|
TLG 0014 032 :: DEMOSTHENES :: Contra Zenothemin DEMOSTHENES Orat. Scholia: Cf. SCHOLIA IN DEMOSTHENEM (5017)
Contra Zenothemin Citation: Section — (line) | ||
Or32.1 | Ἄνδρες δικασταί, βούλομαι παραγεγραμμένος μὴ εἰσαγώ‐ γιμον εἶναι τὴν δίκην, περὶ τῶν νόμων πρῶτον εἰπεῖν, καθ’ οὓς παρεγραψάμην. οἱ νόμοι κελεύουσιν, ὦ ἄνδρες δικα‐ σταί, τὰς δίκας εἶναι τοῖς ναυκλήροις καὶ τοῖς ἐμπόροις τῶν | |
| 5 | Ἀθήναζε καὶ τῶν Ἀθήνηθεν συμβολαίων, καὶ περὶ ὧν ἂν ὦσι συγγραφαί· ἂν δέ τις παρὰ ταῦτα δικάζηται, μὴ εἰσαγώ‐ | |
|---|---|---|
Or32.2 | γιμον εἶναι τὴν δίκην. τουτῳὶ τοίνυν Ζηνοθέμιδι πρὸς μὲν ἐμὲ ὅτι οὐδὲν ἦν συμβόλαιον οὐδὲ συγγραφή, καὐτὸς ὁμο‐ λογεῖ ἐν τῷ ἐγκλήματι· δανεῖσαι δέ φησιν Ἡγεστράτῳ ναυ‐ κλήρῳ, τούτου δ’ ἀπολομένου ἐν τῷ πελάγει, ἡμᾶς τὸ ναῦλον | |
| 5 | σφετερίσασθαι· τουτὶ τὸ ἔγκλημ’ ἐστίν. ἐκ δὴ τοῦ αὐτοῦ λόγου τήν τε δίκην οὐκ εἰσαγώγιμον οὖσαν μαθήσεσθε, καὶ τὴν ὅλην ἐπιβουλὴν καὶ πονηρίαν τουτουὶ τοῦ ἀνθρώπου | |
Or32.3 | ὄψεσθε. δέομαι δ’ ὑμῶν πάντων, ὦ ἄνδρες δικασταί, εἴπερ ἄλλῳ τινὶ πώποτε πράγματι τὸν νοῦν προσέσχετε, καὶ τούτῳ προσέχειν· ἀκούσεσθε γὰρ ἀνθρώπου τόλμαν καὶ πονηρίαν οὐ τὴν τυχοῦσαν, ἄνπερ ἐγὼ τὰ πεπραγμέν’ αὐτῷ πρὸς ὑμᾶς | |
| 5 | πολλάκις εἰπεῖν δυνηθῶ. οἶμαι δέ. | |
Or32.4 | Ζηνόθεμις γὰρ οὑτοσί, ὢν ὑπηρέτης Ἡγεστράτου τοῦ ναυκλήρου, ὃν καὶ αὐτὸς ἔγραψεν ἐν τῷ ἐγκλήματι ὡς ἐν τῷ πελάγει ἀπώλετο (πῶς δέ, οὐ προσέγραψεν, ἀλλ’ ἐγὼ φράσω), ἀδίκημα τοιουτονὶ μετ’ ἐκείνου συνεσκευάσατο. | |
| 5 | χρήματ’ ἐν ταῖς Συρακούσαις ἐδανείζεθ’ οὗτος κἀκεῖνος. ὡμολόγει δ’ ἐκεῖνος μὲν πρὸς τοὺς τούτῳ δανείζοντας, εἴ τις ἔροιτο, ἐνεῖναι σῖτον ἐν τῇ νηὶ τούτῳ πολύν, οὗτος δὲ πρὸς τοὺς ἐκείνῳ τὸν γόμον οἰκεῖον ἔχειν αὐτὸν τῆς νεώς· ὢν δ’ ὁ μὲν ναύκληρος, ὁ δ’ ἐπιβάτης, ἐπιστεύοντ’ εἰκότως ἃ περὶ | 882 |
Or32.5 | ἀλλήλων ἔλεγον. λαμβάνοντες δὲ τὰ χρήματα, οἴκαδ’ ἀπέστελλον εἰς τὴν Μασσαλίαν, καὶ οὐδὲν εἰς τὴν ναῦν εἰσέφερον. οὐσῶν δὲ τῶν συγγραφῶν, ὥσπερ εἰώθασιν ἅπασαι, σωθείσης τῆς νεὼς ἀποδοῦναι τὰ χρήματα, ἵν’ ἀπο‐ | |
| 5 | στερήσαιεν τοὺς δανείσαντας, τὴν ναῦν καταδῦσαι ἐβουλεύ‐ σαντο. ὁ μὲν οὖν Ἡγέστρατος, ὡς ἀπὸ τῆς γῆς ἀπῆραν δυοῖν ἢ τριῶν ἡμερῶν πλοῦν, καταβὰς τῆς νυκτὸς εἰς κοίλην ναῦν διέκοπτε τοῦ πλοίου τὸ ἔδαφος. οὑτοσὶ δ’, ὡς οὐδὲν εἰδώς, ἄνω μετὰ τῶν ἄλλων ἐπιβατῶν διέτριβεν. ψόφου | |
| 10 | δὲ γενομένου, αἰσθάνονται οἱ ἐν τῷ πλοίῳ ὅτι κατόν τι ἐν | |
Or32.6 | κοίλῃ νηὶ γίγνεται, καὶ βοηθοῦσι κάτω. ὡς δ’ ἡλίσκεθ’ ὁ Ἡγέστρατος καὶ δίκην δώσειν ὑπέλαβεν, φεύγει καὶ διω‐ κόμενος ῥίπτει αὑτὸν εἰς τὴν θάλατταν, διαμαρτὼν δὲ τοῦ λέμβου διὰ τὸ νύκτ’ εἶναι, ἀπεπνίγη. ἐκεῖνος μὲν οὕτως, | |
| 5 | ὥσπερ ἄξιος ἦν, κακὸς κακῶς ἀπώλετο, ἃ τοὺς ἄλλους ἐπε‐ | |
Or32.7 | βούλευσε ποιῆσαι, ταῦτα παθὼν αὐτός. οὑτοσὶ δ’ ὁ κοινω‐ νὸς αὐτοῦ καὶ συνεργὸς τὸ μὲν πρῶτον εὐθὺς ἐν τῷ πλοίῳ παρὰ τἀδικήματα, ὡς οὐδὲν εἰδώς, ἀλλ’ ἐκπεπληγμένος καὶ αὐτός, ἔπειθεν τὸν πρῳρέα καὶ τοὺς ναύπας εἰς τὸν λέμβον | |
| 5 | ἐκβαίνειν καὶ ἐκλιπεῖν τὴν ναῦν τὴν ταχίστην, ὡς ἀνελπίστου τῆς σωτηρίας οὔσης καὶ καταδυσομένης τῆς νεὼς αὐτίκα μάλα, ἵν’, ὅπερ διενοήθησαν, τοῦτ’ ἐπιτελεσθείη καὶ ἡ ναῦς | |
Or32.8 | ἀπόλοιτο καὶ τὰ συμβόλαι’ ἀποστερήσαιεν. ἀποτυχὼν δὲ τούτου, καὶ τοῦ παρ’ ἡμῶν συμπλέοντος ἐναντιωθέντος καὶ τοῖς ναύταις μισθούς, εἰ διασῴσειαν τὴν ναῦν, μεγάλους ἐπαγγειλαμένου, σωθείσης εἰς Κεφαλληνίαν τῆς νεὼς διὰ | 883 |
| 5 | τοὺς θεοὺς μάλιστά γε, εἶτα καὶ διὰ τὴν τῶν ναυτῶν ἀρετήν, πάλιν μετὰ τῶν Μασσαλιωτῶν τῶν τοῦ Ἡγεστράτου πολιτῶν μὴ καταπλεῖν Ἀθήναζε τὸ πλοῖον ἔπραττε, λέγων ὡς αὐτός τε καὶ τὰ χρήματ’ ἐκεῖθέν ἐστι, καὶ ὁ ναύκληρος εἴη καὶ οἱ | |
Or32.9 | δεδανεικότες Μασσαλιῶται. ἀποτυχὼν δὲ καὶ τούτου, καὶ τῶν ἀρχόντων τῶν ἐν τῇ Κεφαλληνίᾳ γνόντων Ἀθήναζε τὴν ναῦν καταπλεῖν, ὅθενπερ ἀνήχθη, ὃν οὐδ’ ἂν εἷς ἐλθεῖν ᾤετο δεῦρο τολμῆσαι τοιαῦτά γ’ ἐσκευωρημένον καὶ πεποιηκότα, | |
| 5 | οὗτος, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοσοῦτον ὑπερβέβληκεν ἀναιδείᾳ καὶ τόλμῃ, ὥστ’ οὐκ ἐλήλυθεν μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῦ σίτου τοῦ ἡμετέρου ἀμφισβητήσας ἡμῖν δίκην προσείληχεν. | |
Or32.10 | Τί οὖν ποτ’ ἐστὶν τὸ αἴτιον, καὶ τῷ ποτ’ ἐπηρμένος οὗτος καὶ ἐλήλυθεν καὶ τὴν δίκην εἴληχεν; ἐγὼ ὑμῖν ἐρῶ, ἄνδρες δικασταί, ἀχθόμενος μὲν νὴ τὸν Δία καὶ θεούς, ἀναγκαζό‐ μενος δέ. ἔστιν ἐργαστήρια μοχθηρῶν ἀνθρώπων συνεστη‐ | |
Or32.11 | κότων ἐν τῷ Πειραιεῖ· οὓς οὐδ’ ὑμεῖς ἀγνοήσετ’ ἰδόντες. ἐκ τούτων ἕνα, ἡνίχ’ οὗτος ἔπραττεν ὅπως ἡ ναῦς μὴ καταπλεύ‐ σεται δεῦρο, πρεσβευτὴν ἐκ βουλῆς τινα λαμβάνομεν γνώ‐ ριμον οὑτωσί, ὅ τι δ’ ἦν οὐκ εἰδότες, ἀτύχημ’ οὐδὲν ἔλαττον, | |
| 5 | εἰ οἷόν τ’ εἰπεῖν, ἀτυχήσαντες ἢ τὸ ἐξ ἀρχῆς πονηροῖς ἀνθρώ‐ ποις συμμεῖξαι. οὗτος ὁ πεμφθεὶς ὑφ’ ἡμῶν (Ἀριστοφῶν ὄνομ’ αὐτῷ), ὃς καὶ τὰ τοῦ Μικκαλίωνος πράγματ’ ἐσκευώ‐ ρηται (ταῦτα γὰρ νῦν ἀκούομεν), ἠργολάβηκεν αὐτὸς καὶ | |
| κατεπήγγελται τουτῳί, καὶ ὅλως ἐστὶν ὁ πάντα πράττων | 884 | |
Or32.12 | οὗτος· ὁδὶ δ’ ἅσμενος δέδεκται ταῦτα. ὡς γὰρ διήμαρτεν τοῦ διαφθαρῆναι τὸ πλοῖον, οὐκ ἔχων ἀποδοῦναι τὰ χρήματα τοῖς δανείσασιν (πῶς γάρ; ἅ γ’ ἐξ ἀρχῆς μὴ ἐνέθετο) ἀντι‐ ποιεῖται τῶν ἡμετέρων, καί φησι τῷ Ἡγεστράτῳ ἐπὶ τούτῳ | |
| 5 | τῷ σίτῳ δεδανεικέναι ὃν ὁ παρ’ ἡμῶν ἐπιπλέων ἐπρίατο. οἱ δὲ δανεισταὶ τὸ ἐξ ἀρχῆς ἐξηπατημένοι, ὁρῶντες ἑαυτοῖς ἀντὶ τῶν χρημάτων ἄνθρωπον πονηρὸν χρήστην, ἄλλο δ’ οὐδέν, ἐλπίδ’ ἔχοντες ὑπὸ τούτου παρακρουσθέντων ὑμῶν ἐκ τῶν ἡμετέρων ἀπολήψεσθαι τὰ ἑαυτῶν, ὃν ἴσασιν ψευδό‐ | |
| 10 | μενον ταῦτα καθ’ ἡμῶν, τούτῳ συνδικεῖν ἀναγκάζονται τοῦ συμφέροντος εἵνεκα τοῦ ἑαυτῶν. | |
Or32.13 | Τὸ μὲν οὖν πρᾶγμ’ ὑπὲρ οὗ τὴν ψῆφον οἴσετε, ὡς εἰπεῖν ἐν κεφαλαίῳ, τοιοῦτόν ἐστιν. βούλομαι δὲ τοὺς μάρτυρας ὧν λέγω πρῶτον ὑμῖν παρασχόμενος, μετὰ ταῦτ’ ἤδη καὶ τἄλλα διδάσκειν. καί μοι λέγε τὰς μαρτυρίας. | |
| 5 | ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ. | |
Or32.14 | Ἐπειδὴ τοίνυν ἀφίκετο δεῦρο τὸ πλοῖον, γνόντων τῶν Κεφαλλήνων ἀντιπράττοντος τούτου, ὅθεν ἐξέπλευσε τὸ πλοῖον, ἐνταῦθα καὶ καταπλεῖν αὐτό, τὴν μὲν ναῦν οἱ ἐπὶ τῇ νηὶ δεδανεικότες ἐνθένδ’ εὐθέως εἶχον, τὸν δὲ σῖτον ὁ ἠγο‐ | |
| 5 | ρακὼς εἶχεν· ἦν δ’ οὗτος ὁ ἡμῖν τὰ χρήματ’ ὀφείλων. μετὰ ταῦθ’ ἧκεν οὗτος ἔχων τὸν παρ’ ἡμῶν πεμφθέντα πρεσβευτήν, τὸν Ἀριστοφῶντα, καὶ ἠμφεσβήτει τοῦ σίτου, φάσκων | |
Or32.15 | Ἡγεστράτῳ δεδανεικέναι. ‘τί λέγεις, ἄνθρωπε;‘ εὐθέως ὁ Πρῶτος (τοῦτο γὰρ ἦν τοὔνομα τῷ τὸν σῖτον εἰσαγαγόντι, τῷ τὰ χρήμαθ’ ἡμῖν ὀφείλοντι) ‘σὺ χρήματα δέδωκας | |
| Ἡγεστράτῳ, μεθ’ οὗ τοὺς ἄλλους ἐξηπάτηκας, ὅπως δανεί‐ | 885 | |
| 5 | σηται, καὶ σοὶ πολλάκις λέγοντος ὅτι τοῖς προϊεμένοις ἀπο‐ λεῖται τὰ χρήματα; σὺ οὖν ταῦτ’ ἀκούων αὐτὸς ἂν προήκω;‘ ἔφη καὶ ἀναιδὴς ἦν. ‘οὐκοῦν εἰ τὰ μάλιστ’ ἀληθῆ λέγεις,‘ τῶν παρόντων τις ὑπέλαβεν, ‘ὁ σὸς κοινωνὸς καὶ πολίτης, ὁ Ἡγέστρατος, ὡς ἔοικεν, ἐξηπάτηκέν σε, καὶ ὑπὲρ τούτων | |
Or32.16 | αὐτὸς αὑτῷ θανάτου τιμήσας ἀπόλωλεν.‘ ‘καὶ ὅτι γ’,‘ ἔφη τις τῶν παρόντων, ‘ἁπάντων ἐστὶ συνεργὸς οὗτος ἐκείνῳ, σημεῖον ὑμῖν ἐρῶ· πρὸ γὰρ τοῦ διακόπτειν ἐπιχειρῆσαι τὴν ναῦν, τίθενται πρός τινα τῶν συμπλεόντων οὗτος καὶ ὁ | |
| 5 | Ἡγέστρατος συγγραφήν. καίτοι εἰ μὲν εἰς πίστιν ἔδωκας, τί πρὸ τοῦ κακουργήματος ἂν τὰ βέβαι’ ἐποιοῦ; εἰ δ’ ἀπι‐ στῶν ἐτύγχανες, τί οὐχ, ὥσπερ οἱ ἄλλοι, τὰ δίκαι’ ἐλάμβανες | |
Or32.17 | ἐν τῇ γῇ;‘ τί ἂν τὰ πολλὰ λέγοι τις; ἦν γὰρ οὐδ’ ὁτιοῦν πλέον ἡμῖν ταῦτα λέγουσιν, ἀλλ’ εἴχετο τοῦ σίτου. ἐξῆγεν αὐτὸν Πρῶτος καὶ ὁ κοινωνὸς τοῦ Πρώτου, Φέρτατος· οὑτοσὶ δ’ οὐκ ἐξήγετο, οὐδ’ ἂν ἔφη διαρρήδην ὑπ’ οὐδενὸς ἐξαχθῆναι, | |
Or32.18 | εἰ μὴ αὐτὸν ἐγὼ ἐξάξω. μετὰ ταῦτα προὐκαλεῖθ’ ὁ Πρῶτος αὐτὸν καὶ ἡμεῖς ἐπὶ τὴν ἀρχὴν τὴν τῶν Συρακοσίων, κἂν μὲν ἐωνημένος τὸν σῖτον ἐκεῖνος φαίνηται καὶ τὰ τέλη κείμεν’ ἐκείνῳ καὶ τὰς τιμὰς ὁ διαλύων ἐκεῖνος, τοῦτον πονηρὸν ὄντ’ | |
| 5 | ἀξιοῦμεν ζημιοῦσθαι, εἰ δὲ μή, καὶ τὰ διάφορ’ ἀπολαβεῖν καὶ τάλαντον προσλαβεῖν, καὶ τοῦ σίτου ἀφιστάμεθα. ταῦτ’ ἐκείνου προκαλουμένου καὶ λέγοντος καὶ ἡμῶν οὐδὲν ἦν πλέον, ἀλλ’ ἦν αἵρεσις ἢ τοῦτον ἐξάγειν ἢ ἀπολωλεκέναι | |
Or32.19 | σωθέντα καὶ παρόντα τὰ ἡμέτερ’ αὐτῶν. ὁ γὰρ αὖ Πρῶτος διεμαρτύρετ’ ἐξάγειν, βεβαιῶν ἀναπλεῖν ἐθέλειν εἰς τὴν | |
| Σικελίαν· εἰ δὲ ταῦτ’ ἐθέλοντος αὑτοῦ προησόμεθ’ ἡμεῖς τούτῳ τὸν σῖτον, οὐδὲν αὑτῷ μέλειν. καὶ ὅτι ταῦτ’ ἀληθῆ | 886 | |
| 5 | λέγω, καὶ οὔτ’ ἂν ἐξαχθῆναι ἔφη, εἰ μὴ ὑπ’ ἐμοῦ, οὔθ’ ἃ προὐκαλεῖτο περὶ τοῦ ἀναπλεῖν ἐδέχετο, ἔν τε τῷ πλῷ τὴν συγγραφὴν ἔθετο, λέγε τὰς μαρτυρίας. ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ. | |
Or32.20 | Ἐπειδὴ τοίνυν οὔτ’ ἐξάγεσθαι ἤθελεν ὑπὸ τοῦ Πρώτου οὔτ’ εἰς τὴν Σικελίαν ἀναπλεῖν ἐπὶ τὰ δίκαια, προειδώς θ’ ἅπαντ’ ἐφαίνετο, ἃ ὁ Ἡγέστρατος ἐκακούργει, λοιπὸν ἦν ἡμῖν τοῖς ἐνθένδε μὲν πεποιημένοις τὸ συμβόλαιον, παρει‐ | |
| 5 | ληφόσι δὲ τὸν σῖτον παρὰ τοῦ δικαίως ἐκεῖ πριαμένου, ἐξά‐ | |
Or32.21 | γειν τοῦτον. τί γὰρ ἂν καὶ ἄλλ’ ἐποιοῦμεν; οὔπω γὰρ τοῦτό γ’ οὐδεὶς ἡμῶν τῶν κοινωνῶν ὑπέλαβεν, ὡς ὑμεῖς γνώσεσθέ ποτ’ εἶναι τούτου τὸν σῖτον, ὃν καταλιπεῖν οὗτος ἔπειθεν τοὺς ναύτας, ὅπως ἀπόλοιτο τοῦ πλοίου καταδύντος. | |
| 5 | ὃ καὶ μέγιστόν ἐστι σημεῖον τοῦ μηδὲν προσήκειν αὐτῷ. τίς γὰρ ἂν τὸν ἑαυτοῦ σῖτον ἔπειθε προέσθαι τοὺς σῴζειν βουλομένους; ἢ τίς οὐκ ἂν ἔπλει δεξάμενος τὴν πρόκλησιν | |
Or32.22 | εἰς τὴν Σικελίαν, οὗ ταῦτ’ ἦν ἐλέγξαι καθαρῶς; καὶ μὴν οὐδὲ τοῦτ’ ἐμέλλομεν ὑμῶν καταγνώσεσθαι, ὡς εἰσαγώγιμον ψηφιεῖσθε τούτῳ τὴν δίκην περὶ τούτων τῶν χρημάτων, ἃ κατὰ πολλοὺς τρόπους οὗτος ἔπραττεν ὅπως μὴ εἰσαγώγιμα | |
| 5 | δεῦρ’ ἔσται, πρῶτον μὲν ὅτ’ αὐτὰ καταλιπεῖν τοὺς ναύτας ἔπειθεν, εἶθ’ ὅτ’ ἐν Κεφαλληνίᾳ μὴ δεῦρο πλεῖν τὴν ναῦν | |
Or32.23 | ἔπραττεν. πῶς γὰρ οὐκ αἰσχρὸν καὶ δεινὸν ἂν γένοιτο, εἰ Κεφαλλῆνες μέν, ὅπως τοῖς Ἀθηναίοις σωθῇ τὰ χρήματα, | |
| δεῦρο πλεῖν τὴν ναῦν ἔκριναν, ὑμεῖς δ’ ὄντες Ἀθηναῖοι τὰ τῶν πολιτῶν τοῖς καταποντίσαι βουληθεῖσιν δοῦναι γνοίητε, | 887 | |
| 5 | καὶ ἃ μὴ καταπλεῖν ὅλως οὗτος δεῦρ’ ἔπραττεν, ταῦτ’ εἰσα‐ γώγιμα τούτῳ ψηφίσαισθε; μὴ δῆτ’, ὦ Ζεῦ καὶ θεοί. λέγε δή μοι τί παραγέγραμμαι. ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ. Λέγε δή μοι τὸν νόμον. | |
| 10 | ΝΟΜΟΣ. | |
Or32.24 | Ὅτι μὲν τοίνυν ἐκ τῶν νόμων παρεγραψάμην μὴ εἰσαγώ‐ γιμον εἶναι τὴν δίκην, ἱκανῶς οἴομαι δεδεῖχθαι· τέχνην δ’ ἀκούσεσθε τοῦ σοφοῦ τοῦ ταῦτα πάντα συντεθηκότος, τοῦ Ἀριστοφῶντος. ὡς γὰρ ἐκ τῶν πραγμάτων ἁπλῶς οὐδὲν | |
| 5 | ἑώρων δίκαιον ἑαυτοῖς ἐνόν, ἐπικηρυκεύονται τῷ Πρώτῳ καὶ πείθουσι τὸν ἄνθρωπον ἐνδοῦναι τὰ πράγμαθ’ ἑαυτοῖς, πράτ‐ τοντες μὲν ὡς ἔοικεν καὶ ἐξ ἀρχῆς τοῦτο, ὡς ἡμῖν νῦν φα‐ | |
Or32.25 | νερὸν γέγονεν, οὐ δυνάμενοι δὲ πεῖσαι. ὁ γὰρ Πρῶτος, ἕως μὲν ᾤετο τὸν σῖτον κέρδος ἐλθόντα ποιήσειν, ἀντείχετο τούτου, καὶ μᾶλλον ᾑρεῖτ’ αὐτός τε κερδᾶναι καὶ ἡμῖν τὰ δίκαι’ ἀποδοῦναι, ἢ κατακοινωνήσας τούτοις τῆς μὲν ὠφελίας | |
| 5 | τούτους ποιῆσαι μερίτας, ἡμᾶς δ’ ἀδικῆσαι· ὡς δὲ δεῦρ’ ἥκοντος αὐτοῦ καὶ περὶ ταῦτα πραγματευομένου, ἐπανῆκεν ὁ | |
Or32.26 | σῖτος, ἄλλην εὐθέως ἔλαβεν γνώμην. καὶ ἅμα (εἰρήσεται γάρ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πᾶσα πρὸς ὑμᾶς ἡ ἀλήθεια) καὶ ἡμεῖς οἱ δεδανεικότες προσεκρούομεν αὐτῷ καὶ πικρῶς εἴχομεν, τῆς τε ζημίας ἐφ’ ἡμᾶς ἰούσης τῆς περὶ τὸν σῖτον καὶ συκοφάντην | |
| 5 | ἀντὶ χρημάτων αἰτιώμενοι τοῦτον ἡμῖν κεκομικέναι. ἐκ τού‐ των, οὐδὲ φύσει χρηστὸς ὢν ἅνθρωπος δῆλον ὅτι, ἐπὶ τούτους ἀποκλίνει, καὶ συγχωρεῖ τὴν δίκην ἔρημον ὀφλεῖν, ἣν οὗτος | 888 |
Or32.27 | αὐτῷ λαγχάνει τότε, ὅτ’ οὔπω ταὔτ’ ἐφρόνουν. εἰ μὲν γὰρ ἀφῆκε τὸν Πρῶτον, ἐξελήλεγκτ’ ἂν εὐθέως ἡμᾶς συκοφαντῶν· ὀφλεῖν δὲ παρὼν ἐκεῖνος οὐ συνεχώρει, ἵν’ ἐὰν μὲν αὐτῷ ποιῶσιν ἃ ὡμολογήκασιν—, εἰ δὲ μή, τὴν ἔρημον ἀντιλάχῃ. | |
| 5 | ἀλλὰ τί ταῦτα; εἰ μὲν γὰρ ἃ γέγραφεν οὗτος εἰς τὸ ἔγκλημ’ ἐποίει, οὐκ ὀφλεῖν ἂν δίκην δικαίως, ἀλλ’ ἀποθανεῖν Πρῶτος ἔμοιγε δοκεῖ. εἰ γὰρ ἐν κακοῖς καὶ χειμῶνι τοσοῦτον οἶνον ἔπινεν ὥσθ’ ὅμοιον εἶναι μανίᾳ, τί οὐκ ἄξιός ἐστι παθεῖν; | |
Or32.28 | ἢ εἰ γράμματ’ ἔκλεπτεν; εἰ ὑπανέῳγεν; ἀλλὰ ταῦτα μὲν αὐτοὶ πρὸς ἑαυτοὺς ὑμεῖς ὅπως ποτ’ ἔχει διακρινεῖσθε· τῇ δ’ ἐμῇ δίκῃ μηδὲν ἐκείνης πρόσαγε. εἴ τί ς’ ἠδίκηκεν ὁ Πρῶ‐ τος ἢ λέγων ἢ ποιῶν, ἔχεις ὡς ἔοικε δίκην· οὐδεὶς ἡμῶν | |
| 5 | ἐκώλυεν, οὐδὲ νῦν παραιτεῖται. εἰ σεσυκοφάντηκας, οὐ | |
Or32.29 | περιεργαζόμεθα. νὴ Δί’, ἀλλ’ ἐκποδών ἐστιν ἅνθρωπος. διά γ’ ὑμᾶς, ἵνα τάς τε μαρτυρίας τὰς ἡμετέρας λίπῃ, καὶ νῦν ὑμεῖς ὅ τι ἂν βούλησθε λέγητε κατ’ αὐτοῦ. εἰ γὰρ μὴ δι’ ὑμῶν ἔρημος ἐγίγνεθ’ ἡ δίκη, ἅμ’ ἂν αὐτὸν προσεκαλοῦ | |
| 5 | καὶ κατηγγύας πρὸς τὸν πολέμαρχον, καὶ εἰ μὲν κατέστησέ σοι τοὺς ἐγγυητάς, μένειν ἠναγκάζετ’ ἄν, ἢ σὺ παρ’ ὧν λήψει δίκην ἑτοίμους εἶχες, εἰ δὲ μὴ κατέστησεν, εἰς τὸ οἴκημ’ ἂν | |
Or32.30 | ᾔει. νῦν δὲ κοινωσάμενοι τὸ πρᾶγμα, ὁ μὲν διὰ σοῦ τὴν γεγονυῖαν ἔκδειαν οὐκ ἀποδώσειν ἡμῖν οἴεται, σὺ δ’ ἐκείνου κατηγορῶν τῶν ἡμετέρων κύριος γενήσεσθαι. τεκμήριον δέ· ἐγὼ μὲν γὰρ αὐτὸν κλητεύσω, σὺ δ’ οὔτε κατηγγύησας οὔτε | |
| 5 | νῦν κλητεύσεις. | 889 |
Or32.31 | Ἔτι τοίνυν ἑτέρα τις ἐστὶν ἐλπὶς αὐτοῖς τοῦ παρακρού‐ σεσθαι καὶ φενακιεῖν ὑμᾶς. αἰτιάσονται Δημοσθένην, καὶ ἐκείνῳ ἐμὲ πιστεύοντα φήσουσιν ἐξάγειν τουτονί, ὑπολαμ‐ βάνοντες τῷ ῥήτορα καὶ γνώριμον εἶναι ἐκεῖνον πιθανὴν ἔχειν | |
| 5 | τὴν αἰτίαν. ἐμοὶ δ’ ἐστὶ μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, Δημο‐ σθένης οἰκεῖος γένει (καὶ πάντας ὑμῖν ὄμνυμι τοὺς θεοὺς ἦ μὴν | |
Or32.32 | ἐρεῖν τἀληθῆ), προσελθόντος δ’ αὐτῷ μου καὶ παρεῖναι καὶ βοηθεῖν ἀξιοῦντος εἴ τι ἔχοι, ‘Δήμων,‘ ἔφη, ‘ἐγὼ ποιήσω μὲν ὡς ἂν σὺ κελεύῃς (καὶ γὰρ ἂν δεινὸν εἴη). δεῖ μέντοι καὶ τὸ σαυτοῦ καὶ τοὐμὸν λογίσασθαι. ἐμοὶ συμβέβηκεν, | |
| 5 | ἀφ’ οὗ περὶ τῶν κοινῶν λέγειν ἠρξάμην, μηδὲ πρὸς ἓν πρᾶγμ’ ἴδιον προσεληλυθέναι· ἀλλὰ καὶ τῆς πολιτείας αὐτῆς τὰ | |
| τοιαῦτ’ ἐξέστηκα ..... | 890 | |