|
TLG 0005 002 :: THEOCRITUS :: Epigrammata THEOCRITUS Bucol. Scholia: Cf. SCHOLIA IN THEOCRITUM (5038) Epigrammata Citation: Epigram — (line) | ||
Epigr.t | ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ | |
Epigr.1 | Τὰ ῥόδα τὰ δροσόεντα καὶ ἁ κατάπυκνος ἐκείνα ἕρπυλλος κεῖται ταῖς Ἑλικωνιάσιν· ταὶ δὲ μελάμφυλλοι δάφναι τίν, Πύθιε Παιάν, Δελφὶς ἐπεὶ πέτρα τοῦτό τοι ἀγλάισεν· | |
| 5 | βωμὸν δ’ αἱμάξει κεραὸς τράγος οὗτος ὁ μαλός τερμίνθου τρώγων ἔσχατον ἀκρεμόνα. | |
|---|---|---|
| 6 | ||
Epigr.2 | Δάφνις ὁ λευκόχρως, ὁ καλᾷ σύριγγι μελίσδων βουκολικοὺς ὕμνους, ἄνθετο Πανὶ τάδε, τοὺς τρητοὺς δόνακας, τὸ λαγωβόλον, ὀξὺν ἄκοντα, νεβρίδα, τὰν πήραν ᾇ ποκ’ ἐμαλοφόρει. | |
| 4 | ||
Epigr.3 | Εὕδεις φυλλοστρῶτι πέδῳ, Δάφνι, σῶμα κεκμακός ἀμπαύων, στάλικες δ’ ἀρτιπαγεῖς ἀν’ ὄρη· ἀγρεύει δέ τυ Πὰν καὶ ὁ τὸν κροκόεντα Πρίηπος κισσὸν ἐφ’ ἱμερτῷ κρατὶ καθαπτόμενος, | |
| 5 | ἄντρον ἔσω στείχοντες ὁμόρροθοι. ἀλλὰ τὺ φεῦγε, φεῦγε μεθεὶς ὕπνου κῶμα † καταγρόμενον. | |
| 6 | ||
Epigr.4 | Τήναν τὰν λαύραν τόθι ταὶ δρύες, αἰπόλε, κάμψας σύκινον εὑρήσεις ἀρτιγλυφὲς ξόανον ἀσκελὲς αὐτόφλοιον ἀνούατον, ἀλλὰ φάλητι | |
| παιδογόνῳ δυνατὸν Κύπριδος ἔργα τελεῖν. | 240 | |
| 5 | σακὸς δ’ εὐίερος περιδέδρομεν, ἀέναον δέ ῥεῖθρον ἀπὸ σπιλάδων πάντοσε τηλεθάει δάφναις καὶ μύρτοισι καὶ εὐώδει κυπαρίσσῳ, ἔνθα πέριξ κέχυται βοτρυόπαις ἕλικι ἄμπελος, εἰαρινοὶ δὲ λιγυφθόγγοισιν ἀοιδαῖς | |
| 10 | κόσσυφοι ἀχεῦσιν ποικιλότραυλα μέλη. ξουθαὶ δ’ ἀδονίδες μινυρίσμασιν ἀνταχεῦσι μέλπουσαι στόμασιν τὰν μελίγαρυν ὄπα. ἕζεο δὴ τηνεὶ καὶ τῷ χαρίεντι Πριήπῳ εὔχε’ ἀποστέρξαι τοὺς Δάφνιδός με πόθους, | |
| 15 | κεὐθὺς ἐπιρρέξειν χίμαρον καλόν. ἢν δ’ ἀνανεύσῃ, τοῦδε τυχὼν ἐθέλω τρισσὰ θύη τελέσαι· ῥέξω γὰρ δαμάλαν, λάσιον τράγον, ἄρνα τὸν ἴσχω σακίταν. ἀίοι δ’ εὐμενέως ὁ θεός. | |
| 18 | ||
Epigr.5 | Λῇς ποτὶ τᾶν Νυμφᾶν διδύμοις αὐλοῖσιν ἀεῖσαι ἁδύ τί μοι; κἠγὼ πακτίδ’ ἀειράμενος ἀρξεῦμαί τι κρέκειν, ὁ δὲ βουκόλος ἄμμιγα θέλξει Δάφνις κηροδέτῳ πνεύματι μελπόμενος. | |
| 5 | ἐγγὺς δὲ στάντες λασίας δρυὸς ἄντρου ὄπισθεν Πᾶνα τὸν αἰγιβάταν ὀρφανίσωμες ὕπνου. | |
| 6 | ||
Epigr.6 | Ἆ δείλαιε τὺ Θύρσι, τί τὸ πλέον εἰ κατατάξεις δάκρυσι διγλήνους ὦπας ὀδυρόμενος; οἴχεται ἁ χίμαρος, τὸ καλὸν τέκος, οἴχετ’ ἐς Ἅιδαν· τραχὺς γὰρ χαλαῖς ἀμφεπίαξε λύκος. | |
| 5 | αἱ δὲ κύνες κλαγγεῦντι· τί τὸ πλέον, ἁνίκα τήνας | |
| ὀστίον οὐδὲ τέφρα λείπεται οἰχομένας; | 242 | |
Epigr.7 | Νήπιον υἱὸν ἔλειπες, ἐν ἁλικίᾳ δὲ καὶ αὐτός, Εὐρύμεδον, τύμβου τοῦδε θανὼν ἔτυχες. σοὶ μὲν ἕδρα θείοισι μετ’ ἀνδράσι· τὸν δὲ πολῖται τιμασεῦντι πατρὸς μνώμενοι ὡς ἀγαθοῦ. | |
| 4 | ||
Epigr.8 | Ἦλθε καὶ ἐς Μίλητον ὁ τοῦ Παιήονος υἱός, ἰητῆρι νόσων ἀνδρὶ συνοισόμενος Νικίᾳ, ὅς μιν ἐπ’ ἦμαρ ἀεὶ θυέεσσιν ἱκνεῖται, καὶ τόδ’ ἀπ’ εὐώδους γλύψατ’ ἄγαλμα κέδρου, | |
| 5 | Ἠετίωνι χάριν γλαφυρᾶς χερὸς ἄκρον ὑποστάς μισθόν· ὃ δ’ εἰς ἔργον πᾶσαν ἀφῆκε τέχνην. | |
| 6 | ||
Epigr.9 | Ξεῖνε, Συρακόσιός τοι ἀνὴρ τόδ’ ἐφίεται Ὄρθων· χειμερίας μεθύων μηδαμὰ νυκτὸς ἴοις. καὶ γὰρ ἐγὼ τοιοῦτον ἔχω πότμον, ἀντὶ δὲ πολλᾶς πατρίδος ὀθνείαν κεῖμαι ἐφεσσάμενος. | |
| 4 | ||
Epigr.10 | Ὑμῖν τοῦτο, θεαί, κεχαρισμένον ἐννέα πάσαις τὤγαλμα Ξενοκλῆς θῆκε τὸ μαρμάρινον, μουσικός· οὐχ ἑτέρως τις ἐρεῖ. σοφίῃ δ’ ἐπὶ τῇδε | |
| αἶνον ἔχων Μουσέων οὐκ ἐπιλανθάνεται. | 244 | |
Epigr.11 | Εὐσθένεος τὸ μνῆμα· φυσιγνώμων † ὁ σοφιστής δεινὸς ἀπ’ ὀφθαλμοῦ καὶ τὸ νόημα μαθεῖν. εὖ μιν ἔθαψαν ἑταῖροι ἐπὶ ξείνης ξένον ὄντα, χὐμνοθέτης αὐτοῖς δαιμονίως φίλος ἦν. | |
| 5 | πάντων ὧν ἐπέοικε λάχεν τεθνεὼς ὁ σοφιστής· καίπερ ἄκικυς ἐὼν εἶχ’ ἄρα κηδεμόνας. | |
| 6 | ||
Epigr.12 | Δαμομένης ὁ χοραγός, ὁ τὸν τρίποδ’, ὦ Διόνυσε, καὶ σὲ τὸν ἅδιστον θεῶν μακάρων ἀναθείς, μέτριος ἦν ἐν πᾶσι, χορῷ δ’ ἐκτάσατο νίκαν ἀνδρῶν, καὶ τὸ καλὸν καὶ τὸ προσῆκον ὁρῶν. | |
| 4 | ||
Epigr.13 | Ἁ Κύπρις οὐ πάνδαμος. ἱλάσκεο τὰν θεὸν εἰπών οὐρανίαν, ἁγνᾶς ἄνθεμα Χρυσογόνας οἴκῳ ἐν Ἀμφικλέους, ᾧ καὶ τέκνα καὶ βίον εἶχε ξυνόν· ἀεὶ δέ σφιν λώιον εἰς ἔτος ἦν | |
| 5 | ἐκ σέθεν ἀρχομένοις, ὦ πότνια· κηδόμενοι γάρ ἀθανάτων αὐτοὶ πλεῖον ἔχουσι βροτοί. | |
| 6 | ||
Epigr.14 | Ἀστοῖς καὶ ξείνοισιν ἴσον νέμει ἥδε τράπεζα· θεὶς ἀνελεῦ ψήφου πρὸς λόγον ἑλκομένης. ἄλλος τις πρόφασιν λεγέτω· τὰ δ’ ὀθνεῖα Κάικος | |
| χρήματα καὶ νυκτὸς βουλομένοις ἀριθμεῖ. | 246 | |
Epigr.15 | Γνώσομαι εἴ τι νέμεις ἀγαθοῖς πλέον ἢ καὶ ὁ δειλός ἐκ σέθεν ὡσαύτως ἶσον, ὁδοιπόρ’, ἔχει. ‘χαιρέτω οὗτος ὁ τύμβοσ‘, ἐρεῖς, ‘ἐπεὶ Εὐρυμέδοντος κεῖται τῆς ἱερῆς κοῦφος ὑπὲρ κεφαλῆς.‘ | |
| 4 | ||
Epigr.16 | Ἡ παῖς ᾤχετ’ ἄωρος ἐν ἑβδόμῳ ἥδ’ ἐνιαυτῷ εἰς Ἀίδην πολλῆς ἡλικίης προτέρη, δειλαίη, ποθέουσα τὸν εἰκοσάμηνον ἀδελφόν, νήπιον ἀστόργου γευσάμενον θανάτου. | |
| 5 | αἰαῖ ἐλεινὰ παθοῦσα Περιστερή, ὡς ἐν ἑτοίμῳ ἀνθρώποις δαίμων θῆκε τὰ λυγρότατα. | |
| 6 | ||
Epigr.17 | Θᾶσαι τὸν ἀνδριάντα τοῦτον, ὦ ξένε, σπουδᾷ, καὶ λέγ’ ἐπὴν ἐς οἶκον ἔνθῃς· ‘Ἀνακρέοντος εἰκόν’ εἶδον ἐν Τέῳ τῶν πρόσθ’ εἴ τι περισσὸν ᾠδοποιῶν.‘ | |
| 5 | προσθεὶς δὲ χὤτι τοῖς νέοισιν ἅδετο, ἐρεῖς ἀτρεκέως ὅλον τὸν ἄνδρα. | |
| 6 | ||
Epigr.18 | Ἅ τε φωνὰ Δώριος χὠνὴρ ὁ τὰν κωμῳδίαν εὑρὼν Ἐπίχαρμος. ὦ Βάκχε, χάλκεόν νιν ἀντ’ ἀλαθινοῦ τὶν ὧδ’ ἀνέθηκαν | |
| 5 | τοὶ Συρακούσσαις ἐνίδρυνται, πελωρίστᾳ πόλει, | |
| οἷ’ ἄνδρα πολίταν. σοφῶν ἔοικε ῥημάτων μεμναμένους τελεῖν ἐπίχειρα· πολλὰ γὰρ ποττὰν ζόαν τοῖς παισὶν εἶπε χρήσιμα. | 248 | |
| 10 | μεγάλα χάρις αὐτῷ. | |
| 10 | ||
Epigr.19 | Ὁ μουσοποιὸς ἐνθάδ’ Ἱππῶναξ κεῖται. εἰ μὲν πονηρός, μὴ προσέρχευ τῷ τύμβῳ· εἰ δ’ ἐσσὶ κρήγυός τε καὶ παρὰ χρηστῶν, θαρσέων καθίζευ, κἢν θέλῃς ἀπόβριξον. | |
| 4 | ||
Epigr.20 | Ὁ μικκὸς τόδ’ ἔτευξε τᾷ Θραΐσσᾳ Μήδειος τὸ μνᾶμ’ ἐπὶ τᾷ ὁδῷ κἠπέγραψε Κλείτας. ἕξει τὰν χάριν ἁ γυνὰ ἀντὶ τήνων ὧν τὸν κῶρον ἔθρεψε· τί μάν; ἔτι χρησίμα καλεῖται. | |
| 4 | ||
Epigr.21 | Ἀρχίλοχον καὶ στᾶθι καὶ εἴσιδε τὸν πάλαι ποιητάν τὸν τῶν ἰάμβων, οὗ τὸ μυρίον κλέος διῆλθε κἠπὶ νύκτα καὶ ποτ’ ἀῶ. ἦ ῥά νιν αἱ Μοῖσαι καὶ ὁ Δάλιος ἠγάπευν Ἀπόλλων, | |
| 5 | ὣς ἐμμελής τ’ ἐγένετο κἠπιδέξιος | |
| ἔπεά τε ποιεῖν πρὸς λύραν τ’ ἀείδειν. | 250 | |
Epigr.22 | Τὸν τοῦ Ζανὸς ὅδ’ ὑμὶν υἱὸν ὡνήρ τὸν λεοντομάχαν, τὸν ὀξύχειρα, πρᾶτος τῶν ἐπάνωθε μουσοποιῶν Πείσανδρος συνέγραψεν οὑκ Καμίρου, | |
| 5 | χὤσσους ἐξεπόνασεν εἶπ’ ἀέθλους. τοῦτον δ’ αὐτὸν ὁ δᾶμος, ὡς σάφ’ εἰδῇς, ἔστας’ ἐνθάδε χάλκεον ποήσας πολλοῖς μησὶν ὄπισθε κἠνιαυτοῖς. — — — | |
Epigr.23 | Αὐδήσει τὸ γράμμα, τί σᾶμά τε καὶ τίς ὑπ’ αὐτῷ. Γλαύκης εἰμὶ τάφος τῆς ὀνομαζομένης. | |
| 2 | ||
Epigr.24 | Ἀρχαῖα τὠπόλλωνι τἀναθήματα ὑπῆρχεν· ἡ βάσις δὲ τοῖς μὲν εἴκοσι, τοῖς δ’ ἑπτά, τοῖς δὲ πέντε, τοῖς δὲ δώδεκα, τοῖς δὲ διηκοσίοισι νεωτέρη ἥδ’ ἐνιαυτοῖς· | |
| 5 | τοσσόσδ’ ἀριθμὸς ἐξέβη μετρούμενος. | |
| 5 | ||
Epigr.25* | Ἄνθρωπε, ζωῆς περιφείδεο μηδὲ παρ’ ὥρην ναυτίλος ἴσθι· καὶ ὣς οὐ πολὺς ἀνδρὶ βίος. δείλαιε Κλεόνικε, σὺ δ’ εἰς λιπαρὴν Θάσον ἐλθεῖν ἠπείγευ Κοίλης ἔμπορος ἐκ Συρίης, | |
| 5 | ἔμπορος, ὦ Κλεόνικε· δύσιν δ’ ὑπὸ Πλειάδος αὐτήν | |
| ποντοπορῶν αὐτῇ Πλειάδι συγκατέδυς. | 252 | |
Epigr.26* | Βουκολικαὶ Μοῖσαι σποράδες ποκά, νῦν δ’ ἅμα πᾶσαι ἐντὶ μιᾶς μάνδρας, ἐντὶ μιᾶς ἀγέλας. | |
| 2 | ||
Epigr.27* | Ἄλλος ὁ Χῖος, ἐγὼ δὲ Θεόκριτος ὃς τάδ’ ἔγραψα εἷς ἀπὸ τῶν πολλῶν εἰμὶ Συρακοσίων, υἱὸς Πραξαγόραο περικλειτᾶς τε Φιλίννας· | |
| Μοῦσαν δ’ ὀθνείαν οὔτιν’ ἐφελκυσάμαν. | 254 | |