TLG 0017 013 :: ISAEUS :: Fragmenta

ISAEUS Orat.
(Atheniensis fort. Chalcidicus: 5–4 B.C.)

Fragmenta

Source: Roussel, P. (ed.), Isée. Discours, 2nd edn. Paris: Les Belles Lettres, 1960: 220–230.

Citation: Oration — fragment — section — (line)

Fr
.

1

.

1

.

1

Μετὰ ταύτην τοίνυν τὴν ἀπόκρισιν ἑτέραν διαθήκην
ἐκόμισαν, ἣν ἔφασαν Ἀρχέπολιν ἐν Λήμνῳ διαθέσθαι.220
Fr
.

1

.

2

.

1

Διαθηκῶν δὲ τεττάρων ὑπ’ αὐτῶν ἐσκευοποιημένων ...
Fr
.

2

.

1

.

1

Τοιαῦτα μέντοι οὗτοι ἐπὶ τῷ τεθνεῶτι σκευοποιοῦντες.
Fr
.

2

.

2

.

1

 Ἡγούμεθα γὰρ ἐκείνῃ μὲν τὸν ἐγγυτάτω γένους δεῖν συν‐ οικεῖν, τὰ δὲ χρήματα τέως μὲν τῆς ἐπικλήρου εἶναι, ἐπειδὰν δὲ παῖδες ἐπὶ δίετες ἡβήσωσιν, ἐκείνους αὐτῶν
κρατεῖν.221
Fr
.

3

.

1

.

1

 Ἐβουλόμην μέν, ὦ ἄνδρες δικασταί, μὴ λίαν οὕτως Ἁγνόθεον πρὸς χρήματ’ ἔχειν αἰσχρῶς ὥστε τοῖς ἀλλο‐ τρίοις ἐπιβουλεύειν καὶ δίκας τοιαύτας λαγχάνειν, ἀλλ’ ὄντα γε οὖν ἀδελφιδοῦν ἐμὸν καὶ κύριον τῆς πατρῴας οὐσίας,
5οὐ ‖ μικρᾶς, ἀλλ’ ἱκανῆς ὥστε καὶ λῃτουργεῖν, ὑφ’ ἡμῶν αὐτῷ παραδοθείσης, ταύτης ἐπιμελεῖσθαι, τῶν δ’ ἐμῶν μὴ ἐπι‐ θυμεῖν, ἵνα βελτίων τ’ ἐδόκει πᾶσιν εἶναι σῴζων αὐτὴν καὶ πλείω ποιῶν χρησιμώτερον ὑμῖν πολίτην παρεῖχεν ἑαυτόν.
Fr
.

3

.

1

.

2

 Ἐπεὶ δὲ τὴν μὲν ἀνῄρηκε καὶ πέπρακε καὶ αἰσχρῶς καὶ κακῶς διολώλεκεν, ὡς οὐκ ἂν ἐβουλόμην, πιστεύων δ’ ἑταιρείαις καὶ λόγων παρασκευαῖς ἐπὶ τὴν ἐμὴν ἐλήλυθεν, ἀνάγκη, ὡς ἔοικε, συμφορὰν μὲν εἶναι νομίζειν ὅτι τοιοῦ‐
5τός ἐστιν οἰκεῖος ὤν, ἀπολογεῖσθαι δὲ περὶ ὧν ἐγκέκληκε καὶ ἔξω με τοῦ πράγματος διαβέβληκεν, ὡς ἂν οὖν δυνώ‐ μεθα προθυμότατα πρὸς ὑμᾶς.
Fr
.

3

.

2

.

1

 Πόθεν χρὴ πιστεύεσθαι τὰ εἰρημένα πρὸς θεῶν; Οὐκ ἐκ τῶν μαρτύρων; Οἴομαί γε. Πόθεν δὲ τοὺς μάρτυρας; Οὐκ ἐκ τῶν βασάνων; Εἰκός γε. Πόθεν δέ γε ἀπιστεῖσθαι τοὺς λόγους τοὺς τούτων; Οὐκ ἐκ τοῦ φεύγειν τοὺς ἐλέγ‐
5χους; Ἀνάγκη μεγάλη. Φαίνομαι τοίνυν ἐγὼ μὲν διώκων ταῦτα καὶ τὰ πράγματα εἰς βασάνους ἄγων, οὗτος δὲ ἐπὶ
διαβολὰς καὶ λόγους καθιστάς, ὅ περ ἄν τις πλεονεκτεῖν βουλόμενος ποιήσειεν.222
Fr
.

3

.

2

.

2

Ἐχρῆν δὲ αὐτόν, εἴ πέρ τι δίκαιον ἐφρόνει καὶ μὴ παρακρούσασθαι τὰς ὑμετέρας γνώ‐ μας ἐζήτει, μὴ μὰ Δία ταῦτα ποιεῖν, ἀλλ’ ἐπὶ τὸν λογισμὸν μετὰ μαρτύρων ἐλθεῖν καὶ ἐξετάζειν ἕκαστα τῶν ἐν τῷ
5λόγῳ, τοῦτον τὸν τρόπον παρ’ ἐμοῦ πυνθανόμενον. Εἰσφο‐ ρὰς λογίζῃ πόσας; —Τό‖σας. —Κατὰ πόσον ἀργύριον εἰσενηνεγμένας; —Κατὰ τόσον καὶ τόσον. —Κατὰ ποῖα ψηφίσματα; —Ταυτί. —Ταύτας εἰλήφασι τίνες; —Οἵδε. —
Fr
.

3

.

2

.

3

Καὶ ταῦτα μαρτυρόμενον σκέψασθαι, τὰ ψηφίσ‐ ματα, τὸ πλῆθος τῶν εἰσφορῶν, τὰ εἰσενηνεγμένα, τοὺς λαβόντας, καὶ εἰ μὲν εὖ τε 〈καὶ καλῶς εἶχε〉, τῷ λόγῳ πισ‐ τεύειν, εἰ δὲ μή, νῦν παρασχέσθαι μάρτυρας, εἴ τι ψεῦδος
5ἦν ὧν ἐλογισάμην αὐτῷ.
Fr
.

4

.

1

.

1

Τὸ μὲν παρόν, τὸ δὲ παρ’ ἑτέρων μεταλαβεῖν παρηγ‐
γύησεν.223
Fr
.

4

.

2

.

1

 Τὰ μὲν ἐμοῦ διαλύσαντος, δύο τάλαντα καὶ τριάκοντα μνᾶς, τὰ δὲ τοῦ γεωργοῦ παρεγγυηθέντος.
Fr
.

5

.

1

.

1

 Μάλιστα μὲν ἐβουλόμην, ὦ ἄνδρες δικασταί, μηδ’ ὑφ’ ἑνὸς ἀδικεῖσθαι τῶν πολιτῶν, εἰ δὲ μή, τοιούτων ἀντιδίκων τυχεῖν, πρὸς οὓς οὐδὲν ἂν ἐφρόντιζον διαφερόμενος. Νῦν δέ μοι πάντων πραγμάτων λυπηρότατον συμβέβηκεν· ἀδικοῦ‐
5μαι γὰρ ὑπὸ τῶν δημοτῶν, οὓς περιορᾶν μὲν ἀποστεροῦν‐ τας οὐ ῥᾴδιον, ἀπέχθεσθαι δὲ ἀηδές, μεθ’ ὧν ἀνάγκη καὶ 〈θύειν καὶ〉 συνουσίας κοινὰς ποιεῖσθαι.
Fr
.

5

.

1

.

2

Πρὸς μὲν οὖν πολλοὺς χαλεπὸν ἀντιδικεῖν· μέγα γὰρ μέρος συμβάλ‐ λεται 〈τὸ〉 πλῆθος αὐτοῖς πρὸς τὸ δοκεῖν ἀληθῆ λέγειν·
ὅμως δὲ διὰ τὸ πιστεύειν τοῖς πράγμασι, πολλῶν μοι καὶ224
5δυσκόλων συμπιπτόντων, οὐχ ἡγούμην δεῖν κατοκνῆσαι δι’ ὑμῶν πειρᾶσθαι τυγχάνειν τῶν δικαίων. Δέομαι οὖν ὑμῶν συγγνώμην ἔχειν, εἰ καὶ νεώτερος ὢν λέγειν ἐπὶ δικαστη‐ ρίου τετόλμηκα· διὰ γὰρ τοὺς ἀδικοῦντας ἀναγκάζομαι παρὰ τὸν ἐμαυτοῦ τρόπον τοιοῦτόν τι ποιεῖν. Πειράσομαι
10δ’ ὑμῖν ἐξ ἀρχῆς ὡς ἂν δύνωμαι διὰ βραχυτάτων εἰπεῖν περὶ τοῦ πράγματος.
Fr
.

6

.

1

.

1

 Ὁ ἀδελφὸς ὁ ἐμὸς καὶ Κτήσων, οἰκεῖος ὢν ἡμῖν, συντυγχάνουσι τῷ Ἕρμωνι εἰς Βόθυνον ἀπιόντι.
Fr
.

6

.

2

.

1

 Ἀποφανῶ γὰρ ὑμῖν ὡς οὐκ ἔστι τῆς ἐπικλήρου τὸ χωρίον τοῦτο οὐδ’ ἐγένετο πώποτε, ἀλλ’ ὡς ἦν πατρῷον Λυσιμένει τῷ πατρὶ Μενεκράτους· ὁ δὲ Λυσιμένης ἔσχε τὰ πατρῷα πάντα.
Fr
.

7

.

1

.

1

Μήτε παλίνσκιον γίγνεσθαι τὸ χωρίον.225
Fr
.

7

.

2

.

1

 Εἴπερ γοῦν ὥριζον ταῖς ἀποφοραῖς ταύταις τῶν ποδῶν ἀλλότριον εἶναι τὸ χωρίον.
Fr
.

8

.

1

.

1

 Ἄνδρες δικασταί, ἐγὼ καὶ πρότερον Εὐμάθει τουτῳὶ ἐγενόμην χρήσιμος δικαίως, καὶ νῦν, εἴ τι ἔστι κατ’ ἐμέ, πειράσομαι συσσῴζειν αὐτὸν μεθ’ ὑμῶν· μικρὰ δέ μου ἀκού‐ σατε, ἵνα μηδεὶς ὑπολάβῃ ὑμῶν ὡς ἐγὼ προπετείᾳ ἢ ἄλλῃ
5τινὶ ἀδικίᾳ πρὸς τὰ Εὐμάθους πράγματα προσῆλθον.
Fr
.

8

.

1

.

2

Τριηραρχοῦντος γάρ μου ἐπὶ Κηφισοδότου ἄρχοντος καὶ
λόγου ἀπαγγελθέντος πρὸς τοὺς οἰκείους ὡς ἄρα τετελευ‐ τηκὼς εἴην ἐν τῇ ναυμαχίᾳ, οὔσης μοι παρακαταθήκης παρ’ Εὐμάθει τουτῳί, μεταπεμψάμενος τοὺς οἰκείους τε καὶ226
5φίλους τοὺς ἐμοὺς Εὐμάθης ἐνεφάνισε τὰ χρήματα ἃ ἦν μοι παρ’ αὐτῷ, καὶ ἀπέδωκε πάντα ὀρθῶς καὶ δικαίως.
Fr
.

8

.

1

.

3

Ἀνθ’ ὧν ἐγὼ σωθεὶς ἐχρώμην τε αὐτῷ ἔτι μᾶλλον καὶ κατα‐ σκευαζομένῳ τὴν τράπεζαν προσεισευπόρησα ἀργυρίου, καὶ μετὰ ταῦ‖τα ἄγοντος αὐτὸν Διονυσίου ἐξειλόμην εἰς ἐλευθερίαν, εἰδὼς ἀφειμένον ἐν τῷ δικαστηρίῳ ὑπὸ Ἐπιγέ‐
5νους. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐπισχήσω.
Fr
.

8

.

2

.

1

 Ἔβλαψέ με Ξενοκλῆς ἀφελόμενος Εὐμάθην εἰς ἐλευθε‐ ρίαν, ἄγοντος ἐμοῦ εἰς δουλείαν κατὰ τὸ ἐμὸν μέρος.
Fr
.

8

.

3

.

1

 Ἀλλὰ τὸ πρωιζόν, ὦ ἄνδρες δικασταί· τουτὶ γὰρ παντε‐ λῶς ἐμποδών ἐστι.
Fr
.

9

.

1

.

1

 Ἑρμοκράτην δὲ εἰς τὸ ἀναγκαῖον ἐνέβαλε φάσκων ἀπε‐ λεύθερον εἶναι, καὶ οὐ πρότερον ἀφῆκε πρὶν τριάκοντα
δραχμὰς ἐπράξατο.227
Fr
.

10

.

1

.

1

Κατέλιπεν ἐν τῷ χωρίῳ γέροντας καὶ ἀναπήρους.
Fr
.

11

.

1

.

1

 Οἳ μετὰ τὰ ἐκ Πειραιῶς, 〈ὡσ〉 ἐγὼ ἀκούω, σύνδικοι ἦσαν, πρὸς οὓς τὰ δημευόμενα ἀπεφέρετο.
Fr
.

12

.

1

.

1

 Οὐ τοίνυν μόνον, ὦ ἄνδρες δικασταί, ταύτην τὴν μαρ‐ τυρίαν παρέξομαι, ἀλλὰ καὶ ἐκμαρτυρίαν ἑτέραν Μυρωνί‐
δου, ὃς ἦν τῶν δημοτῶν πρεσβύτατος.228
Fr
.

13

.

1

.

1

 Καὶ οὗτος ὁ πάντων ἀνθρώπων σχετλιώτατος, οὐ παρ‐ εχομένων αὐτῶν μάρτυρας [δοῦναι], ὧν ἐναντίον ἡμῖν ἀπο‐ δοῦναί φασιν, [ὧν] ἐκείνοις πιστεύειν προσποιεῖται μᾶλλον ὡς ἀποδεδώκασιν ἡμῖν, ἢ 〈ἡμῖν〉 ὡς οὐκ ἀπειλήφαμεν. Καί‐
5τοι πᾶσι φανερόν, [ὡς] οἵ γε τὸν τούτου πατέρα ἀπεστέ‐ ρουν ὄντα ἐπίτιμον, ὅτι ἡμῖν ἑκόντες οὐκ ἂν ἀπέδοσαν, εἰσπράξασθαι 〈δ’〉 οὕτως ἔχοντες οὐκ ἂν ἐδυνήθημεν.
Fr
.

13

.

2

.

1

 Ὧι γάρ, ἃ μὲν ὑπῆρχεν ἔξω τῶν ἀποτιμηθέντων, κατ‐ ελελῃτούργητο, δανειζομένῳ δ’ οὐδεὶς ἂν ἔδωκεν ἐπ’ αὐτοῖς· ἔτι πλέον οὐδὲν ἀποδεδωκότι τὰς μισθώσεις, ἔχειν 〈δ’ ἐκεῖνα〉 ἐμοὶ προσῆκον ἀναμφισβητήτως, οὗτοι τηλικαύτην
5δίκην λαχόντες καὶ σφέτερα αὐτῶν εἶναι φάσκοντες ἐκώ‐ λυσάν με ἐξ αὐτῶν ποιήσασθαι τὴν ἐπισκευήν.
Fr
.

13

.

3

.

1

 Τί δ’ ἐπὶ τοιούτων δεῖ μαρτυριῶν, 〈ὧν〉 οἱ δικάζοντες τὰ μὲν αὐτοί εἰσιν εἰδότες, ὅτι ὑγίαινεν ὁ παῖς, 〈τὰ δὲ〉 τῶν ἑωρακότων αἰσθανόμενοι μαρτυρούντων, τὰ δὲ ἀκοῇ
πυνθανόμενοι;229
Fr
.

13

.

4

.

1

 Ἡγοῦμαι μεγίστην εἶναι τῶν λῃτουργιῶν τὸν καθ’ ἡμέ‐ ραν βίον κόσμιον καὶ σώφρονα παρέχειν.
Fr
.

13

.

5

.

1

 Ὅσοι τοὺς ἀδικοῦντας κολάζουσιν οὗτοι τοὺς ἄλλους ἀδικεῖσθαι κωλύουσιν.
Fr
.

13

.

6

.

1

Χρὴ τοὺς νόμους μὲν τίθεσθαι σφοδρῶς, πραοτέρως δὲ
κολάζειν ἢ ὡς ἐκεῖνοι κελεύουσιν.230