ARISTOPHANES :: Fragmenta

TLG 0019 012 :: ARISTOPHANES :: Fragmenta ARISTOPHANES Comic. (Atheniensis: 5–4 B.C.) Scholia: Cf. SCHOLIA IN ARISTOPHANEM (5014) Fragmenta Source: Edmonds, J.M. (ed.), The fragments of Attic comedy, vol. 1. Leiden: Brill, 1957: 572–580, 584–676, 680–766, 782–788. frr. 1–11, 18–31, 41–55a, 63–84, 100–111, 125–142, 149–154, 155a–161, 163–168, 184–192, 198–228, 244a–258, 266–274, 278–283, 286–288, 294–307, 318–335, 345–351, 356–367, 376–380, 387–395, 400–405, 407–417, 430–437, 442, 451–455, 461–467, 471–483, 488–507, 528–531, 534–536, 542–552, 558–561, 566–569, 579–640, 642–660, 662–664, 668–670, 672–699, 897–900b, 901b–904a, 912–914 Citation: Fragment — (line)

1		ἥκω Θεαρίωνος ἀρτοπώλιον λιπών, ἵν’ ἐστι κριβάνων ἑδώλια.
2		ἀλλ’ ἄνυσον· οὐ μέλλειν ἐχρῆν, ὡς ἀγοράσω
2		ἁπαξάπανθ’ ὅς’ ἂν κελεύῃς, ὦ γύναι.	572
3		ὅπερ 〈δὲ〉 λοιπὸν μόνον 〈ἔτ’〉 ἦν ἐν τῇ γνάθῳ διώβολον, 〈γε〉γένητ’ ἐμοὶ δικόλλυβον.
4		καὶ μὴν τὸ δεῖν’, ἀκροκώλια δή σοι τέτταρα ἥψησα τακερά.
5		τῶν δὲ γηθύων ῥίζας ἐχούσας σκοροδο〈μί〉μητον φύσιν.
6		κοιτὼν ἁπάσαις εἷς, πύελος 〈δὲ〉 μί’ ἀρκέσει.
7		δοῖδυξ, θυεία, τυρόκνηστις, ἐσχάρα
8		καὶ διαστίλβονθ’ ὁρῶμεν ὡσπερεὶ καινοῦ λυχνούχου πάντα τῆς ἐξωμίδος.
9	ΧΡΗΣΜΟΣ	καί 〈κ’〉 ἐπιθυμήσειε νέος νῆς ἀμφιπόλοιο.
10	ΓΥΝΗ	οὐκ ἐτός, ὦ γυναῖκες, πᾶσι κακοῖσιν ἡμᾶς φλῶσιν ἑκάστοθ’ ἅνδρες· δεινὰ γὰρ ἔργα δρῶσαι
5		λαμβανόμεσθ’ ὑπ’ αὐτῶν.	574
11		καὶ δι’ ὀπῆς κἀπὶ τέγους
18	ΑΝΗΡ	γύναι, τί τὸ ψοφῆσάν ἐσθ’;
	ΓΥΝΗ	ἁλεκτρυὼν τὴν κύλικα καταβέβληκεν.	576
	ΑΝ.	οἰμώζουσά γε.
19		καὶ νὴ Δί’ ἐκ τοῦ δωματίου γε νῷν φέρε κνέφαλλον ἅμα καὶ προσκεφάλαιον τῶν λινῶν.
20		νόσῳ βιασθεὶς ἢ φίλων ἀχηνίᾳ
20a		ἐμβαλὼν ἀχηνίαν
21		‘ἀλλ’ ὦ θύγατερ ἔλεξ’ Ἰασοῖ πρευμενήσ‘
22	πρὸς ΓΥΝΑΙΚΑ	ἔπειτ’ ἔρειξον ἐπιβαλοῦς’ ὁμοῦ πίσους.
23		ὅστις φακῆν ἥδιστον ὄψων λοιδορεῖς
24		πόθεν ἂν λάβοιμι βύσμα τῷ πρωκτῷ φλέων;
25		ταυτὶ τὰ κρέ’ αὐτῷ παρὰ γυναικός του φέρω.
26		ὦ μιαρὲ καὶ Φρυνῶνδα καὶ πονηρὲ σύ.	578
26a	ΓΥΝΗ	πρῶτον γὰρ ἐπὶ θήραν τὸν ἄνδρ’ ἐξήγαγον.
27	ΓΥΝΗ	Λαμπτρεὺς ἔγωγε τῶν κάτω.
28	πρὸς ΑΜΦΙΑΡΕΩΝ	καὶ τοὺς μὲν ὄφεις οὓς ἐπιπέμπεις ἐν κίστῃ που κατασήμηναι καὶ παῦσαι φαρμακοπωλῶν.
29	ΧΡΗΣΜΟΣ?	ὀσφὺν δ’ ἐξ ἄκρων διακίγκλισον ἠΰτε κίγκλου ἀνδρὸς πρεσβύτου, τελέει〈ν〉 δ’ ἀγαθὴν ἐπαοιδήν.
30	ΧΟΡΟΣ?	οἶδα μὲν ἀρχαῖόν τι δρῶν, κοὐχὶ λέληθ’ ἐμαυτόν.
31	ΧΟΡΟΣ?	... ἀφ’ οὗ κωμῳδικὸν μορμολυκεῖον ἔγνων	580
41		μὴ κλᾶ’· ἐγώ σοι βουκέφαλον ὠνήσομαι.
42		ψῆχ’ ἠρέμα τὸν βουκέφαλον, παῖ, τόν 〈τε〉 κοππατίαν.
43	Α	ὡς δ’ ὀρχοπλήξ.
43	Β	πέφυκε γὰρ δυσγάργαλις.
44	Α	τοῦτ’ αὐτὸ πράττω· δύ’ ὀβολὼ καὶ σύμβολον ὑπὸ τῷ ’πικλίντρῳ.
44	Β	μῶν τις αὔτ’ ἀνείλετο;
44a		ἐκλιμάκισεν ὥστ’ εἰς μέσην ἔπιπτε τὴν τάφρον, ...
45		εἰ μὴ παραμυθῇ μ’ ὀψαρίοις ἑκάστοτε
45a		τὴν δ’ ἕωλον ἀναβεβρασμένην
46		καὶ ξυννένοφε καὶ χειμέρια βροντᾷ μάλ’ εὖ.
47		οἴμου παρόντος τὴν ἀτραπὸν κατερρύην.	584
48		ἐν τῷ στόματι τριημιωβόλιον ἔχων
49		χἠμῖν σκάφη ’σθ’ ὡς ἕν τι ἐμποδίζον ᾧ ’νεμοῦμεν.
50		πλὴν ἀλεύρου καὶ ῥοᾶς
51	ΧΟΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ	πρὸς θεῶν ἔραμαι τέττιγα φαγεῖν καὶ κερκώπην θηρευσαμένη καλάμῳ λεπτῷ.
52		οὐχ ἑψητῶν λοπάς ἐστιν.
53		καὶ μὴν χθές γ’ ἦν Πέρδιξ χωλός.
53a		χαίρειν μὲν Ἄλον τὸν Φθιώτην
53a		χαίρειν δ’ ἀτεχνῶς Ἀναγυρασίους.	586
54	ΧΟΡΟΣ	ἐκ δὲ τῆς ἐμῆς χλανίδος τρεῖς ἁπληγίδας ποῐῶν
55,55a	ΧΟΡΟΣ	ἀλλὰ πάντας χρὴ παραλοῦσθαι καὶ τοὺς σπόγγους ἐᾶν.
63		ἀλλ’ Ἀριφράδη δέδοικα μὴ τὰ πράγματα
63		ἡμῶν διακναίσῃ.	588
64		Σαμίων ὁ δῆμός ἐστιν· ὡς πολυγράμματος·	588
65		ἀνὴρ πεδήτης ἰτέαν ἐνημμένος	590
66		ἵστασθ’ ἐφεξῆς πάντες ἐπὶ τρεῖς ἀσπίδας.
67		ὦ Ζεῦ, τὸ χρῆμα τῆς νεολαίας ὡς καλόν.
68		ἀνέχασκον εἷς ἕκαστος ἐμφερέστατα ὀπτωμέναις κόγχαισιν ἐπὶ τῶν ἀνθράκων.
69		ἀνήρ τις ἡμῖν ἐστιν ἐγκινούμενος.
70	ΔΙΟΝΥΣΟΣ	ἐπὶ τῆς δίκης ᾔτουν μ’ ἀπελθόντ’ ὀξυβάφω δύο.
71	ΔΙΟΝΥΣΟΣ	δεῖ διακοσίων δραχμῶν.
	Β	πόθεν οὖν γένοιτ’ ἄν;
	Δ	τὸν κότυλον τοῦτον φέρε.
72		πόσους ἔχει στρωτῆρας ἁνδρὼν οὑτοσί;
73		ὡς εὖ καλυμματίοις τὸν οἶκον ἤρεφεν.
74		μέσην ἔρειδε πρὸς τὸ σιμόν.	592
75		ἐννεύει με φεύγειν οἴκαδε.
76		εἰς ἄχυρα καὶ χνοῦν
77		τὴν αὑτοῦ σκιὰν δέδοικεν.
78		ναυλόχιον ἐν τῷ μέσῳ
79		ἦ που κατὰ στοίχους κεκράξονταί τι βαρβαριστί.
80		εὖ γ’ ἐξεκολύμβης’ οὑπιβάτης ὡς ἐξοίσων ἐπίγυον.
81		... ἢ δεῦρ’ αἰτῶν ἀρχὴν πολέμου μετὰ Πεισάνδρου πορίσειεν.
82		... ἢ βοιδαρίων τις ἀπέκτεινε ζεῦγος χολίκων ἐπιθυμῶν.	594
83		κατάγου ῥοθιάζων·	594
84		ναῦς ὅταν ἐκ πιτύλων ῥοθιάζῃ σώφρονι κόσμῳ	596
100	ΓΕΩΡΓΟΣ	ἐθέλω γεωργεῖν.
	Β	εἶτα τίς σε κωλύει;
	ΓΕ	ὑμεῖς· ἐπεὶ δίδωμι χιλίας δραχμάς, ἐάν με τῶν ἀρχῶν ἀφῆτε.
5	Β	δεχόμεθα. δισχίλιοι γάρ εἰσι σὺν ταῖς Νικίου.
101	Α	... ὅτου δοκεῖ σοι δεῖν μάλιστα τῇ πόλει.
101	Β	ἐμοὶ μὲν αἵνειν μολγόν· οὐκ ἀκήκοας;
101a	Α	καὶ τὰς δίκας οὖν ἔλεγον ᾄδοντες τότε;
101a	Β	νὴ Δία· φράσω δ’ ἐγὼ μέγα σοι τεκμήριον· ἔτι γὰρ λέγους’ οἱ πρεσβύτεροι καθημένοι, ὅταν κακῶς 〈τισ〉 ἀπολογῆται τὴν δίκην,
5		‘ᾄδεισ‘.
102		τί δῆτα τούτων τῶν κακῶν, ὦ παῖ, γλίχει;	598
103		εἶτ’ ἄρτον ὀπτῶν τυγχάνει τις ὀβελίαν.
104		ὥσπερ κυλικείου τοὐθόνιον προπέπταται.
105		‘εἴ γ’ ἐγκιλικίσαιμ’ ἐξολοίμην‘ φαθὶ λέγων.
106		καχέτας † καὶ Μεγακλέας καὶ Λαμάχους.
107	ΧΟΡΟΣ	ἐξ ἄστεως νῦν εἰς ἀγρὸν χωρῶμεν· ὡς πάλαι δεῖ ἡμᾶς ἐκεῖ τῷ χαλκίῳ λελουμένους σχολάζειν.
108	ΓΕΩΡΓΟΣ	〈καὶ γένη〉 συκῶν φυτεύω πάντα πλὴν Λακωνικῆς· τοῦτο γὰρ τὸ σῦκον ἐχθρόν ἐστι καὶ τυραννικόν· οὐ γὰρ ἦν ἂν μικρὸν εἰ μὴ μισόδημον ἦν σφόδρα.
109	ΧΟΡΟΣ	Εἰρήνη βαθύπλουτε καὶ ζευγάριον βοεικόν,
109	ΧΟΡΟΣ	εἰ γὰρ ἐμοὶ παυσαμένῳ τοῦ πολέμου γένοιτο σκάψαι κἀποκλάσαι τε καὶ λουσαμένῳ διέλκειν τῆς τρυγὸς ἄρτον λιπαρὸν καὶ ῥάφανον φαγόντι.	600
110	ΧΟΡΟΣ	ὦ πόλι φίλη Κέκροπος, αὐτοφυὲς Ἀττική, χαῖρε λιπαρὸν δάπεδον, οὖθαρ ἀγαθῆς χθονός.	600
111	ΧΟΡΟΣ	ἐν ἀγορᾷ δ’ αὖ πλατάνι’ εὖ διαφυτεύσομεν.	602
125		ὁ δὲ μεθύων ἤμει παρὰ τοὺς ἀρχηγέτας.
126		πτωχικοῦ βακτηρίου
127		βακτηρία δὲ Περσὶς ἀντὶ καμπύλης
128		ὀφθαλμιάσας πέρυσιν εἶτ’ ἔσχον κακῶς· ἔπειθ’ ὑπαλειφόμενος παρ’ ἰατρῷ—
129		ὀξωτά, σιλφιωτά, βολβός, τεύτλιον, περίκομμα, θρῖον, ἐγκέφαλος, ὀρίγανον, καταπυγοσύνη ταῦτ’ ἐστὶ πρὸς κρέας μέγα.
130	ΓΥΝΗ	τίς ἂν φράσειε ποῦ ’στι τὸ Διονύσιον;
130	Β	ὅπου τὰ μορμολυκεῖα προσκρέμαται, γύναι.	604
131		ἔδει δέ γ’ ἐκβληθεῖσαν εἰς Ἁλμυρίδας τῇ θυγατρὶ τῃδὶ μὴ παρέχειν σε πράγματα.
132		ἐπὶ τοῦ περιδρόμου στᾶσα τῆς συνοικίας
133	Α	σὺ δ’ οὐκ ἐγήμω;
133	ΓΥΝΗ	νὴ Δί’, ὀλίγας ἡμέρας.
134		ἐγὼ δ’ ἀπολοπίζειν τε κᾆτ’ ἐπ’ ἀνθράκων
135		ὑδρίαν διανίζειν πεντέχουν ἢ μείζονα
136		ταῖς πολιόχρωσι βεμβράσιν τεθραμμένη
137		κοπίδι τῶν μαγειρικῶν
137a		ἀθάρης ἀνακαλύψασα μεστὸν τρύβλιον
138		λορδοῦ κιγκλοβάταν ῥυθμόν.	606
139	Α	τουτὶ τί ἦν τὸ πρᾶγμα;
	ΑΡΤΟΠΩΛΙΣ	θερμούς, ὦ τέκνον.
	Α	ἀλλ’ ἦ παραφρονεῖς;
	ΑΡ.	κριβανίτας, ὦ τέκνον.
5	Α	τί κριβανίτας;
5	ΑΡ.	πάνυ δὲ λευκούς, ὦ τέκνον.
140	ΑΡ.	ὦ πρεσβῦτα, πότερα φιλεῖς τὰς δρυπεπεῖς ἑταίρας ἢ 〈σὺ〉 τὰς ὑποπαρθένους, ἁλμάδας ὡς ἐλάας, στιφράς;
140a	ΑΝΗΡ (ὡς γυνή)	φ[έρ’] ἐξέλθω \| [μετα]θεὶς φω[νήν, σὺ δὲ διά]καε, κ[ο]ὐ γενήσομαι γ[έλως ... ?
140b		καὶ μὴ〈ν〉 ὑπόστιφρόν γε τὴν φωνὴν ἔχεις.
141,1,a		ὃ]ν οὐκ [ἀθρε]ῖν νοήσει
141,1,b		... ]νίων
141,1,c		ἀπέ\|[ωσεν εὐθὺς ἣν ἂν μὴ] τακῆ〈ι〉 ὑφ’ [ὅ]περ δ’ ἂν εἶναι \| [κόριον εἴπη〈ι〉, τοῦτό γε] ἔγημε[ν·
141,1,d		τῶιδε?	608
141,1,e		εὔφραν’ ἐν\|[χέασα?
141,1,f		ἐγχεῖ]ν νεόκρ[ατ]α
141,1,g		τὸν σπλῆν’ ἀπώρ\|[νυν
141,1,h		πάντα θε[ῖ]ς καὶ λεί\|[πομαι.
141,1,i		σύ[φω]νος
141,1,j		τ]ώδ’ ὠ〈ι〉ὼ φέρω
141,1,k		τίς] νεόκρατα;
141,1,l		τ]ὰ διάλιθ’ οὐκ [ἔ]αξε·
141,1,m		λί]πος
141,1,n		περικω[νῆσαι
141,1,o		ἀ[ρίστους \| τ]ῶν κεράμων
141,1,p		καὶ τοὺς] κατ’ ἄλ\|[λα
141,1,q		λάβ]η〈ι〉 δ’ ὅρ\|κον? ...
141,2,a		⸢εἰ παιδαρίοις ἀκολου ⸣\|θε⸢ῖν δεῖ σφαῖραν καὶ στλεγγίδ’ ἔ ⸣\|χο⸢ντα ⸣
141,2,b		λέγει δ’ ὁτιὴ] \| τὴν τέχνην κα[κηγορεῖν
141,2,b		ὑμᾶς οὐχὶ] \| χρὴ πολὺ νικῶν.	610
141,2,c		\| ὡς πικρόν τις ἀνέκραγε[ν. τίς ἄρα δή]\|ποτ’ ἄλλος ἐστὶν Ἀντιφ[ῶντος;
141,2,d		τὴν ποί]\|ησιν γὰρ κατὰ τὸν νοῦν δ[ιαρταμεῖ.
141,2,e		[πρᾶος?]
141,3,a		ἄανθαν·
141,3,b		ἀμφί μοι αὖτι[ς] \| ἄνα[κ]τα·
141,3,c		τῶν μὰν ἤτε βίαν ἤτε κλε[πίαν] \| ἀτῶντι.
141,3,d		\| οὐκ ἐτὸς ἁγὼ μέτρα χέ[ω Λ]ίνον οὐκ ἐξί[κει·
141,3,e		ὁρᾶις ἄρ’ ὡς ἐνῆν τι; κἂν κὶς ἄ\|ρα κακόν.
141,3,f		ὥσπερ πελεκᾶς πλατυ\|γίζων·
141,3,g		οἴμοι τοῦ χείλους.	612
141,3,h		ὤμοι τῆς ἀλέας ἣν ἅνθρωπός μ’ ἀποδύσας \| φεύγεις συγκύψας.
141,3,i		ἀλλὰ δῆτ’ ἐς τοῦ στρα\|τηγοῦ κωμάσω τοῦ Σκελλίου.
141,4,a		φέρε νῦν ἐ\|γὼ τ]ὴν δαίμον’ ἣν ἀνήγαγον ἐς τὴν \| ἀγ]ορὰν ἄγων ἱδρύσωμαι βοΐ.
141,4,b		δεῦρο
141,4,c		γενναῖον δέ σοι ταχέως ὑπακούειν.
141,4,d		ἐλαφρὸν οἷα τις μόλυβδος·
141,4,e		ἔκυσα νῦν ἐνταῦ\|θ’ ἐγὼ ταύτην δοκῶν φαρμὸν πλέ\|κειν.
141,4,f		ἅμα δ’ ἐ\|πεὶ
141,4,f		ἐκάθισαν, ἀτρέμας ἔλαβο[ν ...	614
142	ΓΥΝΗ	ἀποπλευστέ’ οὖν ἐπὶ τὸν νυμφίον ᾧ γαμοῦμαι τήμερον
149	Α	καὶ τίς ‘νεκρῶν κευθμῶνα καὶ σκότου πύλασ‘ ἔτλη κατελθεῖν;
149	Β	ἕνα τιν’ ἀφ’ ἑκάστης τέχνης εἱλόμεθα κοινῇ γενομένης ἐκκλησίας,
5	Β	οὓς ᾖσμεν ὄντας ᾁδοφοίτας καὶ θαμὰ ἐκεῖσε φιλοχωροῦντας.
	Α	εἰσὶ γάρ τινες ἄνδρες παρ’ ὑμῖν ᾁδοφοῖται;
	Β	νὴ Δία
10	Β	μάλιστά γ’.
	Α	ὥσπερ Θρᾳκοφοῖται;
	Β	πάντ’ ἔχεις.	616
	Α	καὶ τίνες ἂν εἶεν;
	Β	πρῶτα μὲν Σαννυρίων
15	Β	ἀπὸ τῶν τρυγῳδῶν, ἀπὸ δὲ τῶν τραγικῶν χορῶν Μέλητος, ἀπὸ δὲ τῶν κυκλίων Κινησίας.
150	Α	ὡς σφόδρ’ ἐπὶ λεπτῶν ἐλπίδων ὀχεῖσθ’ ἄρα· τούτους γάρ, ἢν πολλοὶ ξυνέλθωσιν, λαβὼν ὁ τῆς διαροίας ποταμὸς ἐξοιχήσεται.
151	Α	καὶ πῶς ἐγὼ Σθενέλου φάγοιμ’ ἂν ῥήματα;
151	Β	εἰς ὄξος ἐμβαπτόμενος ἢ ξηροὺς ἅλας.
152		τότε μέν 〈γε, Μανῆ,〉 σου κατεκοττάβιζον 〈ἄν〉. νυνὶ δὲ καὶ κατεμοῦσι, τάχα δ’ εὖ οἰδ’ ὅτι καὶ καταχέσονται.
153		ἐν τοῖσ〈ι〉 συνδείπνοις ἐπαινῶν Αἰσχύλον
154		θεράπευε καὶ χόρταζε τῶν μονῳδιῶν.	618
155a		ἀλλ’ ἴσθ’ ἐπ’ αὐτὴν τὴν θύραν ἀφιγμένος.
156		ἆρ’ ἔνδον ἀνδρῶν κεστρέων ἀποικία; ὡς μὲν γάρ ἐστε νήστιδες γιγνώσκετε.
157		τὴν μάλθαν ἐκ τῶν γραμματείων ἤσθιον.
158		ἀκροκώλι’, ἀρτοί, κάραβοι, βολβοί, φακῆ
159		πτισάνην διδάσκεις αὐτὸν ἕψειν ἢ φακῆν;
160		ἄλλος δὲ πλεκτῷ προσέφερ’ ἐν κανισκίῳ ἄρτων περίλοιπα θρύμματα.
161		ᾖσαν εὐθὺ τοῦ Διονυσίου	620
163		πόλος τόδ’ ἐστίν; εἶτα ποστὴν ἥλιος τέτραπται;
164		φήμη ’στὶν ἐξ ᾠῶν βροτοὺς ἅπαντας ἐκλαπῆναι.
165		ἦν δὲ τὸ πρᾶγμ’ ἑορτή· περιέτρεχε δ’ ἡμῖν κύκλῳ λεπαστὴν ταχὺ προσφέρων παῖς 〈τισ〉, ἐνέχει τε σφόδρα 〈γε〉 κυανοβενθῆ.
166		χαριεντίζει καὶ καταπαίζεις ἡμῶν καὶ βωμολοχεύει.
167		ψιθυρός τ’ ἐκαλοῦ καὶ ψωμοκόλαξ.
168		[ὦ δύσθεον μίσημα, σοὶ μόνῃ πατὴρ
168		τέθνηκεν;]	622
184		ἤδη τις ὑμῶν εἶδεν Εὐρύβατον Δία;
185		ᾠὸν μέγιστον τέτοκεν, ὡς ἀλεκτρυών.
186		ἓν ἴστε· πολλαὶ τῶν ἀλεκτρυόνων βίᾳ ὑπηνέμια τίκτουσιν ᾠὰ πολλάκις.
187		πάσαις γυναιξὶν ἐξ ἑνός γέ του 〈τρόπου〉 ὥσπερ παροψὶς μοιχὸς ἐσκευασμένος.
188		ὁ μηχανοποιός, ὁπότε βούλει τὸν τροχὸν
188		ἐᾶν μ’ ἀνεκάς, λέγε ‘χαῖρε φέγγος ἡλίου‘.	624
189		〈καὶ〉 ταῦτ’ ἔχοντα πουλύπους καὶ σηπίας
190		τὸν πουλύπουν μοὔθηκε.
191		πληγαὶ λέγονται πουλύπου πιλουμένου.
192		περὶ τοῦ γὰρ ὑμῖν ὁ πόλεμος
192		νῦν ἐστι; περὶ ὄνου σκιᾶς.	626
198	ΥΙΟΣ ΚΑΤΑΠΥΓΩΝ	ἀλλ’ εἶ σορέλλη καὶ μύρον καὶ ταινίαι.
	ΓΕΡΩΝ	ἰδού, σορέλλη· τοῦτο παρὰ Λυσιστράτου
	ΥΙ.	ἦ μὴν ἴσως σὺ καταπλιγήσει τῷ χρόνῳ·
	ΓΕ.	τὸ καταπλιγήσει τοῦτο παρὰ τῶν ῥητόρων.
5	ΥΙ.	ἀποκείσεταί σοι ταῦτά πη τὰ ῥήματα·
	ΓΕ.	παρ’ Ἀλκιβιάδου τοῦτο τἀποκείσεται.	628
	ΥΙ.	τί ὑποτεκμαίρει καὶ κακῶς ἄνδρας λέγεις καλοκαγαθεῖν ἀσκοῦντας;
	ΓΕ.	οἴμ’, ὦ Θρασύμαχε·
10	ΓΕ.	τίς τοῦτο τῶν ξυνηγόρων τηρεύεται;
199	ΚΑΤΑΠΥΓΩΝ	σοὶ γὰρ σοφίσματ’ ἔστιν;
199	ΣΩΦΡΩΝ	ἁγὼ ’κτησάμην. σὺ δ’ εὐθὺς ἀπεδίδρασκες ἐκ διδασκάλου.
200	ΓΕΡΩΝ	οὐκ αἰσχυνοῦμαι τὸν τάριχον τουτονὶ πλύνων ἅπασιν ὅσα σύνοιδ’ αὑτῷ κακά.
201	ΓΕΡΩΝ	εἰ † μὴ μεταλάβῃ τοὐπίπεμπτον, κλαέτω.
202	ΧΟΡΟΣ?	ἐγὼ δ’ ἑλὼν
202		πέμψω πλακοῦντ’ 〈ἐσ〉 ἑσπέραν χαρίσιον.	630
203		ἢ χόνδρον ἕψων εἶτα μυῖαν ἐμβαλὼν ἐδίδου ῥοφεῖν ἄν.
204		τί δαί; κυνίδιον λευκὸν ἐπρίω τῇ θεῷ εἰς τὰς τριόδους;
205		τῆς μυρηρᾶς ληκύθου πρὶν κατελάσαι τὴν σπαθίδα, γεύσασθαι μύρου
206		φέρ’ ἴδω, τί σοι δῶ τῶν μύρων; ψάγδαν φιλεῖς;
207		οὐδ’ ἐστὶν αὐτῇ στλεγγὶς οὐδὲ λήκυθος.
208		οὐδ’ ἀργύριόν ἐστιν κεκερματισμένον.
208a		ἀνὴρ δὲ φεύγων οὐ μένει λύρας κτύπον.
209		ἔγνωκ’ ἔγωγε χαλκίον
209		ἱστάναι καὶ μυρρίνας.	632
210		ὁ δ’ ἡλιαστὴς εἷρπε πρὸς τὴν κιγκλίδα.
211		τὸν Ἐρεχθέα μοι καὶ τὸν Αἰγέα κάλει.
212		ἀπόλωλα· τίλλων τὸν λαγὼν ὀφθήσομαι.
213		ταχύ νυν πέτου καὶ μὴ τροπίαν οἶνον φέρε.
214		οὐκ ἀλλὰ τοῦτό γ’ ἐπίχυσίς του χαλκίου.
215		κἄγειν ἐκεῖθεν κακκάβην
215a		ὦ στωμυλῆθραι δαιταλεῖς)
216		ἀλλ’ οὐ γὰρ ἔμαθε ταῦτ’ ἐμοῦ πέμποντος, ἀλλὰ μᾶλλον
216		πίνειν, ἔπειτ’ ᾄδειν κακῶς, Συρακοσίαν τράπεζαν Συβαριτίδας τ’ εὐωχίας καὶ Χῖον ἐκ Λακαινᾶν, 〈καὶ κατα〉μεθυ〈σθῆν’〉 ἡδέως τε καὶ φίλως.	634
217		εἰ̆ μὴ δικῶν τε γυργάθους ψηφισμάτων τε θωμοὺς φέροντες
218		καὶ λεῖος ὥσπερ ἔγχελυς, χρυσοῦς ἔχων κικίννους
219		ἔσειον, ᾔτουν χρήματ’, ἠπείλουν, ἐσυκοφάντουν.
220		εἰς τὰς τριήρεις δεῖν ἀναλοῦν ταῦτα καὶ τὰ τείχη, εἰς οἷ’ ἀνάλουν οἱ πρὸ τοῦ τὰ χρήματα.
221		ὅστις αὐλοῖς καὶ λύραισι κατατέτριμμαι χρώμενος,
221		εἶτά με σκάπτειν κελεύεις;	636
222	ΓΕΡΩΝ	πρὸς ταῦτα σὺ λέξον Ὁμήρου 〈ἐμοὶ〉 γλώττας· τί καλοῦσι κόρυμβα; ... τί καλοῦς’ ἀμενηνὰ κάρηνα;
222	ΚΑΤΑΠΥΓΩΝ	ὁ μὲν οὖν σός, ἐμὸς δ’ οὗτος ἀδελφὸς φρασάτω τί καλοῦσιν ἰδυίους; ... τί καλοῦσιν ὀπυίειν;
222a		καὶ τὴν Ἑκάβην ὀτοτύζουσαν καὶ καόμενον τὸν ἀχυρόν.
223		ᾆσον δή μοι σκόλιόν τι λαβὼν Ἀλκαίου κἈνακρέοντος.
224		καὶ δελφακίων ἁπαλῶν κωλαῖ καὶ χναυμάτια πτερόεντα	638
225		ἐθέλω βάψας πρὸς ναυτοδίκας ξένον ἐξαίφνης 〈ς’ ἀποφῆναι.〉
226		ὦ παρανοία καὶ ἀναιδεία
227		καὶ κόσκινον ἠπήσασθαι
228		ὅτε τὰς ᾠὰς ἴσας ἐποῐήσατο	640
244a		ἐπιδείπνιον 〈γὰρ〉 ὁ βασιλεὺς θέαν τοῖς δαιταλεῦσιν ὥσπερ ἄξιον λόγου χαριζόμενος 〈τὸ δρᾶμα〉 τοῦτ’ ἐδείκνυε.
245		μαρτύρομαι δὲ Ζηνὸς ἑρκείου χύτρας, παρ’ αἷς ὁ βωμὸς οὗτος ἱδρύθη ποτέ.
246		ἀλλ’ εἴσιθ’· ὡς τὸ πρᾶγμ’ ἐλέγξαι βούλομαι τουτί· προσόζειν γὰρ κακοῦ τού μοι δοκεῖ.
247		τραπόμενον εἰς τοὔψον λαβεῖν
247		ὀσμύλια καὶ μαινίδια καὶ σηπίδια.	642
248		κακῶν τοσούτων ξυνελέγη μοι σώρακος.
249		ἤδη παροινεῖς 〈εἴσ〉 με πρὶν δεδειπνάναι;
250		δακτύλιον χαλκοῦν φέρων ἀπείρονα
251		οὐδεὶς βεβαλάνωκε τὴν θύραν.
252		Λύκας ἴσως ἂν τὸν λαγὼν ξυναρπάσειεν ὑμῖν.
253	ΧΟΡΟΣ	ὁ χορὸς δ’ ὠρχεῖτ’ ἂν ἐναψάμενος δάπιδας καὶ στρωματόδεσμα, διαμασχαλίσας αὑτὸν σχελίσιν καὶ φύσκαις καὶ ῥαφανῖσιν.
254	ΧΟ.	οὕτως αὐτοῖς ἀταλαιπώρως ἡ ποίησις διέκειτο.	644
255		πρὸς τὸν στροφέα τῆς αὐλείας σχίνου κεφαλὴν κατορύττειν.
256		μή τἄρ’ εἶναι 〈μ’〉 ἐγκριδοπώλην.
257		καὶ τὸν κυλλάστιν φθέγγου καὶ τὸν Πετόσιριν.
258		〈αἷσι τὰ〉 τῶν χειρῶν ἔργα μνοῦς ἐστίν.	646
266	ΚΟΡΗ	τί, ὦ πονηρέ, μ’ ἐκκορίζεις ὡσπερ〈εὶ〉 κλιντήριον;
267	ΚΟΡΗ	ἐγὼ γάρ, εἴ τί ς’ ἠδίκηκ’, ἐθέλω δίκην δοῦναι πρόδικον ἐν τῶν φίλων τῶν σῶν ἑνί.
268	ΤΑΜΙΑΣ	ἀνοιγέτω τις δώματ’· αὐτὸς ἔρχεται.
269		ἀλλ’ εἰς κάδον λαβών τιν’ οὔρει πίττινον.	648
270		εἰσκεκρουσμένους τοὺς πύνδακας
271		πτίττω, καταλῶ, βράττω, δεύω, μάττω, πέττω.
272		χωρεῖ ἄκλητος ἀεὶ δειπνήσων· οὐ γὰρ ἄκανθαι.
273		τὸ δὲ πορνεῖον Κύλλου πήρα.
274		ἦν κωμήτισι
274		καπήλισίν τ’ ἐπίχαρτον.	650
278	ΝΕΚΡΟΣ	ἔστι〈ν〉 γὰρ ἡμῖν τοῖς κάτω πρὸς τοὺς ἄνω ἀπὸ συμβόλων, καὶ μὴν ὁ Μαιμακτηριών, ἐν ᾧ ποῐοῦμεν τὰς δίκας καὶ τὰς γραφάς.
279	ΟΙΚΕΤΗΣ	οἴμοι κακοδαίμων ὁ λύχνος ἡμῶν οἴχεται.
280	ΔΕΣΠΟΤΗΣ	καὶ πῶς ὑπερβὰς τὸν λυχνοῦχον οἴχεται κἄλαθέ σε;
281	ΔΕ.?	ἀλλ’ ὥσπερ ὁ λύχνος ὁμοιότατα καθεῦδ’ ἐπὶ τοῦ λυχνιδίου.
282		οὐδὲν μὰ Δί’ ἐρῶ λοπάδος ἑψητῶν.
283		ὁ δ’ ἐς τὸ πλινθεῖον γενόμενος ἐξέτριψε.	652
286	ΓΕΡΩΝ	ἀλλ’ εὔχομαι ’γωγ’ ἑλκύσαι σε τὸν σφυρὸν ἵνα μή με προσπράττωσι γραῦν οἱ φράτερες.
287		αὐτοῖς σταθμοῖς ἐξέβαλε τὰς σιαγόνας.
288		πάντες δ’ ἔνδον πεταχνοῦνται.	654
294	ΓΕΩΡΓΙΑ	τῆς πᾶσιν ἀνθρώποισιν Εἰρήνης φίλης πιστὴ τροφός, ταμία, σύνεργος, ἐπίτροπος, θυγατήρ, ἀδελφή—πάντα ταῦτ’ ἐχρῆτό μοι.
294	Β	σοὶ δ’ ὄνομα δὴ τί ἐστιν;
5	ΓΕ.	ὅ τι; Γεωργία.
295		τὴν δ’ ἀσπίδα ἐπίθημα τῷ φρέατι παράθες εὐθέως.
296		ἰὼ Λακεδαῖμον, τί ἄρα πείσει τημέρα;
297		πόθεν τὸ φῖτυ, τί τὸ γένος, τίς ἡ σπορά;
298	Α	οὐκ ἠγόρευον; οὑτοσί γ’ οὐκ Ἀργόλας.
298	Β	μὰ Δί’ οὐδέ γ’ Ἕλλην, ὅσον ἔμοιγε φαίνεται.
299		τρέχ’ ἐς τὸν οἶνον ἀμφορέα κενὸν λαβὼν τῶν ἔνδοθεν καὶ βύσμα καὶ γευστήριον κἄπειτα μισθοῦ σαυτὸν ἀμφορεαφορεῖν.	656
300		ὀβολῶν δεουσῶν τεττάρων καὶ τῆς φορᾶς
301		ἢ〈ν〉 καρδοπείῳ περιπαγῇ τὸν αὐχένα
302		παύσειν ἔοιχ’ ἡ παυσικάπη κάπτοντά σε.
303		ἴθι δὴ λαβὼν τὸν ῥόμβον ἀνακωδώνισον.
304		οἱ γὰρ ἥρως ἐγγύς εἰσιν.
305		μὴ γεύεσθε δ’ ἅττ’ ἂν καταπέσῃ τῆς τραπέζης ἐντός· ἡρώων γάρ ἐστι ταῦτ’ 〈ἀεί〉.
306		μήτε ποδάνιπτρον θύραζ’ ἐκχεῖτε μήτε λούτριον.	658
307		κἀπὸ τῆς Διειτρέφους τραπέζης
318,319	ΘΕΡΑΠΩΝ	οἴμοι κακοδαίμων τῆς τόθ’ ἡμέρας, ὅτε εἶπέν μ’ ὁ κῆρυξ οὑτοσ〈ὶ τί〉 ἀλφάνει; ὡς διά γε τοῦτο τοὔπος οὐ δύναμαι φέρειν
318,319		σκεύη τοσαῦτα καὶ τὸν ὦμον θλίβομαι.	660
320		ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ’ οἷον 〈ἐπ〉έπνευς’ ὁ μιαρὸς φάσκωλος εὐθὺς λυόμενός μοι τοῦ μύρου καὶ βακκάριδος.
321	Α	ξυρόν, κάτοπτρον, ψαλίδα, κηρωτήν, λίτρον, προκόμιον, ὀχθοίβους, μίτρας, ἀναδήματα, ἔγχουσαν, ὄλεθρον τὸν βαθύν, ψιμύθιον, μύρον, κίσηριν, στρόφι’, ὀπισθοσφενδόνην,
5		κάλυμμα, φῦκος, περιδέραι’, ὑπογράμματα, τρυφοκαλάσιριν, ἐλλέβορον, κεκρύφαλον, ζῶμ’ ἀμπέχονον, τρύφημα, παρυφές, ξυστίδα, χιτῶνα, βάραθρον, ἔγκυκλον, κομμώτριον. τὰ μέγιστα δ’ οὐκ εἴρηκα τούτων.
10		εἶτα τί;
10	Α	διόπας, διάλιθον, πλάστρα, μολόχιον, βότρυς, χλιδῶνα, περόνας, ἀμφιδέας, ὅρμους, πέδας, σφραγῖδας, ἁλύσεις, δακτυλίους, καταπλάσματα, πομφόλυγας, ἀποδέσμους, ὀλίσβους, σάρδια,
15		ὑποδερίδας, ἑλικτῆρας, ἄλλ〈α πόλλ’〉 ἅ τις οὐδ’ ἂν λέγων λέξειε.	662
322		ὅς’ 〈ἄρ’〉 ἦν περίεργ’ αὐταῖσι τῶν φορημάτων, ὅσοις τε περιπέττουσιν αὑτὰς προσθέτοις.
323	ΚΑΛΛΙΓΕΝΕΙΑ?	οἶνον δὲ πίνειν οὐκ ἐάσω Πράμνιον, οὐ Χῖον, οὐχὶ Θάσιον, οὐ Πεπαρήθιον, οὐδ’ ἄλλος ὅστις ἐπεγερεῖ τὸν ἔμβολον.
324	ΚΑΛΛΙΓΕΝΕΙΑ?	ἰχθῦς ἐώνηταί τις; ἦ σηπίδιον ἢ τῶν πλατειῶν καρίδων; ἦ πουλύπους ἢ νῆστις ὀπτᾶτ’ ἢ γαλεὸς ἢ τευθίδες;
324	Β	μὰ τὸν Δί’ οὐ δῆτ’.
5	ΚΑ.	οὐδὲ βατίς;
	Β	οὔ φημ’ ἐγώ.
	ΚΑ.	οὐδὲ χορί’ οὐδὲ πυὸς οὐδ’ ἧπαρ κάπρου οὐδὲ σχαδόνες οὐδ’ ἠτριαῖον δέλφακος οὐδ’ ἐγχέλειον οὐδὲ κάραβος; μέγ’ ἂν
10		γυναιξὶ κοπιώσαισ〈ιν〉 ἐπεκουρήσατε.	664
325		ἀγαθὰ μεγάλα τῇ πόλει ἥκειν φέροντάς φασι τοὺς Πυλαγόρας 〈ἀπὸ τῆς Πυλαίασ〉 καὶ τὸν ἱερομνήμονα.
326		τὴν πτέρυγα παραλύσασα τοῦ χιτωνίου καὶ τὸν ἀπόδεσμον, οἷς ἐνῆν τὰ τιτθία
327		καὶ κατ’ Ἀγάθων’ ἀντίθετον ἐξυρημένον
328		Ἄμφοδον ἐχρῆν αὐτῷ τίθεσθαι τοὔνομα·
329		ἀναβῆναι τὴν γυναῖκα βούλομαι.
330		τὸ χαλκίον θερμαίνεται·	666
331		ἁγὼν πρόφασιν οὐκ ἀναμένει.
332		ἅμα δ’ ἠπίαλος πυρετοῦ πρόδρομος
333	ΧΟΡΟΣ?	ἦ〈ν〉 μέγα τι χρῆμ’ ἔτι τρυγῳδοποῐομουσική, ἡνί〈κα〉 Κράτητί τε τάριχος ἐλεφάντινον λαμπρὸν ἐνομίζετ’ ἀπόνως παραβεβλημένον ἄλλα τε τοῐαῦθ’ ἕτερα μυρί’ ἐκιχλίζετο.
334	ΧΟΡΟΣ?	μήτε Μούσας ἀνακαλεῖν ἑλικοβοστρύχους, μήτε Χάριτας βοᾶν εἰς χορὸν Ὀλυμπίας· ἐνθάδε γάρ εἰσιν, ὥς φησιν ὁ διδάσκαλος.
335		σακίον, ἐν οἷσπερ τἀργύριον ταμιεύεται	668
345		πάρες’ ο〈ἷσ〉 κατετρίβη 〈θα〉ἰμάτια, κᾆπ’ ‘Εἶτα πῶς φῷδας τοσαυτασὶ σὺ τὸν χειμῶν’ ὅλον;‘
346	ΓΥΝΗ	〈ἦ〉 λοιδορία τις ἐγένεθ’ ὑμῖν;
346	Β	πώμαλα· ‘οὐδ’ εἶπον οὐδὲν πρὸς 〈σὲ〉 κῦρον, ὦ γύναι.‘
347		ἀλλ’ ἐστίν, ὦ πάτερ, κομιδῇ μεσημβρία
347		ἡνίκα γε τοὺς νεωτέρους δειπνεῖν χρεών.	670
348		ἐκδότω δέ τις καὶ ψηφολογεῖον ὧδε καὶ δίφρω δύο.
349		κοφίνους δὲ λίθων ἐκέλευες ἡμᾶς 〈ἱμᾶν〉 ἐπὶ τὸν κόραμον.
350		ἄλλαι 〈δ’〉 ὑποπρεσβύτεραι Θασίου μέλανος μεστὸν κεραμευόμεναι κοτύλαις μεγάλαις ἐνέχεον ἐς 〈τὸ〉 σφέτερον δέμας οὐδ’
5		ἕνα κόσμον ἔρωτι βιαζόμεναι μελαν〈αιγίδ〉ος οἴνου ἀκράτου.
351		ἤμουν ἄγριον βάρος· ἦ ’τειρεν γάρ τοί μ’ οἶνος
351		πῶμ’ οὐ μείξας Ἀχελώῳ.	672
356		Λῆμνος κυάμους τρέφουσα τακεροὺς καὶ κάλους
357		ἐνταῦθα 〈δ’〉 ἐτυράννευεν Ὑψιπύλης πατὴρ Θόας, βραδύτατός γ’ ὢν ἐν ἀνθρώποις δραμεῖν.
358		τοὺς ἄνδρας ἀπεχρήσαντο τοὺς παιδοσπόρους.
359		ἀνδρῶν ἐπακτῶν πᾶς’ ἐγάργαιρ’ ἑστία.
360		ἀλλ’ ἀρτίως κατέλιπον αὐτὴν σμωμένην ἐν τῷ πυέλῳ.
361		ἕως νεαλής ἐστιν αὐτὴν τὴν ἀκμὴν	674
362		ἦ καρδιώττεις; ἀλλὰ πῶς χρήσται ποῐεῖν;
362a		[παρ]εῳγμένης τῆς θύρας
363,364		οὐ κρανίον λάβρακος, οὐχὶ κάραβον πρίασθαι, οὐκ ἔγχελυν Βοιωτίαν, οὐ γλαῦκον, οὐχὶ θύννου ὑπογάστριον
365		〈καὶ〉 τὴν κρατίστην δαίμον’ ἧς νῦν θερμός ἐσθ’ ὁ βωμός·
366		πεντελίθοισί θ’ ὁμοῦ λεκάνης παραθραύσμασι 〈παῖσαι〉.
367		αἱ 〈δὲ〉 γυναῖκες τὸν δορίαλλον
367		φράγνυνται.	676
376		Εὐριπίδης δ’ ὁ τὰς τραγῳδίας ποῐῶν τὰς περιλαλούσας οὗτός ἐστι τὰς σοφάς.
377		κείτεσθον ὥσπερ πηνίω βινουμένω.
378		δὶς παῖδες οἱ γέροντες·
378a		λόγος 〈γὰρ〉 ἦν
378a		οὐκ ἐῶν κακὸν τὸν οὐ〈χὶ〉 τοιοῦτον δοκεῖν.	680
379		ἐς τὴν Πάρνηθ’ ὀργισθεῖσαι φροῦδαι κατὰ τὸν Λυκαβηττόν
380		μηδὲ στέψω κοτυλίσκον
387		ὦ μῶρε, μῶρε, ταῦτα πάντ’ ἐν τῇδ’ ἔνι· οἰκεῖν μὲν ἐν ἀγρῷ τοῦτον ἐπὶ τῷ γῃδίῳ ἀπαλλαγέντα τῶν κατ’ ἀγορὰν πραγμάτων,
387		κεκτημένον ζευγάριον οἰκεῖον βοοῖν,	682
5		ἔπειτ’ ἀκούειν προβατίων βληχωμένων τρυγός τε φωνὴν εἰς λεκάνην ἠθουμένης, ὄψῳ δὲ χρῆσθαι σπινιδίοις τε καὶ κίχλαις, καὶ μὴ περιμένειν ἐξ ἀγορᾶς ἰχθύδια τριταῖα, πολυτίμητα, βεβασανισμένα
10		ὑπ’ ἰχθυοπώλου χειρὶ παρανομωτάτῃ.
387a		ἄμυλος, τάριχος, πυός, ἰσχάδες, φακῆ
387b		ὁ μέν τις ἀμπέλους τρυγῶν ἄν, ὁ δ’ ἀμέργων ἐλάας.
388	Α	τί σὺ λέγεις; εἰσὶν δὲ ποῦ;
388	Β	αἱδὶ κατ’ αὐτὴν ἃς βλέπεις τὴν εἴσοδον.
389		λέξεις ἄρα ὥσπερ τὰ παιδί’, ἔξεχ’ ὦ φίλ’ ἥλιε.
390,390a		ἀλλ’ οὐ τυγχάνει ἐπίδημος ὤν.
391		θλαστὰς ποῐεῖν ἐλάας	684
392		οὐ ταὐτόν ἐστιν ἁλμάδες καὶ στέμφυλα·
393		θλαστὴν γὰρ εἶναι κρεῖττον ἁλμάδος.
394		καταλιπὼν Παναίτιον πίθηκον
395		ὡς ἐς τὴν γῆν κύψασα κάτω καὶ ξυννενοφυῖα βαδίζει·
400		βαβαί, Λάκων· ὡς ἀμφοτέρων ἡμῶν πρὶν ἦν
400		τὰ πράγματ’ οἰσυπηρὰ καὶ βαρύσταθμα.	686
401		ἰώ, Λακεδαῖμον, τί ἄρα πείσῃ τημέρα;
402		ἀλλ’ ἱμάντα μοι δὸς καὶ ζμινύην· ἐγὼ γὰρ εἶμ’ ἐπὶ ξύλα.
403		ἐπεὶ δ’ ἐγενόμην οἷπερ ᾖ’ ἐπὶ ξύλα
404		λόγχαι δ’ ἐκαυλίζοντο κἀξύετο κάμαξ.
405		τί δὴ τὸν ὀρνίθειον οἰκίσκον φέρεις;
407		παῖδες ἀγένειοι 〈Κλεισθένης τε καὶ〉 Στράτων
408		πρῴην ἐρανιστὰς ἑστιῶν ἥψησα ἔτνος.	688
409		δάπτοντα, μιστύλλοντα, διαλείχοντά μου τὰ κάτω σπατάγγην
410		ἀδαχεῖ γὰρ αὐτοῦ τὸν ἄχορ’ ἐκλέγει τ’ ἀεὶ ἐκ τοῦ γενείου τὰς πολιάς.
411		ἔστι τις πονηρὸς ἡμῖν τοξότης συνήγορος 〈τοῖς γέρουσιν〉 ὥσπερ Εὔαθλος παρ’ ὑμῖν τοῖς νέοις.
412		ἀράκους, πυρούς, πτισάνην, χόνδρον, ζειάς, αἴρας, σεμίδαλιν
413		καὶ κολλύραν τοῖσι περῶσιν διὰ τοὐν Μαραθῶνι τροπαῖον.
414		σκόμβροι, κολίαι, λεβίαι, μύλλοι, σαπέρδαι, θυννίδες	690
415		σπυρὶς οὐ μικρὰ καὶ κωρυκίς, ἣ καὶ τοὺς μάττοντας ἐγείρει.
416		ὢ κακοδαίμων, ὅστις ἐν ἅλμῃ πρῶτος τριχιῶν ἀπεβάφθη.
417		σκαφίδας, μάκτρας, Μοσσυνικὰ μαζονομεῖα	692
430		ὁ μὲν ᾖδεν Ἀδμήτου λόγον πρὸς μυρρίνην, ὁ δ’ αὐτὸν ἠνάγκαζεν Ἁρμοδίου μέλος.
431		ὅστις οὐδένα προσίεται φυλακῆς ἕνεκα τῶν χρημάτων γλίσχρου τε τοῦ βίου.
431a		οὐ γὰρ σὺ παρέχεις ἀμφιέσασθαι τῷ πατρί.
432		ἀπεσημηνάμην
432		τὰς τῶν κακούργων οἰκίας.	694
433		ἀτταγᾶς ἥδιστον ἕψειν ἐν ἐπινικίοις κρέας.
434		κεφαλάς τ’ ἀρνῶν κωλᾶς 〈τ’〉 ἐρίφων
435		βαλανεὺς δ’ ὠθεῖ ταῖς ἀρυταίναις.
436		χαλκώματα, προσκεφάλαια
437		ἢν γὰρ ἕν’ ἄνδρ’ ἄδικον σὺ διώκῃς, ἀντιμαρτυροῦσι
437		δώδεκα τοῖς ἑτέροις ἐπισίτιοι.	696
442		τῶν λαμπαδηφόρων τε πλεί‐ στων αἰτίαν τοῖς ὑστάτοις πλατειῶν.
451		γυναῖκα δὴ ζητοῦντες ἐνθάδ’ ἥκομεν,
451		ἥν φασιν εἶναι παρὰ σέ.	698
452		τὸ γὰρ φοβεῖσθαι τὸν θάνατον λῆρος πολύς· πᾶσιν γὰρ ἡμῖν τοῦτ’ ὀφείλεται παθεῖν.
453	ΜΙΝΩΣ	ἰδοὺ δίδωμι τήνδ’ ἐγὼ γυναῖκά σοι Φαίδραν· ἐπὶ πῦρ δὲ πῦρ ἔοιχ’ ἥξειν ἄγων.
454		διὰ τῆς ἀγορᾶς ἔτρεχον ἀναρίστητος ὤν.
455		ἐλλιμενίζεις ἢ δεκατεύεις	700
461	ΘΥΕΣΤΗΣ?	ἐγευσάμην χορδῆς ὁ δύστηνος τέκνων· πῶς, 〈πῶσ〉 ἐσίδω ῥύγχος 〈γε〉 περικεκαυμένον;
462	ΘΥΕΣΤΗΣ?	οἴμοι τάλας, τί μου στρέφει τὴν γαστέρα; βάλλ’ ἐς κόρακας. πόθεν ἂν λάσανα γένοιτό μοι;
463	ΘΥΕΣΤΗΣ?	κάμνοντα δ’ αὐτὸν τοῦ θέρους ἰδών ποτε ἔτρωγ’, ἵνα κάμνοι, σῦκα τῆς μεσημβρίας.
464	ΘΕΡΑΠΩΝ	ὥρα βαδίζειν μοὐστὶν ἐπὶ τὸν δεσπότην· ἤδη γὰρ αὐτοὺς οἴομαι δεδειπνάναι.
465		ὁ δ’ ἀλφίτων πριάμενος 〈ὅσα〉 τρεῖς χοίνικας κοτύλης δεούσας εἴκος’ ἀπολογίζεται.
466		τί οὐκ ἐκέλευσας παραφέρειν τὰ ποτήρια;
467		σταθερὰ δὲ κάλυξ νεαρᾶς ἥβης	702
471		χρῶμαι γὰρ αὐτοῦ τοῦ στόματος τῷ στρογγύλῳ, τοὺς νοῦς δ’ ἀγοραίους ἧττον ἢ ’κεῖνος ποῐῶ.
472		... λήκυθον τὴν ἑπτακότυλον τὴν χυτρείαν τὴν καλήν, ἣν ἐφερόμην, ἵν’ ἔχοιμι συνθεάτριαν
473		καὶ μὴν ἄκουσον, ὦ γύναι, θυμοῦ δίχα
473		καὶ κρῖνον αὐτὴ μὴ μετ’ ὀξυρεγχίας.	704
474		ὡσπερεὶ Καλλιππίδης ἐπὶ τοῦ κορήματος καθέζομαι χαμαί.
475	ΓΥΝΗ	ἀλλ’ ἔχουσα γαστέρα μεστὴν βοάκων ἀπεβάδιζον οἰκάδε.
476		καὶ τῶν πλατυλόγχων διβολίαν ἀκοντίων
477		καὶ τῶν πλατυλόγχων, ὡς ὁρᾷς, ἀκοντίων
478		ἣν Πόρδαλιν καλοῦσι τὴν κασαλβάδα.
479		τὴν κακκάβην γὰρ κᾶε τοῦ διδασκάλου.
480		ὥσπερ αἰρόπινον τέτρηται.
481		τοῖχον μοχλίσκῳ σκαλεύειν	706
482		ἀλλὰ συσπᾶσθαί σε δεῖ τὰς κοχώνας.
483		οὐδ’ 〈ἂν〉 ἴσως ἀντέλεγες τούτῳ τῷ δειπνίῳ· οὐ γὰρ ἄκανθαι.
488		καὶ μὴν πόθεν Πλούτων γ’ ἂν ὠνομάζετο, εἰ μὴ τὰ βέλτιστ’ ἔλαχεν; ἓν δέ σοι φράσω, ὅσῳ τὰ κάτω κρείττω ’στιν ὧν ὁ Ζεὺς ἔχει· ὅταν γὰρ ἱστῇς, τοῦ ταλάντου τὸ ῥέπον
5		κάτω βαδίζει, τὸ δὲ κενὸν πρὸς τὸν Δία. οὔ〈τε〉 γὰρ ἂν ἀποθανόντες ἐστεφανωμένοι προὐκείμεθ’ οὔτ’ ἂν 〈βακκάριδι〉 κεχριμένοι, εἰ μὴ καταβάντας εὐθέως πίνειν ἔδει. διὰ ταῦτα γάρ τοι καὶ καλοῦνται μακάριοι·
10		πᾶς γὰρ λέγει τις ‘ὁ μακαρίτης οἴχεται, κατέδαρθεν· εὐδαίμων, ὅς’ οὐκ ἀνιάσεται.‘ καὶ θύομέν 〈γ’〉 αὐτοῖσι τἀναγίσματα ὥσπερ θεοῖσι, καὶ χοάς γε χεόμενοι
10		αἰτούμεθ’ αὐτοὺς δεῦρ’ ἀνεῖναι τἀγαθά.	708
489		ἀλλὰ στεφάνωσαι· καὶ γὰρ ἡλικίαν ἔχεις ἀποχρῶσαν ἤδη.
490		τοῦτον τὸν ἄνδρ’ ἢ βιβλίον διέφθορεν ἢ Πρόδικος ἢ τῶν ἀδολεσχῶν εἷς γέ τις.
491	ΧΟΡΟΣ	τί οὖν ποῐῶμεν; χλανίδ’ ἐχρῆν λευκὴν λαβεῖν· εἶτ’ Ἰσθμιακὰ λαβόντες ὥσπερ οἱ χοροὶ ᾄδωμεν εἰς τὸν δεσπότην ἐγκώμιον.
492	Α	τί πρὸς τὰ Λυδῶν δεῖπνα καὶ τὰ Θετταλῶν;
492	Β	τὰ Θετταλικὰ μὲν πολὺ καπανικώτερα.
493		ἐρείδετον· κἀγὼ κατόπιν σφῷν ἕψομαι.
494		οὐ μὴν ὅ γε σὸς ἀδελφὸς οὗ ἀπελάγχανεν 〈ἀπέλαχεν.〉
495		ἀπασκαρίζειν ὡσπερεὶ πέρκην χαμαί
496		ὑποπεπώκαμεν 〈γάρ〉, ὦνδρες, καὶ καλῶς ἠρίσταμεν.	710
497		λαμβάνετε κόλλαβον ἕκαστος
498		τὸ δ’ ἔτνος τοὐν ταῖς κυλίχναις τουτὶ θερμόν, καὶ τοῦτο παφλάζον.
499		Ἀγχομενὸς 〈γενοῦ〉 γενναι〈ότατ〉α Βοιώτιος ἐξ ὀρχουμένου.
500,501	Α	χθονία θ’ Ἑκάτη σπείρας ὄφεων ἐλελιζομένη.
500,501	Β	τί καλεῖς τὴν Ἔμπουσαν;
502		φέρε, παῖ, ταχέως κατὰ χειρὸς ὕδωρ, παράπεμπε τὸ χειρομάκτρον.
503		ὡς οὑψώνης διατρίβειν ἡμῖν τἄριστον ἔοικεν.
504		ὁ δὲ λύων κύστιν ὑείαν
504		κἀξαιρεῖν τοὺς δαρεικούς	712
505		δεῦρο δ’ ἂν οὐκ ἀπέδραμεν †
506		ἅλις ἀφύης μοι· παρατέταμαι γὰρ τὰ λιπαρὰ κάπτων· ἀλλὰ φέρετ’ ἀτταγᾶ θἠπάτιον ἢ καπριδίου νέου κόλλοπά τιν’, εἰ δὲ μή, πλεῦρον ἢ γλῶτταν ἢ
5		σπλῆνά γ’ ἢ νῆστιν, ἢ δέλφακος ὀ‐ πωρινῆς ἠτριαίαν φέρετε δεῦρο μετὰ κολλάβων χλιαρῶν.
507		μηδὲ τὰ Φαληρικὰ τὰ μικρὰ τάδ’ ἀφύδια	714
528		οὐ γὰρ τίθεμεν τὸν ἀγῶνα τόνδε τὸν τρόπον ὥσπερ τέως ἦν, ἀλλὰ καινῶν πραγμάτων.
529		λόγῳ τις ἠγωνίζετ’ ἔργῳ δ’ οὔ.
530	Α	τράπεζαν ἡμῖν 〈εἴσ〉φερε τρεῖς πόδας ἔχουσαν, τέτταρας δὲ μὴ ’χέτω.
530	Β	καὶ πόθεν ἐγὼ τρίπουν τράπεζαν λήψομαι;
531		οἴνου τε Χίου στάμνον ἥκειν καὶ μύρον.	716
534		ὡς δὴ τίς ἂν ὤν, ἢ τί ποῐήσας, ὦ Τελεμησσῆς;
535		φέρε δὴ τοίνυν ταῦθ’ ὅταν ἔλθῃ, τί ποεῐῖν χρή μ’ ὦ Τελεμησσῆς;
536		μεταπέμπου νῦν ταῦτα σπουδῇ καὶ μύρον, εὕρημα Μεγάλλου.
542	ΓΥΝΗ	λάβεσθε· καὶ γάρ ἐσθ’ ὁμοῦ.	718
543		ἔπειθ’ ὅσοι παρῆσαν ἐπίδημοι ξένοι ἐπηκολούθουν κἠντιβόλουν προσκείμενοι ‘ὅκως ἔχων τὸν παῖδα πωλήσει ’ς Χίον‘, ἕτερος δ’ ‘ὅκως ἐς Κλαζομενάσ‘, ἕτερος δ’ ‘ὅκως
5		‘ἐς Ἔφεσον‘, ὁ δ’ ‘ἐς Ἄβυδον· ἦν δὲ πάνθ’ ὅκῳ.
544		τίς δ’ εἶ σ〈ύ γ’ ο〉ὑγγύτατα θλιβεὶς τὰς ὀσφύας ἐπὶ τῶν κοχωνῶν, ἁργοναύτης οὑτοσί;
545		ἔπειτ’ ἐπὶ τοὔψον ἧκε τὴν σπυρίδα λαβὼν καὶ θυλακίσκον καὶ τὸ μέγα βαλλάντιον.
546		καὶ τὴν κυνῆν ἔχειν με κυρβασίαν ἐρεῖς.
547		ᾔτουν τι τὰς γυναῖκας ἀργυρίδιον.
548		ἀλαβαστροθήκας τρεῖς ἔχουσαν ἐκ μιᾶς
549		ἐγὼ γὰρ ἀπὸ Θηραμένους δέδοικα τὰ τρία ταυτί.	720
550		λανθάνοντες τοὺς Ἴβηρας τοὺς Ἀριστάρχου πάλαι
551	ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ	τοὺς Ἴβηρας οὓς χορηγεῖς μοι βοηθῆσαι δρόμῳ.
552		κοὐδὲν ἂν δράσαιμεν ἄτοπον οὐδ’ ἂν ἐπιήλαιμεν 〈ἄν〉.	722
558		ἐς Οἰδίπου δὲ παῖδε, διπτύχω κόρω, Ἄρης κατέσκηψ’, ἔς τε μονομάχου πάλης ἀγῶνα νῦν ἑστᾶσιν 〈ἀρχαῖον τρόπον〉.
559	ΟΙΚΕΤΗΣ	καὶ τὸν ἱμάντα μου ἔχουσι καὶ τἀνάφορον.
560		εἰκὸς δήπου πρῶτον ἁπάντων ἴφυα φῦναι καὶ τὰς κραναὰς ἀκαλήφας.
561		στίλβη θ’ ἣ κατὰ νύκτα μοι
561		φλόγ’ ἀνασειράζεις ἐπὶ τῷ λυχνείῳ	724
566		τὸν Φρύγα τὸν αὐλητῆρα, τὸν Σαβάζιον
567	ΟΙΚΕΤΗΣ	ἐμοὶ κράτιστόν ἐστιν εἰς τὸ Θησεῖον δραμεῖν, ἐκεῖ δ’ ἕως ἂν πρᾶσιν εὕρωμεν μένειν.
568	ΟΙΚΕΤΗΣ	διέφθορας τὸν ὅρκον ἡμῶν.
569	ΑΘΗΝΑ	ὄψει δὲ χειμῶνος μέσου σικυούς, βότρυς, ὀπώραν, στεφάνους ἴων, 〈ῥόδων, κρίνων,〉 κονιορτὸν ἐκτυφλοῦντα.
569		αὑτὸς δ’ ἀνὴρ πωλεῖ κίχλας, ἀπίους, σχαδόνας, ἐλάας, πύον, χόρια, χελιδόνια, τέττιγας, ἐμβρύεια·	726
5		ὑρίσους δ’ ἴδοις ἂν νειφομένους σύκων ὁμοῦ τε μύρτων· ἔπειτα κολοκύντας ὁμοῦ ταῖς γογγυλίσιν ἀροῦσιν. ὥστ’ οὐδὲ εἷς ἔτ’ οἶδ’ ὁπηνίκ’ ἐστὶ τοὐνιαυτοῦ. 〈τοῦτ’ οὐ〉 μέγιστον ἀγαθόν, εἴπερ ἔστι δι’ ἐνιαυτοῦ ὅτου τις ἐπιθυμεῖ λαβεῖν;
10	Β	κακὸν μὲν οὖν μέγιστον. εἰ μὴ γὰρ ἦν, οὐκ ἂν ἐπεθύμουν οὐδ’ ἂν ἐδαπανῶντο. ἐγὼ δὲ ταῦτ’ ὀλίγον χρόνον χρήσας ἀφειλόμην ἄν.
10	ΑΘ	κἄγωγε ταῖς ἄλλαις πόλεσι δρῶ ταῦτα πλὴν Ἀθηνῶν· τούτοις δ’ ὑπάρχει ταῦτ’ ἐπειδὴ τοὺς θεοὺς σέβουσιν.
15	Β	ἀπέλαυσαν ἄρα σέβοντες ὑμᾶς, ὡς σὺ φῄς, τί, εἴ τι;
15	Β	Αἴγυπτον αὐτῶν τὴν πόλιν πεποί̆ηκας ἀντ’ Ἀθηνῶν.	728
579	ΧΟΡΟΣ[?	οὔτε ποιηταῖσι γὰρ σκληροῖς ὁ δῆμος ἥδεται κἀστεμφέσιν οὔτ’ 〈Ἰκαρίοισι〉 Πραμνίοις οἴνοισιν, 〈οἳ〉 συνάγουσι τὰς ὀφρῦς τε καὶ τὴν κοιλίαν,
5		〈ἀνθ〉οσμίᾳ δὲ πέπονι, νεκταροσταγεῖ.]
580		Κηφισοφῶν ἄριστε καὶ μελάντατε, σὺ δὲ ξυνέζης ἐπὶ τὰ πόλλ’ Εὐριπίδῃ καὶ συνεποί̆εις, ὥς φασι, τὴν μελῳδίαν.
580a		κηρὸς 〈γὰρ〉 ἐπεκαθέζετ’ 〈ἐπὶ〉 τοῖς χείλεσιν
581		ὁ δ’ αὖ Σοφοκλέους τοῦ μέλιτι κεχριμένου ὥσπερ καδίσκου περιέλειχε τὸ στόμα.
582		ἄλλαι δὲ κυαμίζουσιν αὐτῶν· εἰσί τε
582		ἤδη πρὸς ἄνδρας ἐκπετήσιμοι σχεδόν.	730
583		ἵνα ξυνῶσιν ᾧπερ ἥδεσθον βίῳ σκώληκας ἐσθίοντε καὶ μυλακρίδια.
584		οὐκ εἶ λαβὼν θύραζε τὰ ψηφίσματα καὶ τὴν ἀνάγκην ἐς κόρακας ἐντευθενί;
585		‘ἄκων κτενῶ σε, τέκνον‘· ὁ δ’ ἀπεκρίνατο ‘ἐπὶ Παλλαδίῳ τἄρ’, ὦ πάτερ, δώσεις δίκην.‘
586,587		[πλὴν μέλιτος οὐδὲν γλυκύτερον τῶν ἰσχάδων· ἀλλ’ οὐδὲ τὸ μέλι γλυκύτερον τῶν ἰσχάδων·] ὄντως ἄρ’ οὐδὲν γλυκύτερον τῶν ἰσχάδων.
588	ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ?	τὴν γυναῖκα δὲ αἰσχύνομαι τώ τ’ οὐ φρονοῦντε παιδίω.
589		οἴμοι· τουτὶ τί ἦν; ἀδιάφορός μοι φαίνεται
589		ὁδί.	732
590		ἄγε νυν τὰς ἀμυγδαλᾶς λαβὼν τασδὶ κάταξον τῇ κεφαλῇ σαυτοῦ λίθῳ.
591		τὴν χύτραν, ἐν ᾗ τὰ κρεάδι’ ἧψες ἐζωμευμένα
592		πλὴν εἴ τις πρίαιτο δεόμενος βασκάνιον ἐπικάμινον ἀνδρὸς χαλκέως.
593		τί δέ σοι δράσω, κακόδαιμον, ἀμφορεὺς ἐξοστρακισθείς;
594	ΓΥΝΗ	καὶ κύων ἀκράχολος Ἑκάτης ἄγαλμα φωσφόρου γενήσομαι.
595		λάβραξ ὁ πάντων ἰχθύων σοφώτατος	734
596		ἡδύς γε πίνειν οἶνος, Ἀφροδίτης γάλα.
597		πικρότατον οἶνον τήμερον πίει τάχα.
598		τὸ δ’ αἷμα λέλαφας τοὐμόν, ὦναξ δέσποτα.
599		ἐκφέρετε πεύκας κατ’ Ἀγάθωνα φωσφόρους.
600		αἰσχρὸν νέᾳ γυναικὶ πρεσβύτης ἀνήρ.
601		πυθοῦ χελιδὼν πηνίκ’ ἄττα φαίνεται.
602		ὁπηνίκ’ ἄτθ’ ὑμεῖς κοπιᾶτ’ ὀρχούμενοι
603		... λούσησθε καὶ κτενίσησθε πρὸς τὸν ἥλιον
604		ἵνα μὴ καταγῇς τὸ σκάφιον πληγεὶς ξύλῳ.	736
605		φθέγξαι σὺ τὴν φωνὴν ἀνατοιχήσας ἄνω.
606		καὶ φθέγμα κεκράτηκεν.
607		τί τὸ κακόν; ἀλλ’ ἦ κοκκύμηλ’ ἠκρατίσω;
608		τὸν Πειραῐᾶ 〈δὲ〉 μὴ κεναγγίαν ἄγειν
609		ἥτις κυοῦς’ ἐφάνη κύος τοσουτονί
610		ὀξυγλύκειάν τἄρα κοκκιεῖς ῥόαν.
611		τὸ παραπέτασμα τὸ Κύπριον τὸ ποικίλον
612	ΓΥΝΗ	ἐνταῦθα δὴ παιδάριον ἐξαυαίνεται.
613		ὥστ’ ἔγωγ’ ηὑαινόμην θεώμενος.
614		τὴν φάρυγα μηλώσας δύ’ ἐξ〈εμ〉εῖ μόνας.	738
615		τὸ πρᾶγμα τοῦτο συλλαβεῖν ὑπίσχομαι.
616		ἔφευγε, κἀγὼ τῆς ὑπαντὰξ εἰχόμην.
617		οὔκουν μ’ ἐάσεις ἀναμετρήσασθαι τάδε·
618	ΑΙΣΧΥΛΟΣ	ὑπὸ 〈τοῦ〉 γέλωτος εἰς Γέλαν ἀφίξομαι.
619		χωρεῖ ’πὶ γραμμὴν λορδὸς ὡς 〈εἰσ〉 ἐμβολήν.
620		οὐχ ὅτι γ’ ἐκεῖνος ἔλαχεν. οἰμώζων κάθου.
621		σὺ δ’ οὐκ ἀνεῖχες σαυτὸν ὥσπερ εἰκὸς ἦν.
622		οὕτως τι τἀπόρρητα δρᾶν ἐστιν μέλι.
623		γίγνωσκε τὸν ἄλεισόν 〈τε〉 καὶ τὰ γράμματα.	740
624		ὁρῶ γὰρ ὡς 〈στ〉όμφακα διασαυλούμενον.
625		κᾆτ’ ἀντιβολεῖτον αὐτὸν ὑποπεπτωκότε.
626		ἐκμαίνετον τὸν πατέρα τοῖς ὀρχήμασι.
627		καὶ τῶν πρὸς εἴλην ἰχθύων ὠπτημένων
628		ἴκτινα παντόφθαλμον ἁρπαγα〈ῖ〉ς τρέφων
628a		[τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ ... ἐπιθυμῶ μετρεῖν] δι’ ἧς τὰ φ[υρ]τὰ ῥήματ’ [ἐξεσ]μήχετο.
629	Α	μέλαινα δ’ ἦν ἡ γλῶττα.
629	Β	Βρεττία γὰρ ἦν.
630		ἐπὶ τῷ ταρίχει τὸν γέλωτα κατέδομαι.	742
631		ἡ μᾶζα γὰρ σᾶ καὶ τὰ κρέα χὠ κάραβος.
632	πρὸς ΑΝΔΡΑ?	ἐνδὺς τὸ γυναικεῖον τοδὶ χιτώνιον.
633		ἑστῶτας ὥσπερ τοὺς ὀρεωκόμους ἅθρους
634		πόθεν δ’ ἐγώ σοι συγγενής, ὦ φαρμακέ;
635		λίθος τις ὤζησεν τεθυμιαμένος.
636		ᾤμην δ’ ἔγω〈γε〉 τὸν Κυκλοβόρον κατιέναι.
637		ἐβάδιζέ μοι τὸ μειράκιον ἐξ ἀποτρόχων.
638		〈ὁ〉 στρεψίμαλλος τὴν τέχνην Εὐριπίδης	744
639		καὶ πρός γε τούτοις ἥκετον πρεσβῆ δύο.
640		ἑκτεὺς δέ 〈γ’〉 ἐστὶν ὀκταχοίνικον μέτρον.
642		θύειν 〈με〉 μέλλει καὶ κελεύει βῆ λέγειν.
643		[σκότος γάρ ἐστιν Αἰσχύλου τεθνηκότος.]
644		φωνάριον ... ᾠδικὸν καὶ καμπτικόν
644a		ἀσπαζόμεσθ’ ἐρετμία καὶ σκαλμίδια·
644b		ὅταν φίλοι παρῶσιν ἐπὶ τὴν ἐκφοράν	746
645	ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ	εἰ μὴ Προμηθεύς εἰμι· τἄλλα ψεύδομαι.
645b		[εἷς ἐστι δοῦλος οἰκίας ὁ δεσπότης.]
646		οἶμαι γὰρ αὐτὸν κόλλοπι ἐοικέναι.
647	ΓΥΝΗ	ἀλλὰ τὸ στρόφιον λυθὲν τὰ κάρυά μοὐξέπιπτεν.
648		οὔτε νύκτωρ παύεται οὔθ’ ἡμέραν.
649		〈τὸν〉 ἀγρὸν γὰρ ἔλαβεν ἀργὸν παρ’ αὐτοῦ.
650		μεσέγγυον τὴν μείρακα
650		καταθέσθ(αι)	748
650a		οἷα μὲν ποιεῖ λέγειν τοῖός ἐστιν.
650b		ἀργοὶ κάθηνταί μοι γυναῖκες τέτταρες.
650c		ἀγαθός τε δαίμων κἀγαθὴ σωτηρία
650d		σαυτὸν δ’ ἀμαυροῖς, ὥστε λήσει〈σ〉 τῷ χρόνῳ.
650e		κατεσκέδασέ μου τὴν ἁμίδα κεχηνότος.
651		ἀνήσεις κροκύδα μαστιγουμένη.
652		ἐγὼ δ’ ὑπερῶ τὸν ὅρκον·
652a		σὺ δ’ ὑπάγεις τὸν ὅρκον
653		φαύλως φέρει νῦν τὸ κακόν.	750
654		τὴν θύραν ἀναζυγώσας
655		σὺ δ’ ὁμέστιος θεοῖς πόθεν;
656	Α	ποῖ κῆχος;
656	Β	εὐθὺ Σικελίας.
657	Β	εἴ τίς 〈σε〉 κολακεύει παρὼν καὶ τὰς κροκύδας ἀφαιρεῖ
658	ΧΟΡΟΣ?	οὕτω γὰρ ἡμῖν ἡ πόλις μάλιστα σῶς ἂν εἴη.
659		οὐχ οἷα πρῶτον ᾖδ〈εν〉 ἑπτάχορδα πάνθ’ ὁμοῖα.
660		πόσος ἐσθ’ ὁ καῦνος;
662		κοπρολόγει κόφινον λαβών.	752
663		ἀωροθάνατος ἀπέθανεν.
664		γαλῆν 〈δὲ〉 καταπέπωκεν.
668		λαλίστερον εὕρηκά σ(ε).
669		ἄχθομ’ αὐτοῦ τῷ ῥύπῳ.
670		ἔχε δὴ καὶ σκόπει.
672		ὃς τἀφανῆ
672		〈ἀεὶ〉 μεριμνᾷ, τὰ δὲ χαμᾶθεν ἐσθίει.	754
673		φράζε τοίνυν, ὡς ἐγώ σοι πᾶς ἀνέρριμμαι κύβος.
673a		οὐ φθερεῖ κάθαρμα, εἶπε †, κἀκποδὼν ἡμῖν ἄπει;
674		σφόδελον ἐν χύτραισι μεγάλαις ἑψόμενον
675		ἑπτάπους γοῦν ἡ σκιά ’στιν, ἡ ’πὶ τὸ δεῖπνον 〈ὥρα·〉 ὡς 〈ὁρᾷσ〉, ἤδη καλεῖ μ’ ὁ χρόνος ὁ φιλοτήσιος.
676		μὰ τοὺς πρόσωθεν
676b		ὁ δ’ Ἀναξαγόρου τρόφιμος χαιοῦ στρυφνὸς μὲν ἔμοιγε προσειπεῖν καὶ μισόγελως καὶ τωθάζειν οὐδὲ παρ’ οἶνον μεμαθηκώς,
676b		ἀλλ’ ὅ τι γράψαι, τοῦτ’ ἂν μέλιτος καὶ Σειρήνων ἐτετεύχει.	756
677	ΑΙΣΧΥΛΟΣ	τοῖσι χοροῖς αὐτὸς τὰ σχήματ’ ἐποίουν.
678	Β πρὸς ΑΙΣΧΥΛΟΝ	τοὺς Φρύγας οἶδα θεωρῶν ὅτε τῷ Πριάμῳ συλλυσόμενοι τὸν παῖδ’ ἦλθεν τεθνεῶτα, πολλὰ τοῐὶ καὶ τοιῒ δευρὶ 〈κἀκεῖσε〉 σχηματίσαντες.
679	ΧΟΡΟΣ?	ὥστ’ ἀνακύπτων καὶ κατακύπτων τοῦ σχήματος εἰκόνα τοῦδε κηλώνειον τοῖς κηπουροῖς.
680		ἐν τοῖς ὄρεσιν 〈δ’〉 αὐτόματ’ αὐτοῖς τὰ μιμαίκυλ’ ἐφύετο πολλά.
681		πολφοὺς δ’ οὐχ ἧψον ὁμοῦ βολβοῖς.
682		ἵν’ ἐπαγλαΐσῃ τὸ παλημάτιον καὶ μὴ βήττων καταπίνῃ.
683		κιρνάντες γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν κοτυλίζετε τοῖσι πένησιν.	758
684		ἀλλ’ ὦ Δελφῶν πλείστας ἀκονῶν Φοῖβε μαχαίρας καὶ προδιδάσκων τοὺς σοὺς προπόλους
685	ΧΟΡΟΣ?	διάλεκτον ἔχοντα μέσην πόλεως οὔτ’ ἀστείαν ὑποθηλυτέραν 〈τ’〉 οὔτ’ ἀνελεύθερον ὑπαγροικοτέραν 〈τ’〉 ...
685a		ἡ μὲν πόλις ἐστὶν Ἀμαλθείας κέρας· 〈ὡσ〉 εὖξαι σὺ μόνον καὶ πάντα πάρεσται.
686		τὸν σαπέρδην ἀποτῖλαι χρὴ κᾆτ’ ἐκπλῦναι καὶ διαπλῦναι.
686a		εἶτα μονῳδεῖν ἐκ Μηδείας καὶ τἀξ αὑτοῦ.
687		χορδαί, φῦσκαι, πασταί, ζωμός,
687		χόλικες	760
687a		ἐκ τῶν ἀναβασμῶν ἀπίασιν.
688		ἐν δὲ Κλεωναῖς ὀξίδες εἰσί.
689		εἰκοβολοῦντες καὶ πλάττοντες
690		ὁ δ’ ἔχων θέρμαν καὶ πῦρ ἧκεν.
691		δύναται γὰρ ἴσον τῷ δρᾶν τὸ νοεῖν.
692		ἀλλ’ εἰς ἥρων τι παρήμαρτον.
692b		διὰ τῆς τρήμης παρακύπτων
693		οὐκ ἔσθω κενέβρειον· ὅταν θύῃς τι, καλεῖ〈ν〉 με.	762
694		μή μοι Ἀθηναίους αἰνεῖτ’, ἢ μολγοὶ ἔσονται·
694a		μολγόν σε ποῐήσω.
695	ΟΙΚΕΤΗΣ	ὅστις ἐν ἡδυόσμοις στρώμασι παννυχίζων τὴν δέσποιναν ἐρείδεις.
696		καὶ σὺ κυρηβιοπῶλα Εὔκρατες στύππαξ
697		τί γὰρ ἐπὶ κακότροπον ἔμολε τό〈τε〉 βίον
697		ἀδικομηχάνῳ τέχνῃ;	764
698		τίς ὄρεα βαθύκομα τάδ’ ἐπέσυτο βροτῶν;
699		ῥήματά τε κομψὰ καὶ παίγνι’ ἐπιδεικνύναι
699		πάντ’ ἀπ’ ἀκροφυσίων κἀπὸ καναβευμάτων	766
897a		ἔχων λύραν ἔργον Εὐδόξον τιταίνει ψίθυρον εὐήθη νόμον.
898	ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ?	ἐγὼ διὰ ταῦτα, μὴ γέλων ὀφλὼν λάθω, περὶ τὴν κεφαλὴν ἔσχηκα πηνίκην τινά.
898a		πατρὶς δὲ πᾶσα τῷ πένητι προσφιλής, ἀφ’ ἧς τροφήν τε καὶ τὸ μὴ πεινῆν ἔχει.
898b		ὦ δέσποτ’ Ἀμφιάραε, πολυτίμητ’ ἄναξ
899		βέβαιον ἕξεις τὸν βίον δίκαιος ὤν, χωρίς τε θορύβου καὶ φόβου ζήσεις καλῶς.
900		καὶ γὰρ πρότερον δὶς ἀνθρακίδων ἅλμην πιὼν	782
900b		κατ’ οἶκον ἐστρωφᾶτο μισητὸς βάβαξ.
901b	[ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ?	σκαιὸς δέ τις κἀγροικός εἰμι τὴν σκάφην σκάφην λέγων.]
902		οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐς Κόρινθόν ἐσθ’ ὁ πλοῦς.	784
902b		σὺ δ’ ἐκ † ποίου τελεῖς τοῦ δαπέδου †;
903		Ἀκέσιας τὸν πρωκτὸν ἰάσατο
904		〈ὅτι〉 ἔμπορός εἰμι σκηπτόμενος
904a		ἀλοᾶν χρὴ τὰς γνάθους.	786
912		ὑποτείνει δέ τις αὐτὸν βωμολοχεῦσαι αὐτὸς δείξας ἔν 〈θ’〉 ἁρμονίαις Χιάζειν ἢ Σιφνιάζειν.
913		εὔξασθαι κατὰ χρυσόκερω λιβανωτοῦ
913a		καλῶς με βεβωλοκόπηκεν.
914		δεξιὸν εἰς ὑπόδημα, ἀριστερὸν εἰς ποδάνιπτρα.	788

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

18

19

20

20a

21

22

23

24

25

26

26a

27

28

29

30

31

41

42

43

44

44a

45

45a

46

47

48

49

50

51

52

53

53a

54

55,55a

63

64

65

66

67

68

69

70

71

72

73

74

75

76

77

78

79

80

81

82

83

84

100

101

101a

102

103

104

105

106

107

108

109

110

111