῖα, ὡς μηδὲ μένοι τὰς νύκτας ἐν τῷ οὐρανῷ, ἀλλ’ ὑπὸ περιεργίας ἄχρι τοῦ ᾅδου κατίοι, κλέψων τι κἀκεῖθεν δηλαδή. ὑπόπτερος δ’ | |
| 10 | ἐστὶ καὶ ῥάβδον τινὰ πεποίηται θαυμασίαν τὴν δύναμιν, ᾗ ψυχαγωγεῖ καὶ κατάγει τοὺς νεκρούς. | |
| 11 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ Ἐγὼ ἐκείνην ἔδωκα αὐτῷ παίγνιον εἶναι. | |
| 12 | ΑΠΟΛΛΩΝ Τοιγαροῦν ἀπέδωκέ σοι τὸν μισθόν, τὴν πυ‐ άγραν— | |
| 14 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ | |
| 15 | Εὖ γε ὑπέμνησας· ὥστε βαδιοῦμαι ἀποληψό‐ μενος αὐτήν, εἴ που ὡς φῂς εὑρεθείη ἐν τοῖς | |
| σπαργάνοις. | 296 | |
D Deor.12t | ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ ΚΑΙ ΕΡΜΟΥ | |
D Deor.12.1 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ | |
| 1 | Ἔστιν, ὦ Ἑρμῆ, νῦν ἐντυχεῖν τῷ Διί; | |
| 1 | ΕΡΜΗΣ Οὐδαμῶς, ὦ Πόσειδον. | |
| 2 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ Ὅμως προσάγγειλον αὐτῷ. | |
| 3 | ΕΡΜΗΣ Μὴ ἐνόχλει, φημί· ἄκαιρον γάρ ἐστιν, ὥστε οὐκ | |
| 5 | ἂν ἴδοις αὐτὸν ἐν τῷ παρόντι. | |
| 5 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ Μῶν τῇ Ἥρᾳ σύνεστιν; | |
| 6 | ΕΡΜΗΣ Οὔκ, ἀλλ’ ἑτεροῖόν τί ἐστιν. | |
| 7 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ Συνίημι· ὁ Γανυμήδης ἔνδον. | |
| 8 | ΕΡΜΗΣ Οὐδὲ τοῦτο· ἀλλὰ μαλακῶς ἔχει αὐτός. | |
| 9 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ | |
| 10 | Πόθεν, ὦ Ἑρμῆ; δεινὸν γὰρ τοῦτο φῄς. | |
| 10 | ΕΡΜΗΣ | |
| Αἰσχύνομαι εἰπεῖν, τοιοῦτόν ἐστιν. | 298 | |
| 11 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ Ἀλλὰ οὐ χρὴ πρὸς ἐμὲ θεῖόν γε ὄντα. | |
| 12 | ΕΡΜΗΣ Τέτοκεν ἀρτίως, ὦ Πόσειδον. | |
| 13 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ Ἄπαγε, τέτοκεν ἐκεῖνος; ἐκ τίνος; οὐκοῦν | |
| 15 | ἐλελήθει ἡμᾶς ἀνδρόγυνος ὤν; ἀλλὰ οὐδὲ ἐπεσή‐ μανεν ἡ γαστὴρ αὐτῷ ὄγκον τινά. | |
| 16 | ΕΡΜΗΣ Εὖ λέγεις· οὐ γὰρ ἐκείνη εἶχε τὸ ἔμβρυον. | |
| 17 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ Οἶδα· ἐκ τῆς κεφαλῆς ἔτεκεν αὖθις ὥσπερ τὴν Ἀθηνᾶν· τοκάδα γὰρ τὴν κεφαλὴν ἔχει. | |
| 19 | ΕΡΜΗΣ | |
| 20 | Οὔκ, ἀλλὰ ἐν τῷ μηρῷ ἐκύει τὸ τῆς Σεμέλης βρέφος. | |
| 21 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ Εὖ γε ὁ γενναῖος, ὡς ὅλος ἡμῖν κυοφορεῖ καὶ πανταχόθι τοῦ σώματος. ἀλλὰ τίς ἡ Σεμέλη ἐστί; | |
| 23 | ΕΡΜΗΣ | |
D Deor.12.2 | Θηβαία, τῶν Κάδμου θυγατέρων μία. ταύτῃ συνελθὼν ἐγκύμονα ἐποίησεν. | |
| 2 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ | |
| Εἶτα ἔτεκεν, ὦ Ἑρμῆ, ἀντ’ ἐκείνης; | 300 | |
| 3 | ΕΡΜΗΣ Καὶ μάλα, εἰ καὶ παράδοξον εἶναί σοι δοκεῖ· τὴν | |
| 5 | μὲν γὰρ Σεμέλην ὑπελθοῦσα ἡ Ἥρα—οἶσθα ὡς ζη‐ λότυπός ἐστι—πείθει αἰτῆσαι παρὰ τοῦ Διὸς μετὰ βροντῶν καὶ ἀστραπῶν ἥκειν παρ’ αὐτήν· ὡς δὲ ἐπείσθη καὶ ἧκεν ἔχων καὶ τὸν κεραυνόν, ἀνεφλέγη ὁ ὄροφος, καὶ ἡ Σεμέλη μὲν διαφθείρεται | |
| 10 | ὑπὸ τοῦ πυρός, ἐμὲ δὲ κελεύει ἀνατεμόντα τὴν γαστέρα τῆς γυναικὸς ἀνακομίσαι ἀτελὲς ἔτι αὐτῷ τὸ ἔμβρυον ἑπτάμηνον· καὶ ἐπειδὴ ἐποίησα, διελὼν τὸν ἑαυτοῦ μηρὸν ἐντίθησιν, ὡς ἀποτελε‐ σθείη ἐνταῦθα, καὶ νῦν τρίτῳ ἤδη μηνὶ ἐξέτεκεν αὐτὸ | |
| 15 | καὶ μαλακῶς ἀπὸ τῶν ὠδίνων ἔχει. | |
| 15 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ Νῦν οὖν ποῦ τὸ βρέφος ἐστίν; | |
| 16 | ΕΡΜΗΣ Ἐς τὴν Νῦσαν ἀποκομίσας παρέδωκα ταῖς Νύμ‐ φαις ἀνατρέφειν Διόνυσον αὐτὸν ἐπονομασθέντα. | |
| 18 | ΠΟΣΕΙΔΩΝ Οὐκοῦν ἀμφότερα τοῦ Διονύσου τούτου καὶ | |
| 20 | μήτηρ καὶ πατὴρ ὁ ἀδελφός ἐστιν; | |
| 20 | ΕΡΜΗΣ Ἔοικεν. ἄπειμι δ’ οὖν ὕδωρ αὐτῷ πρὸς τὸ τραῦμα οἴσων καὶ τὰ ἄλλα ποιήσων ἃ νομίζεται | |
| ὥσπερ λεχοῖ. | 302 | |
D Deor.13t | ΗΦΑΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΟΣ | |
D Deor.13.1 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ | |
| 1 | Τί με, ὦ Ζεῦ, δεῖ ποιεῖν; ἥκω γάρ, ὡς ἐκέ‐ λευσας, ἔχων τὸν πέλεκυν ὀξύτατον, εἰ καὶ λίθους δέοι μιᾷ πληγῇ διατεμεῖν. ΖΕΥΣ | |
| 5 | Εὖ γε, ὦ Ἥφαιστε· ἀλλὰ δίελέ μου τὴν κε‐ φαλὴν εἰς δύο κατενεγκών. | |
| 6 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ Πειρᾷ μου, εἰ μέμηνα; πρόσταττε δ’ οὖν τἀληθὲς ὅπερ θέλεις σοι γενέσθαι. | |
| 8 | ΖΕΥΣ Τοῦτο αὐτό, διαιρεθῆναί μοι τὸ κρανίον· εἰ δὲ | |
| 10 | ἀπειθήσεις, οὐ νῦν πρῶτον ὀργιζομένου πειράσῃ μου. ἀλλὰ χρὴ καθικνεῖσθαι παντὶ τῷ θυμῷ μηδὲ μέλλειν· ἀπόλλυμαι γὰρ ὑπὸ τῶν ὠδίνων, αἵ μοι τὸν ἐγκέφαλον ἀναστρέφουσιν. | |
| 13 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ Ὅρα, ὦ Ζεῦ, μὴ κακόν τι ποιήσωμεν· ὀξὺς γὰρ | |
| 15 | ὁ πέλεκύς ἐστι καὶ οὐκ ἀναιμωτὶ οὐδὲ κατὰ τὴν | |
| Εἰλήθυιαν μαιώσεταί σε. | 304 | |
| 16 | ΖΕΥΣ Κατένεγκε μόνον, ὦ Ἥφαιστε, θαρρῶν· οἶδα γὰρ ἐγὼ τὸ σύμφερον. | |
| 18 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ Κατοίσω· τί γὰρ χρὴ ποιεῖν σοῦ κελεύοντος; | |
| 20 | τί τοῦτο; κόρη ἔνοπλος; μέγα, ὦ Ζεῦ, κακὸν εἶχες ἐν τῇ κεφαλῇ· εἰκότως γοῦν ὀξύθυμος ἦσθα τηλικαύτην ὑπὸ τὴν μήνιγγα παρθένον ζωογονῶν καὶ ταῦτα ἔνοπλον· ἦ που στρατόπεδον, οὐ κεφαλὴν ἐλελήθεις ἔχων. ἡ δὲ πηδᾷ καὶ πυρ‐ | |
| 25 | ριχίζει καὶ τὴν ἀσπίδα τινάσσει καὶ τὸ δόρυ πάλλει καὶ ἐνθουσιᾷ καὶ τὸ μέγιστον, καλὴ πάνυ καὶ ἀκμαία γεγένηται δὴ ἐν βραχεῖ· γλαυκῶπις μέν, ἀλλὰ κοσμεῖ τοῦτο ἡ κόρυς. ὥστε, ὦ Ζεῦ, μαίωτρά μοι ἀπόδος ἐγγυήσας ἤδη αὐτήν. | |
| 29 | ΖΕΥΣ | |
| 30 | Ἀδύνατα αἰτεῖς, ὦ Ἥφαιστε· παρθένος γὰρ ἀεὶ ἐθελήσει μένειν. ἐγὼ δ’ οὖν τό γε ἐπ’ ἐμοὶ οὐδὲν ἀντιλέγω. | |
| 32 | ΗΦΑΙΣΤΟΣ Τοῦτ’ ἐβουλόμην· ἐμοὶ μελήσει τὰ λοιπά, καὶ ἤδη συναρπάσω αὐτήν. | |
| 34 | ΖΕΥΣ | |
| 35 | Εἴ σοι ῥᾴδιον, οὕτω ποίει· πλὴν οἶδα ὅτι | |
| ἀδυνάτων ἐρᾷς. | 306 | |
D Deor.14t | ΕΡΜΟΥ ΚΑΙ ΗΛΙΟΥ | |
D Deor.14.1 | ΕΡΜΗΣ | |
| 1 | Ὦ Ἥλιε, μὴ ἐλάσῃς τήμερον, ὁ Ζεύς φησι, μηδὲ αὔριον μηδὲ εἰς τρίτην ἡμέραν, ἀλλὰ ἔνδον μένε, καὶ τὸ μεταξὺ μία τις ἔστω νὺξ μακρά· ὥστε λυέτωσαν μὲν αἱ Ὧραι αὖθις τοὺς ἵππους, σὺ | |
| 5 | δὲ σβέσον τὸ πῦρ καὶ ἀνάπαυε διὰ μακροῦ σεαυτόν. | |
| 5 | ΗΛΙΟΣ Καινὰ ταῦτα, ὦ Ἑρμῆ, καὶ ἀλλόκοτα ἥκεις παραγγέλλων. ἀλλὰ μὴ παραβαίνειν τι ἔδοξα ἐν τῷ δρόμῳ καὶ ἔξω ἐλάσαι τῶν ὅρων, κᾆτά μοι ἄχθεται καὶ τὴν νύκτα τριπλασίαν τῆς ἡμέρας | |
| 10 | ποιῆσαι διέγνωκεν; | |
| 10 | ΕΡΜΗΣ Οὐδὲν τοιοῦτον, οὐδὲ ἐς ἀεὶ τοῦτο ἔσται· δεῖται δέ τι νῦν αὐτὸς ἐπιμηκεστέραν γενέσθαι οἱ τὴν νύκτα. | |
| 13 | ΗΛΙΟΣ Ποῦ δὲ καὶ ἔστιν ἢ πόθεν ἐξεπέμφθης ταῦτα | |
| 15 | διαγγελῶν μοι; | |
| 15 | ΕΡΜΗΣ Ἐκ Βοιωτίας, ὦ Ἥλιε, παρὰ τῆς Ἀμφιτρύωνος, | |
| ᾗ σύνεστιν ἐρῶν αὐτῆς. | 308 | |
| 17 | ΗΛΙΟΣ Εἶτα οὐχ ἱκανὴ νὺξ μία; | |
| 18 | ΕΡΜΗΣ Οὐδαμῶς· τεχθῆναι γάρ τινα δεῖ ἐκ τῆς ὁμι‐ | |
| 20 | λίας ταύτης μέγαν καὶ πολύμοχθον· τοῦτον οὖν ἐν μιᾷ νυκτὶ ἀποτελεσθῆναι ἀδύνατον. | |
| 21 | ΗΛΙΟΣ | |
D Deor.14.2 | Ἀλλὰ τελεσιουργείτω μὲν ἀγαθῇ τύχῃ. ταῦ‐ τα δ’ οὖν, ὦ Ἑρμῆ, οὐκ ἐγίνετο ἐπὶ τοῦ Κρόνου— αὐτοὶ γὰρ ἡμεῖς ἐσμεν—οὐδὲ ἀπόκοιτός ποτε ἐκεῖνος παρὰ τῆς Ῥέας ἦν οὐδὲ ἀπολιπὼν ἂν τὸν | |
| 5 | οὐρανὸν ἐν Θήβαις ἐκοιμᾶτο, ἀλλὰ ἡμέρα μὲν ἦν ἡ ἡμέρα, νὺξ δὲ κατὰ μέτρον τὸ αὐτῆς ἀνάλογον ταῖς ὥραις, ξένον δὲ ἢ παρηλλαγμένον οὐδέν, οὐδ’ ἂν ἐκοινώνησέ ποτε ἐκεῖνος θνητῇ γυναικί· νῦν δὲ δυστήνου γυναίου ἕνεκα χρὴ ἀνεστράφθαι τὰ πάντα | |
| 10 | καὶ ἀκαμπεστέρους μὲν γενέσθαι τοὺς ἵππους ὑπὸ τῆς ἀργίας, δύσπορον δὲ τὴν ὁδὸν ἀτριβῆ μένουσαν τριῶν ἑξῆς ἡμερῶν, τοὺς δὲ ἀνθρώπους ἀθλίους ἐν σκοτεινῷ διαβιοῦν. τοιαῦτα ἀπολαύσονται τῶν Διὸς ἐρώτων καὶ καθεδοῦνται περιμένοντες, ἔστ’ | |
| 15 | ἂν ἐκεῖνος ἀποτελέσῃ τὸν ἀθλητήν, ὃν λέγεις, ὑπὸ μακρῷ τῷ ζόφῳ. | |
| 16 | ΕΡΜΗΣ Σιώπα, ὦ Ἥλιε, μή τι κακὸν ἀπολαύσῃς τῶν | |
| λόγων. ἐγὼ δὲ παρὰ τὴν Σελήνην ἀπελθὼν καὶ τὸν Ὕπνον ἀπαγγελῶ κἀκείνοις ἅπερ ὁ Ζεὺς ἐπέστειλε, | 310 | |
| 20 | τὴν μὲν σχολῇ προβαίνειν, τὸν δὲ Ὕπνον μὴ ἀνεῖναι τοὺς ἀνθρώπους, ὡς ἀγνοήσωσι μακρὰν οὕτω τὴν νύκτα γεγενημένην. | |
D Deor.15t | ΔΙΟΣ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ | |
D Deor.15.1 | ΖΕΥΣ | |
| 1 | Παύσασθε, ὦ Ἀσκληπιὲ καὶ Ἡράκλεις, ἐρίζοντες πρὸς ἀλλήλους ὥσπερ ἄνθρωποι· ἀπρεπῆ γὰρ ταῦτα καὶ ἀλλότρια τοῦ συμποσίου τῶν θεῶν. | |
| 3 | ΗΡΑΚΛΗΣ Ἀλλὰ θέλεις, ὦ Ζεῦ, τουτονὶ τὸν φαρμακέα | |
| 5 | προκατακλίνεσθαί μου; | |
| 5 | ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ Νὴ Δία· καὶ γὰρ ἀμείνων εἰμί. | |
| 6 | ΗΡΑΚΛΗΣ Κατὰ τί, ὦ ἐμβρόντητε; ἢ ὅτι σε ὁ Ζεὺς ἐκεραύνωσεν ἃ μὴ θέμις ποιοῦντα, νῦν δὲ κατ’ ἔλεον αὖθις ἀθανασίας μετείληφας; | |
| 9 | ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ | |
| 10 | Ἐπιλέλησαι γὰρ καὶ σύ, ὦ Ἡράκλεις, ἐν τῇ | |
| Οἴτῃ καταφλεγείς, ὅτι μοι ὀνειδίζεις τὸ πῦρ; | 312 | |
| 11 | ΗΡΑΚΛΗΣ Οὔκουν ἴσα καὶ ὅμοια βεβίωται ἡμῖν, ὃς Διὸς μὲν υἱός εἰμι, τοσαῦτα δὲ πεπόνηκα ἐκκαθαίρων τὸν βίον, θηρία καταγωνιζόμενος καὶ ἀνθρώπους | |
| 15 | ὑβριστὰς τιμωρούμενος· σὺ δὲ ῥιζοτόμος εἶ καὶ ἀγύρτης, ἐν ἀθλίοις δὲ ἴσως ἀνθρώποις χρήσιμος ἐπιθέσει τῶν φαρμάκων, ἀνδρῶδες δὲ οὐδὲν ἐπιδεδειγμένος. | |
| 18 | ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ Οὐ λέγεις, ὅτι σου τὰ ἐγκαύματα ἰασάμην, ὅτε | |
| 20 | πρῴην ἀνῆλθες ἡμίφλεκτος ὑπ’ ἀμφοῖν διεφθορὼς τὸ σῶμα, καὶ τοῦ χιτῶνος καὶ μετὰ τοῦτο τοῦ πυρός; ἐγὼ δὲ εἰ καὶ μηδὲν ἄλλο, οὔτε ἐδούλευσα ὥσπερ σὺ οὔτε ἔξαινον ἔρια ἐν Λυδίᾳ πορφυρίδα ἐνδεδυκὼς καὶ παιόμενος ὑπὸ τῆς Ὀμφάλης χρυσῷ | |
| 25 | σανδάλῳ, ἀλλὰ οὐδὲ μελαγχολήσας ἀπέκτεινα τὰ τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα. | |
| 26 | ΗΡΑΚΛΗΣ Εἰ μὴ παύσῃ λοιδορούμενός μοι, αὐτίκα μάλα εἴσῃ ὅτι οὐ πολύ σε ὀνήσει ἡ ἀθανασία, ἐπεὶ ἀράμενός σε ῥίψω ἐπὶ κεφαλὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, | |
| 30 | ὥστε μηδὲ τὸν Παιῶνα ἰάσασθαί σε τὸ κρανίον συντριβέντα. | |
| 31 | ΖΕΥΣ Παύσασθε, φημί, καὶ μὴ ἐπιταράττετε ἡμῖν | |
| τὴν εὐωχίαν, ἢ ἀμφοτέρους ὑμᾶς ἀποπέμψομαι τοῦ συμποσίου. καίτοι εὔγνωμον, ὦ Ἡράκλεις, | 314 | |
| 35 | προκατακλίνεσθαί σου τὸν Ἀσκληπιὸν ἅτε καὶ πρότερον ἀποθανόντα. | |
D Deor.16t | ΕΡΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ | |
D Deor.16.1 | ΕΡΜΗΣ | |
| 1 | Τί κατηφὴς εἶ, ὦ Ἄπολλον; | |
| 1 | ΑΠΟΛΛΩΝ Ὅτι, ὦ Ἑρμῆ, δυστυχῶ ἐν τοῖς ἐρωτικοῖς. | |
| 2 | ΕΡΜΗΣ Ἄξιον μὲν λύπης τὸ τοιοῦτο· σὺ δὲ τί δυστυχεῖς; ἢ τὸ κατὰ τὴν Δάφνην σε λυπεῖ ἔτι; | |
| 4 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| 5 | Οὐδαμῶς· ἀλλὰ ἐρώμενον πενθῶ τὸν Λάκωνα τὸν Οἰβάλου. | |
| 6 | ΕΡΜΗΣ Τέθνηκε γάρ, εἰπέ μοι, ὁ Ὑάκινθος; | |
| 7 | ΑΠΟΛΛΩΝ Καὶ μάλα. | |
| 8 | ΕΡΜΗΣ Πρὸς τίνος, ὦ Ἄπολλον; ἢ τίς οὕτως ἀνέρα‐ | |
| 10 | στος ἦν ὡς ἀποκτεῖναι τὸ καλὸν ἐκεῖνο μειράκιον; | |
| 10 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| Αὐτοῦ ἐμοῦ τὸ ἔργον. | 316 | |
| 11 | ΕΡΜΗΣ Οὐκοῦν ἐμάνης, ὦ Ἄπολλον; | |
| 12 | ΑΠΟΛΛΩΝ Οὔκ, ἀλλὰ δυστύχημά τι ἀκούσιον ἐγένετο. | |
| 13 | ΕΡΜΗΣ Πῶς; ἐθέλω γὰρ ἀκοῦσαι τὸν τρόπον. | |
| 14 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
D Deor.16.2 | Δισκεύειν ἐμάνθανε κἀγὼ συνεδίσκευον αὐτῷ, ὁ δὲ κάκιστα ἀνέμων ἀπολούμενος ὁ Ζέφυρος ἤρα μὲν ἐκ πολλοῦ καὶ αὐτός, ἀμελούμενος δὲ καὶ μὴ φέρων τὴν ὑπεροψίαν ταῦτα εἰργάσατο· ἐγὼ μὲν | |
| 5 | ἀνέρριψα, ὥσπερ εἰώθειμεν, τὸν δίσκον εἰς τὸ ἄνω, ὁ δὲ ἀπὸ τοῦ Ταϋγέτου καταπνεύσας ἐπὶ κεφαλὴν τῷ παιδὶ ἐνέσεισε φέρων αὐτόν, ὥστε ἀπὸ τῆς πληγῆς αἷμα ῥυῆναι πολὺ καὶ τὸν παῖδα εὐθὺς ἀποθανεῖν. ἀλλὰ ἐγὼ τὸν μὲν Ζέφυρον αὐτίκα | |
| 10 | ἠμυνάμην κατατοξεύσας, φεύγοντι ἐπισπόμενος ἄχρι τοῦ ὄρους, τῷ παιδὶ δὲ καὶ τὸν τάφον μὲν ἐχωσάμην ἐν Ἀμύκλαις, ὅπου ὁ δίσκος αὐτὸν κατέβαλε, καὶ ἀπὸ τοῦ αἵματος ἄνθος ἀναδοῦναι τὴν γῆν ἐποίησα ἥδιστον, ὦ Ἑρμῆ, καὶ εὐανθέστατον ἀνθῶν | |
| 15 | ἁπάντων, ἔτι καὶ γράμματα ἔχον ἐπαιάζοντα τῷ νεκρῷ. ἆρά σοι ἀλόγως λελυπῆσθαι δοκῶ; | |
| 16 | ΕΡΜΗΣ Ναί, ὦ Ἄπολλον· ᾔδεις γὰρ θνητὸν πεποιη‐ | |
| μένος τὸν ἐρώμενον· ὥστε μὴ ἄχθου ἀποθανόντος. | 318 | |
D Deor.17t | ΕΡΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ | |
D Deor.17.1 | ΕΡΜΗΣ | |
| 1 | Τὸ δὲ καὶ χωλὸν αὐτὸν ὄντα καὶ τέχνην ἔχοντα βάναυσον, ὦ Ἄπολλον, τὰς καλλίστας γεγαμη‐ κέναι, τὴν Ἀφροδίτην καὶ τὴν Χάριν. | |
| 3 | ΑΠΟΛΛΩΝ Εὐποτμία τις, ὦ Ἑρμῆ· πλὴν ἐκεῖνό γε θαυ‐ | |
| 5 | μάζω, τὸ ἀνέχεσθαι συνούσας αὐτῷ, καὶ μάλιστα ὅταν ὁρῶσιν ἱδρῶτι ῥεόμενον, εἰς τὴν κάμινον ἐπικεκυφότα, πολλὴν αἰθάλην ἐπὶ τοῦ προσώπου ἔχοντα· καὶ ὅμως τοιοῦτον ὄντα περιβάλλουσί τε αὐτὸν καὶ φιλοῦσι καὶ ξυγκαθεύδουσι. | |
| 9 | ΕΡΜΗΣ | |
| 10 | Τοῦτο καὶ αὐτὸς ἀγανακτῶ καὶ τῷ Ἡφαίστῳ φθονῶ· σὺ δὲ κόμα, ὦ Ἄπολλον, καὶ κιθάριζε καὶ μέγα ἐπὶ τῷ κάλλει φρόνει, κἀγὼ ἐπὶ τῇ εὐεξίᾳ, καὶ τῇ λύρᾳ· εἶτα, ἐπειδὰν κοιμᾶσθαι δέῃ, μόνοι καθευδήσομεν. | |
| 14 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
D Deor.17.2 | Ἐγὼ μὲν καὶ ἄλλως ἀναφρόδιτός εἰμι εἰς τὰ ἐρωτικὰ καὶ δύο γοῦν, οὓς μάλιστα ὑπερηγάπησα, τὴν Δάφνην καὶ τὸν Ὑάκινθον· ἡ μὲν ἀποδιδρά‐ | |
| σκει με καὶ μισεῖ, ὥστε εἵλετο ξύλον γενέσθαι | 320 | |
| 5 | μᾶλλον ἢ ἐμοὶ ξυνεῖναι, ὁ δὲ ἀπώλετο ὑπὸ τοῦ δίσκου, καὶ νῦν ἀντ’ ἐκείνων στεφάνους ἔχω. | |
| 6 | ΕΡΜΗΣ Ἐγὼ δὲ ἤδη ποτὲ τὴν Ἀφροδίτην—ἀλλὰ οὐ χρὴ αὐχεῖν. | |
| 8 | ΑΠΟΛΛΩΝ Οἶδα, καὶ τὸν Ἑρμαφρόδιτον ἐκ σοῦ λέγεται | |
| 10 | τετοκέναι. πλὴν ἐκεῖνό μοι εἰπέ, εἴ τι οἶσθα, πῶς οὐ ζηλοτυπεῖ ἡ Ἀφροδίτη τὴν Χάριν ἢ ἡ Χάρις αὐτήν. | |
| 12 | ΕΡΜΗΣ | |
D Deor.17.3 | Ὅτι, ὦ Ἄπολλον, ἐκείνη μὲν αὐτῷ ἐν τῇ Λήμνῳ σύνεστιν, ἡ δὲ Ἀφροδίτη ἐν τῷ οὐρανῷ· ἄλλως τε περὶ τὸν Ἄρη ἔχει τὰ πολλὰ κἀκείνου ἐρᾷ, ὥστε ὀλίγον αὐτῇ τοῦ χαλκέως τούτου μέλει. | |
| 4 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| 5 | Καὶ ταῦτα οἴει τὸν Ἥφαιστον εἰδέναι; | |
| 5 | ΕΡΜΗΣ Οἶδεν· ἀλλὰ τί ἂν δρᾶσαι δύναιτο γενναῖον ὁρῶν νεανίαν καὶ στρατιώτην αὐτόν; ὥστε τὴν ἡσυχίαν ἄγει· πλὴν ἀπειλεῖ γε δεσμά τινα ἐπιμηχανήσεσθαι αὐτοῖς καὶ συλλήψεσθαι σαγη‐ | |
| 10 | νεύσας ἐπὶ τῆς εὐνῆς. | |
| 10 | ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ Οὐκ οἶδα· εὐξαίμην δ’ ἂν αὐτὸς ὁ ξυλληφθη‐ | |
| σόμενος εἶναι. | 322 | |
D Deor.18t | ΗΡΑΣ ΚΑΙ ΛΗΤΟΥΣ | |
D Deor.18.1 | ΗΡΑ | |
| 1 | Καλὰ μέν, ὦ Λητοῖ, καὶ τὰ τέκνα ἔτεκες τῷ Διί. | |
| 2 | ΛΗΤΩ Οὐ πᾶσαι γάρ, ὦ Ἥρα, τοιούτους τίκτειν δυνά‐ μεθα, οἷος ὁ Ἥφαιστός ἐστιν. | |
| 4 | ΗΡΑ | |
| 5 | Ἀλλ’ οὖν οὗτος, εἰ καὶ χωλός, ἀλλ’ ὅμως χρήσιμός γέ ἐστι τεχνίτης ὢν ἄριστος καὶ κατακεκόσμηκεν ἡμῖν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν Ἀφροδίτην γεγάμηκε καὶ σπουδάζεται πρὸς αὐτῆς, οἱ δὲ σοὶ παῖδες ἡ μὲν αὐτῶν ἀρρενικὴ πέρα τοῦ μετρίου καὶ ὄρειος, | |
| 10 | καὶ τὸ τελευταῖον ἐς τὴν Σκυθίαν ἀπελθοῦσα πάντες ἴσασιν οἷα ἐσθίει ξενοκτονοῦσα καὶ μιμου‐ μένη τοὺς Σκύθας αὐτοὺς ἀνθρωποφάγους ὄντας· ὁ δὲ Ἀπόλλων προσποιεῖται μὲν πάντα εἰδέναι καὶ τοξεύειν καὶ κιθαρίζειν καὶ ἰατρὸς εἶναι καὶ μαντεύε‐ | |
| 15 | σθαι καὶ καταστησάμενος ἐργαστήρια τῆς μαντι‐ κῆς τὸ μὲν ἐν Δελφοῖς, τὸ δὲ ἐν Κλάρῳ καὶ ἐν Κολοφῶνι καὶ ἐν Διδύμοις ἐξαπατᾷ τοὺς χρω‐ μένους αὐτῷ λοξὰ καὶ ἐπαμφοτερίζοντα πρὸς ἑκάτερον τῆς ἐρωτήσεως ἀποκρινόμενος, πρὸς τὸ | |
| 20 | ἀκίνδυνον εἶναι τὸ σφάλμα. καὶ πλουτεῖ μὲν ἀπὸ | |
| τοῦ τοιούτου· πολλοὶ γὰρ οἱ ἀνόητοι καὶ παρέχοντες αὑτοὺς καταγοητεύεσθαι· πλὴν οὐκ ἀγνοεῖταί γε ὑπὸ τῶν ξυνετωτέρων τὰ πολλὰ τερατευόμενος· αὐτὸς γοῦν ὁ μάντις ἠγνόει μὲν ὅτι φονεύσει τὸν | 324 | |
| 25 | ἐρώμενον τῷ δίσκῳ, οὐ προεμαντεύετο δὲ ὡς φεύξεται αὐτὸν ἡ Δάφνη, καὶ ταῦτα οὕτω καλὸν καὶ κομήτην ὄντα· ὥστε οὐχ ὁρῶ καθότι καλλιτε‐ κνοτέρα τῆς Νιόβης ἔδοξας. | |
| 28 | ΛΗΤΩ | |
D Deor.18.2 | Ταῦτα μέντοι τὰ τέκνα, ἡ ξενοκτόνος καὶ ὁ ψευδόμαντις, οἶδα, ὅπως λυπεῖ σε ὁρώμενα ἐν τοῖς θεοῖς, καὶ μάλιστα ὁπόταν ἡ μὲν ἐπαινῆται ἐς τὸ κάλλος, ὁ δὲ κιθαρίζῃ ἐν τῷ συμποσίῳ θαυμαζόμε‐ | |
| 5 | νος ὑφ’ ἁπάντων. | |
| 5 | ΗΡΑ Ἐγέλασα, ὦ Λητοῖ· ἐκεῖνος θαυμαστός, ὃν ὁ Μαρσύας, εἰ τὰ δίκαια αἱ Μοῦσαι δικάσαι ἤθελον, ἀπέδειρεν ἂν αὐτὸς κρατήσας τῇ μουσικῇ· νῦν δὲ κατασοφισθεὶς ἄθλιος ἀπόλωλεν ἀδίκως ἁλούς· ἡ | |
| 10 | δὲ καλή σου παρθένος οὕτω καλή ἐστιν, ὥστε ἐπεὶ ἔμαθεν ὀφθεῖσα ὑπὸ τοῦ Ἀκταίωνος, φοβηθεῖσα μὴ ὁ νεανίσκος ἐξαγορεύσῃ τὸ αἶσχος αὐτῆς, ἐπαφῆκεν αὐτῷ τοὺς κύνας· ἐῶ γὰρ λέγειν ὅτι οὐδὲ τὰς τεκούσας ἐμαιοῦτο παρθένος γε αὐτὴ οὖσα. | |
| 14 | ΛΗΤΩ | |
| 15 | Μέγα, ὦ Ἥρα, φρονεῖς, ὅτι ξύνει τῷ Διὶ καὶ | |
| συμβασιλεύεις αὐτῷ, καὶ διὰ τοῦτο ὑβρίζεις ἀδεῶς· πλὴν ἀλλ’ ὄψομαί σε μετ’ ὀλίγον αὖθις δακρύουσαν, ὁπόταν σε καταλιπὼν ἐς τὴν γῆν κατίῃ ταῦρος ἢ κύκνος γενόμενος. | 326 | |
D Deor.19t | ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗΣ | |
D Deor.19.1 | ΑΦΡΟΔΙΤΗ | |
| 1 | Τί ταῦτα, ὦ Σελήνη, φασὶ ποιεῖν σε; ὁπό‐ ταν κατὰ τὴν Καρίαν γένῃ, ἱστάναι μέν σε τὸ ζεῦγος ἀφορῶσαν ἐς τὸν Ἐνδυμίωνα καθεύδοντα ὑπαί‐ θριον ἅτε κυνηγέτην ὄντα, ἐνίοτε δὲ καὶ καταβαίνειν | |
| 5 | παρ’ αὐτὸν ἐκ μέσης τῆς ὁδοῦ; | |
| 5 | ΣΕΛΗΝΗ Ἐρώτα, ὦ Ἀφροδίτη, τὸν σὸν υἱόν, ὅς μοι τούτων αἴτιος. | |
| 7 | ΑΦΡΟΔΙΤΗ Ἔα· ἐκεῖνος ὑβριστής ἐστιν· ἐμὲ γοῦν αὐτὴν τὴν μητέρα οἷα δέδρακεν, ἄρτι μὲν ἐς τὴν Ἴδην | |
| 10 | κατάγων Ἀγχίσου ἕνεκα τοῦ Ἰλιέως, ἄρτι δὲ ἐς τὸν Λίβανον ἐπὶ τὸ Ἀσσύριον ἐκεῖνο μειράκιον, ὃ καὶ τῇ Φερσεφάττῃ ἐπέραστον ποιήσας ἐξ ἡμισείας ἀφείλετό με τὸν ἐρώμενον· ὥστε πολλάκις ἠπείλησα, εἰ μὴ παύσεται τοιαῦτα | |
| 15 | ποιῶν, κλάσειν μὲν αὐτοῦ τὰ τόξα καὶ τὴν φαρέτραν, περιαιρήσειν δὲ καὶ τὰ πτερά· ἤδη δὲ καὶ πληγὰς αὐτῷ ἐνέτεινα ἐς τὰς πυγὰς τῷ σανδάλῳ· ὁ δὲ | |
| οὐκ οἶδ’ ὅπως τὸ παραυτίκα δεδιὼς καὶ ἱκετεύων μετ’ ὀλίγον ἐπιλέλησται ἁπάντων. | 328 | |
D Deor.19.2 | ἀτὰρ εἰπέ μοι, καλὸς ὁ Ἐνδυμίων ἐστίν; ἀπαραμύθητον γὰρ οὕτως τὸ δεινόν. | |
| 3 | ΣΕΛΗΝΗ Ἐμοὶ μὲν καὶ πάνυ καλός, ὦ Ἀφροδίτη, δοκεῖ, | |
| 5 | καὶ μάλιστα ὅταν ὑποβαλλόμενος ἐπὶ τῆς πέτρας τὴν χλαμύδα καθεύδῃ τῇ λαιᾷ μὲν ἔχων τὰ ἀκόντια ἤδη ἐκ τῆς χειρὸς ὑπορρέοντα, ἡ δεξιὰ δὲ περὶ τὴν κεφαλὴν ἐς τὸ ἄνω ἐπικεκλασμένη ἐπιπρέπῃ τῷ προσώπῳ περικειμένη, ὁ δὲ ὑπὸ τοῦ ὕπνου λελυμέ‐ | |
| 10 | νος ἀναπνέῃ τὸ ἀμβρόσιον ἐκεῖνο ἆσθμα. τότε τοίνυν ἐγὼ ἀψοφητὶ κατιοῦσα ἐπ’ ἄκρων τῶν δακτύλων βεβηκυῖα ὡς ἂν μὴ ἀνεγρόμενος ἐκταραχ‐ θείη—οἶσθα· τί οὖν ἄν σοι λέγοιμι τὰ μετὰ ταῦτα; πλὴν ἀπόλλυμαί γε ὑπὸ τοῦ ἔρωτος. | |
D Deor.20t | ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΟΣ | |
D Deor.20.1 | ΑΦΡΟΔΙΤΗ | |
| 1 | Ὦ τέκνον Ἔρως, ὅρα οἷα ποιεῖς· οὐ τὰ ἐν τῇ γῇ λέγω, ὁπόσα τοὺς ἀνθρώπους ἀναπείθεις καθ’ αὑτῶν ἢ κατ’ ἀλλήλων ἐργάζεσθαι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ, ὃς τὸν μὲν Δία πολύμορφον ἐπιδει‐ | |
| 5 | κνύεις ἀλλάττων ἐς ὅ τι ἄν σοι ἐπὶ τοῦ καιροῦ δοκῇ, τὴν Σελήνην δὲ καθαιρεῖς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, τὸν Ἥλιον δὲ παρὰ τῇ Κλυμένῃ βραδύνειν ἐνίοτε | |
| ἀναγκάζεις ἐπιλελησμένον τῆς ἱππασίας· ἃ μὲν γὰρ ἐς ἐμὲ τὴν μητέρα ὑβρίζεις, θαρρῶν ποιεῖς. ἀλλὰ σύ, | 330 | |
| 10 | ὦ τολμηρότατε, καὶ τὴν Ῥέαν αὐτὴν γραῦν ἤδη καὶ μητέρα τοσούτων θεῶν οὖσαν ἀνέπεισας παιδε‐ ραστεῖν καὶ τὸ Φρύγιον μειράκιον ποθεῖν, καὶ νῦν ἐκείνη μέμηνεν ὑπὸ σοῦ καὶ ζευξαμένη τοὺς λέοντας, παραλαβοῦσα καὶ τοὺς Κορύβαντας ἅτε μανικοὺς καὶ | |
| 15 | αὐτοὺς ὄντας, ἄνω καὶ κάτω τὴν Ἴδην περιπο‐ λοῦσιν, ἡ μὲν ὀλολύζουσα ἐπὶ τῷ Ἄττῃ, οἱ Κορύ‐ βαντες δὲ ὁ μὲν αὐτῶν τέμνεται ξίφει τὸν πῆχυν, ὁ δὲ ἀνεὶς τὴν κόμην ἵεται μεμηνὼς διὰ τῶν ὀρῶν, ὁ δὲ αὐλεῖ τῷ κέρατι, ὁ δὲ ἐπιβομβεῖ τῷ τυμπάνῳ ἢ | |
| 20 | ἐπικτυπεῖ τῷ κυμβάλῳ, καὶ ὅλως θόρυβος καὶ μανία τὰ ἐν τῇ Ἴδῃ ἅπαντά ἐστι. δέδια τοίνυν ἅπαντα, δέδια τὸ τοιοῦτο ἡ τὸ μέγα σε κακὸν ἐγὼ τεκοῦσα, μὴ ἀπομανεῖσά ποτε ἡ Ῥέα ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι ἐν αὑτῇ οὖσα κελεύσῃ τοὺς Κορύβαντας συλλα‐ | |
| 25 | βόντας σε διασπάσασθαι ἢ τοῖς λέουσι παραβαλεῖν· ταῦτα δέδια κινδυνεύοντά σε ὁρῶσα. | |
| 26 | ΕΡΩΣ | |
D Deor.20.2 | Θάρρει, μῆτερ, ἐπεὶ καὶ τοῖς λέουσιν αὐτοῖς ἤδη ξυνήθης εἰμί, καὶ πολλάκις ἐπαναβὰς ἐπὶ τὰ νῶτα καὶ τῆς κόμης λαβόμενος ἡνιοχῶ αὐτούς, οἱ δὲ σαίνουσί με καὶ χεῖρα δεχόμενοι ἐς τὸ στόμα | |
| 5 | περιλιχμησάμενοι ἀποδιδόασί μοι. αὐτὴ μὲν γὰρ ἡ Ῥέα πότε ἂν ἐκείνη σχολὴν ἀγάγοι ἐπ’ ἐμὲ ὅλη οὖσα ἐν τῷ Ἄττῃ; καίτοι τί ἐγὼ ἀδικῶ δεικνὺς τὰ καλὰ οἷά ἐστιν; ὑμεῖς δὲ μὴ ἐφίεσθε τῶν καλῶν· μὴ τοίνυν ἐμὲ αἰτιᾶσθε τούτων. ἢ θέλεις σύ, ὦ | |
| 10 | μῆτερ, αὐτὴ μηκέτι ἐρᾶν μήτε σὲ τοῦ Ἄρεως | |
| μήτε ἐκεῖνον σοῦ; | 332 | |
| 11 | ΑΦΡΟΔΙΤΗ Ὡς δεινὸς εἶ καὶ κρατεῖς ἁπάντων· ἀλλὰ μεμνήσῃ μού ποτε τῶν λόγων. | |
D Deor.21t | ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΚΑΙ ΕΡΜΟΥ | |
D Deor.21.1 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| 1 | Τί γελᾷς, ὦ Ἑρμῆ; | |
| 1 | ΕΡΜΗΣ Ὅτι γελοιότατα, ὦ Ἄπολλον, εἶδον. | |
| 2 | ΑΠΟΛΛΩΝ Εἰπὲ οὖν, ὡς καὶ αὐτὸς ἀκούσας ἔχω ξυγγελᾶν. | |
| 3 | ΕΡΜΗΣ Ἡ Ἀφροδίτη ξυνοῦσα τῷ Ἄρει κατείληπται καὶ | |
| 5 | ὁ Ἥφαιστος ἔδησεν αὐτοὺς ξυλλαβών. | |
| 5 | ΑΠΟΛΛΩΝ Πῶς; ἡδὺ γάρ τι ἐρεῖν ἔοικας. | |
| 6 | ΕΡΜΗΣ Ἐκ πολλοῦ, οἶμαι, ταῦτα εἰδὼς ἐθήρευεν αὐτούς, καὶ περὶ τὴν εὐνὴν ἀφανῆ δεσμὰ περιθεὶς εἰργά‐ ζετο ἀπελθὼν ἐπὶ τὴν κάμινον· εἶτα ὁ μὲν Ἄρης | |
| 10 | ἐσέρχεται λαθών, ὡς ᾤετο, καθορᾷ δὲ αὐτὸν ὁ Ἥλιος καὶ λέγει πρὸς τὸν Ἥφαιστον. ἐπεὶ δὲ ἐπέβησαν τοῦ λέχους καὶ ἐν ἔργῳ ἦσαν καὶ ἐντὸς | |
| ἐγεγένηντο τῶν ἀρκύων, περιπλέκεται μὲν αὐτοῖς τὰ δεσμά, ἐφίσταται δὲ ὁ Ἥφαιστος. ἐκείνη μὲν | 334 | |
| 15 | οὖν—καὶ γὰρ ἔτυχε γυμνὴ οὖσα—οὐκ εἶχεν ὅπως ἐγκαλύψαιτο αἰδουμένη, ὁ δὲ Ἄρης τὰ μὲν πρῶτα διαφυγεῖν ἐπειρᾶτο καὶ ἤλπιζε ῥήξειν τὰ δεσμά, ἔπειτα δὲ, συνεὶς ἐν ἀφύκτῳ ἐχόμενον ἑαυτὸν, ἱκέτευεν. | |
| 19 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
D Deor.21.2 | Τί οὖν; ἀπέλυσεν αὐτὸν ὁ Ἥφαιστος; | |
| 1 | ΕΡΜΗΣ Οὐδέπω, ἀλλὰ ξυγκαλέσας τοὺς θεοὺς ἐπι‐ δείκνυται τὴν μοιχείαν αὐτοῖς· οἱ δὲ γυμνοὶ ἀμφότεροι κάτω νενευκότες ξυνδεδεμένοι ἐρυθριῶσι, | |
| 5 | καὶ τὸ θέαμα ἥδιστον ἐμοὶ ἔδοξε μονονουχὶ αὐτὸ γινόμενον τὸ ἔργον. | |
| 6 | ΑΠΟΛΛΩΝ Ὁ δὲ χαλκεὺς ἐκεῖνος οὐκ αἰδεῖται καὶ αὐτὸς ἐπιδεικνύμενος τὴν αἰσχύνην τοῦ γάμου; | |
| 8 | ΕΡΜΗΣ Μὰ Δί’, ὅς γε καὶ ἐπιγελᾷ ἐφεστὼς αὐτοῖς. | |
| 10 | ἐγὼ μέντοι, εἰ χρὴ τἀληθὲς εἰπεῖν, ἐφθόνουν τῷ Ἄρει μὴ μόνον μοιχεύσαντι τὴν καλλίστην θεόν, ἀλλὰ καὶ δεδεμένῳ μετ’ αὐτῆς. | |
| 12 | ΑΠΟΛΛΩΝ Οὐκοῦν καὶ δεδέσθαι ἂν ὑπέμεινας ἐπὶ τούτῳ; | |
| 13 | ΕΡΜΗΣ Σὺ δ’ οὐκ ἄν, ὦ Ἄπολλον; ἰδὲ μόνον ἐπελθών· | |
| 15 | ἐπαινέσομαι γάρ σε, ἢν μὴ τὰ ὅμοια καὶ αὐτὸς | |
| εὔξῃ ἰδών. | 336 | |
D Deor.22t | ΗΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΟΣ | |
D Deor.22.1 | ΗΡΑ | |
| 1 | Ἐγὼ μὲν ᾐσχυνόμην ἄν, ὦ Ζεῦ, εἴ μοι τοιοῦτος υἱὸς ἦν, θῆλυς οὕτω καὶ διεφθαρμένος ὑπὸ τῆς μέθης, μίτρᾳ μὲν ἀναδεδεμένος τὴν κόμην, τὰ πολλὰ δὲ μαινομέναις γυναιξὶ συνών, ἁβρότερος | |
| 5 | αὐτῶν ἐκείνων, ὑπὸ τυμπάνοις καὶ αὐλῷ καὶ κυμβάλοις χορεύων, καὶ ὅλως παντὶ μᾶλλον ἐοικὼς ἢ σοὶ τῷ πατρί. | |
| 7 | ΖΕΥΣ Καὶ μὴν οὗτός γε ὁ θηλυμίτρης, ὁ ἁβρότερος τῶν γυναικῶν οὐ μόνον, ὦ Ἥρα, τὴν Λυδίαν ἐχει‐ | |
| 10 | ρώσατο καὶ τοὺς κατοικοῦντας τὸν Τμῶλον ἔλαβε καὶ Θρᾷκας ὑπηγάγετο, ἀλλὰ καὶ ἐπ’ Ἰνδοὺς ἐλάσας τῷ γυναικείῳ τούτῳ στρατιωτικῷ τούς τε ἐλέφαντας εἷλε καὶ τῆς χώρας ἐκράτησε καὶ τὸν βασιλέα πρὸς ὀλίγον ἀντιστῆναι τολμήσαντα αἰχμά‐ | |
| 15 | λωτον ἀπήγαγε, καὶ ταῦτα πάντα ἔπραξεν ὀρχού‐ μενος ἅμα καὶ χορεύων θύρσοις χρώμενος κιττί‐ | |
| νοις, μεθύων, ὡς φῄς, καὶ ἐνθεάζων. εἰ δέ τις ἐπεχείρησε λοιδορήσασθαι αὐτῷ ὑβρίσας ἐς τὴν τελετήν, καὶ τοῦτον ἐτιμωρήσατο ἢ καταδήσας | 338 | |
| 20 | τοῖς κλήμασιν ἢ διασπασθῆναι ποιήσας ὑπὸ τῆς μητρὸς ὥσπερ νεβρόν. ὁρᾷς ὡς ἀνδρεῖα ταῦτα καὶ οὐκ ἀνάξια τοῦ πατρός; εἰ δὲ παιδιὰ καὶ τρυφὴ πρόσεστιν αὐτοῖς, οὐδεὶς φθόνος, καὶ μάλιστα εἰ λογίσαιτό τις, οἷος ἂν οὗτος νήφων ἦν, ὅπου | |
| 25 | ταῦτα μεθύων ποιεῖ. | |
| 25 | ΗΡΑ | |
D Deor.22.2 | Σύ μοι δοκεῖς ἐπαινέσεσθαι καὶ τὸ εὕρεμα αὐτοῦ, τὴν ἄμπελον καὶ τὸν οἶνον, καὶ ταῦτα ὁρῶν οἷα οἱ μεθυσθέντες ποιοῦσι σφαλλόμενοι καὶ πρὸς ὕβριν τρεπόμενοι καὶ ὅλως μεμηνότες ὑπὸ τοῦ ποτοῦ· | |
| 5 | τὸν γοῦν Ἰκάριον, ᾧ πρώτῳ ἔδωκεν τὸ κλῆμα, οἱ ξυμπόται αὐτοὶ διέφθειραν παίοντες ταῖς δικέλλαις. | |
| 7 | ΖΕΥΣ Οὐδὲν τοῦτο φῄς· οὐ γὰρ οἶνος ταῦτα οὐδὲ ὁ Διόνυ‐ σος ποιεῖ, τὸ δὲ ἄμετρον τῆς πόσεως καὶ τὸ πέρα τοῦ | |
| 10 | καλῶς ἔχοντος ἐμφορεῖσθαι τοῦ ἀκράτου. ὃς δ’ ἂν ἔμμετρα πίνῃ, ἱλαρώτερος μὲν καὶ ἡδίων γένοιτ’ ἄν· οἷον δὲ ὁ Ἰκάριος ἔπαθεν, οὐδὲν ἂν ἐργάσαιτο οὐδένα τῶν ξυμποτῶν. ἀλλὰ σὺ ἔτι ζηλοτυπεῖν ἔοικας, ὦ Ἥρα, καὶ τῆς Σεμέλης μνημονεύειν, ἥ | |
| 15 | γε διαβάλλεις τοῦ Διονύσου τὰ κάλλιστα. | 340 |
D Deor.23t | ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΟΣ | |
D Deor.23.1 | ΑΦΡΟΔΙΤΗ | |
| 1 | Τί δήποτε, ὦ Ἔρως, τοὺς μὲν ἄλλους θεοὺς κατηγωνίσω ἅπαντας, τὸν Δία, τὸν Ποσειδῶ, τὸν Ἀπόλλω, τὴν Ῥέαν, ἐμὲ τὴν μητέρα, μόνης δὲ ἀπέχῃ τῆς Ἀθηνᾶς καὶ ἐπ’ ἐκείνης ἄπυρος μέν σοι | |
| 5 | ἡ δᾴς, κενὴ δὲ οἰστῶν ἡ φαρέτρα, σὺ δὲ ἄτοξος εἶ καὶ ἄστοχος; | |
| 6 | ΕΡΩΣ Δέδια, ὦ μῆτερ, αὐτήν· φοβερὰ γάρ ἐστι καὶ χαροπὴ καὶ δεινῶς ἀνδρική· ὁπόταν γοῦν ἐντεινά‐ μενος τὸ τόξον ἴω ἐπ’ αὐτήν, ἐπισείουσα τὸν | |
| 10 | λόφον ἐκπλήττει με καὶ ὑπότρομος γίνομαι καὶ ἀπορρεῖ μου τὰ τοξεύματα ἐκ τῶν χειρῶν. | |
| 11 | ΑΦΡΟΔΙΤΗ Ὁ Ἄρης γὰρ οὐ φοβερώτερος ἦν; καὶ ὅμως ἀφώπλισας αὐτὸν καὶ νενίκηκας. | |
| 13 | ΕΡΩΣ Ἀλλὰ ἐκεῖνος ἑκὼν προσίεταί με καὶ προσκα‐ | |
| 15 | λεῖται, ἡ Ἀθηνᾶ δὲ ὑφορᾶται ἀεί, καί ποτε ἐγὼ μὲν ἄλλως παρέπτην πλησίον ἔχων τὴν λαμπάδα, ἡ δέ, Εἴ μοι πρόσει, φησί, νὴ τὸν πατέρα, τῷ δορατίῳ σε διαπείρασα ἢ τοῦ ποδὸς λαβομένη καὶ ἐς τὸν Τάρταρον ἐμβαλοῦσα ἢ αὐτὴ διασπασαμένη— | |
| 20 | πολλὰ τοιαῦτα ἠπείλησε· καὶ ὁρᾷ δὲ δριμὺ καὶ ἐπὶ τοῦ στήθους ἔχει πρόσωπόν τι φοβερὸν ἐχίδναις κατάκομον, ὅπερ ἐγὼ μάλιστα δέδια· μορμολύτ‐ | |
| τεται γάρ με καὶ φεύγω, ὅταν ἴδω αὐτό. | 342 | |
| 23 | ΑΦΡΟΔΙΤΗ | |
D Deor.23.2 | Ἀλλὰ τὴν μὲν Ἀθηνᾶν δέδιας, ὡς φῄς, καὶ τὴν Γοργόνα, καὶ ταῦτα μὴ φοβηθεὶς τὸν κεραυνὸν τοῦ Διός. αἱ δὲ Μοῦσαι διὰ τί σοι ἄτρωτοι καὶ ἔξω βελῶν εἰσιν; κἀκεῖναι λόφους ἐπισείουσιν καὶ | |
| 5 | Γοργόνας προφαίνουσιν; | |
| 5 | ΕΡΩΣ Αἰδοῦμαι αὐτάς, ὦ μῆτερ· σεμναὶ γάρ εἰσιν καὶ ἀεί τι φροντίζουσιν καὶ περὶ ᾠδὴν ἔχουσι καὶ ἐγὼ παρίσταμαι πολλάκις αὐταῖς κηλούμενος ὑπὸ τοῦ μέλους. | |
| 9 | ΑΦΡΟΔΙΤΗ | |
| 10 | Ἔα καὶ ταύτας, ὅτι σεμναί· τὴν δὲ Ἄρτεμιν τίνος ἕνεκα οὐ τιτρώσκεις; | |
| 11 | ΕΡΩΣ Τὸ μὲν ὅλον οὐδὲ καταλαβεῖν αὐτὴν οἷόν τε φεύγουσαν ἀεὶ διὰ τῶν ὀρῶν· εἶτα καὶ ἴδιόν τινα ἔρωτα ἤδη ἐρᾷ. | |
| 14 | ΑΦΡΟΔΙΤΗ | |
| 15 | Τίνος, ὦ τέκνον; | |
| 15 | ΕΡΩΣ Θήρας καὶ ἐλάφων καὶ νεβρῶν, αἱρεῖν τε διώ‐ κουσα καὶ κατατοξεύειν, καὶ ὅλως πρὸς τῷ τοιούτῳ ἐστίν· ἐπεὶ τόν γε ἀδελφὸν αὐτῆς, καίτοι τοξότην καὶ αὐτὸν ὄντα καὶ ἑκηβόλον— | |
| 19 | ΑΦΡΟΔΙΤΗ | |
| 20 | Οἶδα, ὦ τέκνον, πολλὰ ἐκεῖνον ἐτόξευσας. | 344 |
D Deor.24t | ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΗΛΙΟΥ | |
D Deor.24.1 | ΖΕΥΣ | |
| 1 | Οἷα πεποίηκας, ὦ Τιτάνων κάκιστε; ἀπο‐ λώλεκας τὰ ἐν τῇ γῇ ἅπαντα, μειρακίῳ ἀνοήτῳ πιστεύσας τὸ ἅρμα, ὃς τὰ μὲν κατέφλεξε πρόσγειος ἐνεχθείς, τὰ δὲ ὑπὸ κρύους διαφθαρῆναι ἐποίησε | |
| 5 | πολὺ αὐτῶν ἀποσπάσας τὸ πῦρ, καὶ ὅλως οὐδὲν ὅ τι οὐ ξυνετάραξε καὶ ξυνέχεε, καὶ εἰ μὴ ἐγὼ ξυνεὶς τὸ γιγνόμενον κατέβαλον αὐτὸν τῷ κεραυνῷ, οὐδὲ λείψανον ἀνθρώπων ἐπέμεινεν ἄν· τοιοῦτον ἡμῖν τὸν καλὸν ἡνίοχον καὶ διφρηλάτην ἐκπέπομφας. | |
| 9 | ΗΛΙΟΣ | |
| 10 | Ἥμαρτον, ὦ Ζεῦ, ἀλλὰ μὴ χαλέπαινε, εἰ ἐπεί‐ σθην υἱῷ πολλὰ ἱκετεύοντι· πόθεν γὰρ ἂν καὶ ἤλπισα τηλικοῦτο γενήσεσθαι κακόν; | |
| 12 | ΖΕΥΣ Οὐκ ᾔδεις, ὅσης ἐδεῖτο ἀκριβείας τὸ πρᾶγμα καὶ ὡς, εἰ βραχύ τις ἐκβαίη τῆς ὁδοῦ, οἴχεται πάντα; | |
| 15 | ἠγνόεις δὲ καὶ τῶν ἵππων τὸν θυμόν, ὡς δεῖ ξυνέχειν ἀνάγκῃ τὸν χαλινόν; εἰ γὰρ ἐνδοίη τις, ἀφηνιάζου‐ σιν εὐθύς, ὥσπερ ἀμέλει καὶ τοῦτον ἐξήνεγκαν, ἄρτι μὲν ἐπὶ τὰ λαιά, μετ’ ὀλίγον δὲ ἐπὶ τὰ δεξιά, καὶ ἐς τὸ ἐναντίον τοῦ δρόμου ἐνίοτε, καὶ ἄνω καὶ | |
| 20 | κάτω, ὅλως ἔνθα ἐβούλοντο αὐτοί· ὁ δὲ οὐκ | |
| εἶχεν ὅ τι χρήσαιτο αὐτοῖς. | 346 | |
| 21 | ΗΛΙΟΣ | |
D Deor.24.2 | Πάντα μὲν ἠπιστάμην ταῦτα καὶ διὰ τοῦτο ἀντεῖχον ἐπὶ πολὺ καὶ οὐκ ἐπίστευον αὐτῷ τὴν ἔλασιν· ἐπεὶ δὲ κατελιπάρησε δακρύων καὶ ἡ μήτηρ Κλυμένη μετ’ αὐτοῦ, ἀναβιβασάμενος ἐπὶ | |
| 5 | τὸ ἅρμα ὑπεθέμην, ὅπως μὲν χρὴ βεβηκέναι αὐτόν, ἐφ’ ὁπόσον δὲ ἐς τὸ ἄνω ἀφέντα ὑπερενεχθῆναι, εἶτα ἐς τὸ κάταντες αὖθις ἐπινεύειν καὶ ὡς ἐγκρατῆ εἶναι τῶν ἡνιῶν καὶ μὴ ἐφιέναι τῷ θυμῷ τῶν ἵππων· εἶπον δὲ καὶ ἡλίκος ὁ κίνδυνος, εἰ μὴ ὀρθὴν | |
| 10 | ἐλαύνοι· ὁ δὲ—παῖς γὰρ ἦν—ἐπιβὰς τοσούτου πυρὸς καὶ ἐπικύψας ἐς βάθος ἀχανὲς ἐξεπλάγη, ὡς τὸ εἰκός· οἱ δὲ ἵπποι ὡς ᾔσθοντο οὐκ ὄντα ἐμὲ τὸν ἐπιβεβηκότα, καταφρονήσαντες τοῦ μειρακίου ἐξε‐ τράποντο τῆς ὁδοῦ καὶ τὰ δεινὰ ταῦτα ἐποίησαν· | |
| 15 | ὁ δὲ τὰς ἡνίας ἀφείς, οἶμαι δεδιὼς μὴ ἐκπέσῃ αὐτός, εἴχετο τῆς ἄντυγος. ἀλλὰ ἐκεῖνός τε ἤδη ἔχει τὴν δίκην κἀμοί, ὦ Ζεῦ, ἱκανὸν τὸ πένθος. | |
| 17 | ΖΕΥΣ Ἱκανὸν λέγεις τοιαῦτα τολμήσας; νῦν μὲν οὖν συγγνώμην ἀπονέμω σοι, ἐς δὲ τὸ λοιπόν, ἤν τι | |
| 20 | ὅμοιον παρανομήσῃς ἤ τινα τοιοῦτον σεαυτοῦ διάδοχον ἐκπέμψῃς, αὐτίκα εἴσῃ, ὁπόσον τοῦ σοῦ πυρὸς ὁ κεραυνὸς πυρωδέστερος. ὥστε ἐκεῖνον μὲν αἱ ἀδελφαὶ θαπτέτωσαν ἐπὶ τῷ Ἠριδανῷ, ἵναπερ ἔπεσεν ἐκδιφρευθείς, ἤλεκτρον ἐπ’ αὐτῷ δακρύουσαι καὶ | |
| 25 | αἴγειροι γενέσθωσαν ἐπὶ τῷ πάθει, σὺ δὲ ξυμπηξά‐ μενος τὸ ἅρμα—κατέαγε δὲ καὶ ὁ ῥυμὸς αὐτοῦ καὶ ἅτερος τῶν τροχῶν συντέτριπται—ἔλαυνε ἐπαγαγὼν | |
| τοὺς ἵππους. ἀλλὰ μέμνησο τούτων ἁπάντων. | 348 | |
D Deor.25t | ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΚΑΙ ΕΡΜΟΥ | |
D Deor.25.1 | ΑΠΟΛΛΩΝ | |
| 1 | Ἔχεις μοι εἰπεῖν, ὦ Ἑρμῆ, πότερος ὁ Κά‐ στωρ ἐστὶ τούτων ἢ πότερος ὁ Πολυδεύκης; ἐγὼ γὰρ οὐκ ἂν διακρίναιμι αὐτούς. | |
| 3 | ΕΡΜΗΣ Ὁ μὲν χθὲς ἡμῖν ξυγγενόμενος ἐκεῖνος Κάστωρ | |
| 5 | ἦν, οὗτος δὲ Πολυδεύκης. | |
| 5 | ΑΠΟΛΛΩΝ Πῶς διαγινώσκεις; ὅμοιοι γάρ. | |
| 6 | ΕΡΜΗΣ Ὅτι οὗτος μέν, ὦ Ἄπολλον, ἔχει ἐπὶ τοῦ προσώπου τὰ ἴχνη τῶν τραυμάτων ἃ ἔλαβε παρὰ τῶν ἀνταγωνιστῶν πυκτεύων, καὶ μάλιστα ὁπόσα | |
| 10 | ὑπὸ τοῦ Βέβρυκος Ἀμύκου ἐτρώθη τῷ Ἰάσονι συμπλέων, ἅτερος δὲ οὐδὲν τοιοῦτον ἐμφαίνει, ἀλλὰ καθαρός ἐστι καὶ ἀπαθὴς τὸ πρόσωπον. | |
| 12 | ΑΠΟΛΛΩΝ Ὤνησας διδάξας τὰ γνωρίσματα, ἐπεὶ τά γε ἄλλα πάντα ἴσα, τοῦ ᾠοῦ τὸ ἡμίτομον καὶ ἀστὴρ | |
| 15 | ὑπεράνω καὶ ἀκόντιον ἐν τῇ χειρὶ καὶ ἵππος ἑκατέρῳ λευκός, ὥστε πολλάκις ἐγὼ τὸν μὲν προσεῖπον Κάστορα Πολυδεύκην ὄντα, τὸν δὲ τῷ τοῦ Πολυδεύ‐ κους ὀνόματι. ἀτὰρ εἰπέ μοι καὶ τόδε, τί δήποτε οὐκ ἄμφω ξύνεισιν ἡμῖν, ἀλλ’ ἐξ ἡμισείας ἄρτι μὲν | |
| 20 | νεκρός, ἄρτι δὲ θεός ἐστιν ἅτερος αὐτῶν; | 350 |
| 20 | ΕΡΜΗΣ Ὑπὸ φιλαδελφίας τοῦτο ποιοῦσιν· ἐπεὶ γὰρ ἔδει ἕνα μὲν τεθνάναι τῶν Λήδας υἱέων, ἕνα δὲ ἀθάνα‐ τον εἶναι, ἐνείμαντο οὕτως αὐτοὶ τὴν ἀθανασίαν. | |
| 23 | ΑΠΟΛΛΩΝ Οὐ ξυνετήν, ὦ Ἑρμῆ, τὴν νομήν, οἵ γε οὐδὲ | |
| 25 | ὄψονται οὕτως ἀλλήλους, ὅπερ ἐπόθουν, οἶμαι, μάλιστα· πῶς γάρ, ὁ μὲν παρὰ θεοῖς, ὁ δὲ παρὰ τοῖς φθιτοῖς ὤν; πλὴν ἀλλ’ ὥσπερ ἐγὼ μαντεύομαι, ὁ δὲ Ἀσκληπιὸς ἰᾶται, σὺ δὲ παλαίειν διδάσκεις παιδοτρίβης ἄριστος ὤν, ἡ δὲ Ἄρτεμις μαιεύεται | |
| 30 | καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστος ἔχει τινὰ τέχνην ἢ θεοῖς ἢ ἀνθρώποις χρησίμην, οὗτοι δὲ τί ποιήσουσιν ἡμῖν; ἢ ἀργοὶ εὐωχήσονται τηλικοῦτοι ὄντες; | |
| 32 | ΕΡΜΗΣ Οὐδαμῶς, ἀλλὰ προστέτακται αὐτοῖν ὑπηρε‐ τεῖν τῷ Ποσειδῶνι καὶ καθιππεύειν δεῖ τὸ πέλαγος | |
| 35 | καὶ ἐάν που ναύτας χειμαζομένους ἴδωσιν, ἐπικαθί‐ σαντας ἐπὶ τὸ πλοῖον σῴζειν τοὺς ἐμπλέοντας. | |
| 36 | ΑΠΟΛΛΩΝ Ἀγαθήν, ὦ Ἑρμῆ, καὶ σωτήριον λέγεις τὴν | |
| τέχνην. | 352 | |