|
TLG 0030 006 :: HYPERIDES :: Epitaphius HYPERIDES Orat. Epitaphius Citation: Column — (line) | ||
Epitaph.t | [ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ.] | |
Epitaph.1 | Τῶν μὲν λόγων τ[ῶν μελ‐ λ̣όντων ῥηθήσεσ[θαι ἐπὶ τῶιδε τῶι τάφω[ι περί τε Λεωσθένους τοῦ στ[ρατη‐ | |
| 5 | γοῦ καὶ περὶ τῶν ἄ[λ̣λων τῶν μετ’ ἐκείνου [τετε‐ λ̣]ευτηκότων ἐν τ[ῶι πο‐ λ]έμωι, ὡς ἦσαν ἄ̣ν[δρες ἀ]γαθοί, μάρ̣τ̣[υς αὐτὸς ὁ | |
|---|---|---|
| 10 | χ]ρόνος ὁ ς......... τ]ω̣ι τὰς πρ̣[άξεις ..... ..ς ἀ̣νθρω[π......... .ι̣ν πω κα[λλί......ἑ‐ | |
| ώ̣]ρ̣ακε ωι...... [ἐν τῶι | 90 | |
| 15 | π]αντὶ αἰῶ[ν̣ι......... γ]εγενη[μέν... οὔτε ἄ̣νδρας [ἀμείνους τῶν τετελε〈υ〉τ̣[ηκότων οὔτε πρ[ά̣ξεις μεγα‐ | |
| 20 | λ]οπ̣ρεπεστ̣[έρας. διὸ κ̣αὶ μάλιστα [π̣εφόβη‐ μαι, μή μοι συμ[βῆι τὸν λ̣]όγον ἐλάττ[ω φαί‐ ν̣]εσθαι τῶν ἔρ[γων | |
| 25 | τ̣ῶν γεγενη[μέ‐ νων. πλὴν κατ’ [ἐκεῖ‐ νό γε πάλιν θα[ρρῶ, ὅ‐ τι τὰ ὑπ’ ἐμοῦ 〈ἐ〉κ[λει‐ πόμενα ὑμεῖς οἱ [ἀ̣‐ | |
| 30 | κούοντες προ̣σθή‐ σετε· οὐ γὰρ̣ ἐ〈ν〉 τοῖς τυ‐ χοῦσιν οἱ λόγοι ῥηθή‐ σονται, ἀλλ’ ἐν αὐτοῖς | |
| τοῖ〈σ〉 μάρτυσι τῶν 〈ἐκ〉είνοις̣ | 91 | |
Epitaph.2 | π]ε̣πραγμένων. Ἄξιον δέ ἐσ]τ̣ιν ἐπαινεῖν 〈τ〉ὴν μὲν πό]λ̣〈ι〉ν ἡμῶν 〈τ〉ῆς προαιρέ‐ σεω̣]ς ἕνεκεν, τὸ προε‐ | |
| 5 | λέσθ]αι ὅμοια καὶ ἔτι σε‐ μνό]τερα καὶ καλλίω τῶν πρότ]ερον αὐτῆι πεπρα‐ γμέ]νων, τοὺς δὲ τετε‐ λευ]τηκότας τῆς ἀνδρεί‐ | |
| 10 | α]ς̣ τῆς ἐν τῶι πολέμωι, τὸ μὴ καταισχῦναι τὰς τῶν προγόνων ἀρετάς· τὸν δὲ στρατηγὸν Λεωσ‐ θένη διὰ ἀμφότερα· τῆς | |
| 15 | τε γὰρ προαιρέσεως εἰσ‐ ηγητὴς τῆι πόλει ἐγένε‐ το, καὶ τῆς στρατείας ἡ‐ γεμὼν τοῖς πολίταις ⸏κατέστη. Περὶ μὲν οὖν | |
| 20 | τ]ῆς πόλεως διεξιέναι τ]ὸ̣ καθ’ ἕκαστον ὧν πρό‐ τε]ρον πᾶσαν τὴν Ἑλλά‐ δα̣] 〈εὐεργέτηκεν〉 οὔτε ὁ χρόνος ὁ παρ‐ ὼ]ν ἱκανὸς οὔτε ὁ και‐ | |
| 25 | ρὸς̣] ἁρμόττων τῷ μα‐ | |
| κρ]ολογεῖν, οὔτε ῥάιδι‐ ον] ἕνα ὄντα τοσαύ‐ τας̣] καὶ τηλικαύτας πρά‐ ξεις] 〈δι〉ε̣ξ̣ελθεῖν καὶ μνη‐ | 92 | |
| 30 | μο]νεῦσαι. ἐπὶ κεφαλαί‐ ου δ]ὲ̣ οὐκ ὀκνήσω εἰπεῖν ⸏περ]ὶ αὐτῆς· ὥσπερ γὰρ] ὁ ἥλιος πᾶσαν | |
Epitaph.3 | τὴν οἰκουμ̣[ένη]ν̣ ἐπέρ‐ ⸏χεται, τὰ[ς μὲν] ὥ̣ρας δι‐ ακρίνων [εἰς τὸ π̣]ρέπον καὶ καλῶ̣[ς πάντα καθ]ι̣στάς, | |
| 5 | τοῖς δὲ σ[ώφροσι καὶ ἐπ̣]ι‐ εικέσι τ̣[ῶν ἀνθρώπ]ων ἐπιμ[ελούμενος κ]α̣ὶ γε‐ ν̣[έσεως καὶ τροφῆ]ς καὶ καρπ]ῶ̣ν κ̣[αὶ τῶν ἄ]λ̣λων | |
| 10 | ἁ̣[πά]ντων τῶν ε̣ἰ̣ς τὸν ⸏β[ίο]ν χρησίμων, οὕτως κα̣[ὶ] ἡ̣ πόλις ἡμῶν διατε‐ λε̣[ῖ το]ὺ̣ς̣ μ̣ὲν κακοὺ〈σ〉 κολά‐ | |
| ζο̣[υσα, τοῖς̣] δὲ δικαίο〈ι〉ς | 93 | |
| 15 | β̣[οηθοῦσα], τὸ δὲ ἴσον ἀν‐ τ̣ὶ τῆς ἀδι]κ̣ίας ἅπασιν ἀ̣πονέμουσα, τ]οῖς δὲ ἰδί‐ οις κινδύνοις κα̣]ὶ δαπά‐ ναι[ς κοινὴν ἄδει]αν τοῖς | |
| 20 | Ἕλλη̣[σιν παρασκευ̣]άζου‐ ⸏σα. [π̣ερὶ μὲν οὖ]ν τῶν κοινῶ[ν ἔργων τῆς πόλ]εως ὥσπερ [π̣ροεῖπον φρά]σ̣αι... .., πε[ρ̣ὶ δὲ Λεωσθέν̣]ους καὶ | |
| 25 | τῶν ἄ[λλων τοὺς λόγ̣]ους ποι‐ ⸏ήσομ̣[αι. νῦ]ν̣ δὲ πόθεν ἄρξωμα[ι λέγων̣], ἢ τίνος ⸏πρῶτον μνησθῶ; πότε‐ ρα περ[ὶ] τοῦ γένους αὐτῶν | |
| 30 | ἑκάστου διεξέλθω; ἀλλ’ εὔ‐ | |
| ηθες εἶναι ὑπολαμβάνω· τὸ〈ν〉 μὲν 〈γὰρ〉 ἄλλους τινὰς ἀν‐ θρώπους ἐγκωμιάζοντα, | 94 | |
Epitaph.4 | οἳ πολλαχόθεν εἰς μίαν πόλιν συνεληλυθότες οἰκοῦσι γένος ἴδιον ἕκασ‐ τος συνεισενεγκάμενος, | |
| 5 | τοῦτον μὲν δεῖ κατ’ ἄ̣νδρα ⸏γενεαλογεῖν ἕκαστον· περὶ δὲ Ἀθηναίων ἀνδρῶν̣ τοὺ〈σ〉 λόγου〈σ〉 ποιούμενος̣, οἷς ἡ κοινὴ γένεσις α[ὐτόχ]θ̣οσιν | |
| 10 | οὖσιν ἀνυπέρβλητ[ον] τ̣ὴν εὐγένειαν ἔχει, πε[ρ]ίεργον ἡγοῦμαι εἶναι ἰδία[ι τὰ] γένη ⸏ἐγκωμιάζειν. ἀλλὰ [πε]ρὶ τῆς παιδείας αὐτῶν ἐπι[μνη]σθῶ, | |
| 15 | καὶ ὡς ἐν πολλῆι σ̣[ωφρο‐ σύνηι παῖδες ὄντ[ες ἐτρά‐ φησαν καὶ ἐπαιδε̣[ύθησαν, ὅπερ εἰώθασίν [τινες ποι‐ ⸏εῖν; ἀλλ’ οἶμαι π̣[άντας | |
| 20 | εἰδέναι ὅτι τούτο[υ̣ ἕνεκα τοὺ〈σ〉 παῖδας παιδεύο[μ̣εν, ἵνα ἄνδρες ἀγαθοὶ γ[ίγνων‐ ται· τοὺς δὲ γεγενημ̣[ένους ἐν τῶι πολέμωι ἄν̣δρ[ας | 95 |
| 25 | ὑπερβάλλοντας τῆι ἀ[ρ̣ετῆι πρόδηλόν ἐστιν ὅτι πα[ῖδες ὄντες καλῶς ἐπαιδε[ύ̣θη‐ ⸏σαν. ἁπλούστατον ο̣[ὖν ἡ‐ γοῦμαι εἶναι τὴν ἐν τ[ῶι | |
| 30 | πολέμωι διεξελθεῖν ἀ‐ ρετήν, καὶ ὡς πολλῶν ἀ‐ γαθῶν αἴτιοι γεγένη〈ν〉ται τῆι πατρίδι καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλ‐ ⸏λησιν. ἄρξομαι δὲ πρῶτον ἀ‐ | |
| 35 | πὸ τοῦ στρατηγοῦ· καὶ γὰρ δίκαι‐ ον. Λεωσθένης γὰρ ὁρῶν τὴν Ἑλλάδα πᾶ[σ]α̣ν τεταπει‐ νωμένην καὶ ..... ἐπτη‐ | |
Epitaph.5 | χυ̣]ῖαν, κατεφθαρμένην ὑπὸ τῶν] δωροδοκ̣ούντων παρὰ Φι‐ λίπ]που καὶ Ἀλεξάνδρου κατὰ τῶν] πατρίδων τῶν αὑτῶν, | |
| 5 | καὶ τ]ὴ̣ν μὲν πόλιν ἡμῶν δεομέ]νην ἀνδρός, τὴν δ’ Ἑ̣λλά‐ | |
| δα πᾶ]σαν πόλεως, ἥτις προστῆ‐ ναι δυν]ήσεται τῆς ἡγεμονίας, ἐπέδ]ωκεν ἑαυτὸν μὲν τῆι | 96 | |
| 10 | πατρί]δι, τὴν δὲ πόλιν τοῖς Ἕλλη‐ σ̣[ιν] ε̣ἰς τὴν ἐλευθερίαν· καὶ ξε‐ νικὴν μὲν δύναμιν 〈συ〉στησά‐ μενος, τῆς δὲ πολιτικῆς ἡγε‐ μὼν καταστὰς τοὺς πρώτους | |
| 15 | ἀντιταξαμένους τῆι τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίαι Βοι‐ ωτοὺς καὶ Μακεδόνας καὶ Εὐβοέας καὶ τοὺς ἄλλους συμ‐ μάχους αὐτῶν ἐνίκησε μα‐ | |
| 20 | χόμενος ἐν τῆι Βοιωτίαι. ἐντεῦθεν δ’ ἐλθὼν εἰς Πύ‐ λας καὶ καταλαβὼν τὰς πα]ρ̣όδους, δι’ ὧν καὶ πρότερον ἐ‐ πὶ τ]οὺς Ἕλληνας οἱ βάρβαροι ἐ‐ | |
| 25 | πο]ρεύθησαν, τῆς μὲν ἐπὶ τὴν] Ἑλλάδα πορείας Ἀντί‐ π]α̣τρον ἐκώλυσεν, αὐτὸν δὲ κα]ταλαβὼν ἐν τοῖς τόποις τού‐ τοι]ς καὶ μάχηι νικήσας ἐπολι‐ | |
| 30 | όρ]κει κατακλείσας εἰς Λαμίαν· Θ]ε̣τταλοὺς δὲ καὶ Φωκέας καὶ Αἰ]τωλοὺς καὶ τοὺς ἄλλους ἅπαν‐ | |
| τας τοὺς ἐν τῶι τόπωι συμμάχους ἐποιήσατο, καὶ ὧν Φίλιππος | 97 | |
| 35 | καὶ Ἀλέξανδρος ἀκόντων ἡγού‐ μενοι ἐσεμνύνοντο, τούτων Λε‐ ωσθένης ἑκόντων τὴν ἡγε‐ μονίαν ἔλαβεν. συνέβη δ’ αὐτῶι τῶν μὲν πραγμάτων ὧν προε[ί‐ | |
| 40 | ⸏λετο κρατῆσαι, | |
Epitaph.6 | τῆς δὲ εἱ[μ̣αρ]μένης οὐκ̣ ἦν περιγενέ[σθαι.] δίκαιον δ’ ἐσ‐ τὶν μὴ μ[όνον] ὧν ἔπραξεν Λεωσθέν[ης κα]ὶ χάριν ἔχειν | |
| 5 | αὐτῶι πρ̣[ώτωι ἀ]λ̣λὰ καὶ τῆς ὕστερον [γενομέν̣]ης μάχης μετὰ τ[ὸ̣ν ἐκείνο]υ θάνατον καὶ τῶν̣ [ἄλλων ἀγ]α̣θῶν τῶν ἐν τῆι σ[τ̣ρατείαι τ]αύτηι συμ‐ | |
| 10 | βάντων̣ [το̣ῖς Ἕλ]λησιν· ἐπὶ γ̣ὰρ τοῖς ὑπὸ [Λε]ωσθένους 〈τε〉θεῖσιν θεμελίοις οἰκοδο‐ μοῦσιν οἱ νῦν τὰς ὕστερον ⸏πράξεις. Καὶ μηδεὶς ὑπολά‐ | |
| 15 | βῃ με τῶν ἄλλων πολιτῶν μη]δένα λόγον ποιεῖσθαι, | |
| ἀλλὰ] Λεωσθένη μό̣ν〈ον〉 ἐγκω‐ μιάζ]ε̣ιν. συμβαίνει γὰρ τὸν Λε]ω̣σθένους ἔπαινον | 98 | |
| 20 | ἐπὶ ταῖ]ς μάχαις ἐγκώμιον τῶν ἄλ]λων πολιτῶν εἶναι· το[ῦ μὲν] γ̣ὰρ βουλεύεσθαι καλ̣[ῶς ὁ στρα]τηγὸς αἴτιος, τοῦ δὲ νι[κᾶν μαχ]ομένους οἱ κιν‐ | |
| 25 | δυν[εύειν ἐθ]έ̣λοντες τοῖς σώ‐ ⸏μασ[ιν· ὥστ]ε ὅταν ἐπαιν[ῶ τὴν γ]εγονυῖαν νίκην, ἅμα τ[ῆι Λε]ω̣σθένους ἡγεμονί‐ αι καὶ [τὴν τ]ῶ̣ν ἄλλων ἀρετὴν | |
| 30 | ⸏ἐγκωμ̣[ιάσ]ω̣. τίς γὰρ οὐ‐ κ ἂν δικα̣[ίως] ἐπαινοίη τῶν πολιτῶ[ν το]ὺ̣ς ἐν τῶιδε τῶι πολέμω̣[ι τε]λευτήσαντας, οἳ τὰς ἑα[υτῶ]ν̣ ψυχὰς ἔδωκαν | |
| 35 | ὑπὲρ τῆ[ς τῶ]ν Ἑλλήνων ἐλευ‐ θερίας, [φα]νερωτάτην ἀπό‐ δειξιν τ̣[αύτ]η̣ν ἡγούμενοι εἶ‐ ναι τοῦ [β̣ούλ]εσθαι τῆι Ἑλλάδι τὴν̣] ἐ̣λε̣[υθερ]ίαν | |
Epitaph.7 | περιθεῖναι τὸ μαχομ[ένους τελευτῆσαι ὑπὲρ αὐτῆ[ς. μ]έ‐ | |
| γα δ’ αὐτοῖς συνεβάλετ[ο εἰ]ς̣ τὸ προθύμως ὑπὲρ τῆς [Ἑλλά̣‐ | 99 | |
| 5 | δος ἀγωνίσασθαι τὸ ἐν τῆ[ι Βοιω‐ τίαι τὴν μάχην τὴν π[ροτέραν̣ γενέσθαι. ἑώρων γὰ[ρ τὴν μὲν π]ό̣‐ λιν τῶν Θηβαίων οἰκτ[ρῶς ἠφα]ν̣ισ‐ μένην ἐξ ἀνθρώπων, [τ̣ὴν δὲ ἀ̣]κρό‐ | |
| 10 | πολιν αὐτῆς φρουρου[μ̣ένην] ὑ‐ πὸ τῶν Μακεδόνων, τὰ δ̣ὲ σώ̣μα‐ τα τῶν ἐνοικούντων ἐξηνδρα‐ ποδισμένα, τὴν δὲ χώραν ἄλ‐ λους διανεμομένους, ὥστε πρὸ ὀ‐ | |
| 15 | φθαλμῶν ὁρώμενα αὐτοῖς τὰ δει‐ νὰ ἄοκνον π[αρ]εῖχε τόλμα〈ν〉 εἰς τὸ ⸏κινδυνεύειν [πρ]οχείρως. ἀλλὰ μὴν τήν γε π[ερὶ Π̣]ύλας καὶ Λαμί‐ αν μάχην γεν̣[ομέν]ην οὐχ ἧττον | |
| 20 | αὐτοῖς ἔνδο[ξον γεν]έσθαι συμ‐ βέβηκεν ἧς [ἐν Βοιω]τοῖς ἠγωνίσαν‐ το, οὐ μόνον [τῶι μαχο]μένους νικᾶν Ἀντίπατρον [κ̣α̣ὶ τοὺς σ]υμμάχους ἀλλὰ καὶ τῶι τόπω[ι, τῶι ἐ]νταυθοῖ γε‐ | |
| 25 | γενῆσθαι τὴν μ[άχην.] ἀ̣φ̣ικνού‐ μενοι γὰρ οἱ Ἕλλη[νες ἅπα̣]ντες | |
| δὶς τοῦ ἐνιαυτοῦ εἰς [τὴν Πυ̣λ̣]αίαν θεωροὶ γενήσοντ[αι τῶν ἔργων τῶν π[ε̣πρα]γ̣μένων | 100 | |
| 30 | αὐτοῖς· ἅμα γὰρ εἰς τ̣ὸ̣[ν τό]πον ἁ‐ θροισθήσονται καὶ τῆ̣[ς το]ύτων ἀ‐ ⸏ρετῆς μνησθήσοντ[αι. ο]ὐ‐ δένε̣ς γὰρ πώποτε τῶν γεγονότων οὔτε περὶ καλλιόνων οὔτε πρὸς ἰσ‐ | |
| 35 | χυροτέρους οὔτε μετ’ ἐλαττόνων ἠγωνίσαντο, τὴν ἀρετὴν ἰσχὺν καὶ τὴν ἀνδρείαν πλῆθος ἀλλ’ οὐ τὸν πολὺν ἀριθμὸν τῶν σωμάτων εἶναι κρίνοντες. καὶ τὴν μὲν ἐ‐ | |
| 40 | λευθερίαν εἰς τὸ κο[ι]νὸν πᾶσιν κατέθεσαν, τὴν δ’ εὐδοξίαν 〈τὴν〉 ἀπὸ τῶν πράξεων ἴδιον στέφανον ⸏τῆι πατρίδ̣[ι περι̣]έθηκαν. Ἄξιον | |
Epitaph.8 | τοίνυν συλλογίσασθαι καὶ τί ἂν συμβῆναι νομίζομεν μὴ κα‐ τὰ τρόπον τούτων ἀγωνισα‐ ⸏μένων. ἆρ’ οὐκ ἂν ἑνὸς μὲν δεσ‐ | |
| 5 | πότου τὴν οἰκουμένην ὑπήκο‐ ον ἅπασαν εἶναι, νόμωι δὲ τῶι | |
| τούτου τρόπωι ἐξ ἀνάγκης χρῆσ‐ θαι τὴν Ἑλλάδα; συνελόντα δ’ εἰπεῖν τὴν Μακεδόνων ὑ‐ | 101 | |
| 10 | περηφανί̣αν καὶ μὴ τὴν τοῦ δικαίου δύναμιν ἰσχύειν παρ’ ἑκάστοις, ὥστε μήτε γυνα〈ι〉κῶν μήτε παρθένων μήτε παίδων ὕβρ〈ε〉ις † ἀνεκ‐ | |
| 15 | λείπτους ἑκάστοις καθεστά‐ ναι. φανερὸν δ’ ἐξ ὧν ἀναγ‐ καζόμεθα καὶ νῦν ἔ̣[σ̣τ̣]ι· θυσί‐ ας μὲν ἀνθρώποις γ[ιγνο]μ̣έ‐ νας ἐφορᾶν, ἀγάλμ[α̣τα δὲ] κ̣αὶ | |
| 20 | βωμοὺς καὶ ναοὺς τοῖ[ς μὲν] θεοῖς ἀμελῶς, τοῖς δὲ ἀνθρώ̣[π̣ο̣ις] ἐπι‐ μελῶς συντελούμενα, καὶ [τ]οὺς 〈τού〉των οἰκέ̣τας ὥσπερ ἥρωας τι‐ μᾶν ἡμᾶς ἀναγκαζομένους. | |
| 25 | ὅπου δὲ τὰ πρὸς 〈τοὺσ〉 θεοὺς ὅσια διὰ | |
| τὴν Μακεδόνων τόλμαν ἀν‐ ῄρηται, τί τὰ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους χρὴ νομίζειν; ἆρ’ οὐκ ἂν παν‐ τελῶς καταλελύσθαι; ὥστε | 102 | |
| 30 | ὅσῳ δεινότερα τὰ προ〈σ〉δοκώ‐ μεν’ ἂν γενέσθαι κρίνομεν, τοσούτῳ μειζόνων ἐπαίνων τοὺς τετελευτηκότας ἀξίους χρὴ νομίζειν. οὐδεμία γὰρ | |
| 35 | στρατεία τὴν 〈τῶν〉 στρατευομένων ἀρε‐ τὴν ἐνεφάνισεν μᾶλλον τῆς νῦν γεγενημένης, ἐν ἧι γ̣ε παρατάτ‐ τεσθαι μὲν ὁσημέραι ἀναγκαῖ‐ ον ἦ〈ν〉, πλείους δὲ μάχας ἠγωνίσ‐ | |
| 40 | θαι διὰ μιᾶς στρατ[είας̣] ἢ τοὺς | |
Epitaph.9 | ἄλλους πάντας πληγὰς λαμ‐ βάνειν ἐν τῶι παρεληλυ‐ θότι χρόνωι, χειμώνων δ’ ὑ‐ π]ερβολὰς καὶ τῶν καθ’ ἡμέ‐ | |
| 5 | ρα̣]ν ἀναγκαίων ἐνδείας τοσ‐ αύ]τας καὶ τηλικαύτας οὕτως ἐγ]κ̣ρατῶς ὑπομεμ〈ε〉νηκένα[ι], ὥσ]τ̣ε καὶ τῶι λόγωι χαλεπὸν ⸏εἶν]αι φράσαι. τὸν δὴ τοιαύτας | |
| 10 | κ]αρτερίας ἀόκνως ὑπομεῖναι τοὺ〈σ〉 πολίτας προτρεψάμενον ⸏Λεωσθένη, καὶ τοὺς τῶι τοιούτωι στρατηγῶι προθύμως συναγωνισ‐ ⸏τὰς σφᾶς αὐτοὺς παρασχόντας | 103 |
| 15 | ἆρ’ οὐ διὰ τὴν τῆς ἀρετῆς ἀπόδειξιν εὐτυχεῖς μᾶλλον ἢ διὰ τὴν τοῦ ζῆν ἀπόλειψιν ἀτυχεῖς νομιστέον; οἵ τινες θνητοῦ σώματος ἀθάν̣[α‐ τον δόξαν ἐκτήσαντο καὶ διὰ τὴ̣[ν | |
| 20 | ἰδίαν ἀρετὴν τὴν κοινὴν ἐλ[ευ‐ θερίαν τοῖς Ἕλλησιν ἐβεβαίωσα̣ν̣. φέρει γὰρ πᾶσαν εὐδαιμονίαν † ἡ αὐτονομία. ο〈ὐ〉 γὰρ ἀνδρὸς ἀπειλὴν ἀλλὰ νόμου φωνὴν κυρι‐ | |
| 25 | εύειν δεῖ τῶν εὐδαιμόνων, οὐδ’ αἰ‐ τίαν φοβερὰν εἶναι τοῖς ἐλευθέροις ἀλλ’ ἔλεγχον, οὐδ’ ἐπὶ τοῖς κολακεύ‐ ουσιν τοὺς δυνάστας καὶ διαβάλλου‐ σιν τοὺ〈σ〉 πολίτας τὸ τῶν πολιτῶν ἀσ‐ | |
| 30 | φαλές, ἀλλ’ ἐπὶ τῆι τῶν νόμων πίστει γενέσθαι. ὑπὲρ ὧν ἁπάντων οὗτοι πό‐ νους πόνων διαδόχους ποιούμενοι καὶ τοῖς καθ’ ἡμέραν κινδύνοις τοὺ〈σ〉 εἰς τὸν ἅπαντα χρόνον φόβους τ̣ῶν πολιτῶν | 104 |
| 35 | καὶ τῶν Ἑλλήνων παραιρούμενοι τὸ ζῆν ἀνήλωσαν εἰς τὸ τοὺς ἄλλους καλῶς ζῆν. διὰ τούτους πατέρες ἔνδοξοι, μητέρες περίβλε〈π〉τοι τοῖς πολίταις γεγόνασι, ἀδελφαὶ γάμων | |
| 40 | τῶν προσηκόντων ἐννόμως τετυ‐ χήκασι καὶ τεύξονται, παῖδες ἐφ̣ό̣‐ διον εἰς τὴν πρὸς τὸν δῆμον ε̣[ὔνοι‐ αν τὴν τῶν οὐκ ἀπολωλότω[ν | |
Epitaph.10 | ἀρετήν, οὐ γὰρ θεμιτὸν τούτου τοῦ ὀνόματος τυ‐ χεῖν τοὺς οὕτως ὑπὲρ καλῶν τὸ〈ν〉 βίον ἐκλιπόν‐ | |
| 5 | τας, ἀλλ[ὰ] τῶν τὸ ζῆν 〈ε〉ἰς αἰώ[ν]ι̣ον τάξιν με‐ τηλλα[χό]των ἕξουσιν. εἰ γὰρ [ὁ τοῖ]ς ἄλλοι[ς̣] ὢν ἀνιαρ[ότ]α̣τος θάνατος | |
| 10 | τούτοις ἀρχηγὸς μ̣εγά‐ | |
| λων ἀγαθῶν γέγο‐ νε, πῶς τούτους ο〈ὐ〉κ εὐ‐ τυχεῖς κρίνειν δ̣ίκαιον, ἢ πῶς ἐκλελοιπέναι | 105 | |
| 15 | τὸν βίον, ἀλλ̣’ οὐκ ἐξ ἀρ‐ χῆς γεγονέναι καλλίω γένεσιν τῆς πρώτης ὑ‐ ⸏παρξάσης; τότε μὲν γὰρ παῖδες ὄντες ἄφρο‐ | |
| 20 | νες ἦσαν, νῦν δ’ ἄνδρες ἀ̣γαθοὶ γεγόνασι· καὶ τ̣]ότε μὲν 〈ἐν〉 πολλῶι̣ χρό‐ νωι καὶ διὰ πολλῶν κινδύνων τὴν ἀρετὴ̣ν | |
| 25 | ⸏ἀπέδειξαν· νῦν δ’ ἀπὸ ταύτης ...... γνωρί̣‐ μους πᾶσι καὶ μνημο‐ νευτ̣οὺς διὰ ἀνδραγαθί‐ ⸏αν γεγονέναι. τίς 〈γὰρ〉 κα〈ι〉ρὸς ἐν | |
| 30 | ὧι τῆς τούτων ἀρετῆς οὐ μνημονεύσομεν; τίς τό‐ πος ἐν ὧι ζήλου καὶ τῶν ἐντιμοτάτων ἐπαίνων | |
| τυγχάνοντας οὐκ ὀψόμ[ε‐ | 106 | |
| 35 | ⸏θα; πότερον οὐκ ἐν τοῖς τῆ[ς̣ πόλεως ἀγαθοῖς; ἀλλὰ τ[ὰ̣ διὰ τούτους γεγονότα τ[ίνα̣ς̣ ἄλλους ἢ τούτους ἐπαινεῖσθ[αι καὶ μνήμης τυγχάνειν ποι̣‐ | |
| 40 | ήσει; ἀλλ’ οὐκ ἐ̣ν ταῖς ἰ̣δί̣α̣ι̣ς ⸏εὐπραξίαις; ἀλλ’ ἐν τῇ τούτω̣ν̣ ἀρετῆι βεβαίως αὐτῶν ἀπο‐ λαύσομεν. παρὰ ποίᾳ δὲ τῶν ἡλικιῶν οὐ μακαριστοὶ̣ | |
Epitaph.11 | γενήσο̣[νται; πότερον οὐ πα‐ ρὰ τοῖς π̣[ρεσβυτέροις, οἳ ἄ‐ φοβον ἄ[ξειν τὸν λοιπὸν βίον κα[ὶ ἐν ἀσφαλεῖ | |
| 5 | γεγενῆσ̣[θαι νομίζουσι διὰ τού[τους; ἀλλ’ οὐ παρὰ τοῖς ἡλικιώτ̣[αις;............ τελευτὴ φ̣............... | |
| καλῶς ω̣............... | 107 | |
| 10 | παραπο̣................ αι γέγον[εν; ἀλλ’ οὐ παρὰ τοῖς νεωτέρο̣[ις καὶ παισίν; ἔπει‐ τα οὐ τὸν̣ [θάνατον ζηλώσου‐ σιν αὐτ[ῶν, καὶ αὐτοὶ σπου‐ | |
| 15 | δάσουσιν̣ [μιμεῖσθαι ὡς πα‐ ράδειγμ̣[α τὸν τούτων βίον, ἀνθ’ οὗ τὴν ἀ[ρ̣ετὴν καταλελοί‐ πασι; οὐκ[οῦν ἄξιον εὐδαιμονί‐ ζειν αὐ̣[τοὺς ἐπὶ τοσαύτηι τι‐ | |
| 20 | μῇ; ἢ τίνε[ς ............... φοι λει............... Ἑλλην̣[................ τῶν̣ π̣ε[............... παρὰ π̣ο̣............ [τῆς | |
| 25 | Φρυγῶν κ[ρατησάσης στρα‐ ⸏τείας ἐγ[κωμιασθήσεται;.... δὲ τῆς ἐλ̣............... τατοις ε.............. ⸏ἅπασιν κ[α̣ὶ λόγοις καὶ ὠι‐ | |
| 30 | δαῖς ἐπα[ιν....... ἀμφό‐ τερα γὰρ ε.............. περὶ Λεωσ[θένους ........ καὶ τῶν τ[ελευτησάντων ἐν τῶι πολ[έμωι. εἰ μὲν γὰρ | 108 |
| 35 | ἡδονῆς ἕν[εκεν μνημονεύ‐ ουσιν τὰς τ̣[οιαύτας καρ‐ τερίας, τί γέ[νοιτ’ ἂν τοῖς Ἕλ‐ λησιν ἥδι[ον ἢ ἔπαινος τῶν τὴν ἐλευθερί̣[αν παρασκευα‐ | |
| 40 | σάντων ἀ[π̣ὸ τῶν Μακεδό‐ νων; εἰ δὲ [ὠφελείας ἕνε‐ κεν ἡ τοια[ύτη μνήμη | |
Epitaph.12 | γίγνεται, τίς ἂν λόγος ὠφελήσειεν μᾶλλον τὰς τῶν ἀκουσόντων ψυχὰς τοῦ τὴν ἀρετὴν | |
| 5 | ἐγκωμιάσοντος καὶ τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας; ἀλλὰ μὴν ὅτι παρ’ ἡμῖν καὶ τοῖς λοι‐ ποῖς πᾶσιν εὐδοκιμεῖν | |
| αὐτοὺς ἀναγκαῖον, ἐκ τού‐ | 109 | |
| 10 | ⸏των φανερόν ἐστιν· ἐν Ἅιδου δὲ λογίσασθαι ἄ‐ ξιον, τίνες οἱ τὸν ἡγ̣εμό‐ να δεξιωσόμενοι τὸν τού‐ τ̣ων. ἆρ’ οὐκ ἂν ο̣ἰ̣όμεθα | |
| 15 | ὁρ̣ᾶν Λεωσθένη δεξιου‐ μένους καὶ θαυμάζοντας τῶν † ἡμιθέων † κα‐ λ̣ουμένων τοὺς ἐπὶ † Τροίαν στρα〈τεύ〉σαντ[α]ς, ὧν | |
| 20 | οὗτος ἀδελφὰς π[ρ]άξεις ἐ̣νστησάμενος τοσοῦτον δ]ιήνεγκε, ὥστε οἱ μὲν μ̣ετὰ πάσης τῆς Ἑλλάδος μ]ίαν πόλιν εἷλον, ὁ δὲ | |
| 25 | μ̣]ετὰ τῆς ἑαυτοῦ πα‐ τ]ρίδος μόνης πᾶσαν τ]ὴν τῆς Εὐρώπης καὶ τ]ῆ̣ς Ἀσίας ἄρχουσαν δύ‐ ν]αμιν ἐταπείνωσεν. | |
| 30 | κ]ἀκεῖνοι μὲν ἕνεκα μ]ιᾶς γυναικὸς ὑβρισθεί‐ | |
| σ]η̣ς ἤμυναν, ὁ δὲ πα‐ σ]ῶν τῶν Ἑλληνίδων τ]ὰς ἐπιφερομένας | 110 | |
| 35 | ὕ]βρεις ἐκώλυσεν με‐ τὰ] τῶν συνθαπτομέ‐ ν]ων νῦν αὐτῶι ἀνδρῶν. τ]ῶν 〈δὲ〉 μετ’ ἐκείνους μὲν γ]εγενημένων, ἄξια | |
| 40 | δ]ὲ τῆς ἐκείνων ἀρε‐ ⸏τ]ῆς διαπεπραγμένων, λ]έγω δὴ τοὺς περὶ Μιλ‐ τ̣]ιάδην καὶ Θεμισ‐ τ̣]οκλέα καὶ τοὺς ἄλ‐ | |
Epitaph.13 | λους, οἳ τὴν Ἑλλάδ̣[α ἐλευθερώσαντες ἔν‐ τιμον μὲν τὴν πα‐ τρίδα κατέστησαν, ἔν̣‐ | |
| 5 | δοξον 〈δὲ〉 τὸν αὑτῶν βίον ἐ̣ποίησαν, ὧν οὗτος το̣σ̣‐ οῦτον ὑπερέσχεν ἀν‐ δρείαι καὶ φρονήσει, ὅ‐ σον οἱ μὲν ἐπε̣λθοῦσαν | |
| 10 | τὴ〈ν〉 τῶν βαρβάρων δύνα‐ | |
| ⸏μιν ἠμύναντο, ὁ δὲ μη‐ δ’ ἐπελθεῖν ἐποίησεν. κἀκεῖνοι μὲν ἐν τῆι οἰ‐ κ〈ε〉ίαι τοὺς ἐχθ〈ρ〉οὺς ἐπεῖδον | 111 | |
| 15 | ἀγωνιζομένους, οὗτος δὲ ἐν τῆι τῶν ἐχθρῶν περι‐ ⸏εγένετο τῶν ἀντιπάλων. οἶμαι δὲ καὶ 〈τοὺσ〉 τὴν πρὸς ἀλλή‐ λους φιλίαν τῶι δήμωι βε‐ | |
| 20 | βαιότατα ἐνδειξαμένους, λέγω δὲ Ἁρμόδιον καὶ Ἀρισ‐ τογείτονα, † οὐθένας οὕτως ⟦αὑτοῖσ⟧ οἰκεί⟦οτερ⟧ους ὑμῖν εἶναι νομίζειν ὡς Λεωσ‐ | |
| 25 | θέ〈ν〉η καὶ τοὺς ἐκείνωι συν‐ αγωνισαμένους, οὐδ’ ἔστιν οἷς ἂν μᾶλλον ἢ τούτοις πλησιάσειαν ἐν Ἅιδου. εἰκότω̣ς· οὐκ ἐλάττω γὰρ ἐκείνων ἔργα | |
| 30 | διεπράξαντο, ἀλλ’ εἰ δέον εἰπεῖν καὶ μείζω. οἱ μὲν γὰρ τοὺ[ς̣ τῆς πατρίδος τυράννους [κ̣α̣‐ τέλυσαν, οὗτοι δὲ τοὺς τῆς Ἑλ‐ λάδος ἁπάσης. ὢ καλῆς μὲν | |
| 35 | καὶ παραδόξου τόλμης τῆς πραχθείσης ὑπὸ τῶνδε τῶν̣ ἀνδρῶν, ἐνδόξου δὲ καὶ με‐ γαλοπρεποῦς προαιρέσεως ⸏ἧς προείλοντο, ὑπερβ̣α̣λ̣‐ | 112 |
| 40 | λούσης δὲ ἀρετῆς καὶ ἀνδ̣ρ̣α̣‐ γαθίας τῆς ἐν τοῖς κινδύνοις, ἣν οὗτοι παρασχόμενοι εἰς τὴν κοινὴν ἐλευθε̣ρίαν̣ τῶν Ἑλλήνων ——— | |
| 44 | — — — | |
Epitaph.14 | [Χαλεπὸν μὲν ἴσως ἐστὶ τοὺς ἐν τοῖς τοιούτοις ὄντας πάθεσι παραμυθεῖσθαι· τὰ γὰρ πένθη οὔτε λόγωι οὔτε νόμωι κοιμίζεται, ἀλλ’ ἡ φύσις ἑκάστου καὶ φιλία πρὸς τὸν τελευτήσαντα 〈τὸν〉 ὁρισμὸν ἔχει τοῦ λυπεῖσθαι. | |
| 5 | ὅμως δὲ χρὴ θαρρεῖν καὶ τῆς λύπης παραιρεῖν εἰς τὸ ἐνδεχόμενον, καὶ μεμνῆσθαι μὴ μόνον τοῦ θανάτου τῶν τετελευτηκότων, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρετῆς ἧς καταλελοίπασιν. εἰ γὰρ θρήνων ἄξια πεπόνθασιν, ἀλλ’ ἐπαίνων μεγάλων πεποιήκασιν. εἰ δὲ γήρως θνητοῦ μὴ μετέσχον, ἀλλ’ εὐ‐ | |
| 10 | δοξίαν ἀγήρατον εἰλήφασιν εὐδαίμονές τε γεγόνασι κα‐ τὰ πάντα. ὅσοι μὲν γὰρ αὐτῶν ἄπαιδες τετελευτήκασιν, οἱ παρὰ τῶν Ἑλλήνων ἔπαινοι παῖδες αὐτῶν ἀθάνατοι | |
| ἔσονται. ὅσοι δὲ παῖδας καταλελοίπασιν, ἡ τῆς πατρίδος εὔνοια ἐπίτροπος αὐτοῖς τῶν παίδων καταστήσεται. πρὸς | 113 | |
| 15 | δὲ τούτοις, εἰ μέν ἐστι τὸ ἀποθανεῖν ὅμοιον τῷ μὴ γε‐ νέσθαι, ἀπηλλαγμένοι εἰσὶ νόσων καὶ λύπης καὶ τῶν ἄλλων τῶν προσπιπτόντων εἰς τὸν ἀνθρώπινον βίον· εἰ δ’ ἔστιν αἴσθησις ἐν Ἅιδου καὶ ἐπιμέλεια παρὰ τοῦ δαι‐ μονίου, ὥσπερ ὑπολαμβάνομεν, εἰκὸς τοὺς ταῖς τιμαῖς τῶν | |
| 20 | θεῶν καταλυομέναις βοηθήσαντας πλείστης ἐπιμελείας | |
| καὶ κηδεμονίας ὑπὸ τοῦ δαιμονίου τυγχάνειν.] ——— | 114 | |